„MARCONI" BERGEN AAN ZEE Hotel-Restaurant BODEGA Gezellig bitteruurtje „UW". BADBODE! 'n Regenachtige dag in de duinen Over millioenen gesproken Met grote dankbaarheid aan allen die er aan medewerkten, hebben we kennis genomen van het „eerste nummer". Een goed begin. Directeuren van hotels en pensions, winkeliers, middenstan ders op elk gebied werkzaam, het is verblijdend dat U hebt begrepen, dat het voortbestaan van dit blad „üw zaak" is. We weten het wel, dat de kosten van Uw annonce niet direct weer naar U terugvloeien. Maar de Badbode heelt onze bad plaats mee helpen opbouwen, heeft het U mogelijk gemaakt Uw zaken voort te zétten of nieuw op te richten. Deze voorbereidingen hebben 40 jaren geduurd en het V. V. V.-werk is uitgegroeid tot een organisatie waarop we thans trots zijn. Daar zijn voor dit seizoen reeds duizenden cor respondenties gewisseld. Daar wordt de „Gids" bij duizenden verstrekt aan allen die daarom vragen. Daar worden aan duizenden vreemdelin gen inlichtingen verstrekt door onze welwillende en alwetende administra trice. Daar worden de kaarten voor ons wandeldorp afgegeven, de toe gangsbewijzen op alle V. V. V. gebied verstrekt. Kortom, daar klopt, op dat bureau van de V. V. V., het hart van het Vreemdelingenverkeer. Uit de statistische gegevens bleek onze volijverige Secretaris-Penning meester, de heer Mr. F. Zeiler, dat de inkomsten verkregen uit het vreemdelingenverkeer jaarlijks reeds in de millioenen lopen. Dat is het bewijs dat het Vreemdelingenverkeer de kurk is waar onze gemeente op drijft. Het is daarom zo verblijdend dat onze middenstand begrepen heeft dat het instandhouden van een ele ment dat ten goede komt aan dat vreemdelingenverkeer, niet alleen een erezaak is, maar een noodwen digheid uit commerciël oogpunt. De Badbode zal nog interessanter kunnen worden door Uw hulp. Uw advertentie is de bijdrage daartoe. Dringend verzoekt het V. V. V.-be- stuur U nu direct tot die bijdrage over te gaan. Stelt U zich terstond in verbinding met de heer N. Sluijter, Dorpsstraat23. Tel 2447. Natuurlijk zullen de kosten U niet mogen weerhouden. De cost gaat voor de baet uit. De gasten danken U er voor. Zij zien met belangstelling Uw Badbode voor de a.s. week tegemoet. Daarin mag Uw zaak niet ontbreken J. H. ROGGEVEEN, Voorzitter V. V. V. Bob Boersma: Gestadig valt de fijne motregen uit een loodgrijze lucht omlaag. Tere fijne droppels, die het groen van loofbomen en planten heerlijk opfris sen na de lange dagen van gloeiende zonneschijn. Ineens is het landschap door deze zachte douche voorzien van een andere kleur Door de drop pels, die op de bladeren parelen is het of er een laagje vernis overheen gesmeerd is, de kleuren zijn feller geworden, het groen van bossen en struikenmassa's steekt scherper af tegen de donkere tinten, die het doorweekte duinenland nu draagt. Vanuit de wazige grijze verte klinken de roepen van voorbijtrek kende scholeksters op: „tepiet-te- piet"; het sterft weg in de wijdheid van het duinenland, maar de echo dringt toch nog ver de bossen in. Dan klinkt de roep dter bonte pieten nog eens dichterbij en daar duiken de twee snelle jagers uit de vage nevel op en vliegen rakelings over mijn hoofd: „tepiet-tepiet, piet-piet", en weg zijn ze weer, verdwenen in de mist, die op deze Junidag zo laag over de velden hangt. In de duindoorns wippen de tjif tjaffen lustig heen en weer en uiten telkens in een kort kreetje hun naam. En ze springen maar van tak op tak in de scherpe doornstruiken, deze kleine pientere gymnasten en schijnen niets om de nattigheid te geven. Het is heerlijk in de duinen te wan delen, veel fijner dan in de afgelopen dagen, toen de hitte zo afmattend was, dat men maar liever ergens als een blok neerviel. Maar nu is alles fris en aan neervleien besteedt men in 't geheel geen aandacht, 't aller liefst verder zwerven door het land, dat pas in het bad geweest is. Zwerven en al het mooie in de na tuur, die in een adembenemende stil te gehuld ligt, bewonderen. „Urr-urr-urr", een fazant vliegt luid schreeuwend voor mijn voeten op en valt een paar meter verder weer in de met witte zaadpluimen getooide kruipwilgstruiken neer. Fladdert dan onbeholpen tussen de twijgen door en roept telkens: „urr- urr-urr", dat is de alarmkreet en de bruine fazant, die voor mijn voeten opvloog is een wijfje, dat in panische schrik mij met haar schijnverlam- mingstoestanden van deze plek wil weglokken. In het struikgewas is het zachte gepiep van jo'nge fazantenkuikens hoorbaar. Nee, moeder fazant, je lokt me toch niet weg! Ook al doe je nog zo raar. Het wijfje blijft maar door „urren" en ze fladdert laag over de struiken in 't rond, valt telkens neer, loopt een eindje heel zenuwachtig en gaat dan weer ter wiek om even la ter hetzelfde val- en opstaanspel- letje te herhalen. Tussen de struiken bewegen de jonge fazantenkuikens zich al pie pend en proberen zich goed tussen de natte plukken gras te verstoppen, want zij weten, dat wanneer moeder: „urr-urr" roept, zij moeten maken, dat ze een goed en veilig plekje in de vegetatie moeten opzoeken, opdat ze niet gezien worden. Maar och, als men er speciaal op uit is om deze kleine bruine piepen de balletjes op te sporen, dan vindt men ze wel. Ik laat mijn oog over de struiken gaan en tast met mijn hand tussen het lange gras, dat om de stammen groeit. En daar zie ik reeds het eerste fazantenkuiken, een klein bruin wollig balletje, dat zich stijf tegen de grond drukt. Doodstil zit het daar en verroert zich niet, ook het zachte gepiep der andere kuikens is verstomd, zij hebben stellig allen een veilig plekje gevonden. Moeder fazant is ook enigszins bedaard, ze staal op een duintopje, een eindje verderop en „urrt" niet meer en schijnt ook haar zenuwen verloren te hebben ze is tenminste heel rus tig. Alleen pa fazant met zijn prach tig verenkleed komt af en toe luid „ukend" overvliegen, maar ook hij doet geen onverhoedse aanvallen op mij, die toch eigenlijk zijn belager is. Ik pak het wollige jonge diertje in mijn warme handen Aan de punten van zijn kleine zachte dunne haar tjes van zijn pakje parelen kleine zilverwit-glinsterende waterdroppels. Het hartje klopt in mijn hand en zachtjes komt uit het snaveltje: „piep, piep, piep". Tegelijkertijd klinkt er vlak bij me uit het struik gewas een zelfde: „piep-piep" op en als ik er heen ga, vind ik al even verborgen als het eerste soortge- nootje een tweede bruin wollig bal letje, dat zich goed verstopt had tus sen het struikgewas en de planten- weelde. Doordat de jongen in mijn hand met trillende hartjes doorgaan met piepen, worden de ouders onrustiger en ma fazant krijgt weer van die verlammingsaanvallen en fladdert tussen de struiken en planten. De haan vliegt telkens luid ukend over mijn hoofd. Om de dieren niet onrus tiger te maken, zet ik de jongen weer op de grond. Op hoge pootjes gaan ze er vandoor Ik vervolg mijn tocht door het triestige duinlandschap, terwijl de grauwe regen druilend ter aarde daalt. PARK HOTEL.... EEN VERRIJKING VOOR BERGEN. Vorige week, te laat om nog in de eerste Badbode vermeld te worden, werd het Park Hotel geopend. Dat was een gebeurtenis dde in de volle belangstelling stond van alle Berge- naren. Niet alleen omdat men wel begrijpt dat een dergelijk bedrijf als een aanwinst van de eerste orde be schouwd mag worden, maar ook om dat men de aanbouw en restauratie van het pand, hetwelk zich in het hart van het dorp bevindt, van dag tot dag kon gadeslaan. Er is hard1 gewerkt om dit Park Hotel gereed te krijgen en ik herin ner mij nog zeer goed het tempo waarmee de laatste dagen vóór Pinksteren werk verzet werd. Het was werkelijk een plezier om dat tempo gade te slaan en hier werd gelogenstraft de dooddoener „dat- er - in - Holland - niet - meer - ge werkt - wordt". En nu is het dan gereed en laten we het ronduit zeggen: Bergen is een goed, degelijk en fraai hotel rijker geworden. Wat daar verrijst op de hoek van Breelaan en Stationsstraat is iets dat het cachet van het dorp verrijkt, temeer omdat alles met zo veel goede smaak en gevoel voor aestetica verzorgd werd. In ieder ge val zo, dat het past bij Bergen. De gasten zullen een dergelijk ho tel wel weten te vinden, hetzij als hotel, hetzij als restaurant of bodega. Lunchen en dineren kan men er alle uren van de dag en het schijnt dat kok en keuken een ideale combinatie vormen, hetgeen nog wel iets zegt in deze benarde dagen Er ligt rondom dit Park Hotel een riant terras, waarop het uiterst ge noeglijk is te zitten en 's-avonds is het daar zonder meer feeëriek met al die kleine lichtpunten die, alweer met inzicht en goede smaak, opge hangen zijn. Er is een eetzaal voor 70 personen en 30 kamers zijn beschikbaar voor diegenen, die in dit nieuwste der Bergense hotels hun tenten willen opslaan. En aan gegadigden daarvoor zal het stellig niet ontbreken, want de directie heeft niets nagelaten om van dit huis een voornaam-rustig Te huis te scheppen, waar iedereen zich behaaglijk en prettig zal gevoelen. De gebr. Van Linge kunnen met voldoening op deze niet geringe prestatie terugzien en hebben Bergen iets geschonken waarmee het dorp in niet geringe mate verrijkt is. Moge de verwachtingen, aan het Park Hotel gesteld, ten volle beant woord worden. Gasten, gastvrouwen en gastheren Ze zijn er weer, onze gasten! Ons mooie dorp wordt thans weer bevolkt door vreemdelingen, die voor ons geen „vreemdelingen" meer mo gen zijn, zodra zij voet op Bergense bodem hebben gezet. Dan zijn ze onze „gasten". En daarom hebben wij allen als vaste inwoners van dit gastdorp, zo wel oud als jong, ons te gedragen als gastvrouw en gastheer. Dan verwelkomen wij hen op hof felijke, welwillende wijze. Het stemt tot genoegen als zelfs onze jeugd de gasten beleefd en zakelijk de juiste weg wijst. Met genoegen heb ik jon gelui de koffer zien grijpen van bin nenkomende dames vacantie-gang- sters. Hoe goed was het ons te zien hoe in de autobus de plaatsen voor „onze gasten" werden afgestaan. Dat alles geeft een aangename indruk. Zo kunnen wij op talloze wijzen aantonen dat wij hen verwachten en alles willen doen om het tijdelijk ver blijf zo aangenaam mogelijk te doen zijn. VOOR WANDELAARS IN BERGEN. Het V. V. V.-bestuur heeft de wan delaars ten zeerste aan zich verplicht met de uitgave van een nieuwe wan- delkaart. Daar de laatste jaren nogal het een en ander veranderd is te Bergen, voorziet deze uitgave (ongekleurd, maar op uitstekend papier) in een dringende behoefte. Met het oog op de beperkte oplage zullen de kaarten alleen verkrijgbaar zijn aan 't V. V. V.-kantoor. DE BARRE WINTER '46-'47 IN HET MUSEUM. De barre winter, die ons nog lang zal heugen, zal dank zij het initiatief van de heer J. Ivangh, voor het na geslacht worden bewaard in Bergen's Museum. Daar zal Bergen's nakome lingschap kunnen „genieten" van de werken van Koning Winter, zijn sneeuw- en ijs- en dooiwerken. Uit de op initiatief van den heer Ivangh verzamelde opnamen te Bergen en Bergen aan Zee is n.l. een keuze ge daan en 30 van de meest sprekende foto's zijn, voorzien van passende bij schriften, door mevr. Taets van Amerongen bijeengebracht in een album en zullen een plaatsje vinden in het z.g. Sterkenhuis. BERGENSE KUNSTENAARS EXPOSEREN IN EINDHOVEN. Van 12 Juni tot 1 Juli wordt te Eindhoven een expositie gehouden van werken van schilders uit de Bergense school. Deze tentoonstel ling is mogelijk gemaakt door de me dewerking, welke o. a. het Stedelijk Museum van Amsterdam heeft ver leend. Wij vernamen dat het hier- de ten toonstelling betreft, welke in het Stedelijk Museum te Amsterdam is gehouden en welke georganiseerd was ter herdenking van wijlen de heer P. Boendermaker, de man, die in Bergen door zijn aankopen en ex posities de steunpilaar van zo menig schilder is geweest. De doeken, welke destijds' drie za len van het Amsterdamse Museum vulden, zijn thans in Eindhoven te bezichtigen. Het is de bedoeling, dat deze ten toonstelling ook in Bergen zal wor den gehouden, waar ze op 2 Augus tus door burgemeester Huygens ge opend zal worden. Daar waar de heer Boendermaker zijn zegenrijk werk ten bate der mo derne kunst zo vele jaren verricht heeft en waar zijn echtgenote thans nog de meest bezienswaardige wer ken in het bekende Museum-Boen dermaker exposeert, is zeker de plaats om de man te huldigen, die zich voor de schilderkunst in het al gemeen en die van de Bergense school in het bijzonder zozeer ver dienstelijk heeft gemaakt. VARIA. Voltreffer. Commandant, die een nieuwe adel borst aan boord krijgt: Zo m'n jon gen, het is de oude geschiedenis geloof ik. De gek van de familie is naar zee gestuurd. Adelborst: O nee Commandant, dat is helemaal veranderd na Uw tijd. Daar is in dat opzicht zoveel te doen. Wij hebben ons dorp in de meest gunstige en ongerepte toestand aan hen te tonen. In Bergen past het niet vuil en afval langs de wegen of bosrand weg te moffelen. Hier mag het niet voorkomen, dat gasten, die wanneer zij ook al eens enigszins „anders dan anders" ge kleed zijn, worden lastig gevallen, of worden nageroepen of over hen ter loops opmerkingen worden gemaakt. Wij noemen het vandalisme, bos, berm of duin van flora te ontluiste ren. Wij plukken en scheuren niet aan boom en heesterbloemen. Wij allen, inwoners van Bergen, doen mee, om de schoonheid van dit „lustoord" aller badplaatsen te hel pen bewaren, en zullen niet dulden dat anderen zich niet ontzien dit schoons geweld aan te doen. Wij bieden dit vacantieoord in zijn schoonste vorm de gasten ter genie ting aan, en wij bereiden graag de weg daartoe. En wijken even graag ter zijde om de gast vóór te laten gaan. J. H. ROGGEVEEN, Voorzitter V. V. V.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Bergensche bad-, duin- en boschbode | 1947 | | pagina 2