Intermezzo
BEZOEKT
Suilen icfiAev-en a-ni,
„DE RUSTENDE
JAGER"
Modern en
Gezellig
MUZIEK EN DANCING
Nora Petit:
Zij vonden zich terug in de vlam
mende avond. De nacht kwam hen
tegen in het largo van zijn spel.
Toen greep ook zij haar instrument
en vond de tegenzang in Mozart's
Kleine Nachtmusik.
Daarna zwegen ze een poos. De
avond werd om hen een veilig huis.
„Wij blijven toch nog even", zei
Rendel vragend.
„Ik zal een kopje koffie maken,
heb je zin?", zei Alma enkel. Hij
knikte verstrooid, om zijn hoofd ble
ven de melodiën zweven, hij neuriede
het laatste rondo van Alma's spel.
Maar in hem woelde iets tot anders,
anders luisteren. Zijn handen maak
ten nerveuse speelbewegingen. Zijn
voorhoofd was klam. Wat hinderde
die boord vanavond toch!
Zwijgend nam hij de koffie die Al
ma hem gaf.
Ze vroeg niets; begreep.
„Laten we maar naar bed gaan",
zei hij toen.
Zij knikte, 't Gewone recept.
In het peuterig keukentje spoelde
ze de kopjes. Het bed klapte hij om
laag.
Zij lagen zwijgend, ieder alleen.
„Als ik maar gelóven kon", zei
Rendel aan haar schouder, „ik voel
dat het goed is, zó. En ik kan het
niet anders geven. Maar of het ver
staan zal worden?"
„Wij zijn er toch gelukkig mee",
zei Alma vol. „Jongen, heus er zijn
wel mensen die dit net zo zullen
voelen als jij. Niet veel misschien,
maar hindert dat?"
„Kind", zei Rendel zwak.
„Morgen nemen we de partijen
weer eens door", zei Alma beslist,
„en Rendel, dan stüür je het weg. Je
vraagt eenvoudig aan die Poolse
componist of je kan komen voorspe
len. 't Is toch ook een mens".
„Versturen, ja", peinsde Rendel.
„Versturen, nee", dacht Alma en re
soluut zei ze „we hebben nog een
gulden of zes, daar doe ik niet veel
meer mee. Die nieuwe ijzers van
Tjeerd moeten ook nog betaald".
„Zijn die nog niet betaald, vroeg Ren
del verbaasd. „Waarvan", zei Alma
alleen.
„Dus moeten we er weer op uit",
constateerde Rendel blijmoedig. „Zul
len we dan nu eens iets nieuws ook
spelen, of „Och 't zelfde reper
toire maar weer hé!" kwam Alma
koel. Hoe kon Rendel zo vergenoegd
doen, zij haatte die mensen die hen
aanzagen voor bedelaars, trekkende
muzikanten.
Was Rendel maar wat manlijker,
stoerder, niet altijd zij de sterke.
Maar wat deed je daaraan. 'tWas
immers zo. Hoe kon die jongen toch
eigenlijk zo kind blijven in sommige
dingen. Zij had wel geleerd in de
tijd van hun trouwen. Het reizen met
hun woonwagen, die eeuwige zorgen,
had je morgen nog wel wat te eten,
het paard, een dier moet toch zijn
verzorging hebben. Maar daarente
gen de vrijheid die ze genoten. Dat
was toch wel iets onbetaalbaars. En
ze hielden van hun wagen, ,,'t Spul"
en Tjeerd, goed trouw dier. Hun mu
ziek hier. Nee, dit vrije leven zouden
ze niet meer kunnen missen. Warm
zei ze ineens „Boccerini's menuet,
morgen". „Boccerini", zei Rendel
verward.
Slaapt al haast, wist Alma.
Glimlachend sloot ze haar ogen.
De morgen vond ze bezig aan de
wagen. Een mankement aan de dis
selboom. Zwoegend hanteerde Rendel
hamer en nijptang. Alma gaf aanwij
zingen.
Tjeerd stond terzij aan de weg,
oplettend naar wat de baas eii de
vrouw wel deden.
In ,,'t Spul" gaf de waterketel nood
signalen.
Buiten dekte Alma een klein ta
feltje, klapstoeltje erbij. De thee
muts, botervloot, kopjes, brood in de
schaal.
„Kom je eten", riep ze achterom
en stapte het trapje weer op. Het
bed kwam straks wel.
Fluitend zocht Rendel tussen de
muziek.
Alma maakte pakjes brood, voor
ieder twee, voor vanmiddag, in een
koffiehuis.
Rendel keek of alles er was, hars,
zachte doek, vakje met snaren.
Overbodig, het was er immers altijd.
Gearmd liepen ze heen. Tjeerd
keek hen na, diepzinnig. De dag
rijpte. De zon stond blozend op een
hoek. Daar bleven ze. Gelijktijdig
hieven ze de strijkstokken.
Liebestraum van Liszt.
Bergen a.n Zee, '47.
BADBODE EN ADVERTENTIES.
Nu de Badbode voor de laatste
maal in dit seizoen verschijnt, lijkt
mij het juiste ogenblik gekomen enige
opmerkingen te maken omtrent de
advertenties.
Het komt mij voor, dat er bij de
leden van de V. V. V. en de Midden
stand in Bergen enig misverstand
t. o. v. de Badbode bestaat. Men is
de verkeerde mening toegedaan, dat
een abonnement op de Badbode of
het plaatsen van een of meer adver
tenties een direct en aanwijsbaar ge
win moet opleveren. En hier zit nu
juist het. wezen van het bovenvermel
de misverstand.
Het is n.l. zó, dat een abonnement
en/of een advertentie zeer waar
schijnlijk geen directe winst zullen
opleveren.
Maar dit is ook volstrekt niet no
dig. Alleen al het feit, dat de Bad
bode voor het eerst na de oorlog
weer verschenen is en inderdaad door
onze gasten met graagte gelezen en
geraadpleegd wordt, moet voor iede
re belanghebbende {en zijn wij niet
allen belanghebbenden?) voldoende
zijn de Badbode te steunen.
Bergen heeft dit blad nodig, juist
zoals het de V. V. V. en de gasten
nodig heeft. Maar, dan zal het met
de Badbode het volgend jaar anders
en beter moeten gaan. Het aantal
advertenties is gering, en zal volgend
jaar aanzienlijk groter moeten zijn.
Indien wij allen de handen ineen
slaan, kan de Badbode niet alleen het
volgend seizoen weer verschijnen,
maar belangrijk worden uitgebreid
en steeds aantrekkeliiker gemaakt
worden.
Met de uitgave van onze Badbode
staan wij aan de spits van alle bad
plaatsen en wij zullen er een eer
in stellen, dit zo te houden. De daad
is aan U.
N. Sluyter.
TENTOONSTELLING BIJ
BOENDERMAKER.
Onder leiding van Mevrouw
Boendermaker, actief en enthousi
ast, geeft de kunstzaal Boender
maker aan de Loudelsweg ons dit
maal een nieuwe tentoonstelling
met werk dat herinneringen op-
roept aan de opgewekte schilders
bedrijvigheid waarvan ook de
familie Boendermaker een der
centra uitmaakte in de jaren in en
na de eerste wereldoorlog.
Aan de ene zijde van de fraaie zaal
hangen de oudere, meest nog leven
de, meesters (d. w. z. niet de mees
ters zelf, maar hun werken!), aan de
andere kant is een ook naar niveau
minder homogeen gezelschap. Van de
29 stukken die hier aanwezig zijn
wil ik wijzen op Jan Sluyters' por
tret van de heer Boendermaker (van
1914) waarin Cézanne's invloed zo
duidelijk merkbaar is, maar waarin
Sluyters' eigen talent toch wel klaar
spreekt: de durf van de rasechte
schilder; op Leo Gestel's aquarel:
Kees in het Atelier, op de knappe
tekening van Matthieu Wiegman:
Kees en Maart. Voorts is er een
prachtig landschap van Germ, de
Jong, terwijl de beide naakten van
Kelder zijn fijn kleurgevoel accen
tueren. Er is een bloemstuk van
Gustav de Smet, groot opgezet, en
een drietal van Jac. J. Koeman,
waarvan het middelste (no 16 lig
gend) m. i. het beste is, een fris
coloriet in aantrekkelijk realisme.
Colnot is tweemaal vertegenwoor
digd: in de vader en in de zoon. Het
stuk van de laatste: Stilleven met
pijp, bevestigt mijn reeds eerder uit
gesproken vermoeden dat deze jonge
schilder zijn weg, vrij van die van
zijn vader, wel zal vinden. Van de
overige schilderijen vallen op een
drietal van de amateur Martin Uiten-
bosch: ongetwijfeld conventioneel
realistisch, maar als zodanig toch wel
ver boven hetgeen men gewoonlijk
van amateurs ziet.
v. d. W.
EERSTE VIOOL.
Mej. K. L. van 'tH. uit V. Ik las in
Uw voorgaande nummer de brief van
mej. van der H. over het gerucht dat
er in Bergen een zangkoor van
schilders zou worden opgericht. Uit
goede bron kan ik U echter thans
berichten dat mej. v. d. H. de plank
misslaat. Ze heeft de klok horen
luiden zonder echter de klepel te
weten. Het feit is namelijk dat er een
orkest in oprichting is. Het
schijnt dat bijv. Jaap Min de pic
colo gaat bespelen, Rein Snapper de
occorino en mevrouw Charley
Toorop de viool. Ik hoop dat U hier
aan enige ruchtbaarheid zult willen
verlenen.
Antw.; Wij danken U voor de pi
kante mededeling mej. van 't H, en
wij vinden het interessant te merken
dat de muzikale gedachte bij onze
schilders steeds meer veld wint. De
verdeling der instrumenten lijkt ons
overigens volkomen in de lijn. Was
er óóit een vrouw die niet de
eerste viool speelde??
VRAGEN.
K. J. K. L. M. O. van der P. uit M.
Ik ben zo'n beetje de laatste gast,
maar ik wil niet verzuimen ook als
laatste in De Badbode te schrijven.
Ik heb het blad met genoegen gele
zen de laatste maand, ofschoon ik
niet kan begrijpen dat vele mensen
zulke dwaze dingen aan U schrijven.
Ik vind het ronduit dom om maar
met alles bij een redactie aan te ko
men lopen. Is het niet moeilijk om
steeds maar een antwoord te geven?
Antw.: In 't geheel niet. Normale
vragen worden normaal beantwoord,
en dwaze vragen worden dwaas be
antwoord. Eén gek kan altijd nog
meer vragen dan tien verstandige
redacteuren vermogen te beant
woorden.
BIJBLAD.
J. T. van der U, uit N. Voelt U er
niets voor volgend jaar uit te komen
met een aparte bijlage in De Bad
bode, die dan geheel gewijd kan zijn
aan beeldende kunst? Er komt dan
wat meer ruimte beschikbaar voor
huishoudelijke zaken, want ik vind
dat die nogal eens verwaarloosd
worden in Uw blad. Waar bleef het
artikel over „De psychologie van het
Kind in de Vacantie". waar het arti
kel over „De evolutie van het Bad
pak van Cleopatra tot Josephine Ba
ker" en waar een bijdrage (door U
reeds toegezegd!) over „Hoe maak ik
mijn vacantie-budget sluitend?" Het
is heel mooi over de Kunst met een
grote K te schrijven, maar verlies
alstublieft de werkelijkheid niet uit
het oog. Hoogachtend, enz.
Antw.: Dat bijblad komt er. Overi
gens hartelijk dank voor Uw advie
zen. Inderdaad beseffen we nu dat
we een geheel verkeerde weg be
wandeld hebben. Volgend jaar beter,
zullen we maar zeggen. En tot ziens!
(Sans rancune).
SUIKERBON.
Mej. G. M. uit H. Ik ben ernstig
ontstemd over de wijze waarop ik in
pensionbehandeld ben. Ik had
twee weken geleden m'n suikerbon
nen vergeten mee te brengen en be
loofde die alsnog in te leveren. Nu
blijkt dat m'n vriendin ze reeds op
gemaakt heeft en ik ze dus niet meer
kan inleveren, heeft men mij gezegd
dat dit „geen manieren" zijn. Is aan
zo'n behandeling geen paal en perk
te stellen? Is dit „service"?
Antw.: Hoe durft men! Zo ziet U
maar dat men altijd a-sociale lieden
heeft, die drukte maken over een
paar suikerbonnen, terwijl Bergen
als het ware zwemt in de suiker! Uw
grief hebben wij doorgegeven aan
de V. V. V. Vermoedelijk wordt
pension geroyeerd.
HANG.
K. van der Gr. uit N. Ik zit met
een groot probleem. We bevinden
ons nu een maand in Bergen en m'n
jongste zoontje (12 jaar) bevalt het
hier zó goed, dat hij niet meer weg
wil. Met geen stok is hij naar huis te
krijgen, en hoewel het pleit voor
Bergen dat de jongen zo'n hang naar
dit dorp heeft, vraag ik me af op
welke wijze ik hem weer naar Nij-
verdal terug krijg.
Antw.: Bespreekt U het met de
hang-commissie van het Kunstenaars
centrum. Die zijn van alle markten
thuis en staan voor niets. Succes
gegarandeerd.
RECTIFICATIE.
In het laatste artikel van de heer
C. W. Boonen stond in de laatste
zin, voor het slotrijmpje „Bij sommige
aandoeningen en ziekten kan een
zonnebrand zeer nadelig zijn". Be
doeld was, uiteraard, „zonnebad".
BIJZONDER GRAPHISCH WERK.
In het Huis met de Pilaren.
In het Huis met de Pilaren wordt
de laatste tentoonstelling van het
Kunstenaarscentrum Bergen gehou
den. De Bergenaar F. Kamstra en de
Schoorlse W. Huygens hebben er
schilderijen hangen, evenals J. M.
Graadt van Roggen wiens eveneens
aanwezige etsen echter tot zijn beste
werk behoren. Er zijn voorts een
paar fraaie wandkleden van Mevr. L.
HubersScheuffler, het bezichtigen
dubbel waard. Van Dirk Hubers is er
nieuwe ceramiek (men zie daarvoor
ons artikel in de Badbode van 9
Augustus 1947), terwijl ook nog werk
aanwezig is van Jeanne Kouwenaar
Bijlo en L. W. Radecker, dat we
reeds eerder bespraken.
Bijzondere aandacht wil ik vragen
voor Mia van Regteren Altena. Er
zijn twee tekeningen waarvan opvalt
De vlag (no. 19). Dan zijn er enkele
proefstenen, marmer en diabas,
waarin figuren zijn uitgestoken, die
door de kleurwerking bijzondere
bekoring uitoefenen. Men kan zich
een zeer rijke toepassing denken niet
alleen als gedenkstenen in gevels of
in een hall, maar ook als louter ver
siering binnenshuis, en zelfs voor bij
zettafels. Voorts heeft Mia van Reg
teren Altena proeven ingezonden van
toegepaste grafiek en typografie,
waarvoor ik grote bewondering heb.
Al haar werk is buitengewoon ver
zorgd, zeer smaakvol van tekening
en met prachtig evenwicht van zwart
en wit. Het waren van haarzelf en
van het K. C. B. onafhankelijke om
standigheden die haar zo laat deden
deelnemen aan de exposities, wat
jammer is: we hadden gaarne de vele
gasten die nu reeds vertrokken zijn
op haar kunstzinnige arbeid opmerk
zaam willen maken.
v. d. W.
BERGEN (N.H.)
Bioscoop: Deze week:
„GULLIVERS
REIZEN"
Paramount-film
Toegang 14 jaar
Zaterdag en Zondag:
