Bergensche
Bad-, Duin- en Boschbode
Bergen, Holland op z'n best
Twee-en-dertigste jaargang No. 6 Abonnementspr,,s:M2.-voonedenderv.v.v.
Zaterdag 17 Juli 1948
LICHTBOEI (6): (voor aanstootgevender! en roddelaars): LAAT WAT RAAR IS, SPREEK WAT WAAR IS!
- - f 3.25 per seizoen
J O Losse nummers 25 cent
WEEKBLAD
Redacteur: R. J. VALKHOFF,
van der Meystraat14, Alkmaar
Uitgave: N.V. Boek- erf Handelsdrukkerij v/h Herms. Coster Zn. Voor advertenties N. SLUYTER,
Voordam 9, Alkmaar Tel. 3320 Postgiro 37060 Dorpsstraat 23, Bergen, Tel. 2447
't Is warm in de cockpit van de
BK, een van de 'met gele banden rond
romp en vleugels versierde les-Dako-
ta's van de K. L. M.
Is het een wonder? Zeer zeker niet,
want we vliegen laag in flinke remous
boven het van zonnewarmte stralende
duinlandschap van Noord-Holland;
bovendien blakert de zon uit een
strak blauwe hemel de aluminium
huid en zendt haar stralen door de
oranje blindvliegruiten van onze ma
chine. In de cockpit, waar uit tér aard
toch al weinig ruimte is, staat tussen
beide vliegersstoelen een Rijksgede
legeerde, wiens allesziend oog samen
met dat van een K. L. M. instructeur
examinator de candidaat voor een
vliegbewijs B dat hem het recht
zal geven om K. L. M. vliegtuigen te
besturen zeer critisch bekijkt.
Hoe jammer het ook is, ook hier
hangt een examenstemming. De can
didaat; een jonge vlieger van de
Rijksluchtvaartschool op de bak-
boordstoel, met een enorme blauwe
blindvliegbril op die samen met de
oranje ruiten naar buiten kijken
onmogelijk maakt erboven, op z'n
voorhoofd parelende zweetdorppels,
er onder een paar stevige knuisten uit
een tot over de ellebogen opgerold
shirt, die proberen de in remous stei
gerende Dakota langs wegen te stu
ren, die een. kaartje op zijn rechter
knie hem aangeeft.
Twee minuien Noord, een minuut
Zuid, één Oost en weer Noord en zo
completeert de candidaat de op een
grote H gelijkende vliegfiguur. Je
vraagt je af waar de zweetdroppels
vandaan komen. Maar ja, de man van
de Luchtvaartdienst met potlood en
papier, critisch over de gashandelkast
heenleunend, maakt aantekeningen en
dan die vrees, dat die K. L. M.-er op
de andere stoel foefjes heeft uitge
dacht om moeilijke toestanden te
scheppen en dadelijk wel een motor
zal doen stoppen en dan nog die re
mous, die alsmaar de machine van
koers wil gooien. De K. L. M.-er, die
kwasie door de zijruit naar buiten
tuurt en doet alsof de gehele zaak
hem eigenlijk weinig of helemaal niet
aangaat, kijkt natuurlijk naar de
koerstol en horizon en merkt elke
ongeoorloofde koersafwijking op!
Neen, kerel, ik kijk je niet op je
vingers, heb er trouwens geen enkele
reden voor, alles loopt op rolletjes!
Ik tuur over boord, terwijl jij de BK
blind, zonder dat je het weet, langs
de duinen en het strand stuurt. Twee
minuten Noord, één minuut Zuid, Je
verandert je koers net boven het
Speelduin en toont mij ons dorp, het
hertenkamp, mijn huis met het gis
teravond net gemaaide grasveldje.
Bergen ligt daar door de duinen tegen
Westenwind beschermd verborgen
De red. plaatst met bizonder
genoegen dit zonnige tafereel,
dat zich volgens de bijbehoren
de tekst niet te Bergen a. Zee,
doch elders afspeelde, 't Zou
immers even goed boven ons
zonnebad kunnen gebeuren. De
red. bewondert ten zeerste
't tekentalent van de kunste
naar, die waarschijnlijk als
hoofdberoep 'nfu.rctic bij de
K. L. M. vervult. Hij meent
zelfs in de dame met de hand
doek 'n bewoonster van Bergen
te herkennen. Is dit zo, dan is
zij 'n degelijke huismoeder, die
haar kleuters, geheel volgens
de strenge politievoorschrif-
ten van onze gemeente, buiten
't strand slechts laat lopen in
hoge rijglaarsjes, lange kousjes
en tot de kinnetjes gesloten
pullovertjes. De handdoek wijst
er duidelijk op, dat zij weet,
hoe 't in ons lieve Bergen be
hoort.
onder het donkere groen van beuk
en den op de grens van het licht
groene polderland, waarin de sloten
als zilveren linten schitteren. De Ber-
germeer, deerlijk geschonden door de
laars van de duivel, het Woud, de
Fransman, het openluchttheater en
hiertussen, bijna geheel verscholen,
het dorp, waarvan slechts enkele ro
de daken, de glimmende koepel van
het Pensionaat en een witte rook
pluim van het zich voortzwoegend
Berger-trammetje te voorschijn ko
men.
Nu, recht onder ons het „Oude
Hof", wit te midden van het groen en
meteen zwaaien mijn gedachten naar
het Zuid-Oosten, veertien jaren terug.
Het is niet moeilijk om. van de warme
cockpit naar de zon-trillende Soester-
bergse Vlieghei terug te schakelen.
Ik voel mijn hoge uniformkraag weer
om mijn nek, zie de pasverworven
goudflonkerende sergeantsstrepen van
de adspirant-reserve-officier-in-oplei-
ding op mijn mouw, 'k zie lange Jo-
chem wat was het een harmonica
virtuoos met een oranje-opdracht
in zijn ene en een enorme, nauwelijks
te torsen luchtcamera in zijn andere
hand uit de vliegschool komen met:
„Ton, 't is gelukt, een opdracht van
anderhalf uur, een seriefoto van de
sluizen van IJmuiden en Noordzee
kanaal met CV!".
Een Fokker CV, toentijds een van
de beste en snelste legervliegtuigen
met een Hispano Suiza motor van,
was het niet 450 paardekrachten, en
een geluid om van te kwijlen. Kortom,
een juweel van een machientje om
onze jeugdige en sportieve verlan
gens te bevredigen. „Zeg, wat veel
gas, dan sparen we nog net tijd voor
een paar foto's van mijn Grootvader's
huis in Bergen, O. K,?
Kort daarop, in de gierende schroef
wind op duizend meter boven IJmui
den: „Beetje gas terug, netjes in één
koers over de sluizen voor Jochem,
zeker de beste fotowaarnemer van
ons jaar, een pculeschilletje dan
een klap op mijn schouder, duimen
omhoog, klaar ermee! De machine vol
gas op z'n neus en dit is nü toch
verjaard op enkele meters over
badend Nederland.
Zonnebadende meisjes, door onze
overval volkomen verrast, minnende
paartjes -Wijk aan Zee, -blinkende
duinen, -zwemmende baders, -strand
stoelen, -Egmond aan Zee. Dan een
ruk aan de knuppel, weer vol gas en
we hangen op 500 meter boven Ber
gen.
Natuurlijk een overboord-foto, dat
wil dus zeggen: loeiende Hispano,
bochtjes op z'n kant, een wit patri
ciërshuis, Jochem tot zijn middel over
boord, de enorma camera in beide
handen, hevige warmteremous, een
klap op mijn schouder, duimen om
hoog: klaar, weg. Dan Purmerend,
Pampus, Hilversum en weer thuis.
Twee dingen heb ik nooit begrepen,
en wel: hoe zag Jochem kans om zijn
enorme camera niet overboord te la
ten waaien en hoe zag de arme His
pano motor kans steeds vol gas te
blijven draaien!
Dit was mijn hernieuwde kennis
making met Bergen, waarvan mijn
eerste bestond uit: een tram, waarop
je op het dak kunt zitten, warmte,
opgerolde broekspijpen, zuurtjes, zand
en zeewater.
Dat mijn tweede kennismaking niet
de laatste zou zijn wist ik, toen de
zuchtende CV voor de vliegschool
rolde, niet, doch dat ik nooit en nim
mer Bergen zal willen ruilen voor
Rhodos of Rio, Brastagi, Budapest of
Capri, weet ik nu zeker! Bergen,
Holland op zijn best!
VAN ULSEN,
a/b. „Paramaribo"
Istanboel-Damascus.
N.B. Te Uwer geruststelling: de can
didaat is geslaagd!
ER GAAT EEN GERUCHT...
dat de schilder David Kouwenaar,
die verleden jaar niet bij 't K. C. B.
wilde exposeren, nu beloond wordt
met 'n expositie van zijn werk op
de belangrijkste tentoonstelling van
't jaar in 't Huis met de Pilaren, n.l.
de eretentoonstelling van werk van
de dichter A. Roland Holst. Wel
moet hij dan, naar 't gerucht verder
gaat, de ruimte op de wanden delen
met de schilder Jaap Mooy. Is 't ge
rucht waar, dan weet 't geachte pu
bliek tenminste, wie de favorieten
van onze Prins der dichters zijn. Nog
gaat er 'n gerucht, dat 't K. C, B,
briefkaarten, reproducties van schil
derijen van zijn werkende leden, gaat
uitgeven (waarschijnlijk na het sei
zoen). De red. wedt, dat die van de
schilder J. H. Roggeveen 't meest ver
kocht zullen worden, daar hij steeds
typische dorpshoekjes op zijn aqua
rellen weet vast te leggen.
