PARKHOTEL
AREND BOS EYSSEN
Het leven In zee
Historisch allerlei
Restaurant
Een der sympathiekste leden
van het Bergense Kunstenaars
centrum, de grafische kunste
nares
MIA VAN RÉGTEREN
ALTENA
(aan wier werk onze kunst
medewerker Theo J. v. d. Wal
in Badbode 3 een 'artikel wijd
de) treedt hedenmorgen in het
huwelijk met Dokter J. Pot uit
Alkmaar, die enige tijd voor
Dr. Lugten de praktijk in Ber
gen waarnam.
Het is hier op zijn plaats,
haar en haar man een lang
leven van geluk toe te wensen!
DE MODELZWEEFVLIEGERIJ
IN BERGEN.
(De red. vergat bij het samen
stellen van het z.g. luchtvaart
nummer bovenstaande „man
nen der toekomst" geheel. Hij
bleef teveel bij het verleden,
wat dom is, want het is juist
de jeugd, die de toekomst
heeft. Dat zij het hem vergeven
mogen! Mannen, over twintig
jaren hoopt hij in jullie echte
„kisten" mee te mogen naar
Amerika en waarook ter we
reld!)
Stond de Badbó laatst in het teken
van de grote Luchtvaart, laten we
het nu eens hebben over de „kleine"
Luchtvaart, die toch heus zo klein
niet is, als de meeste mensen wel
plegen te denken. Ik bedoel die zelf
gebouwde zweefmodellen, die, hoog
in de lucht, zo statig als een arend
rond kunnen dwalen, profiterend van
elk zuchtje thermiek. Modellen, wel
ke met hun ranke vleugel en sierlijke
romp zelfs de bewondering afdwingen
van de meeuwen, die toch in alle op
zichten meester zijn in het zweven;
zie ze bijvoorbeeld maar eens profi
teren van de hellingsstijgwind aan
het strand. Die zweefmodellen nu
kunt u bewonderen op hun vlucht
iedere „mooiweerszondag" op Het
Woud of aan het strand, wanneer de
jongens van de Berger Luchtvaart
Club daar hun modellen oplaten, en
ze overgeven aan wind en thermiek.
Die voeren ze dan mee door de frisse,
ijle zeelucht, hoog boven de hoogste
duintoppen naar verre einders. Meest
al zwenken ze in een wijde boog
weer om, al lager en lager. Op een
duintop staan de modelvliegers dan
gespannen te kijken naar de presta
ties van hun „kisten". Bij de landing
tikt de tijdopnemer af en noteert de
duur van de vlucht. Deze variëren
van ongeveer dertig tot tweehonderd
seconden; hoewel langere vluchten
niet zeldzaam zijn. Het clubrecord is
n.l. ruim zestien minuten. Het is een
heerlijke, gezonde sport voor jongens
van dertien jaar en ouder, die van
knutselen houden en belang stellen
in de Luchtvaart. Deze jongens, die
hun hart gegeven hebben aan de
Luchtvaart, zijn over twintig jaren de
mannen, die Neerlands naam op
Luchtvaartgebied hoog hebben te
houden. Aan hun is de toekomst!!
Milty,
Berger Luchtvaart Club.
„Variété-artisten en pension".
Arend Bos Eyssen werd als tweede
zoon van een zakenman in 1923 te
Oosthuizen geboren. Op vijfjarige
leeftijd kwam hij in Bergen, waar hij
thans nog woont en hoopt te blijven
wonen.
Het lag voor de hand dat de ouders
de jonge Arend een opleiding wens
ten te geven die hem zou voorberei
den op de handel. Daarom bezocht
hij, na het gewone lagere onderwijs,
de H. B. S. in Alkmaar, vanwaar hij
overging op de Handelsschool. De
studie vlotte echter allerminst. In
aanraking gekomen met Dirk Vis
vroeg hij deze hem les te geven in de
schilderkunst. De economische studie
was daarmee definitief verlaten ten
gunste van de kunst. Na twee jaar bij
Dirk Vis geweest te zijn, bezocht hij
de Kunstnijverheidsschool te Arnhem,
slaagde vervolgens voor het toela-
tinesexamen voor de Rijksacademie
te Amsterdam, waar hij twee-jaar
bleef onder leiding van Kuno Brinks
en Röling, resp. voor de graphische
afdeling en de tekenklasse. De inva
sie in Frankrijk maakte een einde
aan deze studie.
HET NUT
VAN VACANTIËSPREIDING.
Ieder jaar opnieuw doet zich het
verschijnsel voor, dat in het tijdvak
van 15 Juli15 Augustus en ook vaak
de tweede helft van Augustus, vele
gegadigden voor een hotel, pension of
gemeubileerde woning moeten wor
den teleurgesteld, omdat alles „uit
verkocht" is.
Tegenwoordig hoort men menig
maal het slechte weer en de aanslag
biljetten voor de belastingen als
hoofdoorzaken van het ongunstige
voorseizoen noemen (wat kost ons de
New Look, dames en vooral heren?),
doch na de hausse-jaren 1946 en
1947 geeft het seizoen 1948 vrijwel
hetzelfde beeld als voor 1940; een
matig bezet voor-seizoen, van 15 Juli
tot 15 Augustus niets meer vrij en na
15 Augustus tot 1 September heel
weinig keus.
In het tijdvak van 15 Juli1 Sep
tember vallen weliswaar de meeste
vacanties, doch een zeer groot per
centage van alle vacantiegangers is
niet aan een bepaalde tijd gebonden,
dit zijn in hoofdzaak de mensen zon
der schoolgaande kinderen. Als zij
gevolg zouden willen geven aan de
onlangs van overheidswege gedane
oproep hun vacanties te nemen vóór
18 Juli en na 28 Augustus (voor vol
gende jaren zou dit dan zijn vóór de
3e Zondag van Juli en na de laatste
Zondag van Augustus), dan zouden
zij anderen, die wel aan een bepaalde
tijd gebonden zijn, en alle organisa
ties voor personenvervoer een grote
dienst bewijzen en zichzelf belang
rijke voordelen kunnen verschaffen,
daar de prijzen buiten het z.g. hoog
seizoen altijd beduidend lager zijn.
Ook besparen zij daarmee zichzelf en
anderen veel teleurstellingen. Dit
geldt niet alleen voor Bergen, maar
ook voor andere seizoenplaatsen.
Bij mijn vergelijking van de huidige
toestand met die van vóór 1940 heb
ik de ruimere gelegenheid om naar
het buitenland te gaan en de na de
oorlog sterk toegenomen animo daar
voor buiten beschouwing gelaten,
daar wederkerig het bezoek van bui
tenlanders aan ons land gestadig
toeneemt.
W. de Vries,
Gemeentesecretaris.
Thans werkt hij in een eigen ate
lier in Bergen en is penningmeester
van het Kunstenaarscentrum (uit
welk laatste misschien valt te con
cluderen dat de studie aan de Han
delsschool niet helemaal nutteloos is
geweest
Arend Bos Eyssen is in zijn
kunst meer van de wereld afge
wend dan de meesten der jonge
ren. Hij is geen copiëerder van
de natuur, maar een componist
van kleuren. Hij hangt daarmede
de richting aan die men abstract
no.emC
Hoewel het niet goed mogelijk is
bij een zo jong schilder, die nog alle
wegen kan gaan, conclusies te trek
ken ten aanzien van een definitieve
richting, toch kan men van het werk
waaraan hij bezig is wel z,eggen dat
er een symbolische instelling is. De
realiteit wordt geenszins losgelaten,
maar zij fungeert als symbool voor
hetgeen de schilder wil uitdrukken.
Daarmee zijn de figuren niet belang
rijk op zichzelf, belangrijk zijn slechts
kleur en vorm. Deze instelling maakt
Arend Bos Eyssen tot kunstenaar in
de ware zin.
Er zijn slechts weinig jongere
kunstenaars met werkelijke bete
kenis. Arend Bos Eyssen behoort
tot hen. Niet alleen zijn psycho
logische instelling staat daarvoor
borg, ook zijn liefde voor het
vak, zijn zorg voor de composi
tie en zijn onopvallend, maar
niettejnin taai doorzettingsver
mogen.
Theo J. van der Wal.
Door P. Beyneveld
Heeft U w/el eens gehoord
dat het Museum vóór de restau
ratie in 1913 groter was dan nu en
bewoond werd door verscheidene ge
zinnen?;
dat het aardige Vinkenhuisje op
de Vinkenkrocht, waarin eertijds de
vogelaar van de Heer van Bergen
woonde, in 1918 moest worden afge
broken, daar het door op de Kroft
geïnterneerde Duitsers grondig was
vernield!?;
dat een replica van dit huisje
thans te zien is aan de Renbaanlaan?
dat de Heren van Bergen in
vroeger tijd te Alkmaar een deftig
herenhuis aan de Doelenstraat beza
ten, hetwelk heden ten dage onder de
weidse naam „Cinéma Americain"
dienst doet als bioscoop?;
dat „Schuylenburg", het typische
oude huis te Wimmenum in de twee
de helft van de negentiende eeuw de
woning was van burgemeester S. C. S.
Holland, die deze functie bekleedde,
zowel in Bergen, als in Egmond aan
Zee en Egmond-Binnen?;
dat in 1867 de veldwachter van
Bergen voor 't eerst van uniform en
wapenrusting werd voorzien?;
dat de namen Holenstraat en
Molenkrocht(-laan) herinneren aan
het bestaan van de Berger korenmo
len, welke omstreeks het einde van
de negentiende eeuw geheel werd
afgebroken?;
dat een oud stuk uit de zeven
tiende eeuw ook spreekt van een
„pampiermolen" ergens in Bergen?;
dat Bergen in de negentiende
eeuw nog moeilijk te bereiken was,
aangezien de Bergerweg eerst in 1842
werd behard?
Breelaan 19
Bergen-Binnen
Telefoon 2223
van schaal-, holte-, u/eek- e. a. dieren
(i)
Het eentonige gerommel der bran
ding, het eeuwig kruiven der golven
en het lied der winden, die uit zee
komen aanwaaien naar onze blond-
koppige duinenrij hebben mij altijd
geboeid. Zowel 's zomers, wanneer de
zon hoog in het strakke azuur staat
en haar verzengende stralen over de,
tussen het duinlandschap en de diep-
blauwgrijze zee slingerende, geelwitte
band strand werpt, zodat de lucht er
trillend boven hangt, als 't winters,
wanneer met vuilwit schuim getooide
golven gelijk loeiende monsters op de
kust aanrennen en alles wat tussen
hun kaken komt vermorzelen, om dan
spattend uiteen te slaan tegen de af
brokkelende duinen.
Ja, zo is de zee; de zee, die ons al
len aantrekt, hetzij om haar zilte
koelheid in de zomer, hetzij om haar
meedogenloze woestheid in de winter,
wij houden van die zee; De zee is rijk
aan variatie, zij zal ons nimmer ver
velen! Even rijk, ja zelfs nog rijker is
zij aan dierenleven. Maar daar weten
de meeste mensen niet zoveel van.
Goed, er leven vissen in, de „Hol
landse nieuwe" en nog een paar an
dere diersoortenDoch van de
tienduizenden verschillende dieren
die er in leven, hebben de doorsnee
mensen weinig begrip. En dat is
ook helemaal niet erg. Als gast kom
je om van de zee te genieten, om rust
op het strand te vinden en niet om
er zwaar biologie te gaan studeren.
Toch is het buitengewoon aardig, om
er een klein beetje van af te weten
en daarom ga ik u in het kort even
'n eindje meenemen de zee in. Weest
maar niet bang, want we gaan niet
dieper dan zestig meter, d. i. onge
veer vijf km. zee in. Binnen een uur
zijn we weer veilig op het strand
terug.
Alvorens we in zee stappen, wordt
onze aandacht gevestigd op de enor
me massa schelpen, die in de rollers
de hele vloedlijn langs op het strand
worden geworpen en weer mee terug
genomen. We zien er tussen allerlei
kleur- en vormcombinaties. Eerst
zullen we eens een gesloten mossel
(Mytilus edulis) oprapen en die aan
dachtig bekijken. De beide schaal-
helften worden stevig op elkaar ge
klemd en met onze handen kunnen
we die niet opentrekken. In deze
schalen zit een levend weekdier, dat
door middel van twee stevige spier-
banden de schaal om zich heen ge
sloten houdt. De palen en andere
voorwerpen onder water worden
langs onze hele kust vaak met mos
selen bedekt. Ze zitten stevig vast
met behulp van de byssusdraden
(baarden), die door de byssusklier
worden afgescheiden. Van de mossel
komen veel variëteiten aan onze ku?t
voor.
In alle andere schelpen, die we
langs het strand zien, hebben soort
gelijke weekdieren geleefd als de
mossel. Nadat de dieren dood gegaan
zijn, laten de beide schalen tenslotte
los en spoelen aan.
Ook in de horens en de z.g. wen-
teltrapschelpsoorten hebben week
dieren geleefd, maar deze leken meer
op de slak. kunt zich nu wel
enigszins voorstellen, wat voor soort
weekdier er in een bepaalde schelp
leeft.
Een schelp vertoont vaak groei-
strepen. De schelp wordt door de z.g.
mantel afgescheiden. Als het dier
groeit, wordt er ook weer een randje
aan de schelp aangebouwd. Aan de
binnenzijde kan men de vergroeiïngs-
lijn van mantel en schelp vaak als de
z.g. mantellijn duidelijk zien. Deze
lijn vertoont soms een karakteristieke
bocht. Tussen mantel en lichaam
blijft een plek open, de mantelholte
genaamd, waarin aan iedere zijde
twee plaatvormige kieuwen hangen.
Het omringende water wordt aan de
achterkant van het dier in de man
telholte gezogen en stroomt dan
langs de kieuwen, die er de zuurstof
uithalen en het water ook uitzeven,
om er het voedsel uit te halen.
Zo, dit was een kleine biologische
uiteenzetting over het in de .schalen
levende zo wonderlijke weekdier.
Bob Boersma Jr.
(Wordt vervolgd).
