Notities van een gast
„DE RUSTENDE
JAGER"
Modern en gezellig
ftarrij Lobrink
Ensemble Koldy
WIST U
Begunstigt
onze
adverteerders
Paviljoen „Trianon"
VOOR UW LUNCH
EN DINER
3e blad 31 Juli 1948
NEW LOOK, OOK OP HET
STRAND?
Eindelijk waren daar dan, na een
lange zomerse winterperiode, weer de
eerste mooie warme dagen, die ons
naar de zee lokten.
Onze demies, plastic- en water
dicht gemaakte linnen regenjassen
hebben wij in de mottenballen gezet,
voorzover zij niet gedegradeerd zijn
tot onderleggers, uitgespreid op het
mulle-zand-op-broedtemperatuur, dat
anders zo akelig overal bij inkruipt.
Reeds 's morgens vroeg stelden wij
onze winters-bleke gezichten en an
dere witte onderdelen bloot aan de
heerlijke zon, zij het om der kuis
heids- en gezondheidswille niet al te
veel en niet al te lang, maar toch
zodanig, dat wij met een minimum
bedekking een maximum aan nieuwe
levenskracht konden opdoen.
Vorige zomer was het vanzelfspre
kend, dat een ieder in zijn vacantie
goed weer had, was dat een alle
daagsheid geworden. Dit jaar krijgt
iedere mooie vacantiedag die waar
dering, waar hij recht op heeft.
Verleden jaar en dit jaar. Alleen
maar verschil in het weer en een na
delig verschil in de voor vacantie-
genoegens beschikbare geldmiddelen?
Neen, wij kregen ook de New Look.
Mijn speurzin had mij reeds eerder
geleid tot de vraag: zou de New Look
ook van invloed zijn op de strand-
mode?
Deze vraag kan niet beter worden
beantwoord dan naar eigen bevinding,
die ik hieronder van de eerste strand-
dag, na intensieve observatie, weer
geef.
Naar mijn aanvankelijke indruk
zou ik de hierboven gestelde vraag
zonder meer ontkennend beantwoord
hebben.
Een der zonnebaadsters trok echter
mijn speciale aandacht, omdat zij
een eendelig badpak aan had, met een
rug nog wel en ook overigens van zo
danige afmetingen, dat zelfs zwart-
gejurkte en -gekouste grootmoeders
er geen aanstoot aan zouden nemen.
Toch New Look, ook op het strand
en dit de eerste iri Bergen aan Zee?
Toch de schaar, opnieuw in de tex-
tielkaart?
Na de blijkbaar lang verbeide
komst van een vriendin, hoorde ik de
„eerste" zeggen: „Blij dat je er bent,
ik lig hier gewoon voor schandaal".
Onmiddellijk daarop begaf zij zich in
een strandtent met een heel klein
pakje, dat zij van haar sexe-genote
in ontvangst genomen had.
Binnen enkele minuten kwam de
„eerste" terug, gekleed in een keurig
en kleurig zwembroekje met een bril
erboven
U en ik, wij allemaal houden van
een ongedwongen fleurig strandleven.
,,'Honi soit qui mal y pense".
(Schande over hem, die er kwaad
van denkt).
Jan van Duinen.
AFGELUISTERD GESPREK.
(Opgedragen aan alle echte
natuurliefhebbers).
In Bergen Binnen stappen ze in de
tram naar zee: een echtpaar en enige
aardige kinderen. De heer en dame
spreken beschaafd (veel over hun
vroegere buitenlandse reizen) en dra
gen dure kleren van uitstekende stof,
wit van kleur (of zo men wil: zwarter
dan zwart). Onderweg babbelt Me
vrouw die hier blijkbaar al eerder
is, terwijl haar man vandaag voor het
eerst deze mooie tramrit meemaakt
over het Natuurreservaat, over
„landmijnen" en zij verkondigt, dat
deze ondingen moeten liggen onder
de bomen en onder.de huizen.
Vervolgens komt het Bio vacantie-
huis aan de beurt en krijgen de lieve
kindertjes uitleg, wat voor jeugd in
dat huis vacantie viert: „kindjes, die
geen geldje hebben en wier Pappie en
Mammie enz.".
En dan na even zwijgen, bij het
naderen van Bergen aan Zee, plotse
ling de stem van Mevrouw, wat ver
goelijkend tegen haar Man. alsof zij
er schuld aan heeft maar de zin is
als het springen van een landmijn
voor wie het gesprek afluisterde:
„Mannie, nu moet je je van 't strand
niets voorstellen, boor! want er
is maar één tent!"
want er is maar één tent
Bezoekt
BERGEN N.H.
Dancing
Café-Restaurant
(Restaurant a la Carte)
dat een aardig, handig en door
Mr. F. Zeiler voortreffelijk sa
mengesteld V. V. V. gidsje is
verschenen? Zijn medewerkers
waren onze Piet Beyneveld en
Jan Ivangh!;
dat heden de Rode Kruiscollecte
gehouden wordt? Houdt Uw
beurs gereed!;
dat er met de Jubileumfeesten
31 Aug. 'n optocht gehouden
wordt? Inschr. 6 Aug. v. 1921
u. en 7 Aug. van 1517 u. in het
Dorpshuis, Inlichtingen bij Duits,
Breelaan, Kollmer, Dorpsstraat,
Kooyman, Beemsterlaan en Sax,
Kerkelaan. Prijzen van 10,
tot 100,en kunstvoorw.;
dat bij Donker te R'dam 't mooi
geïllustr. boekje (a 95 ets.) ver
scheen over de etser-schilder
Graadt v. Roggen, geschreven
door Mia van Regteren Altena,
die ons allen daardoor een fraai
werkje schonk, en heden schenkt
zij hart en hand aan Dr. J. Pot te
Alkmaar?;
dat het lichten van de zee steeds
op tw.ee plaatsen in Bergen be
kend gemaakt wprdt
dat ouders, die hun kind op het
strand kwijt zijn, onmiddellijk
naar de E. H. B. O. tent moeten
gaan?;
dat alle kinderen een of meer
tekeningen mogen maken bij een
of meer hfdst. van ons kinder
verhaal? Dan doen ze mee met
onze prijsvraag en winnen mis
schien 'n mooie prijs.
ONS BADFEUILLETON
ADAM IN BALLINGSCHAP
(Vrij naar de liefdesroman van
Nicöla Santos).
Niet voor kinderen.
(Inhoud vorige hfdst.: Eva, Jo.
Mimi en Carla willen van het
eiland af, waar ze schipbreuk
geleden hebben. Maar Ad, die
daarheen om een scène met
.zijn meisje Marian in balling
schap gegaan is, houdt ze
na een leugen van Eva, dat
Marian met een ander, met
Marcel, verloofd is gevan
gen. De pogingen van Jo (die
bijna verdronk en door Ad ge
red werd), van Eva en van
Mimi, om Ad's hart te ver
murwen, zijn mislukt.
VIII.
Carla keek in haar spiegeltje. Aan
de ene kant was 't portret van Boet,
haar man, die nu met vrienden
'n bergtoer maakte. O, zij voelde zich
zo ziek van eenzaamheid en -verlan
gen naar Boet! Mimi had met Ad ge
sproken. Als zij ook eens met hem
sprak? Carla ging. Ze hield de lijn
van de zee. Uit de verte zag ze hem:
alleen. „Dag, Ad!" „Wat kom je
doen?" „Ik was wat aan 't lopen,
ik zocht Jo en Eva." „Jullie laat
me geen ogenblik met rust!" baste
Ad. Hij ergerde zich aan Carla. Toch
ESPERANTO VOOR JONG
EN OUD.
„Hoera! Een brief uit Zweden!" Een
juichkreet gaat door de klas, want dat
betekent nieuwe Zweedse postzegels
voor de verzamelaars.
Door middel van Esperanto wordt
er namelijk schoolcorrespondentie
gehouden tussen de 5e klas van de
Openbare Lagere School alhier en een
school in Gotenburg in Zweden. Bo
vendien gaan de zendingen vaak ver
gezeld van aardige tekeningen of ge-
illustfeerde tijdschriften, zodat de
leerlingen daardoor een beter begrip
krijgen van eikaars land.
Na schooltijd wordt er aan een
25-tal leerlingen van de 5e en 6e klas
Esperantoles gegeven. De oudsten van
hen, die vorig jaar reeds wat les had
den gehad, hadden enkele Esperanto-
versjes geleerd, die ze vol animo
zongen voor een internationaal pu
bliek, dat vorig jaar September in het
Oranje-Hotel bijeen was.
Ter ere van het 60-jarig bestaan
van de wereldtaal was er in Zaandam
een Esperanto-week gehouden. Een
25-tal buitenlandse Esperantisten,
waaronder kamerleden, journalisten,
onderwijzers, kooplieden, enz. waren
toen de gasten van de Zaandamse
Esperantisten. Om de buitenlanders
zo veel mogelijk van ons land te laten
zien, werden er excursies gemaakt
naar Amsterdam, Volendam, Marken,
enz. Ook een bezoek aan de Alk-
maarse kaasmarkt, de Wieringermeer
en Afsluitdijk stonden op het pro
gramma, teiLwijl ook Bergen werd be
zocht.
Bij die gelegenheid werd hun door
de Esperantisten uit Bergen en om
geving een diner en een gezellige
avond aangeboden, die beide zeer in
de smaak vielen. Vooral de Esperan
tisten, die voor het eerst gelegenheid
hadden met buitenlanders te conver
seren, waren verrukt. Of het nu een
Engelsman was, een Noor, een Deen
of een Zweed, een Hongaar of een
Belg (een tiental landen waren n.l.
vertegenwoordigd), het maakte geen
verschil met wie men sprak. Het was
al Esperanto wat de klok sloeg: de
enige taal, die er gesproken werd!
Vragen werden gesteld en inlichtin
gen gegeven over eikaars werk en
levensomstandigheden.
Het was één grote vriendenkring,
waarbij men aanvankelijk vaak niet
wist, of de aangesprokene tot de
buitenlanders of tot de landgenoten
behoorde. Soms heerste er dan ook
grote hilariteit, als men op iemand
afstevende om een gesprek met hem
of haar te voeren om iets over dat
vreemde land te vernemen en dan tot
de ontdekking kwam, dat de aange
sprokene „ook maar een Nederlan
der" was!
Wanneer zal men op alle interna
tionale bijeenkomsten zó vlot en
vriendschappelijk, zonder tolken en
ingewikkelde technische apparaten,
met elkaar van gedachten kunnen
wisselen als dat hier in Bergen het
geval was?
A. PASCHA,
Delegito de U. E. A.
was hij nieuwsgierig, wat zij te praten
had. Carla stotterde. Toen sloeg ze
de handen voor 't gezicht. Telkens in
een snik klonk een woord. Ad be
heerste zich niet langer: „Zal ik je
zeggen, hoe ik over je denk? Daar
dan!" Hij sloeg zijn vlakke hand in
haar gezicht, waar hij onmiddellijk
spijt van had. Toen zag hij haar ogen,
fel, als van een gewond dier. Carla
holde de zee in, snel door de bran
ding. Zij zag alleen Boet; aan Ad
dacht ze niet meer Ad begreep
bijna te laat, dat dit geen spel meer
was. Hij stortte zich in zee en greep
haar. Toen hij weer grond voelde,
tilde hij haar in zijn armen. Op het
strand kwam iemand aanhollen: Eva.
Eva was een furie: „Jij, gemene be
drieger: eerst Jo, toen Mimi en nou
Carla!" Later sprak Carla eerlijk
met Ad uit, vooral over Boet. Toen
Jo er bij kwam, zei Ad rustig: „Carla
moet zo gauw mogelijk hier weg!" Jo
glimlachte: „Dan geloof ik, dat.
't jouw tijd ook is!"
Wordt vervolgd.
Bergen aan Zee
Hoogwater te Bergen a. Zee
JULI—AUG. 1948
Datum
HOOG WATER
v.m.
n.m.
31
10,55
11,27
1
12,08
0,10
2
0,41
1,22
3
1,53
2,24
4
2,46
3,16
5
3,35
4,07
6
4,23
4,57
VAN WHISKY-VAT TOT
DUIVENTIL.
In de hertenkamp staat weer een
paalwoning. De afmetingen ervan zijn
vrij wat geringer dan die van het in
Februari j.l. omgehaalde ooievaars
nest. Het betreft thans ook geen def
tig eiberpaar, waarvoor men deze
woning heeft aangebracht, doch een
duivenfamilie.
De reeds lang verwachte duiventil
heeft een plaatsje gekregen in het
Oostelijk deel van de Hertenkamp.
De bewoners kwamen nog dezelfde
dag en blijven voorlopig achter gaas.
Het was een originele vondst van
Gemeentewerken om de duiven onder
te brengen ineen whisky-vat
(leeg gekocht, hoor!), dat boven op
een paal gezet en gedekt met een
rieten kapje een alleraardigste til is
geworden,
't Lijdt geen twijfel, of de Gemeente
zal met deze paalwoning meer succes
hebben dan met het in 1937 opgerich
te ooievaarsnest, 't welk om deels
duistere redenen' nooit bewoners
heeft gekregen.
De hertenkamp biedt momenteel
een aantrekkelijk schouwspel door
alle soorten gevogelte, die men er
naast de hertjes aantreft. De ganzen
en eenden met jongen, de pauwen eii
kalkoenen geven er een levendig en
afwisselend cachet aan.
In het hertenhuisje zit op het ogen
blik een heel stel jonge kalkoentjes.
Velen zullen wel eens hun schreden
richten naar de hertenkamp om de
aanwinsten te gaan zien.
P. B.
DON QUICHOT.
Wij, Nederlanders, staan al te vaak
schichtig tegenover vruchten van
eigen bodem. Nu heeft de hr. Haak
man met zijn „Bergense Spelers"
Zondagav. duidelijk aangetoond, dat
we ongelijk hebben, waar het dit
werk van onze blijspeldichter Pieter
Langendijk: „Don Quichot op de
bruiloft van Kamacho" betreft. Want
wat een echt boertige Hollandse ta-
frelen werden ons daar in ons mooie
Openluchttheater voor ogen getoverd.
En niet alleen deze, ook hoofse, echt
zuidelijke toneeltjes, zoals de samen
spraak van de voortreffelijke Babilius
(bravo Aad Groot!) en zijn vriend
Valasko (Ant. Buissink) of een ver
trouwelijk gesprek tussen Quiteria
(hulde aan de volmaakte actrice Tiny
Bijwaard!) en haar speelgenoot
Laura. Maar dan dat onvergelijke
lijke, koddige opkomen van Don
Quichot, de .ridder v, d. droevige
figuur op zijn Rossinant en zijn „drol
lige" knecht Sancho Panza, waarbij
het zwarte ketje zelfs volmaakt voor
ezel speelde. Een schone pluim op de
helm van G. Stockmann, die al door
zijn „houding" toonde, hoe ernstig hij
zich in zijn rol ingeleefd heeft, en
een extra pluim op de muts van
Sancho (A. J. Noordberger), die zo
uit een schilderij van Goya of een
andere Spanjaard gestapt kon zijn,
of zo ge liever wilt; uit een van
Breughel. Dit was onvergelijkelijk.
Als we alleen maar denken aan dat
koddige rode figuurtje in de boom,
wanneer er „gevochten" wordt. Last
not least: de boer Kamacho (C.
Berkhout, ook weer zo'n acteur, die
er zijn mag!), plomp, pralerig; nooit
banaal gespeeld: een kostelijke rol en
wel echt Oud-Hollands. Velen zou
den te noemen zijn. Volstaan we met
Meester Jochem en de kok Vetlasoe-
pe nog te roemen. De bruiloft aan
het slot met muziek en dans onder
leiding van Annemarie Kühne gaf
weer een vol en kleurig schilderij te
zien, en zo waar: „echt vuurwerk"!
„Meester" Haakman, ge hebt alle eer
van Uw werk en dit toonde het zeer
talrijke publiek op die schone zomer
avond.
ONTHOUDT DIT: 4 AUG. (en
25 Aug.) HEROPVOERING!!!
