Bergensche
Bad-, Duin- en Boschbode
Twee-en-dertigste jaargang No. 11 AbonnementsLpriisI «2.- vooM^JSer v.v.v. Zaterdag 21 Augustus 1948
LICHTBOEI (11): - voor de jeugd - „Tot goede daad steeds weer paraat'
Spreek met Mees en't komt in orde!
WOLKEN
Onbekend maakt onbemind
WEEKBLAD
Redacteur: R. J. VALKHOFF,
van der Meystraat14, Alkmaar
UitgaveN.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h Herms. Coster Zn.
Voordam 9, Alkmaar Tel. 3320 Postgiro 37060
Voor advertenties: N. SLUYTER,
Dorpsstraat 23, Bergen, Tel. 2447
Onthoudt deze slagzin, als ge eens
in moeilijkheden zit, o zomergasten,
want deze heeft direct te maken met
de persoon op onze aardige foto. En
het is waar: Uw redacteur, die een
praatje met onze visserman ging ma-
kén, ondervond dit. Hij sprak met
Mees Ravenhorst. En als ge nu be
merkt, dat uw redacteur veel - ver
stand heeft van de garnalenvisserij
(ge vangt garnalen zo tussen eb en
vloed in èeiï of andere zwin), of ver
stand van vissen met de beug (kent
ge die niet, zo'n lang visgedoe met
aan ieder haakje een garnaal, waar
mee ge schol of bot of wat al niet
vangt?), of zo ge bij uw redacteur te
gast komt en proeft van de verruk
kelijkste cake; ja, zelfs al blijkt, dat
hij zeer bekwaam blijkt in de luier -
was voor zijn medebewoners in zijn
huis in Alkmaar, enz. enzsteeds
zal dit het resultaat zijn van dat hij
„met Mees gesproken heeft".
Wie dat wonder „Mees" is? Vraag
het aan de Bergen aan Zee ers, zij
zullen het u kunnen zeggen en graag
zeggen. Over „Ravenhorst" spreekt
men nooit, wel steeds over „Mees
En er is veel over dit beste, vriende--
lijke mens met zijn glundere oogjes te
vertellen! Allereerst, dat hij het langst
van alle Bergen aan Zee'ers in onze
badplaats woont. In 1907 waren er
nog slechts twee huizen (stelt u dat
eens even voor!): het huis, door wijlen
de hr. C. F. Zeiler beheerd en dus de
eerste vorm van Hotel Nassau Ber
gen, en verder Café Prins Maurits,
waar de gasten van dat eerste huis
plachten te overnachten. In dat „Prins
Maurits" nu woonde Mees Raven
horst, die met de hr. Zeiler uit Baarn
gekomen was. Veel heeft Mees in zijn
lange leven meegemaakt en bijna
steeds lopen zijn herinneringen uit op
die hooggeachte C. F. Zeiler, die hij
op velerlei terrein bijstond. Boven
dien was Mees brandweerman van
Bergen aan Zee en laat hem daar
maar eens zelf over op zijn praatstoel
komen. Hij weet nog haarfijn alles
van de drie grote branden, die door
hem mee .gedwongen werden, en van
dit en dat rieten dak Ja, Mees is
de oudste bewoner van Bergen aan
Zee en zijn dochter Neeltje in Huize
Pirola ,de mooie bloemennaam, die
de fam. Ravenhorst uit een Verkade-
album opdiepte), die nu al lang ge
trouwd is met een „schotten" (zo'n
echt vertrouwd klinkende Bergense
naam) heeft de eer, het eerste kind te
zijn, dat in Bergen aan Zee geboren
werd'. Mees ondervond veel vreug
den, ook helaas trof hem groot leed,
maar het moet een troostrijke gedach
te voor hem zijn, dat zijn kinderen en
vele vrienden naast hem staan, waar
hij op rekenen "kan', niet nét minst
op Mevrouw Zeilervan Aken, die
hij nu trouw dient, nu zij in het tijde
lijke Nassau-Bergen het werk van
haar alom in Bergen betreurde man
voortzet.
In het begin somden we verdiensten
van Mees op en zo weet men voor
altijd, dat men bij hem terecht kan,
wanneer men garnalen wil vissen, wil
cake-bakken, moet luierwassen, een
spijker wil inslaan of een ander klus
je op té knappen heeft. Spreek met
Mees, en 't komt dik in orde!
Als we het plaatje bekijken, zullen
we dankbaar zijn, dat Bergen aan Zee
nog zulke degelijke mannen herbergt,
als onze krasse garnalenvisser er een
is. Stellig wensen we hem nog een
lang leven toe, daar in zijn helaas wel
stille maar toch oergenoegelijke huis
je tegenover het kerkje. En we wen
sen vooral, dat hij nog beleven mag
de ware wederopbouw van Bergen
aan Zee, de badplaats, die èn de tal
rijke gasten èn de Bergenaren dier
baar is!
Hoe schoon zijt gij, o vlugge wolkenveren
in uw verscheidenheid, als ge in de lucht,
gelijk wanneer een kudde schapen vlucht,
u spreiden gaat over de hemelsferen,
met vlammenfranjes of met zilvren randen,
soms wisselt het topaas met purpren gloed;
nu lijkt ge een dreigende centaurenstoet
en dan weer een gedrocht met monstertanden.
Gelijk een karavaanstil verder gaat.
zo* trekt Jij'langs de hemel,'rij aan rij;
in u blijft geen gelaat, geen kleur bewaard,
steeds oud en nieuw zijt .gij. En op de aard'
gaat op dezelfde wijz' de mens voorbij,
die, u gelijk, een spoor hier achterlaat.
G. Zanella (Uit „Zeven eeuwen Italiaanse Poëzie",
uitg. Kroonder).
Zelf had ik op aardewerk een tafe
reeltje gemaakt en dit ronde stenen
bordje stond al een poosje in een
hoekje te wachten op een bestem
ming. U moet weten, dat ik in een
pottenbakkerij werk en dan gebeurt
het een enkele keer, dat je bij veel
inspiratie voor jezelf wat maakt. Zo
was het ook nu. Van een bodem van
een grote schaal maakte ik^ een plat
schilderijtje. Hiervan wilde ik nu een
kaarsenhanger laten maken. Een
adres wist ik, dus toen op zoek naar
die mijnheer Visser, onze KUNST
SMID. En aan de Jan Apeldoorn-weg
vond ik hem, juist bezig met vijlen
aan een nieuwe wijzerplaat voor een
van zijn modelklokken.
n -!
<':pp7*^W' Tm
Wat een genot, met zo iemand
eens een praatje te maken! Dat alleen
reeds doet je goed, als je zo pratende
weg de foto's bekijkt van wat hij
alzo maakte. Oerdegelijk is dat echte
ouderwetse werk in moderne stijl.
De werkplaats is maar klein een
miniatuur aambeeld en vuurtje
een bankschroef en dan de wand vol
uurwerken, al of niet lopend. Veel
ruimte is er niet, maar wat doet het
er toe? Die ruimte komt wel, als het
bouwmateriaal los komt; dan trekt
mijnheer Visser dichter naar het
dorpscentrum en dan krijgt hij het
nog drukker dan nu. Handwerk is en
blijft toch altijd gevraagd en zal zijn
waarde zeker behouden. En steeds,
als je ergens binnenkomt en je ziet
zoiets moois, dan valt het toch direct
op al is het maar een enkel klein
werkstukje, zoals daar gemaakt
wordt. Ik praat graag met die men
sen, die van zichzelf wat geven. Een
van hen is mijnheer Visser een jon
ge handwerker in zijn vak één van
ónze kunstenaars. En wanneer u dit
alles interesseert, dan bent u even
welkom als ieder ander. Ja, Bergen
heeft zo in die stille uithoekjes zelfs
mensen wonen, waarvan het werk al
bekendheid verworven heeft tot ver
in de omtrek!
Jan Ivangh.
GELEZEN OP EEN KALENDER
BLAADJE:
Het gezin kan de school niet mis
sen, maar de school kan in het
scheppen van de noodzakelijke situ
atie voor goed onderwijs de opvoe
ding in het gezin niet missen.