Bergensche Bad-, Duin- en Boschbode Twee-en-dertigste jaargang No. 11 AbonnementsLpriisI «2.- vooM^JSer v.v.v. Zaterdag 21 Augustus 1948 LICHTBOEI (11): - voor de jeugd - „Tot goede daad steeds weer paraat' Spreek met Mees en't komt in orde! WOLKEN Onbekend maakt onbemind WEEKBLAD Redacteur: R. J. VALKHOFF, van der Meystraat14, Alkmaar UitgaveN.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h Herms. Coster Zn. Voordam 9, Alkmaar Tel. 3320 Postgiro 37060 Voor advertenties: N. SLUYTER, Dorpsstraat 23, Bergen, Tel. 2447 Onthoudt deze slagzin, als ge eens in moeilijkheden zit, o zomergasten, want deze heeft direct te maken met de persoon op onze aardige foto. En het is waar: Uw redacteur, die een praatje met onze visserman ging ma- kén, ondervond dit. Hij sprak met Mees Ravenhorst. En als ge nu be merkt, dat uw redacteur veel - ver stand heeft van de garnalenvisserij (ge vangt garnalen zo tussen eb en vloed in èeiï of andere zwin), of ver stand van vissen met de beug (kent ge die niet, zo'n lang visgedoe met aan ieder haakje een garnaal, waar mee ge schol of bot of wat al niet vangt?), of zo ge bij uw redacteur te gast komt en proeft van de verruk kelijkste cake; ja, zelfs al blijkt, dat hij zeer bekwaam blijkt in de luier - was voor zijn medebewoners in zijn huis in Alkmaar, enz. enzsteeds zal dit het resultaat zijn van dat hij „met Mees gesproken heeft". Wie dat wonder „Mees" is? Vraag het aan de Bergen aan Zee ers, zij zullen het u kunnen zeggen en graag zeggen. Over „Ravenhorst" spreekt men nooit, wel steeds over „Mees En er is veel over dit beste, vriende-- lijke mens met zijn glundere oogjes te vertellen! Allereerst, dat hij het langst van alle Bergen aan Zee'ers in onze badplaats woont. In 1907 waren er nog slechts twee huizen (stelt u dat eens even voor!): het huis, door wijlen de hr. C. F. Zeiler beheerd en dus de eerste vorm van Hotel Nassau Ber gen, en verder Café Prins Maurits, waar de gasten van dat eerste huis plachten te overnachten. In dat „Prins Maurits" nu woonde Mees Raven horst, die met de hr. Zeiler uit Baarn gekomen was. Veel heeft Mees in zijn lange leven meegemaakt en bijna steeds lopen zijn herinneringen uit op die hooggeachte C. F. Zeiler, die hij op velerlei terrein bijstond. Boven dien was Mees brandweerman van Bergen aan Zee en laat hem daar maar eens zelf over op zijn praatstoel komen. Hij weet nog haarfijn alles van de drie grote branden, die door hem mee .gedwongen werden, en van dit en dat rieten dak Ja, Mees is de oudste bewoner van Bergen aan Zee en zijn dochter Neeltje in Huize Pirola ,de mooie bloemennaam, die de fam. Ravenhorst uit een Verkade- album opdiepte), die nu al lang ge trouwd is met een „schotten" (zo'n echt vertrouwd klinkende Bergense naam) heeft de eer, het eerste kind te zijn, dat in Bergen aan Zee geboren werd'. Mees ondervond veel vreug den, ook helaas trof hem groot leed, maar het moet een troostrijke gedach te voor hem zijn, dat zijn kinderen en vele vrienden naast hem staan, waar hij op rekenen "kan', niet nét minst op Mevrouw Zeilervan Aken, die hij nu trouw dient, nu zij in het tijde lijke Nassau-Bergen het werk van haar alom in Bergen betreurde man voortzet. In het begin somden we verdiensten van Mees op en zo weet men voor altijd, dat men bij hem terecht kan, wanneer men garnalen wil vissen, wil cake-bakken, moet luierwassen, een spijker wil inslaan of een ander klus je op té knappen heeft. Spreek met Mees, en 't komt dik in orde! Als we het plaatje bekijken, zullen we dankbaar zijn, dat Bergen aan Zee nog zulke degelijke mannen herbergt, als onze krasse garnalenvisser er een is. Stellig wensen we hem nog een lang leven toe, daar in zijn helaas wel stille maar toch oergenoegelijke huis je tegenover het kerkje. En we wen sen vooral, dat hij nog beleven mag de ware wederopbouw van Bergen aan Zee, de badplaats, die èn de tal rijke gasten èn de Bergenaren dier baar is! Hoe schoon zijt gij, o vlugge wolkenveren in uw verscheidenheid, als ge in de lucht, gelijk wanneer een kudde schapen vlucht, u spreiden gaat over de hemelsferen, met vlammenfranjes of met zilvren randen, soms wisselt het topaas met purpren gloed; nu lijkt ge een dreigende centaurenstoet en dan weer een gedrocht met monstertanden. Gelijk een karavaanstil verder gaat. zo* trekt Jij'langs de hemel,'rij aan rij; in u blijft geen gelaat, geen kleur bewaard, steeds oud en nieuw zijt .gij. En op de aard' gaat op dezelfde wijz' de mens voorbij, die, u gelijk, een spoor hier achterlaat. G. Zanella (Uit „Zeven eeuwen Italiaanse Poëzie", uitg. Kroonder). Zelf had ik op aardewerk een tafe reeltje gemaakt en dit ronde stenen bordje stond al een poosje in een hoekje te wachten op een bestem ming. U moet weten, dat ik in een pottenbakkerij werk en dan gebeurt het een enkele keer, dat je bij veel inspiratie voor jezelf wat maakt. Zo was het ook nu. Van een bodem van een grote schaal maakte ik^ een plat schilderijtje. Hiervan wilde ik nu een kaarsenhanger laten maken. Een adres wist ik, dus toen op zoek naar die mijnheer Visser, onze KUNST SMID. En aan de Jan Apeldoorn-weg vond ik hem, juist bezig met vijlen aan een nieuwe wijzerplaat voor een van zijn modelklokken. n -! <':pp7*^W' Tm Wat een genot, met zo iemand eens een praatje te maken! Dat alleen reeds doet je goed, als je zo pratende weg de foto's bekijkt van wat hij alzo maakte. Oerdegelijk is dat echte ouderwetse werk in moderne stijl. De werkplaats is maar klein een miniatuur aambeeld en vuurtje een bankschroef en dan de wand vol uurwerken, al of niet lopend. Veel ruimte is er niet, maar wat doet het er toe? Die ruimte komt wel, als het bouwmateriaal los komt; dan trekt mijnheer Visser dichter naar het dorpscentrum en dan krijgt hij het nog drukker dan nu. Handwerk is en blijft toch altijd gevraagd en zal zijn waarde zeker behouden. En steeds, als je ergens binnenkomt en je ziet zoiets moois, dan valt het toch direct op al is het maar een enkel klein werkstukje, zoals daar gemaakt wordt. Ik praat graag met die men sen, die van zichzelf wat geven. Een van hen is mijnheer Visser een jon ge handwerker in zijn vak één van ónze kunstenaars. En wanneer u dit alles interesseert, dan bent u even welkom als ieder ander. Ja, Bergen heeft zo in die stille uithoekjes zelfs mensen wonen, waarvan het werk al bekendheid verworven heeft tot ver in de omtrek! Jan Ivangh. GELEZEN OP EEN KALENDER BLAADJE: Het gezin kan de school niet mis sen, maar de school kan in het scheppen van de noodzakelijke situ atie voor goed onderwijs de opvoe ding in het gezin niet missen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Bergensche bad-, duin- en boschbode | 1948 | | pagina 1