WIJ
VERTIKKEN
HET
STAM STOOMT
Uurwerk Optiek
K. M. GERRITSEN
Goud Zilver
HOOGVORST'S
Jaap Carpentier en Henk van den Idsert
exposeren bij ICC.B.
*2)e ^Vancouver
yó in de open luckt
Schrama Kroon
Pottenbakkerskunst van eerste orde
Dirk Hubers en zijn schalen
4\A'cts^
ten koste van Uw goederen
onze prijzen te „drukken".
Wél geven wij tijdelijk
20% korting
op het stomen van Japonnen
en
10% korting
op alle andere stoom- en
verfgoederen
N.V. STOOMWASSERIJ
STOOMVERVERIJ
CHEM. WASSERIJ
FIJN-STRIJKINRICHTING
Depot: KAREL DE GROTELAAN20
TELEFÖON 2130
BERGEN
Kerkstraat 6 - Tel. 2465
KUNSTENAARS-CENTRUM-BERGEN
Expositie Kunstzaal „De Rustende Jager"
BERGEN
SCHILDERIJEN
Jaap de Carpentier en Henk v. d. Idsert
8 Juli 4 uur t.m. 22 Juli
10—12.30, 14.30—17.30. 19.30—22 uur
Zondagmorgens gesloten
MODELSLAGERIJ
Kerkstraat 4 Tel. 2028 Bergen
Uw adres voor de betere worstsoorten
Schotels Assorti in elke vorm en grootte
N.V. HOOGEWERFF, CHABOT VISSER
WIJNHANDEL
VAN STRA ALEN MONSIEUR ERKELENS
KANTOREN TE:
Schiedam, Den Haag, Arnhem, Zutphen, Zwolle, Groningen
en Den Helder.
Ditmaal dan is de beurt aan twee
jongere schilders, Jaap de Carpentier
en Henk van den Idsert (eerlijk ge
noemd in alphabetische volgorde). Zij
zullen de kunstzaal aan de Karei de
Grotelaan gedurende twee weken be
zetten. Hoewel op het moment dat
ik dit moet schrijven er geen spoor
van hun schilderijen is te bekennen,
mag ik met de onbescheidenheid die
me zo siert, wel reeds opmerken, dat
het werk van deze jongeren onder
ling nogal verschilt. Blauw tegen rood
zou men het kunnen noemen. Dat ze
toch bij elkander komen ligt niet aan
hun leeftijd, maar aan het represen
tatieve karakter van hun schilderijen.
Globaal gezien verschillen de on
derwerpen niet zozeer: bomen en
stillevens vormen bij beiden de
hoofdgroep. (Dat wil zeggen: voor zo
ver ik hun werk eerder heb gezien,
maar wie weet wat die lui in hun
hoofd halen bij deze expositie!) Dus
we krijgen een paar jongeren met
schilderijen waarbij men niet behoeft
te vrezen voor een zoekplaatje ge
steld te worden.
Beiden produceren veel, wat ver
heugend is. Of de kwaliteit er onder
lijdt zal ik de volgende week wel
zeggen, als ik de expositie gezien heb.
Ik doe dat des te liever nu een dér
exposanten mij er op heeft gewezen
dat mijn kritieken tot dusver meer al
gemeen waren (oppervlakkig, bedoelt
hij natuurlijk, maar hij zei het niet),
en hij heeft gelijk. Dat is een kwestie
van stofwisseling, geloof ik. Ik zal
wat meer phosphor tot me nemen in
de vorm van griet, schol of tong, en
kele suikerklontjes meer en wat gist
(voor de B-vitaminen, die, zoals alge
meen bekend, de geestelijke aftake
ling tegengaan). Maar zover is het nog
niet, ik heb nog een week de tijd en
in die week kunnen onze lezers ge
heel onbevangen de kunstzaal betre
den om zich een oordeel te vormen
over deze beide jonge mensen. Men
zal in ieder geval een rijke collectie
zien, daar de beschikbare ruimte toe
laat zoveel op te hangen als voor een
goed overzicht nodig is. Vandaag (Za
terdag) is de officiële opening om 4
uur. Onze lezers zullen zeker de goe
de smaak bezitten aanwezig te zijn
als blijk van vertrouwen in de jonge
ren en uit sympathie met het streven
van het K. C. B.
Enthousiast publiek bij
schitterende prestatie
DE VANCOUVER BOYS' Band is
er dus geweest, tot groot genoegen
vooral van de jeugd. In het Open
luchttheater, dat heel wat meer men
sen kon bevatten, dan er waren (bui
ten de hekken stond nog een drom
burgers, die de toegangsprijs niet kon
of wilde betalen) speelden de Cana
dese jongens onder leiding van Ar
thur Delamont een lang programma,
dat niet zo erg goed overeenstemde
met het gedrukte program. Het pu
bliek werd steeds enthousiaster naar
mate de uitvoering vorderde, naar on
ze volksaard die wil dat 'men begint
met devoot te zijn. Natuurlijk had on
ze jeugd het grote aandeel in de le
vendigheid waarmee de verschillende
nummers begroet of toegejuicht wer
den. Het was dan ook een buitenge
woon prettige avond. De Band (van
typische samenstelling, een mixture
van fanfare, harmonie en jazz) speel
de vlekkeloos, zowel ensemble als so
lo. De jongens gaven blijk van een
technische beheersing als zeker zel
den voorkomt. Toch is het dé vraag
wat men nu eigenlijk wil. Ik althans
heb me niet aan de indruk kunnen
onttrekken dat alles op technische
weergave gericht is op de vlakke ma
nier waarop de grote massa in Ame-
rika verzot is. Wat mr. Delamont
klassiek neemt is voor ons niet meer
dan wat halfzachte stemmingsmuziek,
terwijl wat wij een klassiek geworden
wals noemen voor deze bandleider
slechts een melodie is, bruikbaar voor
syncopen. Wat wij derhalve onder
muziek verstaan, was deze avond af
wezig. Wat er wel was? Een gedisci
plineerde groep jongens, die met veel
plezier en uitzonderlijke bekwaam
heid de moeilijke zettingen uitvoerde
en daarmee het hart stal van de luis
teraars. Ook vocaal bleek een viertal
uitverkoren in een liedje: Blue Water.
Komen de Boys wederom hier, ze
zullen enthousiast worden ingehaald.
(Tussen haakjes: had de Bergense
burgerij niet in groter getale het thea
ter kunnen vullen, ware het slechts
uit dankbaarheid voor hetgeen Cana
da voor ons deed'? Het gold hier geen
beroepsband maar een stel jongens,
dat louter voor genoegen speelt, en
ons land bezocht juist om de banden
met ons land te verstevigen).
De grootste sortering vindt U bij
de Banketbakkers
O. Prinsweg 1 Tel. 2562
waaruit men, onmiddellijk Hubers her
kent.
Met de schalen, die een andere eis
stellen, is een ander probleem ge
steld: de vlakvulling van een cirkel.
Vroeger werk van deze keramist gaf
veeleer een wisselwerking te zien
tussen figuur en achtergrond, d.w.z.
dat men zowel de aangebrachte ver
siering als figuur kon beschouwen als
de uitgespaarde achtergrond, daar ze
beide een sterksprekende, levende
kleur bezaten. Er heeft echter een
evolutie plaats gevonden in de riph-
ting van de zelfoverheersing van de
figuur. De cirkelvormige schaal met
meest een gedifferentieerd grijs als
grond vraagt nu een versiering als
vlakvulling, zelfstandig levend met als
grens de schaalomtrek. Men zou kun-
De potten en schalen van Dirk Hu
bers zijn van origine gebruiksvoor
werpen zoals alle potten en schalen,
en als zodanig kan men ze zien en
blijven zien. Het oudste aardewerk
ter wereld was ongetwijfeld onver
sierd en had de kleur der aarde, ge
kleurd door het bakproces in zon of
vuur, De mens echter met zijn drang
tot schoonheid, heeft toch reeds in
verwonderlijk vroeg stadium zijn ke
ramiek, al bleef het steeds gebruiks
voorwerp, Versierd. Eerst door ingrif-
fingen van geometrische structuur,
later door beschildering. In de hune
bedden heeft men aardewerk gevon
den gekenmerkt door „diepsteek",
waarbij de lijnen meeliepen in de
vorm van het vaatwerk, Al heeft een
versiering op zichzélf geen nuttige
waarde, zij was toch niet onafhanke
lijk van het versierde voorwerp. En
ditzelfde principe nu treffen we ook
aan bij Dirk Hubers. Toch schijnt het
punt van uitgang verschillend. Bij de
ze moderne pottenbakker is het op
pervlak, cylindrisch als bij vazen of
cirkelrond als bij schalen, een pro
bleem van vlakvulling, niet alleen
minder primitief dan bij onze voor
zaten, maar ook meer onttrokken aan
de eigenlijke doelstelling: een ge
bruiksvoorwerp te maken. In het hij
zonder geldt dat de schalen. Bij de
vazen immers is de binnenkant prac-
tisch onbewerkt, en zonder schade
aan het totaalbeeld kan men er bloe
men inzetten. Bij schalen daarentegen
is de binnenkant de versierde kant,
en legt men er b.v. fruit op, dan heeft
de versiering geen zin, of althans ze
werkt niet zoals de maker zich dat
heeft ingedacht. Wat Hubers vazen
betreft, hun werking berust op de
vorm, op de kleur en op de diepte
werking van het oppervlak. Het is
een statisch spel van contrastwerking,
monumentaal en daardoor direct aan
gepast aan de (meest hoge) vaas-
vorm. De versieringen zijn van een
grote rijkdom aan figuren die overi
gens alle eenzelfde kenmerk dragen,
nen spreken van een sierbord, waar
aan dus het nut-op-zichzelf ontbreekt.
Deze schalen stellen inderdaad een
probleem. En. Dirk Hubers, met zijn
sensitief gevoel voor de beweging der
lijnen (zoals duidelijk al uit zijn va
zen spreekt) leeft zich eigenlijk ten
volle uit in de oplossing van de door
de cirkel gestelde taak. Met stippen,
cirkel, krommen en rechten wordt het
vlak gevuld, niet statisch als in vori
ge schalen maar dynamisch. Ener
zijds volgt Hubers hier het principe
van de schilderkunst, maar naar aes-
thetische „wetten" die geheel anders
zijn dan voor een vierkant of recht
hoek, anderzijds echter blijft de aan
passing aan de schaalvorm bestaan.
Ongetwijfeld is in de schalen de ke-
ramieke evolutie het verst voortge
schreden en ziet men hier de volle
maat van een kunstenaarsschap, dat
weinigen bezitten.