voor CALLANTSOOG*
't Qattantlo-o-g,
turn lueieeA.
Zaterdag 5 Juli 1952. No 3
V.V.V. AGENDA
voor de maand Juli
On^e eeuie btland-Zandag,
in dit 'leLfraen.
RED ACTIE
B. OUWERLING
Abonnement f 1,25 per seizoen
bij vooruitbetaling, franco per post
Druk
Fa. K. VAN LOENEN Zn.
£le uitgav-e fleeft
ptaatl ondel auApicien del V.
U.U. QaMantlaag..
(i»)
Schetsen cn herinneringen.
DE DUIVELSPOORT IN 't DUIN.
Het ging Stalman na zijn ontwaakte
liefde voor de jacht als alle echte jagers.
Stropers kon hij niet meer uitstaan. Vroeger
had Caroline, zijn vrouw, menig smakelijk
stuk wild gekocht van deze ongepatenteerde
jachtliefhebbers. Doch nu beschouwden zij
elke stroper als een lage misdadiger
„Men zou ze vernielen", zei hij dikwijls,
wanneer hij van de jacht kwam en de
sporen van stropers ontdekt had.
„Als ik er ooit een ontmoetdreigde
hij dikwijls en de toon, waarop bij deze
bedreiging uitsprak, getuigde van bitterheid,
waarmede hij hen haatte.
Op zekere stormachtige Decemberavond
kwam Stalman thuis zonder hond, geweer.
weitas en kruithoorn. Hij scheen zeer ver-
moeid en zag zo bleek en zijn ogen stonden
zo hoi, dat Caroline ervan schrikte. „Is je
iets overkomen riep zij uit. „Waar is je
geweer en tas?" Hij gaf geen antwoord.
In een lusteloze houding zette hij zich op
een stoel neer, het hoofd voorover. Met
ontzetting bemerkte zij, hoe hij van tijd
tot tijd opschrikte en woeste blikken in
't rond sloeg.
De arme vrouw, overspannen door angst
en gejaagdheid, geraakte terwijl zij op een
rustbank neergevallen was, in een korte,
onstuimige sluimer.
Toen zij wakker schrok, zag zij Stalman
niet meer.
In haar angst snelde zij naar het slaap-
vertrek om te zien, of hij zich derwaarts
had begeven, doch ontdekte nergens een
spoor van hem. Door haar gejaagdheid zag
zij bij haar tocht door het huis niet eens,
dat de achterdeur een weinig openstond.
Eerst toen deze door een windvlaag verder
opengeworpen werd, bemerkte zij, dat de
deur niet gesloten was en vermoedde dus,
dat haar man naar buiten was gegaan. Ze
begaf zich nu ook naar buiten. Het was
donker en koud, er woei een heftige wind,
doch zij voelde dit nauwelijks. Door de
windvlagen was de deur achter haar in
het slot geslagen. Zo stond zij daar, zonder
hoed of mantel.
Doch hoe onaangenaam haar toestand
ook was, zij was bijna geneigd er zich over
te verheugen. „Goddank", zuchtte zij, ter
wijl zij voor de gesloten deur stond, „hij
zal weer in huis gegaan zijn". Zij tikte
aan de deur en Juisterde met het oor aan
de reet. Zij hoorde echter geen beweging
in huis. Zij begaf zich naar 't raam van
de huiskamer en tikte op de ruiten, daarna
naar dat van de slaapkamer. Met veel
moeite gelukte het haar een raam op te
schuiven. zij ijlde naar de slaapkamer, door-
zocht alle vertrekken, doch vond de ver-
miste niet. Zij wilde de achterdeur weer
openen. De wind deed deze zo heftig open-
slaan, dat zij haar evenwicht verloor en
dodelijk vermoeid en uitgeput, bewusteloos
op de grond bleef liggen.
Het werkmeisje, dat, als naar gewoonte,
's morgens vroeg in de pastorie kwam,
vond tot haar schrik, haar meesteres op
de grond liggen. Op haar herhaalde geroep
ontving zij geen antw&ord. Het eenvoudige
kind stapte met huivering over het naar
haar mening dode lichaam heen en schreeuwde
zo luid mogelijk om domine. Zij kreeg geen
antwoord. Het denkbeeld alleen met een
dode in huis te zijn vervulde het kind met
angst.
MAANDAG 7 JULI
excursie naar 't Zwanenwater. Vertrek
s avonds 6.30 uur, vanaf Cafe Vriesman
Alleen voor volwassenen,
kinderen worden beslist niet
toegelaten.
ZATERDAG 19 JULI
Een blusdemonstratie uit 't jaar 1850,
door de Callantsoger brandweer
(Pantomime)
ZONDAG 27 JULI
Zandhopen maken.
Nadere gegevens volgen.
Onder luid gejammer spoedde zij zich
naar de buren om bijstand. Deze ontdekten
weldra, dat, ..juffrouw" niet dood was,
maar in een bewusteloze toestand verkeerde.
Op hun herhaald roepen en schudden
opende zij verschrikt en verwilderd de ogen
en strekte haar armen uit, alsof zij iemand
wilde omarmen.
„Stalman", riep zij, „Och wat ben je nat
en koud BlijfWaarom ontvlucht je mij
Haar verwarde en ijlende woorden deden
de buren begrijpen, dat het zaak was haar
zo spoedig mogelijk ter ruste te brengen en
de geneesheer te laten komen.
Een heftige zenuwkoorts had haar aan-
getast en men vreesde voor haar leven.
Niemand kon begrijpen waar de predikant
gebleven was. Men wist, dat hij 's avonds
thuis was gekomen van de jacht en niemand
had hem 's morgens zien uitgaan. Sommigen
hielden het ervoor, dat hij 's nachts op reis
gegaan was, anderen dat hij wellicht in een
sloot geraakt kon zijn.
(Wordt vervolgd)
Prachtig zomerweer lokte velen naar de kust.
Zondag 29 Juni was de eerste mooie
Strand-Zondag in dit seizoen. De weer-
berichten waren zeer gunstig en spraken van
warm en zelfs van zeer warm weer. Reeds
vroeg kwamen de strandliefhebbers om van
ons strand volop te genieten van zon, zee
en zand. Het parkeerterrein was al gauw
te kleim zodat vele automobilisten een veilig
plaatsje op de „buurt" toegewezen kregen.
Velen namen een duik in t frisse, heldere
water. Vooral de jeugd was in grote getale
aanwezig en kon er niet genoeg van krijgen.
Strandtenten waren al spoedig tot de laatste
bezet.
De strandexploitanten werkten onder hoog-
spanning om aan de vraag naar tenten,
stoelen, kleedhokjes enz. te kuiinen voldoen.
Er heerste de hele Zondag een gezellige
drukte om en nabij Paal 13.
Naar schatting hebben ongeveer 3000
mensen een bezoek gebracht aan 't strand
te Callantsoog en de Keeten. Wij schreven
GEZELLIGE drukte. Dat deden we met
opzet. Druk en toch ruimte in overvloed
voor een ieder, om volop te genieten.
En dit, waarde lezer, is nu juist de grote
aantrekkelijkheid van de Callantsoger stran-
den. Ruimte.
Tegen de avond, toen de meesten, bruin-
gebrand, moe en hongerig weer de weg
naar huis ingeslagen hadden, voerden we
nog even een gesprek met badman Vos.
De man, did* waakt voor de veiligheid van
U en de uwen.
De baders houden zich in 't algemeen
strikt aan mijn aanwijzingen. Dat is zeer
prettig. Gaan niet te ver in zee en blijven
bij de pieren vandaan. Hoewel die pieren
op sommige baders een grote aantrekkings-
kracht schijnen uit te oefenen. Het zijn
meestal dezelfden, die steeds weer te dicht
bij de pieren komen.
Ik geloof niet, dat dit met opzet gebeurt,
maar het gevaar is er niet minder om. Op
zijn verzoek eindigen we met een waar-
schuwing aan de baders.
Waagt U niet bij de pieren in zee. Dit
is en blijft gevaarlijk. De regelmatig
weerkerende getijden schuren bij de dammen
diepe geulen uit en de zee kan hier gevaarlijk
trekken.
Let vooral op uw kinderen.
Houdt ze bij de pieren vandaan.
I
I
