voor CALLANTSOOG.
'6 Qcdlantio-aq,
u-cut ut-eieeA.
Zaterdag 12 Juli 1952.
No 4
V.V.V. AGENDA
voor de maand Juli
DORPSNIEUW S
REDACTIE
B. OUWERLING
Abonnement f 1,25 per seizoen
bij vooruitbetaling, franco per post
Druk
Fa. K. VAN LOENEN Zn.
£le uLtyau-e. Pieefj-t
p£aaU asidel auApicien del V
U.U. QaZtantla-ag,.
(IV)
Schetscn en herinneringen.
„Ja", zei er een, ,,'t is wis zo. Hij was zo
veranderd. Vroeger preekte hij zo mooi en
kwam veel bij de mensen. In de laatste tijd
scheen 't wel, dat alles hem te veel was.'
Op de kinderkring werd hij zo grommig als
een beer, zei mijn jongen dikwijls en deed
niets dan pruttelen. Ik kon er de jongen
kwalijk heen krijgen." „Ja", merkte een ander
op, ..hij kon erg vreemd doeh Wat schieten
op het strand, op die stomme dieren van
zeemeeuwen, dat vond ik al zo vreemd, ging
de man voort, die vroeger evenwel nooit
enige verbazing hierover had getoond, maar
nn de zaak in 't licht van de tegenwoordige
omstandigheden ging beschouwen. „En dat
een dominee gaat jagen, dat is ook raar.
Ik heb er nooit van hoord".
Spoedig stond het bij alien vast, Stalman
was niet meer. Waar, zou hij het einde van
zijn leven gezocht hebben Het akelige van
zijn verdwijning werd in het oog der
dorpelingen dubbel akelig door de vruchteloze
pogingen om zijn lijk te vinden.
De arme Caroline zag zich, dank zij de
zorg van de geneesheer der naburige plaats
Swanenduin, zelf was er geen rijk
weldra omringd door haar liefderijke ouders,
die beiden op het eerste bericht van de
ongevallen, die hun dochter getroffen hadden,
zo snel de toenmalige reisgelegenheden het
toelieten, zich naar het nederige dorpje
hadden begeven.
De onzekerheid, waarin men verkeerde
omtrent Stalman's lot, kwelde de goede
mensen op de vreselijkste wijze. Wat moesten
zij aan hun vrienden vertellen Moest
Caroline het rouwgewaad aantrekken Moest
zij zich elders gaan vestigen, teneinde van
navraag naar het lot van haar man ver-
schoond te blijven
Het was Caroline, wan'neer zij aan de
laatste dagen van haar verblijf te Swanenduin
dacht, alsof zij een benauwde droom had
gehad. En hoe treurig was ook de werkelijk-
heid Het vroeger zo tevreden en opgeruimde
gelaat van haar ouders was vermagerd en
sprak van diepe, grievende smart. Stalman
was, hieraan twijfelden noch zij, noch
Caroline, een akelige dood gestorven. Weg
was hij voor altijdAch, had zij nog aan
zijn ziekbed kunnen staan had zij hem nog
een laatst vaarwel kunnen toeroepenhad
zij hem ten' grave kunnen zien dragen en een
nederig gedenkteken kunnen plaatsen op zijn
grafja, dan zou zij zich ook ongelukkig,
diep geschokt en verlaten hebben gevoeld,
maar dar^zou er tenminste enige balsem
gedropen zijn in de wond harer ziel, dan
zou zij zich temidden van de smart over
haar gemis hebben kunnen troosten met
een zalige herinnering. Doch hoe werden nu
haar gedachten aan 't verleden verbitterd
door het toneel van de avond, waarop
Stalman verdwenen was De laatste maal,
dat zij Stalman gezien had, was hij boos-en
verbitterd geweest, door een haar onver-
klaarbaar vreselijk gevoel gedreven. Had zij
zich aan buitensporigheden overgegeven, ten
gevolge van de jachtliefhebberij waartoe zij
hem aangespoord had
Enige maanden verliepen en de tijd, die
machtige geneesmeester, lenigde ook de zieke
smart van Caroline, ldaar, terugkerende
-gezondheid en kracht, gepaard aan haar nog
jeugdige leeftijd, verzoenden haar met het
leven. Zij had de geneesheer, die te Swanen
duin over haar gegaan had en met wie zij
en Stalman steeds bevriend waren geweest,
verzocht haar van tijd tot tijd op de hoogte
te houden van hetgeen er op 't dorp voor-
viel en vooral er haar niet onkundig van te
laten, als er enig spoor ontdekt werd van
ZATERDAG 19 JULI
Een blusdemonstratie uit 't jaar 1850,
door de Callantsoger brandweer
(Pantomime)
ZONDAG 27 JULI
Zandhopen maken.
Nadere gegevens volgen.
haar man. Met een huivering kon zij lang
zijn brieven aanstaren, alvorens ze te openen.
Konden zij haar het bericht niet brengen,
dat Stalman's lijk gevonden was Doch
telkens werd haar vrees, of was het
hoop beschaamd. De geneesheer had bij
voortduring niets omtrent haar man te be-
richten.
JEREMIAS ZWAVEL. DE DWEPER.
Sedert Stalman's komst te Swanenduin
waren de kerkelijke toestanden langzamer-
hand geheel veranderd. De vrede der kerk
werd op geduchte wijze verstoord, doordat
zich bij enige leraars en een aantal hunner
volgers een levendig verzet openbaarde het
geen zij noemden de verwereldlijking en de
verbastering der kerk. De vervolging, waar-
van de nieuwe secte voorwerp was, deed
die beweging hoe langer hoe meer veld
winnen. Het bloed der martelaren is ten
alien tijde het zaad der kerk geweest. De
geprikkelde en onrustige toestand, waarin
velen, die tot de secte behoorden, verkeerden,
was een vruchtbare bron van allerlei
visioenen, soms van vertroostende, meestal
van beangstigende aard.
Zijne Helse Majesteit vooral, de Satan,
speelde in deze visioenen een hoofdrol.
Afgelegen dorpen en gehuchten waren de
plekken, waar deze soort Van voorgangers
zich het liefst deden horen. De zucht om de
secte uit te breiden deed hen vooral ijverig
werkzaam zijn in herderloze gemeenten ten
einde deze, zo mogelijk, in massa voor hun
zaak te winnen.
Een der voorgangers van de secte, die met
de streek van Swanenduin bekend was, had
nauwelijks van Stalmans geheimzinnige ver
dwijning gehoord, of hij lie* het oog vallen
op deze vergeten plek, als op een gemakkelijk
te veroveren buit.
KLAAS KAT, DE WOESTELING
Weldra heeft broeder Jeremias Zwavel
verstandhouding aangeknoopt met Klaas Kat,
een man, die een soort van schapenboerderij,
midden in 't duin, op verre afstand van het
dorp, bezat en die voorts, zoals men meende
goede zaken maakte met strandroof. Klaas
was een monster van onwetendheid en ruw-
heid.
(Wordt vervolgd)
SPORT,
De Badgasten gaan voetballen.
Naar we zojuist vernemen, spelen de
Badgasten Zaterdagavond hun zo lang-
zamerhand traditioneel geworden voetbal-
match op 't gemeente-sportterrein. Te oor-
delen naar hetgeen ons ter ore kwam, zal
het dit jaar een wel zeer spannende partij
voetbal worden. De winnaars van het
vorig jaar zullen er alles, maar dan ook
alles op zetten om ook dit jaar als over-
winnaars de grasmat te verlaten, Of het
de heren zal gelukken We weten het niet.
Aan voorspellingen durven we ons dit jaar
niet wagen. Te meer niet, nu we weten,
dat de verliezers de bruin gebrande „koppen"
bij elkaar gestoken hebben en reeds in
training gegaan zijn. Ze hebben elkaar
plechtig beloofd, deze week niet te zullen
roken en heel matig te eten. De training
zal er vooral op gericht zijn de te buikige
buikjes weer normaal te krijgen. „Ze heb
ben mijn hele voorraad springtouwen op-
gekocht", zo verklaarde Simon Vogelzang
met ontzetting in zijn stem en toch hoop ik,
dat ze hetmaar hij kon zijn zin
niet voltooien, want de winkeldeur ging en
de klant is koning hier in ons dorp, dat
zult U reeds ervaren hebben.
„Ik heb er een zwaar hoofd in", meende
Jan Hoek.
A.D
