voor CALLANTSOOG. 'tQcdCanilo-o-g. tuui uu-e-teeA. k Zaterdag 23 Aug. 1952. No 10 DORPSNIEUWS LAMPION-OPTOCHT taeid ylaat lucxitd. Een schat in de Callantsoger stranden Xedenctu&nLeiuu-i RED ACTIE B. OUWERLING Abonnement f 1,25 per seizoen bij vooruitbetaling, franco per post Druk Fa. K. VAN LOENEN Zn. £le uiiyaae Pieefit pJtaatl andel aulfuc-Len del U.U.U. Qattantlaay. (Slot) Schetsen en herinneringen. De ongelukkige scheen de adem reeds te hebben uitgeblazen, zo verstijfd en roerloos lag hij daar neder. Doch door de aanraking van de geneesheer en diens knecht kwam hij tot zichzelf. Mat en tlauw sloeg hij de ogen tot hen op en deed een poging tot spreken. „Zeg er niets vanstamelde hij eindelijk nauwelijks hoorbaar tot de genees heer, die zich over hem heengebogen had en zijn zakdoek tegen de wond hield. „Ik sterfdoor mijn eigen hand Met zwakke hand trok hij het hoofd van de dokter nog nader bij zijn lippen en fluisterde met reutelende stem: „Hieronder ligt er een die ik dood geschoten heb Hij stroopte en ik trof hem in het hart Ik kon het in huis niet uithoudenik verborg mij en men heeft ffiij nu hier gezien. Zwijg zwijg Carol Door de inspanning uitgeput, was de ongelukkige nu zelf ook tot zwijgen genood- zaakt. De geneesheer en zijn knecht droegen hem met veel moeite een eindweegs voort in de richting van het hoi, waar zij voor- nemens waren hem voorlopig te brengen en zolang te laten onder de hoede van een hunner totdat de andere voorlopig bij Klaas Kat in het duin de nodige hulp zou hebben gehaald. Zo bereikten zij eindelijk het hoi. Doch nauwelijks hadden zij hem nedergelegd op de hoop mos en helm, of de ongelukkige predikant blies de laatste adem uit. Caroline kwam, dank zij het stilzwijgen van de geneesheer en Steven, nimmer de voile waarheid te weten. Hij deelde haar niet mede van Stalman's zelfmoord, noch van zijn vermoeden, dat de ongelukkige predikant half waanzinnig was geworden en alleen in de laatste ogenblikken de vroegere helder- heid van geest enigszins teruggekregen had. Zij vernam alleen, dat het lijk van haar man gevonden was en de toestand, waarin het zich bevond een spoedige begrafenis nodig had gemaakt. Het was haar een zoete ver- troosting, dat haar man thans ruste op de dodenakker, naast het kerkje, waar zij hem zo vaak met fierheid en ingenomenheid het Evangelie had horen verkondigen. Ook de dorpelingen vernamen niet veel meer dan Caroline. Voor hen ook bleef er over het verdwijnen en weervinden van de predikant een sluier rusten. Alleen de burgemeester van het dorp werd van de zaak onderricht en bewaarde het geheim zolang, totdat de openbaring ervan niemand kon deren. De verbeelding van Zwavel en zijn aanhangers bleef dus ten aanzien van de geheimzinnige rook, die echter niet meer gezien werd, vrij spel houden. De geneesheer zorgde met behulp van de trouwe Steven, dat de sporen van het verblijf in het duinhol zoveel mogelijk werden uit- gewist. Uit eerbied dus voor de nagedachtenis van Stalman en voor het gevoel zijner weduwe, was de geneesheer lijdelijk mede- plichtig aan 't voortduren van het bijgeloof ten aanzien van de DUIVELSPOORT in het duin. Toen echter broeder Jeremias nadat hij op zekere avond zijn gehoor vruchteloos op zijn toespraak had laten wachten, zich naar Amerika uit de voeten gemaakt had met het geld, dat zijn vrome aanhangers hem toevertrouwd hadden voor de bouw van een kerkje, werden de ogen der Swanenduiners omtrent hem en zijn leringen geopend en het enige dat ervan het bijgeloof ten aanzien van de „duivelspoort" overbleef, was de mening, dat het niet pluis was in de omtrek van het duin, waar Stalmans lijk was gevonden. En toen uit het naburige Duinen- burg het gerucht overwoei, dat een welbe- kend stroper aldaar reeds maanden werd vermist, toen vestigde zich algemeen de overtuiging, dat de predikant in zijn ijver voor de jacht zich nog na zijn dood op de wilddief gewioken en hem meegenomen had naar de geheimzinnige gewesten, waaruit zijn schim van tijd tot tijd te voorschijn kwam, om 't duin te verontrusten. E I N D E De lampion-optocht, georganiseerd door de plaatselijke neringdoenden en pension- houders, is een groor succes geworden. Waren de weersomstondigheden overdag met bijzonder gunstig, een laaghangend wolkendek en een vrij krachtige wind voor- spelden niet veel goeds, tegen de avond werd het bladstil en beleefden we in Callants- oog een van de weinige windstille avonden. En naarmate het weer een meer zomers karakter aannam, steeg de vraag naar lampions. Gelukkig hadden de neringdoenden een flinke voorraad en behoefde geen kind teleurgesteld te worden. Voor ons Fanfarecorps onder leiding van de ons alien bekende heer A. Vriesman was het een wel zeer drukke avond. Eerst werd nog een concert gegeven in de Grote Keeten, dat zeer op prijs werd gesteld door onze dorpsgenoten in de Keeten en de aldaar vertoevende badgasten. Na afloop zocht men in ijltempo Callantsoog weer op, waar een grote schare reeds wachtte op de dingen, die komen zouden. Voorafgegaan door enkele muzikanten zette de lange stoet zich in beweging en maakte een rondgang door het dorp. En naarmate de duisternis de schemering verdrong, werd het kleureffect veroorzaakt door tientallen lichtjes, groter- Alle deelnemertjes ontvingen een ver- snapering. Bij de muziektent werd de stoet ontbonden en bracht de muziek nog enkele nummers ten gehore. En zo was ook weer een eind gekomen aan deze bijzonder geslaagde avond. GOUDKOORTS BEVING ONS RUSTIGE CALLANTSOOG. Toen ons seizoenblad „De Badbode" vorige week in zijn Zaterdagochtend-editie het be- richt lanceerde omtrent de goudschat in 't Callantsoger strand, kon de journalist, uit wiens koker dit berichtje kwam, in de verste verte niet vermoeden, dat deze regelen aan- leiding zouden kunnen geven tot een ware gouddorst onder de vele lezers van ons blad. De man moet niet weinig geschrokken zijn, toen hij Zondagmiddag eens wilde genieten van ons altijd rustige Callantsoger strand. Toen hij de strandtrap was afgedaald en de strandtent van Vos en De Haan wilde pas- seren, werd hij tegen wil en dank getuige van de wildste tonelen. De strandexploitanten, die de meeste rechten in deze „goudzaak" meenden te hebben, hadden enkele dagen tevoren alle voorraden scheppen, spaden en andere graaf- werktuigen opgekocht en naar veiliger oorden doen vervoeren. Er zat dus niets anders op dan met de handen zijn geluk te beproeven. Nuchtere lieden hadden s morgens nog be- weerd, dat al die geruchten betreffende de goudschat op fantasie berusten. Sensatie en nog eens sens doch de rest slikten zij haastig in en met open mond staarden zij naar de strandtent. Wat hing daar achter een van de ruiten Drommels zou het toch waar zijn Het kon niet missen. Als stille getuigen hingen daar drie munten. Vreemde munten weliswaar, maar van goud. En met de moed der wanhoop drongen en duwden zij mee om toch maar zo gauw mogelijk binnen het afgepaalde gedeelte te komen en dan op hoop van zegen te beginnen. En zo werd daar verwoed het strand binnenste buiten gekeerd. En waarlijk zo nu en dan hoorde men een vreugdekreet als het onvermoeid door- zwoegen met succes werd bekroond. Doch het zand zou slechts een klein gedeelte van zijn geheim prijsgeven. En toen 's avonds de duisternis ook de laatste schatgraver deed verdwijnen en de zee weer bezit nam van het strand, was nog de geheimzinnige sluier, die al jaren om de goudschat hangt, niet geheel opgelicht. Hieronder volgen de namen dergelukkigen: 2e prijs Renee Jurgens 3e Cor Kruit, K. Rietvink, Callantsoog 4e Mevr. Eikel Mooij 6e Mevr. Modder, Alkmaar 8e Piet van de hoeve, Amstelveen 9e G. de Haan, Den Helder lOe Sjoerd Wagenaar, Workum lie Grena Kossen, Den Helder 12e Piet van de Hove, Amstelveen 13e Toon Kroon, Breukelen 16e Piet E. Koster, Geleen 71 e A. Hooreman, Baarn 18e Henk Paulen, Eindhoven 20e Bouwman, Amsterdam 21e Stan Cox, Haarlem 22e Eddy Cox, Haarlem Een ieder, die de komende winter met ons wil tekenen, gelieve zich voor 10 Sept. aan te melden bij H. ROTGANS, Abbestederweg 3, Callantsoog. GROTE KETEN. Dinsdagavond om 8 uur was er in Grote Keten lampion-optocht, waaraan door een 60-tal kinderen werd deelgenomen met alle gasten en bewoners. De kinderen hebben genoten, tot grote vreugde van de ouders. Zondagmiddag was er in Grote Keten schatgraven. waar ook veel belangstelling voor was. Dit is voor Callantsoog en Grote Keten iets nieuws. Gezamenlijk kan er in V.V.V.-verband heel wat tot stand komen, aangezien alles de steun en mede- werking heeft van onze gasten. AFSCHEID. In dit seizoen zou de „Badbode" tien keer verschijnen en' het is wel jammer, maar we zijn nu al weer zo ver en moeten wij weer voor een jaar afscheid nemen van onze courant. Velen hebben ook dit jaar weer van de inhoud kennis genomen en we hopen, dat we -hen ook het volgend jaar weer als abonne mogen noteren. Dit geldt natuurlijk ook voor onze adverteerders, zonder wie, het uitkomen van de Badbode" niet mogelijk zou rijn. Wij hopen dan ook van ganser harte, dat hun odvertenties de nodige klanten naar hun zaak hebben gelokt, I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Badbode voor Callantsoog | 1952 | | pagina 1