CALLANTSOOG. £te uitqau-e de&^t filaatl ondeï. auóp-Lciën imn de. U.U.U. QaMatitiaay. ^ullcrsl altjn ,,^AS EEN STEERTMOLEN AGENDA ora in onze <zbuinen Redactie: W. LASTDRAGER, Dorpsweg 12, Tel. 282 Advertenties: K. VAN ECK, Dorpsplein 4 Tel. 244 AbonnementenE. T. J. VOS, Dorpsweg 1 AdministratieK. ROGGEVEEN, Op 't Landt weg 17 R. KOELEMEIJ, Dorpspl. 34, Tel. 245 DrukFa. K. VAN LOENEN Zn. Schagerbrug Tel. 02247-272 Abonnementen f 1,25 per seizoen. Losse nummers f0,15 Advertenties: tot 1000 m.m. 2.5 cent per m.m. hierboven 2 cent per m.m. Als een jutter iets vindt, wil hij graag weten wat het is. Een bus of fles wordt ter plaatse geopend en de inhoud op bruikbaarheid gekeurd. Toen een paar jutters een houten vaatje van 100 liter vonden, waarop niets meer te lezen was dan „Jamaica", was het eerste werk om de stop er uit te slaan. Vervolgens werd er gevoeld tussen duim en wijsvinger, daarna geroken en vervolgens geproefd Eerst een paar druppels, zo op de vinger. De smaak was zoetig, lang niet gek. Om echter goed te proeven was zo n druppel te weinig en al spoedig werd er om beurten met een Waterstaatsrietje wat uit het gaatje gezogen. Hoe lang dit zuigen geduurd heeft weten de desbetreffende jutters zelf niet mefcr, evenmin weten de heren hoe ze thuis gekomen zijn. Enkele dagen later werd de buit verdeeld. Gert zes flessen, Kees ook. Wederom na verloop van enige tijd kreeg Gert onver wachts bezoek van zijn zwager Jan. Deze ontdekte een halfvol glaasje op tafel en vroeg zich verwonderd af, hoe Gert, die toch nooit in de kroeg kwam, daar nu ineens toe gekomen was. „Ook een beetje", inviteerde Gert, die met zijn houding geen raad wist. Jan sloeg nooit wat af en als kenner proefde hij het zoete vocht. „Je zit er nog al goed in", merkte Jan listig op. „O, ik heb nog zat" zei Gert en liet een paar flessen aan zijn zwager zien. „As je het lekker vind, ken je er nog wel ientje krijge". Nu dat was niet zo gek, vond Jan, een gewoon mens mocht toch ook nog wel eens een verzetje. Net toen Gert voor de zevende maal het glaasje van Jan volschonk werd er luid op de ramen gebonsd. „Is mijn Jan hier vroeg een hoge vrouwenstem. Als een badgast, die lekker in zijn ligstoel ligt te soezen en opeens wordt overgoten met een emmertje Noordzeewater, zo veerde Jan overeind Zwaaiend deed hij een paar passen en belandde precies in de armen van zijn vrouw. Deze vroeg bezorgd wat hem scheelde, waarop Jan alleen maar stamelde: „Merakel lekker van het strand Zijn vrouw begreep onmid dellijk, keek Gert vernietigend aan en begon haar man hardhandig naar huis te slepen. Die nacht sliep Jan in de kleine bedstee en de volgende dag wist het hele dorp, dat Jan zo dronken „as een steertmolen" was geweest. JAN DE JUTTER. De volgende „Badbode" verschijnt op Zaterdag 15 Augustus. Zaterdag 8 Aug. Sportavond op voetbalterrein. Zondag 9 Augustus. Strandfeest. Dinsdag 11 Aug. Lampionoptocht te Callantsoog. Donderdag 13 Aug. Avond, verzorgd door de brandweer. Zaterdag 15 Augustus. Lampionoptocht te Groote Keeten. Zondag 16 Aug. Strandfeest te Groote Keeten. Zaterdag 22 Aug. Lampionoptocht te Callantsoog. Er zijn weinig plekjes in ons gecultiveerde landje waar de natuur zo ongebreideld haar gang kan gaan als in de duinen. Wordt op wei- en akkerland het onkruid druk bestreden, in de duinen is iedere wilde plantengroei welkom om het zand vast te houden. Daar zijn allereerst de diverse helm soorten, die zo geschikt voor dit doel zijn. Niet alleen door hun wortelstelsel, maar vooral ook door de speciale groei en samen stelling van de bladen, zijn ze de beste be schermers voor onze zeeduinen. Op plaatsen waar de natuur het niet kan bolwerken, helpt de mens een handje mee en poot de helmstekken op plaatsen waar een zandver stuiving dreigt te ontstaan. Zo is de helm wel de nuttigste, maar niet de mooiste plant van onze duinen. Er groeien een massa andere plantjes, die er heel wat vriendelijker uitzien dan die venijnige prik- bossen. Vooral in de diepe duinvalleien treffen we vaak een schat van wilde bloemen aan. De duinen bij Callantsoog zijn overigens iets minder rijk met bloeiende planten ge zegend dan met het grootste deel van de Hollandse duinen het geval is. Wij hebben hier n.1. kalkarme duinen en als gevolg daarvan ontbreken veel planten, die we elders wel aantreffen. Maar daartegenover staat dat we hier weer planten vinden, die het op kalkhoudende grond niet doen b.v. verschillende heide-soorten. En een massa duinplanten tieren evengoed op kalkarme als op kalkrijke bodem. Kijkt U eens uit naar enige van de allerbekendste soorten, zoals de duindoorn, een stekelig heestertje met grijsachtige smalle blaadjes, dat in het najaar prachtige oranje-gele bessen draagt. Een andere bekende duinheester is de kruip wilg, zilverachtig behaard en op z'n mooist in het voorjaar als de katjes bloeien. En de duin-braam kent natuurlijk iedereen, vooral als de sappige blauw-bedauwde vruchten rijp zijn Niet te verwarren met een andere plant is de blauwe zeedistel, een pronkstuk van een plant met zijn sierlijke blauwe stekelbladeren en bloemhoofdjes in dezelfde fijne pasteltint. Deze plant vinden we vooral in de buitenste zeeduinen, tot bijna op het strand. Een ander, veel kleiner plantje, dat we be halve in de duinen, ook wel op het strand aantreffen, is de zeeraket, dat met zijn dikke vlezige bladen en paarse of witte bloempjes gemakkelijk te herkennen is. Een veelvoorkomende plant in onze duinen is ook het stalkruid, een mooie wit met rose vlinderbloemige. Deze heesterachtige plant kunt U in twee variëteiten aantreffen, ge doomd en ongedoornd. En dan is er nog een massa klein grut, dat het bekijken over waard is, de snoezige lila zandviooltjes, wit en geel walstro, muurpeper met z'n aardige sterretjes-bloemen, de wondermooie parnassia en nog zoveel meer Het allerbeste wat ik U raden kan isga er zelf eens op uit met uw ogen wagenwijd open en een geillustreerde flora in uw zak A. S. de V. "fDe reddingboot voer uit De bemanning van de alhier gestationneerde roeireddingboot hield j.1. Zondag een oefe ning. Natuurlijk bestond hiervoor grote be langstelling. Aanvankelijk namen de kinderen bezit van de boot en trok de bemanning haar langs het spoorrailsje naar het strand: Daarna werd het even ernst. De roeiers, uitgezonderd één, die de zee te „kalm" vond, namen plaats in de boot en schipper Piet de Haan greep het roer. Dansend zocht de boot haar weg door de golven. Alle brandings zeetjes ten spijt hield de schipper de boot met de kop in zee en zodoende kreeg het water geen gelegenheid zich van het vaar tuig meester te maken. Vanaf het strand sloegen honderden dit gevecht met de bran ding gade. Het was een boeiend schouwspel. Onwillekeurig kregen we toch respect voor deze 12 doodgewone kerels, waarvan we wisten, dat als over enige weken de storm vloeden weer onze kust beuken, ze ook be reid zijn om met de boot in zee te steken, om zodoende met eigen levensgevaar te proberen mensenlevens te redden. Met diepe eerbied keek menigeen ook naar de voor de Koninklijke Noord- en Zuidhollandse Redding maatschappij collecterende Maarten Mooij, oud-schipper van de reddingboot, Deze bijna 90-jarige oude baas, liep nog even fier als vroeger langs het strand en sloeg met een kennersblik de verrichtingen gade van de boot en bemanning. Een kreet van schrik ontsnapte menigeen, toen Aai Mooij over boord viel, gelukkig bleek dit bij de oefening te horen. Het zwemvest bleek van deugdelijke kwaliteit te zijn, want rustig bleef Aai drijven. Nadat de drenkeling weer aan boord gehesen was en de boot nog een paar maal de branding genomen had, vond de schipper het welletjes en werd de oefening beëindigd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Badbode voor Callantsoog | 1953 | | pagina 1