CALLANTSOOG.
£te uitqau-e de&^t filaatl ondeï. auóp-Lciën imn de. U.U.U. QaMatitiaay.
^ullcrsl altjn
,,^AS EEN STEERTMOLEN
AGENDA
ora in onze <zbuinen
Redactie: W. LASTDRAGER, Dorpsweg 12, Tel. 282
Advertenties: K. VAN ECK, Dorpsplein 4 Tel. 244
AbonnementenE. T. J. VOS, Dorpsweg 1
AdministratieK. ROGGEVEEN, Op 't Landt weg 17
R. KOELEMEIJ, Dorpspl. 34, Tel. 245
DrukFa. K. VAN LOENEN Zn.
Schagerbrug Tel. 02247-272
Abonnementen f 1,25 per seizoen.
Losse nummers f0,15
Advertenties:
tot 1000 m.m. 2.5 cent per m.m.
hierboven 2 cent per m.m.
Als een jutter iets vindt, wil hij graag weten
wat het is. Een bus of fles wordt ter plaatse
geopend en de inhoud op bruikbaarheid
gekeurd. Toen een paar jutters een houten
vaatje van 100 liter vonden, waarop niets
meer te lezen was dan „Jamaica", was het
eerste werk om de stop er uit te slaan.
Vervolgens werd er gevoeld tussen duim
en wijsvinger, daarna geroken en vervolgens
geproefd Eerst een paar druppels, zo
op de vinger. De smaak was zoetig, lang
niet gek. Om echter goed te proeven was
zo n druppel te weinig en al spoedig werd
er om beurten met een Waterstaatsrietje
wat uit het gaatje gezogen. Hoe lang dit
zuigen geduurd heeft weten de desbetreffende
jutters zelf niet mefcr, evenmin weten de
heren hoe ze thuis gekomen zijn.
Enkele dagen later werd de buit verdeeld.
Gert zes flessen, Kees ook. Wederom na
verloop van enige tijd kreeg Gert onver
wachts bezoek van zijn zwager Jan. Deze
ontdekte een halfvol glaasje op tafel en
vroeg zich verwonderd af, hoe Gert, die
toch nooit in de kroeg kwam, daar nu
ineens toe gekomen was. „Ook een beetje",
inviteerde Gert, die met zijn houding geen
raad wist. Jan sloeg nooit wat af en als
kenner proefde hij het zoete vocht. „Je zit
er nog al goed in", merkte Jan listig op.
„O, ik heb nog zat" zei Gert en liet een
paar flessen aan zijn zwager zien. „As je
het lekker vind, ken je er nog wel ientje
krijge". Nu dat was niet zo gek, vond Jan,
een gewoon mens mocht toch ook nog wel
eens een verzetje. Net toen Gert voor de
zevende maal het glaasje van Jan volschonk
werd er luid op de ramen gebonsd. „Is
mijn Jan hier vroeg een hoge vrouwenstem.
Als een badgast, die lekker in zijn ligstoel
ligt te soezen en opeens wordt overgoten
met een emmertje Noordzeewater, zo veerde
Jan overeind Zwaaiend deed hij een
paar passen en belandde precies in de
armen van zijn vrouw. Deze vroeg bezorgd
wat hem scheelde, waarop Jan alleen maar
stamelde: „Merakel lekker van het
strand Zijn vrouw begreep onmid
dellijk, keek Gert vernietigend aan en begon
haar man hardhandig naar huis te slepen.
Die nacht sliep Jan in de kleine bedstee en
de volgende dag wist het hele dorp, dat
Jan zo dronken „as een steertmolen" was
geweest.
JAN DE JUTTER.
De volgende „Badbode" verschijnt
op Zaterdag 15 Augustus.
Zaterdag 8 Aug. Sportavond op voetbalterrein.
Zondag 9 Augustus. Strandfeest.
Dinsdag 11 Aug. Lampionoptocht te Callantsoog.
Donderdag 13 Aug. Avond, verzorgd door de
brandweer.
Zaterdag 15 Augustus. Lampionoptocht te
Groote Keeten.
Zondag 16 Aug. Strandfeest te Groote Keeten.
Zaterdag 22 Aug. Lampionoptocht te Callantsoog.
Er zijn weinig plekjes in ons gecultiveerde
landje waar de natuur zo ongebreideld haar
gang kan gaan als in de duinen.
Wordt op wei- en akkerland het onkruid
druk bestreden, in de duinen is iedere wilde
plantengroei welkom om het zand vast te
houden. Daar zijn allereerst de diverse helm
soorten, die zo geschikt voor dit doel zijn.
Niet alleen door hun wortelstelsel, maar
vooral ook door de speciale groei en samen
stelling van de bladen, zijn ze de beste be
schermers voor onze zeeduinen. Op plaatsen
waar de natuur het niet kan bolwerken,
helpt de mens een handje mee en poot de
helmstekken op plaatsen waar een zandver
stuiving dreigt te ontstaan.
Zo is de helm wel de nuttigste, maar niet
de mooiste plant van onze duinen. Er groeien
een massa andere plantjes, die er heel wat
vriendelijker uitzien dan die venijnige prik-
bossen. Vooral in de diepe duinvalleien
treffen we vaak een schat van wilde bloemen
aan. De duinen bij Callantsoog zijn overigens
iets minder rijk met bloeiende planten ge
zegend dan met het grootste deel van de
Hollandse duinen het geval is. Wij hebben
hier n.1. kalkarme duinen en als gevolg
daarvan ontbreken veel planten, die we
elders wel aantreffen. Maar daartegenover
staat dat we hier weer planten vinden, die
het op kalkhoudende grond niet doen b.v.
verschillende heide-soorten. En een massa
duinplanten tieren evengoed op kalkarme
als op kalkrijke bodem. Kijkt U eens uit
naar enige van de allerbekendste soorten,
zoals de duindoorn, een stekelig heestertje
met grijsachtige smalle blaadjes, dat in het
najaar prachtige oranje-gele bessen draagt.
Een andere bekende duinheester is de kruip
wilg, zilverachtig behaard en op z'n mooist
in het voorjaar als de katjes bloeien. En de
duin-braam kent natuurlijk iedereen, vooral
als de sappige blauw-bedauwde vruchten
rijp zijn
Niet te verwarren met een andere plant is
de blauwe zeedistel, een pronkstuk van een
plant met zijn sierlijke blauwe stekelbladeren
en bloemhoofdjes in dezelfde fijne pasteltint.
Deze plant vinden we vooral in de buitenste
zeeduinen, tot bijna op het strand.
Een ander, veel kleiner plantje, dat we be
halve in de duinen, ook wel op het strand
aantreffen, is de zeeraket, dat met zijn dikke
vlezige bladen en paarse of witte bloempjes
gemakkelijk te herkennen is.
Een veelvoorkomende plant in onze duinen
is ook het stalkruid, een mooie wit met rose
vlinderbloemige. Deze heesterachtige plant
kunt U in twee variëteiten aantreffen, ge
doomd en ongedoornd. En dan is er nog
een massa klein grut, dat het bekijken over
waard is, de snoezige lila zandviooltjes, wit
en geel walstro, muurpeper met z'n aardige
sterretjes-bloemen, de wondermooie parnassia
en nog zoveel meer Het allerbeste wat ik
U raden kan isga er zelf eens op uit met
uw ogen wagenwijd open en een geillustreerde
flora in uw zak
A. S. de V.
"fDe reddingboot voer uit
De bemanning van de alhier gestationneerde
roeireddingboot hield j.1. Zondag een oefe
ning. Natuurlijk bestond hiervoor grote be
langstelling. Aanvankelijk namen de kinderen
bezit van de boot en trok de bemanning
haar langs het spoorrailsje naar het strand:
Daarna werd het even ernst. De roeiers,
uitgezonderd één, die de zee te „kalm" vond,
namen plaats in de boot en schipper Piet
de Haan greep het roer. Dansend zocht de
boot haar weg door de golven. Alle brandings
zeetjes ten spijt hield de schipper de boot
met de kop in zee en zodoende kreeg het
water geen gelegenheid zich van het vaar
tuig meester te maken. Vanaf het strand
sloegen honderden dit gevecht met de bran
ding gade. Het was een boeiend schouwspel.
Onwillekeurig kregen we toch respect voor
deze 12 doodgewone kerels, waarvan we
wisten, dat als over enige weken de storm
vloeden weer onze kust beuken, ze ook be
reid zijn om met de boot in zee te steken,
om zodoende met eigen levensgevaar te
proberen mensenlevens te redden. Met
diepe eerbied keek menigeen ook naar de
voor de Koninklijke Noord- en Zuidhollandse
Redding maatschappij collecterende Maarten
Mooij, oud-schipper van de reddingboot,
Deze bijna 90-jarige oude baas, liep nog
even fier als vroeger langs het strand en
sloeg met een kennersblik de verrichtingen
gade van de boot en bemanning.
Een kreet van schrik ontsnapte menigeen,
toen Aai Mooij over boord viel, gelukkig
bleek dit bij de oefening te horen. Het
zwemvest bleek van deugdelijke kwaliteit te
zijn, want rustig bleef Aai drijven. Nadat
de drenkeling weer aan boord gehesen was
en de boot nog een paar maal de branding
genomen had, vond de schipper het welletjes
en werd de oefening beëindigd.