CALLANTSOOG.
Zaterdag 15 Aug. 1953. No. 9.
2),e uitqeu^e deeftt foZaaU ancLel auifoicien u-an de V.U.U. Qattantdo-o-q.
Op een terrasje aan het
SaMcuiUaqei WiarnL.
Druk Fa. K. VAN LOENEN Zn.
Schagerbrug Tel. 02247-272
Jullcrslalijn
WIE NIE1 STERK IS,....
Vorige week hadden we het over Jamaica-
rum en deze week, we blijven nog even bij
de sterke-drank-familie, gaat ons verhaal
over wijn, echte Franse wijn. In de loop
van de laatste 50 jaar zijn op het strand
van Callantsoog duizenden liters aangespoeld.
Zo herinneren we ons, dat er afkomstig uit
een wrak in het Kanaal, prima zoete belegen
wijn aankwam, maar we hebben ook wel
eens verschrikkelijk zure wijn op het strand
gevonden.
Misschien lijkt U vele duizenden liters wat
overdreven. Vergeet U echter niet, dat de
vaten een gemiddelde inhoud van 500 tot
800 liter hadden.jHet waren dus geen vaatjes,
die je zomaar onder de arm mee kon nemen.
Twee doorgewinterde jutters vonden eens
zo'n „vaatje" van 800 liter. Ze maakten er
twee gaatjes in en ontdekten al spoedig,
dat de inhoud prima was. Maar hoe konden
ze deze inhoud of zelfs een deel er van thuis
krijgen? Flessen of emmers, waarin iets over-
geheveld zou kunnen worden, hadden ze niet
bij zich. Het zou trouwens erg gewaagd zijn
om zomaar op klaarlichte dag met een emmer
wijn naar het dorp te gaan. Er waren immers
reeds meerdere vaten aangespoeld en de
strandvonder stelde alles in het werk om
„dranksmokkel" tegen te gaan. Maar ja, het
was voor de beide jutters toch wel een hard
gelach om zomaar 800 liter wijn op het
strand te laten liggen en dan niets meer dan
een maag vol mee naar huis te nemen. Wat
peinsden de heren Tot Meindert een prima
idee kreeg.
Een half uur later sjouwden de jutters op-
gewekt langs het strand naar hun dorp
terug. Hun scherpe ogen ontdekken al spoedig
twee personen op een duintop. Het waren
de burgemeester en een dienaar der wet.
Een van de jutters, Maarten, liep naar de
argwanend kijkende heren toe en meldde
met een effen gezicht, dat ze een okshoofd
wijn hadden gevonden. Het lag bij paal 11.
Daarna voegde Maarten zich weer bij
Meindert, die op eerbiedige afstand het
gesprek gevolgd had en samen zetten de
jutters de reis weer voort.
De burgemeester keek het tweetal wat
achterdochtig na. „Vreemd", dacht hij,
zouden deze rasjutters dat vat nu zomaar
ongemoeid hebben laten liggen Eigenlijk
ook raar, dat Meindert op blote benen loopt
en zijn laarzen op zijn rug draagt. Enfin,
als hij buikpijn wil oplopen, moet hij dat
zelf maar weten." De burgemeester zou dat
dragen van die laarzen nog veel vreemder
hebben gevonden, als hij om een hoekje had
kunnen kijken. Want niet zodra waren de
jutters uit het gezicht verdwenen of Maarten
nam een laars van Meindert over, bond die
ook op zijn rug en heel voorzichtig lopend
ging het nu voorwaarts. Die avond waren
Maarten en Meindert in de schuur van
laatstgenoemde druk bezig. Er hingen twee
laarzen, U weet wel van die lieslaarzen,
aan de wand en de inhoud hier uit, echte
Franse wijn werd behoedzaam in flessen
gedaan. De man ieder 25 liter.
Om eventuele buikpijnen te voorkomen,
namen deze slimme jutters die avond voor
het naar bed gaan, ieder een groot glas van
het kostelijke zoete vocht.
JAN DE JUTTER
Op een zomerse Zondagmiddag zijn we eens
een poosje op het terrasje van de strandtent
gaan zitten. Vanuit ons hoekje hadden we
een prachtig gezicht op de duizenden badende
en zonnende mensen. Terwijl het al tegen
drieen liep, verflauwde toch de stroom bad-
lustigen, die zich langs de strandtrap naar
naar beneden toe bewoog, geen ogenblik.
Hoewel er zich een grote mensenmasa op
het strand bevond, was er toch voor een
ieder nog voldoende ruimte. Vanaf onze
hoge uitkijkpost zagen we, hoe honderden
vol spanning het opkomende water gade-
sloegen, dat onweerstaanbaar tegen de zand-
hopen aan beukte. Vlag na vlag dook, onder
gejuich van de omstanders, de golven in.
Op het terras kwam de strandfeestencommissie
bij elkaar. De burgemeester en de meester
met hun vrouwen, de voorzitter en de
secretaris van de V.V.V. en nog andere
dorpsingezetenen vergeleken tijden en kenden
prijzen toe. Het ging allemaal erg gemoedelijk.
Ondertussen liep Jan Vos met een dienblad
rond. Hij zou zeer zeker als kelner bij Heck
geen gek figuur geslagen hebben. De Haan
en Vos, de beide grote bazen, stonden, als
deden ze nooit anders, achter de toonbank
en regeerde met een minimum aan woorden
de hele zaak. Barry en Nel stonden af te
wassen en Jac. Vos paste op de garderobe.
Af en toe klonk een waarschuwend getoeter
van Meindert, de badman, die er zo voor
zorgde dat het Callantsogerstrand tot een
van de veiligste stranden van Nederland
behoort.
Plotseling wordt de betrekkelijke ru^t ver-
stoord. We zien Adriaan Vader een geboren
Callantsoger, in zijn vaste koers langs het
water verandering brengen. Met grote
stappen stevent hij in de richting van de
duinen en begint in de buurt van de houten
strandtent no 10 nog al flink uit te pakken.
„Of de lui denken, dat die rietschermpjes
daar voor niets geplaatst zijn en of ze geen
erg in de strobeplanting op de duinen gehad
hebben. Weten ze niet dat de situatie hier
op 1 Februari 1953 ook lang niet rooskleurig
is geweest en dat we op iedere zandkorrel
zuinig moeten zijn". Beschaamt luistert het
gezelschap. Ze krijgen een lesje van een
doodgewone dorpeling. Bravo Adriaan
Foei stadsmensen Van de duinen afglijden
kan nu eenmaal niet. Gelukkig dat van de
vele duizenden dit gezelschap slechts een
uitzondering vormde. De meeste badgasten
genieten op gepaste wijze van strand en
duinen. Zo hoort het ook. Hoewel we ons
kunnen indenken, dat een stedeling met
vacantie zich voelt als een koe in een voor-
jaarswei en graag rare sprongen wil maken,
dienen wij mensen toch altijd er ons verstand
bij te blijven gebruiken.
Op het terras is het ondertussen een komen
en gaan van allerlei personen. Achter ons
wordt zeer gedegen de dienstbode-kwestie
bepraat. Een mevrouw zucht en zegt, dat
de meisjes van tegenwoordig lang niet meer
de meisjes van vroeger zijn. Haar man knikt
en kijkt tersluiks naar een aardig blond
meisje, dat met een minimum aan textiel
bekleed. haar flesje ananas gaat zitten leeg-
drinken. Links van ons zit een jonge man
in zwembroek een glaasje bier te drinken,
terwijl tegenover ons een echtpaar plaats
neemt. De sokken van de man zijn wat
afgezakt en duidelijk kijkt een strookje van
zijn lange onderbroek om een hoekje. Wat
een tegenstellingen allemaal. We zien magere
mannen en vrouwen (pardon bij de laatste
groep moeten we natuurlijk slank zeggen),
maar we zien ze ook zo dik, dat we be-
wondering krijgen voor de badpakken, die
dit alles kunnen omvatten. En wat een kleur-
schakeringen We weten het, er zijn bleke
en bruine mensen, maar al die kleuren bad
pakken. Het doet wel eens pijn aan je ogen.
Maar sluiten doe je ze toch niet. Want aan
het strand is veel te zien en zo leer je je
medemensen kennen.
Wat zal die raar kijken.
Verleden week stonden we op het kampeer-
terrein van Schager wel een beetje eigenaar-
dig te kijken. Er werd een kleine vrachtauto
opgeladen. Een familie had haar vacantie
in ons dorp doorgebracht en ging zich nu
weer reisvaardig maken. Een dikwijls terug-
kerend beeld op dit kampeerterrein. Maar
onze blik bleef wat langer rusten op de
cabine van de vrachtwagen. Hierop werd
iets vastgemaakt, dat onze nieuwsgierigheid
opwekte. Het was een bruinvis. Een van
de familieleden had het ding op strand ge
vonden. Natuurlijk vroeg ik me af wat deze
mensen met dit cadaver in de stad Utrecht
moesten doen. Het antwoord was de moeite
waard. „Wel onze buurman houdt erg van
vissen en weet ook wat visserslatijn is. We
willen hem nu eens een lesje geven. Morgen
hangen we deze bruinvis bij hem voor de
deur. We doen er een briefje bij, dan kan
hij lezen hoe en waar we dit beestje gevangen
hebben. Wat zal hij raar kijken
Redactie W. LASTDRAGER, Dorpsweg 12, Tel. 282
AdvertentiesK. VAN ECK, Dorpsplein 4 Tel. 244
Abonnementen E. T. J. VOS, Dorpsweg 1
Administratie K. ROGGEVEEN, Op 't Landtweg 17
R. KOELEMEIJ, Dorpspl. 34, Tel. 245
Abonnementen f 1,25 per seizoen.
Losse nummers f 0,15
A dvertenties:
tot 1000 m.m. 2.5 cent per m.m.
hierboven 2 cent per m.m.
