Q>.£
C. BAKKER
rievenbeóteUer*
Kerkconcert
U/ees een heer
In het verkeer
AGENDA
Heel Callantsoog verfilmd
u naar de boóóen
Pension ,/t ZONNETJE"
Bloemen en Planten
Aanleg van Tuinen
Een stukje grond
of een zomerhuisje
in Callantsoog
TE KOOP GEVRAAGD
Dit verhaal berust grotendeels op
fantasie. Wel is waar, dat Jan Mooij
postbode van Callantsoog geweest is
en dat heden nog de inscriptie op zijn
grafsteen te lezen is.
Vroeger was het leven van de brieven
besteller heel anders dan tegenwoordig.
Nu brengen snelle auto's van de P.T.T. en
treinen van de Ned. Spoorwegen de post
zakken in heel korte tijd naar de plaats
van bestemming en de postbode behoeft de
kranten, brieven enz. alleen nog maar te
bezorgen.
In die tijd moesten in de meeste dorpen de
brievenbestellers alles lopen en dat was dan
meestal niet alleen het dorp, maar ook de
kleine plaatsjes in de omgeving.
Jan Mooij, die van 1888 tot 1913 de post
bode van de gemeente Callantsoog was, deed
ook alles lopende.
Hij was in 1848 geboren en bezorgde dus
van zijn 40ste jaar tot zijn 65ste de post.
Hij stond dan 's morgens om half zes op en
ging de post uit het naburige plaatsje
,,'t Zandt" halen. Als hij die dan gehaald
had, ging hij zijn „wijk" afwerken. Deze
„wijk" bestond uit een paar gehuchten, die
op nogal behoorlijke afstand van elkaar lagen,
's Middags kwam hij thuis in Callantsoog
eventjes eten, bezorgde daar zijn post en
bracht daarna de soms weer gevulde post
zakken naar 't Zandt. Hij was dan 's avonds
pas om half acht met zijn werk klaar. Zo
gebeurde het in de winter van 1896, dat
Jan zich 's morgens weer op weg naar
,,'t Zandt" begaf. Ea lag een dikke laag
sneeuw en er waaide een harde, koude
noord-oostenwind. Zo ging Jan in het pikke
donker door de sneeuw om zijn post te
halen. Toen hij op de plaats van bestemming
was aangekomen, stonden er drie postzakken
op hem te wachten. Na een mok koffie te
hebben opgedronken, zwaaide hij de post
zakken over zijn schouder en begon hij aan
de terugtocht. Het was ondertussen vrij
hard gaan sneeuwen, zodat hij geen tien
meter voor zich uit kon zien.
Na een half uur door de sneeuw geploeterd
te hebben, bleef hij even staan. Hij gooide
zijn last van zijn rug af om zich even warm
te slaan. Toen hij de zakken weer op wilde
nemen bemerkte hij tot zijn grote schrik,
dat hij er een verloren had. Ja, wat moest
hij doen In dit noodweer de andere postzak
gaan zoeken Of zou hij eerst naar Callants
oog en dan de sneeuwstorm afwachten
Hij besloot het eerste te doen, maar hij kon
hem met geen mogelijkheid terug vinden. Ver
moeid en steenkoud kwam hij bij een boer
derij aan.
Het was de hoeve van boer Garritsen.
Nadat hij gevraagd had of hij even binnen
mocht komen, plofte hij op een stoel voor
het fornuis neer. „Wie verliest er nu een
postzak", zei Garritsen sarcastisch, nadat
Mooij zijn geschiedenis had verteld, „het
wordt tijd dat ze jouw aan de grote klok
hangen". Rood van woede stond Jan op.
„Stik jij", zei hij en zonder verder nog wat
te zeggen gooide hij de twee overige zakken
over zijn schouder en liep de kamer uit,
naar buiten. Hij besloot niet meer naar de
zak te zoeken en ging dan ook regelrecht
naar Callantsoog. Toen hij na een half uur
thuis kwam, stond er tot zijn grote verbazing
een arreslede voor de deur van zijn huis.
Hij stapte naar binnen en het eerste wat
hij zag was de verloren postzak en daarnaast
zat grijnzend de postbode van ,,'t Zand".
„Heb je hem gevonden vroeg hij schor.
„Gevonden vroeg de verbaasde collega,
welnee man, je hebt hem vergeten mee te
nemen en ik dacht zo bij mezelf„Ik zal
dat ding maar eventjes met de ar naar Jan
toebrengen". Dus had Jan Mooij anderhalf
uur naar een postzak gezocht, die hij nooit
verloren was.
Hij bleef tot zijn 65 jaar postbode en liep
elke dag ongeveer 25 km. Hij ontving voor
zeven dagen werken, want Zondags moest
hij ook de post bezorgen, fl 12,Daarvoor
was hij van 's morgens half zes tot 's avonds
half acht op pad. Toen hij op 77 jarige
leeftijd stierf, liet hij op zijn grafsteen
beitelen
„Laat loopen wie loopen lust,
ik heb geloopen en leg nu in rust".
BARRY.
Het is een goede gedachte van het bestuur
van de Ned. Herv. Kerk geweest om eens
in Callantsoog een concert in de kerk te
organiseren. Vele Callantsogers en hun gasten
hebben dit gewaardeerd.
Het Niedorp's Fanfare-corps en het Fanfare
corps „Hugo" uit Heer-Hugowaard brachten
verschillende werken heel beschaafd ten ge
hore. Een compliment aan de heer J. S. d. Das,
die stijlvol de gecombineerde corpsen leidde,
is beslist op zijn plaats.
Ook het gemengd koor uit Aartswoud wist,
hoewel het klein was, haar zang toch op
bevredigende wijze naar voren te brengen.
De heer van Eek bedankte aan het eind
van deze geslaagde avond alle medewerkers
en hoopte hen nog eens als gast in Callantsoog
te ontmoeten.
De heren Koelemeij en Mooij hebben een
een prijzenswaardig initiatief genomen.
Zij willen ook nog andere heren animeren
om deze winter eens een paar avonden in de
schoolbanken te gaan zitten en zich dan op
het terrein van het verkeer eens grondig te
laten voorlichten. Wachtmeester Kooij heeft
zich bereid verklaart om deze verkeerscursus
te leiden.
Heren, meldt U in drommen bij bovenge
noemde personen aan.
Blijft niet achter bij de kennis van Uw
kinderen. Want U weet het, er zijn in ons
dorp al 14 kinderen, die vol trots het ver-
keersinsigne dragen. Laat U zich, na deze
winter, door hen niet meer uitlachen.
zoals deze voorlopig is vastgesteld,
Zaterdag 21 Augustus
Katknuppelen, 7 uur op de Buurt
Donderdag 26 Augustus
in zaal B. de Vries, 8 uur
FILM over het reddingswezen
Zondagmorgen reed met veel muziek de ge
luidsopnamewagen ons dorp binnen en iedere
inwoner kreeg een beetje last van de bekende
filmkoorts. Eerst werd de burgemeester in
zijn werkkamer verfilmd en daarna de school
kinderen. De belangstelling hiervoor was
groot, en groeide eigenlijk met iedere minuut.
Vooral toen de camaraman naar het strand
verhuisde en daar de roeireddingboot, tijdens
haar worsteling met de branding, op de ge
voelige band ging vastleggen.
Terwijl een ieder vol interesse dit gebeuren
gadesloeg, bleef badman Jacob Vos een
wakend oog op de zwemmers houden en
dat was maar goed ook, want een jongedame
bleek niet goed tegen het frisse water te
kunnen en raakte de kluts kwijt. Vos haalde
haar echter direct op de kant en toen bewees
de E.H.B.O., onder leiding van Gert de
Vries, weer haar diensten en zorgde er voor
dat de drenkeling vakkundig behandeld werd.
Zo goed zelfs was de behandeling, dat ze
na een paar minuten op de brancard gelegen
te hebben er vrolijk lachend af kon springen
en de zo verschrikte menigte kon geruststellen.
Callantsoog was toch Hollywood vandaag.
Nu, dan gebeuren er zulke dingen.
Om 12 uur loeide de brandsirene. Wie toen
nog niet wist, dat er iets bijzonders in het
dorp gebeurde, kwam ontdaan aanrennen.
Dat was echter juist de bedoeling van de
filmdienst, die een en ander vlug opnam.
De brand bleek bij Baken, bij het voetbal
veld te zijn en snel werd het smeulende
hooioppertje geblust. De door de rook be
dwelmde jongeman werd eerst nog even
vakkundig weggedragen.
In de middag werden diverse besturen, de
voetballers, de gemeenteraad en de plattelands
vrouwen opgenomen. Alles ging even leuk
en iedereen werkte mee. In de avonduren
traden de muziek en de zang aan.
Een schoollokaal werd opname-studio en
terwijl honderden op eerbiedige afstand
stonden te luisteren speelden en zongen beide
verenigingen. Het klonk uitstekend.
Daarna veegden de mannen van de filmdienst
hun voorhoofden af, want het was toevallig
nu eens echt zomerweer, en pakten hun
spulletjes weer bij elkaar.
Het publiek, dus alle filmsterren, bleef echter
nog lange tijd in groepjes napraten over dit
uitzonderlijk gebeuren. En o, wat zijn we
nu allen nieuwsgierig naar het resultaat van
deze dag.
De Callantsogers zullen dit van de winter
zien, de gasten moeten echter tot volgend
jaar zomer wachten
Na het badseizoen nog
een poosje van bos en hei
genieten.
(AAN DE BOSRAND)
f5.50 p. d. p.p.
Jacob van Gaesbeeklaan 28
DRIEBERGEN - Tel. 03438-8130
UW ADRES VOOR
SCHAGERBRUG, Telefoon 02247-289
Brieven onder no. 6, redactie Badbode
