CALLANTSOOG
Kermis-bode 5 sept. 1959
Administratie: R. KOELEMEIJ - Dorpsplein 34 - Callantsoog Tel. 02248-338 Druk: Fa. K. VAN LOENEN Zn. - Schagerbrug - Tel. 02247-272
Redactie Mevr. C. H. KLOOSTERBOER -ISAKSSON
Ton- of katknuppelen
In de agenda van de zomerfeesten in Cal-
lantsoog werd enkele keren het tonknuppe-
len opgenomen. De gasten, die het zagen,
maakten slechts opmerkingen als: „wat is
dat, ik snap de clou er niet van" enz. enz.
Nu is tonknuppelen een heel oud gebruik,
dat bij de „katjes kermis" in het najaar be
oefend werd. Het vat werd aan een touw
opgehangen, een levende kat in het vat ge
stopt, waarna een aantal mannen, gewapend
met dikke stokken (knuppels) op enige af
stand het vat moesten stuk gooiem. Iedere
hoepel leverde een bedrag aan geld op,
evenals elke duigde hoofdprijs was echter
voor degene, die de kat gooide.
Wanneer het vat geraakt werd, ging er een
oorverdovend geloei op bij het publiek en
een vreselijk gekerm en gejank in het vat.
Als het vat van hoepels en duigen ontdaan
raakte, sprong de kat briezend naar buiten en
sloeg met een dikke staart op de vlucht om
zich gedurende dagen niet meer te laten zien.
Dit katgooien is gelukkig verboden. Het
tongooien, dat er voor in de plaats ge
komen is, wordt nog slechts hier en daar
beoefend. In het vat zit nu een stuk hout
aan een touw bevestigd, dat de kat voor
stelt; vandaar het kat- of ton-knuppelen.
De prijzen zijn: of voor hoepels en „kat",
of voor hoepels, duigen en „kat". Enige
plaatsen hier in Noord-Holland zijn bekend
om hun „katjeskermis", o.a. Hoogwoud.
Katknuppelaars aller landen verenigt U, op
het katknuppelaars-concours van zondag 6,
en dinsdag 8 september.
INDIEN U ZE NODIG HEBT:
Dokter: F. W. G. Verheul, arts, 't Zand,
telefoon 02249-223.
Wijkverpleegster: Zuster Boendermaker,
Zeeweg 35, telefoon 310.
Het eerste deuntje
Het gebeurde enige jaren geleden, dat een
familie van 6-8 personen hier in Callantsoog
woongelegenheid zocht in de maand juli, om
gedurende onbepaalde tijd in Callantsoog te
blijven. U zult begrijpen, dat dit een groot
probleem was. Met veel spul en moeite werd
de familie, die nogal „stads" aandeed, onder
gebracht in een boerderij. Boer Gert ver
huisde zolang naar elders, maar kwam iedere
dag even poolshoogte nemen of „de stasse
het spul niet verrommelde".
Enige dagen voor de kermis moest Gert
bellen en hij kwam gelijk een „bakkie doen".
„Nou maidje, je benne me best mee valle,
ik doch eers zo'n stas juffertje op m'n spul,
lijkend me niks. Maar je komme zundag
maar in 't café een borreltje halen", aldus
boer Gert.
Dit hield zo ongeveer in dat de stadse was*
geaccepteerd of nuchter beschouwd in de
dorpsgemeenschap kon worden opgenomen.
Nu kon mevrouw een borreltje wel waar
deren, maar voor de goede gang van zaken
leek het haar „zundags" toch maar beter
dat de heer des huizes alleen deze borrel-
partij ging meemaken. Waarop geen com
mentaar van die kant.
's Avonds niet zo heel erg vroeg, kwam
heer gemaal naar huis, nog nahikkend van
alle festiviteiten en mededelend dat hij om
zes uur ook al thuis geweest was, om zon
der één woord te zeggen in bed te stappen
en „te ronken als een motor".
Het verhaal begint eigenlijk bij het melken
om 6 uur. Gert en mijnheer waren gedrieën
gaan melken, maar getweeén weer naar het
feest teruggegaan. De „kennis" was n.1. reeds
zo onder de invloed van het borrelen, dat
hij in het hooi dook en niet meer wakker
te krijgen was. „Leit 'm maar leggen, hij
blijft wel sleepen tot murrege".
De volgende morgen ging mijnheer voor
dag en dauw op reis, mevrouw met kroost
en maagd achterlatend. Nu wilde het on
geluk dat „de stadse" nogal lang sliep. Tien
uur was echt nog wel te vroeg om op te
staan. Zo ook deze kermis-maandag. De
gedienstige werd echter nogal luidruchtig
en stond maar te schreeuwen: „Mevrouw,
mevrouw, er staat een man". Nauwelijks
had mevrouw de ogen open of ze zag een
man, al waggelend, op haar bed afstappen,
die zo goed en kwaad als het ging, zei
„wwwwaar is GGert?" „Gert, welke Gert".
„Nou, dddde bbaas". „O, die, o ja, of je
op de koffie komt, dan kunnen jullie samen
naar het eerste deuntje".
Hoeveel koppen koffie er geschonken wer
den, vermeldt de historie niet. Maar dat
het eerste deuntje gezellig was, kan de po
litie wel vertellen, die 's middags een sla
pende man op de bus moest zetten, richting
Egmond.
Dagen later kwam dezelfde kennis zijn
gebit ophalen, dat in het hooi verloren ge
raakt was.
Kinder logica
Trix is een hondje, dat iedereen kent en bij
de kinderen zeer geliefd is. In de vakantie
kwam een jongetje Trix iedere dag halen
om mee te wandelen. Maar toen de vakan
tie voorbij was, liep Trix weer met een
ander jochie. Een paar kinderen, die dit
zagen, maakten de opmerking„Zouden ze
Trix verhuren
Het reizen en trekken zit ons, Hollanders,
in het bloed. Vooral na de oorlog is een
buitenlandse reis zeer in zwang.
In een buurtschap, hier enkele tientallen
kilometers vandaan, wilden jongelui, die lid
waren van een voetbalvereniging, ook wel
eens naar het buitenland. Zij schreven naar
enige zusterverenigingen in Duitsland en had
den succes. De Duitsertjes zouden eerst naar
Holland komen, de „buurtschappertjes" daar
na naar Duitsland gaan.
Het enige probleem was geld. Alle mogelijke
baantjes namen zij aan om de ontvangst zo
feestelijk mogelijk te doen zijn.
Één van de notabelen werd verzocht de
gasten in het Duits toe te spreken. Het
programma vermeldde diverse festiviteiten,
waaronder een gecostumeerd voetbalfeest.
De dag van ontvangst brak aan en heer
Kroon, zoals we de notabele voor het ge
mak zullen noemen, had zich voorbereid op
een reuze speech. En inderdaad, de toe
spraak, die onder ettelijke zweetdruppeltjes
afgestoken werd, verliep prima, tot mijnheer
de notabele, die zijn beste school-Duits naar
voren gebracht had, aangemoedigd door het
succes, de Duitsertjes nog even zou verkla
ren wat een gecostumeerd voetbalfestijn in
hield. Vanaf dat moment begon hij echter
bar te stotteren, kon er geen woord meer
in het Duits uitbrengen en riep de zaal in
„Vrouw, m'n papiertje over het gecostu-
meerde voetbalfeest". Tot de Duitsertjes:
„Wachten Sie ebentjes. lek habe het auf
ein Papiertchen gesjrieben".
Of de jongelui uit Duitsland ooit gehoord
hebben, wat gecostumeerd voetbal inhield,
kunnen we U niet mededelen, maar de
Buurtschappertjes hebben hun buitenlandse
reis gemaakt en hebben zeer genoten, on
danks het feit dat zij geen Duits spraken.
Gecostumeerd voetbalfeest
