CALLANTSOOG
Zaterdag 8 juli 1961, no. 5.
Redactie: Mevr. C. H. KLOOSTERBOER-ISAKSSON - Zeeweg 12 - Tel. 02248-323
Abonnementen A. DE VROOM, p/a V. V.V.-kantoor, tel. 02248-338.
Llitgave Vereniging voor Vreemdelingenverkeer - CALLANTSOOG.
Druk: Fa. K. VAN LOENEN Zn. - Schagerbrug - Tel. 02247-272
Een „hap en een snap".
In de vorige Badbode hebt U kunnen lezen,
dat er in 1553 reeds twee dorpen geweest
waren. Het „bord" vervolgt
1570. „Het laatste door den vloed vernielt,
Waarvan men leest dat neffens Kerk en School
Drie Hondert Huysen stonden.
Mijn Dijk is eerst,
Daarna die van de Zijp verslonden.
Maar Eendraght, met Gods Hulp,
weerstondt het Zeegewelt".
In de „Chronijck van de stad Medemblik"
vinden we een beschrijving over dorp en
inwoners. „Was voor 't jaar 1570 een Dorp
van 300 huizen en lag onder de Heeren en
Graven van Egmond. Het scheit (grens) van
Petten en Callants-ooge strekt Oost en West
door de Bommel-gaten van de Toorn tot
Schagen, strekkende over het Noord-einde
van St. Maarten weg, daar Hansje op het
Rad heeft gezeten, of daar de Galg van de
Zijp gestaan heeft, gelijk men in de oude
Kaarte van de Zijpe nog kan zien."
Over de vloed zelf kunnen we lezen in de
„Geschiedenis van de polder Cailantsoog
van Dr. Ir. Z. Y. van der Meer (opgeno
men in de Ingenieur van 21 april 1939):
„Treurig was het na de Allerheiligenvloed
met Cailantsoog gesteld. Van de oostzijde
drong het zuiderzeewater over de buiten
gronden benoorden de Zijpe. door de ver
nielde Noordschinkeldijk drong het de polder
binnen. Aan de westzijde, waar de duinen
in de loop der jaren sterk waren afgenomen,
dreigde het gevaar van de Noordzee. Boven
dien waren de duinen door de vloed zo ver
zwakt, dat de eigenaren en ingezetenen niet
bij machte waren om daar de nodige voor
zieningen te treffen. Vanaf halverwege, tus
sen het dorp en het Dubbelduin, (bewesten
Groote Keeten) tot nabij dit Dubbeiduin was
de duinregel geheel weggeslagen. Er was
weinig meer overgebleven dan een vlak
strand, waarover het water van de Noord
zee naar binnen kon stromen. Deze opening
werd het Oogmergat genoemd".
Ook een verklaring van 15 sept. 1592 door
inwoners van 't Ooghe tegenover notaris Jan
Thomasz te Alkmaar afgelegd, geeft bijzon
derheden over deze onheilsnacht van 31 okt.
op 1 nov. 1570. Na o.a. gezegd te hebben
dat zij „van jongs en hare kintsbeenen af"
(de oudste is dan 74 jaren) in 't Oogh ge
woond hadden, vervolgden zij „dat alle be
zittingen metten vloed Ao. 1570 geïnundeert
en metten water overvloeijt zijn", zodat zij
„gewecken zijn op een seeckere hoochte den
Jewel" waar zij nu (1592) „haer woninghen
met wijf en kinderen houdende zijn
mestendeels henluyden generende (de kost-
verdienende) met visschen in de Noord See".
Ook in de Chronijck van Medemblik wordt
deze Allerheiligenvloed beschreven.
In 1571 waren de dijken al weer hersteld.
Doch men leefde in de Tachtigjarige
oorlog. De Spanjaarden waren na Haarlems
val het Noorder-Kwartier binnengerukt en
sloegen het beleg voor Alkmaar. De geu-
zenaanvoerder Sonoy vreesde dat de vijand
Westfriesland zou binnen dringen en gaf
last de Zijpe te inunderen, waardoor - mede
door gedwongen verwaarlozing - de dijken
in 1573 „in Desember omtrent Carsmisse
daarna" bezweken. De Zijpe heeft toen een
lange tijd (24 jaar) onder water gestaan.
Op 20 september 1596 werd opnieuw een
octrooi voor drooglegging verleend. Deze
werd „met groten inspanning van kracht
eindelijk na nieuwe mislukkingen en tegen
spoed voltooid. In 1597 was de bedijking
definitief tot stand gekomen". (Belonje in
„Zijpe en Hazepolder"). De Zijpe was door
dit werk weer met Cailantsoog verbonden.
Al eerder hebben we gevraagd of degenen
die artikelen over Oud-Callantsoog, kaarten,
boeken of geschriften in hun bezit hebben,
zich met de redactrice van de Badbode in
verbinding willen stellen. Enkele personen
hebben aan die oproep gehoor gegeven.
Hebt U ook nog iets, waar mogelijk nog
gegevens uit geput kunnen worden?
Vakantie*
In de loop der jaren hebben we reeds enige
keren geschreven over vakantie. Het ont
staan van de recreatie in de kustgebieden
werd besproken. De bouwvak-vakanties en
de moeilijkheden, die hieraan vast zitten in
verband met vakantiespreiding en de school
vakanties werden eveneens onder de loep ge
nomen. In vroeger jaren hadden de mensen
slechts enkele vakantiedagen, die dan ge
bruikt werden voor een dagje uit, een dagje
familiebezoek (Te Warskip) en een dag
vissen of bramen zoeken en de vakantie
was weer voorbij.
Tegenwoordig met de in meerdere streken
gepropageerde vijfdaagse werkweek kunnen
bovenstaande evenementen tijdens het week
end gebeuren. (Als men tenminste niet naar
een andere baas trekt op de vrije zaterdag).
Over 't algemeen krijgt de werknemer nu
twee weken vakantie. Twee weken om uit
te rusten, twee weken om uit de sleur van
alle dag te komen.
Naast de vraag of het niet beter zou zijn,
inplaats van een vijfdaagse werkweek, langere
vakanties te geven, rijst de vraagwat doet
men met de vakantie?
De Duitsers hebben er zo n goed woord
voor. Zij komen naar de kust om zich te
„Erholen".
Naar de kust komen over 't algemeen de
mensen, die zich geen aangenamer vakantie
kunnen voorstellen dan in een badplaats te
vertoeven. Anderen vinden een vakantie in
eigen land doorgebracht goed voor de min-
der-welgestelden. Zij trekken er op uit, liefst
zo ver mogelijk, om bij terugkomst op het
werk te kunnen zeggen, dat zij aan de Ita
liaanse Rivièra geweest zijn, in Yoegoslavië
of waar dan ook.
Wij zijn er van overtuigd dat beide vakan
ties zeer zeker genoegens met zich mee
brengen. De ware reislustige zal een „voet
reis naar Rome" weten te waarderen. De
zonne- en strandminnende zal dagen achter
een genieten in zijn stoel op het strand.
Maar houden zij vakantie? Hebben zij de
moed om zich zelf te zijn? Om niet te kijken
of Jantje of Pietje het niet gek vindt? Zoe
ken zij weloverwogen hun vakantie-oord uit
Zijn ze volkomen voorbereid op het feit dat
een vakantie aan zee niet alleen zonnedagen
oplevert? Een vakantie naar het buitenland
zowel van hun uithoudingsvermogen als van
hun budget offers eist? Als een ieder zich
grondig voorbereid op het „vakantie hou
den", zouden er dan niet veel meer tevreden
vakantiegangers zijn?
In de meeste vakantie-oorden wordt veel
gedaan om de gasten te laten genieten
strandspelen aan de kust, uitstapjes in het
binnen- of buitenland, dans-avonden, wijn
feesten. Een ieder kan zich vermaken, als
hij of zij (al naar zijn karakter is) weet uit
te zoeken waar hij wel of niet aan moet
meedoen. Wij twijfelen er niet aan dat een
vakantie-programma, naar ieders persoon
lijke omstandigheden opgemaakt (niet omdat
buurman het ook zo doet), zeer zeker (waar
dan ook) een aangename vakantie zal kunnen
worden.
Een vakantie, waarvan men na maanden
nog kan zeggen dat men zich goed „er-
holt" heeft.
üadK'ittof
"ihcLTicle.