i
DE OPRICHTING VAN DE VVV
In het begin van de twintigste eeuw was er van
het z.g. „badleven" in Callantsoog geen sprake.
Wel had ene de Leeuw boven op het duin een
houten keet met vensters naar de zeekant en een
overdekt terras aan de dorpszijde, maar veel ge
bruik werd ervan niet gemaakt.
De dorpsherbergier, tevens stalhouder, Jan Vos
Azn werd de latere eigenaar, hij verhuurde enkele
badkoetsjes en wat hoge strandstoelen. De exploi
tatie was weinig succesvol.
Een andere familie Vos, t.w. P. Vos en G. Vos-
Mooy, opende in 1913 het eerste hotel en wel op
14 augustus. Elf kamers bevatte het gebouw. In
augustus werd het door de eerste hotelgasten be
woond.
Gedurende de oorlogsjaren 1914 - 1918 zagen de
toch al sceptische Callantsogers het hele vreemde
lingen gedoe niet zitten, een enkeling uitgezonderd.
De heren Langhorst, hoofd der school, Brouwer,
manufacturier, Braam, duinopzichter, Dekker, ge
meenteveldwachter besloten samen met P. Vos als
voorzitter, de Vereniging voor Vreemdelingen Ver
keer op te richten hetgeen op 27 maart 1918 ge
schiedde.
Het verging de vereniging als zovele pas opgerich
te; veel kinderziekten, poütiek geharrewar, onenig
heid tussen de bestuursleden onderling en tegen
werking van de gemeentelijke overheid zorgden
voor een emotioneel begin.
Toch zette het bestuur door, zelfs verscheen in
1921 de eerste woninggids, toen pensionüjst ge
heten, met een aantal van vijf of zes adressen,
gevolgd door een foldertje dat de heerlijkheden
van Callantsoog aanprees.
De familie Vos, die inmiddels het hotel in 1919
verkocht had, beheerde een pension V.O.S. en
maakte zelf propaganda voor hun bedrijf. Zij
richtten een schrijven aan de „H.H. artsen", waar
uit moest blijken hoe goed het in het rustige, stille
Callantsoog was. Het slot van die propaganda-
brief was bijzonder fraai.
„Hierbij voeg ik den vriendelijken wensch, zoo U
patiënten, vrienden of kennissen heeft, die naar
rust verlangen of dit door hun geneesheer wordt
voor geschreven, dan eens naar Callantsoog en
tevens naar mijn pension te informeeren".
Een primitieve manier.maar de vreemdeling
„sic" genoemd kwam, in 1919 werd zelfs een af
deling van de VVV in Groote Keeten opgericht.
Onder miserabele omstandigheden ging de ver
eniging in 1918 van start, de kinderziekten werden
overleefd en de WV Bad Callantsoog kwam tot
bloei, vooral in de naoorlogse jaren vanaf 1960
tot heden.
Met slechts enkele leden werd in 1918 de oprich
ting een feit, thans bedraagt het aantal leden, in
clusief de ere- en niet verhurende leden, ongeveer
650 personen.
De gids met adressen van hotels, pensions, zomer-
bungalows en o.a. kampeerterreinen omvat 36
pagina's. Sinds het zomerseizoen 1972 ressorteren
de dorpen 't Zand en Oudesluis onder de VVV
Bad Callantsoog.
HET BADLEVEN
Men kan zich afvragen wat de vreemdeling ertoe
dreef in 1918 Callantsoog als vakantieoord te
kiezen. Van enig vertier was geen sprake, de be
huizing was primitief, electriciteit en waterleiding
ontbraken, de wegen naar grotere plaatsen als den
Helder en Schagen waren voornamelijk zand
paden.
Van een strandleven, zoals wij dat nu kennen, had
men in Callantsoog geen flauwe notie, toch kwam
de badgast en.bleef komen.
De gemeentelijke bestuurders hadden niets op met
de vreemdelingen, de politieke achtergrond van
P. Vos, voorzitter van de VVV, een echte S.D.A.P.
voorvechter, gaf problemen, kortom er heerste in
de aanvangstijd de groots denkbare strubbelingen
en tegenwerking.
Evenwel.er werden voorzieningen ten behoeve
van de badgasten getroffen op het strand en in het
dorp, mede op voorstel van het WV bestuur.
In 1920 kwam het eerste hulppostkantoor in Cal
lantsoog, in 1921 werd de muziektent op de Buurt
gebouwd, in 1923 kreeg het dorp electriciteit en in
1925 waterleiding. Ook de gasten werden niet ver
geten. De toegangswegen naar Callantsoog werden
verbeterd, met de aanplanting van dennen werd
begonnen, er kwam opnieuw een strand/consump-
tietent, nu geexploiteerd door de heren K. ten
Boekei en A. Thomasz, die eveneens de verhuur
van enkele zonnetentjes en strandstoelen voor hun
rekening namen. Ten behoeve van de baders en
strandbezoekers werd een vlet aangekocht en een
strand trap gelegd. Zelfs werd er in 1923 het eerste
strandfeest gehouden.
Om de kosten van een en ander te drukken werden
verlotingen en fancy fairs gehouden, waaraan Cal
lantsogers en gasten hun medewerking gaven.
Met een busverbinding van Callantsoog naar den
Helder en later ook naar Schagen werd in 1925
gestart door firma Jan van Scheyen.
Callantsoog begon een zekere bekendheid te krij
gen. Het eerste zomerhuis „Zonneheuvel" werd in
1926 gebouwd.
In dat jaar kon de bevolking van Callantsoog op
nieuw een burgemeester welkom heten, de heer
Mr. D. Breebaart. Deze droeg de VVV niet alleen
een goed hart toe, hij stimuleerde het vreemde
lingen verkeer en nam zelf zitting in het bestuur.
Er werd grond beschikbaar gesteld voor de bouw
van zomerhuisjes, houten nog vrij sobere gebou
wen, maar ook mooie villa's verrezen in Callants
oog. De gasten organiseerden samen met de Cal
lantsogers strand- en volksspelen, gezellige avon
den en gaven zwemles in zee.
Er bestonden rond 1938 vergevorderde plannen
voor een tennisbaan.
De strandtent, nu strandpaviljoen, was inmiddels
overgenomen door de heren P. de Haan en P. Vos,
die naast linnen tenten de houten strandtent intro
duceerden.
Het bestuur van de VVV had er veel toe bijge
dragen om de naam van Callantsoog in de lande
bekend te maken. Het 20 jarig bestaan van de
vereniging werd danook met grote voldoening ge
vierd.
Na de tweede wereldoorlog moest geheel opnieuw
begonnen worden.maar na enkele moeilijke ja
ren kwam het vreemdelingenverkeer tot bloei,
groter dan in de vooroorlogse jaren.
De beveiliging van de baders en zwemmers is een
niet weg te denken punt, die mede door de hulp
van de vrijwilligers van de C.R.B. paal 13 optimaal
functioneert. De kleine strandongevallen worden
medisch begeleid door vrijwilligers van de
E.H.B.O. die tesamen met de mensen van de red
dingsbrigade een vast onderkomen op het strand
hebben.
KANTOOR
Met de komst van de badgasten kreeg de admini
stratie en de correspondentie ook een grotere om
vang. Aanvankelijk verdeelden de bestuursleden de
werkzaamheden onderling. Het secretariaat werd
meestal waargenomen door een ambtenaar ter ge
meentesecretarie. In de dertiger jaren, Callants
oog had toen zo'n 50 zomerhuizen, werd het dui
delijk dat er behoefte was aan een secretaris-
correspondent. Deze functie werd geheel belange
loos door de heer R. Koelemey op zich genomen.
Tot 1956 in zijn privé woning, nadien werd een
klein kantoor (een houten gebouwtje) in gebruik
genomen. Diverse keren moest dit verplaatst wor
den, maar Koelemey bleef de scepter zwaaien tot
1960 tegen een geringe vergoeding maar met veel
succes!
Door de bouw van de Raiffeisenbank in 1960
werd het mogelijk een gedeelte te huren en in te
richten als WV kantoor, maar ook deze ruimte
bleek al spoedig te klein.
Eerst door realisatie van een eigen VW kantoor,
annex brandweer- ambulancegarage in 1971 was
het VVV bestuur uit de zorgen.
De kantoorwerkzaamheden werden na het ver
trek van Koelemey enige tijd waargenomen door
respectievelijk de heren A. de Vroom en B. Vos,
waarna mej. T. Bakker in 1962 in dienst trad. Zij
heeft ruim 13 jaar het correspondentschap en de
ledenadministratie op een voortreffelijke wijze ge
voerd. Een tweede kracht bleek omstreeks 1964
noodzakelijk. De heer S. Schaap werd per 1 ja
nuari 1965 voor die functie aangenomen, sinds
enige jaren is de heer Schaap directeur van het
WV kantoor.
Momenteel zijn hier werkzaam:
de heer S. Schaap, directeur
Mej. M. Smit, informatrice,
bijgestaan door de heer S. Vogelzang als finan
cieel administrateur.
De heer Vogelzang zorgt sinds jaren voor de in
komsten- en uitgavenrekeningen en ziet er nauw
lettend op toe dat de uitgaven de inkomsten niet
overschrijden. Een woord van hulde is hier dan
ook zeer op zijn plaats.
Hulde ook aan de secretarissen/correspondenten
die in de beginperiode de administratie voerden,
hulde aan allen die hun werk verrichten voor een
goed renderende VVV Bad Callantsoog.
DE BADBODE
De bouw van de zomerhuisjes in de dertiger jaren
had tot gevolg dat Callantsoog een echte familie
badplaats werd. Er groeide een band tussen de be
volking en de vreemdeling, er kwam behoefte van
beide zijde aan een informatiebron.
De Badbode deed haar intrede en wel op 9 juli
1938.
Deze courant bleek al dadelijk een succes te wor
den. De redactie werd tot 1940 gevoerd door de
heer A. C. Brussaard, secretaris van de VVV. Eerst
in 1947 kon opnieuw met de uitgave begonnen
worden. Het bestuur van de WV had de hoofdon
derwijzer bereid gevonden de redactie op zich te
nemen. Er werd copy bezorgd door gasten en in
woners. De Badbode had wederom de plaats ver
overd, die ze toekwam. Wel wisselden de heren
hoofdonderwijzers nog al veelvuldig in de na-oor-
logse jaren, maar voor de VW gaf dat geen pro
bleem, de hoofdonderwijzer werd geacht redacteur
van de Badbode te zijn.
Na de heer Mol in 1947, verscheen de heer
Ouwerling en vervolgens de heer Lastdrager. Van
af 1953 werd de commissie Badbode ingesteld. De
leden waren de heren K. van Eek, R. Koelemey,
K. Roggeveen en E. T. J. Vos als medewerkenden
en de heer Lastdrager als hoofdredacteur. Door
allerlei omstandigheden was deze commissie geen
lang leven beschoren..
De hoofdredacteur, de heer Lastdrager verzorgde
het blad in 1955, met administratieve medewerking
van de heer Koelemey. Door andere werkzaam
heden moest de heer Lastdrager bedanken, zodat
in 1956 de heer Koelemey, de enig overgebleven
redacteur was. Artikelen van gasten en dorpelin
gen bleven uit. De enige uitzondering vormde Dr.
L. D. Terlaak Poot, die uit zijn rijke ervaring af
en toe een verhaal of gebeurtenis schreef.
Voor Koelemey werd het naast zijn werkzaam
heden als secretaris-kantoorhouder een te zware
opgave in die jaren.
Sinds 1959, onder redactie van mevrouw Kloos
terboer, was de Badbode eerder te klein als te
groot. De vele evenementen in de zomermaanden
zorgden voor voldoende copy.
Vanaf 1974 verschijnt het blad echter nog uitslui
tend in december als Kerstnummer. Door de hoge
porti en drukkosten zag het VW bestuur zich
jaarlijks voor grote verliezen geplaatst.
Helaas. zo is er aan de algehele vooruitgang
toch ook een kwalijke kant.
Het Kerstnummer wordt in Callantsoog huis aan
huis verspreid en aan alle gasten toegezonden, die
de voorgaande zomer hun vakantie doorbrachten
in de plaatsen ressorterende onder de WV Bad
Callantsoog (voor zover de adressen bekend zijn).
Van een orgaan dat de band tussen de gasten on
derling en de bevolking verstevigde, is de Badbode
uitgegroeid tot een propagandablad bij uitstek.
A. A. van Scheyen voorzitter
In 1967 werd de heer A. A. van Scheyen voorzit
ter. De vereniging is thans een bloeiend VW we
zen met ruim 650 leden).
Er zou dus voor de voorzitter en het bestuur geen
enkel probleem behoeven te bestaan, ware het niet
dat er landelijk moeilijkheden zijn.
De nationale VVV is onderverdeeld in federaties.
En daar komen de problemen. De federatie wil
een herstructurering, waardoor de plaatselijke
VVV in een ander verband gaat werken.
Hoe een en ander zich zal voltrekken is niet te
voorspellen. Heden ten dage dient het WV be
stuur zich dus niet alleen met propaganda bezig
te houden maar ook met landelijke problemen.
Een taak die onder voorzitterschap van de heer
A. A. van Scheyen beslist tot een goed einde ge
bracht zal worden.
