r2
J*
B00GAZ1JM
Kennisgeving
Voor
iedere hnisvronw!
Een
Italiaan ontdejde Nederland.
HET NIEUWE LAND GROEIT!
AKKERTJES
Unicum
Al unds meer dan 100 jaren
Wandel» ar da firma Keg
Op de eenmaal Ingeslagen
En ven ouds beproefde weg.
De» Keg'i weg de
goede weg Ie.
Deervan'ls Keg hel bewijs.
StMd* de bèsle kwaliteiten
En »<Sch »o» ^e laégsto prija.
CllNGC OOOttENBOS
VeeI is veranderd óf
vergaan.
Veel bad een vlucty
tig, kort bestaan,
Veel bleek slechts
KOdardelooze schijn,
Maar Boog Azijr
bleef Boog Azijn.
SINUS 1564
Bularoma (gele Bauspoeder
echakelt in de keuken in tallooze
gevallen het gebruik van boter uit.
AUmmona (juspoeder) levert
vele Boorten smakelijke jus eu
tallooze appetijtelijke sausen op.
Tranaparanta aardappeka-
pioca) helpt U bij hot bereiden
van pudding, vla, pap, enz.
Bofbosto,<Sat of Ae boa vorhrilgbaar tl.
WH. SCHOLTEÏTS FABRIEKEN
Ik zeg maar:
jf ,/Ménne blijve mónne.
0 Daar heb je nou onze
0 huisknecht. Vroeger liep
ie me voorbij en nou
0 Psst, Mina, ik kom
Zwitsal. de ongeëven
aarde balsem voor de
zulgelingén verzorging,
wordt thans gedistri
bueerd.
Wendt U voor het
verkrijgen van nadere
inlichtingen tot Uw
Apotheker of Drogist
of tot de
ZWITSAL
FABRIEKEN
ondagsgedachte-
door
Mr. R. Houwink
Gods naam.
Te allon tijde heeft God van don
rncnpch namen ontvangen. Do gods
dienstgeschiedenis wemelt van deze na-
mon, waarmede do mcnach getracht
heeft den Onnoembare te benoemen en
don Onkenbare te kennen. Want de
kenniB begint met den naam. Zonder
den naam blijft de kennis zweven In
het gebied van het waardelooze. heeft
zij geen hopvaet, geen „begin".
Door den naam legt do mensch' be
slag op hot voorwerp, dat hij kennen
wil. En zoo heeft de mensch ook ge
tracht beslag te leggen op don Ander
door Hem eon naam te geven. Doch
alle namen, die de mensch ln de ge
schiedenis van het denkon over deze
dingen bedacht heeft en hot denken
over deze dingen is zon oud als de
monach zelfl zijn afgesprongen op
de onnoembaarheld en do onkenbaar
heid van den Ander, die op alle vragen
slechts één antwoord had: ,,lk bon
die Ik ben".
Alle namen, die de menschen ooit
God hebben gegeven, zijn aan dezen
Cénen Naam bezweken. Alle goden en
godinnen zijn aan dlon éénen Naam
ton schande geworden. Op den duur
scheurden zij als een bonten sluier voor
het naamloos Aangezicht en er bleef
geen andere god, voor wlen men eon
altaar kon oprichten dan de onbeken
de god. Men herinnert zich hem onge
twijfeld uit Paulus' toesprank tot de
Athoners op den Azeopagua (Hand
17 22 v.)
Dezo .onbekende god" nu staat aan
het einde van allo menschelijk donken
over den naam Gods. De mensch zelf
kan het ln zijn denken over deze din
gen, nlnv.ier vorder brengen dan
tot don onbekenden god, n.1. tot den
Ganach Andere, die geen anderen haam
heeft dan zijn volstrekte naamloosheid.
Maar nu is het vreemde dit, dat de
erkenning Van deze radicalo naamloos
heid Gods om zoo to zeggen do eerste
3chrede js op een weg, die ons een
ontmoeting met Gods verborgen Naam
tegemoet voert. Wie niet tot hot inslcht
is gekomen, dat alle menschelijke na
men, waarmede wy God trachten te
noemen, volstrekt ydel en nietszeggend
zijn, wanneer het ons er om to doen is,
werkelijk" Iets te weten to komon vnn
het wezen Gods (en het ons niet feite
lijk gaat om een streeling van onze
eigen vroomheid of eon kitteling vnn
onzen eigen geest), wie tot dit Inzicht
niet gekomen is^ dia zal nimmer ,ln
staat zijn Gods persoonlijken, verbór
gen Naam apart te zetten, d.w.z. to
heiligen, temidden van den wriomelen-
don chaos van goden- en godinnen-na
men, waarmee wij' onzen geestelijken
horizont ln don loop der eeuwen heb
ben bevolkt.
Wij moeten oerst weten, dat God van
ons uit geen andere is dan do onbe
kende God, do Gansch Andere, nan
Wien wy mot onzo stoutste gedachten
en met onze rijkste droomen ni.'ra
ken kunnen. Wanneer aldus Gods
Naam ln zijn volstrekte naamloosheid
apart is komen te staan, is het oogen-
blik aangebroken, waarop God van Zijn
kant ons Zijn waren Naam te kennen
geeft en waarin Hij het raadsel van
Zijn Naam, voorzoover wij dit verstaan
kunnen, onthult. 1
Hoe zou God eerder Zijn Naam noe
men kunnen, zoodat bij voor ons ver
staanbaar Is, dan nadat het rumoer
van onze naam-problemen en naam-
twisten zich heeft gelegd?!
En zie, wanneer God dan ln deze
stilte Zyn woord spreekt en Zijn Naam
noemt, dan geschiedt eg wat, dan „hoo-
ren" wij niet alleen "wat, maar dan
.zien" wij ook wat. Want Gods Woord
is een schoppend Woord, 'dat uit het
Niet do dingen tot aanzijn roept.
Dan hooron wij engelcnzung en zien
een klein Kind, dat In een houten krib
be ligt, omdat er in de herberg der
wereld geen plaat3 meer voor zijn
schamolheld was. en daji vernemen wij
den'Naam, die boven allon naam ls:
Immaniël, d.i. God mèt ons.
„Maar dat ls Kerstmis", zult gij mis
schien zeggen en gij denkt daarbij on
getwijfeld, dat lk veel en veel te vroeg
ben met mijn onderwerp. Doch dan
moet lk u antwoorden, dat het won
der van Gods Openbaring aan ons een
Eens zullen de Hollanders een dijk bouwen,
die de zee in twee deelen verdeelt.
1
(Slot.)
Den Helder is de laatste stad, Ik*
dc ontdekkingsreiziger in ons géwest
bezoekt en hij vertelt zijn landgén00-
ten uitvoerig over den dijk van Pet
ten, den Anna-Paulownapolder. het
Noordhollandsch Kanaal en de „Jc ig-
dlge" stad Den Helder, de uiterste foor-
post van do Nederlanden. .Den Halder,
zegt hij, heeft dit eigenaardige, dat, als
men er Ir, men-de stad zoekt en h iar
niet vindt, daar het eigenlijk één peer
lange straat is tusschen tweo rijen lage
roode huizen, beschermd door een r< us-
achtlgen dijk, die een kunstmatii-en
oever langs de Noordzee vormt. De
hoogste vloeden bereiken nooit zijn
kruin en de onvermoeide wateren keu
ken tevergeefs tegen dat geduchte bol-,
werk. dat meer het aanzien heeft van
een bedreiging dan van een verdedi
ging en 'dat daar staat als een uitda
ging van het menschelijk geduld aan
de woede der elementen,
Hij beschrijft het visschersdorp. dat
Napoleon hier eertijds vond en waarvan
deze het Gibraltar van het Ndorden
heeft willen maken. Den Helder is een
stad die naakt en kaal ls. waar de ne-
velachtigfe lucht met groote zwermen
zeevogels 18 gevuld. Wanneer de wind
fluit en dc zee loeit, zou men zefcgen,
dat de Hclderschen niets beters te doen
hebben dan zich ln huis opsluiten, hun
Onze Vader bidden on het hoofd onder
de dekenn stoppen in afwachting van
wat God beschikken mocht.
Hij vertelt Iets van Den Helders ge
mengde bevolking en memoreert hoe
Jan de Witt met eigen handen de diep
te van het Texelsche zeegat-peilde om
de scheepskapiteins te overtuigen,' dat
hier de Hollandsche vloot kon uitzei
len. In deze watefen hebben de admi
raals De Ruyter en Tromp de Fransche
en Engelscbe vloten verslagen.
Ove» Te*cl sprekende hij blijkt
onze vaderlandsche geschiedenis uit
stekend bestudeerd te hebben vertelt
hij bijzonderheden van de schepen, die
van dc reede aldaar aan het eind van
de zestiende eeuw vertrokken, o.a. de
schepen van Heemskerk en Barendsz.
waarna hij een uitvoerige beschrijving
geeft van de overwintering op Nova
Zembla.
De Zuiderzee.
Alvorens hij naar Friesland vertrekt
om de vrouwen te zien die „gouden
helmen" dragen, gaat hij naar Amster
dam en scheept zich daar in op een der
stoombooten die op Harllngen varen.
Hij beschrijft Jiet ontstaan van de
Zuiderzee, vertelt bijzonderheden van
Marken en Monnikendam, maar heeft
van Hoorn, tlat hij op een gezichtsleng
te voorbijvaart, niet veel te vermel
den. Van Jan Pieterszoon Coen heeft
hij bli.ikbaar nooit gehoord en Hij weet
van''Hoorn alleen, dat er in 1416* het
eerste groote net voor de harlngvissche-
rij gemaakt werd en dat in deze oude
stad van Noord-Holland de onver
schrokken Schouten geboren werd, die
he£ eerst de zuidelijkste punt van
Amerika omzeilde.
Dan komt zijn boot in Enkhulzen, „de
doodste stad van alle doode steden der
Zuiderzee, dat in de zestiende eeuw
veertigduizénd inwoners telde en hon-
eeuwlg wonder is; dat Zijn Liefde da
gelijks in de gestalte van hot schamele
en uitgeworpen0 voor ons staat ou én-
ze wederliefde vraagt. En dat wij der
halve ook dagelijks dit wonder van
Zyn Openbaring aan ons kunnen be
leven, waarin Hij ons Zijn Naatr te
kennen geeft.
Kerstmis 13 tenslotte slechts „de
herinnering" aan dit Wonder; het von
der zélf echter Is er eiken dag, oor
een leder van ons. Het staat klaar. Wij
behoeven niet anders te doen dan de
staldeur to openen en met de herders
en do drie koningen neer te kniden
aan de onoozele voetjes van het Kind.
Als wij* niet opzien tegen zulk een ge^
mengd gezelschap, als wij niet bing
zijn bij het neerknielen den plooi te
verliezen uit onze broek en als wij het
geheele Eeuwige Gebeuren ^iet voor
eon dwaas menschelijk verzinsel hou
den, dan staat niets aan ons deelheb
ben aan het Wonder van Gods Nn.im
In den weg.
Na Den Helder bezocht tg heb
ben, vaart F.dmundo dc Araicis
over de Zuiderzee, aanschouwt de
vergane glorie der middeleeuw-
sche handelssteden. vertelt zijn
landgenooten van Jan de Witt en
Willem Barend», en voorspelt, dat
er ln een verre toekomst nog eens
een dijk zal gemaakt worden, die
Holland met Friesland verbindt,
waarna het gebied der wilde wate
ren tot een vruchtbare vlakte zal
worden.
derdveertlg haringschepen uitzond, die
door twintig oorlogsschepen beschermd
werden" Helaas, thans zijn de straten
met gras begroeid, de huizen verlaten
en vervallen, de inwoner* arm. Het
heeft slechts den Yocm overgehouden
aan Paulus Potter het leven *te hebben
geschonken.
De oeVer was leeg van menschcm
de haven stil, de hulzen gesloten en een
groote «warte wolk stond boven de
stad als een lijkkleed, dat langzaam
nederdaalde om haar voor goed te be
dekken".
De gedachte aan een af-
sluitdijk.
Met medelijden wendt hij zijn blik
ken van het ter dood veroordeelde
stadje af en vertelt Iets van Medemblik
en van Stavoren, waarbij natuurlijk de
legende van het Wecuwtje van Stavo
ren verhaald wordt.
Wat hij nu ruim zeventig Jaren ge
leden over de mogelijkheid van een
afsluitdijk heeft geschreven U. met hot
oog op de latere totstandkoming daar
van. zeer Interessant.
Hier, zegt hij, ls de Zuiderzee slechts
weinig breeder dan de helft van
de Straat van Calais en men heeft er
over gedacht een reusnehtigen dijk aan
te leggen, die deze golf van de Noordzee thans het agentschap van de Nederland-
zal afschelden, een dijk, die van Mc- sche Bank ls gevestigd,)
naar Stavoren moet loopen.
met een opening ln bet midden voor
een groot kanaal, waardoor d* IJssel
en andere rivieren moeten uitstroom en.
Achter dien dijk willen de Hollanders1
Ben grooten zeeboezem langnmerh-rnd
veranderen ln een vruchtbare vlakte
Noord-Holland z'al met Friesland ver
bonden worden, alle doode steden der
kust zullen met nieuw leven bezield
worden, eilanden, bijzonder* gewoon
ten. afzonderlijke dialecten zullen ver
dwijnen en er zal een nieuwe provincie
worden geschapen.
Dat groote werk. 700 schrijft hij. 7-nl
zestig millioen gulden moeten kosten,
maar helaas, ccr het tot stand gebracht
is. zullen wij. kinderen van het midden
der negentjende eeuw. de viooltjes we!
op on? graf hebben groeien.
Wij weten met of er viooltjes groeien
of gegroeid hebben op het grof van den
man, die ons land zoo ernstig bestu
deerd heeft, ons volk zoo genegen wak
en zoozeer zijn best heeft gedaan ore
in een t:Jd, toen zijn landgenooten zich
nauwelijks bewust waren, dat er ln
Europa ook nog zoo ie's als een ko
ninkrijk Holland beltond. dezen staat,
zijn geschiedenis én beteekenls ln een
omvangrijk boek te beschrijven.
Hij cn allen, d!e destijds dnt boek
met interesse hebben* gelezen, zijn ge
storven en vc.^eten maar zijn profetie,
dat de Hollanders het zouden klaar
spelen den grooten voboezem af te
sluiten en de wilde wateren van de
Zuiderzee tot een vruchtbare vlakte te
maken, is grooten deel» In vervulling ge
gaan.
Het la een der markantste bewijzen
van Nederlands meesterschap over
de 7.ec en tevens van den durf en de
volharding van het thans levende ge
slacht. dat op het monument "aan den
afsluitdijk de meer dan symbolische
woorden deed beitelen- F.en volk, dat
leeft, bouwt aan zijn toekomst.
TJ. N. ADEMA.
(Men deelt ons rufide. dat het hotel,
waarin de Beschrijver van „Holland en
7.ijn bewoners" in Alkmaar vertoefd
heeft, waarschijnlijk „D^ oude Toelast"
gewéést is destijds een zeer bekend ho
tel. dat 7.1ch op dc plaats bevond waar
SPORTREVUE VAN DE WEEK.
HET AFSCHEID VAN BERGER.
Zaterdag en Zondag op de Meer.
Er waren zeilwedstrijden cn het leek
wel. of alle zeilers uit Noord-Holland-
Noord elkaar wilden begroeten op het
Alkmaarder Meer Honderden en nog
eens honderden wjtte 7.eilen gaven aan
het wijde water een feesteliJken aan
blik en waar het zonnetje die witte
zeilen nog eens extra liet blinken, daar
kon het niet anders. Of de sfeer was
zoo goed als die manr even zijn kon.
En wat hebben onze zeilers hun best
gedaan. Hoe verdrongen zij zich bij de
startlijn en hoe trachtten zij de meest
gunstige start te krijgen! Da» vijfminu-
cn-schot is al aardig, maar naarmate
de tijd verstrijkt, wordt de spanning
grooter. En als dan het laatste mlnu-
tenbordje nog open staat, als
de seconden beginnen te tellen, dan
zie je, welk een verscheidenheid ln
taktiek er bij zoo'n start gevolgd
wordt Velen willen als het ware met
het startschot door de startlijn gaan
anderen wenschen liever iets achter de
lijn te liggen en meteen vaart te heb
ben. als het schot valt. Zij nemen de
enkele meters achterstand gaarne op
den koop toe. omdat de gang van de
boot dien kleinen achterstand meer dan
vergoed. Weer anderen loeren al voor
dat de wedstrijd is begonnen, cp hun
gevaarlijkste concurrenten en trachtten
ciezo letterlijk de loef af te steken.
En dan gaan ze. de ranke bootjes
Het heele meer over. van de eene boei
naar de andere O, het lijkt zoo een
voudig, maar welk een stuurmanskunst
komt er bij te pas. En wat moeten de
zeilers uitkijken! Ze moeten weten, hoe
ze een £oel het beste kunnen ronden,
ze moeten weten, wanneer *iJ over stag
moeten gaan. ze moeten weten, of ze
met volle of met gereefde zeilen moe
ten werken. En het aardie is. dat elke
dag en elk uur. ja elk moment in de
voorgenomen plannen verandering kon
brengen Dan komt de wedstrijdroutine
om den hoek kijken: dan moet blijken
In en om den Noordoostelijken
Polder.
door W. KOK.
Die see is jou,w vijand, die see
is jouw vrind,
Jij weet hoe sij mag aan jouw
wil te vprbind,
Jij worstel met die water en
bouw 'n dijk
En rustig daarachter bewoon Jij
die slijk
Th. Wassenaar.
I.
Op den hoogen dijkkruin sta ik, heel
alleen en ik kijk naar het nieuwe land.
Kom een oogenblik naast mij staan en
zie mee naar dit jonge landschap: Een
machtig dijklichaam, dat je nadert van
ver, waar je zelf op staat, dat verder
gaat en zich tenslotte verliest in neve*-
lige verten. Links van je de zee, door
den mensch getemd tot meer, al ben je
toch yoortdurend weer geneigd t£
praten over Zuiderzee, tenminste zoo
vergaat het mij altoos. Boven die zee
dan een dreigende onweersbui, komend
uit het zuiwesten. Een torenhooge opsta
peling van loodgrauwe luchten, waar
over soms een zonnestraal glijdt. Tegen
het lichtere oosten, dat door den weer
schijn der donkere wolken vreemde
exotische tinten draagt, steken de sier
lijke boomgroepen van het Kamper-
eiland met op den achtergrond de to
rens van het oude Kampen zelf scherp
af. Een tjalk, die zoo juist den overtocht
van Holland volbracht, stevent schuim-
spattend onder bolle zeilen door het
vaarwater links van den dijk aan ons
voorbij. De vrouw houdt het roer. De
schipper zelf met de karakteristieke
ronde pet op den verweerden kop. let op
de zeilen. Stoer volk, goed volk. die
menschen van de binnenvaart, waterzi
geuners in den besten zin van het
woord Verder weg. even buiten de
strekdammen van het Keteldiep, dobbe
ren vissehersschuiten, kleine booten,
meestal met- een bemanning vah drie
koppen; zwartgetruide geharde kerels
uit Vollenhove vooral, wellicht de laat-
stcn van een verdwijnend visschersge-
slacht....
In v-vorm vliegt een groote troep
aalscholvers over. de lange halzen ge
strekt, de donkere vleugels bewegend
met forsche slagen. Even dwalen mijn
gedachten weg en moet lk denken aan
een avontuur, dat we eens beleefden,
toen we met de boot in een vluchtha-
ventje van één der Zuidhollandsche
eilanden lagen en de schipper inplaats
van een dikke paling zoo'n groote aal
scholver aan den haak had.
Maar zie nu eens naar rechts! De
onweersbui hangt nu boven den polder
zelf. Tot zoo ver je blik reikt, staan
daar de oogstrljpe roggevelden met op
grooten afstand van elkaar reeds hier en
daar 'n boerderij, 'n Pracht schouwspel,
'n triomph van kleuren- en lichtschakee-
rlngen trekt aan Je oog voorbij Inkt
zwarte wolken boven het nog evtm
door zonlicht overgoten goud van de
golvende graanvelden en een paar van
die sierlijke zeezwaluwen, nog witter
dan wit tegen den donker.en wolken
muur Zwaar gerommel van den don
der rolt zoo nu en dan langs de lucht,
maar de bui barst gelukkig nog niet in
volle hevigheid los Over het voorma
lige ellaftd Schokland, 'dat zfch even
boven het polderniveau verheft, rept ze
zich naar het noordoosten, terwijl heel
ver op de „hooge Klif van Urk roode
pannendaken zichtbaar worden in een
Daar felle lichtbundels van de weer
doorbrekende zomerzon.
Zoo ligt daar het nieuwe land voor
ons en je voelt het: hoe jong dit land
schap ook nog is, toch behoort het nu
al, zoowel door haar wolkenluchten als
hanr zwierende meeuwen, haar groene
dijken, haar vrrro horizonnen en eroote
ruimten, tot Holland, geheel en al!
Een vraag en een antwoord
Hoe komt het. dat je mii zoo ineens
begint te vertellen over dien Noord-
Oostclijkcn Polder? zoudt 'ge mij kun-,
nen vragen Het antwoord ls eenvou-
dig: Omdat ik zoo talrijk veel menschen
ontmoet die van 7.!chzelf denken van
alles in hun "landje wol zoo'n hoef je on
de hoogte to ziin ön als je dan bij toe
val over dien Noordoostpólder begint
diezelfde menschen Je mét .een leger
van vragen bestormen Ziedaar de re
den. waarom lk vandaag ondanks de
groote hoeveelheid ..Zuiderzpolitcra-
tuur," die reeds het licht zag. daaraan
»och nog enkele regels wil toevoegen
Ja. ik weet het maar al to goed. er
zf1n op heden zoo overstelpend vee*
vragen en ongekend groote moeilijk
heden, die je direct raken, tengevolge
waarvan Je zoo goed als aan niets an
ders toekomt. Toeh kan er Iets opwek
kends en hoopvols van uit gaan te h«
«effen dat er ook In ons land Julsf 'n
dezen tijd van dikwijls weerzinwekken
de en zlnlooze vernietiging van on
schatbare. filet te vervangen waarden
gestaag wordt vootgearbeid aan nieuwe
waarden, die voor gansch ons volk nu
en straks nog meer van het grootste
belang zullen blijken te zijn. Stap
daarom fn gedachten «*ens met uw on-
derdanigen dienaar op den trein
nasr het nieuwe land
Na zoo'n verlofperiode is er wel even
een tikje weemoed in Je binnenste,
maar je bent. toch ook weer dankbaar
enkele dagen tusschen familie en be-,
kenden te hebben kunnen vertoeven,
immers de afstand ls te groot om elke
week naar huis te gaan. Het deed jc
goed weer eens In Je eigen stoel te zit
ten. de gramofoon haar reeds lang ge
kende liedjes te laten spelen, kortom
weer eens in de je vertouwde omgevlnrf
te verkeeren.
Nu brengt de trein ons weer terug
naar den verren polder, waar we op
nieuw enkele weken onze krachten zul
len gaan geven.* een elk op zijn wijze,
aan de ontginning en den opbouw van
het nieuwe land Met meer interesse
kijk Je nu naar het voorbusnellende
landschap, dat in dezen tijd op haar
vonrdeeligst uIMcomt Do dulnenrnn'1
verdwijnt in een blauwig verschiet
even zitten we gevangen in de hooge
IJzeren kooi van de Hembrug en kijken
tusschen de dikke tralies door naar het
zonlichtweerkaetsendo waterbeeld van
't Noordzeékanaal. Na de hoofdstad gaat
de reis verder dwars door het aloude
Gooi. waar het Naarderm»er nu op
zijn mooist is. In stilte prijs je nog
maals het gelukkige initiatief van die
genen. die Indertijd dit schoone com-
olex Hollandsche veennlasscn voor al
geheel e verdwijning wisten »c beveili
gen De Vol uwe herinnert je aan een?
gemaakte zwerftochten door de dondere
bosschen. over de golvende helden me»
blinkende zandk*»els. versoreidc pluk
jes jcneverbess»'-"»ken o* eenzame wnn-
derli'k vergroeide vliegdennen Als we
den T.Tssel naderen, ziin daar de kleine
boerenbedriifjes- rietgednakte witte
buisjes, die nfiuwellJks opv-dlen ln he»
"ehtcrevende landschap De TJtjrel
breed water, waarover twee gToo'e
bruggen, waarlangs knotwilgen, een
lange aak profiteerend van wind en
«♦momdan station Zwolle
Een kop warme koffie ln de waeht-
kemer heeft ons wat opgemonterd er
nu stappen we ln het treintje, dat ons
na twintjg minuten netje* in de TJssel-
stnd Kampen aflevert Het ls Intus-
«ehen al 'vrij laat geworden zoodat wc
••annacht Wer maar zullen blilven Bin
nen. vind Je ook niet' Dan zHn wc
morgen vroeg in den polder en hebben
we weer *en heel en dag voor ons.
of de stuurman uit het goede hout ge
sneden l*. Welnu, de zeilers op de Meer
hebben twee dagen lang elkaar beloerd
en'elkaar dwars gezeten rpsar zij deden
dat op de mccM irportieY® wijze en ten
slotte hebben z.lj samen de winnaars
hulde gebracht.
Zeilen op de Meer! Een gezonde sport
voor lichaam en geest Fji om den dood
geen lauwe sport! Omdat het ren voort
durend uitkijken is en omdat er voort
durend met de hersenen gewerkt moet
worden en snelle besluit genomen moe
ten worden.
Zondagmiddag een kort gesprek ge
had met collega Hansen Hil was na-
tuur'ijk op het groote zwemfestijn van
DAW en fongcerdc als starter bij de
z.g. revanchewedstrijden van de natio
nale kampioenschappen.
Hansen kan DAW niet vergeten. Hij
heeft in de jaren. d$t hij voorzitter was.
de club tal van groote wedstrijden ge
geven. zoowel in de Overdekte als In
het open bad. Hij maakte een tijd van
grooten bloei in dc vereeniglng mee cn
wist op handige wijze sleed* weer pro
paganda te maken voor dc zwemsport
ln het algemeen en voor DAW ln het
bBzonder.
En nog, als DAW ieU bijzonders or
ganiseert. is Hansen er bij. Deze keer
als startor. En als zoodanig leverde hij
weer keurig werk. Hij had de zaak In
banden en zorgde steeds weer voor een
vlotte start, zoodat slechts één keer een
deelnemer tc vroeg vertrok. Wat na
tuurlijk werd opgemerkt.
Hansen beeft in zijn Alkmaarsche
jaren veel voor DAW gedaan, zooals hij
nadien in zijn Utrechtschen tijd als
voorzitter veel voor de UZC deed en
doet. Maar hij heeft Zondag kunnen
zien. dat zijn opvolgers zijn voetsporen
hebben gedrukt en DAW hebben geleld
naar een nog hooger plan en de club
gemaakt hebben tot één der grootste en
sterkste zwemclubs van ons gewest.
Chris Berger heeft Zondag afscheid
genomen van het athletlekveld. Vijftien
jaar lang heeft hij behoord tot de top
klasse der Nedorlandsehe sprinters en
in dien tijd heeft hij tal van kampioen-
titels behaald cn vele records op zijn
naam gebracht.
Reeds in 1929 bracht hij het record
200 M op zijn naam, het volgend Jaar
was hij de snelste Nederlander en ves
tigde nieuwe records op dc 200 M. en de
100 yards Toen werd hti ook voor de
eerst* maal kampioen op de 100 cn 200
M.. terwijl hij in hetzelfde jaar ln En
geland de 100 yard? won en daarmee
voor het eerst een Encelschen titel op
een loopnummer voor Nederland ver
overde.
De volgende jaren brachten nieuwe
successen, al bleven toen teleurstellin
gen niet uit Op de Olympische Spelên
in Los Angelos bijvoorbeeld, sneuvelde
hij in de kwartfinale, terwijl gehoopt
waa op een plaats in den eindstrijd..
193b werd zijn# groote triomfjaar. Waar
hij kwam. won hij cn tenslotte wist hij
de Europeosche titels op de 190 en 290
M% in de wacht tc slopen. Het leek
daairna. of Borger had afgedaan, maar
na'een paar zwakke Jaren en na eenlge
laren geheel verdwijnen van het athle-
tfekvold, kwam Berger In 1942 terug en
toonde zich opnieuw een dor allersnelste
sprinters van ons land. Wel moest hij in
Osendarp zijn meeAJe erkennen, manr
hij mocht zeker de tweede of derde
sprinfor van ons land genoemd worden.
En nu heeft hij afscheid genomen van
de sport. Zondng kwam hij voor het
laatst uit en heeft hij nog eenmaal den
strijd opgevat tegen Osendarp c c. Hef
laatste harde gevecht, door Osendarp
eewonnen Maar met zulk een klein
verschil, dat dc tijden dezelfde warenl
Berger behaalde ln totaal acht nati
onale kampiocnschapncn. twee Euro-
ncesche titels en twee Fngelsche titels.
Hij verbeterde vijf maal een N'cder-
lamdsch record en is op het oogenblik
nog altijd in het bezit van het Euro-
peesrh record op de 100 M dat hij met
^on tijd van 10.3 sec. deelt met de Duit-
<ehe sprintv» Jonath en Neekermann.
Zullen we Berger niet meer terug
zien»op de athletlekbaan? Vermoedelijk
zal hij nog wel eenige malen uitkorr n
in estafettenummers, maar op de per
soonlijke nummers zal men voorgoed
zijn naam missen.
Berger heeft afscheid genomen in een
tijd, dat de Nederlandsche athletiek op
een eenzame hoogte staat In Europa, al
thans wat de sprintnummers betreft.
Toen hij begon, telde Nederland eigen
lijk nog niet mee...*
Ver schil
van karakter!
De een is optimist, de
ander pessimist Karak
ters verschillen nu een
maal Maar 7c!fs deze twee
uitersten zijn het een»
over VjciofiA-biscuits! Die
zijn heerlijk!
•tU hel Mrtte Ujft krf kesit I
mTitimitin
umkEtiun
ti. «iiTsnirru
STIP R0TTERP1H
I* 17»
Een Nederland*ch bedrijf
door de eeutren heen
Hè. die
Kiespij*/
Juist nu ik uit moet én
geen tyd heb naar den
tandarts te gaan. Hindert niet.
AKKERTJES nemen de pQn direct
weg mevrouw, maar ga dan
morgen naar den tandarts.
Nederlandsche Pijnstiller
Eerlijk
hééééérlijk
prijst Pim
«Unicum" koffiesuirogaat
biedt werkeltyk 'n pittige,
krachtige kop koffie, zooala
U ln long niet proefde!
Da's niet overdreven, do's
w&drProef 't maar
Pim's prima
Koffiesurrogaat
wumtum
Vtrloopkoeloot
*on hr Pisob KoWkt»»4un<n tr> Tk«tkaa&)
