TIMMIE TIM EN DE ROBOTS
RARE KOSTGANGERS
DANSEN
BEVROREN
H. K. FINKENSIEPER
Voor Oudejaarsavond
l BUISMAN S BAKKERIJEN
A. UastUuhtus
Nieuwjaarsdag DANSEN
om een. ètief,
ïn 't onderaardse paleis van Koning Zorex I
Banketbakkerij met de Luifel
G- CIJS
Warenhuis en Ijzerhandel
MYSTERIE
Hoofdstuk 4
't Mechanische omhulsel van Timmie
MAANDAG 30 DECEMBER BRENGT
CITEX in de zaal van Nic. Schuijt de
prachtfilm
met BING CROSBY en GLORIA JEAN
Administratie en
Belastingzaken
WATER LEIDINGEN
J. M. WITTEBROOD
Als je op Oudejaarsavond
Goedkope Groentenhal
Kunsttanden en Gebitten
Tand-technische Inrichting
„DE RUSTENDE JAGER" BERGEN
van 8—12 uur
„THE JAZZ MANIACS" (6 personen)
Des morgens tot 12 uur gesloten
Oldenburglaan 17—19 Bergen Nh.
Wegens inventarisatie GESLOTEN
Donderdag 2 Jan. 1947 Vrijdag 3 Jan. 1947
NIEUWJAARSDAG
s'avonds van 7 tot 1 uur
bij JAN HAKOF TE GROET
Muziek van de band van Toon Dekker. Gehuwden vrij entrée
FEUILLETON
3 Nadruk verboden
Het jonge meisje, dat zich naar haar vis-a-vis over
gebogen had, zei ernstig:
„Maar Julian, dit was toch een mooie gelegenheid. Je
lijkt wel gek dit op te geven voor niets of voor een her
senschim. Ik wist niet wat ik hoorde, toen ik je opbelde
vanmiddag en vernam dat je daar weg was. Hoe kom
je er in 's hemelsnaam toe?"
Een ogenblik rustte O'Malley 's blik afwezig op het
slanke figuurtje. Ze droeg een elegant bruin mantelpakje
haar gezicht was half afgewend en liet alleen de fijne
neus en de ovale lijn van het profiel zien. Door een aar
dig stroohoedje, dat diep over de ogen viel aan de ene
kant en aan de andere zijde een vlugge rosetgarnering
had, zag hij niets van haar ogen totdat ze haar hoofd
iets opzij hield en hij een aantrekkelijk, fijnbesneden ge
zichtje ontwaarde.
Van haar keek hij naar haar metgezel, die van middel
matige lengte en een donker uiterlijk was. Hij had regel
matige trekken en moest er onder normale omstandighe
den ongetwijfeld heel goed uitzien. Doch momenteel werd
zijn gezicht ontsierd door een nors-ongeduldige, haast
onhebbelijke uitdrukking.
De belangstelling van zijn vriend voor het tweetal ontging
Freeman niet en terwijl hij en O'Malley een blik wissel
den, haalde hij de schouders op. Het meisje sprak wat
zachter en O'Malley kon haar woorden niet meer ver
staan. Doch deze werden onderbroken door een uitbarsting
van haar metgezel, die woedend uitriep:
„Luister, Claudia! ik weet wat ik doe en ik heb geen
raad van jou nodigDus houd je mond alsjeblieft."
O'Malley kon zijn oren nauwelijks geloven. De jonge
man maakte een welopgevoede indruk en nu een derge
lijke uitvalEn niet alleen verwonderd was de jonge Ier,
maar ook fel-verontwaardigd. Hij schoof onrustig op zijn
stoel, mompelde iets en zou opgesprongen zijn, als Freeman,
die hem in het oog had gehouden, hem niet bij de arm
gegrepen had en gefluisterd:
„Kijk een andere kant uit, idioot. Wou je soms een
scène maken hier?"
Ook de jongeman aan de aangrenzende tafel had O'Mal
ley 's bewegingen opgemerkt en werd afwisselend bleek
en rood, terwijl hij met een onbeschaamde uitdagende
grijns de afkeurende blikken van de Ier beantwoordde.
Bob Freeman kon haast niet rustig in zijn stoel blijven
zitten.
„Terry," snauwde hij, „haal toch in vredesnaam geen
krankzinnige streken uit
Langzaam liet de opgewonde jongeman zich weer naar
achteren in zijn stoel zakken en keek naar Bob.
„Zo'n hond," gromde hij.
Freeman haalde verlicht ademhet gevaar was nu af
gewend, maar hij kon niet nalaten te vragen:
„Had je je daar nu heus mee willen bemoeien?"
„Wel waarom niet," was het wederwoord. „Die aap
was er onbehoorlijk genoeg voor, vind ik."
„Maar je kent ze niet eens! Welk verstandig mens
bemoeit zich met een andermans zaken?"
O'Malley boog zich naar hem over en antwoordde
ernstig
„Wat doet het er toe dat ik ze niet ken? Hij was
schandelijk onbeschoft tegen dat meisje. Iemand moet zo'n
vent manieren leren, dat hij het niet meer in zijn hersens
haalt, op zo'n manier tegen een vrouw op te treden."
Een seconde staarde Freeman hem aan; toen begon
hij onbedaarlijk te lachen. Het jonge meisje aan de andere
tafel keek hem met een koele half verwijtende blik aan en
een ogenblik zag O'Malley haar vol in het gezicht.
„Je zult wel gelijk hebben, Terry," hernam Freeman
na een moment. „Maar iedere vrouw is niet hetzelfde
en bovendien, je zou dagwerk hebben
Weer kwam er een lachbui, maar O'Malley nam er
geen notitie vanin zijn hersens was het een wilde, bran
dende chaos. Dat iemand zo schandelijk kon optreden
tegen zo iemand, ging boven zijn begrip.
Freeman werd er ongeduldig onder. Hij dronk zijn
restje koffie en legde zijn servet neer.
„Ik moet me gaan kleden voor een dansavond, Terry,"
kondigde hij aan. „Ik hoop, dat je je als een verstandig
mens zult gedragen en niet direct voor ieder knap ge
zichtje je zelfbeheersing verliezen," voegde hij, opstaande,
erbij.
O'Malley knikte en staarde hem verstrooid aan.
„Och, loop naar de duivel," barstte Freeman opeens
uit. „Wel te rusten, wilde Ier!"
O'Malley keek hem na, terwijl hij het restaurant verliet^
Daarna vroeg hij om de rekening en gaf de kellner een
bankbiljet om te wisselen. Terwijl hij op het kleingeld
wachtte, kon hij niet nalaten telkens steeds naar het jon
ge meisje te kijken, waardoor misschien de aandacht van
het jonge meisje op hem gevestigd werd, want toen hij
het nog eens deed, ontmoetten hun ogen elkaar een mo
ment en zag hij een uitdrukking van ontstemde verbazing
daarin, terwijl ze de wenkbrauwen licht fronste. Een diepe
blos trok over zijn gezicht en hij wendde het hoofd af
naar de naderende kellner, nam het geld in ontvangst,
gaf zijn fooi en maakte dat hij wegkwam. De jongeman
naast het meisje grinnikte na zijn vertrek.
Buitenkomend in de aandonkerende schemering, vond
hij het heerlijk de koele lucht diep in te ademen, die om
zijn verhit gezicht speelde.
Het was een schitterende zomeravond, te mooi, vond
hij, om binnenshuis door te brengen, zodat hij besloot
naar het park te gaan.
Een uur later slenterde hij Zuidwaarts, waar de dubbele
rijen straatlichten als flonkerende halskettingen eerst om
laag liepen en daarna, de helling naar de Vijftigste straat
volgend, hoog tegen de fluwelen avondhemel klommen.
Hij sloeg een zijstraat in, met het doel naar zijn club
te gaanhier stonden nog statige oude herenhuizen schou
der aan schouder met moderne kantoorgebouwen. Er was
geen enkel restaurant of bar, zodat op dit uur het blok
vrijwel verlaten lag.
Op zijn gemak voortlopend langs het trottoir keek hij
toevallig naar de ingang van een modern kantoorgebouw
aan de overzijde. Bij het licht van een lantaarn er vlak
bij zag hij een mannenfiguur in de portiek staan in een slui
pende houding. Hij had een donkere pet op het hoofd,
die ver over de ogen getrokken was. Dit en zijn hele manier
van doen daar gaf iets heimelijks, iets verdachts aan zijn
verschijning, zodat O'Malley's aandacht op de man bleef
rusten.
Maar net toen hij er op af wou gaan, werd een van
de dubbele deuren, die tot het gebouw toegang gaven
opengeduwd en er kwam haastig iemand uit. Het was
een meisje. Ze stond een ogenblik stil onder de lantaarn
en keek gejaagd naar links en rechts.
O'Malley hield de adem in. Het was het meisje uit 't
restaurant of in ieder geval een meisje, dat precies zo
gekleed was en hij zag direct, dat ze in een staat van
heftige opwinding verkeerde. En toen zijn oog weer op
de gestalte van de man bij de deur viel, zag hij dat deze
zich dieper in de schaduw teruggetrokken had.
Het meisje had blijkbaar haar besluit genomen. Ze keer
de zich naar rechts en liep snel in de richting van de
Fifth Avenue. Op hetzelfde ogenblik ging een andere
deur van het kantoorgebouw open en kwam een andere
man te voorschijn.
(Wordt vervolgd.)
„Dat ding leek meer op een stuk rots dan
op een vliegmachine", fluisterde Timmie. „Ik
heb nog nooit zo n vreemd koninkrijk gezien
als dit." Iedere dag, na het vertrek van het
geheimzinnige vliegtuig, bracht koning Zorex
het grootste gedeelte van zijn tijd op de toren
trans door. Gewoonlijk volgde Timmie hem,
maar zorgde er voor, dat hij niet gezien werd.
„Hij wacht steeds op de vliegmachine", zei
Timmie tot zichzelf.
„Ik ben benieuwd wanneer ze terug zullen
komen", dacht hij, terwijl hij naar de man keek,
die met zijn verrekijker de hemel afzocht. „Ei
genaardig 1" sprak de koning, „ijog geen enkel
teken van mijn mensen. Ze hebben zeker hun
opdracht weer niet kunnen uitvoeren. Geërgerd
draaide hij zich om en draafde de honderden
treden van de torentrap weer af.
„Die hersenloze robots ik verdraag huh ge
zelschap niet langer," mopperde de koning bui
ten adem. Timmie volgde de boze man zo snel
mogelijk. De koning holde ineens door naar
zijn werkplaats, met de kleine jongen achter
zich aan. „Als het nu weer niet lukt, zal ik
nog gek worden. En toch moet ik het nog eens
proberen", zei hij, terwijl hij zich over de werk
bank boog, waarop een ijzeren man bijna klaar
lag.
Timmie wachtte bij de deur. „Wat gaat hij
nu doen 7" vroeg hij zich af. Spoedig wist hij
het. Zorex nam het hoofd van de ijzeren man
in handen en oliede verschillende delen. Daar
na begon hij de onderdelen weer in elkaar te
zetten. „Ik heb zo het gevoel, dat het me deze
keer zal gelukken".
Inleverings 1 ons boter en 1 ons suiker, (10 stuks)
Appelbollen, Appelbroodjes, Appelbeignets,
Appelflappen, Sneeuwballen, Kikkers,
Paddenstoelen, Roomsoezen, Tompoezen
Pasteitjes, Ragofitbroodjes (gevuld-ongevuld), 3 ons boter (25 stuks)
Zoute stengels, Zpute vlinders, Zoute krakelingen (250 g boter 1 pond)
Zoete krakelingen, Koggetjes, Wilhelmina's (150 g boter, 150 g suik. i 1 pond)
Molenstraat 14, Telefoon 2460 Jan Oldenburglaan 6, Telefoon 2018
Vooraf Hollands Nieuws - Aanvang 8 uur - Entree f 1,
Boschmansweg D 57 SCHOORL
ontdooien wij vanaf f 2,50
Breelaan 29, Telefoon 2204, Bergen
bij elkander zit, zorgt dan dat U ook wat
appelen hebt, want die hebben wij voor
elke beurs. Wij hebben ook appelen voor
appelbollen, wacht dus niet te lang. Ook
•hebben wij alle soorten groenten en
ook goedkoop. Dus allen naar de
Dorpsstraat 86, Tel. 2069, Bergen
Wilhelminalaan 35, herdoopt in Burgem.
Lovinklaan, Bergen
Slecht passende gebitten worden vakkundig
overgezet. Reparaties binnen 1 dag gereed.
Inlichtingen alle werkdagen.
door Morgan S. Roscoe
