TIMMIE TIM EN DE ROBOTS
RIJWIELEN
BANDEN
BUiodwedsUifd
FILMAVOND
EEN MOEDERCURSUS
DANSEN
Schoorl - Bergen
TURUEL"
UITVOERING
otH een bief
In 't onderaardse paleis van Koning Zorex I
BOOMKWEKERIJ „SURSUM CORDA" TE SCHOORL
„Trianon
1927 -1947
FEUILLETON
MYSTERIE
Hoofdstuk 5 Het vreselijke monster
Tel. 285 (K 2209) - P. VAN BODEGRAVEN
BEGRAFENISVERENIGING
„DE LAATSTE EER'' TE SCHOORL
Aan de leden wordt bekend gemaakt, dat de heer
A. DUINMEIJER, Oude Hargerweg A114, Camperduin
door de vereniging is aangesteld als AFLEGGER
Telefonisch ie bereiken onder no. 416
K.-H. Vereniging „HET WITTE KRUIS" Aid. Schoor)
Bij voldoende belangstelling wordt door bovengenoemde vereniging
georganiseerd. Inlichtingen en aanmeldingen bij het bestuur.
H. HERINGA, Voorzitter.
W. BANT, Secretaris.
Voor
en
op bonnen naar
De Goede's Rijwielhandel
BERGEN
„De Rustende Jager"
BERGEN
Zondag 26 Januari
„The Jazz Maniacs"
op Maandag 27 Januari in „De Rustende Jager"
te Bergen, georganiseerd door C.P.N. „De Waarheid"
Programma-verzorging door Radio Werkend
Nederland
De grote Spaanse verzetsfilm
t*
Vooraf: „Het lied der Volkeren" van de wereld
vermaarde dirigent-componist Toscanini
Entrée slechts 85 cent (belasting inbegrepen)
Zaalopening 7.15 uur Aanvang 8 uur
Kaartvoorverkoop dringend aanbevolen bij De Haan's
Boekhandel te Bergen
Gymn. Vereniging „BE QUIK", BERGEN
5 Nadruk verboden
Hij ging in een gemakkelijke stoel zitten om de hele
situatie rustig te overdenken. Blijkbaar had de man met
de pet het meisje aangevallen op last van de man met
de gezwollen wang. En het scheen geen poging tot ge
wone beroving, tenzij het meisje iets van buitengewone
waarde in haar tasje bad, want anders zou hij haar alleen
de tas ontrukt hebben en er als de wind vandoor zijn
gegaan, om die op een veilige plaats op zijn gemak na
te snuffelen.
Zou het soms juist om die brief te doen zijn geweest?
O'Malley keek weer naar de enigszins gekreukelde
enveloppe. Het adres liet een beschaafd handschrift zien,
ook de toevoeging van dat „Esq", wees er op, dat de
brief van iemand van opvoeding afkomstig moest zijn.
Verder was het adres niet door een vrouw geschreven,
daarvan was hij vrijwel zeker daar was het schrift
niet naar.
Hij stond op, ging naar een van de telefooncellen,
sloeg in het boek de B op en vond een lange lijst van
W. Barrets, dat was niets gedaan, zo kon hij toch de
rechte man niet ontdekken. En zelfs al zou hij daar in
slagen, dan mocht hij de brief toch niet afgeven voor hij
er zeker van was dat het meisje hem inderdaad bezorgd
wou hebben.
Hij hoopte dus maar, dat ze zich zijn adres zou her
inneren en hem de brief terugvragen. Dat zou de meest
gewenste oplossing zijn van het dilemma, want het be
tekende dat hij haar weer zou zien.
Het telefoontoestel vóór hem bracht zijn gedachten op
de gestoorde inbraak bij de Chesters. Die gingen nooit
voor elven naar bed en het was nu pas half elf; dus
besloot hij nog even naar Long Island op te bellen. Vóór
dat hij in dit nieuwe voorval betrokken was, was zijn
geest steeds vervuld geweest van die vreemde worsteling
in het donker.
Na enkele minuten kwam de verbinding.
„Ben jij het, Louise", vroeg hij. „Ik was benieuwd of
ze de inbreker misschien al gepakt hebben?"
„Neen, over de inbreker is nog geen nieuws, Terry,"
was het geagiteerde antwoord. „Maar er is ander nieuws,
verschrikkelijk nieuws!" vervolgde zij en hij hoordé dat
er tranen in haar stem klonken.
„Wat is het Louise", informeerde hij, zich dwingend
kalm te spreken.
„Terry, de brandkast blijkt op stuk van zaken tóch
opengemaakt Zondagnacht en er is voor meer dan hón
derdduizend dollar gestolen. Vader zegt, dat het iemand
moet geweest zijn, die de combinatie van 't slot kende".
„Grote God, Louise! Dat is verschrikkelijk! Wat deed
je vader met zoveel geld in huis?"
„Het was niet alleen geld: een gedeelte er van, het
meeste, waren effecten en ze hoorden allemaal niet van
hem, en tot overmaat van ramp heeft hij niet eens de
nummers".
„Is hij niet verzekerd tegen diefstal?"
„Alleen voor zijn persoonlijk bezit. Maar daar is dit
niet mee gedekt".
„Maar wat moest hij in vredesnaam met zo'n kapitaal
doen
„O Terry, ik kan je dat allemaal niet per telefoon
uitleggen. En vader is helemaalKun je soms morgen
aankomen? Ik heb iemand nodig, die
„Natuurlijk," viel O'Malley in „Direct morgenochtend
of als je wilt vanavond nog".
Een ogenblik was het stil.
„Neen," klonk het daarop. „Het is nu te laat. Je kunt
hier niet eerder dan ongeveer half een zijn. Maar mor
genochtend graag. Ik zal je er heel dankbaar voor zijn".
„Er gaat een trein tegen negen uur. Daar kom ik mee
ik ben dan tegen half elf bij je," verzekerde hij haar.
„Allright, ik kom je afhalen. Goedennacht."
„Goedennacht, Louise, en maak je niet al te bezorgd.
We zullen het geld wel op een of andere manier terug
krijgen".
Het was nog geen elf uur, maar daar hij de volgende
morgen bijtijds op moest, besloot O'Malley naar huis te
gaan. Hij woonde in de Vier en Zestigste straat op de
bovenste étage van een deftig oud herenhuis, dat in
appartementen verdeeld was. Een echtpaar van middel
bare leeftijd had de middelste verdieping en de eigenares
een zekere miss Hippy, woonde beneden. In het sous-
terrain huisde een Franse familie. Elk appartement en
ook de afzonderlijke kamers konden natuurlijk afgesloten
worden, maar miss Hippy was heel voorzichtig in de
keuze van haar huurders en deze waren door het lange
samenwonen zo vertrouwd met elkaar, dat ze er niet aan
dachten tijdens hun afwezigheid hun deuren voor elkaar
te sluiten.
Toen O'Malley tegen kwart over elf zijn woning be
reikte, stond zijn hospita hem in de hall op te wachten.
„Wat jammer, mijnheer O'Malleybegroette zij hem,
„dat u niet even eerder bent gekomen. Een jonge dame
heeft hier wel een half uur op u zitten wachten. Ik maakte
het haar hier beneden zo goed mogelijk naar de zin
het was zo'n allerliefst meisje, maar een paar minuten
geleden is ze heengegaan. Het scheen haar erg te spijten
dat ze u niet kon spreken".
Zo goed als hij kon verborg O'Malley zijn verwon
dering en teleurstelling onder een vriendelijke glimlach.
„En hoe heette die jongedame, miss Hippy?"
„Ze verdween plotseling, terwijl ik even naar mijn
slaapkamer was gegaan en haar hier in de voorkamer
had achtergelaten. Zonder iets te zeggen, anders had ik
haar natuurlijk haar naam wel gevraagd. Ik hoorde de
voordeur dichtslaan, ging kijken, maar weg was ze".
„Heeft ze geen kaartje laten liggen of zoiets"?
„Niets! Ik had haar verteld, dat u altijd tegen half 12
thuis kwam, maar het wachten begon haar zeker te ver
velen".
O'Malley maakte een gebaar van berusting, hoewel
dat allesbehalve met zijn gemoedstoestand in overeen
stemming was.
„Ik dank u wel, miss Hippy. Ik hoop, dat er niets
bijzonders is en het spijt me, dat u er zich voor hebt
moeten derangeren
Na een paar beleefdheidsfrases van beide kanten wens
te O'Malley haar welterusten, doch zodra haar deur zich
achter hem sloot, vloog hij de trappen op naar boven.
Zijn deur was dicht, maar niet op slot: in de zelfde toe
stand dus als toen hij was gegaan. Hij ging zijn zitkamer
binnen, gooide zijn hoed op een stoel en sloot de deur.
Daarna bleef hij stokstijf staan, alsof hij iets vreemds op
merkte.
Als men van buiten komt neemt men altijd de eigen
aardige geur waar, die karakteristiek is voor iedere kamer
en O'Malley kende de typische lucht van deze kamer
uit duizenden: de reuk van pijptabak en van een haard
vuur domineerden daarin. Maar nu speurde zijn scherp
reukzintuig een geur, die hier nooit voorkwam.
Hij draaide de lichten in zijn kamer op, liep door naar
de slaapkamer, waar hij hetzelfde deed en zette zijn on
derzoekingstocht voort in de badkamer. Er viel in geen
van drieën» iets te ontdekken, dat niet in de haak was,
maar die fijne, zwakke geur hing ook in zijn slaapkamer.
Op z'n tenen sloop hij naar laatstgenoemd vertrek terug,
ging zachtjes op zijn diepe kleerkast toe en rukte de deur
daarvan onverhoeds open. Daarbinnen hoorde hij een
verschrikte kreet en zag een plotselinge beweging.
O'Malley deed een stap terzijde en uit de kast kwam
't meisje te voorschijn, dat hij die avond ter hulp ge
komen was. Toen had diezelfde geur de geur van 'n
fijne dure parfum hem getroffen, hoewel hij zich dit
nu pas realiseerde. Onwillekeurig moest hij lachen, toen
hij zag dat ze in haar uitgestrekte rechterhand een grote
revolver had, waarmee ze hem vastberaden bedreigde.
(Wordt vervolgd.)
Hij struikelde over een prachtige vaas, die in
duizenden scherven op de grond viel. „Grote
grutjes! Ik moet beter uitkijken, waar ik loop!"
Hij hoorde haastige voetstappen achter zich.
Koning Zorex! Timmie drukte op de ren-knop.
Zijn robot holde door de corridor. „Ik hoop,
dat hij ons niet heeft gezien", zei Timmie tegen
zichzelf," want misschien slaat hij dan „ons"
hoofd af,"
„Zij", dat wil zeggen Timmie en de ijzeren
man waren juist op tijd gevlucht. De Koning
keek verwonderd naar de gebroken vaas, doch
begreep niet, wat er eigenlijk gebeurd was.
Oefening baart kunst en Timmie oefende
geducht, zodat het niet lang duurde of hij kon
met den ijzeren man doen, wat hij wilde. „Nu
ik weet, hoe het mechanisme werkt, wil ik eens
op verkenning uitgaan. En eerst ga ik een
kijkje nemen in de verborgen kamers van dit
paleis", beloofde hij zichzelf.
„Er is iets, waar ik heel nieuwsgierig naar
ben en dat is, wat dat geraas beneden betekent."
Hij liet de robot de lange weg afleggen,
totdat hij tenslotte een poort bereikte, waar
door men in een ruime werkplaats kwam. Daar
was het een spektakel van belang. „Machines
En..,, geheel bediend door ijzeren mannen".
levert U alles wat U nodig heeft voor tuinbeplanting, ommanteling
van sportvelden en alle andere doeleinden. Fruittuinen enz.
Bezoekt onze kwekerijen of vraagt prijzen Aanbevelend,
Hl BERGEN AAN ZEE
Zaterdags en Zondags geopend
Na de pauze
Zwitserse keurturners.
op Woensdag 5 Februari 1947 in „De Rustende jager",
's avonds 7.30 uur
Optreden van adspiranten en leden
films van het grote bondsfeest te Arnhem en de tournee van de
Plaatsbespreken Zaterdag 1 Februari 2.30 uur precies
UITVOERING op Zaterdag 15 Februari 's avonds 8 uur
Optreden van leden, aangevuld met enige nummers van het dames- en
heren keurkorps van de Turnkring Alkmaar en Omstreken en Cabaret
Plaatsbespreken Zaterdag 15 Februari 2.30 uur precies
door Morgan S. Roscoe
