TIMMIE TIM EN DE ROBOTS
H. v. d. Mskett
BOELHUIS TE BERGEN Nk
I
*5^
*iJSl
„INTERMEZZO"
otH ee& Itief,
In 't onderaardse paleis van Koning Zorex I
BOEKHOUDINGEN
BELASTINGZAKEN
een poed uevzwtyd Uapsel
MYSTERIE
Bucephalus
Hoofdstuk 7
In dc Paasvacantic naar
IN AMSTERDAM
ACCOUNTANTSKANTOOR A. W. CJEEAS
Dames- en Herenkleding
Jan Oldenburglaan 29 - Bergen
Tel. 2546
Neemi weer nieuw werk aan
CINEMA HOLLANDIA
op Donderdag 10 April 1947» des voormiddags 10 uur,
in café Hilbrand, van
meublementen en meubilaire goederen
studiepiano, pensionfornuis, antieke kasten, blauw porcelein,
koperwerk en hetgeen meer ten verkoop zal worden
aangeboden.
Bezichtiging op Woensdag 9 April van 2—5 uur.
KNOOK, Notaris. NAP en BLANK, Makelaars.
Het voorjaar betekent
bij
KAPPER URSEH - Loudelsweg 3,5 - BERGEN
Voor de herensalon kan ook op le klas bediening gerekend worden
)ttilGla~PeWtOMtd TEL. 2104
FEUILLETON
12 Nadruk verboden
Ze nam zijn hand en gaf die een hartelijk, dankbaar
drukje.
„Dag Terryen wel bedankt
O'Malley verdween in de drukte van de zijweg. Toen
hij zijn huis binnenstaptè, kwam miss Hippy hem in de
hal tegemoet. Ze was zichtbaar geagiteerd en stak meteen
van wal.
„Gelukkig dat u daar bent, mr O'Malley," begroette
ze hem.„Ik heb al op u zitten wachten om u te vragen,
wat er in 's hemelsnaam met uw meubels gebeurd is
O'Malley kon niet nalaten te grinneken.
„Mijn beste miss Hippy," verklaarde hij, „ik heb niet
het flauwste idee. Het was al zo toen ik gisteravond
thuis kwam. Ik vermoed, dat een van mijn zogenaamde
vrienden is komen binnenvallen, terwijl u er geen erg in
had en in een aanval van kwasi-geestigheid een grap
wilde uithalen! Ik mis gelukkig niets en er is ook niets
ernstig beschadigd. Maar u houdt mijn kamers altijd zo
netjes, dat het me aan mijn hart gaat, dat ze zo'n troep
hebben gemaakt. U wilt wel zorgen, dat de boel ge
repareerd wordt, dan kunt u mij de rekening geven".
„Wel bedankt voor het compliment, mr O'Malley,"
zei miss Hippy kennelijk gevleid, „maar ik kan me niet
voorstellen, hoe die vriend van u is binnengekomen,
O'Malley kon het zich heel goed voorstellen, maar hij
vond het niet nodig dit aan de brave eigenares van het
huis te vertellen. Hij bepaalde zich dan ook tot een
vriendelijke knik, toen hij doorliep naar boven.
Op zijn zitkamer gekomen en na de deur achter zich
op slot te hebben gedaan, trok hij de lade uit de tafel,
keerde haar om, maakte een hoek van het vastgeplakte
papier los en haalde de brief te voorschijn. Buiten woedde
een zomerse onweersbui en daardoor was het donker in
de kamer. O'Malley liep naar het raam, en zich ver
schuilend achter de gordijnen om van de straat af niet
gezien te kunnen worden, vouwde hij de brief open. Zijn
gezicht kreeg een steeds verbijsterder uitdrukking, terwijl
zijn blik langs de regels gleed. Wat hij las was het
volgende
„Waarde Ward,
Alleen één vraag is er nog in afwachting van mijn
toestemming en deelneming. Evans wenst meer gelijkheid
of verschillende belangen geregeld tussen jullie. Aanval
met enorme pakketten Bessemer-concern. Op dubieuze posten
geen voorschotten. Laat dekking van Baker staan. Aanbod uit
het Oosten schriftelijk verhoogd, maar Evans prefereert
zelfde offerte tot hij jou gesproken heeft. Goede dienst
van Baker doorkruist Evans' aanvallen. Aanmoediging
activiteit zou Asphalt eventueel niet lui maken. Maar
nieuwe activiteit gevaar voor zekerheid."
Deze onsamenhangende hutspot van zaken-jargon was
met de machine op de eerste bladzijde van een dubbel
gevouwen vel papier geschreven. Een ondertekening ont
brak. Maar halverwege tussen de laatste regel en de
onderkant van de pagina bevond zich een onregelmatige
groene vlek, alsof iemand er onvoorzichtig een druppel
groene inkt op had laten vallen.
O'Malley herlas de brief met heel zijn aandacht en
opmerkingsgave gespannen. Het was onmogelijk er een
zekere, zij het niet duidelijke betekenis in te ont
dekken. Blijkbaar was iemand, Evans geheten, betrokken
in een transactie met Barrett en de schrijver van de brief.
Het maakte de indruk, alsof de schrijver er op zinspeelde
Evans te bedriegen met medewerking van iemand anders,
een zekere Baker. Verder leek het, dat de schrijver en
Barrett een gecombineerde aanval voorbereidden op een
of andere combinatie met aandelen van een andere groep
zakenlieden, die grote posten van deze stukken op de
markt konden gooien. De vermelding van Asphalt, een
courant en gerenommeerd fonds, was vrij duister, De
schrijver had er naar gestreefd, zijn bericht zo in te kleden,
dat het voor iedereen, met uitzondering van Barrett, vrij
wel onmogelijk zou zijn er een touw aan vast te knopen.
O'Malley had aan de vlek groene inkt eerst ternauwer
nood aandacht geschonken, daar hij deze, zoals volkomen
begrijpelijk was, toegeschreven had aan onachtzaamheid
van de schrijver. Doch toen hij de brief voor de tweede
maal had gelezen, sloeg hij de bladzijde om, om te zien
of er aan de binnenzijde nog iets stond. En daarbij deed
hij een curieuze ontdekking.
De drie overige pagina's waren geheel blanco. Maar
het licht uit het venster viel er schuin op. En op de 3de
pagina, die direct onder de keerzijde van de eerste had
gelegen, bespeurde O'Malley een onregelmatige en zwakke
indeuking. Een nauwkeuriger waarneming toonde hem, dat
deze indruk correspondeerde met de groene inktvlek op
de voorste bladzijde.
De conclusie lag voor de hand. De groene vlek was
geen toevalligheid, maar had een speciale betekenis. Ze
was geen product van een slordig gehanteerde pen, maar
aangebracht met een metalen stempel met zoveel kracht,
dat de indruk op de derde pagina zichtbaar was.
Hij hield de brief tegen het licht, het dubbele blad op
gevouwen. Maar er was niets anders te zien als het water
merk van de fabrikant, dat O'Malley herkende als een
soort linnen schrijfpapier dat in elke boekhandel te koop is.
O'Malley moest zichzelf bekennen, dat hij uit de brief
weinig kon ontdekken, dat de geweldige belangstelling
van zoveel verschillende personen rechtvaardigde. Doch
de groene vlek hield zijn aandacht gevangen. Dat iemand
de moeite had genomen een dergelijke obscure ondertekening
uit te denken en aan te brengen, verhoogde het gewicht
van dè schriftuur aanmerkelijk in zijn ogen. En vast stond,
dat de mededelingen, die zij bevatte, door een hele reeks
van mensen van het grootste belang werd geacht.
Plotseling flitste hem de gedachte aan een bericht in
code door de geest. Hij bestudeerde de inhoud opnieuw,
trachtend, een samenhangende betekenis te krijgen door
telkens een of twee woorden te laten verspringen. Ook
probeerde hij het met het onderling van plaats laten ver
wisselen van letters en het vervangen van bepaalde letters
in de tekst door andere van het alfabet, doch een sleutel
vond hij niet. En ten slotte kwam hij aarzelend tot de
slotsom, dat de brief er op stuk van zaken toch té begrij
pelijk uitzag, al kon hij er dan niet veel van maken, om
een boodschap in cijferschrift te zijn.
Maar als hij er geen wijs uit werd, misschien een expert
wél. Hij ging terug naar de tafel en copieerde de brief
met weglating van Barrets naam. Hij getroostte zich zelfs
de inspanning om met behulp van een stuk kalkeerpapier
althans de omtrekken van de groene vlek te reproduceren.
Toen vouwde hij het origineel dicht en stopte het in een
binnenzak.
De copie met een reproductie van de vlek, werd op
geborgen in de schuilplaats onder de la, de hoek van 't
papier plakte hij weer vast. En nadat hij de la in de
tafel had geschoven, verliet hij zijn kamers, waarvan hij
de deuren achter zich sloot. Het was bijna vijf uur en
hoog tijd dat hij de originele brief aan Barret ging terug
brengen. O'Malley beloofde zichzelf een interessant onder
houd.......
Toen hij de voordeur uitkwam, bleek het onweer voorbij
en ook de regen had opgehouden. Hij was op zijn hoede.
Het leek niet waarschijnlijk, na de pogingen van gister
avond, dat men hem de brief ongehinderd aan Barret zou
laten overhandigen. Even dacht hij er over een taxi te
nemen, er kwam een humoristisch-bedenkelijke trek op zijn
gezicht en hij besloot met de bus te gaan. Zijn jongste
ervaringen met een taxi waren niet bepaald een aanbe
veling zijn keel deed nog altijd pijn van het avontuur
in die andere huurauto
Hij wandelde naar Fifth Avenue, voortdurend om zich
heen kijkend en een waakzaam oog houdend op de man
nen die hem passeerden. Maar er deed zich niet het ge
ringste incident voor, hij stapte in een bus waarvan de
route naar het Zuiden voerde en liet zich met een gevoel
van onuitsprekelijke verlichting op zijn goed-verende ge
makkelijke zitplaats neer. De straat, waar het gebouw lag,
waar Barrets kantoor was gevestigd trouwens het ge
bouw zelf ook zouden op dit uur stampvol mensen
zijn. Een poging om hem de brief afhandig te maken was
in die omgeving wel zeer onwaarschijnlijk.
(Wordt vervolgd)
„Klok, klok", zong het oliespuitje toen Timmie
de schroeven oliede in de metalen enkels van
de robot. Toen dit werkje gedaan was, klom
Timmie opnieuw naar het hoofd van zijn ijzeren
man. Hij had in dit klimmen al heel wat handig
heid gekregen. Hij zuchtte, toen hij het deurtje
achter zich sloot. „Olie om te buigen, olie om
op te staan. Bat is alles wat een ijzeren man
nodig heeft", lachte Timmie.
Een paar dagen later ontving hij van Koning
Zorex een mechanisch paard. „Zo", zei Timmie,
terwijl hij er naar keek, „een gift van Koning
Zorex aan zijn geliefde opperbevelhebber. En...
Bucephalus", zei hij tegen het dier, dat hij de
naam gaf van het paard van Alexander de Grote,
terwijl hij het dier onderzocht, „laten wij eens
een ritje gaan maken".
Timmie liet zijn robot op het mechanische
dier klimmen als een volleerd ruiter. „Laat eens
kijken knoppen, knoppen, op welke zal ik
het eerst drukken? Laat ik deze maar eens
proberen". Toen hij de knop had ingedrukt,
begon het paard als een stormwind te lopen en
galloppeerde door de brede corridor van het
paleis. Timmie liet zijn robot voorover hangen,
om in evenwicht te blijven.
„Ho, ho, niet te hardschreeuwde Timmie
terwijl hij op 'n knop drukte. „Wat is er nu aan,
de hand Het paard stond even plotseling stil
als het was gaan lopen, het steigerde even en
kwam daarna met een smak op zijn voorpoten
neer. Timmie en zijn ijzeren man vlogen door
de lucht. Daarna lichtte Bucephalus zijn
achterpoten omhoog, ving de robot met Timmie
er in op en schopte hem verder weg.
^j|llliiiimmiiiiiimmHiiimimNiiiiMiimiiiiiiiiuimiiiiimiiiuuiiiimiiMiimiiimMimiiiimiiniiiiiiiimimiiiiimiiiiiii!iiimiiiiiMiiiimimiimmiiiii!il||b.
ARTIS
Verschillende nieuwe aanwinsten, zoals dwergantiloopjes, zeeleeuwen,
boa constrictor, chimpansé, doodshoofdaapje, huzaaraap.
TARIEVEN Volw. Kind.t/ml3j.
Op Zon- en Feestdagen f 0,75 f 0,60
Op Werkdagen f 1,00 f 0,60
^llliiiiiiiiiiiiHiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiimimiimiimiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNll'?
WAERDENDELSTRAAT 3 - TEL 4394 - ALKMAAR
Dir. J. J. Abeln
Presenteert op
Zondag 30 Maart a.s.
in de zaal van
Café Nieuwendijk
In de hoofdrollen
Ingrid Bergman
Leslie Howard
Een weergaloos mooie film met ontroerend
spel. Prachtige muziek en een boeiend
verhaal Aanvang 8 uur
Entrée f 1,Leeftijd 14 jaar
door Morgan S. Roscoe
