No. 17.
HENDRIK DE ZEEVAARDER
KNAPT
HET
OP!
v
Amsterdamsche Bank
Comité voor Ouden van Dagen - Bergen
Haaudatfis
Kolenhandel
KWEEKLUST-NIEUWS
De liefde
A. KOFMAN ZOON
H. van der Elsken
om. eeu ttief
FILMAVOND
GROEIENDE BEDRIJVIGHEID OF
UITBREIDING van ZAKEN
Boomkwekerij „Sutsum Cocda' te Schoorl
Attentie Attentie
A. (f. van det Hitst
MYSTERIE
op Donderdag 11 Maart 1948, in de zaal van „De Rustende Jager"
Aanvang 8 uur Entrée 50 cents
De ouden van dagen, die voor deze voorstelling in aanmerking
komen, hebben vrije toegang
BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER" Bergen
.HET HUIS DER VERLOREN KINDEREN"
i'
Kantoor Bergen
Studler v. Surcklaan 8
leidt tot behoefte aan geldmiddelen. Gaarne
verschaffen wij inlichtingen hoe deze- te
Dagelijks geopend 912.30 u.
verwerven.
(Duinweg)
P. VAN BODEGRAVEN, Telef. K 2209-285
heeft bonlt^os af te geven t
mooie gezeefde Bruinkolen
f 3.80 per 100 K.G.
Telef. 246 Schoorl
voor de tuin ontwaakt
Wij kunnen leveren:
Heesters, vaste planten, graszaad
Dahliaknollen
A.S.F. tuinmest, 2'^ en 5 kg
Voor de huiskamer:"
Azalea, Beloperone, Christusdoorn
Cyclamen, Primula obconica,
Kamerbrem, Tradescantia, Mosjes
Primula chinensis, Begonia's
A.S.F. kamerplantenmest
Bloemisterij „Kweeklust"
Russenwegl8, Tel. 2229, Bergen
TANDTECHNICUS
KLEERMAKER
Jan Oldenburglaan 29
TELEFOON 2546, BERGEN
Komt U eens kijken naar mijn
collectie nieuwe stoffen voor
Heren, Dames en Japonstoffen
Adverteert in dit blad
FEUILLETON
40 Nadruk verboden
De beide mannen sloegen elkaar gade, terwijl Claudia
haar avonturen verhaalde. Toen ze ermee klaar was,
knikte O'Malley.
„En," merkte hij op, „een van het tweetal is nog wel
een landsman van mij. Zijn naam is Mc Girk."
O'Malley had geen oog van Julian af om niets van
de uitdrukking van zijn gezicht te verliezen. Maar de
reactie van de jongen verbaasde hem.
„Wat?" schreeuwde hij.
O'Malley voelde zich opgelucht.
„Miss Hunt," verzocht hij, „zou ik misschien een ogen
blik alleen met uw broer kunnen spreken?"
Na eén vluchtige verwonderde blik lachte Claudia
goedkeurend en liet hen alleen. Julian zefte grote ogen
op, maar durfde haar niet tegen te houden.
„Ja," begon O'Malley terloops, zodra het meisje weg
was, „ja, het was Mc Girk, de 'man, die jij van tijd tot
tijd ontmoet."
„Hoehoe weet u dat?" stamelde hij.
„Ik zag je.... vanmorgen uit zijn huis komen. Ik heb je
ook een paar avonden geleden met hem zien praten."
„Spionneerde u?" riep Julian.
„Precies," klonk het kalm. „Mc Girk is Barretts vijand,
hij ontvoerde je zuster en heeft haar doodsangst op
het lijf gejaagd. En daarbij bleef het niethij wilde haak
juist mishandelen toen ik op het toneel verscheen. Ik
dacht dat je dat wel zou interesseren."
„Deksels, dat meent u toch niet?"
„Het is de zuivere waarheid. En.... ik heb Barrett
gisteravond gesproken."
„.Maar hij is verdwenen!"
„Ik werp geen blaam op hém!" merkte O'Malley langs
de neus weg op.
Julian sprong op.
„U bedoelt omdat ik.... Dat is niet waar! Ik begreep
het niet. Natuurlijk had ik er geen idee van dat Mc
Girk...." Hij zweeg weer. „Luister eens, mr O'Malley.
Ik weet niet wat u met de hele zaak te maken hebt.
Maar u hebt mijn zuster gered en ik ben niet van plan
ruzie met u te maken."
„Laat je daardoor niet weerhouden," verklaarde
O'Malley vrolijk. „En ik heb er een heleboel mee te
maken, ofschoon ik er, ondanks mezelf in betrokken ben
geraakt. Ik heb grote sympathie en bewondering voor
Barrett en ik vind dat hij behoort te weten, dat een van
zijn huisgenoten - enfin, je weet, wat ik bedoel."
Julian zei niets. Hij staarde maar voor zich uit. En
plotseling lachte O'Malley tegen hem.
„Hoor eens hier, Hunt," zei hij tegen hem, „ik geloof
geen seconde, dat je willens en wetens iets gedaan hebt
om Barrett nadeel te berokkenen, maar het feit is, dat
je het vermoedelijk gedaan hebt. Welke verhouding be
staat er tussen jou en Mc Girk? Barrett behoort dat
allemaal te weten. Maar het is me heel wat liever dat
jij het hem zelf vertelt, dan dat ik het moet doen."
„Hebt u hem nog niets verteld?"
„Geen woord. Maar ik vind dat hij het moet weten.
Vind je zelf ook niet?"
Julian ging weer zitten.
„Wel, mr O'Malley," zei hij, „ik heb er ontzettende
spijt-van. De zaak zit zo. Mc Girk kwam bij me en ver
telde me, dat hij effectenhandelaar was en dat Ward ge
weldig op de hoogte was van de markt. Hij zei dat hij
ook een hoop geld kon verdienen, als hij wist waar Ward
heenging en wat hij deed. Hij beweerde, dat hij daaruit
kon afleiden, hoe verschillende dingen zouden verlopen.
Eerst wilde ik er niets mee te maken hebben. Maar
hij hield bij hoog en laag vol dat Ward niets geen nadeel
maar hij groot voordeel ervan zou hebben. En hij bood
mij een flink bedrag aan als ik hem persoonlijk of tele
fonisch op de hoogte hield van Ward's doen en laten.
Ik was volkomen platzak, mr O'Malley. Ik had dringend
geld nodig. En ik wist dat er volstrekt niets, zelfs geen
liefdesgeschiedenis in Ward's leven was, dat het daglicht
niet verdragen kon. Dus ik geloofde wat Mc Girk ge
zegd had. De schooierIk ging vanmorgen naar hem toe
en hij smeet me er haast uit. Hij zei, dat als Barrett
verdwenen was, ik wel kon ophoepelen. Maar ik had er
geen flauw vermoeden van dat hij Ward's vijand was."
Julian's air van „man-van-de-wereld" was van hem
afgevallen en hij zag er nu .heel jongensachtig, maar heel
ernstig en deemoedig uit.
O'Malley knikte begrijpend.
„Dat is dus in orde. Maar ik vind, dat je het Barrett
vertellen moet; dat vind je toch ook, nietwaar?"
„Dat zal ik zeker doen, als hij tenminste ooit weer
thuiskomt. Hij zal hels zijn!"
Een ondeugend lachje plooide even O'Malley's lippen.
„Nu, ik moet weg. Wil je je zuster voor me goeden-
nacht zeggen?"
„Wacht even, dan zal ik haar waarschuwen. En zeg,
welbedankt dat ik de kans gekregen heb, het zelf aan
Ward te veertellen voor u het gedaan hebt," besloot
Julian onhandig.
„In orde hoorverklaarde O'Malley jolig.
In zijn opluchting hief Julian een soort Indianengehuil
aan om Claudia te roepen. Ze kwam binnen en O'Malley
stond op om afscheid te nemen. Ze liepen samen naar
de deur. Julian bleef een beetje verlegen rondhangen.
Op echt jongensachtige manier had hij direct grote
sympathie voor O'Malley opgevat. Opeens ving hij
O'Malley's blik op, zei goedennacht en verdween haastig,
schaapachtig grinnikend.
„Nu," zei O'Malley luid: „Goedennacht.... en terwijl
zijn stem daalde tot gefluister: „lieveling".
Claudia schudde verwijtend het hoofd.
„Waar hebben jij en Julian over gepraat?" wilde ze
weten.
„Over jou", loog O'Malley opgewekt.
„Dat is onzin. Maar ik zal hem wel uithoren. Ik wist
niet eens dat jij hem kende."
„Dat deed ik ook niet tot vanavond; goedennacht
Claudia!"
Lachend keek ze naar hem op.
„Goedennacht, mijn redder in de nood!"
O'Malley opende de deur en keerde zich om. Claudia
was dichterbij gekomen. Hij nam haar hand en trok haar
naar zich toe en kuste haar heel zacht.
„Ik ben je redder niet, ik ben je aanstaande man,
Claudia!" fluisterde hij. „Ik houd van je, liefste!"
„Mr O'Malley!" hijgde ze, een beetje verwezen.
„Je zou immers Terry zeggen," berispte hij haar
vriendelijk.
Claudia ging achteruit. Ze greep de knop en duwde
de deur dicht. Haar mooie ogen, met een verlegen glans
erin, waren nog even zichtbaar door de kier, die ze open
gelaten had.
„Goedennacht," fluisterde ze. „En Terry ik ben
erg blij
De deur ging zacht tussen hen beiden dicht.
HOOFDSTUK XXII
O'MALLEY WORDT GEWAPEND
Toen O'Malley die avond, na van Claudia afscheid te
hebben genomen, thuiskwam, zou hij uitgeput hebben
moeten zijn van vermoeidheid en bloedverlies. Hij had de
nacht te voren weinig geslapen, had een dag achter zich
van geweldige inspanning en de vechtpartij had ook niet
weinig van zijn krachten gevergd. Maar ondanks dit alles
voelde hij zich uitzonderlijk fris.
Hij was nog wel wat licht in zijn hoofd, wat mogelijk
toe te schrijven was aan zijn verwonding, maar waar
schijnlijker was het dat dit veroorzaakt werd door het
bruisend geluk in zijn aderen. En inplaats van moeizaam
de trap op te klimmen zoals gisteravond, liep hij nu met
kordate stap en vol levenslust naar boven.
Zo vervuld waren zijn gedachten van Claudia, dat hij,
toen hij op zijn eigen verdieping kwam en het licht zag
branden, niet eens verbaasd was. Pas toen hij in zijn
deuropening stond en Barrett doodbedaard in zijn lieve-
lingsstoel zag zitten, werd hij zich ten volle bewust van
zijn omgeving. Hij staarde grinnikend voor zich uit en
sloot daarop de deur achter zich. Middernachtelijke be
zoekers schenen zich het binnendringen in zijn kamers als
een onbetwistbaar recht aangematigd te hebben.
(Wordt vervolgd)
Zijn stem verbreekt de stilte als een ka
nonschot, want niemand had de stem van Adal
bert kunnen horen behalve Bimmelbam zelf.
Hendriks snavel valt nog wijder open van
verbazing en hij kijkt met grote ogen naar zijn
vriend, die een opgewonden gesprek voert met
'n onzichtbaar iemand, ergens naast hemindelucht.
„Watte"? vraagt Hendrik en verstrooid wendt
Bimmelbam zijn gezicht naar hem toe.
„Ik doe het niet!" zegt Bimmelbam weer en
vult verklarend er aan toe: „Ik geef dit mannetje
daar beslist geen klap op z'n linkeroog. Der
gelijke methoden zijn te grof naar mijn smaak.
Ik vind wel iets anders 1"
Deze laatste woorden zegt hij een beetje
verontschuldigend tot zijn onzichtbare reisge
noot. Het mannetje voor hem windt zich zicht
baar op. „Mijne heren.!" sist hij venijnig „het
is al honderden jaren gebruikelijk, dat ver
dwaalde reizigers, zoals gij zijt, bij mijn ver
schijnen in geweeklaag uitbarst. Ik wens geen
inbreuk op deze regel en verlang, dat gij als
nog en wel binnen het tijdsbestek va» luttele
seconden, deze voorwaarde vervult. Daarna pas
kan ik overgaan tot het koudmaken van Ulieden
of om het duidelijker te zeggen: 2o dadelijk
haal ik de trekker van mijn atoombonenmolen
over (welk een heerlijke uitvindingen ver
zamel U tot uw respectievelijke voorvaderen.
Ik hoop, dat ik duidelijk benHet mannetje
glimlacht welwillend en aait met zichtbaar wel
behagen zijn atoombonenmalen. „Het is zo ge
beurd en het doet geen pijn hoor!" gaat hij
bijna vriendelijk verder en richt dan het wapen
op het van angst bonzende hart van Hendrik.
van de reis met de ouden van dagen over de jaren 1937, 1938, 1939 en 1947
Door de welwillende medewerking van V.V.V. zal tevens de gekleurde film van het
bloemencorso 1939 worden vertoond
Kaarten verkrijgbaar bij de bestuursleden C. Zwakman, Dorpsstraat 62, P. Hopman,
Kerkstraat 3 en bij De Haan's Boekhandel en voorzover voorradig 's avonds a.d. zaal
De ouden van dagen, die onmogelijk te voet naar „De Rustende Jager" kunnen
komen, kunnen zich opgeven aan de heer C. Zwakman, die zal zorg dragen dat
deze personen worden afgehaald
Vanaf Vrijdag 5 Maart a.s.
Een harde en eerlijke speelfilm
Toegang 18 jaar Nederland-film
SB
Levert U alle soorten BOMEN en PLANTEN in prima
kwaliteit en tegen de uiterste prijzen.
Prijscourant gratis en franco op aanvraag.
Meest vertrouwde adres in Noórd-Holland.
Overal te ontbieden voor nieuwe moderne beplantingen, Trult-
tuinen, wegenbeplantingen enz.
Aanbevelend,
Breelaan 5 BERGEN
Tegenover het station.
Spreekuren dagelijks van 10-12 en 1-2.
Transparanttanden met goudknopbevesti
ging, zeer licht en sterk.
Reparaties na afspraak in 4 uur gereed.
Inlichtingen gratis de gehele dag.
door Morgan S. Roscoe
I
