Hel itfeMsUuwetiik
r
De fre*nee*ite ScUaad
vraagt offertes van grond voor de bouw
van gemeente-woningen.
GEMEENTE SCHOORL
De BURGEMEESTER van SCHOORL
SCHOORL
Olympia
Dt Utu t*i T/Hcuc. UuyyeH&-ftcuy*t>zed
BIOSCOOP »DE RUSTENDE JAGER« BERGEN (Nh.)
7
Jan.
14
Jan.
21
Jan.
24
Jan.
28
Jan.
Abonneert U op
„De Duinstreek"
FEUILLETON
DISTRIBUTIEDIENST VOOR DE KRING ALKMAAR
Uitreiking Bonkaarten en Tabakskaarten 903
Bij de thans plaats vindende uitreiking van bonkaarten 903, wordt
ter vervanging van de uitgereikte tabakskaart 901 resp. diversen-
kaart 901 een nieuwe tabakskaart QA 903 resp. QC 903 uitgereikt.
Hiertoe dient men op de uitreiking (zie de stempeling op de lopende
bonkaart 901), behalve de stamkaarten en de inwisselbonnen voor
de bonkaarten, tevens de bonnen „Tabak 07" en „Diversen 10 van
de tabakskaart 901 resp. diversenkaart 901, mede te brengen.
Aanbiedingen onder opgave van prijs en kadastrale ligging in te
dienen bij Burgemeester en Wethouders.
Gegadigden (alleen gemeentenaren) voor het vrijkomend perceel
Duinweg C 93 (huurprijs f 41,50 p.m.) gelieven zich schriftelijk aan
te melden bij B. en W., uiterlijk 10 dezer.
De Burgemeester van Schoorl,
Mr. C. A. J. JOCHEMS.
zegt allen, die hem Nieuwjaarswensen toezonden,
gaarne dank en wenst hun wederkerig een
VOORSPOEDIG 1949.
Berdos Wieringerwaard t
3-2
„Begunstigd" door een vliegende
Zuidwester speelde Berdos zijn
eerste' wedstrijd in het nieuwe
jaar. De strijd speelde zich in
hoofdzaak af op de noordelijke helft
van het terrein, waar roodbroeken
(W ieringerwaard) en groenhemden
(Berdos) in bonte warreling door
een krioelden om het leer, dat
een speelbal was van de storm,
te bemachtigen. Had vóór de
rust de doelverdediger van Berdos
vrijwel geheel rust, in de tweede
helft kon de keeper van de gasten
wat op zijn verhaal komen.
Berdos kreeg al gauw de leiding
door een schot van G. Bos en
binnen een kwartier werd de
stand door dezelfde schutter op
2-0 gebracht.
Na hervatting leek het eerst
of eenzelfde spelbeeld zich zou
herhalen, weer alles op de noor
delijke helft, waar nu één der
gastheren onder de lat stond.
Maar plotseling wisten de gast
heren door te breken en met het
leer tegen de storm op te tornen
en mocht G. Bos het genoegen
smaken voor de derde maal te
scoren. 3-0.
Dan kregen de gasten uit
W.Waard hun kans. Nadat zij
het Berdos' doelverdediger een
ogenblik angstwekkend benauwd
hadden gemaakt, wisten zij hem
te passeren. 3-1. Het eerste tegen-
punt was geboren, dat spoedig
na een strafschop werd gevolgd
door een tweede. 3-2. Veel moois
leverde de ontmoeting verder
niet op, integendeel: 10 minuten
vóór het einde moest één der
gastheren helaas uit het veld
worden gedragen. De penalty,
die volgde, leverde niets op. Zo
kwam het einde met 3-2. Een
welverdiende overwinning voor
Berdos, dat technisch beter was
dan zijn tegenstander.
TENTOONSTELLING
KINDERTEKENINGEN
SCHOORL
Door de welwillende medewer
king van het gemeentebestuur
van Schoorl is het mogelijk ge
worden de expositie der kinder
tekeningen, georganiseerd door
het KCB in samenwerking met
de leerkrachten der lagere scholen,
ook te Schoorl te doen plaats
vinden. Het oude Raadhuis i.s
daartoe beschikbaar gesteld. In
verband met de plaatsruimte,
worden slechts de tekeningen van
de Schoorlse jeugd tentoonge
steld op Zaterdag, Zondag en
Maandag, 8, 9 en 10 Januari.
Wij verwijzen voor bijzonder
heden naar de advertentie in dit
nummer.
SCHOORLSE BRIDGECLUB
Uitslag van de Dinsdag j.l.
gehouden wedstrijd.
1. v. Twuijver-v. d. Lelie 51
2. Familie Komijn 53
3. Haasbroek-Aalders 55
4. Dames IJssels-Verboom 56l/2
5. Jonker-Half Sr. 57
6. Mw. de Wilde-v. Wijk 58
7. Bekker-Beeldman 601 /2
8. Familie Jochems 631/2
9 en 10. Mevr.v.WijkSr.-
Half Jr. 66'/2
Pinxter-Diedèrich 66'2
11. Nieuwland-Visser 72'/2
Daar liep door 't gehucht, een
wonder gerucht. Het was nu eens
niet van een jonge boerinne, maar
van.... Olympia.
danken langs deze weg de velen, die hun bij de
jaarwisseling een gelukwens zonden.
Zij wensen allen eveneens een voorspoedig 1949
toe.
Olympia zou in aantocht zijn
en op het punt staan om met
Schipper Boot aan het roer en
met de vlag in top de zaal van
Nic. Schuijt binnen te vallen. En
werkelijk, bij nader onderzoek
bleek ons, dat deze geruchten nu
eens op waarheid berusten.
Olympia, de kranige Schoorlse
gymnastiekvereniging, die nog
steeds groeit en bloeit, is druk in
de weer met het treffen van de
laatste voorbereidingen voor een
over enkele dagen te geven uit
voering.
Wat wij er van mochten zien,
wekt het vertrouwen, dat het weer
zal worden een genotvolle avond
en een ongezochte propaganda
voor gymnastiek, die jong en oud
gezond en fit houdt.
Men zal de jonge mensen weer
kunnen bewonderen bij vrije en
rhythmische oefeningen, grond-
gymnastiek, aan paard, brug,
hoogrek enz. en kunnen genieten
van muziek, zang (waarbij zelfs
een ode aan mooi Schoorl), schit
terende costumes, fraaie decors en
fantastische belichting. Kortom
het wordt weer een avond, zoals
alleen Olympia die weet te orga
niseren.
VOETBAL
Schoorl mocht ook de eerste
Zondag in het nieuwe jaar het
zoet der overwinning niet smaken.
Het eerste verloor tegen de
R.K.A.F.C. I in Alkmaar met 5 1
presenteert binnenkort onderstaande filmprogramma's
„HAMLET' Het grote succes van Laurence Olivier.
Toegang 14 jaar).
„WATERLOO BRIDGE". Een sterke speelfilm met
Vivien Leigh en Robert Taylor. (Toegang 18 jaar).
„LASSIE COME HOME". (Toegang alle leeft
Kan een hond een hoofdrol spelen? Lassie bewijst dit in deze
tedere kleurenfilm.
„TWEE ZUSJES UIT BOSTON". (Toegang 18 j.)
Met in het middelpunt de onvergetelijke JIMMY DURANTE.
„DE BURGEMEESTER VERLIEST ZIJN
HOOFD". (Toegang 14 jaar). Een komisch stuk met twee
bekende „stars" nl. Irene Dunne en Charles Boyer.
31 Jan. „NANOOK' (toegang 14 jaar.)
Een beklemmend epos uit het hoge Noorden, vooraf de ge
kleurde film over het maken van het Engelse „STAAL".
(Hollands Commentaar).
„ROBIN HOOD" (Toegang 14 jaar).
De gekleurde avonturenfilm met ER ROL FLYNN.
„TILL WE MEET AGAIN" (Toegang 18 jaar).
Met de geweldige acteur GEORGE BRENT.
(Wijziging van programma's voorbehouden (zie reclamebiljetten)
4 Febr.
7 Febr.
en het tweede ging in dezelfde
stad met 21 ten onder tegen
Alkmaar II. De omstandigheid,
dat het eerste met drie invallers
moest uitkomen, waardoor het
tweede danig verzwakt was, was
aan de laatste nederlaag niet
vreemd.
Programma voor Zondag a.s.:
2.30 u. Schoorl IRanders I
12 u. R.K.A.F.C. IV—Schoorl II
11 u. C.S.V. IIISchoorl III
Roman van een menselijke vergissing
door HENK VAN HEESWIJK
1.
HOOFDSTUK I.
In de grote autofabrielk van Peugeot te Clermont-Ferrand
heerste de gewone bedrijvigheid. Vanuit de reusachtige montage
hal klonk het rusteloze lied van de arbeid, door honderden werk
lieden verricht; in de haven lagen de grote schepen, die hun la
dingen grondstoffen losten of de nieuwe glimmende auto's laad
den. Op de proefbaan van de fabriek snorden de wagens, be
stuurd door bekwame mecaniciens, dit tot taak hadden de pro
ducten der fabriek te keuren, alvorens ze werden afgeleverd aan
het publiek.
Achter het stuur van een dezer wagens zat een blonde jonge
man van omstreeks dertig jaar. Rustig klopte de motor in het
binnenste van de prachtige cabriolet en na enkele ritten reed de
monteur weer naar het voorplein, vanwaar een paar collega's
met belangstelling naar de proefrit hadden gezien. Haast geruis
loos stopte de auto en lenig sprong de jongeman van aChter het
stuur vandaan.
„Hij is best", was zijn oordeel, „alleen moét de koppeling nog
even worden nagezien. De overgang van de tweede in de derde
gaat iets te stroef. Dat kan nog wel verholpen worden."
Een andere man ging nu adhter het stuur en de sierlijke wagen
werd even de montagehal binnengereden om de bewuste koppe
ling te controleren. Daarna zou het bekende rode kaartje aan het
stuur bevestigd worden, getekend door de mecanicien en de chef
monteur. En dan ging de wagen zijn toekomst tegemoet; weldra
zou èèn der franse zakenlieden, diplomaten of regeringsambtena
ren hem zijn eigendom kunnen noemen. Ofwel zou de wagen naar
èèn der omliggende landen getransporteerd worden, in ruil voor
deviezen, het zo noodzakelijke ruilmiddel, waaraan ook Frankrijk
in deze na-oorlogse jaren zo'n schreeuwend gebrék had.
De jongeman, die zoeven de proefrit had gemaakt, stond nog
te praten met zijn collega's, toen een jongere employé op hem
toetrad. ,,Of monsieur Blokker even bij directeur Legrand wilde
komen."
,,Zo, zo, Blokker,' zei een der mecaniciens glimlachend, „dat
betékent promotie of ontslag. Nog wel bij één der bazen in hoogst
eigen persoon!"
„We zullen wel zien," antwoordde de aangesprokene onver
stoorbaar, terwijl hij na een korte groet de employé volgde naar
het directiegebouw. Hij haalde werktuiglijk even zijn slanke vin
gers door zijn lange, blonde haren, trok zijn das recht en klopte
daarna aan de deur van de directeurskamer.
Op het korte „entrez" draaide hij de knop om en betrad het
grote vertrek, waar directeur Legrand van de Peugeot-fabrieken
achter een bureau zetelde. Deze draaide zich een kwart slag om
en keek de binnengekomen mecanicien onderzoekend aan. Blok
ker boog kort en vroeg: „U hebt mij laten roepen, mijnheer?"
„Jawel ,als U tenminste Kees Blokker bent." Na een bevesti
ging vervolgde de directeur, een krant in de handen nemend; „u
bent uit HollanH afkomstig, nietwaar?"
„Jawel, mijnheer."
De directeur keek even in het blad en vervolgde: „Hebt U wel
eens géhoord van de heer Bronkhorst, notaris te Amsterdam?"
De jongeman dacht even na en antwoordde toen: „Gehoord
ja; hij behartigt de belangen van een oom van me." t
De directeur knikte bevestigend op dit antwoord. „Ja, ja," ant
woordde hij raadselachtig, „dan hebben we dus de goede. Die
oom heet,ja, hoe 'heet die oom ook alweer?"
„Van der Steen, mijnheer,' antwoordde Blokker, nog steeds
niets begrijpende.
„Dan is er geen vergissing mogelijk," concludeerde de direc
teur. „Luister eens, Blokker, die oom van U is onlangs overle
den enEnfin, lees zelf maar eens.
De directeur reikte zijn ondergeschikte de krant over en wees
naar een advertentie. Kees las:
HERHAALDE OPROEPING.
De enige erfgenaam van wijlen Nicolaas van Van der
Steen, in leven gepensionneerd Rijksambtenaar te Aer
denhout, Kees Blokker, woonplaats thans onbe
kend, waarschijnlijk vertoevende in Frankrijk, wordt
dringend verzoéht zich zo spoedig mogelijk naar Am
sterdam te begeven en zich te vervoegen bij Notaris G.
F. Bronkhorst, wonende en kantoor houdende te Am
sterdam, Keizersgracht
Blokker las de advertentie twee over en keek toen de direc
teur lachend aan, „Dat betékent dus, dat ik in Amsterdam een
erfenis in ontvangst kan nemen," zei hij lachend.
De directeur glimlachte eveneens. „Dat denk ik ook", ant
woordde hij. „Het beste lijkt me, dat U Uw overall uittrekt en
zo spoedig mogelijk naar Amsterdam vertrekt. Er gaat een mid
dagtrein naar Holland, dan bent U morgenvroeg in Omsterdam.
Wat denkt U daarvan?"
De jongeman dacht even na en zei toen: „Ja, dat lijkt me wel
het beste, indien U er geen bezwaar tegen hebt."
„Onzin, bezwaar. Een erfenis moet je nooit laten wachten. Hoe
zit het6 Hebt U genoeg reisgeld?"
Blokker krabde zich achter het oor: „Nou, bekende hij eer
lijk, „dat zal er om spannen. Ik heb nooit erg veel geld kunnen
overhouden en
„Ja, ja," ladhte de directeur, „dat begrijp ik. Ik ben ook jong
geweest. Ik zal de kas machtigen U een maand salaris uit te beta
len, dan zult U zeker voldoende hébben voor de reis. Apropos,
wat bent U van plan te doen, als U die erfenis hebt?"
Blokker lachte ondeugend en zei: „Dat zal er van afhangen,
hoe groot het bedrag is. Hoe groter het is, hoe minder de kans
bestaat, dat ik nog wat ga doen. Misschien koop ik wel wat
Peugeot-aandelen, als ze tenminste safe zijn
De directeur, die als echte Fransman gevoel voor humor had,
stond op en klopte zijn ondergeschikte joviaal op de schouders.
„Gébruik Uw verstand en maak het geld niet dadelijk op. Enfin,
dat moet U zelf maar uitmaken. Als U genoeg hebt van het boe
melen, kom dan maar weer terug in de fabriek. Zover ik *weet,
bent U een ujtstekened inrijder en die kunnen we gébruiken. Ver
trek nu maar en ga het geld halen aan de kas. En veel succes.
Toen Kees Blokker enkele uren later in de D-trein op weg
naar Holland was, had hij gelegenheid om alles nog eens rustig
te overdenken. Zo ben je inrijder in een autofabriek en zo ben je
erfgenaam, geworden van Joost mag weten hoeveel geld. Die
ouwe oom Klaas, dat hij hem niet had vergeten! Zo best hadden
ze toch nooit met elkaar overweg gekund! Nou ja, dat was, eer
lijk gezegd, ook zijn eigen schuld geweest. Vroeger, als jongen
van een jaar of twintig, hield hij van een vrolijk leven. Waarom
ook niet? Een vaste baan had hij nooit. Dan werkte hij hier,
dan weer ergens anders. Hij was nu eenmaal rusteloos van aard
en kon het nooit lang bij eenzelfde baas uithouden. Twaalf am
bachten en dertien ongelukken, zei oom Klaas altijd. Wat was
hij al geweest! Tuindersknecht, chauffeur, bakkersknecht, kan
toorbediende, los arbeider, wegenbouwer, krantenbezorger, por
tier, reiziger. Van alles had hij gedaan en altijd geld verdiend.
Zelfs in de ergste crisisjaren voor de oorlog. Nu ja, het bleef nooit
lang in zijn zak. Daarvoor verdiende hij het ook niet. Zo gewon
nen, zo geronnen. Hij hield van plezier en van reizen. Vooral van
reizen. Als hij een paar maanden veel verdiend had, nam hij z n
ontslag en maakte een reisje naar Frankrijk, België of Duitsland.
En zo zag hij wat van de wereld en het leven. Waar was hij al
geweest! Maar altijd was hij weer naar Holland teruggekeerd en
als de nood een beetje erg begon te nijpen, dan klopte hij in de
regel bij oom Nicolaas aan. Allererst kreeg hij dan een standje
over zijn ongedurig leven, vervolgens een zedepreék, waarop de
belofte van beterschap volgde en ten slotte een cheque, voldoen
de om het enige weken te kunnen uitzingen. Handig en gewillig
als hij was, had hij dan al spoedig weer ergens een baantje gevon
den en dan ging het weer een poosje goed. Totdat zijn rusteloze
natuur weer begon te spreken en hij opnieuw voor een poosje
wegtrok.
Toen kwam de oorlog en daarmede de bezetting van Neder,
land. Klaas was, toen de oorlog uitbrak, vertegenwoordiger van
een wijnfirma. Daarmee was al spoedig niet veel meer te verdie
nen, zodat hij maar weer eens aanklopte bij zijn oom Klaas. Hier
ging het weer als gewoonlijk: een standje, een zedepreek en ten
slotte een bedrag aan geld, waarmee Kees het een poosje kon
uitzingen. Gedurende enige maanden was hij chauffeur op een
vrachtwagen, maar aangezien zijn baas voor de bezettende macht
ging rijden en Kees daar weinig voor voelde, nam hij ook hier
zijn ontslag, zorgeloos als altijd.
Maarnaar gelang de bezetting langer duurde, werd de
toestand voor Kees moeilijker en toen hij een oproep kreeg van
de Arbeidsbeurs om zidh te melden voor werk in Duitsland, deed
Kees, wat hem onder de gegeven omstandigheden het beste bleek;
hij dook onder, ergens op de Veluwé bij een boer, en wachtte
daar de tijd af, dat hij weer kon gaan reizen en trekken.
Toen het eindelijk zover was, had hij niets te klagen gehad over
zijn natje en droogje, maar geld had hij niet, dus zijn weg voerde
weer naar oom Klaas in Aerdenhout.
Maar deze achtte ditmaal de maat vol. Kort en bondig bracht
(hij zijn neef aan het verstand, dat zijn portemonnaie ditmaal ge
sloten, en het chequeboek dicht bleef.
„Ga eerst nu maar eens bewijzen, dat je je leven wilt beteren,"
had oom Nicolaas gezegd. „Ik heb er nu genoeg van om je iedere
ker weer opnieuw op het paard te helpen. Je blijft maar een
zwerver en je komt zo nooit vooruit in de wereld. Zoek nu eerst
maar eens een vaste betrekking en een vrouw. Wanneer je ge
trouwd bent en je het langer dan een half jaar achtereen bij één
en dezelfde baas hebt kunnen uithouden, dan mag je weer eens
bij me aankloppen. Tot zolang is voortaan de deur van mun huis
voor jou gesloten."
En daarbij was het gebleven. Kees Blokke.r stond na dit ge
sprek weer op straat, even berooid als hij een half uur tevoren
had aangébeld.
Doch Kees had wel moeilijker ogenblikken in zijn leven gekend
en vrolijk fluitende ging hij in het bevrijde Nederland op zoek
naar werk. Hij hield wel van oom Klaas, doch op zijn manier.
Ten slotte kon hij het niet helpen, dat hij zo'n rusteloze natuur
had.
Binnen een dag had hij weer een baan, ditmaal als bordenwas
ser in een groot restaurant, dat tijdelijk voor Canadese soldaten
in gebruik was genomen. En Kees waste dagelijks de borden tot
z'n handen er rauw van werden, maar hij hield vol. Hij maakte
grappen met de vrolijke soldaten en onderofficieren, rookte en
gelse sigaretten en at en dronk van de overheid, die de bevrijders
hadden meegebracht. Tot hij er op zékere dag plotseling weer
genoeg van kreeg en op Maandagmorgen niet meer terug kwam.
Hij had genoeg van de borden en van het benauwende zeepsop
water. Bovendien was z'n portemonnaie weer tamelijk goed ge
vuld, niet alleen met guldens, maar ook met dollars en nadat hij
zijn papieren in orde gemaakt had, trok hij over de Belgse grens
en vandaar over de Franse. Nederland had voorlopig weer voor
hem afgedaan. De laatste trekpleister was altijd oom Klaas ge
weest en daar bleef de deur nu voor hem gesloten. Wat moest
hij dan nog langer in dat kleine Nederlandje doen? Frankrijk,
daar was ruimte en daar zou hij ook wel werk kunnen krijgen.
En Kees, de avonturier, vond er werk. Na verschillened rond
zwervingen door het geteisterde Frankrijk werd hij te Clermont-
Ferrand aangesteld als arbeider in de Peugeot-autofabrieken. Hier
verdiende 'hij een behoorlijk loon en door zijn ijver was hij al
spoedig monteur én van monteur bracht hij het tot mecanicien
en van mecanicien tot mecanicien-inrijder.
Twee jaren werkte hij nu al bij de Peugeot en als oom Klaas
niet plotseling het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld, of
een ander tot universeel erfgenaam had benoemd, dan zou Kees
Blokker wellicht tot de tijd, dat hij pensioengerechtigd zou zijn,
de nieuwe producten van de Peugeot-fabrieken hebben ingereden
en misschien een aardige Frangaise tot vrouw hebben genomen.
Het lot beschikte echter anders en op deze mooie voorjaarsdag
zat hij in de sneltrein, op weg naar Amsterdam.
Kees poogde zich te verdiepen in de lectuur, die hij op het
station had gekocht, maar telkens dwaalden zijn gedachten af.
Dan keek hij weer eens uit het raam naar de snel wegvloeiende
landschappen of de kleine stadjes en dorpen, waar de sneltrein
door reed, of hij keek voor zich uit en dacht na. Was hij nu wer
kelijk in zijn leven zo'n nietsnut geweest? Een boemelaar toch in
geen geval. Nu ja, hij hield van plezier, maar dat plezier vond hij
in reizen en trekken. Als je jong bent, dan moet je wat van de
wereld en het leven zien. Daarvoor ben je jong. Want als je ten
eeuwige dagen bij dezelfde baas blijft, dan kom je ook niet ver
der. En doorgaans had hij toch altijd nog goed zijn brood ver
diend, al bleef hij nooit lang bij dezelfde werkgever. Dat hij niet
hokvast was, 'kon hij ook niet helpen. Hij had nu eenmaal altijd
een zwerversnatuur géhad en hoe prettig hij ook het werk vond
bij de Peugeot-fabrieken, het was toch prettiger om er nu weer
eens een poosje uit te zijn. Bovendien lag er in deze reis iets avon
tuurlijks: je ging een erfenis halen.
Zou het veel zijn? Oom Klaas was geen millionair, maar hij
had als rijksambtenaar altijd behoorlijk verdiend en waar hij al
tijd vrijgezel was geweest, nooit veel kosten gehad. Na zijn pen
sionering was hij rustig gaan leven in het mooie Aerdenhout.
Een bescheiden villa was z'n eigendom en daar leefde oom Ni
colaas met als zijn enige liefde zijn bloemen en zijn boeken. Het
zou wel een behoorlijk bedrag zijn, wat oom Klaas hem had na
gelaten, maar hij kon toch niet bevroeden hoeveel.
(Wordt vervolgd.)
