Opium
1 - V.V.W.I
Bergen
Advedeed u$
,fie Duitostteek*
WAARSCHUWING
EGMOND AAN ZEE
TAPIJT-
GEMEENTE BERGEN (N-H.)
De Burgemeester van Bergen N.-H. maakt bekend, dat de
inzending van rekeningen, betrekking hebbende op opslag- en in
richtingskosten van evacués over tijdvakken gelegen vóór 1 Januari
1949 uiterlijk nog kan geschieden vóór 1 Juli 1949 ten kantore van
het Gemeentelijk Bureau Sociale Zaken, Karei de Grotelaan 23 te
Bergen N.-H.
Voor aanvragen om huurwaardevergoedingen over genoemde
tijdvakken moeten dezelfde voorwaarden worden aangehouden, met
dien verstande echter, dat daartoe strekkende aanvragen, zowel door
particulieren als door bedrijven, bij de Dienst voor Maatschappelijke
Zorg te 's-Gravenhage, R. J. Schimmelpennincklaan 1, moeten wor
den ingediend.
Bergen N.-H., 2 Maart 1949.
De Burgemeester voornoemd,
Dr. W. HUYGENS.
Het is reeds enige malen voorgekomen, dat door degenen, die
een handels- of winkelzaak verkochten, een beroep op het gemeente
bestuur gedaan werd om na de verkoop woonruimte voor hen be
schikbaar te stellen.
Het tekort aan woonruimte noodzaakt ons van de tot nu toe
gevolgde gedragslijn af te wijken.
In het vervolg dient een ieder die zijn zaak wenst te verkopen
zich te voren in verbinding te stellen met de Afd. Huisvesting ten
gemeentehuize, waar nadere inlichtingen zullen worden verstrekt.
Indien zulks niet geschiedt, zijn de consequenties ten volle voor
de verkoper.
Burgemeester en Wethouders van Bergen N.-H.
BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER" BERGEN
„DE AVONTUREN
OP DE ZEEBODEM"
„LA SYMPHONIE FANTASTIQUE"
Uitvoering VIOS
De toneeluitvoering Vios van
de oud-katholieke jongeliedenver-
eniging Vroom, Vrij en Blij gaf
Donderdagavond in het vereni
gingsgebouw voor donateurs en
genodigden een opvoering van
het blijspel in 3 bedrijven van
H. Bakker „Adel in livrei".
De voorzitter der vereniging,
kapelaan Roosjen sprak een woord
van welkom, in het bijzonder tot
burgemeester Niele, die een ge
wichtige vergadering verzuimde
om deze uitvoering te ^kunnen
bijwonen.
De inhoud van het stuk, dat
ook genoemd zou kunnen zijn
„Arbeid Adelt", achtte hij met
deze benaming voldoende aange
duid.
Op vlotte wijze werd hierna
het stuk opgevoerd, waarbij al
direct opviel, de buitengewoon
stijlvolle verzorging van het décor.
De sfeer in een vertrek van een
oud slot, met wapenrustingen enz.
pakte de aanwezigen direct.
Komisch, maar teveel om op
te noemen, waren de verwikke
lingen die ontsfonden, doordat de
berooide jonkheer de Beaucourt
van rol verwisselde met zijn knecht
Maecel en de nodige keren, dan
weer jonkheer dan weer knecht
werd. De vertolkers van deze
hoofdrollen, de heren L. Wijker
en J. Glas, waren beide geknipt,
zowel voor jonkheer, als voor
knecht en speelden uitstekend.
Tot ieders verbazing werd na
afloop van de voorstelling mede
gedeeld, dat de heer Glas, zijn
werkelijk zeer ingewikkelde en
moeilijke rol, met soms minuten
lange monologen, door onver
wachte omstandigheden eerst 9
dagen geleden op zich had moeten
nemen. Dat was niet te merken
en dit is dus .op zichzelf al een
buitengewoon compliment.
Na hen moet zeker direct de
heer A. Vuil genoemd worden,
die een uitstekende vertolking gaf
Zondag a.s.
2 30 uur
Terrein Kerkedijk
van de rijk geworden worstfa-
brikant Bolhuis. Merkwaardig
genoeg was het in dit stuk, met
de strekking „Arbeid adelt", dat
juist deze figuur, die zich met
hard werken er boven op gewerkt
had, voor zijn dochter een partij
zocht van adelijke bloede!
Ook de kleinere rollen waren
in goede handen, vooral mej.
Zwart, als de dienstbode en de
heer H. Stam, als de jood Polak,
speelden uitstekend en tot groot
vermaak van het publiek.
Er was een happy-end en wat
zou men dus nog meer willen,
dan alleen, dat dit happy-end
niet na het middernachtelijk uur
gekomen was, te meer! waar dit
niet nodig was, omdat geen enkele
décorverwisseling plaats had.
Schuld hieraan was dan ook alleen
de rijkelijk lange pauze van een
uur, met een weliswaar voor de
kas nuttige verloting.
Pastoor van Zanten vertolkte
de gevoelens der aanwezigen met
een gevoelvol woord van dank
aan de spelers en de regisseur,
kapelaan Roosjen.
DE EGMONDZEEËR
REDDINGSBRIGADE
krijgt een reddingsvlet cadeau.
De Egmondzeeër Reddings
brigade ontving ter gelegenheid
van haar 20-jarig bestaan een
reddingsvlet cadeau van haar Ere
lid, de heer J. W. Kockx, Direc
teur van de Maatschappij Noord
zeebad. Het toezicht op de baders
in zee dat reeds door de leden
van de Brigade werd verleend,
zal deze zomer door het bezit
van een -tweede vlet, belangrijk
kunnen worden uitgebreid.
EGMONDIA NIEUWS.
Burgemeester Niele van Eg-
mond aan Zee is beschermheer
geworden van de voetbalclub
Egmondia.
In schemering en donkere nachten
worden de knoppen der papavers
gekerfd
Misschien had ik gedacht in
Griekenland een exclusief inter
view te hebben met „generaal"
Markos, de rebellenleider, mis
schien ook koerste ik alleen
maar de bergen in om iets te
beleven van die gigantische
strijd tussen guerilla's en rege
ringstroepen. Een feit is, dat we
met onze gestadig voortgrom-
mende jeep na de puinhopen van
Lapsista, Kastoria en Lechovon
de koers kwijtraakten en pas
bij het bespeuren van de ons zo
vertrouwde Latijnse lettertekens
tot de ontdekking kwamen, dat
we ergens de grens gepasseerd
moesten zijn.
Maar veel tijd om er over na
te denken werd ons daar in
Macedonië niet gelaten. De
nacht viel. Van enig onderdak
kon in die woestenij geen spra
ke zijn en dus reden we door.
De opium tegemoet
OPIUM! Ja, we hadden die
naam herhaaldelijk gehoord. We
wisten van onze prilste jeugd af,
welke fabelachtige sommen de
smokkelaars aan dat witte goedje
verdienen. We herinnerden ons
ook de verhalen van de funeste
uitwerking op het menselijk
lichaam, van die verdovende dro
men en hoe menigeen verslaafd
kan raken aan de rommel die hem
ruïneert.
Toch wist geen van ons drieën,
dat juist Macedonië de grootste
opiumschuur is van Europa. Op
dat ogenblik prakkizeerden we
zelfs helemaal niet over verdo
vende middelen, integendeel, we
trachtten zo goed mogelijk wak
ker te blijven om iets van de mod
derige karresporen, die hier nu
eenmaal abusievelijk „grote ver
keersweg'' genoemd worden, te
blijven onderscheiden. En dat viel
niet mee, want de donkere bagger
ging buiten de lichtkring van onze
lampen volledig verloren in - het
grijsgrauw gesteente der berg
wanden.
We verwonderden ons niet
eens, toen we vastliepen in een
ongeziene geul en ons wagentje
onwrikbaar aan moeder-Aarde
verankerd bleek. Een wegen
wacht behoefden we niet af te
wachten, het enige dat ons over
bleef was: er op uit te gaan om
Uitslag Bridgewedstrijd
A-klasse
1. Gebr. v. d. Molen 51,5
2. Nieuwenhuizen-Beers 51
3. de Goede-Koper 44,5
4. Scholten-Leijen 41
5. Hopman-Ruiter 39
6. Gebr. Hopman 38,5
7. Huiberts-de Raadt 37,5
8. Heddes-van Pel 33
B-klasse
1. Pepping-Groot 51
2. Fam. Zwart 50
3. Admiraal-de Raadt 43
4. v. Egmond-Portner 42
5. Apeldoorn-Liefting 42
6. Hopman-Verver 41
7. Dames Hartgrink-Dekker 40
8. Gouda-Gouda 27
C-klasse
1.
Karels-Kalij
52,5
2.
Baltus-Huiberts
49,5
3.
Hartgrink-Burger
47
4.
Dekker-Smit
43
5.
Zwart-Duin
41,5
6.
Hopman-Modder
39
7.
Gebr. Dekker
32,5
8. Jonker-Groen
31
Schaken
Uitslag club-competitie „De
Egmonden".
A-klasse
1. J. de Waal-J. van Don 10
2. P. Manté-G. v. d. Brink 1—0
3. A. Heere-H. Franse 1-0
B-klasse:
1. J. Admiraal-J. Vendel 0.1
2. J. Hopman-J. Groen 10
3. H.deVries-N. Kraakman 10
hulp te halen. Waar vandaan wist
geen van ons.
Het „vrachtje".
TWEE UREN duurde het
voor het contact met de helpers
in-de-nood gelegd werd. Toen
waren we uit de brand, want de
vrachtwagen die over hetzelfde
karrespoor naderde, trok de jeep
met groot gemak terug in de mod
der. We deelden wat sigaretten'
uit aan de mannen die om ons
heen kwamen staan en koeter
waalden in het steenkolen-Grieks
dat in dit grensgebied opgeld
doet.
Of we ons vrachtje al kwijt wa
ren
We hadden geen „vrachtje".
Algemeen gelach. Eén van hen
sloeg me op de schouder en ver
zekerde, dat we hier vrijuit spre
ken konden, want de weg werd
door „de ketting" wel bewaakt.
En een ander kwam al met een
paar stoffige flessen aandragen,
want het „succes" van deze nacht
moest eerst beklonken worden.
Daar in die donkere uithoek
van de Balkan, aan de Zuid-Oost
grens van Tito's machtsgebied en
maar weinig kilometers verwij
derd van de Griekse burgeroor
log, hoorden wij voor het eerst
het verhaal van de opium uit de
monden der smokkelaars zelf.
Zij vertelden het rustig. Hun
organisatie is machtiger dan de
autoriteit die haar zou willen be
dwingen. Geen overval bedreigt
hen. Hun auto's zijn ongepantserd
en de koplampen werden die
nacht niet gedoofd
De opiumketting.
IN MACEDONIë bloeit de pa
paver. Rode bloemen op lange,
dunne stelen, fleuren eindeloze
velden op van de Zuidelijke Bal-
kanstaten. De Grieks-Joegoslavi-
sche grensgebieden voor zover
niet verwoest door het oorlogsge
weld, vormen het centrum van
de internationale opiumsmokkel,
die door deze mannen steeds als
„ketting'* werd aangeduid. Een
ketting, die zich via talloze scha
kels uitstrekt tot Singapore, Chi
na en Japan enerzijds en tot diep
in Amerika anderzijds.
Eigenlijk hebben de regeringen
steeds het monopolie van de opi-
umhandel tot zich getrokken.
Maar de Macedonische boeren
hebben lak aan inleverinrgsplich-
ten, zolang zij er illegaal een rijk-
belegde boterham mee kunnen
verdienen. Officieel exporteert
Joego-Slavië slechts 22 wagons
opium per jaar, in werkelijkheid
schat men de smokkel naar Salo-
niki tien keer zo groot.
Toen Sowjet-Rusland zijn eisen
stelde en Tito 10.000 kilogram in
eens te leveren had, streek een
ware sprinkhanenplaag van op
zichters en controleurs op de lan
derijen neer. Knappe koppen
maakten berekeningen van de ko
mende oogst. Maar toen het zover
was, bleek bij alle boeren het kost
bare papaversap „door de regen
weggespoeld" te zijn.
En de vergeefse controle op de
langs andere wegen geëxporteer
de oogst kostte de staat op de kop
af vijf millioen dinar.
In de nacht.
DIT IS DE TIJD van de leven
digste smokkelhandel, die er op
de wereld bestaat. Het begint bij
de boer, die er in schemering en
donkere nachten op uittrekt om
de groene knoppen van zijn pa
pavers te kerven. Daaruit dringt
het melkwitte sap naar buiten, dat
elastisch is en stolt. Die witte
massa wordt van de knop ge
schraapt en bewaard in broodach
tige vormen, die veilig onder de
grond verdwijnen tot vertrouwde
leden van de „ketting" ze komen
weghalen.
Is er teveel bewaking om rustig
te kunnen oogsten, dan zorgt het
complot voor de nodige .afleiding'
De beambten worden tijdelijk
weggelokt en als ze terugkomen
is er aan de knoppen niets te zien.
Maar het grootste deel van het
sap is dan uit de steel afgetapt en
de staat trekt toch aan 't kortste
eind.
De smokkelaars bealen immers
dertig maal zoveelEn deson
danks maken deze „ketting-gan-
gers" winsten van 300 %l
Misschien schepten deze lieden
op over de macht van hun orga
nisatie. Maar ook de autoriteiten
in Saloniki hebben me verzekerd,
dat deze ene bende die ge
heel Macedonië beheerst de
opiumhandel van de Balkansta-
ten lam kan leggen. Dat de heren
het niet doen, komt waarschijnlijk
omdat ze ruimschoots verdienen
aan hun tweederde deel en voor
de rest niet eens afzet zoeken om
dat een zo ruime aanvoer de prijs
maar zou verlagen.
Geen last van
autoriteiten!
„EN WAT DOET de grens
bewaking?" informeerde ik, toen
we al overeind kwamen om de
tocht in de morgenschemering
voort te zetten.
Weer dat gelach. „Bewaking is
alleen waar wij dat willen," zei
de leider van het troepje. Wij
hebben onze relaties in de hoog
ste kringen. En ook de regering
smokkelt voor ons. In de wapen
transporten voor de guerilla's ver
bergen we grote hoeveelheden.
En die kisten „munitie" worden
voorzichtig behandeld!" Verder:
„Tenslotte leveren we ook aan de
staatspolitie. Die heeft de opium
liever niet langs de officiële weg,
want ze gebruiken 't voor prachti
ge processen met ja-knikkende
onschuldigen, weet je."
Daar hadden we al iets over
gehoord. Een aantal Sloweense
ambtenaren scheen pas grif be
kend te hebben, dat ze Ameri
kaanse spionnen warenEen
koude rilling liep ons over de rug.
Maar wat w ilt ge, we waren im
mers in de donkerste hoeken van
de Balkan!
Monotoon bromde die morgen
de 10-tons vrachtwagen voor ons
uit. In de lege laadbak lagen zes
mannen te slapen. Wij, in onze
jeep, gromden er achteraan. Soms
spatte de modder op en soms
schokten we over stukken ge
steente. Een „auto-snelweg" naar
het Noorden. Een schakel in de
lange „ketting".
En plots lagen daar die rode
velden van de papaver voor ons
in de vroege zonnegloed. We zijn
uitgestapt en hebben die dag stil
de hellingen begluurd. Hier was
het dus. Hier zagen we de bron
van al die ellende.
d'ARGENTY.
7k ynij*i iiyi....
BORDENWASSER
VAN DE KEIZER.
„Eens lagen we al meer dan
drie weken in een grote haven in
Japan en we kregen maar geen
nieuwe lading aan boord. De ka
pitein keek elke dag bezorgd naar
zijn geldbuidel, die steeds platter
werd, want onze bemanning
moest natuurlijk iedere dag te
eten hebben. En de kapitein had
toevallig bijna al zijn geld naar
de spaarbank gebracht, toen we
de laatste maal in Holland wa
ren.
Tjonge, tjonge, dat was wat!
Hadden die Japanners nu hele
maal geen vrachtje voor ons
schip? Nee, want de keizer had
bepaald, dat er niets uit het land
mocht worden weggestuurd.
Iedereen moest houden wat hij
had. Was er soms ergens teveel
van, dan moest de keizer het heb
ben.
Natuurlijk was onze kapitein
niet best te spreken over die kei
zer en de bemanning evenmin.
Maar hoe moesten wij nu ons
brood verdienen? De kapitein gaf
ons de raad om aan de wal een
baantje te zoeken. Hijzelf werd
voorlopig schoenmakersleerling.
Dat kwam hem later nog wel
eens te pas, dacht hij, omdat hij
zoveel schoenen versleet en ze
dan zelf kon maken. Maar hij
verdiende niet veel geld, omdat
bijna alle Japanners toen nog op
houten sandalen liepen, die ze
maakten van oude zeepkistjes.
Ik moest zelf ook een baantje
zoeken en vond er na veel moei
te een bij het paleis. Daar had
juist de bordenwasser de griep
gekregen en er stond een half
pakhuis vol vuile vaat. Ik had er
reuze handigheid in en waste in
drie dagen alles schoon. Alleen
de laatste dag deed ik een beetje
kalmer aan, omdat ik bang was
mijn baantje weer kwijt te raken
als er niets meer te wassen viel.
De derde dag echter kwam de
keizer in hoogst eigen persoon de
keuken binnenstappen om te zien
welk een flink bordenwasser hij
wel had.
„Jij flinke zoon van je vaderrr
zei hij in gebroken Hollands, „jij
beterrr wasserr dan alle Japan-
nerrrs."
Alle lakeien en hovelingen, die
rondom de keizer stonden, kre
gen een kleur van schaamte, toen
ze hoorden wat de keizer zei. Ik
kon het zien, hoewel ze een gele
gelaatskleur hebben. De rode blos
scheen er doorheen en ze kregen
allemaal oranje wangen.
„Uwe majesteit is erg vriende
lijk", antwoordde ik. „Borden
wassen kan je goed leren op „De
Noordstar"," voegde ik er aan
toe.
„Noordstar?" vroeg de keizer.
„Komen jij van een sterrr?"
„Neen, majesteit, „De Noord
star" is ons schip", legde ik uit.
„Jij mij dirrrect schip laten
zien", gaf hij bevel.
Toen moest ik in mijn witte
overall naast de keizer in een
gouden rijtuig gaan zitten en re
den we in gestrekte draf naar de
haven.
„Zeerrrr grrrroot schip", riep
de keizer uit, toen hij „De Noord
star" zag.
„Ja, maar wij hebben geen la
ding om te vervoeren", waagde
ik te zeggen.
Dat begreep de keizer niet en
terwijl ik hem het verlaten schip
liet zien, legde ik de zaak uit.
„Ik dirrrect kapitein willen
sprrreken", riep de keizer uit.
Een minister moest hem onmid
dellijk opzoeken en was weldra
terug. De kapitein hield zijn
schoenmakershamer nog in de
hand en rook naar schoensmeer,
of hij zich zelf had gepoetst.
„Jij kapitein?" vroeg de keizer.
Ja, knikte deze droevig. Hij
was bang dat hij iets verkreeds
had gedaan, want hij had juist de
vorige dag onder de schoenen
van de keizer een paar nieuwe
zolen gezet.
„Jouw schip voorrrtaan altijd
voor mij vaarrrrren", beval de
keizer.
En zolang als die keizer geleefd
heeft, kregen wij hopen vracht te
vervoeren. Op de boeg van de
„Noordstar" prijkte zijn gouden
wapen en telkens als we in Japan
waren gaf ik aan de lakeien les
in het bordenwassen.
KIJK VOORUIT.
De tip voor uw geborduurde
zomerjurk!
Wij zijn aan de overkant van
het Kanaal eens wezen neuzen
wat de Engelse vrouwen in het
zomerseizoen gaan dragen. In dit
opzicht is Engeland Parijs twee
weken vóór. Daar moeten de mo
deshows der grote huizen nog
beginnen. Maar we zijn al heel
wat te weten gekomen.
Iets nieuws onder de zon? Ja,
wel terdege. Het grote mode-
nieuws is, dat we eigenlijk alles
kunnen dragen wat we mooi vin
den en dat ons staat. Natuurlijk
zijn er wel een paar grappige
snufjes, zoals de van achteren
ruime rokken en het wippende
schootje, dat in Engeland pig
tail heet „varkensstaartje"
en dat onze grootmoeders „queue
de Paris" noemden, maar over
het algemeen: leve de vrijheid van
keuze!
We kunnen ook dit seizoen
weer echt vrouwelijk zijn en fris
se, gemakkelijk zittende, fleurige
japonnen dragen. En om de vrou
welijkheid te accentueren gaan
we onze zomerjurk eensbor
duren! Wie nu al begint met het
handwerk, kan er zeker van zijn
met Pasen haar nieuwe jurk klaar
te hebben.
U kunt onze jurk heel mooi met
wit als hoofdkleur maken, maar
ook de zeer modieuze tinten grijs
zijn er uitstekend voor geschikt.
Zowel wit als grijs kunnen eigen
lijk met elke andere kleur gecom
bineerd worden marineblauw
zal heel aardig staan, wijnrood,
het moderne zachte groen
zoekt u maar uit.
U kunt bij dit patroon zelfs uw
jurk van het vorige jaar of nog
ouder tot iets leuks en nieuws
verwerken met een klein lapje
stof erbij.
De foto is zo duidelijk, dat we
er haast niets aan behoeven toe
te voegen. Voor het borduursel
neemt u een strijkpatroon („Ma
rion no. 128) dat bij onze redac
tie verkrijgbaar is a 35 cent. U
vindt bewerkelijke en eenvoudige
borduurpatronen, voor elke
smaak en elke hand.
Het knippatroon van dit mo
del („Marion" P 50) is tegen de
prijs van 90 cents ook te bestel
len aan ons adres. Geeft u de
maat er even bij op?
MARION.
MISHANDEL UW VLOER
KLEED NIET LANGER!
We roepen wel eens ach en
wee als de gapende leegte van
de linnenkast ons toeschreeuwt,
dat er hoognodig wat nieuws
aangeschaft moet worden, terwijl
er toch al lang geen punten meer
zijn. We zitten 's avonds onder
het lamplicht nog met moede
ogen de kleren te verstellen, die
feitelijk één brok verstelwerk zijn.
Maar er is méér
In een normaal huishouden van
tegenwoordig heb je door al
die dagelijkse beslommeringen
niet eens gelegenheid een blik
naar de grond te werpen. Anders
zou je daar ook weer de schrik
van beet krijgen! Want ons voor
oorlogse karpet is natuurlijk al
tot de draad versleten, het beetje
Door de modder van Macedonië
DONDERDAGAVOND 10 Maart a.s. te 8 uur
Toegang elke leeftijd. Entrée f 0,75
Vanaf VRIJDAG 4 Maart, a.s. de grootste muziekfilm van
HECTOR BERLIOZ
door het grote succes van elders, wordt deze film geduren
de een gehele week vertoond.
Toegang elke leeftijd. N.V.Gofilex-film.
(Gehele zaal).
Filiaal
W. v. t Hof, Breolaan 51,
B«rgen (N H.). Tol. 2058