met
ècwè*
LUILEKKERLAND
OPROEPING*
FILMNIEUWS.
kon je nog naar
KERKDIENSTEN
Op 21 Maart 1949 zal de Commissaris der Koningin
een ambtelijk bezoek aan de Gemeente Schoorl brengen,
waarbij te vier uur des namiddags voor de ingezetenen
gelegenheid zal bestaan om ten Raadhuize in audiëntie
te worden ontvangen.
Aanmelden hiertoe dient te geschieden uiterlijk 19 dezer
ter Gemeente-Secretarie.
De Burgemeester van Schoorl,
Mr. C. A. I. JOCHEMS
Burgemeester en Wethouders van Schoorl maken bekend, dat
op Woensdag 23 Maart 1949 zal worden gedreven de jaarlijkse
schouw over de binnen het gebied der gemeente liggende wegen,
welke vallen onder het Wegenreglement Noordholland.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Mr C. A. JOCHEMS, Burgemeester
W. K. BELONJE, Secretaris
Mededeling aan de afnemers van het Gemeentelijk
Electriciteitsbedrijf Bergen Nh.
Aan de afnemers wordt bekend gemaakt dat met het oog op de
stijging van de kolenprijzen de mogelijkheid bestaat, dat met terug
werkende kracht tot 1 Januari 1949 een verhoging der tarieven
zal worden ingevoerd.
Bij eventuele doorgang dezer prijsverhoging zal een en ander nader
worden bekend gemaakt.
Gemeentelijk Electriciteitsbedrijf
Bergen Nh.
Burgemeester en Wethouders van de gemeente Bergen Nh. roepen
gegadigden op voor het vermoedelijk vrijkomende pand Van Reenen-
park 14 te Bergen, bevattende 1 grote woonkamer, keuken, bijkeuken,
provisie-kast, 1 grote slaapkamer, 2 kleine slaapkamers, zolder en
grote schuur, flinke tuin. Huurprijs f 50.- per maand.
Alleen zij, die een vrije, goedkopere woning (geen zomerwoning)
vrijgeven, kunnen voor dit pand in aanmerking komen.
Zich uitsluitend schriftelijk aan te melden bij de afd. huisvesting ten
gemeentehuize vóór Woensdag, 16 Maart 1949.
Burgemeester en Wethouders van Bergen Nh.
:xxxxx:
BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER" TE BERGEN (Nh.)
„DE VROUW
MET HET GESCHONDEN GELAAT'
HOLLAND—BELGIË vanaf Dinsdag a.s.
„BOOM TOWN"
Ingezonden stukken
Geachte Redactie,
In de Duinstreek vari 25 Febr.
1.1. staat op het linker-binnenblad
links bovenaan een advertentie
„Waarschuwing". Vele niet-be-
langhebbenden en ook vele be
langhebbenden schijnen haar niet
te hebben opgemerktzekerheids
halve wil ik er dus nog even op
wijzen, dat het hier betreft een
verbod om honden los te laten
lopen op de openbare wegen.
Naar vermeld wordt, zou de
burgemeester tot het uitvaardigen
van dit verbod zijn genoodzaakt
„door de vele ingekomen ge
motiveerde klachten betreffende
loslopende honden".
Toch zou ik op deze plaats
gaarne een lans willen breken
voor houders en houdsters van
honden, welke niet in de reuk
staan, iemand overlast aan te
doen :„voor alleen wonende oudere
dames bijvoorbeeld, voor wie
het te inspannend is om lange
wandelingen met aan de lijn
trekkende honden te maken, die
- de honden - letterlijk kind noch
kraai kwaad doen en vele anderen.
Wordt dit verbod niet inge
trokken, dan hebben wij het te
nemenwat wij, althans volgens
juridisch advies, niet behoeven te
nemen is de volgende mededeling
„De in strijd met dit verbod los
lopende honden kunnen door of
vanwege de politie worden ge
dood". Inderdaad kunnen ze dat,
als ze aan de aandacht van een
goedwillende eigenaar ontsnappen,
doch is het ook geoorloofd??
Hoort U maar, wat Mr. Hugen-
holtz in het blad „Dierenbescher
ming" van Januari '49 zegt:
Ik vernam, dat er zelfs verorde
ningen bestaan, waarbij de po
litie recht heeft loslopende hon
den direct te doden, bij voorbeeld
te Smilde. Het spreekt vanzelf,
dat dergelijke gemeente-voorschrif
ten bij uitstek onverbindend en
nietig zijn. Ik heb dan ook ge
meend goed te doen, deze en
andere gevallen ter kennis van
de Raad van State te brengen,
met het verzoek de Kroon te ad
viseren dergelijke middeleeuwse
bepalingen en juridische wange
drochten onverwijld te vernieti
gen. Bij mijn schrijven aan voor
meld College heb ik tevens over
gelegd mijn uitvoerig artikel over
dit onderwerp, voorkomende in
het Nederlandse Juristenblad van
11 December '48". En elders:
mijn mening is dus gebaseerd
op de wet en niet op het senti
ment". Aldus Mr Hugenholtz.
En dus, houders en houdsters
van honden, die goed onder appèl
staan, van onschadelijke honden,
verenigt U en protesteert vóór
het eerste schot valt
De Vrouw met het geschonden
gelaat
Joan Crawford, Melvyn Dou
glas, Conrad Veidt kunt U deze
week in Bioscoop „De Rustende
Jager" te Bergen zien in de film
„De Vrouw met het geschonden
gelaat". De film brengt u een
sinister geval in Amerika, wat
op zichzelf zeer simpel is, maar
waarbij u ten volle kunt ge
nieten van het uitstekende spel
van genoemde acteurs en actrices.
De inhoud van de film is pakkend
en u zult zich geheel opgenomen
voelen bij het volgen van een
dergelijk verhaal. De spanning
stijgt naar mate het einde nadert...,
welk einde voor u een verrassing
zal zijn.
Toegang 18 jaar. Vertoningen
Vrijdag-, Zaterdag- en Zondag
avond te 8 uur en Zondagmiddag
te 2.30 uur.
Vloeibaar Goud
Als tweede film wordt deze
week gegeven de film „Boom
Town" (vloeibaar goud) met
Clark Gable, Claudette Colbert,
Spencer Tracy (de acteur uit de
film „Jongensstad") Frank Mor
gan en wel op Maandag-, Dins
dag- en Woensdagavond te 8
uur en Woensdag riddag te 2.30
uur. Deze bijzonder goede spelers
(sters) kunnen niet anders dan
iets knaps naar voren brengen.
Het gegeven mag enigszins op
sensatie gelijken, maar is tenvolle
verantwoord ten opzichte van
de medewerkenden. Zij brengen
u in een kleine olie-stad, laten
u daar genieten en nemen u ook
weer mede op hun succes-volle
thuisreis.
Echt gezellig zoiets te zien óp
het doek, laten anderen het maar
medemaken. Toegang 18 jaar.
IN MIJN TIJD
„Opa," Pim zegt, dat Luilek
kerland niet bestaat, is dat waar
Opa?"
Met deze vraag kwam Frans
eens de huiskamer binnenstormen,
waar grootvader juist diep in zijn
stoel wegzakte om een dutje te
gaan doen.
„Wat zeg je daar, jongen? Of
Luilekkerland niet bestaat. Dat
dacht je maar. Ik ben er toch ze
ker zelf geweest! Ga maar eens
bij de tafel zitten, dan zal ik je
die historie eens vertellen."
Frans en Pim klommen snel op
een stoel en spitsten hun oren.
,,'t Was, dat ik al een hele tijd
had gevaren op „De Noordstar",
toen ik langzamerhand het niet
meer prettig vond om elke dag
maar weer te moeten werken. Dat
was natuurlijk luiheid van mij,
want jullie weten wel hoe goed
het was aan boord van ons schip.
In mijn tijd was het verhaal al
oud, dat je in Luilekkerland kon
komen als je je door een berg van
rijstebrij kon eten. Maar de moei
lijkheid was toen, dat niemand
meer wist waar die berg te vinden
was.
Nu liep ik op zekere dag ergens
in China in een havenstad, waar
we juist waren aangekomen. Ik
had een paar uur vrij en liep zo
maar wat rond te wandelen. Zo
doende kwam ik ongemerkt in een
smal straatje, waar ik een uit
hangbord zag hangen met
vreemde letters. Ik kende toen
bijna alle talen van de wereld en
las, dat er een wijze man woonde,
die overal raad op wist.
„Top," dacht ik bij mezelf, „ik
heb toch nog even de tijd, mis
schien weet deze Chinees wel
waar Luilekkerland is te vinden."
Ik ging naar binnen en vertelde
wat ik wenste te weten. Voor een
ouderwetse halve gulden kreeg ik
mijn inlichting. Ik behoefde maar
zevenhonderd kilometer te reizen
en ik zou bij de berg van rijste
brij zijn.
Direct stapte ik naar de kapi
tein en vroeg verlof om de reis te
mogen maken. Hij vond het goed,
op voorwaarde, dat ik hem een
briefkaart zou sturen als ik goed
was overgekomen.
Zo ging ik dan op stap. Ik
kocht me een best paard en begon
de grote reis. Die is me erg mee
gevallen, want na drie weken was
ik bij de berg aangekomen. Mijn
paard was erg vermagerd, maar
geen nood, want het kon toen net
zoveel rijstebrij eten als het maar
lustte.
Tjonge, tjonge, wat een berg
was dat! Hoe moest je daar ooit
doorheen komen? Er waren nog
drie liefhebbers meer, grote man
nen, die drie dagen niet hadden
gegeten om zich door de berg
heen te kunnen werken. Gelukkig
was ik altijd dol geweest op rijste
brij en de volgende dag besloot ik
te beginnen.
Noü, het was een heel karwei.
De eerste avond had ik al zoveel
gegeten, dat ik mijn hoofd al in
de berg kon stoppen. Het was een
gek gezicht als je langs de berg
keek. Hier en daar zag je nog een
paar benen van rijstebrij-eters, en
sommige mensen hingen er nog
halverwege uit. Lang niet ieder
een speelde het klaar, want alle
dagen rijstebrij is ook zo lekker
niet. Je kon er wel misselijk van
worden.
Maar ik zette de tanden van el
kaar en at van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat. Na vijf dagen
zat ik al helemaal in de berg.
Maar hoe dik zou die wel zijn,
dacht ik soms. Dat viel gelukkig
erg mee. Tien dagen had ik nodig
en toen was ik er.
Wat een heerlijk leven heb ik
toen gehad! De hele dag kon je
heerlijk eten en niemand behoefde
te werken. Iedereen werd zo dik
als een tonnetje en na een week
kon je geen stap meer verzetten.
Dan kreeg je een speciale bank,
waar je dikke lichaam precies in
paste.
Natuurlijk stuurde ik een kaar
tje naar de kapitein en prees het
makkelijk leventje, dat ik nu leid
de. 'k Was erg benieuwd of hij
ook zou komen.
Zo verliep de ene dag na de
andere. Het was in Luilekkerland
altijd een beetje schemerig, omdat
de hoge muur van rijstebrij het
zonlicht belemmerde, maar op ze
kere dag zegt mijn buurman, die
er al drie jaar was, tegen me: „Ik
geloof, dat het tegenwoordig lich
ter wordt."
„Nou je 't zegt," antwoordde
ik, „geloof ik dat je gelijk hebt."
En inderdaad werd het iedere
dag een beetje lichter. Er was
maar één oorzaak mogelijk: de
berg werd lager! Spoedig was
heel Luilekkerland in rep en roer.
Tenminste, voor zover dat moge
lijk was. Iedereen lag te gillen,
maar niemand kon lopen van de
dikte. De burgemeester van het
land wilde eens een kijkje nemen
bij de berg en moest zich daar
voor van een heuvel laten rollen.
Onderweg bleef hij in een grep
pel steken en het duurde een uur,
voordat hij kans zag om op te
staan.
Ondertussen zakte de berg. Ie
dere dag een paar meter. Wat
zou er toch aan de hand zijn? Ten
slotte werd het raadsel opgelost.
De kapitein van „De Noordstar"
was met de hele bemanning van
het schip naar de berg gereisd en
ze waren allemaal aan het eten
gegaan. Nou, als meer dan hon
derd Hollandse zeelieden rijste-
Zien ze er niet gezellig uit?
Twee gaan nog naar de lagere
school en de jonge dame in het
midden is al op de MULO. We
brengen U drie alleraardigste en
practische schooljurkjes, die Uw
dochters ook best aan kunnen als
ze bij tante of Oma op bezoek
gaan. Het hangt van het te ge
bruiken materiaal af of U zelfs
geen Zondagse jurk maakt van
het middelste en linker patroon.
Knippatroon P 51, de overgooier,
kunt U van ruiten of effen stof
maken, vier stolpplooien van vo
ren. Het rokje loopt van achteren
maar tot het middel, en de galgjes
worden dus op taillehoogte aan
geknoopt. Een gestrikt ceintuur
tje siert het eenvoudige rokje.
Met een bloesje P 51a, van wit
katoen erbij, of bij een effen rokje
een ruitjesbloesje, heeft U een
snoezig geheel.
Knippatroon P 52: Als Zondagse
jurk maken we dit model in don-
brij gaan eten, dan heb je wat no
dig. Een week waren ze bezig ge
weest en toen was de berg al bij
na helemaal op.
Natuurlijk kon toen iedereen
zich wel door het kleine bergje,
dat nog over was, heeneten. Zo
doende werd het zo druk in Lui
lekkerland, dat de grote voorra
den eten snel minderden. Voor de
burgemeester ging de aardigheid
er af om zo mager te worden, dat
ie nog maar tweehonderd pond
woog. Daarom heeft hij toen be
sloten Luilekkerland op te heffen.
Iedereen kreeg bericht, dat hij
weer naar zijn eigen land terug
moest. Wij zochten onze „Noord-
star" weer op.
Toen we nog eenmaal omkeken
na ons vertrek, stond heel Luilek
kerland in brand. De burgemees
ter had die dag gemerkt, dat hij
weer een pond was afgevallen en
stak van ergernis de hele stad in
vuur en vram.
Daarom kun je tegenwoordig
niet meer naar Luilekkerland en
moet iedereen weer werken voor
zijn rijstebrij.
Hoe wij een kip met
gouden eieren slachtten*
„Opa, weet U wel, waar de
kip met de gouden eieren vandaan
komt?" vroeg Frans vlak voor hij
naar bed moest aan zijn grootva
der.
„De kip met de gouden eieren?
Nou en of. Vroeger hadden we
zo'n dier aan boord van de „De
Noordstar". Daar zal ik je eens
over vertellen."
De moeder van Frans keek eens
waarschuwend naar de klok, die
al over acht uur wees, maar Opa
bromde, dat Frans nog wel even
kon luisteren naar zijn vertelling.
„Je moet dan weten," begon hij,
„dat we op ons schip „De Noord-
star" altijd een heel koppeltje kip
pen hielden om altijd een vers ei
tje voor het ontbijt van de beman
ning te hebben. Op andere boten
aten de matrozen de hele dag
bruine bonen met spekvet, maar
onze magen konden daar niet te
gen. 's Morgens bracht de boots
man of de derde stuurman ons
kerblauw met wit, of bordeaux
rood met wit; als schooljurk raden
we aan het modelletje te maken
van een wasbare stof met klein
dessin, die niet al te gauw vuil
wordt. De plooien en afbiezingen
van het voorpand lopen ook van
achteren door, natuurlijk daar
zonder knopen.
Knippatroon P 53: Uw dochtertje
zal er in een effen sterke kleur
(korenblauw, vuurrood, gras
groen met een contrasterend
kraagje en ceintuurtje) met dit
jurkje uitzien als een voorjaars
bloempje. De jonge dame krijgt
een moderne raglanmouw, die
ook voor kinderen flatteus en
practisch is. Het rokje is uit vier
banen geknipt.
„MARION'-Knippatronen zijn
verkrijgbaar a 90 cents bij de re
dactie van dit blad.
Geeft U vooral de maat ook
even op?
MARION.
thee met een beschuitje op bed en
verder kregen we als ontbijt een
zachtgekookt eitje en zuiver witte
brood.
We hadden het dus nog niet zo
slecht aan boord, maar daar stond
tegenover, dat we de hele dag
hard werkten en goed voor de
kippen moesten zorgen. Zelf ging
ik ze 's morgens altijd voeren.
Meestal zaten er wel honderd in
de grote ren.
Op een dag merk ik, dat de
meeste dieren veel kalmer waren
dan anders. Ze kwamen niet alle
maal op me toegefladderd en ik
vroeg me af of er soms een on
geluk gebeurd was in de kippen-
wereld. Enfin, ik kwam er niet
achter en wat zie ik de volgende
morgen? Alle kippen liggen dood
in het hok. De bootsman vertelde
later, dat ze de mazelen hadden
gehad en daar kunnen kippen niet
tegen, mensen wel.
We gingen kippen kopen.
DAAR ZATEN we nu! Meer
dan een week lang zouden we
geen ei krijgen, omdat we midden
op de oceaan zaten en we dus ner
gens nieuwe kippen konden ko
pen. Twee dagen later liep de
kapitein al rond met een gezicht
als een oorwurm en de eerste
stuurman liet van saggerijn des
morgens zijn koffie koud worden.
Dat kon zo niet langer meer du
ren en de derde dag gaf de kapi
tein bevel het roer te wenden en
rechtstreeks naar de kust te va
ren om daar nieuwe kippen te
kopen.
Zo gezegd zo gedaan en die
zelfde avond gooiden we het an
ker uit voor de k ust van een on
bekend land. Toen het 's morgens
weer licht werd gingen een paar
matrozen aan land met een par
tijtje zilveren guldens om zaken te
doen. Nou, die mensen daar wil
den best wat kippen verkopen,
dus een paar uur later liep de ren
weer vol met bontgevederde hen
netjes. Vooral een, met blauwe
veren, was een hele mooie vogel.
Om de verloren tijd in te halen
werden alle zeilen van De Noord
star gehesen en kozen we direct
weer het ruime sop.
Natuurlijk kwam de hele be
manning eens naar de nieuwe kip
pen kijken.
„Die blauwe daar is sker fan
adel," veronderstelde een lange
matroos, die uit Amsterdam kwam
„die heb fast blauw bloed in se
adere."
Een ei van goud!
TOEN IK ze de volgende dag
ging voeren gaf ik die mooie blau
we een beetje extra zonnepitten,
want ik vond het de mooiste kip,
die ik ooit had gezien. Even later
ging ik de eieren uit het hok ha
len. Hè, dacht ik bij mezelf, dat
ene ei, dat lijkt wel geel. Bij de
kok in de keuken keek is er nog
eens goed naar. Ik kon mijn ogen
niet geloven. Eén Van de eieren
was van klinkklaar goud! Had
den wij even een bijzondere kip
aan boord! Als alle matrozen zo'n
ei kregen, konden ze wel een jaar
gaan rentenieren. Het hele schip
stond in een paar minuten op stel
ten. Iedereen wilde het ei bekij
ken en iedereen wilde het graag
hebben. De kapitein besloot het
te bewaren tot er voor iedereen
een gouden ei zou zijn, dan zou
hij ze verdelen.
Inderdaad kwam er elke dag
ééén bij. Langzaam maar zeker
groeide het voorraadje gouden
eieren dat de kapitein bewaarde
in een oude zuidwester. Iedereen
aan boord hoopte er op nu spoe
dig rijk te worden.
Geslacht!!
Op zekere nacht echter werd
de kapitein ziek. Dagenlang lag
hij misselijk in zijn bed en lustte
geen eten. Hij werd met het uur
magerder. Na vier dagen hield de
kok 's nachts de wacht en vroeg
of de kapitein toch helemaal niet
iets wilde eten.
„Heb je niet een bord soep
voor me?" vroeg hij aan de kok.
„Natuurlijk, kapitein," zei de
kok en rende naar de keuken. Een
uur later bracht hij de zieke een
heerlijk bordje soep. Tien minu
ten later was de kapitein weer
beter!
's Morgens ging ik de kippen
voeren en wat zag ik? De blauwe
kip was wgg. Ik zocht het hele
schip af en in de vuilnisbak vond
ik al zijn veren. Had me die kok
daar midden in de nacht zo maar
een kip uit het hok gepakt en ge
slacht om kippesoep te maken!
Iedereen kon wel huilen. Alleen
de kapitein had schik, omdat hij
weer beter was geworden. Om de
matrozen te troosten liet hij de
gouden eieren middendoor zagen
en toen waren er precies genoeg.
BERGEN
SCHOORL
EGMOND AAN ZEE
EGMOND BINNEN
Vanaf 10 Maart a.s. JOAN CRAWFORD en CONRAD
VEIDT in:
Toegang 18 jaar. Metro-film.
Vanaf Vrijdag 18 Maart a.s. „HET VERBORGEN LEVEN VAN WALTER MITTY". Danny Kay
in het programma. Woensdagmiddag en Zaterdagmiddag 5.30 uur extra vertoningen hiervan.
Vanaf 14 Maart a.s. een eerste klas actie-film.
CLARK GABLE en CLAUDETTE COLBERT in
Toegang 18 jaar. Metro-film
E. TEN BRUGGENCATE-
ROSENSTEIN
ASTRA
Zondag 13 Maart
RUïNEKERK
NED. HERV. GEMEENTE
v.m. 10.30 uur Ds Bekius
n.m. 4.15 uur te Bergen aan Zee
0 Ds Bekius
HERVORMDE EVANGELISATIE
MARANATHA
v.m. 10.30 uur
Ds BREMER
GEREFORMEERDE KERK
v.m. 10 uur
Ds TELKAMP
n.m. 5 uur
Ds TELKAMP
Cat. 16
LEGER DES HEILS
Dorpshuis, 2 uur Zondagsschool
voor kinderen tot 12 jaar
Iedere Woensdagavond 8 uur, Bijbelklas
voor jongens en meisjes boven 12 jaar,
Breelaan 5.
Donderdag 2 uur, tijdelijk op Breelaan 5
gezinsbond voor vrouwen en meisjes
boven 18 jaar.
NED. HERV. GEMEENTE
te Groet
v.m. 10 uur,
Ds C. M. DE JONG
Zondagschool te Groet, 11.15 uur
NED. HERV. KERK
v.m. 10 uur
Ds. ROOBOL
OUD KATHOLIEKE KERK
v.m. 8 uur vroegdienst
v.m. 10 uur laatdienst
n.m. 7 uur Vesper
HERV. GEMEENTE
v.m. 10 uur (Binnen)
Ds E. A. J. PLUG
