ROB
de
auoniucu
ROB
de
aventudcc
OLYMPIA - SCH00RL
mm
De ecfem
Huishoud- en Industrieschool
heeft yeldm bescUU&ooc
De eefenis Mm WiMetn
Cabaret
ELECTR
C A
H* H* Winkeliers
ETALAGES!
heesters, bomen, vaste planten en rozen.
Kwekerij „Sursum Corda" - Schoorl - Telefoon 285
Bergen's Mannenkoor, Bergen Nh.
Makelaarskantoor C. HAP Zn., Bergen
Voor Verhuizingen
Kinderverhaal
Kinderverhaal
De E
KOELC
jCevecU
i.)
goed verzorgde
moderne en
verkoopkrachtige
van Etalage- en Reclame-Bureau „De Waag".
Westerweg 320, Alkmaar.
Emmastraat 52, Alkmaar
Aangifte van leerlingen (leerjaar 1949-'50) voort
PLANT NU UW
CONCERT I °P Donderdag 28 April 1949
tegen 3'/z a 33/« °/o op eerste HYPOTHEEK.
LUXE AUTO'S TE HUUR
De Ned. Vereen,
van
SPIRITISTEN
»HARM0NIA«
afd. Bergen
OPENBARE LEZING
MOOI...
een Kapsel van
B.G.DOBBEN
FEUILLETON
WEER GEOPEND
Een kudde v
dieren kwam plotst
smal bergpad aar
waren grote, loggi
leken veel op rhinoi
Bij de tank hielden ze halt.
Verbaasde kreten weerklonken
en een ogenblik later werd het
ongewone monster van alle kanten
beklommen door de bruine krijgers.
De toestand voor de blanken
werd er niet beter op.
Maar weer kwam er hulp op
dagen van onverwachte zijde.
Twee dinosaurussen, misschien
wel dezelfde van straks, waren
op het toneel verschenen en de
aanvallers kenden wellicht deze
gevaarlijke vijanden. Vlug kozen
ze het hazenpad.
Een der monsters snelde de
tank voorbij om allereerst met
zijn gewone, bekende vijanden
af te rekenen. Gillend renden de
inboorlingen voor het ondier uit.
over de ondiepe rivier.
CITEX komt 1
in zaal NIC. SCI
Een aangrijpendt
Vooraf Holland
een C
de za;
X Aanvang 8 uur.
X Zaal open 7.30
X Kaarti
Dr. SCHI
Wat zoud U doen,
een brief vond naast
deelde, dat U erf genas
inboedel plus een niet
een tamelijk onbekend
genvoerder van de ti
nieuwe feuilleton.
Maarer is iets
DE ERF1
Er wordt steeds i'ng
een andere kamer ovt
enkele keer iets vern
eigenlijk?
)a, er is inderdaad
vreemde inbreker in 1
dit aardige, spannend
aanvang gemaakt hebi
U zult elke keer rei
DE ERFl
Verzekert U voor het komende V.V.V.-seizoen van
Verzorgd door allround gediplomeerd etaleur-decorateur
a. Primaire opleiding voor meisjes die 6 kl. v. d. L. S. door
lopen hebben (geen leeftijdsgrens), duur v.d. opl. 2 jaar.
b. Opleiding voor costuum- en linnennaaien voor meisjes in
het bezit van het getuigschrift v.d. primaire opl. Duur van
de opleiding 2 jaar.
c. Opleiding voor hulp in de huishouding voor meisjes die
enkele klassen v.d. U.L.O. gevolgd hebben. Duur van de
opleiding 2 jaar.
d. Alg. huish. opl. (vormingsklas) voor meisjes in het bezit van
het U.L.O.-diploma (of daarmee gelijk te stellen onderwijs).
Duur van de opleiding 1 jaar.
e. Opl. voor kinderverzorgster (in koloniehuizen) v. meisjes in
het bezit van het getuigschrift genoemd onder c en d.
f. Dag- en avondcursussen in koken, dekken en dienen, kinder
verzorging, naaien.
Prospectus op aanvrage.
Aangifte liefst zo spoedig mogelijk iedere Dinsdag- en Vrijdagmiddag v. 2-4 u.
Op Zaterdag 23 APRIL 1949,
's avonds half acht, in de zaal
van de heer N. SCHUIJT te
Schoorl, onder leiding van Mej.
T. Ens.
DirecteurK. Boot
Prijscourant op aanvrage.
Opgericht 5 October 1921
DirigentKarei Böhne, Amsterdam
Beschermheer Dr. W. Huygens, Burgemeester van Bergen
in de Ruïnekerk te Beraen Nh.
met medewerking van
LAURENS BOGTMAN, bas-bariton, Hilversum en
BRAM BRUIN, orgel, Alkmaar
Aanvang 8 uur. Toegang f 1.25 (belasting inbegrepen).
Toegangsbewijzen verkrijgbaar bij de boekhandel P. J. de Haan,
StationsstraatA. Prins, Karei de Grotelaan 40M. W. van
Gulik, Studler van Surcklaan 8 en des avonds aan de Kerk.
zonder chauffeur
Ook erkend voor het geven van
auto rijlessen.
Adres: Zuidlaan 23, BERGEN
Telef. 2526
In- en verkoop van gebruikte auto's
Op Donderdag 28 April des avonds
8 uur in Hotel KREB, Breelaan.
door Mej. W. LEBBING uit Bussum.
Onderwerp
Haar 25-jarige ervaringen aan sterf
bedden.
Bezoekt deze mooie avond.
Vrij entree ook voor niet-leden.
Zaalopening 7.30 uur.
Aanvang 8 uur.
Onze bibliotheek is Ruïnelaan 17.
Boeken beschikbaar ook voor niet-leden.
Gedipt. O a we s - en Herenkapper
DORPSTR.2I BERGEN TEL 2266
PLOMPER - BERGEN
EEN WAGENGl
Gierend door de bo.
Soendaplein oprijden,
de stroom uit en trok
bracht hij de zware w,
knipoogje tot zijn com
de enkele passagiers g
Ziezo," Piet," zei 1
op."
„Zo is het," beaan
nam en de wagen ver
te gaan afrekenen. Kl<-
als bijzonderheid, dat
nacht in de remise w
leveren en dan naar ht
Nadat hij zijn dien:
hij, vrolijk fluitend, n.
en nam zijn nummer i
zijn collega's, die de
kantoor en liep de z
minuten lopen van de
hij in de kost was.
Vroege dienst was
Als je late had, dan f
treuzelde wat met wa
wel erg in had, was het al tijd om op je wagen te klimmen tot
's avonds laat. Maar met de vroege dienst reed je om een uur
of zes de remise uit en was je om klokke twee klaar. Had je
nog een hele middag en avond voor je. Kon je een eind gaan
fietsen of, als het minder goed weer was, dan pikte je een bios-
coopje! Och, het leven als wagenbestuurder van de tram was
Oorspronkelijk Nederlandse roman
door Frank van Falckenoort.
2.)
„Goede middag," groette Klaas vriendelijk-grijnzend. „Mijn
naam is Klaas Sweers en ik geloof, dat hier een erfenis op mij
ligt te wachten, is het niet? Ik heb tenminste vanmorgen een
brief van U ontvangen."
De notaris gümlachte, stond op en reikte zijn bezoeker de
hand. Hij wees hem een gemakkelijke stoel en bood hem een
sigaar aan, die Klaas gretig aanvaardde. Nadat Klaas zijn sigaar
had aangestoken, zei de notaris: „Indien U Klaas Sweers zelf
bent en neef van mijn overleden cliënt, dan bent U inderdaad
de rechthebbende. Maar U zult het mij niet kwalijk nemen, als
ik U om identiteitspapieren vraag."
„O nee," antwoordde Klaas luchtig, terwijl hij zijn portefeuille
uit zijn jas haalde. „Iedereen kan zich wel voor Klaas Sweers
uitgeven. Maar ik ben het toch werkelijk. Overtuig U zelf maar."
En Klaas reikte de man tegenover hem enkele papieren over, die
de notaris nauwkeurig nazag. Na enige tijd knikte hij en gaf de
papieren terug.
„Inderdaad," sprak hij vriendelijk. „U bent de rechthebbende.
Misschien mag ik nog een vraag stellen. Hebt U de overledene
persoonlijk gekend?"
„Niet, voor zover ik mij kan herinneren," antwoordde Klaas,
behaaglijk aan de fijne sigaar trekken. „Maar ik weet wel, dat
mijn vader me wel eens van oom Willem heeft verteld en dat
was nu niet bepaald veel fraais. Ik hoop, dat U me niet verkeerd
zult begrijpen, want het ligt niet in mijn bedoeling om kwaad te
spreken van mijn overleden oom."
„Natuurlijk niet. Maar toch zou ik graag willen horen uit uw
mond, wat U van de overledene weet."
„Niets dan van horen zeggen, mijnheer de notaris. Mijn vader
heeft me vroeger wel eens verteld, dat oom Willem in zijn jonge
jaren nooit heeft willen deugen. Hij is al vroeg de deur uitgegaan
en nadien hebben wij zelden meer wat van hem gehoord. Van
tijd tot tijd kwam oom Willem in conflict met de politie, maar
de laatste tien jaren heb ik nooit meer iets van hem gehoord en
ik moet U eerlijk bekennen, dat ik hem al helemaal vergeten
was."
„Juist," knikte de notaris bedachtzaam, meer tot zichzelf dan
tot zijn bezoeker. „Uw mededelingen kloppen en bevestigen
tevens nog eens Uw verwantschap met de overledene. Wat is
Uw beroep?"
„Ik ben wagenbestuurder op de tram, mijnheer de notaris."
„Ook dat k lopt. Nu, mijnheer Sweers, ik kan U feliciteren.
Zoals ik U reeds geschreven heb, bent U de enigste nog in
leven zijnde bloedverwant van de overledene, dus volgens de
Nederlandse wet komt U de nalatenschap van mijn cliënt geheel
toe. Hoe wilt U, dat ik het financiële deel van Uw erfenis be
handel? De obligatiën en aandelen liggen op het ogenblik in een
banksafe
„Stil laten liggen, mijnheer de notaris. Ik vermoed, dat er ook
nog wel een klein banksaldo zal zijn?"
„Jawel, op de Rotterdamse Bank staat ongeveer duizend gul
den, die volledig ter Uwer beschikking zijn. Ik zal U een chéque-
boek geven en een machtiging. De directie hier weet morgen,
dat U gerechtigd bent om over dit geld te beschikken."
„Nu, kijk eens aan, dan heb ik voorlopig geld genoeg. Over
die andere papieren praten we nog wel eens. Ik zou wel graag
de woning van oom Willm eens willen zien."
„Dat spreekt vanzelf, mijnheer Sweers." De notaris trok een
lade open en haalde daaruit een bos sleutels. „Ik moet U echter
nog iets mededelen ten aanzien van het huis. Zoals ik U reeds
schreef, is Uw oom op 23 Juli overleden. Daar wij enige tijd
bezig zijn geweest om uit te zoeken of er nog erfgenamen waren,
was het natuurlijk niet mogelijk U uit te nodigen voor de be
grafenis. Wij wisten eerst sedert gisteren van Uw bestaan af.
Na de begrafenis heb ik persoonlijk het huis gesloten, doch een
beambte van de nachtveiligheidsdienst heeft geconstateerd, dat
er na het overlijden tweemaal is ingebroken in de woning. Voor
zover ik heb kunnen nagaan, is er niets vermist, hoewel een paar
vertrekken overhoop gehaald zijn. Het gebeurt wel eens meer,
dat er in die omgeving ingebroken wordt in leegstaande villa's
en dat er wat vermist wordt. Maar zoals ik U reeds zeide, is
er beide malen niets ontvreemd, zodat ik vermoed, dat de in
brekers beide malen gestoord zijn geworden en op de vlucht
sloegen. Sindsdien heb ik het huis extra laten bewaken en zal
dit nog laten doen zo lang U zulks wenst. Hier hebt U de
sleutels van de woning. Deze Lipssleutel is van de voordeur.
Met de andere sleutels moet U maar op goed geluk af te werk
gaan. Na de eerste inbraak heb ik alle vertrekken gesloten."
Klaas nam de sleutelbos in ontvangst en stond op. „Mijnheer
de notaris, ik dank U hartelijk voor al het werk, dat U gedaan
hebt en ik zal deze erfenis in dank aanvaarden en dan ga ik
nu eerst maar eens naar m'n villa kijken!"
De notaris lachte, toen hij de uitgestoken hand drukte van
de jonge man, die zichtbaar verblijd was met de schat, die hem
plotseling in de schoot was gevallen. Bij de deur vroeg de notaris
eensklaps:
„En wat denkt U nu te gaan doen, mijnheer Sweers?"
Met een ruk draaide Klaas? die de deurknop reeds in zijn hand
had, om. „Wat of ik nu ga doen? Hoe bedoelt U dat?"
„Wel, U bent nu, hoewel niet bepaald rijk, toch vanaf dit
ogenblik goed gesitueerd een eigen huis, een behoorlijk kapitaal
tje, nietwaar? U zult nu toch geen wagenbestuurder meer blijven
op de tram?"
Klaas krabde zich eens achter het oor en dacht na. „Lieve
hemel," riep hij verbaasd uit. „Daar heb ik nog helemaal niet
over nagedacht. Ja, eigenlijk is het wat gek voor een villa-be
zitter om trambestuurder te zijn, niet? Maar ik denk, dat ik voor
lopig mijn werk toch maar zal houden. Ik moet toch wat om
handen hebben!"
„Enfin, dat moet U natuurlijk zelf maar zien, mijnheer Sweers.
Ik wens U het beste en U weet, wanneer ik U nog op de een
of andere wijze van dienst kan zijn, komt U me maar opzoeken."
Even later zat Klaas weer op zijn fiets en floot een vrolijk
wijsje, toen hij via de Zijlweg in de richting Overveen reed. Bij
een sigarenwinkel stapte hij af. „Ik heb de smaak te pakken
gekregen," prevelde hij, inwendig lachend naar het peukje sigaar
kijkend, dat nu bijna opgerookt was. „Ik kan het me nu permi-
teren om dezelfde sigaren te roken." En de daad bij het woord
voegende, stapte hij de winkel in en bestelde, tot grote ver
bazing van de winkelier, tien van de duurste sigaren, die er te
krijgen waren. Maar Klaas trok zich van het verbaasde gezicht
niets aan, beet nonchalant de punt van een der sigaren af en
stak haar aan. Met een vrolijke groet verdween hij, na onver
schillig een rijksdaalder op de toonbank gelegd te hebben.
Verder fietsend had hij nog schik om de winkelier. „Lieve
help," dacht hij grinnekend, „vroeger vond ik sigaren van een
stuiver nog te duur en boog ik als een knipmes, als een der
passagiers me er een van een dubbeltje gaf. En nu rook ik ze
zo maar van een kwartje! Misschien nog beter dan m'n bazen!"
In Overveen sloeg hij rechtsaf, reed het spoor over en sloeg
toen linksaf de Zeeweg op. Zo, dacht hij, nu eens uitkijken naar
nummer 189. Er stonden niet veel villa's, meestal allemaal ver
scholen achter dennen en andere bomen, bijna onzichtbaar van
de weg af. Eindelijk ontdekte hij aan een der hekken het bordje
met nummer 189. Zo, dus hier was nu zijn huis! Leuk, als je
het zelf nog nooit gezien had!
Nieuwsgierig tuurde hij naar de villa, die er vriendelijk uitzag
en als naam „Schoonoord" droeg op de gevel. Nou, dacht hij,
die naam is zo gek nog niet. Oom Willem heeft het wel goed
bekeken hier! Het is een aardig plekje en als het huis me van
binnen ook zo bevalt, dan geloof ik, dat ik mijn domicilie maar
verplaats. Hé, wat is dat?
Klaas had net de klink van het poortje, dat toegang gaf tot
zijn domein, opgelicht, toen hij bemerkte, dat er iemand uit het
zijraam van de villa kwam. Het was een man, die ongetwijfeld
in huis was geweest en gemerkt had, dat iemand de villa naderde
en daarom zo spoedig mogelijk de benen wenste te nemen.
Natuurlijk, dacht Klaas, zich de mededeling van de notaris
herinnerende, de inbreker. Hij smeet zijn fiets tegen de binnen
kant van het hek en snelde in de richting van het raam. Maar de
inbreker was vlugger en verdween in een minimum van tijd in
de tegenovergestelde richting en was binnen enkele seconden
tussen de bomen achter het huis verdwenen.
jonge jaren nooit had willen oppassen en die toen de deur uit
was gegaan. Naderhand had nooit iemand van de familie ooit
meer wat van hem gehoord, hetgeen op zichzelf niet zo heel
vreemd was, want er was nooit veel familie geweest. Zijn vader
en moeder waren al jaren geleden gestorven en zijn grootouders
kon hij zich nog maar vaag herinneren: die waren al lang over-
zijn naam en voegde er bij, dat de notaris hem verwachtte.
Enkele ogenblikken later werd hij in een ouderwets-degelijk ge
meubileerd privékantoor gelaten. De notaris, een lange man van
middelbare leeftijd, zat achter zijn bureau en keek de bezoeker
scherp aan.
vanaf Zaterdag 16 April a.s.
Werkdagen vanaf 17.30 uur
Zon- en feestdagen 15.30 uur
