in bergen Het Ned* Kamer-
Symphonie-orkest
Sen exclusief- tnodel
N.V. NOORDER BANK
SPOORBOEKJES
lampions
Boekh, Oldenburg, Laanweg C 164, Schoorl
VOETBAL
BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER BERGEN
Verleent CREDIET
aan handel, industrie en landbouw.
K.Wagenaar Gzn. N.V.
enige arbeiders
r
RADIO MEIJER
Boekhandel
Oldenburg
FEUILLETON (vervolg van pag. 4)
24 NOV, KOMT TT JZ
GEMEENTE GASBEDRIJF SCHOORL.
SCHOORL
Kantoor Bergen, Dorpsstraat 13. Tel. 2284.
Dagelijks geopend van 1.30—4 uur
Zaterdags van 9 12 uur.
Zuurkoolfabriek
Warmenhuizen
VRAAGT
Koopt uw RADIO bij een SPECIALIST
Voor Si. Haarien
met stokjes
en kaarsen
in voorraad bij
(Sam Swaab)
GEMEENTE BERGEN Nh
Burgemeester en Wethouders van Bergen Nh., maken hiermede
bekend, dat zij voorbereidingen treffen voorschriften overeenkomstig
artikel 43 der Woningwet te doen vaststellen met betrekking zowel
tot de aard van de bebouwing als tot het gebruik van gronden in
de bebouwde kom gelegen.
Aan belanghebbenden wordt in overweging gegeven, alvorens tot
verkoop of aankoop van een perceel, gelegen in de bebouwde kom
der gemeente Bergen Nh. over te gaan, zich te wenden tot het
Bureau Gemeentewerken, Karei de Grotelaan 25 aldaar, waar in
lichtingen te bekomen zijn.
BERGEN Nh., 31 Oct. 1949.
Burgemeester en Wethouders van Bergen Nh.
Dr. W. HUYGENS, Burgemeester.
W. DE VRIES, Secretaris.
Met nadruk wordt onder de aandacht van de muntgasgebruikers
gebracht, dat in de aanwezige meters slechts mogen worden gebezigd
de daartoe vanwege het bedrijf verstrekte penningen, alsmede de
thans in circulatie zijnde zilveren of nikkelen muntenstukken van
10 cent.
Klachten betreffende het functionneren van de installatie, richte
men uitsluitend tot de administrateur van het Gasbedrijf| Schoorl
(tel. 223, 912 en 1447 uur, of tel. 344 na 17 uur.)
De Administrateur,
E. H. KLEIJ.
Duinranders—Schagent 13
Zondag j.l. leed Duinranders
haar tweede nederlaag.
Direct na de aanvang zette de
Duinranders-voorhoede een fel
offensief in, wat Meeteman na
10 minuten besloot met een mooi
doelpunt, 10.
Toen begon Schagen het heft
in handen te nemen en werden
de aanvallen, mede door een
weifelachtige houding van de
Duinranders-achterhoede, gevaar
lijker. Nog voor de rust werd
de stand gelijk. Na de rust werden
de aanvallen van Duinranders
naar de midvoor geleid, en de
beide backs van Schagen, die op
een uitstekende wedstrijd kunnen
terugzien, wisten ,daar wel raad
mee. De aanvallen van Schagen,
die minder gevaarlijk waren, le
verden tenslotte toch nog twee
doelpunten op, waarmee het einde
kwam.
Gelukkig maar, dat de Duin
randers zonder kampioens-illusies
de competitie zijn ingegaan. De
stemming zou er anders onder
geleden hebben.
Egmondia IGr. Schermer 3-1
Zondag j.l. had de wedstrijd
Egmondia I-Gr. Schermer plaats.
Deze wedstrijd was vastgesteld
om 2 uur te spelen inplaats van
om half drie. Om 2 uur was de
scheidsrechter nog niet verschenen
en, nadat een half uur was ge
wacht, werd de wedstrijd met
goedvinden van beide ploegen
geleid door de oud-scheidsrechter
Koelink. Voor deze een zeer ver
antwoordelijke leiding, aangezien
Koelink bestuurslid van Egmondia
is. Wij kunnen hieraan meteen
wel toevoegen dat dit op een zeer
onpartijdige wijze plaats vond.
Volgens opgevangen uitlatingen
waren de aanhangers van beide
elftallen het hier ook over eens.
De spelers zelf zullen dit ook
wel beamen. Het was een spor
tieve wedstrijd, zoals men er in
de laatste tijd maar weinig ziet.
Jammer was het, dat een der beste
spelers van Gr. Schermer door een
oogblessure zich liet vervangen.
Het eerste doelpunt maakte Gr.
Schermer, waarop Egmondia, die
toen steeds in de aanval was,
antwoordde met achter elkaar 2
doelpunten te maken. Voor rust
maakte Egmond er 3-1 van, met
welke stand de rust inging. Na
rust zakt het spelpeil van beide
ploegen af, vooral bij Egmondia,
waarvan Groot Schermer ook
niet kon profiteren. De spil van
Egmondia was wederom de man,
waar vele aanvallen van de tegen
partij op moesten stranden.
EGMONDIA NIEUWS.
Als de Duinstreek verschijnt
dan heeft het navolgende al plaats
gevonden.
Op Woensdag 2 Nov. treedt
de aanvoerder van het eerste
elftal in het Huwelijk. Onze
Edelachtbare Heer Burgermeester
(Beschermheer van Egmondia)
heeft dadelijk toegezegd dit hu
welijk te willen doen voltrekken.
Een haag van welpen in voetbal-
costuum zal bij de ingang van
het raadhuis worden opgesteld.
Het zal het jonge paar niet aan
belangstelling ontbreken. Van
deze plaats bij voorbaat hartelijk
geluk gewenst. Het Bestuur.
Het Sportterrein is thans ge
deeltelijk verlicht voor de avond
training. Het Bestuur heeft moeite
nog kosten gespaard voor het zo
ver te brengen. De daad is thans
aan de spelers. De trainer is
vol goede moed. Doe Uw best,
spelers.
Opgericht is de supportersclub
voor Egmondia. Het bestuur van
deze club heeft zich in de eerste
plaats voor oogen gesteld om
ook bij uitwedstrijden van de
partij te zijn. De supporters, hun
aanwezigheid en aanmoedigingen
niet vergeten, is voor de spelers
een morele steun. Wordt lid van
deze club.
P. H.
GESLAAGD.
Onze plaatsgenote Mej. Corry
Pinxter, slaagde te Leiden voor
het Candidaatsexamen Rechten.
Onze vroegere plaatsgenoot,
de heer Jb. Slot, slaagde dezer
dagen voor het examen 2e machi
nist op de grote vaart.
Deze fraaie japon zal zeker
iedere vrouw aan haar garderobe
willen toevoegen.
Het strak getailleerde lijfje met
het aardig klokkend schootje, staat
bijzonder leuk bij de wijde klok
kende rok. Uw oude klokrok van
de vorige winter, die waarschijn
lijk veel te kort is, wordt door
de ingezette biezen op de juiste
lengte gebracht. Eventueel kan
er alleen de onderste strook aan
worden gezet, die dan smaller
of breder kan worden gemaakt,
al naar nodig is.
De biezen op het schootje wor
den van dezelfde stof als de rok-
bies gemaakt. De brandenbourghs
op het lijfje staan heel apart.
Een ritssluiting in afstekende kleur
vormt echter ook een aardige
garnering.
De gladde mouw kan met kleine
pic-pac-knoopjes worden gesloten.
Deze japon biedt vele moge
lijkheden omdat de rok bij ver
schillende blouses en de blouse
bij verschillende rokken kan wor
den gedragen.
Het klaargeknipte patroon kunt
Ua f 1.05 onder P 4840 in de
maten 40, 42, 44 en 46 bestellen
bij de redactie van ons blad.
Vergeet u niet, nummer en
maat te vermelden?
PRINSES CHARME
Vanaf Vrijdag 4 Nov. a.s, de grote
film met Robert Newton
„OLIVER TWIST"
naar de roman van Charles Dickens.
Toegang 18 jaar.
Slechts 2 vertoningen op Zondagmid
dag 2.30 uur (6 Nov.) en Maandag
avond 8 uur (7 Nov.) van
„DE ZEVENDE SLUIER"
Een buitengewoon gegeven met Ann
Todd en James Mason.
Toegang 18 jaar.
Getrouwd
HENK MAASEN
en
TINY DE VRIES
De heer en mevrouw
MAASEN-DE VRIES
danken allen, mede namens wederzijdse
Ouders, voor de zeer vele blijken van
belangstelling bij hun huwelijk ondervon
den.
Bergen, 31 October 1949.
Breelaan 12
EIKIHOt PHILIPS
RADIO SlKVICl
BERGEN - TEL. 2514
Ruïnelaan 3
alle
bij
door
ons zelf uit-
nieuwe ontvangers
Reparaties, groot of klein, worden
gevoerd. Ook alle garantiegevallen
behandelen wij met spoed en voor garantie, dus geen opzenden
of lang wachten Doe als velen en neem geen risico 1
Verkoop - Inruil - Verhuur - Betaling desgewenst in overleg
Aan de ontbijttafel werd hij door Kees en Nel begroet.
„Lieve help," zei Jan lachend, „wat zijn jullie er al vroeg
bij."
„Maandag is de wasdag," verklaarde Nel. „De overige dagen
redt Kees zich alleen."
„Je hengelspullen heb ik al klaar gezet. Ik heb het zadel
van m'n vrouw's fiets wat omhoog gebracht, want je bent nog
al lang. De banden zijn opgepompt. Nou, vanmiddag hoor ik
wel, of je wat gevangen hebt. We eten om half een.
„Voor die tijd ben ik wel thuis," antwoordde Jan lachend.
Samen met zijn vriend fietste hij naar de Beemsterbrug.
„Zo, rij nu maar terug langs de dijk. Een goed kwartiertje en
je bent bij de plek, waar noga! veel riet is. Maar kijk uit, dat
je er niet te ver in loopt, want dan duik je in het water. En
veel succes."
Opgewekt fietste Jan in de aangegeven richting en na een
poosje ontdekte hij de aangeduide plek. Hij was niet de eerste,
want er zat al een hengelaar aan de kant. Deze keek nu niet
bepaald vriendelijk, toen Jan zijn fiets aan de rand van de dijk
legde en naar beneden kwam. Maar hij stoorde er zich niet
aan en nadat hij de haak van aas had voorzien, legde hij in.
Zelf vlijde hij zich neer in het gras en kon door een opening in
het riet juist zijn dobber zien.
Nou, dacht hij, het zou me eigenlijk weinig kunnen schelen
of ik al of niet wat ophaal, want het is hier een ideaal plekje
om zorgeloos te dromen. Wat een weertje. Eigenlijk jammer, dat
ik geen boek meegenomen heb, want en passant zou ik ook
wel kunnen lezen.
Maar Jan had geluk. Want de hengel lag nog geen kwartier
of hij had beet. Aan de haak blonk een glinsterende witvis van
minstens een half pond. Enfin, niet groot, maar toch een goed
begin. Volgende bedrijf. Opgewekt legde hij weer in.
Na een poosje bemerkte hij, dat de andere hengelaar inpakte.
Nou, pech had de man in ieder geval niet, want in dat net
zaten verscheidene vissen. Hij moest hier zeker al een paar
uren gezeten hebben.
De man stapte op zijn fiets en verdween in de richting van
de stad. Ziezo, alleen heer en meester. Alle vis voor Jan van
Slooten. Als ze tenminste bijten willen.
Hij keek eens langs de dijk. Veel verkeer was hier ook niet.
Overigens was de dijk daar ook te smal voor. Er kon misschien
net een auto langs. Stel je voor dat er twee uit verschillende
richtingen kwamen. Hoe zouden ze hier moeten passeren? Een
richtingsverkeer zou hier wel niet zijn. Jan grinnikte allleen al
bij de gedachte.
Om negen uur kwam er een melkwagen langs. De chauffeur
hief joviaal zijn hand op ten groet, en Jan deed het eveneens.
Een poosje later kwam er een oude man aangewandeld, die
met belangstelling bij Jan bleef kijken.
„Wille ze nag al baite?" vroeg hij.
,,'t Kon wel beter," antwoordde Jan, wijzend op zijn vangst
tot nu toe.
„Er zit aars zat."
„Dat zal wel."
„Je bent allienig wat laet."
„Ik zit al een poosje."
„De beste taid is van zonsopgang of."
„Bedankt voor de tip. Gaan we volgende keer wat vroeger
beginnen."
„Nou gedag hoor!"
„Ook gedag," antwoordde Jan in een schuchtere poging om
ook Beemsters te praten. De oude baas sjokte weer verder en
na enkele minuten zag Jan hem langs een paadje naar beneden
gaan.
Voor de tweede maal haalde Jan op. Weer een witvis, nu
iets groter. Enfin, dacht hij, ik kom in ieder geval niet met lege
handen thuis.
Om half elf verorberde hij het brood, dat Nel hem had mee
gegeven. Hoewel hij er eerst niet van wilde horen, had zijn
gastvrouw kort en bondig gezegd: „Hoor eens, Jan, van zeven
uur tot half een is veel te lang. Twee broodjes neem je mee,
want de buitenlucht maakt hongerig." Nu was hij toch blij, dat
ze had doorgezet. Inderdaad, hij had trek gekregen....
Onafgebroken haast hield hij zijn dobber in het oog, maar de
vissen schenen verdwenen te zijn. Hij stak een sigaret op en
strekte zich even lui achterover. Lieve deugd, wat een heerlijk
heid was toch zo n vacantie. Als h"Sj elke dag zulk weer hield,
dan kon hij genieten.
Onverwachts hoorde hij een fiets aankomen, doch toen hij
opkeek, was de wielrijdster al vlakbij. Even keek ze naar hem,
maar voor Jan zich goed en wel realiseerde, wie het was, fietste
ze al voorbij. Drommels, als dat de jongste van de Riessenheu-
vels niet was. Wat een gang had die meid! Lam, dat hij haar
niet even eerder gezien had. Nu had hij niet eens gelegenheid
gehad om haar te groeten. Enfin, hij zou haar nog wel eens
meer zien. Een drommels aardig figuurtje had dat kind.
Ho Jan, let op je visserij, daar heb je waarempel al weer
beet.
Hij haalde op. Nu kronkelde er een paling aan de haak. Zo,
nummer drie. Als het zo doorgaat, komen we misschien net aan
een maaltje voor het twaalf uur is.
Maar zover kwam hij niet, want toen Jan weer eens langs
de dijk keek, zag hij in de verte iemand aankomen, naast de
fiets lopend.
Zag hij het goed? Was dat niet dat kleine ding van zoeven?
Die had natuurlijk pech, een lekke band waarschijnlijk. Mooi,
dan wandelden ze samen terug naar de voorstad. Hij pakte alvast
zijn vistuig in. Dit buitenkansje om met haar in kennis te komen,
liet hij zich niet ontglippen!
Ze kwam al dichter en dichter bij. Rustig bleef hij wachten
en deed net, of hij geen erg in haar had. Toen ze op enige
meters afstand van hem was, keek hij, kwasi-verwonderd naar
het aardige ding in haar grijze jurk.
Hun blikken ontmoetten elkaar. Natuurlijk verwachtte ze hulp
van hem. Naar de Beemsterbrug was nog minstens drie kwartier
lopen.
„Wat nu?" vroeg hij vrolijk. Pech?"
„Kunt U misschien even helpen? Hij trapt niet meer."
Dus geen lekke band. Hij trapt niet meer. Met dat „hij" be
doelde ze natuurlijk haar fiets.
Jan klom naar boven en nam de fiets van haar over. Met de
hand trachtte hij de trapper te bewegen, maar ze had gelijk, hij
zat muurvast.
„Ga maar eens even rustig aan de kant zitten," adviseerde hij
haar, „dan zal ik ondertussen proberen, of het te maken is.
Anders klimt U maar achterop mijn fiets en breng ik U zo wel
thuis."
Zonder te antwoorden ging het meisje zitten, terwijl Jan de
fiets in het gras legde en de kettingkast een eindje openpeuterde.
..Het betekent niet veel," zei hij lachend. „Uw ketting is er
afgelopen. Ja, dat is het risico van hard rijden."
„Ik rijd altijd hard," antwoordde ze.
„Dan zal de ketting eens gespannen moeten worden. Maar ik
zie wel kans om het ding weer op z'n plaats te krijgen."
Het viel evenwel niet mee, want de veter van de kast zat
onder de modder.
„Uw fiets mag wel eens schoongemaakt worden."
„Daar heb ik geen tijd voor."
„Nee, dat weet ik. U hebt het nogal druk hè?"
Verwondering op het gezicht van het meisje, maar Jan had
het te druk met de ketting, om er erg in te hebben. Na een
minuut of vijf prutsen, had hij de ketting weer om de raderen
en nadat hij de kast, zo goed en zo kwaad als 't ging, had dicht
geknoopt, zei hij tot het meisje: „Ziezo, Annemarie, je kunt
weer rijden."
De aangesprokene zette een paar grote ogen op, toen ze haar
naam hoorde noemen.
„Kent U mij?" vroeg ze verbaasd.
Jan lachte en stak met zijn vuile handen een sigaret op. Daarna
liep hij naar de waterkant, waar hij, voor zover mogelijk, zijn
handen trachtte schoon te wassen.
„Kennen? Wie kent Annemarie Riessenheuvel nu niet!" Hij
schaterde het uit, terwijl hij ondertussen zijn handen droogd aan
zijn zakdoek. Het meisje zat nog immer tegen de dijk aan en
keek de jongeman met nieuwsgierige verwondering aan.
„Wie bent U?"
Jan was in een uitgelaten stemming, omdat hij op zo'n toeval
lige wijze kennis maakte met het meisje, dat zo'n diepe indruk
op hem gemaakt had.
„Wel eens gehoord van Columbus?"
Annemarie fronste haar wenkbrauwen. „Bent U altijd zo
lollig?"
Hij beheerste zich een beetje. Tenslotte was haar fiets weer
in orde en wat zou hij er aan kunnen doen, als ze zei: „Bedankt
hoor, en aju" Om er dan zonder meer vandoor te gaan. Hij
moest het dan ook niet te gek maken.
„Soms," antwoordde hij, nu wat kalmer, „voornamelijk, als
ik een goede morgen heb, zoals nu."
„O, U was aan het vissen, zie ik."
„Ja, en U ook?"
„Ik?" Opnieuw grote verbazing bij het meisje.
„Ja. U vroeg toch wie ik ben?"
Ze schoot in een lach. Lieve help, wat had het kind aardige
kuiltjes in haar wangen, als ze lachte.
„U komt niet uit de Beemster, en aan uw spraak te oordelen,
evenmin uit Purmerend."
„Volkomen gelijk, schone jonkvrouw, ik ben een ras-mokum-
mer."
„Zo, dan vraag ik me af, hoe U dan mijn naam kent."
„O, heel eenvoudig. U hebt toch in Amsterdam gewerkt?"
„Ja, dat is zo. O, kent U toevallig mijn gewezen baas?"
Hij schudde ontkennend het hoofd, terwijl hij zonder meer
naast haar kwam zitten. „Ik heb niet de eer."
Ze keek hem met stijgende nieuwsgierigheid aan. „Nu begrijp
ik er helemaal niets meer van. U bent een Amsterdammer, maar
desondanks kent U me. Maar mijn gewezen baas kent U niet.
Bent U soms helderziende?"
„Alleen als het erg helder weer is, zoals vandaag. Apropos,
hoe maakt Lieselot het tegenwoordig?"
Ze schoof onwillekeurig een eindje van hem vandaan. „Wat
bent U voor een griezel? Straks weet U misschien ook nog te
vertellen, waar we wonen?"
„Eens even kijken. Geef me uw hafid maar eens." Zonder
haar antwoord af te wachten, nam hij haar handje in de zijne
en keek diepzinnig naar de lijnen.
(Wordt vervolgd.)
