ROB amvtiudec mmÊ. N.V. NOORDER BANK Schoonmaak" Dansen! BURG de VOOR DE SCHOONMAAK KASTPAPIER BOEKHANDEL C. OLDENBURG P. VAN BODEGRAVEN —Radio MEIJER— Gezusters Jli€&&€4 Café Klop - Groet Administratiekantoor JOH. BR0ERE, \Je>$tLfyt de aandacht Kinderverhaal Boomkwekerij „Surstim Corda" te Schoorl CYRUS Toer- en Sport - rijwielen P- J- FELD GEBR* SCHOEN Het adees i/an uedeo-uwen EEN KROON 0) Wederom prima houtvrij wit, rood, blauw, groen aan vellen en rollen Wit kastpapier met witte en gekleurde rand Kastranden, wit en gekl. Rollen geblokt kastpapier in verschillende kleuren Punaises in div. kleuren Cellophaan Behang- en wandhaken LAANWEG C 164 TELEFOON 268 SCHOORL Kantoor Bergen, Dorpsstraat 13. Tel. 2284. Dagelijks geopend van 1,30—4 uur Zaterdags van 9—12 uur. P. VAN DIEPEN Jr. FEUILLETON Auto - Rijschool „BERGEN" B.G.DOBBEN H. H. Pensionhouders Verhuurders RAAM-RECLAME De drie vrienden wachtten met ongeduld af tot de meisjes in veiligheid zouden zijn, want al durfden de krijgers niet dichterbij te komen, hun pijlen en werp- speren werden door de giftige dampen niet tegen gehouden. Hiervoor behoefde men overi gens niet bevreest te zijn. Geen krijger zou het gewaagd hebben de dochter van de vorstin te doden, en met veel tegenzin hadden ze het bevel van hun priester opgevolgd om Sheeba te trachten gevangen te nemen. Ongehinderd waren de meisjes dan ook beneden op de begane grond aangeland terwijl de wilden van boven af toezagen hoe de witte tovenaars in de vergiftige gassen konden leven. TELEF. K 2209 - 285 levert alle soorten bomen, heesters, rozen, vaste planten enz. Speciaal adres voor tuinaanleg, windkeringen, sport terreinen enz. Prijscourant op aanvrage gratis. Vraagt ons persoonlijk bezoek Voor al uw bankzaken deskundige voorlichting. Verleent CREDIETEN aan Handel en Industrie. Bestel tijdig de stucadoor voor uw wit- en reparatiewerken Aannemer Vijverlaan 4 Bergen Ons telefoonnummer is 2 7 6 2 Ruïnelaan 3 Telef. 2514, Bergen Steeds grote voorraad. Betaling kan desgewenst geregeld worden. Erkende reparatie-inrichting Dus geen moeilijkheden Verkpop Reparatie Inruil Verhuur HKIKOi PHILIPS RADIO SERVICE Een roman uit Noordholland door Maartje Zeldenrijk 19. HOOFDSTUK 13. Jan keerde Maandagsmorgens met gemengde gevoelens naar Amsterdam terug. De avond tevoren was hij nog even naar het Zuiderpad gegaan, andermaal in de hoop, dat Annemarie weer thuis zou zijn, maar hij had in de voorkamer alleen Lieselot aangetroffen, die rustig in een hoekje zat te schemeren, hoewel het al zo goed als geheel donker was geworden, want de dagen in Februari waren nog kort. ,,Het zal wel morgenochtend worden, voor ze terugkomt", meende Lieselot. Ze hoeft pas om negen uur te beginnen, dus als ze om half acht uit Kwadijk gaat, is ze om ruim acht uur hier. Net voldoende tijd om zich te verkleden." „Nou", antwoordde hij zuchtend, „dan ga ik maar weer." „Blijf je niet koffiedrinken?" vroeg ze zacht. Hij bemerkte onmiddellijk de hunkering in haar stem en hoewel hij op dit moment opstandig was, kreeg hij medelijden met dit eenzame vrouwtje en hij besloot haar die verdere avond gezelschap te houden. Ten slotte kwam er rust in zijn gemoed en om zich te verzetten, zette hij zich achter de piano, speelde een uurje, zodat de Zondag toch nog op waardige wijze eindigde. Maar hij keek vreemd, toen hij, Zaterdagmiddag uit Hillebrug thuiskomend, een brief zag liggen, met als poststempel Zuid- Beemster. Verrast nam hij de brief op. Nee, het was Anne- marie's handschrift niet, want dat kende hij wel. Dan moest de brief van Lieselot zijn en met een voorgevoel van een naderend onheil scheurde hij de enveloppe open. Het bleek inderdaad een brief van Lieselot te zijn, die hem, in haar stijve, ietwat onbeholpen schrift, het volgende mede deelde: Beste Jan, Je zult misschien wel een beetje vreemd opkijken, dat je een brief van mij ontvangt, maar er is iets voorgevallen, dat je moet weten. Het zal je zeker erg teleurstellen te ver nemen, dat Annemarie me verzocht heeft je te schrijven, dat ze liever heeft, dat je niet meer komt. Ze heeft, zoals ze tegen me zei, er over nagedacht, en ze is van mening, dat het tussen haar en jou toch niets wordt. Ze wil niet uit de Beemster vandaan en ze houdt ook niet van je. Ja, jongen, dat zijn harde woorden. Ik heb alle mogelijke moeite gedaan om haar tot andere gedachten te brengen, maar het was allemaal tevergeefs. Je kent haar en je weet, dat ze een stijfkop kan zijn. Aanvankelijk begreep ik niet, waarom ze zo ineens ver anderd is. Ik vermoedde, dat het feit, dat je naar Slikker- kerk gaat voor haar een reden was om het uit te maken. Maar eergisteren ben ik de waarheid te weten gekomen. In de winkel, waar ze werkt, heeft ze kennis gemaakt met een student, die daar nog wel eens boeken koopt. Hij heeft een auto, want hij studeert in Amsterdam, en hij heeft haar uitgenodigd voor een tochtje. Voor zover ik weet, heeft ze dat aangenomen. Ze is in het begin van deze week al een avondje met hem uitgeweest. Het is hard voor je, Jan, omdat ik weet, dat jij oprecht van Annemarie houdt. Maar ik meende, dat het mijn plicht was jou van een en ander op de hoogte te stellen. Dat bespaart je een reis hierheen en dan zou je haar misschien tegenkomen en nog nergens van weten. Ik behoef je zeker niet te vertellen, dat je, ondanks dit, in de Beemster als steeds hartelijk welkom bent. Al heeft Annemarie je dan aan de dijk gezet, ik heb ook nog wat te vertellen en daarom kom je maar gerust, als je er zin in hebt. Als je soms eens een neerslachtige bui hebt, denk dan maar eens aan het huisje aan het Peldersweggetje, zoals je ons huis altijd noemde, en kom dan maar gerust. Ik reken er in ieder geval op, dat je mij niet zult vergeten, want evenmin vergeet je je toegenegen Lieselot. Toen Jan deze onheilsboodschap gelezen had, viel hij op een stoel neer en hij had grote moeite zijn tranen te weerhouden. Na enige tijd zuchtte hij en vermande zich. Hij stond op en ging voor de spiegel staan. „Zo, jong, dat is voorbij. In het nieuwe huisje in Slikkerkerk zal geen Annemarie haar intree doen. Alleen mooie dromen, anders niet. Je bent haar kwijt Die Zaterdagavond bleef hij, tot verwondering van zijn hos pita, thuis, wat in geen maanden gebeurd was. De vrouw ver moedde wel, wat er gebeurd was, want ze had aan het post stempel gezien, dat de brief uit de Beemster kwam, waar ze wist, dat Jan's meisje woonde. Maar ze was een verstandige vrouw en zei niets. Alleen haalde ze een extraatje in huis, want ze hield van de jongeman, als een moeder van haar zoon. Er gingen weken voorbij. Jan had in een kort briefje Lieselot geantwoord èn hierin zijn erkentelijkheid uitgesproken voor het feit, dat ze hem geschreven had. Na enkele dagen besloot hij toch nog een poging te wagen en wel door rechtstreeks aan Annemarie te schrijven. Hij begon verschillende keren, maar als hij enkele regels op papier had staan, las hij ze over en schudde dan het hoofd. Dan verdween het papier in de kachel en begon hij opnieuw. Tot hij meende de juiste toon gevonden te hebben. Op een zachte Woensdagavond in het begin van Maart bracht hij zijn brief naar de bus, en wachtte. Maar hij wachtte tevergeefs. Annemarie schreef niet terug. Hij kon het ook niet weten, dat het meisje de brief, na een paar regels gelezen te hebben, zonder meer in snippers had gescheurd. Voor haar was Jan van Slooten een episode geweest in haar bruisende leven. Nu was de student, die bovendien een wagen had, voorlopig favoriet. Na een week begreep hij, dat hij van Annemarie geen bericht meer te verwachten had. Het was finaal uit en hoe gemakkelijk hij tot nu toe over zijn teleurstelling was heengekomen, ditmaal bleef de wond open. Gelukkig had hij in deze dagen veel aan zijn hoofd in verband met de op handen zijnde verhuizing naar Slikkerkerk. Aan de burgemeester had hij al bericht gezonden, dat de trouwplannen van de baan waren, zodat hij voorlopig aan een pension genoeg had. Daarmede verviel de voor hem bestemde woning aan een ander. Enkele dagen voor zijn vertrek naar Slikkerkerk nam hij af scheid van zijn collegas' en superieuren in het dorpje, waar hij zovele jaren gewerkt had. Het was een prettige middag en toen hij die avond voor de laatste maal naar Amsterdam reed, zuchtte hij toch even. Ook dit was nu weer voorbij. Weder een band verbroken. Maar anderen zouden weer gelegd worden. Zo was nu eenmaal het leven Donderdagsmorgens overviel hem opeens het verlangen om naar de Beemster te gaan. Hij kon toch eigenlijk niet naar Slik kerkerk gaan, zonder afscheid genomen te hebben van Lieselot. Want de avondjes in het kleine huisje aan het Peldersweggetje waren toch prettig geweest. Om elf uur stond hij eensklaps voor haar. Lieselot, die in het achterhuis stond te strijken, schrok, toen ze hem zag, maar nog meer, toen ze bemerkte, hoe mager hij in zijn gezicht was geworden. „Is me dat even een verrassing!" riep ze uit, hem harte lijk de hand drukkend. „Ga maar naar de voorkomer, je krijgt zo koffie! Echt, zeg, dat je eens overkomt!" Bedrijvig trok ze de stekker uit het contact en schoof gestreken en ongestreken goed op een hoop. Dat had nu wel de tijd. Daarna zette ze koffiewater op, waarna ze naar binnen ging. Jan zat weer, net als voorheen, in zijn hoekplaatsje bij het raam. „Nog niet in Slikkerkerk?" vroeg ze, in de andere hoek plaats nemend. „Over enkele dagen," antwoordde hij. Lachend nam hij een sigaar uit het bekertje, dat altijd half of heel gevuld op tafel stond, hoewel bezoek van mannen in dit huisje een zeldzaam heid was, en knipte zorgvuldig de punt er af. „Maar ik kreeg vanmorgen opeens zo'n verlangen naar deze kamer, dat ik de rommel de rommel gelaten heb en op de eerste de beste tram stapte, die me naar Purmerend kon brengen. En daar ben ik nou." „Fijn," zei ze, uit de grond van haar hart. „Je blijft natuurlijk eten, he? Nee," liet ze er meteen op volgen, toen ze zag, dat zijn gezicht betrok, „we hebben vanmiddag het rijk alleen. Ze blijft tegenwoordig 's middags in de zaak." „Nou, dan mag ik het niet afslaan." „Daar doe je goed aan. Ik heb nog een fles appelmoes in de weck, die zal ik voor deze gelegenheid slachten „Nee, maak nou geen drukte „Niks geen drukte. Ik weet, dat je er dol op bent en ik lust het ook wel. Je treft het bovendien, want ik heb ook een lekker stukje vlees in huis." Lieselot fleurde helemaal op, toen ze tien minuten later aan de koffie zaten. „Ben je nog in Hillebrug?" „Neen. Gisteren ben ik er voor het laatst geweest." En hij vertelde van het afscheid en van de komende werkkring, die interessant beloofde te worden. „Jammer, dat je straks zo ver weg zult zijn. Ik behoef er zeker niet meer op te rekenen, dat ik je, na vandaag nog hier zie?" Hij lachte flauwtjes. „Stel je er prijs op?" vroeg hij een tikje ondeugend. Ze keek hem recht in de ogen. „Moet ik je dat nog zeggen?" Hij was getroffen door haar openhartigheid. „Je hebt gelijk, Lieselot. In de ware zin des woords ben je een vriendin voor me. En daarom vind ik het heerlijk, weer eens hier te zijn. Ja, het is jammer, dat Slikkerkerk zo ver weg is. Dat neemt evenwel niet weg, dat ik nog wel eens een keertje kom. Daar kun je op rekenen." Om half een gingen ze gezellig eten en Lieselot babbelde honderd uit over haaf werkzaamheden, over Nel en Kees, waar het nu weer helemaal in orde was. „Ik heb een hekel aan kletsen, maar omdat Kees een vriend van je is, lijkt het me toch wel goed, dat je weet, dat alles weer helemaal in orde is met die twee. Je weet immers, dat die secretaresse van hun zijn vader en hem Miep de Bruin heet ze, zo'n beetje het huwelijk van Kees en Nel in de war stuurde? Nou verleden week is ze zo maar weggebleven. Blijkt, dat ze er van door is met een opzichter van de wegenbouw, een nog vrij jonge vent. Gelukkig ongetrouwd. Kees is toen twee dagen op sjouw geweest, naar men zegt, om Miep te trachten over te halen, weer terug te komen. Maar ze schijnt hem vier kant in zijn gezicht uitgelachen te hebben. Enfin, Nel is altijd stapel op hem geweest en ze heeft de berouwvolle zondaar weer alles vergeven en nu is alles gelukkig weer in orde."' „Daar hoor ik van op. Enfin, Nel is een 'lief vrouwtje en als ze nu de teugels een beetje strakker houdt, zal het met Kees in de vervolge wel loslopen." In de schemeravond liepen Lieselot en Jan naar de stad. Hij had in huis afscheid van haar willen nemen, maar Lieselot ver klaarde, dat ze er ook wel eens uit wilde. „Ik breng je naar de tram, beste jongen." En Jan vond het prettig. „Laat nog eens wat van je horen, wil je?" vroeg ze, toen ze reeds in de stad waren. „Maar dat spreekt toch immers vanzelf? Zodra ik rustig en wel in m'n nieuwe verblijf geïnstalleerd ben, kun je een lange brief van me verwachten." „Fijn. Maar je moet maar niet naar m'n hanepoten kijken, als je een brief terug krijgt. Ik heb nooit erg mooi kunnen schrijven." „Maar je stijl is goed," antwoordde hij eenvoudig. „Overigens, wat doet het handschrift er toe? Vertel maar wat van je leventje in de Beemster. Je weet, dat het me altijd interesseert." „Goed, dat zal dan voor het eerst in m'n leven zijn, dat ik briefwisseling ga houden." Toen de tram op het punt stond te vertrekken, drukte hij zacht, maar veelbetekenend haar hand. „Meid, hartelijk dank voor de vele gezellige uren. Ze zullen steeds een prettige her innering voor me zijn." „Voor mij ook," antwoordde ze, dapper lachend. En dat bleef ze doen, tot de tram uit het oog verdwenen was. Op dat moment parelden twee dikke tranen langzaam over haar wangen en een snik welde op. Maar ze beheerste zich en draaide zich om. De chef, die zoeven het vertreksignaal had gegeven, behoefde het immers niet te zien HOOFDSTUK 14. Na de eerste week in Slikkerkerk schreef Jan een lange brief aan Lieselot. Uitvoerig vertelde hij van zijn eerste indrukken, van zijn collega's en ondergeschikten, van de mensen, van de omgeving en van zijn pension. Lang behoefde hij niet te wachten, want op een Maandag avond kreeg hij twee brieven tegelijk. De ene was met een be kend handschrift. Hij glimlachte, toen hij de zware, min of meer onbeholpen neergezette letters zag. Van Lieselot. Het hand schrift van de ander kende hij niet, maar het poststempel was Purmerend. Toen hij de brief geopend had, ontdekte hij tot zijn verbazing, dat het een brief van Nel was. Ze schreef o.m.: Jouw onverwacht bezoek heeft een hele verandering in ons leven teweeg gebracht. Kees is veranderd als een blad aan de boom. Inderdaad, het ging met ons niet goed. We hebben ons dit gerealiseerd en zijn vast besloten ons leven anders in te richten. Ik kan dit niet zo mooi schrijven, maar je zult wel begrijpen, hoe ik het bedoel. Voor mij is dit alles zo vreemd, omdat ik er eigenlijk niet in groot gebracht ben. Wat waren we eigenlijk toch domme mensen Het briefje van Lieselot was hartelijk en spontaan, zoals ze steeds was. Ongekunsteld schreef ze over allerlei kleine gebeur tenissen in de voorstad en Purmerend en was blij, dat hij het in Slikkerkerk zo naar zijn zin had. Ze besloot haar vier kantjes met de beste wensen, hopende op een spoedig antwoord Morgen of overmorgen zal ik wel terugschrijven, besloot Jan. Maar er kwam iets anders, dat ieder schriftelijk antwoord overbodig maakte. Op een Zaterdagavond laat, in het begin van April, werd Jan, die reeds sliep, door zijn hospita gewekt met een roffel op de deur. (Wordt vervolgd) Een huisvrouw die rekent, weet wat de Goedkope Groentenhal betekent. Daarom geven wij deze week weer f 1.- f 1.— f 1.— f l.~ f 1.— f 1.— f l.~ f 0.25 8 pond stoofperen 8 pond zoete appelen 8 pond moesappelen 8 pond handappelen 4 pond goudreinetten 4 pond Jonathans 4 pond Jac. Lebel 3 citroenen Onze heerlijke Jaffa's kosten nog slechts 90 cent per kg. En dan die heerlijke sinaasappelen, honing zoet, 10 stuks f 1. Wij hebben nog mooie spruiten en goed koop witlof. Dus allen naar de Dorpsstraat 86, Telef. 2069, Bergen Probeert U eens onze heerlijke zoute snij- en sperciebonen. Sierlijk, Sterk en Lichtlopend, zijn de Alleen verkrijgbaar bij Rijwielhandel Oude Bergerweg 6 Bergen Tevens Gomo-rijwielen f 124, Levert ook rijwielen in huurkoop Kerkelaan 17 Bergen VERZORGT UW BOEKHOUDING BELASTINGZAKEN Neemt U bij ons uw rijlessen Voor goed onderricht wordt ingestaan BERGEN t Breelaan 50. Telefoon 2496 ALKMAAR t Bergerweg 12. Tel. 3725 Stoomwasserij Visscherslaan 11 Telef. 3712 ALKMAAR Een KAPSEL van Gedipt. Dame s -en Herenkopper OORPSTR 2I BERGEN TEL 2266 op uw bedrijf of woning door een goede Kaarten met „Gem. te huur" enz. met de hand geschilderd in alle maten vanaf f 1.50. Levering op bestel binnen 2 dagen. C. J. SANDEE RECLAME'S, tijd. Breelaan 5 Bergen Zondag 12 MAART AANVANG 8 UUR Een bron van glans!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1950 | | pagina 4