ROB
<U
avAnturiec
Wj
R A N J E Golfcarton
Bacon
L
1
mm
P. VAN BODEGRAVEN
JOH. BR0ERE
1 MEIFEEST
DANSEN
Café NIEUWENDIJK
Boomkwekerij „Sursum Corda" ie Schoorl
„DE RUSTENDE JAGER" BERGEN
A d mini stratiekantoor
HOOVER
tegen wil en dank.
C. BOERING
GEVESTIGD
JAC. HOPMAN
VAN DIEPEN'S
Wegens vacaniie
gesloten
Banketbakkerij
TER BURG
Kinderverhaal
S- KROM NaV.
Heden ontvangen:
voor de etalage!
DE HAAN'S BOEKHANDEL
Bij het Provinciaal Ziekenhuis »Duinenbosch« te Bakkum
worden gevraagd TWEE HUISKNECHTEN
Ifleu&dincUceri}
Onze sortering
Hoopt bij ons uw
knaoic<>stuutn
De sinaasappelen zijn duur
Auto - Rijschool BERGEN
Chemische Wasserij en Ververij
chem. STRIJKSTER
BERGEN
TELEF. K 2209 - 285
MUZIEK
JAAP DANIELS
BOEKHOUDING
BELASTINGZAKEN
PLOMPER - BERGEN
ERKEND VERHUIZER
wasmachines
J. M. Wittebrood
Breelaan 29, Tel. 2204, Bergen
FEUILLETON
Helderziend Magnetiseur
uit Zaandam
Reparaties
Bloemkwekerij Lijtweg 44, Bergen
MOOI...
een Kapsel van
B.G.DOBBEN
Manufacturenhandel
van 1 tot 8 Mei a.s.
SCHOORLDAM
FIRMA BOORSMA - BERGEN
Nog eens schoot Rob, en ein
delijk, na een kwartier wachten,
week de rotswand vóór hen,
vaneen, en daalde langzaam om
laag. Een donkere tunnelingang
werd zichtbaar. Een gedaante
verscheen, het was de vorstin,
Sheeba's moeder.
Als een hinde zo vlug stapte
het meisje op de stenen brug.
Rob volgde zijn leidster en samen
traden ze de donkere ingang bin
nen waar de vorstin hen wachtte.
Enige gewapende krijgslieden
namen Rob in hun midden. De
brug werd weer opgehaald en
allen volgden de vorstin.
In de troonzaal, waar Rob
reeds eerder was geweest, werd
halt gehouden. De koningin nam
plaats en Sheeba vertelde, in
eerbiedige houding voor haar
moeder geknield, in haar eigen
taal hoe de blanken erin geslaagd
waren de schatten te vinden, en
op welke verraderlijke wijze de
priester de vreemdelingen wilde
doden.
maar toch geven wij nog 10 heerlijke
zoete sinaasappelen voor f 1,
Wij hebben voor de laatste maal nog
wat goedkoop fruit
6 pond moesappelen f 1,.
6 pond stoofperen f 1,
4 pond zoete appelen f 1,
3 citroenen f 0,25
Wij hebben Zaterdag nog een beetje
goedkoop lof en spinazie.
Onze zoute sperciebonen zijn verrukkelijk
en niet duur,
Alleen DORPSSTRAAT 86
Tel. 2069 Bergen
Bekijk voor de Koninginnedag onze etalage
voor verrassingen.
Neemt U bij ons uw rijlessen
Voor goed onderricht wordt ingestaan
BERGEN i Breelaan 50. Telefoon 2496
ALKMAARBergerweg 12. Tel. 3725
vraagt flinke MEISJES welke als
opgeleid wensen te worden.
Tijdens de opleiding goede salariëring.
Tevens kunnen er nog enige flinke NAAISTERS geplaatst worden.
Pers. aanmelding Kantoor Schermerweg 84, Alkmaar.
georganiseerd door de Partij v. d. Arbeid
VARA - N.V.V.
met medewerking van W. VAN CAPELLEN. Spreker de v. d. VALL.
Opgeluisterd door THE RYTHM. JEEPS, in de zaal van de heer NIC. SCHUIJT.
Aanvang 8 uur. Entreé 75 ct. belasting inbegrepen
Leeftijd tussen 21 en 35 jaar. De werkzaamheden bestaan
o.m. uit het bedienen in een theehuis voor bezoekers en/
of het invallen op patienten-werkplaatsen.
Er zijn geen woningen beschikbaar. Aanstelling voorlopig
op arbeidsovereenkomst.
En TWEE BEKWAME VOLWASSEN HUISSCHILDERS
op arbeidsovereenkomst voor ten hoogste één jaar.
Sollicitaties zo spoedig mogelijk aan de Geneesheer-Directeur.
Iedere ZONDAG aanvang 4 uur
Koninginnedag en de Nationale feestdag GROOT FEESTBAL
Aanvang half acht
levert alle soorten bomen, heesters, rozen, vaste planten
enz. Speciaal adres voor tuinaanleg, windkeringen, sport
terreinen enz.
Prijscourant op aanvrage gratis. Vraagt ons persoonlijk bezoek
1 Mei (Koninginnedag)
en 5 Mei (Bevrijdingsdag)
in de voorzaal
van de bekende Pianist
Gedurende de maand Mei iedere Zondagavond DANSEN
Aanvang 8 uur
Hertenlaan 6, Bergen, Tel. 2697
VERZORGT UW
EEN WONDERLIJKE GESCHIEDENIS
door B. J. TEN WESEPE
4.
Vastbesloten keerde ze naar de kamer terug. Haar moeder
zag het meisje onderzoekend aan, bemerkte de randen om haar
ogen, maar besloot niets te zeggen. Wat kon ze ook zeggen?
Had ze Pop niet gewaarschuwd om niet overijld te handelen?
Pop ging zitten en nam het boek weer in haar handen. Maar
de letters dansten voor de ogen. Nog steeds zwijgend schonk
mevrouw Willemse haar dochter een kopje thee in en schoof
dit naar haar-toe. Maar de thee werd koud
De gebakjes gingen weer in de doos en verdwenen in de
kelder, gevolgd door de fles port.
Op een gegeven ogenblik keken moeder en dochter elkaar
aan. Begrepen ze, wat in beider hart omging? Liefdesverdriet
bij de dochter en medelijden bij de moeder? Pop kwam overeind
en ging naar haar toe. Ze kon zich niet langer beheersen.
„O, moeder!" klonk het vertwijfeld en in deze twee woorden
lag een wereld van leed opgesloten.
Het meisje verborg haar hoofd aan de borst van de oudere
vrouw en deze streek zacht over dz zwarte, glanzende haren.
,,Het komt allemaal wel weer in orde," trachtte mevrouw
Willemse te troosten. „Maak je dadelijk niet zo overstuur."'
Het meisje richtte haar betraande gezicht omhoog en keek
haar moeder beslist aan. „Nee," antwoordde ze met een vreemde
stem, „ik heb er nu genoeg van. Ik ben niet van plan me zo
te laten behandelen. Morgen krijgt hij z'n ring terug. Ik wil
hem niet meer zien en probeer maar niet me over te halen. M n
besluit staat vast. Dan kan hij kaarten. Daar schijnt hij niet
buiten te kunnen."
De huilbui scheen het meisje goed gedaan te hebben want ze
kalmeerde en ging weer op haar stoel zitten. Ze dronk de koud
geworden thee en de oudere vrouw hoorde, hoe de tanren van
het meisje tegen het kopje klapperden.
Om tien uur zei mevrouw Willemse: „Gebruik je verstand,
Pop en ga naar bed. Morgen zie je de dingen weer anders."
„Nee, vanavond nog schrijf ik hem een brief en die laat ik
morgenvroeg bezorgen. Mèt m'n ring. Ik blijf nog een poosje op.
Gaat U maar naar Bed. Ik kom straks wel."
Hoofdschuddend keek ze haar dochter aan. Dan drukte ze
een hartelijke kus op de bleke wang en ging naar de slaapkamer.
Pop haalde haar schrijfmapje voor de dag en deelde Jan in enkele
koele bewoordingen mede, dat ze de verloving verbrak en in
gesloten zijn ring terugstuurde en besloot met de woorden:
„Mijn besluit is onherroepelijk."
Toen ze hiermee gereed was, legde ze haar vulpen even neer
en keek naar de ring, die ze nu meer dan een jaar gedragen
had. Welk een heerlijk dag was het geweest, hun verlovings
feest. Ze zag zichzelf nog staan, trots naast haar Jan, temidden
van een zee van bloemen. En nuwas dit alles voorbij.
Weer een illusie armerweer een ervaring rijkerWat
een egoïsten waren mannen toch eigenlijk.
Langzaam trok ze de ring, als gold het een plechtige hande
ling, van haar slanke vinger. Dit was het eindeUit was het
mooie verhaal, waarvan het begin zo veelbelovend was' ge
weestuitgelopen op een grote teleurstelling
Een warme druppel viel op de ring en bleef als een parel
glinsteren door het licht van de lamp. De ring rolde uit haar
bevende vingers op het wollige tafelkleed en Pop's hoofd zakte
voorover op de armen en voor de tweede maal die avond snikte
ze het uit
De volgende morgen hoorde mevrouw Willemse haar dochter
al vroeg uit bed gaan. Pop had een vrijwel slapeloze nacht door
geworsteld, maar met het komen van de nieuwe dag overwon
uiteindelijk haar trots en onverzettelijke wil. Het restantje liefde,
dat ze nog voor hem gevoelde, zou ze vertrappen. Hij was
immers niet waard, dat ze nog meer tranen om hem stortte.
Ze waste haar bleke gezicht, dat de sporen van een half
doorwaakte nacht droeg en kleedde zich vervolgens kalm aan.
Op het kleine bureautje lag de brief, nog geopend. Zonder enige
emotie deed ze de ring in het couvert en plakte het dicht. Straks
zou de loopjongen de brief wel naar de Zocherstraat brengen.
Afgelopen. z
Aan het ontbijt deelde ze haar moeder mede, dat ze de ring
zou terugzenden. „Ik ben er nu overheen, moeder, en ik ge
loof, dat dit de beste oplossing is. Beter nu een vergissing in
te zien, dan na het huwelijk. Dan zou het te laat zijn. Dan maar-
geen man. Ik kan ook wel zonder."
Moeder Willemse zei niet veel. Ze was ouder en had meer
levenservaring. Dat zou wel weer in orde komen, was haar
eerste gedachte.
Om negen uur deed Pop de winkel open en de loopjongen
bracht de brief met ring naar de Zocherstraat. Als Jan vanavond
thuiskwam, wist hij meteen, waar hij aan toe was. Als hij maar
zou begrijpen, dat elke poging tot verzoening vruchteloos was.
Nu ze eenmaal al haar schepen achter zich had verbrand, was
ze rustiger. Ze kon toch immers niet meer terug, zonder haar
vrouwelijke waardigheid te grabbel te gooien. En dat deed ze
nooit!
Er kwamen veel klanten en Pop was vrijwel onafgebroken in
de winkel. Na de middag kwamen er een paar reizigers en om
dat er wel het een en ander te bestellen was, had ze geen tijd
om aan Jan te denken. Maar 's avonds, toen ze weer getweeën
in de achterkamer zaten, kon ze haar gedachten niet dwingen.
Het was immers zijn avond en ditmaal zou hij niet komen.
En als hij nu wel eens kwam? Wat dan?
Ze schrok op en keek naar de klok: kwart over zeven. Wie
weet, kreeg hij spijt over zijn gedrag en zou hij over enkele
minuten met hangende pootjes voor de winkeldeur staan. En
dan?
Nee, ze wilde hem niet zien. In geen geval. Resuluut stond ze
op en haalde haar mantel uit de kast.
Verwonderd keek mevrouw Willemse haar aan. Wat nu?
Had ze nu al spijt over haar ondoordachte daad? En ging ze
naar Jan?
„Naar Jan?" Verontwaardigd keek Pop haar Moeder aan.
„Wat denkt U wel van me? Ik ga vanavond eens alleen uit.
Misschien wel naar de bioscoop. En als hij het soms in z'n hoofd
mocht krijgen om toch te komen, zeg hem dan alstublieft, dat
hij met bekwame spoed weer kan verdwijnen en dat ik niet
meer voor hem ben te spreken."
Vlug liep ze in de gure Noordwester naar het Frederiksplein,
Wat zou ze doen? Trammen of lopen? Ze besloot tot het laat
ste. Ze ging de Utrechtsestraat in en bezag de enkele winkels,
de verlichte etalages. Via het Rembrandtplein en de Reguliers-
breestraat ging ze de Kalverstraat in. Hier had ze ook wel
verscheidene malen met Jan, stevig gearmd, gelopen. Gewan
deld. Ach Jan, altijd weer Jan. Dat was immers voorbij
Niet meer aan denken.
Hè, het was toch maer goed, dat ze vanavond de deur uit
gegaan was. Ze had het deze avond vast niet kunnen uithouden
in het kleine achterkamertje. Zeker nu niet. Behaaglijk wan
delde ze in de altijd drukke straat, stak de Dam over, de Nieu-
wendijk in. Maar halverwege verdween ze door de Graven
straat naar de Voorburgwal en stapte op lijn 2. Ze herinnerde
zich een advertentie gelezen te hebben over een theatertje op
het Leidseplein. Daar ging een aardig stuk. En ze wilde eens
lachen.
Juist op tijd voor de aanvang der voorstelling trad ze de zaal
binnen. Het was er niet druk en vlak voor haar zat een jonge
man en een meisje, de armen stijf om elkaar heen geslagen.
Hoe vaak had zij met Jan ook niet zo gezeten
Alweer JanKon ze hem dan nooit uit haar gedachten
verdringen? Ze wilde hem immers geheel uit haar leven weg
bannen? Dat moest. Ze had het zelf zo gewild.
Het stuk beviel haar maar matig en in de hoofdpersonen zag
ze onwilleurig het leven van Jan en haarzelf. Na het eerste
bedrijf had ze er al genoeg van en na het tweede sloot ze reso
luut haar mantel en vertrok.
De- donkere stad leek haar nu naargeestig en vlug liep ze
naar de halte, waar juist lijn 7 aankwam. Binnen een kwartier
was ze weer thuis, waar ze haar moeder nog precies zo met de
breikous vond, als ze haar ruim twee uur geleden had achter
gelaten. Toen ze de sleutel in het slot gestoken had, bekroop
haar de vrees, dat Jan er wel kon zijn. Het zou echt iets voor
moeder zijn. om hem vast te houden, tot zij terug zou komen.
Maar tot haar verlichting enerzijds en ook met een beetje
teleurstelling constateerde ze, dat hij er zelfs niet geweest was,
want het asbakje was nog net zo schoon als in de vooravond.
En Jan had de gewoonte om te roken als een locomotief.
Ze gingen vroeg naar bed. En de volgende dag ging alles
weer precies als voorheen. Met dit verschil, dat er geen Jan
Houtzagers in het middagschaftuur onverwacht de winkel bin
nenstapte om een zoentje te halen, zoals hij dat altijd uitdrukte.
En dat er 's avonds ook geen man meer in huis was. Het doosje
sigaren bleef gesloten en de taartjes werden de derde avond
maar opgemaakt, voor ze zuur werden en dat zou zonde zijn.
Diep in haar hart hal ze nog gehoopt, en zelfs verwacht, dat
Jan wel na een of twee dagen als een berouwvol minnaar zou
komen opdagen, met een zondaarsgezicht, een armvol excuses en
een dito hoeveelheid beloften voor de toekomst. Maar Jan Hout
zagers vond deze toestand blijkbaar uitstekend, want ze hoorde
of zag niets van hem. En ook haar ring kwam niet terug, hoewel
ze er in haar laatste brief om verzocht had.
De week sloot af en er kwam een vreselijk vervelende, saaie
Zondag, 's Morgens gingen de beide vrouwen naar de kerk,
's middags maakten ze, zoals vóór Pop's verkering, een wande
ling langs de Stadhouderskade, en daar bleef het bij. Pop trachtte
voor de zoveelste maal in haar boek verder te lezen, maar ze
kon haar gedachten er gewoon niet bij houden. Het leek wel,
of alles voor haar ogen draaide, als ze letters voor zich zag.
Daarom zat ze meestal maar met de handen gevouwen in haar
schoot voor zich uit te staren.
De nieuwe week begon zoals elke nieuwe week. Alleen was er
de Zondag tevoren voor het eerst sinds twee jaar geen Jan op
visite geweest. De Maandag ging voorbij en de Dinslag kwam.
Het kleurloze leventje van alle dag in zijn gewone sleur van op
staan en ontbijten, winkel open, klanten helpen, winkel dicht,
eten en slapen gaan, rolde traag verder. De ene dag met meer
klanten dan de andere. Maar elke dag in dezelfde cirkelgang.
Zonder enige afwisseling. Soms dacht Pop: Ik wou, dat er maar
eens iets bijzonders gebeurde. Een tram-ontsporing of een aan
rijding tussen twee auto's. Desnoods een brand. Maar de tram
scheen niet van plan zich buiten haar ijzeren baan te begeven
en de autos' weken eerbiedig elkander uit de weg, terwijl de
sirene van de brandweer ook niet werd gehoord. Alles ging zijn
gewone gang. Er kwamen klanten om klosjes garen of kaartjes
wol, soms om breikatoen of een paar bonte handdoeken, een
tafelkleedje of een dozijn luiers maar het moeten beslist tetra
zijn, juffrouw! en bracht de loopjongen het bestelde weg, met
of zonder kwitantie. En de reizigers noteerden op gezette tijden
nieuwe bestellingen en vulden de voorraden aan. In een winkel
moeten de klanten keuze hebben.
Om zes uur werd zonder mankeren de sleutel omgedraaid,
hoewel er nooit een klant na die tijd belde. Dat gebeurde wel
eens, bij de melkboer links en de kruidenier aan de overkant.
Maar wol of knopen haalden de mensen niet op het laatste
ogenblik. En anders kon het ook wel wachten tot de volgende
dag.
die ellendige avonden! Het liefst ging zë na het eten
maar meteen naar bed. Maar ze wilde haar moeder niet laten
blijken, hoe ze inwendig leed. Alsof deze dit niet zag
Overigens, wat moest ze zo vroeg in bed doen? Ze kon toch
al zo slecht slapen. Uren achtereen lag ze soms wakker te kijken
naar de lichten in de straat of naar de spiegelbeelden van de
voorbijglijdende trams op het plafond. Maar tranen kwamen er
niet meer. Nu leed ze innerlijk. En al haar moeiten, om haar
vroegere verloofde uit de gedachten te bannen, was te vergeefs.
Ze kón hem niet vergeten
Als dat ellendige kaarten er maar niet geweest wasDan
zou ze nog gelukkig zijn. Hoe had ze soms behoefte om zijn
sterke, harde armen om zich heen te voelen. Hoe verlangde ze
vaak naar de warme druk van zijn lachende lippen, naar een
enkel woord van hem
(Wordt vervolgd)
houdt privé-consult op Woens
dag 3 Mei van 11—12.30 uur
en van 1.30—6.30 uur in Hotel
„Kreb", volgens afspraak.
Gr. Dorpsstraat 14 s
Netjes
Billijk
Bloembakjes vanaf f 1,75
Geraniums f 0,60
Dwerggeraniums f 0,50
Gedipt. Dome s - en Herenkapper
DORPSTR.2! BERGEN TEL 2266
wordt steeds groter
onze prijzen voordeliger
Tel. 2659 - Stationsstraat 5 - Bergen
Een koolduif hoort in het
bos thuis, maar niet onder
de kraag van uw colbert.
Denkt om de goede coupe en belijning.
van de beste
KAMGARENS,
TROPICALS of
PALMBEACH
RUÏNELAAN 31 - TEL. 2065
