Moderne
Zeerovers
ltanto-6cafytnda s e*i
Amsterdamsche Bank n.v.
CuU&tfyOtoty
1951
LEGER DES HEILS
t
JOH. BR0ERE
ROOKWORST
KALENDERS
DOBBEN
&M»U2-Vulpenhouders V
Kalenders
KOELHUISBOTER
Administratiekantoor
KOELKASTEN
Sekte. (jeJUUtse
M. van Teulingen
A. Kruit
Goedkope Groentenhal
Hap&alüH
2266
2266
Humoristische
dagkalenders
Kinderverhaal
Alle kantoorboeken, alsmede
benodigdheden op gebied
van boekhouding,
administratie en
kantoorboekhandel
kunnen wij U leveren
«j. LOUTER
Kantoor Bergen, Breelaan 10, Telef. 2563
Verhuur van SAFE-LOKETTEN
Boekhandel C. Oldenburg - Laanweg
SCHOORL
BOEKHOUDING
BELASTINGZAKEN
FEUILLETON
8
6
kg.
moesappelen
f l.~
6
kg.
handappelen
f l.~
4
kg.
sterappelen
f 1—
4
kg.
zoete appelen
f 1-
3
kg.
stoofperen
f l.~
3
Citroenen
25 ct.
2
ons
gesn. soepgroente
25 ct.
PLOMPER VERHUIZINGEN
Wij leveren uit voorraad
Breed folio's
Tabellarische boeken
Kwarto cahiers
Contributieboeken
De Haan's Boekhandel
KUNSTENAARS-CENTRUM
C&nceti Rönfgenquartet
Boekh. C. Oldenburg
2266
Bij
2266
BOON's
bij
Boekhandel C. Oldenburg
Het water was ijskoud, maar
met vlugge slagen, bereikten ze
al spoedig de boei, waaraan de
boot nog lag vastgemeerd. Ze
klauterden op de boei en toen
kwam het zwaarste gedeelte van
het werk.
Ze moesten het steile meertouw
opklimmen en zo ongezien aan
boord komen. Het viel niet mee,
maar twee flinke jongens, die in
het nauw zitten, kunnen veel doen.
Na een gevaarlijke klimpartij
waren ze boven op het dek.
Niemand vertoonde zich.
Een geheimzinnige stilte heerste
op het schip, dat klaarblijkelijk
gereed lag om weg te gaan.
(Stichter William Booth)
GEDENK DE LIJST- EN KERSTPOTCOLLECTE
van 11—16 December
ten bate van Ouden, Zieken en Kinderen van Bergen
Men leze het artikel hierover in dit nummer.
De Haan's Boek- en Kantoorboekhandel, Stationsstraat, Bergen
per 250 gram f 0.75
per 500 gram f 1.48
Ruïnelaan 4 Telef. 2585 Bergen
Een veilige bewaarplaats voor
WAARDEPAPIEREN
KOSTBAARHEDEN
CONTRACTEN
POLISSEN, enz.
Dagelijks geopend van 912.30 en 1.30—4 uur
Zaterdags van 9—12.30 uur
ÏB
De VULPEN
voor elke hand 1
Hertenlaan 6, Bergen, Tel. 2697
VERZORGT UW
voor elk bedrijf
C. A. Tuyn, Breelaan 52, Bergen
„CENTRA" Kruideniers
Westfries streekverhaal
door MAARTJE ZELDEN RIJK
Blauwboer stak zijn zweep op ten teken van groet. Gelijktijdig
kwam de boerin naar buiten en die vond, dat de mannen
daar hoor ik dus ook bij dacht Wim trots, eerst maar naar
zolder moesten gaan, dan konden ze zich verkleden. Daar zou
den ze in de komende weken slapen. Dat deden de „mannen"
dan ook, terwijl Zwarts de boerin volgde om een kop thee te
drinken. Jannie, de dochter, wlees hen de weg naar boven en al
was het er enigszins donker, al spoedig ontdekten ze twee af
geschoten hokjes, waarin men kon slapen. Voor beide slaap
gelegenheden hing een lang gordijn, zodat ze in ieder geval op
zichzelf waren.
„Lijkt het je nog al, Broeksma?" vroeg Wim, toen hij zijn
overall aantrok en de kist met schildersgereedschappen in een
hoek zette.
„Mij best," antwoordde de aangesprokene opgewekt. „Ik ben
vroeger jaren ook huis- en decoratieschilder geweest bij de baas
in Leeuwarden. Daarom zal hij er mij wel uitgepikt hebben.
„Nou, w|e zullen ons hier best vermaken, denk ik."
„Ja, dat zal wel meevallen."
Toen ze beneden kwamen, was de tafel gedekt voor het brood
eten en hoewel Wim verklaarde, dat hij die morgen al gegeten
had, moesten hij en Broeksma toch mee aanschuiven.
„We eten hier om kwart voor acht," legde de boer uit, „dat
komt met het werk het betse uit. Voor die tijd melken we en
voeren we de varkens."
Het was een hele verzameling aan de tafel. Aan het hoofd
einde zaten de boerin en de boer, daarnaast eerst Jannie en ver
volgens Broeksma en Wim. Aan de andere kan zat nog een
jonge vrouw, die Wim de eerste keer gezien had, terwijl ze de
melkbussen boende. Maar dat zou ook wel een dochter des hui
zes zijn want ze leek veel op haar vader. Jannie leek meer op
haar moeder, maar in beiden kon je toch de familietrek terug
vinden. Naast de andere dochter zaten de drie knechten, terwijl
als laatste de baas plaats nam.
Er was thee ingeschonken en brede sneden wit en grof brood
lagen er op een grote broodschaal, gesmeerd met boter. Vast
geen margarine, dacht Wim. Dat zouden ze hier wel niet eten.
En zeker niet die van elf cent per half pond. Verder waren er
verschillende schoteltjes met beleg, zoals spek, ham, kaas, jam,
koek en worst. Je moest jezelf bedienen, constateerde Wim.
En bij ieder bord lag een ei.
Goeie genade, als dat iedere morgen zo was, dan had hij voor
lopig een uitstekend kosthuis. En dat voor zeven gulden in de
week
De boer tikte even met een lepeltje op zijn kopje en toen
werd het stil. Toen het „amen" geklonken had, werd er „smake
lijk" gemompeld en Wim haalde zijn zakdoek uit zijn zak om
zijn neus te snuiten. Dan kon hij gelijk even kijken, wat de an
deren deden. Dat duurde echter niet lang, want vrijwel dadelijk
zei de boerin op vriendelijke toon: „De mannen, die vanmorgen
gekomen zijn, moeten maar flink toetasten en onze tafel eer
aan doen. Wij zijn gewend onszelf te helpen, dus ga je gang
maar."
„Wel," antwoordde Broeksma, die heel niet verlegen scheen,
„dat zullen we dan maar doen, niet, baas?"
Zwarts lachte, onderhand een snee brood nemend en daar
een plakje spek op leggend.
„Natuurlijk," was zijn antworod. „Zo'n vriendelijke uitnodi
ging krijgen we niet alle dagen en zeker niet in de stad."
Wim volgde het voorbeeld der anderen, voelde dat hij rood
werd, maar beheerste zich zo goed en zo kwaad als het ging.
Hij nam een plakje ham en met het mes, dat naast zijn bord
lag, sneed hij het brood in tweeën. Toen hij een hap genomen
had, keek hij verstolen de tafel rond. De drie knechts hadden
twee boterhammen tegelijk genomen en daartussen spek gelegd.
Die hadden ze in tweeën gebroken en daarvan hapten ze. Alleen
de boerin en de meisjes gebruikten hun mes; de anderen niet,
behalve dan Zwarts.
Maar dat gaf ook iegenlijk niets. Het smaakte verrukkelijk.
Gek, en hij had in het geheel geen honger. Op het werk schaften
ze van negen tot half tien, maar dan at je maar een paar sneetjes
en voor de rest van de tijd rookte je een sigaret.
Broeksma was al aan zijn tweede boterham bezig. Die ging
onverstoorbaar verder. Wel, dat deed hij dan ook maar.
In ieder geval waren het goede mensen. Ze leken hem in ieder
geval aardig en vriendelijk, Behalve die ene dochter, had die
niet iets spottends in haar blik?»
Na de vierde snee pelde hij zijn eitje en toen had hij werke
lijk genoeg. Ook Broeksma scheen voldaan te zijn, want hij
schoof demonstratief zijn bord een eindje van zich af.
De drie knechten deden het weer anders. Die keerden hun
kopje om, toen ze het leeggedronken hadden en zetten die zo
op het schoteltje. Ook een methode, dacht Wim, inwendig
lachend. Zal ik thuis ook eens doen
Na het dankgebed stond de baas als eerste op en de beide
schilders volgden hem. Nu zouden ze aan het werk gaan. Broek
sma ging naar buiten, naar de wagen, om de potten verf, kwasten
en andere materialen te voorschijn te halen. De baas volgde
met Wim. Nadat hij Broeksma een aantal aanwijzingen gegeven
had, stapte hij weer in de auto en zei, dat hij af en toe wel eens
kwam kijken. Daarna togen de twee schilders aan het werk.
De boer kwam even kijken. Broeksma wilde van boven af be
ginnen en vroeg aan de boer: ,,U hebt zeker wel een ladder
voor ons?"
„Ja, op de deel staan er een paar. Zoek er maar een uit."
Vijf minuten later stonden ze, elk op een ladder, met een
brander in de handen de oude verfresten van de voorkant der
boerderij te verwijderen.
Nou, dacht Wim, dat is nog eens een beste baan. De baas
had geadviseerd om eerst maar buiten te beginnen. Als het dan
eens een dag regenweer was, kon men binnen aan het werk
gaan en Wim vond, dat dit nog zo gek niet bekeken was. Daar
zou hij vast niet aan gedacht hebben. Goed onthouden, dacht hij.
Dat kan me voor later te pas komen.
Om half elf kwam de boerin naar voren. „Als de mannen
even naar beneden willen komen, dan kunnen ze koffie drinken
in het achterhuis." En dat deden de „mannen".
Ik ben in luilekkerland terecht gekomen, dacht Wim, toen
hij Broeksma volgde naar het vertrek, waar de boerin koffie
schonk en voor ieder een stuk ontbijtkoek op de schotel legde.
Straks droom ik alles, dacht hij verder, toen hij ging -zitten.
Maar nee, het is toch waar. Ik ben klaar wakker. Lieve help,
wat een baan heb ik hier de komende weken. Zouden we dat
iedere morgen krijgen: koffie met koek?
„De anderen zijn zeker aan het werk buitenshuis?" informeerde
Broeksma, in zijn koffie roerend.
„Ja," antwoordde de boerin in haar typisch Westfries; „ze
zijn te ver van huis om te komen. Jannie, m'n jongste dochter,
brengt ze de koffie wel op het land. We hebben hier een ge
mengd bedrijf: wei- en bouwland."
Na het eerste kopje volgde er een twteede, ditmaal zonder
koek, maar dat mocht 'm niet hinderen, vond Wim. Broeksma
stopte zijn pijp en Wim stak een sigaret op. De baas had ver
zocht tijdens het werk niet te roken. Nou, dat deden ze dan ook
niet, want koffiedrinken was geen werken.
Na een kwartiertje gingen ze weer verder. Terwijl Wim op
de ladder stond, keek hij af en toe eens naar de overkant. Daar
stonden een aantal bomen reeds mooi in bloei. Tjonge, dat was
een prachtig hoekje om vanavond te schilderen, met zo die weg
er voor en die boerderij op de achtergrond en vooral die rijen
bloemen, vlakbij de waterkantDat zóu hij eens proberen...
Om twaalf uur werd het werk stop gezet. Met de voorkant
waren ze zowat klaar. Nog een uurtje, dan konden ze aan een
van de zijgevels gaan beginnen. „Nu gaan we eerst maar eens
kijken, wat de pot schaft," vond Broeksma.
Mij dunkt dat zal hier best meevallen, dacht Wim, reeds bij
voorbaat genietend.
Even over twaalven kwamen de anderen thuis. Daarbij was
ook de andere dochter, die werkte zeker mee op het land, want
ze had een blauwe overall aan. Nadat iedereen zijn-handen onder
de pomp gewassen had hier is de zeep in ieder geval niet
op, dacht Wim, in zichzelf grinnekend nam men plaats aan
tafel, waar reeds een grote schaal met dampende aardappelen
gereed stond. Jannie kwam binnen met de groenten: spercie-
bonen. Zeker uit het zout, dacht Wim. Of zou het uit de weck
zijn?
Op ieder bord werd een groot stuk spek en een dito stuk vlees
gelegd. Wim keek er met verbazing naar. Goeie genade, dacht
hij verbluft, dat is minstens een half pond samen.
De boer zag het en lachte geamuseerd, terwijl hij aardappelen
op zijn bord schepte.
„Moeder, kijk eens in de pan of er niet een groter stuk vlees
is, want ik denk, dat een der schilders het te klein vind
Wim keek verschrikt op en ontmoette alleen lachende ge
zichten.
„Neestamelde hij verward,dat denk ik nieteh
ik denkHij werd rood tot achter zijn oren.
Broeksma schoot ook in een lach. „Zo zijn we het niet ge
wend, boer," zei hij vrolijk. „Ik denk, dat Wim geschrokken is
van het feit, dat de stukken zo groot zijn. Dat zit er bij ons
in de stad tenminste niet aan"
,Dan zou ik er maar van profiteren," zei de boer, „zolang
jullie hier zijn."
Werktuigelijk schepte Wim wat aardappelen op zijn bord
en ook wat boontjes. Maar dat wfas schijnbaar niet naar de zin
van de boerin.
„Nee, nee," zei ze, opstaande, „dat is te weinig, mannen. Wij
zijn gewend om goed te eten en jullie zien er naar uit, dat jullie
best wat meer gebruiken kunnen. Laat mij maar eens begaan,"
En de daad bij het woord voegende, deed ze op de borden van
Broeksma en Wim nog een paar scheppen aardappelen en sper-
cieboontjes, waarna er een paar flinke scheppen vet over heen
kwamen.
De boer knikte goedkeurend. „Zo ziet het er beter uit," was
zijn mening.
Broeksma knipoogde eens tegen zijn maat en zei: „Nou, wei
geren zou een belediging zijn, dus we zullen het bord maar leeg
maken, vind je niet?"
Wim knikte een beetje schaapachtig, maar toen herwon hij
zijn zelfbeheersing en voegde er aan toe: „We zullen ons best
doen, Broeksma, want ik merk wel, dat we er goed aan zullen
doen om met de boer en de boerin op goede voet te blijven."
„Dat hewwe jullie goed bekeken," merkte een der arbeiders
lachend op.
Wim had grote moeite om zijn bord helemaal leeg te krijgen,
maar hij slaagde -er in. Stel je voor, als hij hier een maand
werkte, werd hij zo dik als een ton. Dan kenden ze hem thuis
niet meer
Maar hij zette nog grotere ogen van verbazing op, toen er
vervolgens een grote ijzeren pan met dampende pap op tafel
kwam. Wat, nog een bord pap ook?
Broeksma en hij keken elkaar vragend aan. „Heb jij nog een
beetje ruimte?" vroeg Wim.
„Kom, kom," moedigde de boerin aan, „pap vult de gaatjes,
hoor. Dat zal best gaan." En de beide schilders lieten gelaten
hun borden vullen tot de rand vol met hete pap. Een grote
pot met stroop ging rond en Wim nam, evenals de anderen,
een schep vol, die hij door de pap mengde. Maar toen hij na
heel veel moeite het bord leeg had, vreesde hij niet meer over
eind te kunnen komen.
Na het lezen en danken gingen de mannen op hun gemak in
de stoel zitten en al spoedig zag Wim, dat de boer sliep. Dat
was zeker zo de gewoonte hier: na het eten een uurtje slapen.
Broeksma scheen daar geen zin in te hebben, wiant hij stond
op en stak een pijp tabak aan, waarna hij naar buiten liep,
gevolgd door Wim.
„Het is nu kwart voor één," zei hij, op zijn horloge kijkend,
„we gaan om één uur weer aan het werk en houden er om zes
uur mee op. Dan hebben we 's avonds nog een paar uurtjes
voor onszelf over, nietwaar?"
„Ik vind het best," antwoordde Wim. „Maar ik weet wel,
dat ik morgenmiddag niet meer zoveel eet want ik vraag me af,
hoe ik straks de ladder op moet komen
Broeksma lachte opgewkt. „Dat wient wel," was zijn idee.
„We hebben hier in ieder geval een goed kosthuis, dat is zeker."
„Eigenlijk kun je buiten veel beter werken dan in de stad,"
meende Wim. „Vooral in deze tijd. Dat zie je nu hier weer.
Zo goed hebben we het nog nooit gehad."
„Ja," antwoordde Broeksma wijsgerig, „maar ik zou toch niet
altijd buiten willen wonen. Ik ben nu eenmaal een stadsmens."
„Nou, maar het zou mij best aanstaan. Mij dunkt, een schil
dersbedrijf in deze contreien, daar zal toch wel een boterham
in zitten."
„Zoveel wordt er niet verdiend tegenwoordig. Onze baas
moet je niet rekenen. Die heeft grexte werk-objecten. Maar neem
nu eens een klein baasje in deze tijd. Dat is toch armoelijden,
anders niet."
Om één uur togen ze weer aan het werk, tot ze om half vier
geroepen werden voor de thee. Broeksma daalde vergenoegd
van zijn ladder. „Dat breekt de dag nog eens," zei hij. „Dat
moesten we op de schuit eigenlijk ook hebben."
Wim lachte proestend. „Stel je voor, zeg, zo'n kleine honderd
man, 's middags thee drinken.de baas zou je aan zien komen!"
Bij de thee lagen twee sneden vers krentenbrood, dik besmeerd
met boter. En wieer keek Wim met verbazing. Je viel hier letter
lijk van de ene lekkernij in de andere. Zo'n boerenbestaan was
eigenlijk zo gek nog niet
Toen ze om zes uur de rommel opborgen, was vrijwel alles
rondom het huis schoongebrand. De volgende dag misschien nog
een uurtje en dan gingen ze aan de schuur en andere bijgebouwen
beginnen. „Als het droog weer blijft, zijn we in drie dagen aan
de buitenkant met het afbranden klaar," voorspelde Broeksma.
Half zeven zat iedereen weer aan tafel voor het broodeten.
Voor de beide schilders stond er bovendien nog een glas melk.
Omdat die vandaag wel een extra'tje hadden verdiend, had de
boerin gezegd.
Na het eten pakte Wim gauw zijn schildersgerei en ging naar
de voorkant. Een uurtje kon hij altijd nog wel werken. Tot een
uur of acht, misschien nog een kwariertje laterdan kon
hij in ieder geval de ruwe schets op het doek zetten. Wat een
geluk, dat hij nog enkele doekjes in voorraad had.
Tot donker schilderde hij, verdiept in zijn wérk en hij had
er geen erg in, dat de boerin en haar jongste dochter even op een
afstand, gekeken hadden.
(Wordt vervolgd)
(Gieser Wildeman)
Als extra reclame geven wij deze week
12 Mandarijnen f 1 en 10 Sinaas
appelen f 1.
Met groenten zijn wij ook goedkoop.
Alleen in de
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je alle soorten groenten machinaal
gesneden kunt krijgen.
U heeft het in de krant kunnen lezen,
dat er van het voorjaar geen aardappe
len genoeg zijn. Nu hebben wij nog prima
aardappelen voor winteropslag v. slechts
10 ct. per kg. bij afname van 100 kg.
Dus vraagt monster, wacht niet te lang.
Ook zijn wij met FRUIT goedkoop.
door geheel NEDERLAND
normaal gelinieerd, met 1, 2 3. 4
of 6 geldkolommen, te gebruiken
als kas-, voorraad, debiteuren-,
crediteurenboek
(oblong, folio's)
vanaf 7 t/m 13 kolommen voor
kas-, bank- of giroboek
met doorl. alphabet, alphabet voor
in normaal gelinieerd, met 1 of 2
geldkolommen
Octavo-cahiers (notitieboekjes)
in alle mogelijke uitvoeringen
Stationsstraat - Bergen
Bergen
Dinsdag 12 December, 8 uur
Danszaal „De Rustende Jager".
Entrée voor leden f 1.50
Introducé's f 2.50
DAG-
WEEK-
MAAND-
Verkrijgbaar bij
Ook weer de
prachtige
FOTO-KALENDER
„Nederland in Beeld"
sterke Roosvorming
en Haaruitval
is uw adres
Verven
Blonderen
Permanenten
Vergeet U niet tijdig te bespreken
voor de a.s. feestdagen, om teleur
stelling te voorkomen.
Voor het eerst weer verkrijgbaar
Schoorl Tel. 268
