Moderne
Zeerovers
A. KOLLMER
c.
CidcelfrOHg,
Januari aanbiedingen
Balans Opruiming
JOH. BROERE
«1
Restanten.
De Haan's Boekhandel, Bergen
J
A d mini stratie kantoor
C. BOERING
GRATIS DRANKEN
IJ, MINKEMA ZONEN N.V, Lo,
Manufacturenhandel B, BOSMA Zn,
n.v. Culturele Avonden
PIANOLERARES
FEUILLETON
GEBR. SCHOEN
Hei odees zon vectcouwesi
„Hai'moma''
Leger des Heils
AthnLMsUctiUkoHtwc
J. F. Jostmeijer
ostzegels
Postze gelalbums
Kinderverhaal
Maandagmorgen 9 uur
coupons
coupons
coupons
coupons
Bergen's Manufacturenhandel, Dorpsstraat 3
Woninginrichting, Dorpsstraat 5
Prima Nylonkousen
4,85
Herensokken
1,89
Flanellen Nachtponnen
8,75
Prima bretels
1,49
Schorten
2,65
Dameszakdoeken
0,25
Keper flanel p. m.
1,89
Wollen kinderwanten
0,89
Melange-baai 140 cm br.
4,60
Wollen dameshandschoenen
0,98
Theedoeken
0,89
Pracht dekens 150 X 210
25,95
Baddoeken
1,85
Gestikte dekens 1 pers.
28,50
Restant breiwol p. kn.
1,87
Gestikte dekens 2 pers.
33,95
Kogendijk 15, Bergen
Telef. 2521
K.J.V.O.
BOEKHOUDING
BELASTINGZAKEN
UUT STINS
PLOMPER VERHUIZINGEN
Een huisvrouw die rekent,
weet' wat de
GOEDKOPE GROENTENHAL
betekent
6
Alléén
De Ned. Vereniging van Spiritisten
afd. Bergen
Psychometristische Seance
Zaterdag 6 en Zondag 7 Jan.
2e Open Deur Dienst
Helderziend Magnetiseur
Administraties
Belastingadviezen
Vreemde
C. Oldenburg Schoori
De stuurman sleurde de twee
jongens nu naar boven. Ze werden
op het dek geslingerd, en de
kapitein, die heel familiaar door
de matrozen en de stuurman
Roger genoemd werd, keek toe.
„En leer ze nu eens, wat werken
is," brulde hij.
„Laat dat maar aan ons over,"
kap., greinsde de eenogige stuur
man. Hij greep een eind touw en
gelastte de jongens het dek te
schrobben. Het dek was niet
zindelijk, zoals bij alle schepen,
maar vuil en smerig, en het was
een zwaar werk.
Met woedende dreigementen
hield de tweede stuurman, de
jongens aan de gang en toen het
niet vlug genoeg ging, gaf hij
Tom een flinke trap, zodat de
jongen neersloeg.
in de bekende solide kwaliteiten
in alle afdelingen, speciale prijzen
Stuk voor stuk prima goederen
Ziet de etalages
Verkoop uitsluitend a contant
ATTENTIE! ATTENTIE!
Houdt U er rekening mede, dat onze zaak van Maandag 8 Januari
t/m Donderdag 11 Januari wegens inventarisatie GESLOTEN is
dat onze Balans Opruiming
VRIJDAG 12 Januari begint
ATTENTIE!
ATTENTIE
De prijzen, verbonden aan onze December-attractie, werden toegewezen aan
le prijsMevr. LINDEBOOM, Dorpsstraat 79, Bergen
2e prijsde Heer F. SEEKING, Hereweg, Camperduin
3e prijs t WILLY TIMMER, Idenslaan, Schoori.
Door het overweldigend succes werden door ons nog enige troostprijzen,
„flessen wijn extra toegewezen.
Om dranken, likeuren of wijnen te kopen,
behoeft U nu voortaan geen stap meer te lopen
Een kaartje of telefoon, waar ook vandaan,
wij zorgen ervoor, dat wij klaar voor U staan
Café Restaurant „Camperduin",
Telefoon 432, Schoori
Aanvang 8 Januari om 2 uur
Schortenbont - Handweefstof - Ballatum enz. enz.
Filmavond
„De Nederlandse Spoorwegen"
Donderdag 11 Jan. in „Het Wapen van
Bergen.
Entree 50 cent Aanvang half acht
Kaarten en plaatsbespreking in de Haan's
Boekhandel, Tel 2452.
Hertenlaan 6, Bergen, Tel. 2697
VERZORGT UW
Loudelsweg 40 Bergen
Heeft nog enige uren
disponibel
door geheel NEDERLAND
Westfries streekverhaal
9 door MAARTJE ZELDENRIJK
Lachend ging ze naar binnen en daar vertelde ze het blijkbaar
aan de huisgenoten in geuren en kleuren. Zichzelf afvragend, of
hij zich nu had laten beetnemen door die boer aan de overkant,
kwam hij ook binnen. Aan de lachende gezichten van de anderen
merkte hij wel, dat Jannie het geval reeds verteld had. Maar de
boer keek hem vriendelijk aan en zei; „Nou, vijf en twintig gul
den voor een schilderij, dat je in vier avond engemaakt hebt,
vind ik nog niet zo slecht betaald. Laat ze maar lachen, schil
der, jij hebt de centen in ieder geval in je zak.
„Dat is zo," mengde Broeksma, die rustig een pijp tabak
rookte, zich nu in het gesprek. „Ik heb al tegen hem gezegd: ik
wou, dat ik zo kon kladderen, dan verdiende ik elke week een
aardig centje bij."
„Maar," zei de boer, nu een beetje serieuzer, „ik vind, dat de
schilder van ons spul ook een schilderijtje moet maken, wat jij,
vrouw?" En zich tot Wim wendend: „Zou dat kunnen?"
Wim voelde zich gestreeld. „O ja," antwoordde hij zacht, „als
ik U daar een plezier mee kan doenMaar dan zal ik moe
ten schilderen aan de overkant, op het erf van die mensen, waar
ik zo juist vandaan kom."
„O, dat vindt de buurman zeker goed," meende de boerin.
Opeens voelde Wim, dat iemand hem al die tijd had aange
keken. Terwijl hij op een stoel plaats nam en in zijn koffie
roerde, keek hij naar Nel, de oudste dochter. Zij was het onge
twijfeld, die gedurende dit gesprek naar hem gekeken had. Hij
zag de spottende uitdrukking in haar gezicht. Nou, ook al zo'n
koopvrouw, dacht hij. Lacht me in stilte uit, dat ik voor zo'n
lage prijs dat doekje van de hand gedaan hebZe kan voor
mijn partMaar wat kon hem eigenlijk Nel schelen. Hij had
al van de eerste dag af gemerkt, dat zij de beide schilders niet
bepaald mocht. Aan tafel sprak ze ook maar zelden met hem of
Broeksma, zoals Jannie vaker deed en de boerin en de boer ook.
Nel echter sprak in hoofdzaak met de knechts over het werk, of
met haar vader en moeder. Wat een verschil, die twee zus
tersWonderlijk toch
HOOFDSTUK 6.
De volgende dag was het Zaterdag en Broeksma uitte de ver
onderstelling, dat de baas die morgen wel zou komen. „Anders
moeten we nog naar kantoor om geld te halen," meende hij,
toen ze op de ladders stonden.
Eigenlijk had Wim de baas al eerder verwacht. Maar zonder
Zwarts kwam het werk ook wel klaar. Als hij vanmorgen kwam,
zou hij wel zien, dat ze in de nu achter hen liggende week niet
stil gezeten hadden. Dank zij het mooie weer waren ze steeds
buiten aan het werk geweest. Maandag ging alles al in de
grondverf. Althans, als het niet regende.
Toen ze om half elf koffie dronken, hoorden ze de wagen van
de baas het erf opkomen. Hek, die in zijn omrasterde ruimte
lucht gaf aan zijn verontwaardiging over dit bezoek, had het
zeker niet erg op auto's voorzien, want als er al eens een enkele
maal een vrachtauto op het erf kwam, ging hij ook al zo te keer.
Mijnheer Zwarts stapte uit zijn auto en kwam binnen.
„Zo, mannen, aan de koffie? Dat zal wel smaken, denk ik."
„Ja," zei de boerin lachend, „mijnheer Zwarts zal wel gedacht
hebben: ik moet maar zorgen, dat ik om half elf op de boerderij
ben, dan kan ik mee aanzitten."
De baas lachte en de knechts lachten mee. „Wat moet ik daar
nu op antwoorden?" vroeg hij aan Broeksma.
„Ik geloof, dat het maar het beste is, als U niets zegt en bij
ons komt zitten. De boerin heeft de hele week goed voor ons
gezorgd, dus ik denk niet, dat ze U op een droogje zal laten
zitten."
Inmiddels stond de koffie al voor hem.
„De baas heeft het zeker druk?" informeerde hij, in zijn koffie
roerend.
„Ja, dank zij het mooie weer," antwoordde de boerin. „Daar
om is al het vee in de wei."
Na de koffie inspecteerde Zwarts, voorafgegaan door Broeks
ma, de arbeid van de eerste week. Wim, die aan een der luiken
aan de zijkant van de woning werkte, keek af en toe even naar
het tweetal en hij merkte al ras, dat de baas tevreden was. Dat
kon ook niet anders. En zo moest het blijven. Dan had hij nog
kans wel eens voor zo'n buitenkarweitje uitgepikt te worden.
Tegen half twaalf reed Zwarts weer weg, na de beide knechts
de loonzakjes overhandigd te hebben. Er was twee gulden extra
bij. „Voor het reisgeld," had de baas gezegd. Nou, dat was
vast niet tekort. Daar hielden ze nog wel van over.
Om twaalf uur zei Broeksma: „We gaan nu eerst even eten,
en dan onmiddellijk daarna werken we nog een uurtje of ander
half. Ik had zo gedacht, dat we dan om twee uur maar moesten
ophouden."
„Ik vind het best," antwoordde Wim. Hier was het ten
minste vredig en mooi. Thuis zou er wel weer wat zijn, dat de
prettige stemming van de laatste dagen zou wegvagen.
Toen ze klaar waren met hun werk, gingen ze zich wassen
en verkleden. Daarna telden ze ieder zeven gulden neer voor
de boerin en zeiden, dat ze Maandagmorgen om een uur of acht
terugkwamen. Dat was best en toen de boerin het geld had
weggeborgen, kwam ze met twee flinke pakjes aan. „Voor jullie
thuis een stukje spek. Dat zal wel smaken, denk ik."
„Dat weet ik wel zeker," antwoordde Broeksma lachend.
„Kan moeder ook eens proeven, hoe goed we het hier hebben.
Hartelijk bedankt en een plezierige Zondag."
„Vansgelijke."
Toen ze buiten stonden, elk met een pakje in de hand, waarin
het vuile wasgoed en het gekregen spek zat, zei Wim opeens:
„Zeg, hoe komen we eigenlijk in Purmerend?"
„Nou, met lijn twee, denk ik," merkte Broeksma lachend op.
Wim begreep hem eerst niet. „Ga nou, lijn tweeWe zijn
hier niet in Mokum!"
„Hier doen ze vrijwel alles met lijn twee."
Toen begreep Wim hem en gaf Broeksma een por in zijn zij.
„Is dat ver lopen?" Het was tamelijk warm weer en Wim
voelde niet zo bizonder veel voor een lange wandeling.
„Laten we het maar eens vragen," besloot Broeksma, op zijn
schreden terugkerend.
„Naar Purmerend?" De boerin keek het teruggekeerde twee
tal aan. „Ja, dat is ruim een uur lopen, en zeker wel naar het
tramstation."
„Gaat er dan geen bus of zo naar de stad?"
„Jawel, maar die komt hier niet langs. Dan moet je eerst een
paar kruisen verder zijn en dan ben je al half bij de stad. Maar
als jullie geen haast hebt, om een uur of vier gaat'Jannie naar de
stad om boodschappen te doen. Met de wagen. Dan kunnen
jullie wel meerijden."
„Wel, dat moeten we dan maar doen," vond Wim, die liever
een paar uurtjes bleef, „Dan ga ik nog een uurtje schilderen."
Hij legde zijn pakje zolang in het achterhuis, haalde zijn schil
dersgerei van boven en liep de weg over, naar het erf van de
Ernstings, Een der zoons was bezig het pad te harken. Hij zag
de schilder aankomen en stak zijn hand op ten teken van her
kenning.
„Ik wou een doekje maken van de boerderij van Blauwboer,"
verduidelijkte Wim. „Mag ik hier de komende dagen een paar
uurtjes zitten? Bijvoorbeeld daar, op het gras?"
„Jawel, hoor," antwoordde de ander, gul lachend. „Daar is
niks geen bezwaar tegen."
Wim zocht een plaatsje in de schaduw van een der bomen en
keek toen eens naar de overkant. Misschien deed hij toch beter
met nog enkele dagen te wachten. Nu zag alles er zo verveloos
uit. Natuurlijk kon hij er wel een kleurtje van maken, maar na
een poosje gekeken te hebben besloot hij er nog maar een
weekje mee te wachten. Dit zei hij ook aan de jongeman, die,
een beetje nieuwsgierig, naar hem toe gekomen was.
„Je doet maar," zei hij.
Wim had op de boerderij een ander plekje gezien, dat hij
wilde schilderen. Aan de achterkant van het huis, voorbij de
schuren, had hij een mooi uitzicht op de ringdijk en tegen die
dijk stonden een paar boerderijtjes. Dat zou ook een mooi
doekje worden.
Ongeveer honderd meter van het huis was een bleekveld, be
schaduwd door peren- en appelbomen. Daar zat hij het beste
Ook lekker rustig, zelfs uit het gezicht van de boerderij, omdat
een der schuren er juist tussen stond. Als hij hier werkte, had
hij kans, dat hij ook niet gestoord werd.
Maar hij was nog geen kwartier bezig, toen hij Broeksma zag
naderen. Wim zuchtte; hij had net een ruwe schets gemaakt,
want de tijd was te kort om nog aan het schilderen te beginnen.
Dat kon Maandag wel, dacht hij.
„Zo," zei Broeksma, die op zijn gemak er bij ging liggen,
,weer iets anders op het oog?"
Wim wees naar de ringdijk en Broeksma knikte, nadat hij
even gekeken had. „Ja, dat is niet gek. Alleen een beetje vlak
misschien. Ga je nog niet beginnen aan de boerderij hier?"
„Over een paar weken, als ie in de glansverf zit. Nu is het
nog te kaal."
„Ja, daar heb je gelijk in."
Wim werkte nog een half uurtje en toen zei Broeksma, dat
het onderhand tijd werd, zodat hij zijn boeltje weer inpakte.
Ruim vier uur reden ze weg in het tentenwagentje, dat door
een der knechts bestuurd werd. Tegenover hem op de met leer
beklede bank zat Jannie.
„Zaterdags ga ik altijd om deze tijd enkele boodschappen
doen in de stad," zei ze. „Soms gaat moeder wel eens mee, maar
dan moet Nel thuis zijn en die werkt nu nog op het land."
„Wat doet die zuster van jou eigenlijk zo de hele dag?" vroeg
Wim nieuwsgierig. „Je ziet haar nooit anders dan met etenstijd
en dan 's avonds."
„O, dat is net zo'n halve jongen," antwoordde Jannie
lachend. „Wel, ze doet van alles, wat er zo te doen is: melken,
de varkens voeren, wieden op het land, stekels hakken, als het
zo uitkomt
Ze werden netjes naar het tramstation gereden en boften. Er
stond net een tram klaar om naar de hoofdstad te vertrekken.
Na een korte groet stapten ze in en drie kwartier later haalde
Wim zijn fiets aan de De Ruyterkade.
Thuisgekomen viel hem pas het verschil op tussen de boer
derij, waar hij nu een week gewerkt had en hier. Hier alles
rommelig en slordig; daar alles netjes en helder. Enfin, daar was
blijkbaar niets aan te doen thuis.
Hij werd ditmaal hartelijker verwelkomd dan anders. „En?"
informeerde Aart, „ben je al een avond uit geweest met een der
Beemsterse schonen?"
Wim haalde verachtelijk zijn schouders op. „Denk je, dat we
daar niets anders te doen hebben dan te vrijen? Er wordt ge
werkt!"
„Nu ja, je zult 's avonds toch wel een paar uurtjes voor je
zelf hebben."
Wim pakte het spek uit en gaf het moeder. Met belangstel
ling hadden de anderen naar het pak gekeken en op hun vraag,
wat er in zat, had Wim slechts gelachen. Toen het spek echter
te voorschijn kwam, hoorde hij uitingen van teleurstelling.
„Spek," constateerde Bert verachtelijk, „ik dacht minstens, dat
er voor ons ieder een karbonade uitkwam."
„Maar ik vind het fijn," zei moeder, „dank je wel, hoor
Wim!" En toen ze hoorde, dat het een geschenk was van de
boerin, voegde ze er aan toe: „Wil je mevrouw dan hartelijk
van ons bedanken?"
Wim schaterde het uit. „Die moeder! Mevrouw Blauwboer!
Ik denk, dat ze me vierkant de deur uitschopte, als ik „me
vrouw" tegen haar zei."
„Wat zeg je dan? Juffrouw?"
„Welnee, boerin. Of vrouw. Net zoals het uitkomt. Dat zeg
gen de knechts, die er in vaste dienst zijn, ook."
„Kom moeder," mengde Spaans zich in het gesprek, „dat
moet jij toch eigenlijk weten. We komen zelf immers oorspron
kelijk uit Purmerend vandaan."
Wim schrok op. „Gunst ja, dat is waar ook. Daar heb ik de
hele week nog niet aan gedacht. Hoe lang is dat al geleden?"
„O, jij was pas geboren, toen we naar Amsterdam vertrok
ken. Het was kort na de vorige oorlog. Toen kon je in de stad
meer verdienen dan op het platteland en daarom vertrokken we
naar hier."
„Ik denk, dat U het nu in Purmerend beter zoudt hebben."
„Nou," meesmuilde Aart, „daar zal het op het ogenblik anders
ook wel net zo zijn als hier: werkloosheid en nog eens werk
loosheid. Of weet jij daar wat voor ons?"
(Wordt vervolgd)
Want de GROENTEN zijn nu duur,
eet daarom FRUIT, dat is goedkoop
kg. Moesappelcn 1.—
kg. zoete Stoofappelen 1.
kg. Handappelen l.<
kg. Sterappelen 1.
kg. Precent v. Engeland 1.
kg. Goudreinetten 1.—
kg. Stoofperen 1.
kg. Jgnathans 1.
kg. Cox Orange 1.
en nog veel meer goedkoop FRUIT.
Ook zijn wij met GROENTEN
goedkoop.
Als extra reclame, alleen Zaterdag
14 Sinaasappelen f 1.
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je 2 ons heerlijke gesneden soep
groente kunt krijgen voor 25 cent
Stoomwasserij
Visscherslaan 11 Telef. 3712
ALKMAAR
Op WOENSDAG
10 Jan. a.s., 's avonds
8 uur, in hotel KREB,
Breelaan, Bergen
Openbare
Psychometriste Mevr. STAM-FILMER
uit Amsterdam.
Toegangsprijs leden f 0.25
Niet-leden f 0.50
Zaalopening 7.30 uur.
Bezoekt vooral deze avond
(Dorpshuis)
Vriendelijke uitnodiging
tot de samenkomsten op
onder leiding van ENVOIJ en
Mevr. HARTJES van Amsterdam
en hun 3 zoons.
Zaterdag 4 uur (ilmmiddag voor de jeugd
15 cent.
Zaterdag 8 uur muziek- en zanguitvoering
25 cent.
Zondag 10 uur Heiligingssamenkomst.
4 uur Bijzondere Jeugdsamen-
komst.
7.30 uur Getuigenissamenkomst.
Woensdag 10 Januari a.s.
's avonds acht uur
in de Herv. Kerk te GROET
Spreker
Ds. J. Borghardt, v. Den Helder
Onderwerp„Gelooft gij in God 7"
Met medewerking van
RIE DIDERICH, Sopraan
NICO AKKERMAN, Orgel.
Volgende Open Deur Diensten:
Woensdag 10 Maart te Schoori
Ds. DE GROOT van Apeldoorn
Vrijdag 20 April te Groet:
Ds. B. VAN GELDER, v. Haarlem
uit ZAANDAM
privé-consult op WOENSDAG
10 Januari a.s. in hotel Kreb
Bergen, van 11 tot 7 uur.
Loudelsweg 111, Bergen
Tel. K 2208-2702
l
en
Boekhandel
