Moderne
Zeerovers
Va
m
mm,
Speciale aanbieding.
A. KOLLMER
Citkefyci4*g>
JAC. HOPMAN,
Administratiekantoor
JOH. BROERE
AFWEZIG
Opruiming
Nieuwe clubs
Hulpmotoren
WintertijdHutspottijd
Koude en RHeuma verdwijn!
eeittefUefrbets
„TELEFOON VOOR MENEER"
Dames-, Herentricot-ondergoederen
2iet de. etaiag.es
BALANS OPRUIMING
van
BOEKEN
STOFFEN
Goedkope Groentenhal
Dansinstituut HARMS
Tandarts D IJ K S T R A
A.s. Maandag
Cyclemaster
Kinderverhaal
Zet he, nieuwe jan, goed in door vragen naar BoOrSltia's
Alleen RUïNELAAN 12 - 31. Telef. 2532 - 2065
Vrijdagochtend 12 Januari
uur is onze
begonnen
DE HAAN's Boekhandel
Bergen
'T WINKELTJE
ZIJDEN - WOLLEN
10°lo KORTING
VOOR EEN EERSTE KLAS
Handwerk-Meubel
en Meubel-reparatie
PLOMPER VERHUIZINGEN
door geheel NEDERLAND
FEUILLETON
Donderdag 18 Januari a.s.
I
BALAKS
I. M. WITTEBROOD
De Kaptein-Mobylette
en
MOSQUITO-
Garage P. BOOD
aoaDDDnonnoüQnoQQO
Debiteuren- en
Crediteurenboeken
T abellarische
Kasboeken
Kasboeken
Winkelboeken
Ordners
Snelhechters
Bockhandel C. Oldenburg, Schoorl
Maar toen kon Charles zich
niet langer inhouden. „Jij beest",
riep hij uit, terwijl hij de emmer,
die hij gebruikt had, opnam, en
het water met kracht naar de
1
tweede stuurman slingerde.
Met een woedende kreet smakte
deze neer op het dek. „Goed
gedaan, Charles", riep Tom.
Maar de vreugde van de jongens stuurman met het ene oog werden
was van korte duur. Ruwe handen ze over het dek naar de mast
grepen hen vast.
En op kommando
van de
gezeuld. Ha! Ze willen niet
werken, hè?" zei Roger knarse
tandend, terwijl z'n ogen tintelden.
„Wel, misschien zullen vier en
twintig uur aan de mast ze wel
een beetje handelbaarder maken."
Wat onze machine snijdt, is kwaliteit
Gesneden Hutspotgroenten 25 ct. per kg
Gesneden Rodekool 25 ct. per kg
Gesneden Gelekool 25 ct. per kg
Gesneden Groenekool 25 ct. per kg
Gesneden Uien 25 ct. per kg
Gesneden Wortelen 25 ct. per kg
en nog meer goedkope groenten
Met fruit zijn wij ook goedkoop!
6 kg Moesappelen f 1
6 kg Handappelen f 1
4 kg Zoete appelen f 1
4 kg Stei appelen f 1
4 kg Present van Eng. f 1
3 kg mooie Goudreinetten f 1
3 kg Jonathans f 1
2 kg Pracht Stoofperen f 1
2 kg Cox Orange f 1
en nog veel meer goedkoop fruit
Als extra reclame alleen Zaterdag zolang
de voorraad strekt
door U te voorzien van onze ANTI-RHEUMA-LAKENS
Ongeëvenaard in kwaliteit, één en twee-persoons (extra groot) in div. kleuren.
Vraagt nu onze GRASLINNEN LAKENS, alle breedten, effen en geborduurd
met bijpassende SLOPEN.
Exclusief en kwalitatief staan onze tafelgoederen aan de spits, o.a.
„ELIAS TAFELLINNEN", Theedoeken, Baddoeken, Keukendoeken.
TRICOTAGES in grote verscheidenheid voor Dames en Heren. Wollen
Kinder-camisoles, Trainingpakken, losse Trainingbroeken in alle maten.
de grootste sortering en vóór alles: de beste kwaliteiten. kwfllltdtBfl
voor een mooie avond naar „De RUSTENDE
JAGER" te BERGEN, want Sint Jan komt met een
prima Blijspel, getiteld
op DONDERDAG 18 JANUARI, s' avonds 8 uur
ENTREE F 1,75 (belasting inbegrepen)
Kaarten verkrijgbaar bij BAL NA
H. J. GERDES, Karei de Grotelaan, Bergen
Nog de solide kwaliteiten
PYAMA'S - NACHTHEMDEN
Telefoon 2156
Ziet onze speciale
je
Kleine Dorpsstraat 25 - Bergen
Nog ENKELE DAGEN bieden
wij U op alle voorradige
Coupons extra goedkoop
STOFFEN o.a. ook van „LIBERTY"
Knippatronen HERBILLON en naar maat
LIEN NORDEMANN-MULDER
■I J. H. D. NORDEMANN
TEL. 2133-KRUISWEG 27, BERGEN
10
Westfries streekverhaal
door MAARTJE ZELDEN RIJK
„Op het ogenblik niet, maar straks, in het seizoen, is daar
wel voor een poosje werk in de tuinderijen en op de boerenbe
drijven. Dat 'hoorde ik tenminste van de week wel."
„Als je voor mij daar een joppie weet, althans, als het een
beetje blijvend is, dan moet je het maar zeggen. Dan kunnen
ze de hele bouw voor mijn part cadeau krijgen. Daar is voor
ons toc'h niks meer te verdienen. Al is het gewoon boerenar
beider."
Bert keek geringschattend naar zijn oudere broer. „Jij bent
ook mesjokke: op een boerderij moet je altijd van s morgens
vroeg tot 's avonds laat hard werken en je verdient nog minder
dan bij de slechtst betaalde baas in de bouw. Wees nou wijzer!"
„Dat kan me allemaal niet schelen. Ik ben nu al bijna vier
jaar zonder en dat begint me zo langzamerhand de keel uit te
hangen. Wim, als je wat weet', hoor ik 'het wel, hè?'
„Ik zal om je denken."
In de keuken was moeder ai bezig het spek in repen te snijden.
„Dat ga ik lekker uithakken," zei ze vergenoegd, „dan hebben
we spekvet. Dat is weer eens wat anders. Het zijn daar zeker
aardige mensen?"
„Nou en of. En best van eten en drinken. Ik zou er altijd wel
willen werken. Veel plezieriger dan op die boten."
Hij haalde zijn portemonnaie te voorschijn en legde twee
rijksdaalders neer. „Hier, moeder, een guldentje extra, dan heb
je niks te mopperen. Maar zeg er niks van tegen vader, anders
wii die ook weer een paar kwartjes hebben."
„Ik kan het best gebruiken, want je weet wel, dat ik altijd te
kort kom. Gelukkig heeft Aart me van de week acht gulden
gegeven. Die is nu elke dag weg.
..Doet z'n fiets het aoed?"
„'t Zal wel. Ik heb er trouwens niets over gehoord.
Wim stond op en haalde een sigaret uit zijn doosje, waarna
hij weer naar de kamer terugkeerde.
„Vertel eens wat van je werk daarginds," vroeg Alie. „Is
het er prettig?"
„Dat gaat best," antwoordde Wim, enigszins verwonderd
over haar belangstelling. In de regel interesseerde zij zich nooit
voor het werk der anderen.
„Zijn er ook meisjes?" vroeg ze verder.
„Ja, twee dochters. De ene is net zo'n halve jongen, werkt de
hele dag mee met de mannen buiten op het land, melkt de koeien
en zo. De ander is meestentijds thuis."
Alie haalde minachtend haar neus op. „Zou niks voor mij
zijn, de hele dag in de grond Wroeten en zo
,,Wat is nou wel wat voor jou? Als je straks trouwt met die
vrijer van je, dan kun je nog niet eens een behoorlijke pot eten
koken."
„Vlieg op jij, wil je?" adviseerde Alie vriendelijk, terwijl ze
haar rug toedraaide en naar voren liep.
Wim ging aan tafel zitten, lachte wat en pakte de krant onder
de handen van Bert vandaan. „Zo, ga jij nu maar eens een
poosje buiten spelen, dan kan ik rustig de krant lezen.
Vader Spaans vond dat zo'n goeie mop, dat hij een lachbui
kreeg. Maar Bert schoof nijdig zijn stoel achteruit en verdween
naar voren.
„Ziezo," zei Wim opgewekt tot zijn vader, „hebben we de
ruimte en de rust. En nou eens even kijken, of ze nog niet
uitgeknokt zijn
HOOFDSTUK 7
Maandagsmorgens kreeg Wim opeens een idee, toen hij met
zijn schone wasgoed achterop, in de richting van de De Ruy-
terkade peddelde. Zaterdags had hij vernomen, dat de tram
geen fietsen meenam en hij wilde in ieder geval het ding mee
hebben naar de Beemster. Dan kon hij daar s avonds eens een
uurtje rondtoeren, als hij zin had. Maar hoe kreeg hij zijn ve
hikel in de Beemster?
Daarover had hij een poosje zitten piekeren en hij was al
half van plan om de fiets toch maar weer voor de hele week
te stallen, toen het door hem flitste: waarom ga je niet fietsen
naar de Beemster? Het is immers mooi weer?
Op de Nassaukade keek hij eens op de klok, die er bij het
eindpunt van lijn 18 stond: kwart over zes. Nou, het was
misschien iets meer dan twintig kilometer. Dan kon hij toch
best kwart voor achten op „Bouwlust zijn?
Top, hij deed het! Spaarde hij meteen het reisgeld, aange
nomen, dat hij onderweg geen pech kreeg. Maar zijn banden
waren goed en de ketting ook. Hij waagde het er war op.
Hij reed de loods, die al open was, voorbij. Ve.coest, wat
was hij vroeg. Het bootje was er nog niet eens. Met de Val-
kenwegpont over en dan via de Meeuwenlaan, was zeker de
kortste weg.
Hij trof het. Juist, toen hij de pont op was, ging de bel en even
later ging de pont al naar de overkant. Half zevenNee,
nog niet eens. Half zeven was hij al aan de overkant. Nou,
dan rooide hij het zeker wel voor achten.
Wim genoot van de tocht, temeer, omdat hij een zacht bries
je in de rug had. Weet je wat, hij liet de fiets in de Beemster,
of neehij ging Zaterdagsmiddags op de feits naar Purme-
rend en stalde het ding daar bij de tram. Dan ging hij in Am
sterdam wel met lijn 17 naar huis.
Langs het Noordhollands kanaal passeerde hij van tijd tot
tijd een tram, maar er reed hem geen een voorbij. Enfin,
Broeksma zou onderhand wel onderweg zijn. Misschien waren
ze wel gelijk in Purmerend.
Het was nog voor half acht, toen hij het stadje inreed. Al
die tijd was hem geen tram voorbijgereden, dus naar Broeksma
hoefde hij niet uit te kijken. Het zou hem benieuwen, hoe die
in de Beemster kwam. Zeker met lijn twee!
Tien voor achten zwenkte hij de oprijlaan naar „Bouw
lust" op. Even sloeg Hek aan, maar toen hij de schilder zag,
kwispelde hij met zijn staart en sprong tegen het gaas van zijn
domein op.
„Ah, die Hekkie!" begroette hij op vrolijke toon de hond.
Bij het achterhuis zette hij de fiets neer. Zou-ie straks wel
een plaatsje voor vragen in een der schuren.
Jannie was bezig de tafel te dekken. Toen ze hem zag, kwam
er een lach over het ronde gezicht.
„Daar is de schilder alweer. U bent mooi op tijd."
„Ja, ik ben helemaal op de fiets gekomen. Het was zulk
mooi weer. En nu kan ik tenminste 's avonds eens een uurtje
in de omgeving rondpeddelen."
„Wat U gelijk hebt."
Wim ging naar boven, verkleedde zich vlug en was net op
tijd voor het ontbijt beneden.
Broeksma was er echter nog niet, ook niet, toen hij om half
negen naar buiten ging en de weg over keek. Nou, die kwam
vast wel met de benenwagen.
Enfin, hij wist zijn werk. Kalmpjes haalde hij de ladder uit
de wagenschuur en zette die tegen de zijkant van het huis, waar
hij zou beginnen te gronden. Vrolijk fluitend doopte hij de
kwast in de grijze verf en begon te strijken op de gootranden.
Pas tegen negen uur kwam Broeksma aanwandelen, transpi
rerend van inspanning. Wim fronste zijn wenkbrauwen, zei te
gen de hond, die hevig aansloeg: „Koest, Hek!' en vervolgens,
op kwasi-boze toon tot Biroeksma: „Zo? Loopt je horloge niet
wat achter?"
'/2 kg Spruiten
Alléén in de
25 ct.
„Ja, klets maar. Nogal een lief end van de stad af hierheen.
Dat doe ik ook geen tweede keer meer. Mij niet gezien. Wat
een land, waar geen eens een bus rijdt.
Mopperend verdween hij in huis. Het duurde nog geruime tijd,
voor hij, gekleed voor het werk, Weer naar buiten kwam. Had
eerst zeker gegeten, dacht Wim.
Toen ze naast elkaar stonden te werken, vroeg Broeksma:
„Hoe vroeg ben jij eigenlijk uit Amsterdam gegaan, dat jij al
aan het werk bent?"
„Ik? Wel, om half zeven."
„Hoe kan dat nou?" Grote verwondering bij Broeksma. „Ik
ben met het trambootje van vijf over half zeven van de Cen
traal weggegaan. Ik was om half acht in Purmerend. Maar het
is veel meer dan een uur lopen. Ben jij dan soms van Purmerend
af met een auto meegereden?"
Wim genoot in stilte. „Nee, hoor," zei hij met een stalen
gezicht. En hij loog niet eens!
„Zat je dan niet in de tram van vijf over half?"
„Ik niet."
„Zie je wel, je bent eerder gegaan. Of nee, dat kan met;
vijf over half zeven is de eerste naar Purmerend. Je wilt me
toch niet wijs maken, dat je met een latere tram ging?"
Wim schaterde het uit. „Man, ik ben helemaal niet met die
schommeltram gekomen! Ik ben op de fiets!
„Ga nou? Helemaal van Amsterdam?"
„Ja, wat zou dat? Ik fiets liever van Amsterdam hierheen,
dan dat ik loop vanaf Purmerend."
„Nou, maar volgende week Maandag doe ik dat niet meer,
dat weet ik wel. Ik heb geen gevoel meer in m'n voeten......
's Avonds bleef Broeksma nog een uurtje nawerken. Hij wilde
met alle geweld zijn verloren tijd inhalen. Maar Wim pakte
zijn kist en ezel en ging naar het bleekveldje en vervolgde met
het „gezicht op de dijk", zoals hij het doekje bij voorbaat al
noemde.
Een uur zat hij genoeglijk te schilderen. Toen stond hij even
op, deed een paar passen achteruit en taste in zijn zak naar
sigaretten. Terwijl hij er een aanstak, bemerkte hij opeens, dat
er iemand achter hem was. Zich omkerende, ontdekte hij Jannie,
die languit in het gras lag. Ze kauwde op een grashalm en keek
hem lachend aan.
„Ik hoop, dat ik niet stoor?" vroeg ze.
„O, nee," antwoordde hij hoffelijk, hoewel hij veel liever al
leen was gebleven. „Ik heb U niet eens horen -komen.
„U was ook zo verdiept in het werk. Ik lig hier al meer dan
een half uur."
„Een half uur?" Hij zette grote ogen op van verbazing. „Hoe
bestaat het, daar heb ik niet eens erg in gehad."
„Ik vind," vervolgde ze, met het grassprietje wijzend naar het
doek, „dat het al aardig begint te lijken. Waarom bent U eigen
lijk geen kunstschilder geworden?"
Wim grinnikte. „Kunstschilder! Nogal een mooi bestaan te
genwoordig. Dat is ook armoe lijden. Wie heeft er tegenwoor
dig nog geld om schilderijen te kopen?"
„Wel," antwoordde ze op droge toon, „onze buurman bij
voorbeeld, Ernsting."
Hij nam zijn penseel weer op en probeerde verder te schil
deren, maar het wilde niet meer vlotten. Hij schudde het hoofd.
„Ziet U wel, nu wil het zeker niet meer? Zal ik maar weg
gaan?"
„O nee," antwoordde Wim, die opeens geen zin meer had.
„Blijf maar, dan kunnen we een poosje babbelen, als U er ten
minste zin in hebt. Of kwam U alleen maar kijken naar mijn
gekladder?"
„Dat moet U zo niet zeggen," antwoordde ze in alle ernst,
„ik vind, dat U behoorlijk schildert. Jammer, dat U niet meer
vrije tijd hebt. Een avond is zo om. U moet eens een hele Zater
dagmiddag hier blijven schilderen, of kan dat niet?
„Och, dat kan altijd. Maar zullen uw ouders dat goed vin-
Verwondering in de ogen van het meisje. „Waarom niet? U
loopt toch niemand in de wèg?
„Nu ja, ik ben hier ten slotte toch alleen maar om te schil
deren."
„Dit is toch ook schilderen?"
Hij schoot in de lach. „U bent me er eentje!"
„Wat schildert U anders, als U niet op een boerderij bent,
zoals nu?"
„Schepen, steeds maar schepen, van binnen en van buiten.
Eigenlijk ben ik scheepsschilder, maar ik ben reuze in mijn
schik, dat ik jullie boerderij mag opschilderen, want dat is weer
eens wat anders. Daar leer je meer van, ziet U?
,,'t Lijkt me wel een mooi vak.
„Dat is het ook, anders had ik het niet gekozen. Maar ik
wil proberen, of ik later, als het niet zo'n beroerde tijd meer
is, zelf baas kan worden. Om altijd maar knecht te blijven, dat
lokt me niet erg."
„Dat kan ik me best voorstellen, Maar om zelf een bedrijt
te beginnen, daarvoor is geld nodig."
„Ik ben ook al een hele poos aan het sparen. En gister, toen
ik 'thuis was, kreeg ik een idee. Ik ga iedere week, zo lang ik
hier werk, een schilderijtje maken, om te verkopen. Dan kan
de opbrengst daarvan weer bij m'n spaargeld.
„Groot gelijk. Zo, dus U wilt zelf baas worden. In Amster
dam?" c
Misschien. Of ergens anders. Dat hangt er van at, waar ik
de' kans krijg. Als ik genoeg geld bij elkaar gespaard heb dan
wil ik proberen een bestaande zaak te kopen, bijvoorbeeld van
iemand, die te oud geworden is en geen opvolger heeft. Dat
lees je wel eens in de krant. ti
„Daar zal anders heel wat geld voor nodig zijn.
„Och, dan sparen we nog maar een jaar of wat Zo lang ik
werk heb bij Zwarts, kan ik altijd wat weglegg....
„Gaat U dan nooit eens uit of zo? Hebt Uhebt U geen
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je 2 ons heerlijke gesneden soep
groente kunt krijgen voor 25 cent
Hertenlaan 6, Bergen, Tel. 2697
VERZORGT UW
BOEKHOUDING
BELASTINGZAKEN
Heden inschrijving
Aanvang begin Februari.
Inl. Loudelsweg 44, Bergen. Tel. 2144
Bergen
begint onze
van electrische
en aanverwante
artikelen
Op verlichting etc.
10 pet. KORTING
Breelaan 29 - Telef. 2204
BERGEN
Het vervoer voor jong en oud
allen van prima kwaliteit
Telef. 2453
Dorpsstraat 6 - Bergen
met en zonder geldkolom
meisje?'' t 1 i -i
Hij schudde ontkennend het haofd. „Nee, daar begin ik nog
niet aan. Dat komt later wel. Eerst een eigen zaak.
„En een vrouw vind je en passant dan wel eens een keer,
vulde ze aan. T
Hij lachte en gooide zijn peukje sigaret een eind weg. „Ja,
zoiets. Och, U zult dat misschien niet zo kunnen begrijpen. U
bent de dochter van een boer, die een goed bedrijf heeft. Nooit
qeen zorgen gehad natuurlijk en U weet waarschijnlijk evenmin,
wat armoede is. Moet je bij ons thuis eens kijken. We zijn met
z'n negenen thuis en daar werken er op het ogenblik maar twee
van: mijn zestienjarige broer Ap en ik. Ik heb een broer in
dienst op het ogenblik en een zu .sje van elf. die nog op schooi
gaat. De anderen zijn allemaal werkloos, mijn vader ook.
□DDDDDaDDDDDDDODDDaDDnOO
