Moderne
Zeerovers
STAM STOOMT
Ptaoisvetvou^eud lekteen
N. H. A. D. 0. „BERGEN-BINNEN'
Aom/ohq imecdiettsl
ZONDAG 20 MEI 1951
N.V.
ten vandst
AUTO'S ZONDER CHAUFFEUR
MODERNE
ZONNESCHERMEN
A d mini strati ekantoor
JOH. BR0ERE
„HoMauds iaën*"
Voor uw WAS
„de. Spac"
M. VELDMAN
Vakkundige Reparatie-inrichting
van het Verbond voor Veilig Verkeer
Boekhandel C. Ótdenbuefy
F. G- VRASDONK
l/eefilUHte
Bonnencontröle
Hlaclde&en
Batten. focdij*iet
Jl&ituiUen
HotHekUen. e*vz.
H. v* d. Elsken
Kleermaker
GEBR. SCHOEN
Het odces. i/oh. vectccuw/eH
Kinderverhaal
Goedkope Groentenhal
DEZE WEEK
150 gram
of 200 gram
of 200 gram
of 2 pak
voor 45 ct. en 10 zegels extra
VOORRANGS-STRIP
FEUILLETON
HOOFDSTUK 3.
□□aaaaaaaaDaaaDaDDaaaaaa
Fa D. BONSET 6 Co, BERGEN
Bergerweg 135 - Tel. 2 3 9 5
□□□□□□□□□□□□□□□□□□aaanao
BOEKHOUDING
BELASTINGZAKEN
£en Kapsel van
B.G.DOBBEN
OMDAT:
de helft van het gemiddelde
HEILOO
Tel. 3770
Er werd een haastige beraad
slaging op het dek gehouden. „Er
is maar een ding te doen," be
sliste Roger op het laatst. „We
moeten proberen de rotsen te
ViY/Vj/rg
doen springen". Charles werd
uitgekozen, om dit gevaarlijk werk
te verrichten en moest een zwaar
duikerspak aantrekken.
Hij ontving z'n instructies voor
dat de helm over zijn hoofd ge
daan werd en werd toen over
de rand van het schip naar be
neden gelaten. Tom sloeg hem
met kloppend hart gade.
Charles kwam behouden op de
bodem van de zee, en keek ver
baasd rond. Door het dikke glas
van zijn helm kon hij vaag het
schip onderscheiden. Ook zag hij
hoe de voorsteven stevig tussen
twee rotsen was geklemd. Voor
zichtig liet hij de patroon in een
holte glijden.
f 1.
f 1.
f 1.
f 1.
f 1.
Wij geven als reclame, alléén
Zaterdag, aan iedere klant één
pot prima JAM voor slechts 40
ctwaaronder „Reine Claudes
Wij hebben nog:
4 kg. Handappelen
4 kg. Moesappelen
2 kg. Goudreinetten
2 kg. zoete Appelen
1 '/2 kg. Stoofperen
Met GROENTEN zijn wij ook goed
koop. Als extra reclame geven wij alléén
Zaterdag 1 kg. Witlof 25 ct.
1 kg. Spinazie 25 ct.
V2 kg. Andijvie 20 ct.
Verder hebben wij mooie Bloemkool,
Komkommers, Sla, Radijs, Rabarber, Tuin-
worteltjes, bos-Wortelen, Tomaten enz.
Alléén in de
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je 2 ons heerlijke vers gesneden
soepgroente met Bloemkool er in, voor
25 cent kunt krijgen.
Crêmc Wafels
Bruidsuikers
Rozijnen
Waspoeder
BERGEN
VERMEULEN
ZELFBEDIENING
Breelaan 33 Telefoon 2068
HORLOGES
WEKKERS
T TX T PENDULES KOEKOEKKLOKKEN
Kleine Dorpsstraat 9, Bergen - Tel. 2778
Ook voor Antieke en meer gecompliceerde uurwerken
De regels van voorrang, in theorie en practijk
het grote struikelblok, door middel van tekst
en voorbeelden duidelijk en overzichtelijk
verklaard.
U draait de Strip om en U heeft een nieuw boekje:
VERKEERS-BORDEN-KLAPPER
Bevat in overeenstemming met het nieuwe
Wegenverkeers-Reglement alle geldige ver
keersborden, -bakens en -lichten in de originele
kleuren, alsmede de tekens van de verkeers
politie.
Dus 2 boekjes in één omslag voor één geld:
Verkrijgbaar bijPrijs 75 cent
LAANWEG C 164 - SCHOORL - TEL. 268
een Reuze gemhk, DIT boekje op zak
Verhuur Garage NIEUWLAND
Sötoc - tijwUl&H Breelaan 52, Bergen - Tel. 2200
Filiaal Karei de Grotelaan 20, Bergen.
Telefoon 2130
SPECIAAL INGERICHT voor het wassen van overhemden,
boorden, witte jassen, stofjassen, overall s en schorten.
in het Verenigingsgebouw te
Catrijp, op Zaterdag 19 Mei
a.s., n.m. van 35 uur.
De gezamenlijke
Bouwvakarbeidersbonden
door
2 B. J. TEN WESEPE
Vriends grinnikte even. „Ja, eigenlijk zou ik moeten bekennen,
dat ik wel een beetje misbruik van hun goedgeefsheid gemaakt
heb, maar ja, hoe gaat het, als je niets meer hebt dan een ver
sleten pakje en beroerde herinneringen aan een nog beroerder
kamp in Duitsland? Enfin, dit is allemaal voorbij en op het ogen
blik red ik me weer best. Dat neemt natuurlijk niet weg, dat oom
en tante een ereplaats hebben, zowel in mijn kamer als in mijn
hart. Maar wat willen jullie gebruiken? Een glaasje wijn? Dave-
laar, jij zeker een borrel?"
Vriends draaide zich naar het buffet, waaruit hij een paar
flessen en drie glazen nam. Dit was ook een van de redenen, dat
Davelaar graag een paar uurtjes 's avonds bij zijn buurman door
bracht. Hij had een goede borrel en je kon tenminste met hem
behoorlijk over allerlei dingen babbelen.
Het begon te schemeren en Vriends stond op om de gordijnen
te sluiten.
„De dagen beginnen al weer te korten," zei hij, „hoewel het
pas begin September is. In tijd van ja en nee zitten we in de
nachtschuit."
„Och, de winteravonden kunnen ook wel gezellig zijn," meende
mevrouw Davelaar, terwijl ze van de wijn dronk.
Vriends had halverwege de gordijnen gesloten, toen hij ge
ïnteresseerd naar buiten keek. „Wat drommel," zei hij, meer
tot zichzelf dan tot de buren, „het lijkt wel, of hij hier komt.
De bezoekers keken naar buiten en zagen een telegrambesteller
zijn fiets tegen het hek zetten, waarna hij het smalle paadje opliep
naar de voordeur. Even later klonk de electrische schel.
Verwonderd liet Vriends de gordijnen los en liep naar de
gang. De bezoekers hoorden, dat de deur geopend en gesloten
werd en zagen de besteller, vrolijk fluitend weer op zijn fiets
springen en wegrijden. Mevrouw Davelaar stond op en sloot de
gordijnen geheel, waarna ze het knopje van het electrische licht
omdraaide. De salon baadde nu in een zee van licht.
Het duurde even, alvorens de buurman terugkeerde en toen ze
hem zagen, het opengescheurde telegram in de hand, schrokken
ze van zijn bleek gezicht.
„Slecht nieuws?" vroeg mevrouw Davelaar deelnemend.
Vriends plofte in zijn crapeaud neer, het telegram nog steeds
in de hand. „Slecht nieuws?" herhaalde hij, zwaar zuchtend; „het
is niet meer en niet minder als een ramp. Als je het over de duvel_
hebt,trap je op zijn staart, zeggen ze wel eens. Zo is het nu ook.
Dit telegram is van oom Willem en tante Nel. Ze zijn onderweg
naar Nederland. Morgenvroeg komen ze al op Schiphol aan. En
dan reizen ze regelrecht hierheen. Lieve help, dat mankeert er
nu nog net aan. Wat moet ik beginnen?
Davelaar keek zijn vrouw aan en zij hem. Verwondering stond
op beider gezicht te lezen. Daar begreep men niets van. Zo
juist had de buurman in alle toonaccoorden de lof bezongen van
zijn Canadese oom en tante, die hem zo goed geholpen hadden
na de bevrijding en nu kreeg hij bericht dat beiden onderweg
waren naar Nederland om hem te bezoeken. En inplaats van dol
gelukkig en blij te zijn, zat de jongeman plotseling in zak en as.
„Neem me niet kwalijk, buurman," zei Davelaar, met zorg zijn
sigaret uitdrukkend in het koperen asbakje, „maar daar begrijp
ik geen snars van."
„Dat kan ik mij best begrijpen, maar de kwestie is deze, dat
mijn oom en tante in Canada niet beter weten, of ik ben al jaren
getrouwd
HOOFDSTUK 2.
Leen jij me je vrouw
Nu begrepen ze eindelijk, waar de moeilijkheid school. Vriends
had natuurlijk in zijn brieven naar Canada geschreven, dat hij
getrouwd was, misschien er een beetje over opgeschept. En er
waarschijnlijk nooit bij nagedacht, dat het wel eens kon gebeuren,
dat oom en tante het in hun hoofd zouden krijgen om Holland
te bezoeken.
Davelaar knikte bedachtzaam, terwijl hij een sigaret nam uit
het doosje op de rooktafel. Nadenkend knipte hij het vlammetje
van zijn aansteker aan en zoog enige tijd, zonder te spreken.
„Zo, zo, dus je hebt je oom en tante daar wijs gemaakt, dat
je een vrouw hebt, dat je getrouwd bent. En nu weet je je geen
raad, omdat je hun morgenochtend, als ze arriveren, geen vrouw
kunt tonen. Dat is inderdaad een moeilijkheid, die niet gemakke
lijk opgelost kan worden, want waar haal je zo op stel en sprong
een vrouw vandaan?"
„Heb je geen kennisje, of een vrouwelijke collega, die enige
tijd de functie van ehhuisvrouw kan vervullen? Natuurlijk
tegen betaling. Voor geld kun je tegenwoordig al heel wat ge
daan krijgen," meende mevrouw Davelaar te moeten opmerken.
„Dat is 't 'm juist," antwoordde Vriends bedrukt, „ik bemoei
me nooit met m'n vrouwelijke collega's op kantoor en vrouwe
lijke kennissen heb ik evenmin. Dat komt er van, als je je altijd
zo isoleert. Nu zit ik weldra met de brokken. Als ze morgen tot
de ontdekking komen, dat ik geen vrouw heb, dan zijn ze na
tuurlijk spinnijdig en keren ze meteen weer terug misschien en
dan hoor ik nooit meer wat van ze. En ik wil niet ondankbaar
zijn. Integendeel, ik ben juist erg dankbaar, dat ze me indertijd
zo geholpen hebben."
„Maar dan begrijp ik toch niet, waarom je hen geschreven
hebt, dat je getrouwd bent," zei de buurvrouw.
„Dat zit zo," verduidelijkte Vriends. „In de eerste brief, die
ik van hen na de bevrijding kreeg, vroegen ze of ik intussen al
getrouwd was. Ze schreven daarbij, dat ik, wanneer ik nog vrij
gezel was, mezelf wel zou kunnen redden, maar als ik getrouwd
was, waren ze gaarne bereid me datgene te zenden, wat we nodig
hadden. Wel, ik heb toen een lijstje opgemaakt en er bij verteld,
dat ik inmiddels gehuwd was. Schreef ik, dat ik nog als vrijgezel
leefde, dan had ik immers niets ontvangen?"
Vriends stond op en opende een der grote kastdeuren in de
kamer. Tot grote verbazing van de beide buren, zagen ze daar
een kast, die vrijwel uitpuilde van dameskleren: japonnen, blou
ses, rokken, mantels, zelfs hoeden, shawls en schoenen.
„Allemaal uit Canada ontvangen," wees Vriends aan. „Ik wist
natuurlijk niet, wat ik er mee moest beginnen en daarom heb ik
alles maar weggeborgen in deze kast. Veel verstand van dames
kleding heb ik niet, doch ik neem aan, dat er nog heel wat bij is,
dat gedragen kan worden. Al waren het alleen maar de mantels
en schoenen."
Mevrouw Davelaar zou geen vrouw geweest zijn, als ze niet
was opgestaan om naar de kast te lopen. Ze bekeek de japonnen
een voor een, bevoelde de stof en bukte zich om de schoenen
te bekijken. Ten slotte kon ze de bekoring niet weerstaan om
er een paar te passen; donkerblauwe avondschoenen met hoge
hak: ze pasten haar uitstekend. Tussen de kleding hing een lange,
eveneens donkerblauwe mantel en deze haalde ze er uit, waarna
ze de jas aantrok. Davelaar keek met verwondering naar het fi
guurtje van zijn vrouw. De mantel zat als gegoten en maakte haar
zeker enige jaren jonger.
Met een glimlach draaide ze zich om naar de mannen, die met
belangstelling toezagen. „Ik geloof, dat de mantel zit, alsof het
maatwerk is. Buurman, ik zou haast jaloers worden op de garde
robe van je vrouw," zei ze met een ondeugende lach op haar
gezicht.
Het gezicht van Vriends betrok weer. „Ja buurvrouw, U hebt
gemakkelijk praten, doch hoe kom ik aan een vrouw?"
„Waarom heb je die kleren niet verkocht?" vroeg Davelaar.
„Mij dunkt je had er zeker een paar centen voor gebeurd."
„Datdat durfde ik eigenlijk nooit goed te doen. Zie je,
wie weet, met hoeveel zorg oom en tante deze kleren hebben
uitgezocht voor mij. Ikik zou me een schoft gevoeld hebben,
als ik al die kostbare kleren zonder meer had verkocht. Daarom
hangt het al die tijd al hier, want ik heb nooit goed geweten,
wat ik er mee doen moest.'
,,'t Is zonde," zei mevrouw Davelaar, met een zucht de lange
mantel uittrekkend, „de mot zou er in kunnen komen."
„O, nee," antwoordde Vriends haastig, „daar is wel voor
gezorgd. „Ik heb de werkster opdracht gegeven er alle zorg voor
te dragen en dat heeft ze ook beslist gedaan. Zelf controleerde
ik. alles eveneens van tijd tot tijd."
De kast ging weer dicht en nadat Vriends de glaasjes nog
eens volgeschonken had, zei Davelaar: „Ziezo, nu moeten wij
eens spijkers met koppen slaan, want we moeten op de een of
andere manier een tijdelijke huisvrouw voor onze buurman op
vissen. Alleen, hoe komen we er aan vóór morgenochtend."
„Je zoudt het Arbeidsbureau eens op kunnen bellen. Misschien
kunnen ze je daar helpen."
„Buurman zou ook tijdelijk een vrouw kunnen lenen," meende
mevrouw Davelaar.
Vriends ging opeens rechtop zitten en zijn ogen schitterden.
„Dat is een idee, buurvrouw, een reuzen idee! Top. ik leen voor
de tijd, dat oom en tante in Nederland zijn, een vrouw. En als
ze weer naar Canada terug gaan, wel, dandan
„Dan geef je haar weer aan de rechtmatige eigenaar terug,"
antwoordde Davelaar droogjes.
Allen schoten in een lach en Vriends slaakte een zucht van
verlichting. „Het idee is in ieder geval niet gek. Daar zullen we
eerst nog eens op drinken, voor we er verder over spreken.
Buurvrouw, je hebt je glas nog niet leeg. Drink eens uit."
„Als je ergens een vrouw, een echtgenote zal ik maar zeggen,
leent, tot op zekere hoogte natuurlijk, zul je er wel voor moeten
betalen, veronderstel ik," zei Davelaar.
„O, dat is het minste bezwaar. Ze kan, wat mij betreft, de
gehele garderobe krijgen, die ik uit Canada heb ontvangen. En
bovendien nog een zeker bedrag per week. De hoofdzaak is,
dat ik morgen vroeg de beschikking heb over een vrouw.
„Dat wil zeggen," viel zijn buurman hem in de rede, „dat je
aan je oom en tante een vrouw kunt tonen, die je tijdelijk de
jouwe noemt, maar het natuurlijk niet is, anders krijg je mot
met de echte echtgenoot. Het moet dus zuiver een zakelijke
overeenkomst zijn. Meer niet."
„Nu ja, dat spreekt vanzelf," voegde Vriends er haastig aan
toe. „Alleen is er nu nog de moeilijkheid: welke man zal bereid
gevonden worden om zijn vrouw voor enige tijd af te staan?
Dat doet ook niet iedereen."
Vriends dacht even na en opnieuw verhelderde zijn blik.
„Wacht eens, je hebt me zelf de oplossing aan de hand gedaan!
Juist! Dat is waar ook! Het kan niet beter! Buurman, leen jij me
je vrouw!"
Davelaar liet van schrik zijn sigaret uit de hand vallen en
haastte zich om die van het vloerkleed op te rapen. „Ik? Mijn
vrouw? Zeg, ben je nu helemaal? Wat denk je wel van me?
„Ik denk niets," antwoordde Vriends, die plotseling enthou
siast was en er helemaal geen erg in had, dat mevrouw Dave
laar rood werd tot achter de oren. „Je zegt zelf: Leen ergens een
vrouw, natuurlijk op zuiver zakelijke overeenkomst. Best, wees
jij nu eens een goede buurman, want een goede buur is beter dan
een verre vriend, zegt het spreekwoord, nietwaar? Ik zal je er
behoorlijk voor betalen en je vrouw krijgt de hele garderobe in
de kast. Het past haar toch immers zo uitstekend?" Met een
sprong was hij overeind en liep opnieuw naar de kast, die hij
opende. Hij haalde een armvol japonnen en rokken van de han
gertjes en wierp die op de schoot van zijn buurvrouw. Toen
bukte hij zich en haalde enkele paren schoenen te voorschijn.
„Hierzo, buurvrouw," zei hij bedrijvig, „kijk eens, echt slangen
leren balschoenen, en deze jurk is afgezet met zilverbrokaat, ten
minste, dat heeft mijn werkster beweerd. Veel verstand heb ik
er niet van.
Vriends was in zijn crapaud gaan zitten en lachte zich tranen.
„Jullie raden nooit van wie," zei hij, hoofdschuddend, is dat even
een goeie mop. Die foto, ha ha, die foto, buurman, was van
jouw vrouw
I"
De voorstelling kan beginnen.
„Wat?" Met een ruk ging Davelaar overeind zitten en hij
keek verstoord in het lachende gezicht van Vriends. „Dat
dat meen je toch niet, buurman?"
De ander knikte en lachte maar steeds. „Ha, ha, komt dat even
goed uit?"
„Herinner jullie je, dat we twee jaar geleden samen een dag
naar Schiphol geweest zijn? Wel, daar is toen een foto van ons
gemaakt, van de hele groep, die toen de rondgang maakte over
het terrein. Ik bekeek deze foto eens op een avond wacht,
ik heb het ding nog in mijn portefeuille en toen kwam ik tot
de ontdekking, dat buurvrouw Davelaar precies tussen ons bei
den in staat, tussen jou, buurman, en mij. Ik ben toen met die
foto naar een fotograaf in de stad gegaan en heb hem gevraagd,
of hij ons beiden, dus mevrouw Davelaar en ik, er van af kon
nemen en vergroten. Dat ging en die foto heb ik toen opgezonden
naar Canada. Ik heb toen later een brief gehad, waarin men zei,
dat men mijn keuze kon waarderen. Het leek hun een nette,
degelijke vrouw toe, juist iemand, die ik nodig had. Kijk, ik heb
er nog een over. Hier is het plaatje. Ingenieus van die fotograaf,
hé? Om ons er zo af te halen."
Vriends overhandigde de beide foto's aan het echtpaar en deze
bekeken voornamelijk de foto, waarop buurman Vriends met
mevrouw Davelaar, beiden met een lachend gezicht, stonden af
gebeeld. Op de achtergrond kon men juist nog een klein deel
zien van het vliegtuig, waarvoor de hele groep was opgesteld.
Davelaar keek zijn vrouw eens aan en schudde bedenkelijk
het hoofd.
in elke gewenste uitvoering
en bediening
Uitsluitend kwaliteitswerk
Hertenlaan 6, Bergen, Tel. 2697
VERZORGT UW
Jan Oldenburglaan 29 - Bergen
Telefoon 2546
Veranderingen en reparatie
Stoomwasserij
Visscherslaan 11 Telef. 3712
ALKMAAR
(oedipl. Dome s-en Herenkopper
DORPSTR.2! BERGEN TEL 2266
ons zeer lage slijtagecijfer,
vastgesteld op
U de zekerste waarborgen biedt
voor het behoud van uw
linnenkast.
Alle kantoorboeken en -benodigdheden
Boekhandel C. Oldenburg - Schoorl
