UeuHOtteut
Maotsvewau^end ItUtymoie
BAL
fretec
AUTO's ZONDER CHAUFFEUR
de Avauiutiet
6h toch.
Kapsalon DOBBEN
tls c0!!a>eel
R.K. TONEELVERENIGING «ST. JAN», BERGEN
„Hyena's van de ycens"
FEUILLETON
Kinderverhaal
Maar Rob was niet alleen. Toen
hij over de top van z'n vleugel
in de rivier keek, ontdekte hij
een groep krokodillen, die met
gesperde muilen wachtten op een
zekere buit. Over een tocht door
het water hoefde Rob niet te
denken.
(fCMt&C
Amus-CfnCftts n tt
lleteniqinty U»/l4 V
t Vraagt Leden
voor elk instrument
2266 2266
is een
van
DORPSSTRAAT 21
2266 2266
Onder het dreigende gesis der
reptielen nam Rob een touw en
met een handige worp had de
flinke jongeman een verbinding
tot stand gebracht. Een paar ste
vige rukkende lijn was veilig.
Het andere einde sjorde hij aan
een ring van het vliegtuig vast,
het geweer werd resoluut over
de schouder gehangen en als een
aap langs een slingerplant klau
terde Rob van de vleugel naar
het land.
Zo ontsnapte hij veilig aan de
griezelige muilen der krokodillen.
Hij kon ongemoeid uit de boom
naar beneden klimmen en stapte
het woud in, op zoek naar zijn
gezellen. Vrij spoedig vond hij
oom Daan, die juist bezig was
de laatste riemen van zijn val
scherm los te gespen.
„Waar is Ans?" riep Rob. Maar
oom Daan wist dit evenmin. „Het
laatste, wat ik van haar zag was
dat zij door een zijwind dieper
in het bos afdreef". Beiden maak
ten van hun handen een trechter
en riepen haar naam luid door
de beklemmende stilte van het
oerwoud.
Itwtyt nó-fy heden
Loten Purmerend
a f 1.-, hoofdprijs 3 vette koeien
Loten Mannenkoor
a f0.50, hoofdprijs 200 gulden
C. Groot, Merelhof 16, Bergen
êi 1 K.G. bewaarbare o
1 GOUDREINETTEN 1
Goedkope Groentenhal
Gratis Goudreinetten
Gratis Goudreinetten
'T WINKELTJE
STOFFEN
°nZ
op >S>
Volg
het advies
van de dokter: Eerst borstvoeding en daarna Molenaar's Kindermeel
50 controle-zegels geven recht op een zilmeta paplepel.
Verhuur
Soiex. - rijwiele*NIEUWLAND
Breelaan 52
BERGEN
Telefoon 2200
opent 25 October a.s. om 8 uur 's avonds het
Toneelseizoen in „De Rustende Jager" met een
bijzonder mooi toneelwerk
BAL NA
21
door
B. J. TEN WESEPE
H* v* d. Elskcn
Kleermaker
Veranderingen en reparatie
ADMINISTRATIEKANTOOR
JOH, BROERE
Lid Nederlands College voor
Belastingconsulenten
Boekhouding
Belastingzaken
Vermogensbeheer
Zondag 21 October
in Café „TIEBIE" te Kalverdijk
Muziek
„THE MUSICAL PLAYERS"
Aanvang 3 uur
Vanaf heden steeds vers
verkrijgbaar onze
bekende heectiyU yekudde
Banketbakkersspeculaas
ook met amandelen
Voor iets fijns naar
Banketbakkerij Ter Burg
Schoorldam Tel. 322
Alle kantoorboeken en -benodigdheden
Boekhandel C* Oldenburg - Schoorl
Meldt U spoedig aan dan werkt U
4 nog mee aan onze a.s. Uitvoering 4
4
Aanmelden iedere Zaterdag bij
Ivangh, Hereweg A 93, Groet
4 Houtendijk A 179D, Groet 4
Eenmaal geprobeerd, nooit meer anders
Bespreekt tijdig om teleurstelling
te voorkomen
g Wie Zaterdag 20 October Cl
voor f 2.50 a contant 3
bij ons koopt, ontvangt 2".
geheel GRATIS! w
CO 3
'■3 Want wij zijn heel goedkoop g
fc met fruit.
CJ 3
8 pond Handappels f 1.
8 pond Moesappels f 1.—
8 pond zoete Appels f 1.
8 pond Stoofperen f 1.
6 pond heerlijke handperen f 1.
Als reclame geven wij alleen Zaterdag
10 kg. puikbeste blanke Aardappelen voor
slechts f 1.25.
Ook zijn wij met Groenten goedkoop.
Hutspotgroenten (Wortelen en Uien)
25 ct. per kg.
1 pd. mooie tuinworteltjes 25 ct.
1 kg. echte friese Rapen 15 ct.
1 pd. mooie gele Andijvie 10 ct.
1 pd. rauwe biet 10 ct.
Ook hebben wij nog mooie Spinazie,
Postelein, Snijbonen, Sperciebonen, Bloem
kool enz.
Probeert onze heerlijke PINDA's,
voor 75 ct. per pond.
2 x daags vers gekookte biet.
Alléén in de
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je 2 ons heerlijke, gesneden soep
groenten kunt krijgen voor slechts 25 ct.
KI. Dorpsstr 25, Bergen - Tel. 2341
o.a. ook „LIBERTY"
Wij ontvingen nieuwe dessins in
WOL en HALFWOLLEN JAPON-
DEUX-PIECE STOFFEN
of
Een greep uit het smokkelaarsleven
Reserveer deze avond, U zult er geen spijt van hebben
Prijs der plaatsen voor niet-donateurs f 2,- inch belasting, te verkrijgen aan de zaal
en bij Gerdes, Karei de Grotelaan.
Plaatsbespreking: Zondag 21 October in „De Rustende Jager'' van 12 1 uur
N B. Donateurs, in uw eigen belang toont uw donatiekaart
voor de plaatsbespreking
De tofcht van de Paulus Buyslaan naar de
was al geen uitstapje geweest, want de agent op de duo had
beide handen nodig, om de patiënte enigszins in bedwang te
houden en op een gegeven ogenblik had ze haar handen een
ogenblik vrij, welk moment ze benutte om een ruk te geven
aan het stuur, waardoor het vehikel rakelings langs het trottoir
reed en de voetgangers zich met schrik in veiligheid brachten.
Voor de ingang van het politiebureau echter kwam er al spoedig
assistentie, maar vier mannen waren nodig om de arrestante
de trap op te krijgen en toen ze goed en wel in de kamer van
de wacht zat, braakte ze er alle verwensingen uit, die haar in
de gedachte kwamen. Na tien minuten was de situatie zo, dat
in allerijl een dokter werd gebeld, die in een snel tempo arri
veerde en mevrouw De Vries tegen wil en dank een injectie
toediende. Daarna werden verschillende inrichtingen in de om
geving opgebeld, of er ook soms een patiënt was ontsnapt,
doch daar dit niet het geval was, werd de situatie er niet ge
makkelijker op. Mevrouw De Vries, het hopeloze van haar
strijdlust inziende, had haar apqressieve houding laten varen
en zat nu, waarschijnlijk mede als gevolg van de toegediende
injectie, uiterlijk kalm, maar inwendig kokend, op haar stoel,
met een verbeten trek op haar gezicht, categorisch weigerend
welke vraag ook te beantworoden. Het enige, wat ze tenslotte
zei, was: „Ik wens een advocaat en dan zullen jullie er wel
meer van horen."
Het gevolg was, dat de agenten niet wisten, wat ze er mee
moesten aanvangen. En men besloot terug te rijden naar de
Paulus Buyslaan om de heer en dame, die daar woonden, op
te halen.
Oom Willem en Tante Nel keken vreemd op, toen het
politiezijspan opnieuw voor de woning stopte en toen de agent
vertelde, dat hun komst gewenst was, om enkele inlichtingen
te kunnen geven, konden ze niet anders doen, dan instappen
en meerijden.
Toen mevrouw De Vries de beide bewoners van de Paulus
Buyslaan zag binnenstappen, kreeg ze het opnieuw met haar
zenuwen te kwaad. Opnieuw probeerde ze weg te komen en
toen dit niet gelukte, begon ze een nieuwe reeks verwensingen,
eindigende in een huilbui.
Tante Nel vertelde, wat ze wist en daar werden de agenten
ook al niet wijzer van. Doch toen tante Nel de naam Davelaar
noemde, herinnerde zich een der politiemannen, dat er in de
Paulus Buyslaan inderdaad een Davelaar woonde. „Ik ken hem
wel," zei de man, „want hij is bij ons op de biljartclub. Hij
werkt op een Bank hier in de stad.
„Wel, laten we hem dan even halen. Misschien weet hij een
oplossing."
Davelaar was intussen al op weg naar het politiebureau.
Want hij was althans enigszins op de hoogte van de narig
heden, die er ontstaan waren, toen zijn schoonmoeder het huis
van zijn buurman had betreden. Betsy was namelijk, toen ze
haar moeder in de taxi had gezien, via de keukendeur en een
gat in de scheidingshaag, naar haar eigen woning gerend. Daar
had ze eerst een poosje zitten huilen, omdat ze wel begreep,
dat het bedrog niet langer volgehouden kon worden en daarna
wist ze niets beters te doen, dan op de fiets te stappen en naar
haar man te rijden. Hem vertelde ze, wat er gebeurd was, voor
zover ze op de hoogte was en het echtpaar besloot, zo spoedig
mogelijk ,naar de Paulus Buyslaan te rijden, om de situatie
duidelijk en klaar uiteen te zetten. Ook Davelaar was van
mening dat het onder de gegeven omstandigheden het beste
was eerlijk op te biechten. Ondanks het feit, dat Jan zelf niet
thuis was.
Man en vrouw liepen naar de voordeur van Vriends' woning
en belden aan. Maar oom Willem en tante Nel waren juist een
paar minuten te voren gehaald door de politie en dus was deze
woning verlaten. Toen niemand open deed, liep Betsy om het
huis heen en via de keukendeur, die niet op slot was, naar
binnen. Ze doorzocht het huis, en kwam tot de ontdekking,
dat het verlaten was.
Besluiteloos ging ze terug naar haar man, die al die tijd
voor het huis had staan wachten,
„Wat nu?" vroeg ze. Ja, dat wist hij ook niet. Maar een der
overburen, die een en ander had gezien, kwam naar buiten
lopen en zodoende kwam het echtpaar te weten, dat mevrouw
De Vries eerst, klaarblijkelijk tegen haar wil, het huis was uit
gesleept en in het politiezijspan was weggevoerd, terwijl enige
minuten geleden ook de oudere mensen waren opgehaald. Dat
waren natuurlijk oom Willem en tante Nel, dacht Betsy.
„Vooruit," commandeerde ze. „dan naar het politiebureau.
Daar zal het hele span wel zitten."
En zo had op het politiebureau de ontknoping van dit och
tenddrama plaats. Weliswaar niet zo gemakkelijk, want het
duurde wel even voordat men alles goed begreep. Temeer om
dat mevrouw De Vries als een furie opstoof, toen ze haar
dochter en schoonzoon zag binnenstappen en uitriep: „Dat is
allemaal jullie schuld!"
„Wat?" vroeg Davelaar, die een rustig man was, maar die
langzamerhand genoeg had van de grote mond van zijn schoon
moeder.
„Dat ik hier zit!" beet ze hem toe. „En dat ik beledigd en
mishandeld ben!"
Davelaar zette grote ogen op. „Hoe kan dat nu mijn schuld
zijn?" vroeg hij. „Ik weet nergens van af."
„Waarom was je vrouw dan niet thuis? Gisteren niet en van
daag weer niet? Waar is ze? Waarom moest ze in het huis
daarnaast zijn bij al die gekken?"
„Hoor eens hier, moeder," antwoordde Davelaar op rustige,
maar besliste toon, „we staan niet onder curatele en zeker niet
onder de uwe. Als Betsy de deur uit wil gaan, is dat haar zaak
en behoeft ze er niet eerst uw toestemming voor te vragen.
Maar het is uw eigen bemoeizucht, die oorzaak is, dat U nu
in moeilijkheden zit. Had rustig in Amsterdam gebleven, dan
was er niets gebeurd. U hebt niet het recht, om zich met onze
zaken te bemoeien en U hebt evenmin het recht om zonder
toestemming eens anders huis te betreden en dat hebt U van
morgen gedaan. Logisch, dat men dan de politie, waarschuwt,
temeer, omdat U zo optreedt."
„Ik zal een advocaat nemen en dan zal ik wel eens zien of
een fatsoenlijk mens zo maar voor gek verklaard kan worden."
De agenten, die rond de boze familieleden stonden, slaakten
een zucht van verlichting. Ambtshalve vroeg de motoragent,
die door oom Willem gewaarschuwd was, aan deze: „Wilt U
een klacht indienen wegens huisvredebreuk?"
„Ik?" Oom Willem zette grote ogen op van verbazing. „Ik
niet, hoor. Daar heb ik geen belang bij. Ik begrijp er nog niet
veel van, maar wel dit, dat hier van vergissingen sprake is,
Dus deze dame isehniet gek?"
„Welnee," antwoordde Betsy nu, die voor haar moeder op
kwam, „het is mijn moeder. Ze is een beetje overspannen, om
dat ze mij gisteren en vandaag niet thuis trof. Dat is alles,"
„Zoveel te beter," verklaarde de agent, „dan behoeft er ook
niets opgeschreven te worden. Dan kunt U allemaal weer gaan.
Maar U, mevrouw," zei hij, zich op rustige toon wenden tot
mevrouw De Vries, ,,U zou ik willen aanraden een beetje
kalmer te blijven. Als U ons rustig had verteld, hoe de vork
precies in de steel zat, was er niets gebeurd en had U hier
niet eens gezeten. U bent er zelf oorzaak van, dat li in moei
lijkheden bent geraakt."
„Zo?" Mevrouw De Vries stond in haar volle lengte op en
keek met een vernietigende blik naar de politiemannen. „We
zullen nog wel eens zien, of het zo maar mag, een oude vrouw
te beledigen en te mishandelen."
„Beslist niet, mevrouw," antwoordde de agent op hoffelijke
maar besliste toon, „evenmin mag een oude dame een politie
man voor al wat mooi en lelijk is, uitschelden. Maar dat zullen
we maar vergeten."
„Dat is tenminste gentlemanlike," meende oom Willem, „en
sportief. Mijne heren, ik heb hier een doos goede sigaren. Ik
weet, dat de politie ze niet mag aannemen, maar ik leg ze hier
neer, op het bureau en als ik weg ben, moet U maar denken,
dat ik ze vergeten heb. Laat ze niet bederven, want daarvoor
zijn ze in Holland te duur. Goeden middag,"
De agenten lachten en het antwoord was: „Goeden middag,
mijnheer."
Oom Willem, die reeds naar de deur was gewandeld, draaide
zich om en keek op de klok. „Lieve help," riep hij uit, „nou
is het al bijna half twee. Ik denk al, wat heb ik toch een raar
gevoel in mijn maag. Maar dat komt natuurlijk, omdat ik trek
heb. Kom Nel, we gaan weer naar de Paulus Buyslaan
of nee, ik weet beter, we gaan naar een fijn restaurant. Want
ik vrees, dat Betsy wel niet meer voor ons zal koken."
Mevrouw De Vries was al lang vertrokken en hoewel haar
dochter, die haar onmiddellijk achterna was gegaan, alle po
gingen in het werk stelde haar moeder te kalmeren en te ver
zoenen, kon ze er niet in slagen en mistroostig bleef ze ten
slotte op het trottoir staan, tot de anderen haar bereikt hadden.
Oom Willem klopte haar even op de schouders. „Dat komt
vanzelf wel weer in orde, meisje," zei hij op hartelijke toon.
„Kom mee, dan gaan we ergens eten. Ik rammel onderhand."
Terwijl men op advies van Davelaar „De Witte" binnen
stapte hij kon immers uit ervaring spreken, dat het er goed
tafelen was en al spoedig een rustig hokje in de serre had
gevonden, drong bij tante Nel langzamerhand de ware toe
dracht der zaak door. Hoofdschuddend keek ze naar Betsy,
die nu naast haar werkelijke man zat.
Davelaar was degene, die het woord nam, nadat de soep
was opgediend,
„U zult natuurlijk wel begrepen hebben, dat Betsy niet de
vrouw van uw neef Jan is. maar dat het de mijne is. En oom
Willem zal ik nu ook maar oom zeggen? zal zich onder
hand wel afgevraagd hebben, waartoe dit ehbedrog, want
in feite is izulks het geval, dient."
„Juist," zei oom Willem, „dat zou ik wel willen weten.
Want, om jullie eerlijk de waarheid te zeggen, vertrouwde ik
het van de eerste dag af al niet. Ik had er al zo n idee van.
dat Betsy niet de vrouw was van Jan. Doch ik verkeerde in
de veronderstelling, dat ze als plaatsvervangend echtgenote
fungeerde, met andere woorden: dat Jan wèl getrouwd was,
doch om de een of andere reden zijn vrouw niet kon of wilde
tonen."
Betsy keek hem verbaasd aan. „Dus dat begreep U toch
wel?"
Jan Oldenburglaan 29 - Bergen
Telefoon 2546
Hertenlaan 6, Bergen - Tel. 2697
Verzorgt Uw
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□O
