\iol MwacbtUtfy (dopt 't kad
BERGEN
VRIJDAG 30iNOVEMBER 28c JAARGANG No. 47
Verschijnt te Bergen, Bergen aan Zee, Schoorl, Schoorldam, Groet, Camperduin, Egmond aan Zee, Egmond-Binnen, Egmond aan de Hoef
Heel het huis ademt verwach
ting. Al de dingen, die op gewone
dagen ongemerkt voorbijgaan,
krijgen nu betekenis. Als de wind
rammelt aan het dak, dan wordt
het even stil aan tafel, waar
moeder en vader en al de kinde
ren samen zijn onder de lamp.
Is hij er al, of is 't zijn paard,
dat struikelt over de pannen? De
wind verstilt, maar er blijft iets
betoverends in alle geluiden. Tel
kens wordt er gebeld; metalen
gongslagen galmen door gangen
en portalen, maar niemand weet
precies, wie ze gewekt heeft, want
de stille winteravond is om het
huis.
Er is wel een zekere feestelijk
heid in heel de huiselijke beweging,
in de kamer, die met groen wordt
getooid, in vaders geheimzinnige
glimlach, in de verrassingen, die
overal schuilen, in de droom, die
werkelijkheid kan worden die
prachtige electrische trein die ze
gisteren bewonderden in de bazar,
die kleine blozende pop, 't diepst
verlangen van 't jongste dochtertje.
Maar tegelijkertijd is er in alle
dingen, omdat zij zo heimelijk
geschieden, toch ook iets beangsti
gends. Er is toch altijd de moge
lijkheid van vreselijke bestraffingen.
Er is de koek, maar er is ook de
gard, dat raadselachtige voorwerp,
waarvan men de uitwerking niet
kent. Er is de zak, waar de
zwarte knecht, die donkere man,
je in kan stoppen om je weg te
voeren, ver van 't veilige t'huis.
En daarom gaan de kinderen
maar luidkeels zingen, zo luid en
zo helder als het kan, zij zingen
tegen de bangigheid in en ze
vertolken de alzijdige verwonde
ring, die het huis bevangen houdt.
Als vader ze oproept om de
tafels weg te schuiven en de
leunstoel neer te zetten middenin
de kamer, met een voetkussen er
voor, dan ontstaat er een wel
kome bedrijvigheid. Zie je. Sint
Nicolaas is een heel oud man en
hij zal moe zijn, want het is een
hele reis, van Spanje naar hier.
Dat te weten geeft dan vertrou
wen en geruststelling, want oude
mensen zijn altijd vriendelijk
en goedhartig, zoals grootvader.
Waar is grootvader toch, waarom
is hij nu weggebleven op deze
bijzondere avond?
Terwijl de kinderen doende
zijn, is moeder vol geheimzinnige
bezigheid. Als ze de pakjes rang
schikt in de keuken, ziet ze op
eens een grote, gele maan, die
tussen de kieren van de gebloemde
gordijntjes gluurt. Buiten ligt wat
poederige sneeuw de witte
wereld. En achter haar zingen
de stemmen van haar kinderen.
Maar waar is grootvader? Het
geheim van grootvader speelt zich
af op de hoogste verdieping van
het huis, op die vreemdsoortige
rommelzolder, die altijd de deur
op slot heeft. Daar staat 'n oude
krakerige kast, waar zijige, ritse
lende kleren in hangen. Hij is
daar verdiept in wonderlijke be
slommeringen. Jansje, het dienst
meisje helpt hem, als hij een
wijnrode tabberd om de schouders
slaat. Zij zet hem zijn pruik op
en drukt de mijter wat al te diep
tot vlak boven zijn oren. En dan,
wanneer zij de metamorfose aan
schouwt, dan proest zij het uit in
de punt van haar witte schortje.
Want ha3r lach mag niet door
het huis weerklinken. Dan zou de
betovering verbroken worden.
ZONDAGSDIENST
ARTSEN
een levensechte historie
Het moet stil blijven om Sint
Nicolaas, want hij is een heilig
man.
Als dan aan grootvader zijn
staf gegeven is, die hij moeizaam
verplaatst, dan daalt hij heel lang
zaam en heel geruisloos de trap
pen af, in dit huis van geluk, in
dit huis van zijn kinderen. Hij
daalt af in het huis, hij daalt af
in zijn herinnering. Eenmaal ging
hij net zo een trap af, toen was
hij vader, nu is hij grootvader.
Tussen toen en nu ligt zijn leven.
Maar er is een schone bestendig
heid in deze legende. De geslachten
wisselen en verouderen, maar St.
Nicolaas blijft.
Sint Nicolaas mag niet uit het
binnenste van het huis komen, hij
mag niet neerdalen van een oude
rommelzolder. Hij komt van verre,
hij komt van Spanje. En zo laat
moeder hem het keukendeurtje
uit en er is dan in de besneeuwde
tuin een rare optocht, die zich
dicht om het huis beweegt. Vader,
in zijn leren jas, een bont-getooide
oude Sint Nicolaas, behoedzaam
het pad aftastend met zijn krom
staf en zich al hoestend oefenend
in het veranderen van zijn stem
en het hupse dienstmeisje, dat
haar giebelen begraaft in haar
schort.
Als de gong van de voordeur
bel door het huis weergalmt, een
geweldige, een alles beslissende
gongslag, dan gaat moeder door
een kier van de huiskamerdeur
aan het strooien. En de kinderen
grabbelen naar de lekkernijen.
Eensklaps is er zacht gerucht
in de gang. Een oude, moeizame
stap weerklinkt op het gangpla
veisel en terwijl de kinderen bijna
plechtig het „Zie de maan schijnt
door de bomen" aanheffen, gaat
de deur van de huiskamer open,
zo wijd als het kan, en de ver
moeide oude man vleit zich, licht
kuchend in zijn leunstoelgroot
vader bij zijn kleinkinderen.
Het wordt geen uur van be
straffingen. Vader bevrijdt Sint
Nicolaas van zijn gard, die rustig
in een hoek van de kamer wordt
geplaatst en er worden veel zak
ken aangedragen, maar die zijn
niet om de kinderen in te stop
pen, maar om de geschenken uit
op te vissen, die de stoutste dro
men verwezenlijken. St. Nicolaas
spreekt, met een zachte stem en
hij weet verwonderlijk veel van
wat er in al die kleine levens
gebeurt.
En nu lijkt het wel alsof opeens
alle beklemming geweken is. Het
zijn niet meer de heimelijke ge
luiden buitenshuis, het tochten
van de wind om de vensters, het
rammelen van het dak, het is nu
niet meer de onrust, die de ver
wachting vergezelt het ogen
blik der vervulling is daar. De
gezellig vertellende heilige is in
aller midden. Hij heeft een rijke
fantasie en hij kent zoveel ver
halen over Spanje, zijn vaderland
en over de stormachtige reizen,
die hem eindelijk brachten in deze
huiselijke kring, dat de kinderen
vragen naar al maar meer.
Maar middelerwijl zijn er nu
allerlei geluiden gekomen. De kin
deren hebben zich op het speel
goed geworpen en het wemelt
van het krijsen van toetertjes van
miniatuur-auto's en van piepende
poppen, die Sint Nicolaas heeft
meegebracht.
St. Nicolaas herinnert zich, dat
hij oud en moe is en dat er nog
andere kinderen zijn, die hem
verwachten. Nog éénmaal luistert
hij naar het volstemmig koor, als
vader'plaats neemt aan het kla
vier en een regen van heldere
kinderstemmen hem omgeeft.
Dan staat de heilige moeizaam
op en begeeft zich langzaam naar
de deur, naar de gang en de
juichende kinderschare doet
hem uitgeleide. De voordeur slaat
dicht en St. Nicolaas is, eenzaam
nu, in de witte vrede van de
wintertuin. Behoedzaam tast hij
de muren langs, en als hij de
verlichte vensters voorbij gaat,
dan mompelt hijer is vreugde
binnen in dit huis. Iets is er in
het leven, dat niet verandert.
Vijftig jaar geleden was het zo,
toen St. Nicolaas zijn eerste ronde
deed, en nu is het nog zo, al de
moeilijke dingen ten spijt, die het
leven te verduren geeft.
En als dan, hoog in de woning,
de tabberd en de mijter zijn af
gedaan, dan verschijnt grootvader
opeens in der kinderen midden
en het lijkt wel alsof St. Nicolaas
niet is weg geweest.
zij zich tot de Madonna met de
rozen en als een onbekende stem
haar toeroept „Kinderen zijn kin
deren" neemt zij het besluit, voor
haar kind te strijden. 25 Jaren is
zij dienstmeid, slavin bij Dome-
nico Soriana, 25 jaren leven zij
samen en toch gescheiden. Dan
trouwt zij hem, maar de wet
erkent niet de motieven die tot
deze verbintenis hebben geleid.
In een prachtig gespeelde scène
tussen Philomena en Domenico
bekent zij hem, dat zij 3 zoons
heeft, en dat hij de vader van
één er van is. De naam weigert
zij te noemen: „Kinderen zijn
kinderen" en allicht zou er één
worden voorgetrokken. Ontroe
rend was het ogenblik dat zij
zich aan haar intussen volwassen
geworden jongens bekend maakt
als hun moeder.
Ten slotte zullen de beide ge-
scheidenen toch in de echt worden
verenigd en na 25 jaren van
verdriet en teleurstelling zal de
moeder toch het geluk vinden
dat zij verdiende.
MEDEDELING!
Ateliertje feeti de Baet
FILMAVOND VAN
HET WITTE KRUIS
De afdeling Bergen van „Het
Witte Kruis" organiseerde in Café
Nieuwendijk een propagandafilm-
avond. De belangstelling van de
zijde van het publiek was helaas
zeer teleurstellend.
Allereerst werd de aandacht
gevraagd voor de T.B.C.-bestrij
ding. De toeschouwer werd er
op gewezen hoe microben door
neus en mond tot de longen door
kunnen dringen en daar hun
verwoestend werk beginnen, zo
als rupsen een blad vernielen.
Duidelijk werd geschetst hoe
zo n patiënt een gevaar voor zijn
omgeving, zijn medemensen kan
worden, als niet de nodige maat
regelen worden getroffen als
isolatie. Deze tekenfilm met zijn
grote propagandistische waarde
wees ten slotte op de mogelijk
heid van genezing van de reeds
aangetaste patiënt.
De tweede film, getiteld „Roe
ping" vestigde de aandacht op
een echt vrouwelijk beroep, dat
wel is waar zwaar is en de hele
mens opeist, maar tenslotte grote
voldoening kan schenkenhet
beroep van verpleegster. Op het
witte doek kon de toeschouwer
de hele opleiding volgen, zoals
die in Engeland geschiedt. Het
begin van de opleiding was een
voudig, zoetjes aan werd meer
verantwoordelijk werk van het
jonge meisje gevraagd en na drie
jaren kon het na 't behalen van
het diploma, haar hoogst ver
antwoordelijk, maar zoveel vol
doening gevend werk beginnen
ten bate van de lijdende mensheid.
EERSTE TONEELAVOND
VAN DE KUNSTKRING
BERGEN
Magda Janssens de
centrale figuur
De toneelgroep „Comedia" gaf
voor de Kunstkring Bergen een
schitterende opvoering van het
Italiaanse toneelspel „Kinderen
zijn kinderen" van Eduardo di
Filippo. De schrijver schetst in dit
stuk het leven van een Napoli-
taanse vrouw uit de ellendigste
wijken der stad, de z.g. bassi.
Als zij moeder moet worden
en de wanhoop nabij is, wendt
Als de vrouw na al die emoties
in tranen uitbarst, brengt de zaal
haar een ovatie, die geen einde
schijnt te zullen nemen.
Magda Janssens veroverde aller
hart door haar prachtig spel als
moeder. John Gobau was haar
waardige partner.
Comedia heeft onder regie van
Ettore Cella toneelminnend Ber
gen een avond van hoog kunst
genot gebracht waarvoor het pu
bliek op ondubbelzinnige wijze
zijn waardering betuigde.
De heer de Wolff Peereboom
bracht de jubilaresse Magda Jans
sens hulde op deze jubileumavond
namens de kunstkring. Hij zegende
het „noodlot", dat Magda Jans
sens in de eerste wereldoorlog
naar ons land had gedreven en
sprak de hoop uit, dat het haar
gegeven mocht zijn, het toneel-
minnend publiek nog vele jaren
van haar talenten te doen genieten.
PLATTELANDSVROUWEN
BIJEEN
Ouders en kinderen
De Afd. Bergen van de Bond
van Plattelandsvrouwen hield een
druk bezochte bijeenkomst in de
zaal van Café Nieuwendijk, die
nog steeds een exotische aanblik
biedt. Hoofdschotel voor deze
avond was de lezing van de heer
Westenberg uit Schagen over
„Ouders en Kinderen".
„Wij leven", aldus spreker, „in
een jachtige, nerveuze tijd, die
ons niet meer toestaat ons even
te bezinnen". Uitvoerig ging de
heer Westenberg na welke om
standigheden in de loop der
eeuwen zon grote invloed op
ons gevoelsleven, zielsleven heb
ben gehad.
Bij de moderne zakenman is
een innerlijke leegte ontstaan. Het
contact met zijn kinderen is niet
meer zo innig als vroeger. De
opvoeding rust bijna geheel op
de schouders van de moeder, die
daardoor overbelast wordt. Het
moderne kind is eigenlijk vader
loos en moederloos, het voelt
zich verlaten.
In de puberteitsjaren groeit dit
gevoel van verlatenheid nog en
zoekt '-t kind veiligheid bij groe
pen van leeftijdgenoten. Het
probleem van de „massa-jeugd"
zoekt een oplossing. Straks wordt
de massa-jeugd tot „massa-mens"
gekenmerkt door stijlloosheid, het
ontbreken van idealen. Men leeft
niet meer, maar wordt geleefd.
„Carpe diem" is de leuze.
Tenslotte kwam spreker tot de
vraag, hoe dit onrustbarende ver
schijnsel te bestrijden? Een be
langrijke factor hierbij noemde
spreker de school, waar het kind
leeftijdsgenoten vindt. Naarmate
het gezinsleven losser wordt,
wordt de school van groter be
tekenis.
Aan de school dienen hoge
eisen gesteld. Tekort aan leer
krachten en schoolruimte noemde
spreker funest voor het kind. Lang
stond de heer Westenberg stil
bij de besteding van de vrije tijd.
Jeugdorganisaties en sport kunnen
van grote invloed zijn. Maar,
aldus eindigde spreker zijn met
de grootste aandacht gevolgde
rede, boven alles staat de op
voeding in het gezin.
Mevr. Blad, de presidente, was
de tolk van alle aanwezigen, toen
zij de heer Westenberg hartelijk
dank zei voor zijn interessante,
leerzame uiteenzettingen.
NIEUW GUINEA
IN WOORD EN BEELD
Lezing van Anthony van Kampen
en vertoning van de nieuwe film
„Vergeten aarde"
De U.C.B. van de openb. ulo
te Bergen vroeg dit weekeinde
de aandacht voor Nieuw Guinea,
dat thans in het brandpunt van
de belangstelling staat. Het publiek,
dat de Dancing van de Rustende
Jager tot het laatste plaatsje vulde,
werd verwelkomd door een koor
van een paar honderd Papoea's,
dat verschillende liederen ten ge
hore bracht.
Anthony van Kampen leidde
zijn gehoor vervolgens naar het
land van de Pygmeeën, de dwerg
papoea's in de vallei van de
Wisselmeren, tot 1936 nog terra
incognita. Ook aan de andere
zijde van de „Verboden rotsen"
werd een kijkje genomen in de
Baliemvallei, de Shangrila, be
woond door Reuzen Papoea's,
die daar landbouw beoefenden.
Het eerste gedeelte van de
avond werd besloten door de
heer Schumacher met het lezen
van een fragment uit „Verloren
Vallei" van Anthony van Kampen.
Onder ademloze spanning be
luisterden de aanwezigen het ver
haal over de vlotreis langs de
rivier Mamberamo met zijn vele
watervallen en stroomversnellin
gen.
Na de pauze kon Bergen ge
nieten van de nieuwe film „Ver
geten aarde" van Wassenburg,
die een indruk gaf van dit merk
waardige gebiedsdeel van ons
Koninkrijk. De film, die deze
avond voor de derde maal in
ons land draaide, gaf enig idee
van de wilde schoonheid van dit
gebied en van zijn bewoners.
De avond werd besloten met
een afscheidslied van het Papoea
koor.
De voorzitter van de U.C.B.,
de heer Meischke was de tolk
van alle aanwezigen, toen hij de
heer Anthony van Kampen hartelijk
dankte voor deze onvergetelijke
avond.
Als herinnering aan deze avond
werd de spreker onder applaus
van de aanwezigen een gramo-
phoonplaat aangeboden.
LAATSTE NIEUWS VAN
SINT NICOLAAS
EN PIET
Sint Nicolaas komt Zaterdag
morgen om 10.31 uur met de
tram aan, en hoopt op goed
weer, want dan komen alle kin
deren hem begroeten.
Weten de kinderen, die niet
naar de kleuterschool gaan dat
er feest is voor de R.K. kleuters
op Zondagmiddag 2 December,
n.m. 3 uur.
WATERSNOOD IN DE
PO-VLAKTE
De watersnood in de Po-vlakte,
die ons Nederlanders speciaal
aanspreekt, heeft het Nederlandse
Rode Kruis zeker niet onberoerd
gelaten. De oproep van de Liga
van Rode Kruisverenigingen in
Genève werd door het Hoofd
bestuur onmiddellijk beantwoord
met een gift, die in verhouding
tot de middelen, waarover het
Nederlands Rode Kruis beschikt,
niet onbelangrijk was. Maar
volgens een reeds aangegane af
spraak werd een actie voorbereid
voor de hulpverlening aan de
burgerbevolking van Korea, op
het ogenblik, dat Italië door de
waterramp werd getroffen.
Op Zaterdagmiddag j.l. ont
ving het Hoofdbestuur van het
Nederlandse Rode Kruis een be
richt uit Genève, waaruit blijkt,
dat de Rode Kruis-hulp voor
Korea, zoals deze door 't Hoofd
bestuur was gedacht, op dit
moment niet uitvoerbaar is.
Nog diezelfde middag heeft het
Nederlandse Rode Kruis maat
regelen genomen om te voldoen
aan de aandrang, die reeds van
zeer verschillende zijden was uit
geoefend, tot het organiseren van
een inzameling door het gehele
land voor de slachtoffers van de
watersnood in de Povlakte.
Aan alle Rode Kruisafdelingen
in den lande is telegrafisch ver
zocht om op of omstreeks 1
December maar vóór Sint
Nicolaas een collecte te orga
niseren. Bovendien kunnen bij
dragen worden gestort op giro
rekening 22120 ten name van
het Hoofdbestuur van het Neder
landse Rode Kruis te 's-Graven-
hage met aanduiding: „Hulp
Italië".
Op Nederlands historie heeft
de strijd tegen het water zijn
stempel gedrukt; Nederland zal
zich niet onbetuigd laten nu het
er om gaat de slachtoffers van
deze ontzaglijke waterramp te
helpen in hun nood.
De collecte zal in Bergen,
Schoor], Koedijk en Warmenhui-
zen plaats vinden op Zaterdag
1 December. Personen die hier
aan nog willen meewerken kunnen
zich Zaterdagmiddag te 14 uur
melden bij de Rode Kruis Kazerne
aan de Karei de Grotelaan te
Bergen.
CULTURELE AVONDEN
Na Jan P. Strijbos en Dr Melchior
komt als derde culturele avond
in het eerste deel van 't winter-
programma een lezing van de
bekende cineast en natuuronder
zoeker D. vanSijn uit Den Haag,
Vele keren sprak hij voor Volks
universiteiten en vond steeds volle
zalen en een opgetogen publiek.
Vele Alkmaarders, die vergeefs
kaarten trachtten te verkrijgen,
zullen nu in de gelegenheid zijn
deze prachtige kleurenfilm te be
wonderen. Prachtige Arabische en
Berbermuziek illustreert de film.
Er valt in Nederland en daar
buiten een steeds groeiende be
langstelling voor Noord Afrika
waar te nemen en Marokko is
hiervan wel het interesanste, het
kleurrijkste en het meest onbe
kende gebied. Er zal dan ook in
brede kring belangstelling voor
deze nieuwe kleurenfilm bestaan,
vooral ook omdat de Nederlandse
Dagbladpers, voorgelicht door 't
A.N.P. vele artikelen over onze
filmexpeditie naar het binnenland
van Marokko publiceerde.
De kleurenfilm brengt ons in
de prachtige, moderne stad Casa
blanca, waar een bonte en schil
derachtige bevolking de brede
pleinen en lanen vult. Maar de reis
gaat spoedig verder naar één der
interessantste Arabische steden
van Marokko, gelegen aan de
voet van het hoge Atlasgebergte
en te midden van duizenden
2 December
Dokter LUGTEN, Telefoon 2700
Door Dr P. H. Ritter
Hiermede berichten wij U dat wij ons voortaan gaarne belasten
met het maken Uwer japonnen en dergelijke.
Ook voor het ontwerpen en het vervaardigen van knippatronen
zijn we gaarne bereid.
Gerbrandslaan 29 - Schoorl
