Stow# HOOGVORST
„Hollands-Roem"
„Stkiu wutdetoet"
ROB
E.H.S.O. E.H.B.0.
de Aveutueiee
vaat Uw was
V.A.R.A.
Propaganda Feestavond
C. VISSER
ScUildet&edcitf - liwdijk
DE VERLOTING door Bergen's Mannenkoor
Winterdienstregeling-N. S. - Boekh, C. Oldenburg
ALMANAK EN
H. v* Elsken
Kleermaker
GEBR. SCHOEN
Hel odces i/oh vectwuwett
Kinderverhaal
WIJ HEBBEN
Goedkope Groentenhal
VLEESWAREN VOORRAAD
BEZOEKT DE rtpffl van de Ned. Ver.
E. H. B. O., afdeling SCHOORLDAM,
op ZATERDAG 8 DECEMBER, 's vonds 8 uur,
Prima werk
Een billijk tarief
Minimum slijtage
FEUILLETON:
A. J. MEEREBOER - BEETS Nh.
De nieuwe Enkhuizer
DE HAAN's Boek- en Kantoor
boekhandel - Vulpenservice
JOH. BROERE
„We moeten trachten uit te
vinden, welke schade de bliksem
aan de motoren heeft aangericht",
riep'Rob. Plotseling suisde er een
pijlen regen door de open deur
van de cockpit. „Let op!" riep
oom Daan, „sluit vlug de deur
of anders zijn we verloren!"
Rob sprong snel naar het por
tier en wierp het met een slag
dicht. Juist op tijdDe wilde
krijgers hadden „De Vliegende
Vis" nu van alle kanten inge
sloten. Onder triomfkreten spron
gen zij op de romp en de vleugels.
De krijgers trachtten de vensters
der cockpit met hun speren te
doorboren en ze met hun knotsen
in te slaan. Maar het dikke glas
weerstond schitterend de snorrende
pijlen, de suizende speren en de
beukende knotsen. Het woeste
geweld kon geen barstje veroor
zaken
Rob had ondertussen de vlieg
tuigmotoren onderzocht. „De blik
sem heeft ze getroffen", riep Rob,
terwijl hij zijn plaats innam voor
de controlemeters. „Maar we
kunnen duiken!" Ans klampte
zich vast aan oom Daan toen zij
de woeste gezichten der krijgers
zag.
De geheimzinnige „Vliegende
Vis" was nu totaal bedekt met
wilden, die onder wilde kreten
en in wanhopige woede het vlieg
tuig vermorzelen wilden. Plotse
ling dook de kop van de Vis
omlaag. De krijgers werden in de
rivier geworpen.
Door de zuigkracht werden
verschillende inboorlingen mee de
diepte ingetrokken. Door de ven
sters zagen Rob en zijn gezellen
hoe zij al hun krachten inspannen
moesten om levend de oppervlakte
van de stroom weer te bereiken.
Onder de inboorlingen op de
oever heerste grote opwinding.
Wilde slagen op de krijgstrom
en alarmerende hoornsignalen
riepen de krijgers bij elkaar, terwijl
de periscope van de Vis door het
water gleed. Rob en z'n metge
zellen trachtten te ontsnappen.
connecties aangeknoopt met SintNicolaas
en krijgen zodoende Mandarijnen, en
Sinaasappelen rechtstreeks uit Spanje.
Daarom kunnen wij de beste sinaasappels
en Mandarijnen geven voor de laagste
prijs. Als reclame 20 heerlijke Mandarijnen
voor f 1.12 heerlijke Sinaasappels
voor f 1.7 heerlijke Navèl-Sinaas-
appels f 1.
LI weet het,, ook zijn wij met FRUIT
het goedkoopst.
4 Kg Moesappelen f 1,00
4 Kg Handappelen f 1,00
4 Kg Zoete Appelen f 1,00
3 Kg Stoofperen f 1,00
2 x daags vers gekookte biet.
Als extra reclame geven wij alleen Zater
dag 1 kg. Spruiten 35 et, 1 kg. Witlof
35 ct.
Daarom, een huisvrouw die rekent, gaat
naar de
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je 2 ons heerlijke, gesneden soep
groente kunt krijgen voor slechts 25 ct.
Voor Uufnê-u- Jlateiyh
Rijwielbedrijf VASBINDER
Breelaan 10 Bergen
Kerkstraat 4 - Telef. 2028 - Bergen Nh.
per 500 gram
f 1,90
f 1,70
Rauw vet
Runderlappen, mager
Runderlappen, doorregen
Gehakt, h.o.h.
Een greep uit onze
f 1,70
per 500 gram
f 1,20
per 2^/2 kg- f 1.00
f 2,20
f 2,00
Hamworst
Gekookt Spek
Gevuld Spek
Ontbijtspek
Procureurspek
Bacon
Rookvlees
per 100 gram
f 0,40
f 0,55
f 0,55
f 0,50
f 0,55
f 0,60
f 0,60
Rookworst
Rolpens
Onze heerlijke Leverworst
per 500 gram f 1,00
Bloedworst per 500 gram f 1,20
Lunchpakket 11 ons Ham,
1 ons Boterhamworst, 1 ons Lever
worst f 1,00
Lunchpakket II 1 ons Pekelvlees,
1 ons Tongen worst, 1 ons Lever
worst f 1,00
Denkt U om onze lage spekprijzen
in de zaal van de Heer NIC. SCHUIJT te SCHOORL.
Afd. Bergen en Schoorl
op 13 December a.s. in „De Rustende Jager"
te Bergen.
Medewerkenden: ALBERT DE BOOY, TED VALERIO, TONNY
SCHIFFERSTEIN, HENNY FONTAINE en HAN VERNE.
Entree f 1,25 plus belasting. Aanvang 8 uur.
Bezoekers van Schoorl en omgeving vrij vervoer per bus.
Plaatsbespreken: Dinsdag 11 en Woensdag 12 December van 11 12 uur
in „De Rustende Jager" te Bergen.
□□□□□□QQQQQQQQDQDQaQQQQQ
Iedere Maandagmorgen
komen wij in Bergen
Wij garanderen U:
TEL. 264
Wilt U zelf schilderen of laten schilderen?
Wij geven zonder enige verplichting alle gewenste inlichtingen
zal plaats hebben op DINSDAG 11 DECEMBER a.s.,
s' avonds 8 uur in de lunchroom J. Th. M. DE VRIES,
Raadhuisstraat 10, te Bergen.
een roman uit Vlaardingen
DOOR L. K. VAN DER LINDEN
„We liggen hier op Zondag niet te timmeren, Barend," zei
z'n stiefmoeder bits.
„Dat kan toch niet anders!" antwoordde hij knorrig, „en is
dat
zo erg
■7"
„Het hoort niet op Zondag, dat zeg ik!"
„Kom, kom, dat moet je niet te letterlijk opvatten. Geef maar
hier, Antje. Jij hoeft vandaag geen natte voeten te halen, omdat
het Zondag is."
Antje trok haar schoen uit, een beetje angstig kijkend naar
vrouw Van Vliet. Vlug ging Barend er mee naar de bijkeuken
Daar sneed hij allereerst een stokje, dat precies in de lengte van
het schoentje paste, en spijkerde daarna de zool vast. Eer hij
de bijkeuken verliet, drukte hij het keurig gepoetste, doch door
en door versleten schoentje tegen z'n wang.
Antje zag met haar zachte blauwe ogen naar hem op. „Dank
je wel, Barend, je hebt het netjes gedaan."
Hij kleurde ervan en mompelde, dat het de moeite niet waard
was.
HOOFDSTUK 2.
In de loop van de morgen was het weer veel verbeterd. De
zon had het gewonnen, 's Middags was het nog wel winderig,
maar de lucht was schoonaewaaid. Het was dus goed weer
voor een wandeling en nadat er gegeten was, zochten opa
Kalisvaart en vader Van Vliet elk hun makkelijke stoel op om
een dutje te doen, terwijl Barend zijn jas aantrok en met een
„aju" de deur uit wandelde. Liefhebber van lopen, als hij was,
maakte hij een tocht van drie uur, door de Zuidbuurt naar
Maasland en over Maassluis terug.
Hij zag niet veel van het weelderige, mooie polderlandschap.
Zijn gedachten waren te vol van Antje en haar schoentjes. Zou
het lukken? Welja, waarom niet? Hij had nu immers de maat?
Fijn moest het zijn om zo'n arm meisje tot vrouw te krijgen!
Hij zou later een goed loon verdienen en dan kon zij kopen,
wat haar hartje begeerde. En zij zou overal blij mee zijn, want
hij had wel van opa gehoord, hoe dankbaar zij voor allerlei
kleinigheden was. Maar om later zijn vrouw te worden, moest
zij eerst z'n meisje zijn en zo ver was het nog niet. Vervelend
ook, die verlegenheid en het gekke is, dat Antje het eigenlijk
ook een beetje is. Op die manier kom je toch zeker nooit tot
een afspraakje! Maar als hij haar die schoentjes gegeven heeft,
dan zou hij toch eens een begin zien te maken. Hij moest weer
aan het gesprek tussen opa en zijn stiefmoeder denken, dat
Mientje afgeluisterd had. Daar zou hij toch opa eens over pol
sen. Dat ging wel lastig, want het was een toer om hem onder
vier ogen te spreken. Moeder zat er altijd zó tussen en die zou
het natuurlijk dadelijk begrijpen.
Veertien dagen later had hij genoeg geld om een paar schoe
nen voor Antje te kunnen kopen. In Vlaardingen durfde hij dat
niet te doen, maar hij wist er wel raad op.
Hij haastte zich Zaterdagsmiddags zo hard hij maar kon en
fietste om zes uur de brug al over en de Schiedamseweg af.
Nog vóór half zeven was hij in Schiedam.
Nu het er op aan kwam, zag hij er toch tegen op. Zouden
ze het niet gek vinden, dat een jongen damesschoenen komt
kopen? Hij fietste een paar keer een grote schoenenzaak voorbij
en ging toen de etalage bekijken. Intussen gluurde hij schuin de
winkel in om te zien of er veel klanten waren. Nee, dat schikte
nogal. Nog eens even naar de prijzen kijken. Die vielen niet
tegen. Kijk maar eens, wat een prachtschoentjes voor vijf gul
den. Hij had er zes gulden voor opgespaard.
Eindelijk, aarzelend, ging hij toch de winkel binnen. Een
juffrouw kwam dadelijk op hem af. Hij vond dat vervelend, had
liever gehad, dat de bediende hem hielp. Die meiden lachen je
soms maar uit. Enfin, het is gelukkig niet zo'n jong ding, een
jaar of dertig, schatte hij.
De juffrouw keek hem vragend aan, na eerst een snelle blik
op z'n voeten geworpen te hebben.
Hij haalde het stokje uit zijn binnenzak. ,,ik zou graag een
paar goede damesschoenen van deze maat willen hebben, juf
frouw." Hij dacht, dat de winkeljuffrouw wat verwonderd keek
en voegde er verklarend aan toe: „Ja, het is voor m'n zusje,
juffrouw. Zij kan zelf niet komen."
„Ik zal U eens wat laten zien, mijnheer. Weet U ook, welke
soort Uw zuster wil hebben? Moeten het hoge of lage, zwarte
of bruine zijn? Met een riempje, of molières, gewoon leer of
misschien peau de Suède?"
Hij duizelde ervan en lachte verlegen. „U noemt daar ineens
zoveel op, juffrouw en ik heb weinig verstand van schoenen.
Als ik een paar soorten zie, dan weet ik wel, wat het moet
wezen. Het moeten beste schoenen zijn met niet te veel poespas
er op. Maar toch wel mooi, en lage."
„Hoe oud is uw zuster, als ik vragen mag?"
„Zeventien jaar, juffrouw."
„O, dan mogen het zeker wel een paar mooie bruine schoen
tjes zijn? Welke kleur kousen draagt zij gewoonlijk?"
„Zwarte, juffrouw, het moeten zwarte schoenen zijn, want
zij is in de rouw." Drommels, dat's dom, dacht hij meteen. Zij
ziet natuurlijk, dat ik met m'n bruine pak en zonder rouwband,
niet in de rouw ben. Hij kreeg er een kleur van.
De juffrouw keerde zich vlug om en liep naar een muurplank,
waar een massa dozen met schoenen stonden. Toen zij met een
stapeltje terugkeerde, had zij haar gezicht weer in de plooi.
De keus was moeilijk, want er was' zoveel! Maar met de des
kundige en vriendelijke hulp van de winkeljuffrouw vond hij
echter een paar keurige en zeer solide schoentjes, molières met
halfhoge hak en voorzien van een sierlijk, ingewerkt figuurtje,
voor vijf gulden en een kwartje. De maat kwam precies uit.
„Uw zuster kan ze natuurlijk ruilen als ze niet passen of niet
bevallen, mijnheer, als het maar binnen de veertien dagen is."
„O, maar dat zal niet nodig zijn, juffrouw. Zij zal ze zeker
mooi vinden en de lengte is zuiver op maat."
De juffrouw glimlachte. „De lengte, ja, maar men heeft bij
schoenen ook nog met andere maten te maken, mijnheer."
Barend betaalde en vertrok. Dat zou ook een bak wezen, als
ze niet pasten! Dan moet Antje naar Schiedam om te ruilen
en dan komt ze natuurlijk te weten, dat een lange jongen met
een bruin pak aan ze voor haar gekocht heeft. Nou, enfin, niks
meer aan te doen. Nog drie kwartjes over van de zes gulden.
Zou je daar een aardige broche voor kunnen kopen? Een mooi
ringetje gaf ik haar nog liever, maar dan zit je weer met de
maat.
Hij kocht een zilverachtige broche met een mooi geslepen
blauw steentje, voor zestig cent. Onderweg, op de dijk, deed
hij de broche in de schoenendoos en schreef met duidelijke let
ters op het deksel:
„Voor jongejuffrouw A. van Spronsen.
De schoenen kunnen zo nodig binnen
twee weken geruild worden."
Naam en adres van de schoenwinkel stonden op de doos,
dus zo was het in orde. Het papier ging er weer om en hij reed
vlug terug naar Vlaardingen. Vervelend, dat er zo'n wit papier
om die doos zat. Je liep er zo verschrikkelijk mee in de gaten.
Hij kon er dus pas in het donker mee in hun buurt komen. Op
Zaterdagavond was het natuurlijk nog tamelijk druk ook!
Hij temperde zijn vaart, besloot heel kalmpjes verder te rijden
en niet de Schiedamseweg af te gaan. Het was beter de hele
dijk te nemen, dan de Kortedijk, de Afrol af naar de Groene-
weg. Er was dan de minste kans, dat hij bekenden tegen zou
komen.
Na grondige en langdurige overdenkingen, had hij een plan
gemaakt, dat hem heel goed uitvoerbaar leek. Hij zou z'n fiets
in het steegje van Post zetten en te voet naar het winkeltje van
buurvrouw Daatje gaan. Daar zou hij de deur voorzichtig
open doen, zó ver, dat hij er met de vingers tussen kon komen
en dan de bel vasthouden. Zo kon de deur zonder gerucht hele
maal open gedaan worden. De toonbank was vlak bij de deur,
dus kon hij het pakje, zonder zelf uit de achterkamer gezien te
worden, op de toonbank zetten. Daarna kon hij de deur weer
even zachtjes dicht doen en vlug verdwijnen. Zo kon het goed,
dacht hij, hoewel er nog moeilijkheden genoeg waren. Ten eer
ste konden er wel telkens klanten kom^n en ten tweede moesten
er op dat ogenblik geen mensen voorbij gaan.
Onderaan de Afrol, bij de openbare school, zag hij een
schooierig jochie van een jaar of tien. Barend kreeg opeens een
idee en sprong van z'n fiets.
„Hé, jo, hoor eens even!"
De jongen kwam met een wantrouwend gezicht naar hem
toe.
„Wil je een dubbeltje verdienen?"
„Nou, nogal wiedes!" zei het kereltje gretig; „waarmee?"
Barend legde hem uit, waar de doos afgegeven moest worden.
„Dus denk er aan, als er niemand in de winkel is, dan zet je;
het pakje op de toonbank en je smeert 'm gauw. Zijn er wèl
klanten, dan zal er wel een meisje achter de toonbank staan.
Je moet haar dan het pakje geven en dan zeg je: Alsjeblieft,
voor jongejuffrouw Van Spronsen."
De jongen zei, dat hij het gesnapt had en ging met de doos
onder de arm vóór Barend uit. Het dubbeltje had hij in de voe
ring van zijn pet gestopt.
Barend sloeg het verloop van de operatie op een afstand
gade. Hij zag, dat er klanten in de winkel waren.
„Alsjeblieft, juffrouw, voor jongejuffrouw Sponsie of zo iets",
en het schooiertje duwde het pak in de handen van de ver
baasde Antje.
„Voor mij?"
„Nee, voor juffrouw Sponsie, zei ik toch?" Hij was de deur
al uit, eer zij nadere opheldering kon vragen.
Barend fietste de jongen na en vroeg, hoe het gegaan was.
„Nou, net zoals je gezegd hebt."
„Mooi zo, hier heb je er dan nog een stuiver bij."
„O, merci," zei de jongen, verbaasd over deze grenzenloze
royaliteit en borg vlug de centen in z'n wonderlijke portemon-
naie. „Nou, saluut, hoor!" En vrolijk fluitend stapte hij de
Biersloot langs.
Toen de klanten weg waren, ging Antje haastig naar de
woonkamer. „Kijk eens, tante, dat werd net door een jongen
gebracht. Het lijkt wel, of het voor mij is. Ik denk, dat hij mijn
naam niet goed meer wist. Hij praatte van een jongejuffrouw
Sponsie!"
Tante Daatje's dikke buik wipte grappig op en neer van het
lachen. „Ha-ha-ha! Jongejuffrouw Sponsie! Laten we het maar
gauw uitpakken. Geef m'n bril eens aan!"
Antje wilde het touwtje losknopen, maar dat duurde tante
Daatje te lang. Zij greep het aardappelmesje en sneed het reso
luut door.
„Een schoenendoos en er staat wat op geschreven. Toe meid,
geef nou eerst m'n bril!"
Antje greep naar de brillekoker, maar las meteen al, wat op
het deksel stond. Ja, tante, het is toch zeker voor mij. Voor
jongejuffrouw A. van Spronsen, staat er. Maar wie het ge
stuurd heeft, weet dan toch m'n voornaam niet goed, want dat
moet J. zijn van Johanna. Zou het dan misschien toch voor een
ander wezen?"
„Welnee, natuurlijk niet, kind. D'r woont in heel Vlaardingen
geen tweede Van Spronsen. Dat is toch ommers een echte
Westlandse naam! En je hiet toch Antje!"
Daatje had intussen het deksel van de doos genomen en Antje
haalde de in vloeipapier verpakte schoentjes er uit. „O, tante,
kijk eens, wat een beeldige schoentjes!"
„Bel, bel, dat benne echte rijkeluischoenen!" zei Daatje,
hoogst verbaasd naar het wonder staren. „Trek ze is aan!"
Die aansporing was niet nodig, want Antje was al bezig. „Ze
passen precies!" juichte ze.
Net toen ze de veters vastgemaakt had, ging de winkelbel.
Zij keek haar tante verschrikt aan. „Zal ik ze maar even aan
houden? Ik kan ze zo gauw niet uitkrijgen."
„Ja, vooruit, schiet op. Laat de mensen niet zo lang wach
ten!"
Het was Barend. Door zijn haast om naar Schiedam te komen,
had hij de tabak en sigaren nog niet gehaald. Hij had nu eerst
z'n fiets even thuisgebracht en was toen dadelijk naar het win
keltje van buurvrouw Daatje gegaan. Opa was al teleurgesteld,
toen hij de tabak om half zes niet meebracht. Hij wilde er de
oude man niet tot Maandag op laten wachten. Nu kon hij met
een zien, of er iets aan Antje te merken was.
Of er iets aan haar te merken was! Zij kwam met een hoog
rode kleur van opwinding de winkel binnen.
Hij zag in één oogopslag, dat zij de nieuwe schoentjes aan
had. Ze pasten dus! Hij juichte inwendig.
Antje had zijn snelle blik naar haar voeten opgemerkt en ook
de ongewone uitdrukking op z'n gezicht.
„Dag Barend," groette zij als gewoonlijk, maar keek hem met
meer aandacht aan dan anders. Hij voelde het en kreeg een
kleur.
„Antje", probeerde hij gewoon te groeten en zocht alvast in
z n portemonnaie. Deze keer had hij er geen kwartje in en dus
telde hij vijftien centen op de toonbank uit.
De beste kuikens
zijn Thoroughly gebroed 1
Telefoon OOSTHUIZEN K 2991-453
De volgende rassen kunnen wij leveren
WIT LEGHORN
PATRIJS LEGHORN
EXCHEQUER LEGHORN
RHODE ISLAND RED
NEW HAMPSHIRE
N.H. BLAUWEN
en kruisingen van
Exchequer Leghorn x Rhode Island Red
Wit Leghorn x Rhode Island Red
Patrijs Leghorn x Rhode Island Red
Exchequer Leghorn x Wit Leghorn
Gesexte kuikens leveren wij
met een zekerheid van 97°/q
Agentschap: JAC. ZANDER
Voorweg C 120 - Schoorl
ZOJUIST VERSCHENEN:
„WIE. WAT, WAAR',
Jaarboek 1952.
Telef. 2452 Bergen.
Jan Oldenburglaan 29 - Bergen
Telefoon 2546
Veranderingen en reparatie
ADMINISTRATIEKANTOOR
Hertenlaan 6, Bergen - Tel. 2697
Lid Nederlands College voor
Belastingconsulenten
Verzorgt Uw
Boekhouding
Belastingzaken
Vermogensbeheer
Stoomwasserij
Visscherslaan 11 Telef. 3712
ALKMAAR
