„DE DUINSTREEK'
Hei tyefaaketi ei
vaat fia&CH
'Itnn
TIPS
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Hoe ziet de Amerikaanse toerist Europa?
Vrijdag 11 April 1952 Tweede blad
Aan hygiëne nog veel gebrek.
ftlaac hzdedandzcs MA&t o-o-U tciüeU
De Amerikaan heeft de reputatie
een grote materialist te zijn en
zijn comfort vóór alles te stellen.
Dit is inderdaad waar, maar ieder
een, die enige tijd in de V.S.
heeft vertoefd zal moeten toe
geven, dat men zich nergens zo
snel aan went als aan de kleine
dingen die het leven veraange
namen. Altijd warm en koud
water in elke kraan, de mogelijk
heid om dagelijks een bad te
nemen, telefoon in bijna ieder
huis en andere gemakken.
Deze dingen zijn essentieel
voor de Amerikaan, die er
altijd netjes uit wil zien en die
gewend is in een snel tempo
te werken. Hij verwacht deze
dingen dan ook als vanzelf
sprekend in de hotels, waar hij
zijn vacantie doorbrengt. Zon
der in de overdreven schoon
maakwoede der Hollandse huis
vrouw te vervallen houdt de
Amerikaanse vrouw haar huis
netjes, doch maakt zich nooit
de slavin van haar werk.
Amerikanen hebben een bijna
belachelijke vrees voor bacteriën
en het is dan ook de schrik van
hun leven te zien hoe weinig voor
zorgsmaatregelen dienaangaande
in Europa genomen worden. Zelfs
in Nederland, dat zich koestert
in de reputatie een der properste
landen van Europa te zijn, laat
dit nog wel te wensen over.
Alle eetwaren moeten in Ame
rika verpakt verkocht worden en
wat niet verpakt is mag slechts
uitgestald worden achter glas of
volledig bedekt door mica. Hoe
vaak ziet men in Nederland
chocolaatjes op de toonbank uit
gestald staan zonder enige of met
nauwelijks voldoende bedekking.
Om een ander voorbeeld te geven,
melk wordt nooit los verkocht
in de V.S. en de manier waarop
in Holland melk afgeleverd wordt
druist tegen elke regel van Ame
rikaanse hygiëne in.
De Amerikaan apprecieert onze
keurige huizen, drijft goedmoedig
de spot met ons geschrob, dat
zich uitstrekt tot de gevels en
trottoirs; ze hebben echter geen
erbarmen voor de schandelijke
verwaarlozing van ons lichaam
en uiterlijk. Zelfs het feit, dat er
in Nederland niet een badkamer
is in elk huis behoeft geen reden
te zijn voor vervuiling en een
slordige verschijning.
Ik ben er van overtuigd dat
menig Amerikaan er voor terug
schrikt Frankrijk te bezoeken
omdat alles er zo vuil en slecht
georganiseerd is. Bovendien heeft
de Amerikaan ten sterkste het
gevoel uitgebuit te worden in
Europa en denkt hij dat hem
dubbele prijzen berekend worden
omdat hij nu eenmaal overal als
een soort millionnair beschouwd
wordt. Bedenkt u echter wel dat
heel veel van deze touristen
jarenlang sparen en werken zonder
vacantie te nemen om hun zuur
bijeengespaarde duitjes aan een
Europese reis te spenderen.
In Amerika zijn bovendien veel
dingen kosteloos waarvoor men
in Europa moet betalen en juist
de kleine fooitjes hier en daar
lopen op tot een groot bedrag.
Amerika kent geen toegangsprijs
voor openbare musea of tentoon
stellingen, men behoeft niets te
betalen voor het gebruik van
toiletten en de bus-chauffeur of
tramconducteur mag geen fooitjes
aannemen. Als men in Holland
een paar centen te veel betaalt
beschouwt de conducteur dit als
een fooi en doet hij vaak geen
poging het geld terug te geven.
Deze dingen moeten wel 'n heel
slechte indruk maken op buiten
landers en bovenal op Amerikanen
die ons land bezoeken.
Als wij tot ons land Ameri
kaanse toeristen willen trekken
moeten we in de eerste plaats
ervoor zorgen dat zij overal door
veel comfort omringd zijn en we
moeten meer mogelijkheden schep
pen om hen te amuseren opdat
zij hun verblijf in ons land zo
lang mogelijk rekken.
Uitwisseling van studenten
Amerikaanse studenten (en
het woord student omvat hier
iedereen die studeert, van pro
fessor tot de student met min
stens een candidaatsexamen),
worden uitgezonden naar Euro
pa en elders onder het z.g.
Fulbrigt-plan. Gedurende de
oorlog hebben vele landen goe
deren en oorlogsmateriaal ont
vangen van de V.S. zonder
ooit in staat te zijn geweest
deze te vergoeden. Inplaats van
de verschuldigde dollars is nu
een bedrag beschikbaar gesteld
in guldens aan Amerikaanse
studenten voor studie in Ne
derland, Frankrijk en andere
landen. De heen- en terugreis
wordt vergoed en in Nederland
ontvangt de student f 3000,
voor het jaar, ruimschoots vol
doende om van rond te komen.
De studie in Nederland levert
het nadeel op dat vrijwel geen
enkele Amerikaan de taal be
heerst. De belangrijke colleges
zullen echter in het Engels
worden gegeven. Bovendien is
er 'n 6 weken lange oriëntatie
cursus waarin men hoopt de
studenten enigszins een indruk
van het land te geven en de
grondslagen van de taal. Een
ander probleem is dat veel
Amerikanen alleen het Engels
beheersen, aangezien het mid
delbaar onderwijs geen andere
talen verplicht stelt.
In de V.S. zijn zes weken ge
leden honderden jongelui gearri
veerd van alle delen der wereld
onder het Smithmund-fund-plan.
Ik had het genoegen een groep
van 45 studenten wat nader gade
te slaan. In deze groep waren
29 Japanners, die hier komen
studeren onder de nieuwe rege
lingen voor opvoeding en onder
wijs van Japan. Er zijn Fransen,
een Hollander, een Duitser, een
Italiaan, studenten van India, enz.
Ook hier is een 6 weken oriën
tatie-cursus ingesteld. Er worden
lezingen gehouden over typische
Amerikaanse onderwerpen, en af
en toe maken ze excursies naar fa
brieken of andere punten van
belang en interesse. De algemene
klacht was echter, dat er niet
genoeg vrije tijd was, tijd, die
had kunnen worden doorgebracht
met Amerikaanse vrienden.
Iedere student ontvangt 150
per maand, een bedrag, voldoende
voor een student die goedkoop
in de speciale universiteits-cafeta-
rias kan eten. Alle reiskosten
worden vergoed.
Critiek
Het is vanzelfsprekend dat
de nieuwe indrukken niet alleen
bewondering opwekken, maar
ook critiek. Het maakt echter
geen goede indruk te veel cri
tiek uit te oefenen, en de enige
Hollander in de groep maakte
zich daar aan schuldig. De
indrukken weergegeven door
de diverse studenten werden
gedeeltelijk in de krant gepu
bliceerd en hij maakte zich door
dit smakeloos commentaar geen
goede vrienden.
Deze jongelui zijn uitgenodigd
om hier zonder enige kosten van
hun kant een jaar te komen stu
deren, om op te steken wat hun
interesseert en het Amerikaanse
leven te leren kennen en waar
deren, al is 't misschien in strijd
met hun opvattingen. Het getuigt
wel van grote ondankbaarheid
en tactloosheid om slechts critiek
uit te oefenen en dat nog wel
na een verblijf van enkele weken.
De verstandhouding tussen Ame
rikanen en Europa laat toch al te
wensen over (Amerikanen vragen
zich dagelijks af waarom millioenen
dollars per jaar worden besteed
voor hulp aan andere landen
zonder dat Europa het schijnt te
appreciëren): het is waarempel
niet nodig deze verhouding te
verscherpen door tactloosheid.
Mr E. TH. VERBOOM
ZONDAGSDIENST
ARTSEN
MODERN VERKEER
Ik wou mijn leven gaan verzek'ren
Bij een solide maatschappij.
Dus trad ik het kantoor eens binnen,
Maakte mij bekend en zei:
Mijnheer, ik wil me hier verzek'ren
Ik dacht voor twaalfduizend pop,
Hoe knap ik op de vlugste wijze,
Met U zo n overeenkomst op?
Dat's vlug gedaan sprak de
[beambte
Meteen nam hij een formulier
En zei: als U dit ingevuld hebt
Stuurt U dat weer spoedig hier.
Vervolgens komt U voor de dokter
En heeft die U goedgekeurd.
Dan is hetgeen er dan' nog volgt,
Zo in een ogenblik gebeurd.
Prachtigspijkers slaan met
[koppen,
Dat was juist iets naar mijn zin,
Dies vulde ik dat formuliertje,
Staande voor de balie in.
Beambte keek mij aan en lachte,
Zei: accoord, maar sta mij toe,
Dat ik, vóór wij verder hand'len
U eerst nog een paar vragen doe.
Rijdt U bromfiets, rijdt U auto,
Chauffeurt U zelf in dat geval?
Doet U aan worstelen of boksen,
Aan rugby, voet- of korfbal?
Maakt U gebruik van autobussen?
Gaat U nu en dan op reis?
Met de K.L.M. naar Londen,
Of via Brussel naar Parijs?
Is het wel eens voorgekomen
Dat U een retourtje nam
Om een beetje rond te wand'len
In Den Haag of Amsterdam?
Hebt U (wat wel voor kan komen)
'n Enkel keertje motorpech?
Passeert U wel eens in gedachten
Een onbewaakte overweg?
Hier sneed ik af die stroom van
[vragen
Ik zei: neen, niets van dat al.
Ruim dertig jaar heb ik gevaren,
Zonder één enkel ongeval.
Nu leid ik slechts een rustig leven
En sinds ik 't varen er aan gaf,
Doe 'kalles zo voorzichtig mog'lijk.
Op mijn benenwagen af.
Toen zei de man: mijnheer, dat
[spijt me
Nu kan de zaak niet doorgaan,
[want
Een voetganger in deze tijden,
Die is voor ons veel te riskant.
D. v. NOORT
Een Paasverhaal voor de Jeugd
In bed lag Freddie nog na te
snikken van verdriet. Op de be
waarschool hadden de laatste dag
voor de Paasvacantie een paar
kinderen verteld, dat ze thuis
eieren mochten kleuren, verven,
voor de Paasdagen. En Freddie
had met open mond geluisterd.
De juf had verteld, dat je allerlei
leuke figuren en tekeningen op
eieren kon verven en thuisgekomen
had Freddie gevra'agd, of ze ook
eieren mocht kleuren.
„Eieren kleuren?'' Moeder had
verbaasd gekeken. „Hoe kom je
daarbij?''
„Nou, Liesje en Ko van de
melkboer mogen het ook en ze
hebben het op school verteld
enne. mag ik het ook doen?
Vanmiddag?
„Maar kind, dat kan niet, want
we hebben geen eierenverf en de
eieren komen vanavond pas, als
vader thuiskomt. En dan lig jij
al lang in bed."
„U kunt toch verf kopen? In
de winkel hebben ze het. En
mag ik dan vanavond niet wat
langer opblijven?"
„Welnee kind, zet dat maar
uit je hoofd, hoor. Het kan wel
erg laat worden, voor vader
thuiskomt en dan die verf.
dat is toch zonde van 't geld..."
En of Freddie nu smeekte of
kwaad met haar voetjes op de
grond stampte, ze kreeg geen
eierverf en er werden geen eieren
gekleurd, omdat ze er nog niet
waren.
De hele middag was bedorven
en Freddie deed niets anders dan
dreinen, tot moeders geduld uit
geput raakte, Freddie kort en
bondig uitkleedde en naar bed
bracht. „Ziezo", zei moeder, die
nog veel te doen had voor de
feestdagen, „hier kun je zeuren
en dwingen, hoor? Zo doen we
met kleine meisjes, die ondeugend
zijn."
En moeder was weggegaan, de
deur achter zich toesluitend.
Daar lag Freddie nu in haar
bedje. En het was nog niet eens
zeven uur. Nog lang niet, want
buiten scheen de zon nog en ze
hoorde in de bomen voor het
huis de vogels fluiten en nu lag
ze al in bed. Omdat ze stout was
geweest. Toen huilde ze zich in
slaap.
Toen ze daarna haar ogen weer
opende, was het al bijna donker.
Verbaasd keek ze in het rond.
Lag ze nu al in bed? Hoe kwam
dat ook weer?
Ze keek nog verbaasder toen
ze in haar kamertje een klein
mannetje met een heel lange
baard zag staan.
Freddie kwam overeind en keek
naar het kleine mannetje. „Wie
ben je?" vroeg ze. „En wat doe
je in mijn kamertje?"
„Ik ben de kabouterkoning en
ik kom je halen. Ga maar met
mij mee, dan mag je in het bos
met de andere kabouters eieren
kleuren."
„Heus? Mag ik met jou mee?
Om eieren te kleuren?"
Het mannetje knikte zo heftig,
dat z'n baard haast de grond
raakte. „Kom dan zal ik je de
weg wijzen in het bos."
„Ja, maar hoe kom ik beneden?
Moeder heeft de deur op slot
gedaan."
„Dat hindert niet, dan gaan
we door het raam.'
„Val ik dan niet?" vroeg het
meisje angstig.
„Nee, want ik zal je net zo
klein maken, als ik ben. Stap dus
vlug uit je bed."
Freddie deed het en de kabou
terkoning raakte haar aan met
zijn toverstokje enineens
werd ze kleiner, zo klein als de
kabouter.
„Zo," zei hij lachend, „geef
me nu een hand, dan gaan we
naar beneden."
Freddie klom met de kabouter
koning over de raampost en liet
zich, evenals het mannetje langs
de klimop naar beneden zakken.
Toen ze op de grond waren,
renden ze hard weg, in de rich
ting van het bos.
„We zijn al begonnen," legde
de kabouterkoning uit, „maar een
der kabouters heeft gehoord, dat
jij ook zo graag eieren wilt kleu
ren en daarom [dacht ik: ik zal
dat kleine meisje even halen, dan
mag ze meehelpen."
„Dat vindt ik erg aardig," zei
Freddie, die de kabouter haast
niet bij kon houden.
Na een hele lange tijd lopen,
kwamen ze bij een grote open
plek in 't bos en daar zag Freddie
een heleboel kabouters, die zin
gende en dansende bezig waren
om eieren te verven. Ze hadden
allemaal grote potten verf bij
zich staan met verschillende kleu
ren: rood, groen, geel, blauw,
oranje, paars en nog veel meer
kleuren, die Freddie niet kende.
Ze keek verbaasd naar al die
kleine, wriemelende en springende
mannetjes, tot de koning zei:
„Hier is nog een plaatsje voor
je open. En daar staat nog een
pot met verf. Zo, nu mag je ze net
zo mooi kleuren als de kabouters".
Freddie ging op een paddestoel
zitten, die de koning aangewezen
had, en nam de verfkwast in haar
hand. Maar er waren geen eieren.
Dat zagen de andere kabouters
ook. „De eieren zijn op" zeiden ze.
Toen klapte de koning in zijn
handen en zieplotseling
kwamen er uit het bos allemaal
Paashazen aanlopen, die droegen
grote manden, waarin allemaal
witte eieren lagen. Die eieren
legden ze bij de kabouters neer
en gekleurde eieren deden ze
weer in de mand, waarmee ze
weer even snel verdwenen. Fred
die keek hen verbaasd na.
„De gekleurde eieren zijn voor
de elvenkoningin," legde de koning
uit. „Dat doen we ieder jaar. Zo,
ga nu maar verven en doe je
best want als ze niet mooi ge
kleurd zijn, wordt de elven-
koningin boos."
Freddie doopte de kwast in de
pot en begon ook te schilderen.
Dat vond ze heel prettig. En als
ze een ei klaar had, legde ze die
op de nieuwe, steeds groter wor
dende stapel en begon ze weer
aan een ander. Het was een
prachtig gezicht, al die eieren
met verschillende kleuren.
Op een gegeven ogenblik werd
de stapel zo hoog, dat Freddie
haar ei er niet meer bij kon leggen.
Toch probeerde ze het, met het
gevolg, dat het ei, dat ze zo
juist gekleurd had, naar beneden
rolde en brak. Dat gaf een ver
schrikkelijk groot lawaai, zodat
alle kabouters schrokken en in
eens werd het doodstil.
Toen stak opeens de wind op en
de kabouters krompen in elkaar.
„Dat is de elvenkoningin," zeiden
ze; „die heeft gehoord, dat er
een ei gebroken is."
„Is dat dan zo erg?" vroeg
Freddie, „er zijn er toch nog
genoeg?"
„Er mag geen enkel ei breken,"
zeiden ze. „Ssst. daar is de
koningin al.
Freddie keek op en zag een
fel licht in het bos. En toen zag ze
ook de elvenkoningin, een grote,
mooie dame, die een heel lang
kleed droeg en dat kleed werd
verlicht door heel veel lichtkever-
tjes, die er aan kleefden. Maar
de koningin keek heel boos en
vroeg: „Wie is er zo dom ge
weest om een ei te breken
Niemand antwoordde en Fred
die, die het gedaan had, begon
nu ook 'n beetje bang te worden.
Toen ontdekte de koningin
het kleine meisje tussen al die
kabouters.
„Wat zie ik daar?" vroeg ze,
terwijl ze nog bozer keek„een
klein meisje? Wat doet zij hier
op het eierenfeest?"
„Dit meisje wilde meehelpen
eieren kleuren, koningin, zei de
kabouterkoning," en toen heb ik
haar gehaald."
„En zij heeft natuurlijk een ei
gebroken, zei de koningin, ter
wijl ze naar de arme Freddie keek.
„Ja, maar zij kon het niet hel
pen, de stapel werd te hoog."
„Dan moet ze voor straf van
haar paddestoel springen," besloot
de koningin.
Nou, dat valt nogal mee, dacht
Freddie, want die paddestoel was
niet hoger dan 'n stoel thuis. Maar
opeens begon die paddestoel te
groeien, te groeien en binnen
enkele ogenblikken stak ze meters
hoog boven de andere kabouters
uit en nog steeds groeide die
nare paddestoel. De kabouters
beneden haar werden steeds klei-
ner en de koningin ook en op
het laatst zag ze niets meer dan
die verschrikkelijke diepte beneden
zich. Ze gilde het uit van angst,
en toen.
„Wordt toch eens wakker,
Freddie," klonk een stem, terwijl
ze voelde, dat ze door elkaar
geschud werd. Ze sloeg haar ogen
op en keek in het lachende ge
zicht van moeder. „Wat is er?"
vroeg ze. „Droomde je?"
„Ik ik moest van de pad
destoel springen, bij de kabouters
en de elvenkoningin was zo boos,
omdat ik een ei gebroken had en
ik kon er toch niets aan doen..."
Verbaasd keek Freddie in het
rond. Hé, wat gek, de paddestoel
was weg en de kabouters ook
en de elvenkoningin en nu lag
ze opeens weer in bed en was
ze net zo groot als eerst.
„Malle meid, lachte moeder,
„dat heb je natuurlijk allemaal
gedroomd. Nu, kom maar gauw
uit je bedje. Eigenlijk moest ik
erg boos op je zijn, omdat je
vanmiddag zo stout bent geweest,
maar omdat je lief bent gaan
slapen, mag je nog even beneden
komen. Vader is thuis gekomen
en heeft paaseieren meegebracht.
En ook verf om te kleuren. Kom
er maar gauw uit, dan mag je
nog een half uurtje naar beneden
om eieren te verven."
Een poosje later zat het kleine
meisje in de keuken aan tafel en
keek heel ernstig naar het ei, dat
ze nu heel mooi rood kleurde.
En toen ze klaar was zei vader:
„Dat heb je keurig gedaan, hoor.
Heel keurig. Ik zou het zo mooi
niet kunnen. Nu zal moeder ze
netjes wegleggen en dan gaan we
ze morgen opeten."
En toen Freddie die avond
weer in bed lag, keek ze nog
lange tijd naar het raam, in de
hoop, dat die aardige kabouter
koning weer terug zou komen,
maar alles bleef stil en er kwam
niemand.
Met een zucht draaide Freddie
zich om en dacht, even voor ze
ging slapen: „Misschien komt
de kabouterkoning volgend jaar
weer.
Hard gekookte eieren - kan men
kleuren met waterverf. Handige
huismoeders (vaders) schilderen
er een gezicht op, compleet
met hoedje met veren. Haar
vlechten (van papier) kan men
er op vastplakken. Een gekleurd
rokje ook van papier laat zich
prettig, geplooid, vastplakken.
Speciale eierverf - is bij de
meeste drogisten wel verkrijg
baar. De gebruiksaanwijzing
ontvangt U er bij.
Ook een heel aardig effect -
verkrijgt men als men de eieren
(ongekookt) met wat oude lapjes
en bloemblaadjes (mogen wel
van uitgebloeide bloemen zijn)
omwikkeld. Spinazieblaadjes kan
men er ook voor gebruiken.
De bladeren om de eieren leg
gen en deze met een draad
vastbinden. Hoe meer gekleurde
lapjes hoe aardiger. Als dit alles
er goed vast om heen zit, kookt
men de eieren gedurende 10
minuten. De eieren komen dan
te voorschijn met een menigte
gekleurde plekken. Vanzelf
sprekend zijn niet-kleurechte
lapjes het beste voor dit doel
geschikt.
Beschilderde en gekleurde eie
ren - kan men glanzend maken
door ze te wrijven met een
stukje zwoerd of een lapje met
met slaolie.
In spinaziewater, - water met
koffie en uienschillen kan men
ook prachtig gekleurde eieren
krijgen.
Indien kinderen - wedstrijden
willen houden met eieren, is
het nodig, dat ieder kind een
eigen kleur heeft, om verwar
ring te voorkomen.
Van een uitgeholde kalebas -
kan men een aardig vaasje
maken, deze moet dan uitgehold
worden en daarna kan men haar
vullen met enige takjes van een
klimopplantje, een paar kleine
bloemetjes, een paar wilgen
takjes enz.
Hebben de kinderen met eigeel
gemorst - dan wordt de vlek
met glycerine ingesmeerd en
met zeepspiritus uitgewassen.
Door daarna de vlek met voch
tig zout na te wrijven, verdwij
nen ook de laatste sporen.
Burgerlijke Sland
BERGEN
EGMOND AAN ZEE
Beide Paasdagen
Dokter LUGTEN, Telefoon 2700
door MAARTjE ZELDENRIJK
Ingezonden Mededeling
U zult 's morgens „kiplekker"
uit beil springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal in
uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft. U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem
de plantaardige CARTER'S LEVERPIL
LETJES om die liter gal op te wekken en
uw spijsvertering en stoelgang op natuur
lijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht
middel, onovertroffen om de gal te doen
stromen. Eist Carter's Leverpilletjes.
i JLP. JSLw,
Ingezonden Mededeling
m -m Krabben en peuteren maakt de
kwaal steeds erger. De helder
vloeibare D.D.D dringt diep
UllSiaQ ln de poriën door, zuivert, ont-
smet en geneest de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
van 23 Maart tot 6 April 1952
GEBORENPaulus Joseph Maria, z.v.
C. W. Thomas en E. M. jong.
Else Karoline Bertha, d.v. A. Bouwer en
E. Böhmer.
Geertruida Maria, d.v. P. v. Duin en C.
M. de Boer.
Marja, d.v. P. Admiraal en A. Beeldman.
Louis, z.v. A. van den Berg en J. Zuurbier.
Anna Maria, d.v. P. J. Zijp en M. A.
J. Boekei.
Dina Jacoba, d.v. A. Kleyberg en J. G.
Frijn.
Maria Petronella Joseph, d.v. P. Mors
en M. G. Louwe.
Petrus Gerrit, z.v. P. F. Pielaet en E.
Schekkerman.
Geertje Ida, d.v. W. Mol en T. Tegel.
Petrus Johannes Maria, z.v. J. Krom en
A. S. M. Peperkamp.
Lidwina Maria, d.v. P. J. Huijben en R.
M. Sprenger.
ONDERTROUWDCornelis Hendrikus
Winder, 23 jaar en Guurtruida Maria
Vrasdonk, 21 jaar.
Heinrich Christian Carl Wagner, 28 jaar,
te Aalsmeer en Margaretha Elisabeth
van den Berg, 33 jaar.
Pieter Hendiik Jager, 27 jaar en Fran-
cisca Leonora Anna Maria van Dam,
37 jaar.
Johannes Martinus de Zwart, 24 jaar en
Agnes Geertruida Roosloot, 21 jaar.
GETROUWDJan Hoogvorst en Elly
Agatha Timmer.
G. Schokker en Johanna Wilhelmina
Westenberg.
OVERLEDEN. Cornelis Roobeek, 76
jaar.
GEBOREN: Nicolaas Benedietus Domi-
nicus, z.v. Joh. van der Veer en A. I.
de Goede.
Cornelis, z.v. A. Gouda en T. Kok.
Albert, z.v. A. Stam en J. Wijker.
ONDERTROUWDMax Paul Scherz,
te Zürich (Zwitserland) en Elisabeth
Bos.
Gerben Hoekstra en Antonia Sloot.
GETROUWD: Dirk Visser en Neeltje
Groen.
GESCHEIDENEngel Dekker, te Alk
maar en Helena Jacoba Bakhuizen.
OVERLEDENMaartje Stam, 79 jaar,
wed. van Jacob Visser.
Teunis van Voorst, 82 jaar, wednr. van
Grietje Dekker.
Johanna Zwart, 67 jaar, wed. van Corn.
Krab, (overleden te Alkmaar).
Pieter van der Schinkel, 75 jaar echtg.
van Grietje Balder, (overleden te Alk
maar).
