m
„CENTRA"
WINTERJASSEN
77.50 tot 175.-
Couft
URSEM
De ueckeecde l
"Bloeiende
ROB
SPECIALE AANBIEDING!
A. Hek
t
Prijsverlaging
de Avaututiet
dii Ucu>t atteen
cijde-ttde UlolcUthwuiUet"
G- WIERING
ZEER GROTE SORTERING
BERGENSE MODEVAKSCHOOL
D. KONING,
Fa. A. Kofman Zn.
Bloemisterij
GEBR. SCHOEN
Hel odces. ucut ueelcouwen
H. v. cL Elsken
PEDICURE
STEUNZOLEN
BoeUUouduttytot
Belo.stuupzaU.eH
\JecUooploUaol DE B00H
Kinderverhaal
Per week
Pracht collectie Swaggers en Wintermantels
f 4.-
Ulster Winterjassen
f 5.-
Mantel- en Herencostuums
f 5.-
Egyptisch linnen Regenmantels en Jassen
f 3.-
Groene en andere kleuren Dames- en
Herenregenjassen
f 3—
MET ZIJN AMERIKAANS SYSTEEM
„Be Ma" I. POLK
Houtweg 5 ALKMAAR Telefoon 3318
Kastpapier en Kastranden, Boekhandel C. Oldenburg
van Ie kwaliteit Rundvlees
FEUILLETON:
MAARTJE ZELDENRIJK
Nu is hei fruit nog goedkoop
Goedkope Groenienhal
Het KOEKJE van de week
BANKETBAKKERSSPECULAAS
Schoorls Warenhuis
en Ijzerhandel
Dames- en Herenkleermaker
Boekhoudbureau J. EUWEN
Hereweg 333 - GROET
M
En in galop stoof de hele kudde
weg uit de gevaarlijke omgeving
van de brandende rivier. Maar
de vlammen, die hen eerst het
leven hadden gered, bleken thans
lastige bondgenoten te worden.
Reeds lekten ze aan de wanden
van „de Vis" en als dat lang
duurde konden de gevolgen heel
erg worden. Rob had reeds een
touw gegrepen en om zijn middel
gebonden, terwijl Ans het andere
einde aan de machine bevestigde.
Met een mooie duiksprong was
Rob in het gevaarlijke water
gedoken, waar ieder ogenblik een
krokodil hem kon grijpen. Maar
wat gedaan moest worden, kon
geen uitstel lijden.
Daan duwde de boot af en
slaagde er in hem uit de vlammen
te brengen, terwijl Rob met
krachtige slagen de kop van het
toestel naar het midden trok.
Het gevaar was spoedig afge
wend en met een zucht van ver
lichting klauterde Rob weer aan
boord.
Samen gingen Rob en Daan
nu de nodige herstellingen aan
brengen, terwijl Ans gemakkelijk
uit het venster leunde. Van
verdere jachtplannen werd niet
meer gesproken. De omgeving
bleek al te ongastvrij.
Verkoop van uurwerken, goud en zilver
Tevens reparatie
Tegen zeer concurrerende prijzen
C Worden gehaald en bezorgd door erkende horlogemaker
BERGERWEG 102 - POST ALKMAAR (ACHTER HET PES1EBAD)
Zendt briefkaart en wij komen zonder enige verplichting
van
Langestraat 58 - Telefoon 2870
ZUIDLAAN 20, BERGEN TELEFOON 2210
Lerares Mevrouw M. M. TEN HAVE
Vanaf heden weer UtSCh.Uf.UUiO, voor de cursus
TEKENEN, KNIPPEN en NAAIEN voor eigen gebruik
Vakopleiding COUPEUSE, LERARES
Knippatronen naar maat
VOOR EEN
BETERE
K
A
P
S
A
L
O
N
Tel. 2104
OOK
MANICURE
Per 500 gram
f 2.75
f 2.50
f 2.20
f 2.20
f 2.-
f 2.
Haas
Biefstuk
Lende
Rosbief
Rollade
Riblappen t L.
Lappen mager f 1.90
Lappen
doorregen f 1.75
Poulet f 1.75
Gehakt f 1.70
2»/2 kg- Rundvet f 4.25
Leverworst per '/2 kg. f 0.80
Lamsvlees vanaf f 1.30 tot f 2.20
per l/2 kg.
Dorpsstraat 52. Bergen Tel. 2323
Per 100 gram
Ham f 0.55
Pekelvlees f 0.40
Rookvlees f 0.f>5
Tongen worst f 0.35
Boterh.worst f 0.35
Leverworst f 0.20
Metworst
Rauwe
Rookworst
Rolpens
f 0.35
f 0.44
f 0.40
Oorspronkelijke roman
door
Zo kwam Geert de wegwerker een keer met de twee kin
deren op het erf van Meijer, een grote houten wastobbe achter
zich aan slepend, vertellen, dat hij ze halverwege de grote weg
had aangetroffen. Het meisje zat in de tobbe in het water van
de tochtsloot, welke langs het Oosterpad lag en de jongen trok
haar aan een touw verder.
Zo haalde het tweetal allerlei ondeugende streken uit, doch
meest onbewust van het kwaad, dat ze uitvoerden, en vrouw
Meijer, die haar dochtertje tot in de grond verwende, gaf haar
dan enkel een standje. Vrouw Reising was korter van stof en
sloeg er al gauw op los. Echter uitsluitend haar eigen kind. Ze
wilde niet, dat vreemden haar kind aanraakten, maar zij deed
het evenmin anderen.
Toen de kinderen zes jaar waren, gingen ze naar school. Op
een zonnige Aprildag bracht Meijer hen in zijn tentwagen naar
de stad. Reising had al lang geen paard meer; de tuinbouwpro
ducten werden door zijn oudste zoons op een krakende handkar
naar de stad gebracht, zodat Jan Reising feitelijk gedoemd was
om de eerste schooldag lopende te gaan. Meijer had zich echter
over de jongen ontfermd en zodoende werden ze door vader
Meijer in persoon naar de school in Purmerend gebracht. Ze
zouden dan voortaan met de andere kinderen van het Ooster
pad meelopen, heen en terug, waarbij nog twee broertjes en
evenzoveel zusjes van Jan behoorden, zodat ze in goede hoede
waren.
Geen van het tweetal had eerst naar school gewild. Op de
dag, dat moeder Reising haar jongste spruit meedeelde, dat hij
na de Paasvacantie naar school zou gaan, was het eerste, dat hij
vroeg: „Gaat Ida Meijer ook?"
„Dat weet ik niet, antwoordde vrouw Reising onverschillig.
„Als Ida niet gaat, ga ik ook niet," besliste de dreumes met
opeengeknepen lippen,
„Wat zeg je?" stoof z'n moeder op; „jij hebt niks te willen:
ik wil. Ik zal je lerenMaar Jan wachtte de harde knuisten
van z'n moeder niet af en liep hard naar buiten, de tuin in, waar
hij z'n nood ging klagen aan z'n oudste broers.
Bij de buren was het al net eender. Alsof het afgesproken
werk was, zei Ida, op de vraag of ze het fijn vond, dat ze weldra
naar school zou gaan: „Ik vind het niks fijn, ik blijf liever thuis
Maar als Jan gaat, ga ik ook,"
Tenslotte raakten de kinderen verzoend met het denkbeeld
naar school te gaan. Al wat nieuw is heeft bekoring en zeker
voor kinderen.
Bij de school aangekomen werden ze verwelkomd door de
juffrouw, die hen bij de deur van de klas vriendelijk toeknikte,
zonder echter een andere weergroet dan van Meijer zelf. Jan
en Ida werden teveel in beslag genomen door het geroezemoes
in de klas, waar al een twintigtal kinderen zaten, welke voor
het merendeel op hoge toon aan het huilen waren.
„Hoor ze es peeuwen," zei Jan, naar de grootste scheeuwer
wijzend en z'n buurmeisje aankijkend.
De juffrouw en Meijer lachten. „Je bent een bijdehandje," zei
de onderwijzeres, hem even in de wang knijpend. „Ik denk niet,
dat jij ook gaat huilen, wel?"
Geen antwoord.
„Dit is de zoon van mijn buurman Reising," zei de goedmoe
dige tuinder lachend, „en hij heet Jan. Dit is mijn dochtertje Ida."
„Zo, dat is een prachtige naam, Ida," zei de juffrouw, zich tot
haar wendend. „Nu, Ida, zullen we eens een mooi plaatsje voor
je opzoeken?" En haar bij de hand nemend liep ze naar een
bank, waar een klein dik meisje met zware, zwarte vlechten,
hartverscheurend zat te huilen.
„Kijk eens, hier mag je nu voortaan zitten, hoor. En dat is
Betsy, die nu wel erg blij zal zijn, dat ze een meisje naast zich
krijgt, niet, Betsy?"
Het aangesproken kind keek even met haar betraand gezicht
naar de nieuwe buurvrouw, maar ze scheen het geen motief te
vinden om met huilen op te houden, althans, ze begon weer met
verdubbelde ijver.
Intussen was Jarf zonder dat de onderwijzeres er erg in had
meegelopen en toen deze zich omdraaide, schoof hij zonder
meer bij Ida in de bank.
„Nee maar," lachte de juffrouw, „dat gaat zo maar niet! Hier
in de school zitten jongens en meisjes niet bij elkaar, hoor. En
kijk eens, jullie kunnen toch niet met z'n drieën in één bank
zitten? Kijk, de andere kinderen zitten ook allemaal met z'n
tweeën."
Jan keek eens rond, en daarna naar het dikkertje, dat nu voor
de tweede maal het huilen had gestaakt.
„Dan gaat zij maar ergens anders zitten," zei Jan naar Betsy
wijzend.
„Nee, dat gaat niet
„Dan gaan we weer weg. Kom maar mee Ida, als we niet bij
elkaar mogen zitten, gaan we naar huis. Daar mag het wel."
De geduldige onderwijzeres had al haar overredingskracht
nodig om het tweetal, dat zo aan elkaar gehecht was, te schei
den. Ten slotte slaagde ze er in, toen ze de jongen in een rij er
naast zette, zodat hij toch vlak bij z'n buurmeisje kwam.
Ida keek eens rond. Ze vond het wel leuk op school. Wat
een mooie platen.aan de wand. Nadat ze alles eens goed op
genomen had, besloot ze haar aandacht te wijden aan de be
droefde Betsy. „Waarom schreeuw je zo hard?" vroeg ze, de
aangesprokene een duwtje gevend.
„Heb je pijn?" vroeg ze verder, toen er geen antwoord op de
vraag kwam.
Nu beurde het "meisje het betraande hoofd op en keek haar
aan.
„Neen, schudde ze met haar hoofd, zodat de zwarte vlech
ten heen en weer slingerden.
Grote verbazing bij Ida. „Waarom huil je dan? Ik huil toch
ook niet?"
„Ik huil nooit," verklaarde Ida Meijer trots. „Huilen is erg
flauw, weet je? Jongens huilen ook nooit. Waarom zou ik het
dan wel doen?"
„Maar hij dan, zei Betsy, en ze wees met haar kleine rose
vingertje naar een dreumes in de voorste bank, die ook al zo n
onmiskenbaar verdriet had; „hij huilt wel."
„Dan is het geen echte jongen," besliste Ida kort en bondig.
En daarmee was het pleit beslecht. Betsy droogde haar tranen
met de mooie zakdoek met oranje rand van Ida. En dit was de
eerste kennismaking tussen de beide meisjes.
Na afloop der schooltijd werd Betsy door haar moeder, een
stevige arbeidersvrouw, van school gehaald, en Ida en Jan liepen
met haar mee, volkomen het oudere gezag van Jan's broers en
zusters negerend. Betsy bleek ook op het Oosterpad te wonen,
vooraan in een kleine werkmanswoning.
Toen de kinderen voldoende op het hart was gedrukt uit te
kijken bij het oversteken van de trambaan en ze de weg wisten,
gingen ze voortaan alleen naar school en ook naar huis. De
andere Reisings, die meestal op het „schoolpad" allerlei kwaad
en streken uithaalden, waren al lang blij, dat ze van die potte-
kijker, die misschien thuis alles overbriefde, af waren en vonden
het stilzwijgend goed, dat Jan met Ida en Betsy liep.
De kinderen van Reising waren de schrik van het Oosterpad
en voornamelijk de tuinders, wier vruchtbomen aan de kant van
de sloot stonden. Als de peren en appels rijp waren, zorgden
ze er voor een knecht in de nabijheid te hebben, die er voor
zorgen moest, dat de zwaarbeladen takken onbeschadigd bleven.
Zagen de jongens zo n knecht, dan begonnen ze uit teleurstelling
te schelden en met stenen te gooien, tot deze met zijn polsstok
over de sloot sprong en dan maakten ze benen, zo hard ze
konden. Een enkele maal, als een knecht dat schelden begon te
vervelen, zette hij de jongens wel eens op z'n sokken na, tot
hij een der vluchtende belhamels te pakken had en deze kreeg
er dan ongenadig van langs.
Wee echter, als er onverhoopt geen wacht bij de vrucht
bomen stond. Een touw met een steen er aan werd dan met
flinke kracht naar de vruchtende tak geworpen, zodat de steen
er enkele malen omheen slingerde en de jongens konden dan
de tak leeg schudden. Ondertussen visten de anderen de appels
en peren met hun stokken uit de sloot en dan gingen ze een
eindje verder de buit opeten. Later vond de tuinder of een der
knechts de steen aan het touw als getuige van de roof.
De kleine Jan en z n onafscheidelijke buurmeisje wisten wel
van deze practijken af. Hadden de grote jongens niet gezegd,
dat ze hem een geweldig pak slaag zouden geven, als hij hen
aan hun moeder ging verraden? Ja, Jan wist het wel en zweeg
wijselijk. Niet om dat pak slaag. Nee, bang was hij niet, zelfs
niet voor z'n oudere broers. Had hij niet reeds een der eerste
dagen, dat hij naar school ging, de hond van Roos met een stok
half dood geranseld, omdat het dier op Ida aangevlogen was,
zodat het kind over de weg rolde? Ja, de knecht van Roos had
zelf gezien, hoe Jan de venijnige Keeshond bij de halsband
achteruit getrokken had en toen zo op de kop geslagen, dat het
beest half suf en jankend het erf op gevlucht was. Sindsdien
blafte de hond als een bezetene, als de twee kinderen voorbij
kwamen, doch op een behoorlijke afstand, misschien meer uit
respect voor de dikke stok dan voor de kleine peuters, die
nauwelijks groter waren dan het dier.
Nee, angst kende Jan in het geheel niet. Had hij niet de
schele Geert Evers op z'n gezicht geslagen, zodat hij dagenlang
met een gezwollen neus en een blauw oog rond liep? Alleen,
omdat schele Geert Ida aan haar vlechten had getrokken. En
Geert was zeker vier jaar ouder dan Jan. Zodoende kreeg men
op school en langs de weg ontzag voor de hummel, die als een
hond de twee vriendinnetjes beschermde. En aan de andere kant
schuwde men hem, want hij was immers ook een Reising?
Jan trok zich van dit alles echter niets aan. Dat hij niet met
de andere jongens mocht meespelen, deerde hem al evenmin.
Hij bemoeide zich ook niet met hen. s Morgens vóór negen uur
stond hij, met de handen in de zak, op één klomp, tegen de
schoolmuur aan en keek naar z'n buurmeisje en haar vrien
dinnetje, die meestal aan het touwtje springen waren of mee in
een lange rij gearmd het Singeltje op en neer liepen. Wee de
gene, die het tweetal durfde plagen! En Jan ging niet vóór de
meisjes naar binnen.
Op de binnenplaats, met het speelkwartier, was het net een
der. Onverschillig, welk spelletje er werd gespeeld: die boom
werd hoe langer hoe dikker, of overlopertje. of ongeluks
krijgertjeJan stond of bij de pomp of tegen de oude linde
boom en keek zwijgend naar z'n twee „kinderen", zoals de
andere schooljongens het spottend zeiden. Doch daar trok Jan
zich niets van aan.
Op weg naar school en terug zag men Jan niet zonder Ida en
Ida niet zonder Jan. In het begin keken de tuinders wel eens een
beetje achterdochtig naar het tweetal, dat altijd vlug doorstapte.
Niet dat ze lelijk naar „Maaiers maaidje" keken, dat kwam niet
in hun hoofd op, maar de „aar" was een Reising, nietwaar? En
deze naam zei al genoeg.
Al heel gauw echter wisten ze, dat ze van de jongste Reising
niets te vrezen hadden. Die liep met z'n buurmeisje regelrecht
naar school en ook weer naar huis. En ook wist iedereen al
gauw, hoe Jan voor z'n buurmeisje opgekomen was. Zelfs de
hond van Roos, de schrik van de bedelaars, had respect voor de
kleine jongen en al dra gingen ze de flinke, moedige knaap met
andere ogen beschouwen. Behalve dan natuurlijk de oude Kees
Evers, maar dat kwam, omdat Jan z'n lieveling zo ongenadig
afgerost had. Dus die kon je niet rekenen, En zo wisten de tuin
ders van het Oosterpad al gauw, dat Jan Reising anders was dan
de anderen uit dat nest. Misschien groeide daar wel iets goeds
uit. Zijn grootvader was immers ook altijd een flinke, oppas
sende man geweest
(Wordt vervolgd)
Profiteert er nu nog van
10 pond Bon Louis (fijne handpeer) f 1,
10 pond Gieze Wildeman
(fijne stoofpeer) f 1,
10 pond mooie Sterappels f 1,-
10 pond mooie extra zoete Appels f 1,
10 pond Goudreinetten (moesj f 1,—
En dan onze goedkope wekelijkse
aanbieding
3
pond
gestifte Friese Rapen
25
cent
3
pond
Winterwortels
25
cent
3
pond
Zoete Appels
25
cent
3
pond
Stoofperen
25
cent
3
pond
Moesappels
25
cent
3
pond
Handappels
25
cent
2
pond
Andijvie
25
cent
2
pond
gesneden Rode Kool
25
cent
2
pond
gesneden Groene Kool
25
cent
2
pond
gesneden Savoye Kool
25
cent
2
pond
Uien
25
cent
Als extra reclame geven wij deze week
weer 12 heerlijke zoete sinaasappels voor
f 1,00. En dan onze vers gebrande
PINDA'S is een succes voor slechts
75 cent per '/2 hg-
Alleen in de
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
waar je 2 ons heerlijke, vers gesneden soep
groenten kunt krijgen voor slechts 25 ct.
65 cent per half pond
ROOMBORSTPLAAT
40 cent per ons
Banketbakkerij KOOLMEES-SOECKER
J. Oldenburglaan 5, Bergen
Telef. 2385
Kamerplanten
Bladplanten
Klimplanten v. d. kamer.
Tuinaanleg - Onderhoud
Russenweg 18 - Telef. 2229 - Bergen
Stoomwasserij
Visscherslaan 11 Telef. 3712
ALKMAAR
Jaarsma Heteluchtkachels
Sier-Salamanders vanaf f 53,
Kachelpijpen en Ellebogen
Kolenkitten - Kolenzeven
Haardketels - Zakketels
Kleerdroogrekken voor bij de
kachel
Mica - Kachelcement
Beleefd aanbevelend
Tel. 388 Th KNIJNSBERG Tel. 388
Jan Oldenburglaan 29 - Bergen
Telefoon 2546
Veranderingen en reparatie
Volgens afspraak en aan huis
te ontbieden.
die de functie niet belemmeren,
volgens het nieuwste systeem
Kruisweg 17 - BERGEN
(Gratis inlichtingen)
Telefoon K 2209-381
NU IS HET KACHELTIJD!
Prachtige kachels vanaf f 10.-
Haardkachel f 30.-
Prachtige Haard f 65.-
Gereviseerde wringer m. bok f 27.50
Kinderledikant f 15.-
Marinestraat 21 Egmond aan Zee
Telefoon 459
Zaterdags en 's Maandags
gesloten
Geopend van v.m. 9,30 tot nam. 4 uur.
Na 4 uurTelef. K 2900-47067
