Uw matx de was 7 IVOROL tanden Fris 7 lc geef de Uilc aan (ou BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER" BERGEN Nh. DtMMn BEKENDMAKING HONDENBELASTING 1954 GEMEENTE BERGEN (N.-H.) Burgemeester en Wethouders van Bergen (H.-H.) maken het volgende bekend Iedere houder van één of meer honden, die in het afgelopen jaar hiervoor aangeslagen is geweest in de Hondenbelasting, wordt voor het belastingjaar 1954 ten kohiere gebracht, zonder dat hij aangifte van zijn hond(en) behoeft te doen. Vóór 1 Februari 1954 dient echter schriftelijk aan het Ge meentebestuur aangifte te worden gedaan indien in de loop van 1953: a. wijziging in het aantal honden is gekomen; b. een hond in andere handen is overgegaan c. een hond is weggelopen of overleden d. men houder is geworden van één of meer honden. Voor zover de hierboven a tot en met d genoemde omstandig heden zich mochten voordoen in de loop van 1954, dient telkens binnen een maand hiervan schriftelijk aan het Gemeentebestuur aan gifte te worden gedaan. Bergen (N.H.), 19 Januari 1954 Burgemeester en Wethouders voornoemd, W. HUYGENS, Burgemeester W. DE VRIES, Secretaris GEMEENTE SCHOORL GELEGENHEID TOT KOSTELOZE INENTING TEGEN POKKEN wordt geboden op Woensdag 27 Januari 1954, des na middags van 2 tot 3 uur ten huize van Dr. F. H. Risselada, Dokters laantje 18. Het trouwboekje dient te worden medegebracht. werden aan ons exportpakket toegevoegd, waardoor wij als exporteur van industriëleproducten een sterkere positie zijn gaan in nemen. Bovendien is men er in ver scheidene bedrijfstakken in ge slaagd, de uitvoer over een groter aantal landen te spreiden. Onze arbeiders worden steeds meer als hooggewaardeerde krachten ge- zién. De belangstelling voor het Nederlandse product neemt toe. De gezondheid van ons betaal middel werkt stimulerend op onze buitenlandse handel. Nog niet voldaan Veel blijft er nog te wensen over. De Nederlandse industrie beschikt in eigen land dikwijls over een te kleine markt om zich te kunnen ontplooien. De voor keur van Nederlanders voor iets, dat van verre komt, is bepaald een ongezonde trek van ons volk. Industrieën met exportkansen moe ten een brede markt in eigen land hebben, waarop zij de uitvoer kunnen bouwen. Het fiscale klimaat is nog niet zacht genoeg, om vooral jonge industriële planten snel te doen opschieten. De moeilijkheden met de fiscus bij omzetting van een vennootschap onder firma in een naamloze vennootschap zijn daar van een sprekend voorbeeld Technisch en economisch onder zoek worden nog onvoldoende op op hun juiste waarde geschat. Het terrein van de research ligt nog voor een groot deel braak. Het aantal monsterbedrijven in Nederland is niet groot. Daaren tegen vindt men een groot aantal middelgrote bedrijven en kleine industrieën, die elk voor zich on voldoende financiële kracht be zitten, om een export-markt op te bouwen, hetgeen dikwijls grote sommen verslindt. Gaan zij samen werken in exportcombinaties of op andere wijze, dan liggen er ook voor hen nog grote kansen. Tenslotte moeten wij er niet tegen op zien, om ook in de jonge landen investeringen te doen vanuit Nederland. De overheid werkt hier tegen. Australië, Canada en Zuid-Afrika zijn voorbeelden van landen die een grote toekomst hebben. Laten wij zorgen, als Nederlanders, dat wij deel hebben aan die bloei en er onze mensen naar toezenden met een flinke financiële ruggesteun. Alleen al de contacten, die wij daar leggen, zijn goud waard. Onze industrie staat aan de vooravond van een periode van grote bloei, mits wij onze plaats in de wereld weten en onze opdracht. Drs MIERLO j adem Burgerlijke Stand BERGEN SCHOORL KERKDIENSTEN BERGEN SCHOORL EGMOND AAN ZEE Maak U niet te spoedig ongerust. Shirlie Singleton, een achttien jarige studente in de medicijnen uit Manchester heeft al veertien weken lang de hik. Zij heeft van alles geprobeerd om er van af te komen. Zelfs de goede raad gevingen van vrienden sloeg ze niet in de wind. Zonder veel resultaat heeft zij veel water met mosterd gedronken en ook het opblazen van papieren zakken bracht niet de verlichting die haar daarvan was voorgespie geld. Een van de dingen waar zij nog het meeste baat bij heeft is motorrijden. Daar haar geldmid delen door de hoge benzineprijs echter aardig uitgeput raken heeft Shirlie besloten maar rustig af te wachten tot het vanzelf overgaat. Ze hikt trouwens nog maar één maal per kwartier en daar is ze al erg dankbaar voor. Aan het verschijnsel dat we „de hik'' plegen te noemen ligt een betrekkelijk ingewikkeld me chanisme ten grondslag. Het is een eigenaardige krampachtige manier van inademen, die ver oorzaakt wordt door een plotse linge samentrekking van het mid denrif. Daardoor stroomt de in- ademingslucht met een kort en scherp geluid door de stemspleet. Men behoeft zich over het al gemeen geen zorgen te maken wanneer er eens iemand de hik heeft. Het pleegt immers vanzelf weer over te gaan en bovendien kan men het hikken zelfs gemak kelijk op laten houden door lang zaam en diep te ademen, door persen met gesloten stemspleet of door het inhouden van de adem zonder meer. Al deze middelen zijn erop gericht het middenrif onder controle te brengen. Niet om te lachen. Een paar jaar geleden brak de dokter van het dorpje Doeveren aan de Bergse Maas zich het hoofd over een patiënte bij wie de hik maar niet over wou gaan. In het overigens zo rustige land van Heusden en Altena liep Rika Colijn maanden achtereen te hik ken. Toen ze ongeveer zes mil- lioen maal gehikt had drong deze vreemde geschiedenis ook tot de buitenwereld door. Na een serie bestralingen was het meisje al blij dat ze nog maar twaalf maal per minuut hikte! Deze dingen zijn minder lach wekkend dan ze op het eerste ge zicht lijken. Wanneer dergelijke op zichzelf onschuldige verschijn selen zo harnekkig blijken te zijn, dient men zich af te vragen of het hikken geen symptoom is van de een of andere ernstige aan doening. Langdurige perioden van hikken worden soms name lijk waargenomen bij minder on schuldige lichamelijke afwijkin gen en geestesziekten. Nog meer merkwaardigs. Het is daarom vaak zo moei lijk deze dingen ernstig op te vatten, omdat de een of andere komische noot meestal niet ont breekt. Een veertienjarige, En gelse schooljongen, Michael Hip- pisley, liep wekenlang achter een om de paar seconden te nie zen. Alleen in een ijsfabriek kon hij, door de lage temperatuur die daar heerste, een ogenblik tot Zichzelf komen. Wanneer hij weer buiten kwam was hij ge doemd het hinderlijke niezen da delijk weer te moeten voortzetten. De 56-jarige sleepbootkapitein Philip Blacburn, kon in Australië plotseling niet meer met lachen ophouden. Slechts slaapmiddelen konden deze lachkramp tijdelijk onderdrukken. Wanneer hij weer helemaal wakker was schoot hij opnieuw in de lach om deze ogenschijnlijke vrolijkheid niet meer kwijt te raken tot de tablet jes, die hij dan maar weer innam, begonnen te werken. Dr H. W. S. K. M. Gerritsen, Opticiën - Kerkstraat 6, Tel. 2465 WAT GAAT VOOR EGMOND-BINNEN Er zijn vrouwen, die tijd hebben voor alles en er zijn - nog veel meer - vrouwen, die volgens zeggen met de beste wil van de wereld geen tijd kunnen vinden om iets anders te doen dan te poetsen, te kloppen, te boenen en te wassen. En deze bezigheden vergen niet alleen de normale acht uren, nee, dit vergt minstens een etmaal, als alles werkelijk goed zou gebeuren. En wat gebeurt er dan zo allemaal. Ligt er nu werkelijk iedere dag wéér zo'n lading stof onder de divan, dat we de kans lopen, dat ons huis binnenkort vervuild is? Moet nu beslist iedere dag het zeil geboend en geboend en geboend worden? Moet nu werkelijk iedereen iedere dag weer over de matjes uitglijden? En moeten we dan weer iedere avond, als onze echtgenoot thuis komt van een dag minstens even ingespannen arbeid, vertellen dat het zeil geboend is, dat de was al klaar en strijkdroog is en en dat we die vanavond heerlijk „de kast in gaan werken'' en dat we daarnaast ook nog zo on uitsprekelijk veel gedaan hebben om het huis zo te maken, dat het waardig is om manlief te ont vangen Wat nu.....? Daar zit-ie dan. Angstig, mid den in z'n showroom-meubelen. Het asbakje straalt vinnige schoon- heidsblikken uit en beneemt hem gewoon de lust er zijn pijp in uit te kloppen. Zijn pantoffels staan natuurlijk voor het bed, in plaats van onder zijn stoel en trouwens als hij zijn schoenen uit wil trekken zal hij toch eerst naar de keuken dienen te gaan, want hier in de kamer mag zoiets toch niet? En als hij dat gemis van com fort dan maar draagt, dan rekent hij in ieder geval op het rustig drinken van een kopje thee, een ontspannend babbeltje over het werk, de kinderen, de kennissen, die hij ontmoet heeft, en meer van die praatjes die op een der gelijk uur zo bijzonder welkom zijn. Alleen als je jezelf herinneren kunt hoe prettig je het vond als je vroeger uit school iemand thuis vond, die even volkomen aandacht voor je had en die je het gevoel gaf inderdaad thuis te zijn, ben je in staat om dat nu ook aan je huisgenoten te geven. Beslist noodzakelijk? Het uitzoeken van het strijk goed en het gauw nog aanzetten van een knoopje of het even doen van 'n boodschap net op 't ogen blik, dat onze huisgenoten thuis komen, is iets dat nauwelijks te verdragen is. De meesten houden van zo'n ontvangst 'n gevoel van onbehaagelijkheid over, zonder het precies onder woorden te kunnen brengen, maar op de lange duur worden die dingen vervelend. En het wil er bij mij werkelijk niet in, dat een huisvrouw haar dag niet zo in kan delen, dat op het uur van thuiskomst van haar huisgenoten de huishoudelijke be zigheden niet opzij geschoven kunnen worden. Want het is bij de meesten toch zo, dat eerst al die kleine belevennissen van de dag besproken moeten zijn, voor dat men zich aan een werkelijk probleem kan zetten. Dit vormt meestal de aanleiding tot een gesprek, waar ieder baat bij vindt. Want per slot van rekening bestaat het huwelijk niet alleen uit zorgen voor de maaltijd, voor het gladde zeil en de schone gor dijntjes. En doorgaans zijn het toch de vrouwen, die het huwelijk een richting moeten geven. Zij bepalen de sfeer in huis en van hun bereidheid om zich ook nog voor andere zaken te interesseren dan die van huishouden, hangt die sfeer, die stemming immers af. Vrouwen die zich beklagen, dat zij zich in hun huwelijk alleen maar de onbezoldigde huishoud ster van een niet al te gemakke lijke baas voelen, doen er goed aan „LOVELY TO LOOK AT" zich eens af te vragen of zij zelf niet dat huishoudelijke huwelijk gemaakt hebben. Ja, vroeger. Of zij niet, na de (romantische) wittebroodsweken, af zijn geweken van het „koekje bij de thee". Het lijkt me weliswaar op de duur ook een vervelende bedoening, als manlief dagelijks met een dosis gelukzalige glimlachen en einde loze omhelzingen wordt ontvangen. Per slot van rekening is in onze maatschappij nog steeds een mid denweg te kiezen. Want tussen de belangstelling voor 's mans boordeknoopje en hemzelf zijn vele mogelijkheden. Ik kan me werkelijk onpasselijk voelen, als ik een man een ganse avond hoor praten over: me ketoor, me boek, me krant, me baas, etc., maar in wezen maakt het geen verschil met: me was, me jurk, me vaat, me zeil, me tante en d'r nichtje. En zoiets kan dan vijf en twintig, of nog meer jaren duren. Dan wordt het tijd om te praten van: me jurk, me meubels, me baas. me olie, me weet-ik-veel van vroeger. Gelukkig kan het anders zijn, maar niet zonder inspanning. Enfin, misschien is het iets om eens over te praten TINE VAN ZUTPHEN DIE „GEWONE" KINDERZIEKTEN. Maar er kunnen zich complicaties voordoen. (Van onze medische medew.). „Bent U vroeger wel eens ziek geweest?" Dat is een vraag die de dokter meermalen stelt. „Al leen de gewone kinderziekten is dan het antwoord dat hij her haaldelijk te horen krijgt. Angina (keelontsteking, otitis media (middenoorontsteking) en pyelitis (nierbekkenontsteking), ziekten die bij kinderen veelvuldig voorkomen, worden daar nooit mee bedoeld. Men heeft hier steeds de be smettelijke kinderziekten op het oog. Gerangschikt naar de ernst en te beginnen met de meest on schuldige zijn dat: waterpokken, rode hond, mazelen, roodvonk, kinkhoest en diphterie. In de uitdrukking: „gewone kinderziekten" ligt zo'n beetje be sloten dat men deze infectieziek ten (wanneer ze weer eenmaal goed en wel achter de rug zijn) „niet zo erg belangrijk" vindt. Nu is het waar, dat waterpok ken en in zekere zin ook rode hond nogal onschuldige en daar mee ook minder belangrijke ziek ten zijn; ditzelfde kan men van kinkhoest en diphterie zeker niet zeggen. Huiduitslag. Bij waterpokken zit het kind onder de blaasjes. Deze verdwij nen vrij spoedig en ook van het littekentje, dat er aanvankelijk van ieder blaasje overblijft, is na niet al te lange tijd niets meer over. Rode hond, mazelen en rood vonk gaan ook met een huiduit slag gepaard. Bij deze ziekten zijn dat echter rode vlekken en al naar de kleur, de uitbreiding en de nevenverschijnselen zal de dokter zijn diagnose stellen. Bij waterpokken en rode hond is er wel nauwelijks reden tot be zorgdheid. Vaak voelen de kin deren zich hierbij in 't geheel niet ziek. In vele gevallen is er zelfs niet veel reden om hen in bed te houden. Complicaties. Anders is het met mazelen en roodvonk. Daarbij zijn alle kin deren de eerste dagen flink ziek. De ernst van de ziekte is afhan kelijk van het karakter der heer sende epidemie. Er zijn namelijk jaren dat men alle patiëntjes met mazelen of roodvonk voorspoedig ziet genezen, terwijl in andere jaren het verloop tamelijk kwaad aardig kan zijn. Bij deze ziekten kunnen onaangename complica ties optreden en ook de aard en de veelvuldigheid van deze ver wikkelingen ziet men per epide mie wisselen. Bij mazelen is longontsteking de gevreesde complicatie. Het al of niet optreden daarvan heeft men voor een gedeelte zelf in de hand, want of het reeds zieke kind nog eens kouvat is een kwestie van verpleging. De soms bij roodvonk optre dende oorontstekingen, hartge- breken en nierafwijkingen zijn veel minder goed te voorkomen. Door het vroegtijdig instellen van de juiste behandeling heeft het kind de beste kansen in het latere leven geen schadelijke gevolgen van deze dingen te ondervinden. K AREL's Toen Karei jarig was, had hij een aquarium gekregen. Hij had er al heel lang om gezeurd hoor, maar nu was z'n hartewens toch in vervulling gegaan. Alle visjes, behalve de goudvis en het bitter- voorntje, had hij zelf gevangen. Eens in de week werd de bak schoongeheveld, het water ver verst, en dan stond het aquarium weer extra mooi op de tafel in Karei s slaapkamer en de vissen trokken ook een bijzonder blij ge zicht. Uren kon Karei naar z'n vissen kijken en door het glas keken de vissen naar hem. De visjes wisten alles van Karei, want hij vertelde hun z'n diepste geheimen. Heer lijke ogenblikken waren dat, die samenspraken tussen Karei en zijn vissen! Waar Karei zijn bandieten schuilplaats had dat wisten alleen zijn vier vrienden, die me delid van de bandietenclub wa renen z'n vissen wisten het ook. Wat Karei daar allemaal uitspookte, wat hij op school leer de, met wie hij gevochten had, wat hij voor moeder's verjaardag aan het zagen was alles wisten die vissen. Waren er betere vrienden denkbaar? Ze konden goed luisteren, gaven hem raad en kletsten niets verder! Maar Karei was géén goed vriend voor de vissen! Je weet wel, hoe dat gaat, hè? Elke dag moesten de vissen voer hebben, en in 't begin zorgde Ka- rel daar ook best voor. Maar toen de zomer kwam, was hij veel bui ten. Arme vissen! De wanden van het aquarium zagen groen, het water werd warm en troebel, hun eten kwam niet op tijd Hij geloofde het wel. Die warme zomeravond kwam Karei zoals gewoonlijk z'n kamer binnen om naar bed te gaan. De vissen zagen hem en zwommen opgewonden met hoopvolle ge zichten naar de oppervlakte. „Honger! Honger! Karei, we hebben honger!" riepen de stak kerds. Maar Karei had andere zaken aan zijn hoofd. Hij lag al in bed, toen hij dacht: „O ja, m'n vissen moeten nodig voer heb benNoudat kan mor gen ook wel." Hij draaide zich heerlijk op z'n zij en geloofde het wel. Allemensen! Wat gebeurde daar? Op het laken zag hij duide lijk iets bewegen! „Karei! Karei! Kom eens mee!" riep een stem metje. Karei, lid der bandieten club, kroop diep onder de dekens, maar het stemmetje was nog goed te horen. Hij voelde iets dansen op het laken. Voorzichtig en vreselijk ang stig, stak hij het hoofd even bui ten de dekens. Op het laken spar telde een vis, en het was dat klei ne karpertje, dat hij zelf had ge vangen. „Ga eens mee!" vroeg het dier tje en het klonk als een bestraf fing. Karei stapte met kloppend hart het bed uit. Het visje spar telde naar het aquarium en floep! Daar sprong het in het troebele water. Karei wilde zich in de arm knij pen. Droomde hij nu? Het kón haast niet andersTot z'n ontsteltenis ontdekte hij, dat hij geen armen meer had. Rare, kor te stompjes waren het geworden. Hij hapte naar adem, het leek hem of hij stikken zou en in eens wist hij heel zeker: hij was van 20 December '53 tot 17 Januari '54 GEBORENPaulus Hildebrand Maria, z.v. P. N. Konijn en M Timmer. Cornelia Jannetje, d.v. A. Voorthuis en C. H. C. Kat. Maria Johannes Anna, d.v. J. Krom en A. S. M. Peperkamp. Theodorus Johannes, z.v. J. Ranzijn en M. Bloedjes. Johanna Elisabeth Maria, d.v. P. Morsch en A. J. E. van der Putten. Geertruida Margaretha Maria, d.v. P. W. Bakker en G. P. Limburg. Elisabeth Wilhelmina Louise, d.v. A. A. Wissink en F. Wijnboer. Antonia Catharina Maria, d. v. E. Hop man en C. J. Deckers. Marcellus Johannes Jozef, z.v. A. W. J. M. Jansen en M. A. Verburgt. Monica Maria, dochter v. P. J, Huijben en R M' Sprenger. Johanna Theodora Maria. d.v. H.J.N.M. Woudstra en G. C. Leering. ONDERTROUWD Nico Geel, 28 jaar te Amsterdam en Jannetje Maasen, 25 jaar. Gottfried Adolph Timmerman, 27 jaar en Alida Catharina Schmidt. Hendricus Visser, 30 jaar en Johanna Catharina van 't Sant, 28 jaar. Abraham Christiaan Mol, 27 jaar en Jo hanna de Vos, 24 jaar. GEHUWDAdrianus Jacobus Lieshout en Catharina Neline van .t Sant. Gottfried Adolph Timmerman en Alida Catharina Schmidt OVERLEDEN: Asselina Roelfine Hazel- hoff echtg. van Lambertus Atzema Folmer Reddingius. GEBOREN: Cornelia Maria, d.v. J. Hof en C. Hes. Deodora Cornelia Johanna, d.v. A. C. Groen en J. A. Koopmans. Theodorus Petrus Anthonius, z.v. G. Meereboer en W. van der Peet. Jan Jacob, z.v. K. de Vet en G. Swaan. Theresia, d.v. P. A. Ruis en R. H. M. Bugter. Cornelis, z.v. W. Butter en G. Zijp. Dina Geertje Huibertje, d.v. H. Nottel- man en H. Blankenstijn. GETROUWD David Schaddenhorst en Maartje Rol. OVERLEDEN: Maartje Schouten, 77 jaar, gehuwd met Hendrik Verwer. Gerrit de Groot, 71 jaar (overleden te Alkmaar). ZONDAG 24 JANUARI NED. HERV. GEMEENTE RUïNEKERK v.m, 10 uur: Ds. Bekius GEBOUW „REHOBOTH" v.m. 10 uur: Ds. Reeser GEREFORMEERDE KERK v.m. 10 en n.m. 5 uur; Ds. B. Scholten R.K. KERK H.H. Missen, Zon- en Feestdagen 7 u., 8.15 uur. (Kindermis Jeugdgroepen), 9.30 u. (Hoogmis), 11 u. H.H. Missen In de week 7, 7.45, en 8.30 uur Lof: Zon- en Feestdagen te 7 u. In de week te 7.30 u., Donderdag, Eerste Vrijdag en Eerste Zaterdag BiechtgelegenheidZaterdag van 4-6 en van 7-8.30 uur. Dagelijks des morgens tijdens de H.H. Missen LEGER DES HEILS (Dorpshuis) (geen opgaaf) NED. HERV. GEMEENTE v.m 10 uur te Groet: Ds. C. M. de Jong Zondagsschool te Groet 11.15 uur R. K. KERK Zondag Stille H. Missen 7 en 10.15 uur Hoogmis 8.15 uur In de week H. Mis 8 u. De eerste Vrijdag van de maand 7.45 u. Gezongen H. Mis GEREFORMEERDE KERK (Zuiderstraat) geen opgaaf NED. HERV. GEMEENTE v.m. 10 uur: Ds. Roobol Is U naar de Oogarts geweest? Komt U dan met Uw recept bij ons. Door eigen import kunnen wij U aan een PRACHTIGE BRIL helpen voor een lage prijs. HERV. GEMEENTE Egmond a.d. Hoef, 10 uur: Ds. L. A. F. Reddingius, em.-pred. van Bergen (Nh.) Vrijdag-, Zaterdag-, Zondag-, Maandagavond te 8 uur en Zondag middag te 2.30 uur, Metro-Goldwyn Mayer's grootste show-film met Kathryn Grayson, Red Skelton, Howard Keel en het danspaar Marge 6 Gower Champion Kleur door Technicolor. Alle leeftijden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1954 | | pagina 2