Uw matx de was
7
IVOROL tanden
Fris
7 lc geef de Uilc aan (ou
BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER" BERGEN Nh.
DtMMn
BEKENDMAKING HONDENBELASTING 1954
GEMEENTE BERGEN (N.-H.)
Burgemeester en Wethouders van Bergen (H.-H.) maken het volgende
bekend
Iedere houder van één of meer honden, die in het afgelopen
jaar hiervoor aangeslagen is geweest in de Hondenbelasting, wordt
voor het belastingjaar 1954 ten kohiere gebracht, zonder dat hij
aangifte van zijn hond(en) behoeft te doen.
Vóór 1 Februari 1954 dient echter schriftelijk aan het Ge
meentebestuur aangifte te worden gedaan indien in de loop van 1953:
a. wijziging in het aantal honden is gekomen;
b. een hond in andere handen is overgegaan
c. een hond is weggelopen of overleden
d. men houder is geworden van één of meer honden.
Voor zover de hierboven a tot en met d genoemde omstandig
heden zich mochten voordoen in de loop van 1954, dient telkens
binnen een maand hiervan schriftelijk aan het Gemeentebestuur aan
gifte te worden gedaan.
Bergen (N.H.), 19 Januari 1954
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
W. HUYGENS, Burgemeester
W. DE VRIES, Secretaris
GEMEENTE SCHOORL
GELEGENHEID TOT KOSTELOZE INENTING TEGEN
POKKEN wordt geboden op Woensdag 27 Januari 1954, des na
middags van 2 tot 3 uur ten huize van Dr. F. H. Risselada, Dokters
laantje 18. Het trouwboekje dient te worden medegebracht.
werden aan ons exportpakket
toegevoegd, waardoor wij als
exporteur van industriëleproducten
een sterkere positie zijn gaan in
nemen.
Bovendien is men er in ver
scheidene bedrijfstakken in ge
slaagd, de uitvoer over een groter
aantal landen te spreiden. Onze
arbeiders worden steeds meer als
hooggewaardeerde krachten ge-
zién. De belangstelling voor het
Nederlandse product neemt toe.
De gezondheid van ons betaal
middel werkt stimulerend op onze
buitenlandse handel.
Nog niet voldaan
Veel blijft er nog te wensen
over. De Nederlandse industrie
beschikt in eigen land dikwijls
over een te kleine markt om zich
te kunnen ontplooien. De voor
keur van Nederlanders voor iets,
dat van verre komt, is bepaald
een ongezonde trek van ons volk.
Industrieën met exportkansen moe
ten een brede markt in eigen land
hebben, waarop zij de uitvoer
kunnen bouwen.
Het fiscale klimaat is nog niet
zacht genoeg, om vooral jonge
industriële planten snel te doen
opschieten. De moeilijkheden met
de fiscus bij omzetting van een
vennootschap onder firma in een
naamloze vennootschap zijn daar
van een sprekend voorbeeld
Technisch en economisch onder
zoek worden nog onvoldoende op
op hun juiste waarde geschat. Het
terrein van de research ligt nog
voor een groot deel braak.
Het aantal monsterbedrijven in
Nederland is niet groot. Daaren
tegen vindt men een groot aantal
middelgrote bedrijven en kleine
industrieën, die elk voor zich on
voldoende financiële kracht be
zitten, om een export-markt op
te bouwen, hetgeen dikwijls grote
sommen verslindt. Gaan zij samen
werken in exportcombinaties of
op andere wijze, dan liggen er
ook voor hen nog grote kansen.
Tenslotte moeten wij er niet
tegen op zien, om ook in de jonge
landen investeringen te doen vanuit
Nederland. De overheid werkt
hier tegen. Australië, Canada en
Zuid-Afrika zijn voorbeelden van
landen die een grote toekomst
hebben. Laten wij zorgen, als
Nederlanders, dat wij deel hebben
aan die bloei en er onze mensen
naar toezenden met een flinke
financiële ruggesteun. Alleen al
de contacten, die wij daar leggen,
zijn goud waard. Onze industrie
staat aan de vooravond van een
periode van grote bloei, mits wij
onze plaats in de wereld weten
en onze opdracht.
Drs MIERLO
j adem
Burgerlijke Stand
BERGEN
SCHOORL
KERKDIENSTEN
BERGEN
SCHOORL
EGMOND AAN ZEE
Maak U niet te spoedig ongerust.
Shirlie Singleton, een achttien
jarige studente in de medicijnen
uit Manchester heeft al veertien
weken lang de hik. Zij heeft van
alles geprobeerd om er van af te
komen. Zelfs de goede raad
gevingen van vrienden sloeg ze
niet in de wind. Zonder veel
resultaat heeft zij veel water met
mosterd gedronken en ook het
opblazen van papieren zakken
bracht niet de verlichting die
haar daarvan was voorgespie
geld. Een van de dingen waar zij
nog het meeste baat bij heeft is
motorrijden. Daar haar geldmid
delen door de hoge benzineprijs
echter aardig uitgeput raken
heeft Shirlie besloten maar rustig
af te wachten tot het vanzelf
overgaat. Ze hikt trouwens nog
maar één maal per kwartier en
daar is ze al erg dankbaar voor.
Aan het verschijnsel dat we
„de hik'' plegen te noemen ligt
een betrekkelijk ingewikkeld me
chanisme ten grondslag. Het is
een eigenaardige krampachtige
manier van inademen, die ver
oorzaakt wordt door een plotse
linge samentrekking van het mid
denrif. Daardoor stroomt de in-
ademingslucht met een kort en
scherp geluid door de stemspleet.
Men behoeft zich over het al
gemeen geen zorgen te maken
wanneer er eens iemand de hik
heeft. Het pleegt immers vanzelf
weer over te gaan en bovendien
kan men het hikken zelfs gemak
kelijk op laten houden door lang
zaam en diep te ademen, door
persen met gesloten stemspleet of
door het inhouden van de adem
zonder meer. Al deze middelen
zijn erop gericht het middenrif
onder controle te brengen.
Niet om te lachen.
Een paar jaar geleden brak de
dokter van het dorpje Doeveren
aan de Bergse Maas zich het
hoofd over een patiënte bij wie
de hik maar niet over wou gaan.
In het overigens zo rustige land
van Heusden en Altena liep Rika
Colijn maanden achtereen te hik
ken. Toen ze ongeveer zes mil-
lioen maal gehikt had drong deze
vreemde geschiedenis ook tot de
buitenwereld door. Na een serie
bestralingen was het meisje al
blij dat ze nog maar twaalf maal
per minuut hikte!
Deze dingen zijn minder lach
wekkend dan ze op het eerste ge
zicht lijken. Wanneer dergelijke
op zichzelf onschuldige verschijn
selen zo harnekkig blijken te zijn,
dient men zich af te vragen of
het hikken geen symptoom is van
de een of andere ernstige aan
doening. Langdurige perioden
van hikken worden soms name
lijk waargenomen bij minder on
schuldige lichamelijke afwijkin
gen en geestesziekten.
Nog meer merkwaardigs.
Het is daarom vaak zo moei
lijk deze dingen ernstig op te
vatten, omdat de een of andere
komische noot meestal niet ont
breekt. Een veertienjarige, En
gelse schooljongen, Michael Hip-
pisley, liep wekenlang achter
een om de paar seconden te nie
zen. Alleen in een ijsfabriek kon
hij, door de lage temperatuur
die daar heerste, een ogenblik tot
Zichzelf komen. Wanneer hij
weer buiten kwam was hij ge
doemd het hinderlijke niezen da
delijk weer te moeten voortzetten.
De 56-jarige sleepbootkapitein
Philip Blacburn, kon in Australië
plotseling niet meer met lachen
ophouden. Slechts slaapmiddelen
konden deze lachkramp tijdelijk
onderdrukken. Wanneer hij weer
helemaal wakker was schoot hij
opnieuw in de lach om deze
ogenschijnlijke vrolijkheid niet
meer kwijt te raken tot de tablet
jes, die hij dan maar weer innam,
begonnen te werken.
Dr H. W. S.
K. M. Gerritsen, Opticiën - Kerkstraat 6, Tel. 2465
WAT GAAT VOOR
EGMOND-BINNEN
Er zijn vrouwen, die tijd hebben voor alles en er zijn -
nog veel meer - vrouwen, die volgens zeggen met de beste
wil van de wereld geen tijd kunnen vinden om iets anders
te doen dan te poetsen, te kloppen, te boenen en te wassen.
En deze bezigheden vergen niet alleen de normale acht uren,
nee, dit vergt minstens een etmaal, als alles werkelijk goed
zou gebeuren.
En wat gebeurt er dan zo
allemaal. Ligt er nu werkelijk
iedere dag wéér zo'n lading stof
onder de divan, dat we de kans
lopen, dat ons huis binnenkort
vervuild is? Moet nu beslist iedere
dag het zeil geboend en geboend
en geboend worden? Moet nu
werkelijk iedereen iedere dag weer
over de matjes uitglijden?
En moeten we dan weer iedere
avond, als onze echtgenoot thuis
komt van een dag minstens even
ingespannen arbeid, vertellen dat
het zeil geboend is, dat de was
al klaar en strijkdroog is en
en dat we die vanavond heerlijk
„de kast in gaan werken'' en
dat we daarnaast ook nog zo on
uitsprekelijk veel gedaan hebben
om het huis zo te maken, dat
het waardig is om manlief te ont
vangen
Wat nu.....?
Daar zit-ie dan. Angstig, mid
den in z'n showroom-meubelen.
Het asbakje straalt vinnige schoon-
heidsblikken uit en beneemt
hem gewoon de lust er zijn pijp
in uit te kloppen. Zijn pantoffels
staan natuurlijk voor het bed, in
plaats van onder zijn stoel en
trouwens als hij zijn schoenen
uit wil trekken zal hij toch eerst
naar de keuken dienen te gaan,
want hier in de kamer mag zoiets
toch niet?
En als hij dat gemis van com
fort dan maar draagt, dan rekent
hij in ieder geval op het rustig
drinken van een kopje thee, een
ontspannend babbeltje over het
werk, de kinderen, de kennissen,
die hij ontmoet heeft, en meer
van die praatjes die op een der
gelijk uur zo bijzonder welkom
zijn. Alleen als je jezelf herinneren
kunt hoe prettig je het vond als
je vroeger uit school iemand thuis
vond, die even volkomen aandacht
voor je had en die je het gevoel
gaf inderdaad thuis te zijn, ben
je in staat om dat nu ook aan je
huisgenoten te geven.
Beslist noodzakelijk?
Het uitzoeken van het strijk
goed en het gauw nog aanzetten
van een knoopje of het even doen
van 'n boodschap net op 't ogen
blik, dat onze huisgenoten thuis
komen, is iets dat nauwelijks te
verdragen is. De meesten houden
van zo'n ontvangst 'n gevoel van
onbehaagelijkheid over, zonder
het precies onder woorden te
kunnen brengen, maar op de lange
duur worden die dingen vervelend.
En het wil er bij mij werkelijk
niet in, dat een huisvrouw haar
dag niet zo in kan delen, dat op
het uur van thuiskomst van haar
huisgenoten de huishoudelijke be
zigheden niet opzij geschoven
kunnen worden. Want het is bij
de meesten toch zo, dat eerst al
die kleine belevennissen van de
dag besproken moeten zijn, voor
dat men zich aan een werkelijk
probleem kan zetten. Dit vormt
meestal de aanleiding tot een
gesprek, waar ieder baat bij vindt.
Want per slot van rekening
bestaat het huwelijk niet alleen uit
zorgen voor de maaltijd, voor
het gladde zeil en de schone gor
dijntjes. En doorgaans zijn het
toch de vrouwen, die het huwelijk
een richting moeten geven. Zij
bepalen de sfeer in huis en van
hun bereidheid om zich ook nog
voor andere zaken te interesseren
dan die van huishouden, hangt
die sfeer, die stemming immers af.
Vrouwen die zich beklagen,
dat zij zich in hun huwelijk alleen
maar de onbezoldigde huishoud
ster van een niet al te gemakke
lijke baas voelen, doen er goed aan
„LOVELY TO LOOK AT"
zich eens af te vragen of zij zelf
niet dat huishoudelijke huwelijk
gemaakt hebben.
Ja, vroeger.
Of zij niet, na de (romantische)
wittebroodsweken, af zijn geweken
van het „koekje bij de thee". Het
lijkt me weliswaar op de duur ook
een vervelende bedoening, als
manlief dagelijks met een dosis
gelukzalige glimlachen en einde
loze omhelzingen wordt ontvangen.
Per slot van rekening is in onze
maatschappij nog steeds een mid
denweg te kiezen. Want tussen
de belangstelling voor 's mans
boordeknoopje en hemzelf zijn
vele mogelijkheden. Ik kan me
werkelijk onpasselijk voelen, als
ik een man een ganse avond hoor
praten over: me ketoor, me boek,
me krant, me baas, etc., maar in
wezen maakt het geen verschil
met: me was, me jurk, me vaat,
me zeil, me tante en d'r nichtje.
En zoiets kan dan vijf en twintig,
of nog meer jaren duren. Dan
wordt het tijd om te praten van:
me jurk, me meubels, me baas.
me olie, me weet-ik-veel van
vroeger.
Gelukkig kan het anders zijn,
maar niet zonder inspanning.
Enfin, misschien is het iets om
eens over te praten
TINE VAN ZUTPHEN
DIE „GEWONE"
KINDERZIEKTEN.
Maar er kunnen zich complicaties
voordoen.
(Van onze medische medew.).
„Bent U vroeger wel eens ziek
geweest?" Dat is een vraag die
de dokter meermalen stelt. „Al
leen de gewone kinderziekten
is dan het antwoord dat hij her
haaldelijk te horen krijgt.
Angina (keelontsteking, otitis
media (middenoorontsteking) en
pyelitis (nierbekkenontsteking),
ziekten die bij kinderen veelvuldig
voorkomen, worden daar nooit
mee bedoeld.
Men heeft hier steeds de be
smettelijke kinderziekten op het
oog. Gerangschikt naar de ernst
en te beginnen met de meest on
schuldige zijn dat: waterpokken,
rode hond, mazelen, roodvonk,
kinkhoest en diphterie.
In de uitdrukking: „gewone
kinderziekten" ligt zo'n beetje be
sloten dat men deze infectieziek
ten (wanneer ze weer eenmaal
goed en wel achter de rug zijn)
„niet zo erg belangrijk" vindt.
Nu is het waar, dat waterpok
ken en in zekere zin ook rode
hond nogal onschuldige en daar
mee ook minder belangrijke ziek
ten zijn; ditzelfde kan men van
kinkhoest en diphterie zeker niet
zeggen.
Huiduitslag.
Bij waterpokken zit het kind
onder de blaasjes. Deze verdwij
nen vrij spoedig en ook van het
littekentje, dat er aanvankelijk
van ieder blaasje overblijft, is na
niet al te lange tijd niets meer
over.
Rode hond, mazelen en rood
vonk gaan ook met een huiduit
slag gepaard. Bij deze ziekten zijn
dat echter rode vlekken en al
naar de kleur, de uitbreiding en
de nevenverschijnselen zal de
dokter zijn diagnose stellen.
Bij waterpokken en rode hond
is er wel nauwelijks reden tot be
zorgdheid. Vaak voelen de kin
deren zich hierbij in 't geheel niet
ziek. In vele gevallen is er zelfs
niet veel reden om hen in bed te
houden.
Complicaties.
Anders is het met mazelen en
roodvonk. Daarbij zijn alle kin
deren de eerste dagen flink ziek.
De ernst van de ziekte is afhan
kelijk van het karakter der heer
sende epidemie. Er zijn namelijk
jaren dat men alle patiëntjes met
mazelen of roodvonk voorspoedig
ziet genezen, terwijl in andere
jaren het verloop tamelijk kwaad
aardig kan zijn. Bij deze ziekten
kunnen onaangename complica
ties optreden en ook de aard en
de veelvuldigheid van deze ver
wikkelingen ziet men per epide
mie wisselen.
Bij mazelen is longontsteking
de gevreesde complicatie. Het al
of niet optreden daarvan heeft
men voor een gedeelte zelf in de
hand, want of het reeds zieke
kind nog eens kouvat is een
kwestie van verpleging.
De soms bij roodvonk optre
dende oorontstekingen, hartge-
breken en nierafwijkingen zijn
veel minder goed te voorkomen.
Door het vroegtijdig instellen van
de juiste behandeling heeft het
kind de beste kansen in het latere
leven geen schadelijke gevolgen
van deze dingen te ondervinden.
K AREL's
Toen Karei jarig was, had hij
een aquarium gekregen. Hij had
er al heel lang om gezeurd hoor,
maar nu was z'n hartewens toch
in vervulling gegaan. Alle visjes,
behalve de goudvis en het bitter-
voorntje, had hij zelf gevangen.
Eens in de week werd de bak
schoongeheveld, het water ver
verst, en dan stond het aquarium
weer extra mooi op de tafel in
Karei s slaapkamer en de vissen
trokken ook een bijzonder blij ge
zicht.
Uren kon Karei naar z'n vissen
kijken en door het glas keken de
vissen naar hem. De visjes wisten
alles van Karei, want hij vertelde
hun z'n diepste geheimen. Heer
lijke ogenblikken waren dat, die
samenspraken tussen Karei en
zijn vissen!
Waar Karei zijn bandieten
schuilplaats had dat wisten
alleen zijn vier vrienden, die me
delid van de bandietenclub wa
renen z'n vissen wisten het
ook. Wat Karei daar allemaal
uitspookte, wat hij op school leer
de, met wie hij gevochten had,
wat hij voor moeder's verjaardag
aan het zagen was alles wisten
die vissen. Waren er betere
vrienden denkbaar? Ze konden
goed luisteren, gaven hem raad
en kletsten niets verder!
Maar Karei was géén goed
vriend voor de vissen!
Je weet wel, hoe dat gaat, hè?
Elke dag moesten de vissen voer
hebben, en in 't begin zorgde Ka-
rel daar ook best voor. Maar toen
de zomer kwam, was hij veel bui
ten. Arme vissen! De wanden van
het aquarium zagen groen, het
water werd warm en troebel, hun
eten kwam niet op tijd
Hij geloofde het wel.
Die warme zomeravond kwam
Karei zoals gewoonlijk z'n kamer
binnen om naar bed te gaan. De
vissen zagen hem en zwommen
opgewonden met hoopvolle ge
zichten naar de oppervlakte.
„Honger! Honger! Karei, we
hebben honger!" riepen de stak
kerds. Maar Karei had andere
zaken aan zijn hoofd. Hij lag al
in bed, toen hij dacht: „O ja, m'n
vissen moeten nodig voer heb
benNoudat kan mor
gen ook wel." Hij draaide zich
heerlijk op z'n zij en geloofde het
wel.
Allemensen! Wat gebeurde
daar? Op het laken zag hij duide
lijk iets bewegen! „Karei! Karei!
Kom eens mee!" riep een stem
metje. Karei, lid der bandieten
club, kroop diep onder de dekens,
maar het stemmetje was nog goed
te horen. Hij voelde iets dansen
op het laken.
Voorzichtig en vreselijk ang
stig, stak hij het hoofd even bui
ten de dekens. Op het laken spar
telde een vis, en het was dat klei
ne karpertje, dat hij zelf had ge
vangen.
„Ga eens mee!" vroeg het dier
tje en het klonk als een bestraf
fing. Karei stapte met kloppend
hart het bed uit. Het visje spar
telde naar het aquarium en floep!
Daar sprong het in het troebele
water.
Karei wilde zich in de arm knij
pen. Droomde hij nu? Het kón
haast niet andersTot z'n
ontsteltenis ontdekte hij, dat hij
geen armen meer had. Rare, kor
te stompjes waren het geworden.
Hij hapte naar adem, het leek
hem of hij stikken zou en in
eens wist hij heel zeker: hij was
van 20 December '53 tot 17 Januari '54
GEBORENPaulus Hildebrand Maria,
z.v. P. N. Konijn en M Timmer.
Cornelia Jannetje, d.v. A. Voorthuis en
C. H. C. Kat.
Maria Johannes Anna, d.v. J. Krom en
A. S. M. Peperkamp.
Theodorus Johannes, z.v. J. Ranzijn en
M. Bloedjes.
Johanna Elisabeth Maria, d.v. P. Morsch
en A. J. E. van der Putten.
Geertruida Margaretha Maria, d.v. P. W.
Bakker en G. P. Limburg.
Elisabeth Wilhelmina Louise, d.v. A. A.
Wissink en F. Wijnboer.
Antonia Catharina Maria, d. v. E. Hop
man en C. J. Deckers.
Marcellus Johannes Jozef, z.v. A. W. J. M.
Jansen en M. A. Verburgt.
Monica Maria, dochter v. P. J, Huijben
en R M' Sprenger.
Johanna Theodora Maria. d.v. H.J.N.M.
Woudstra en G. C. Leering.
ONDERTROUWD Nico Geel, 28 jaar
te Amsterdam en Jannetje Maasen, 25
jaar.
Gottfried Adolph Timmerman, 27 jaar en
Alida Catharina Schmidt.
Hendricus Visser, 30 jaar en Johanna
Catharina van 't Sant, 28 jaar.
Abraham Christiaan Mol, 27 jaar en Jo
hanna de Vos, 24 jaar.
GEHUWDAdrianus Jacobus Lieshout
en Catharina Neline van .t Sant.
Gottfried Adolph Timmerman en Alida
Catharina Schmidt
OVERLEDEN: Asselina Roelfine Hazel-
hoff echtg. van Lambertus Atzema
Folmer Reddingius.
GEBOREN: Cornelia Maria, d.v. J. Hof
en C. Hes.
Deodora Cornelia Johanna, d.v. A. C.
Groen en J. A. Koopmans.
Theodorus Petrus Anthonius, z.v. G.
Meereboer en W. van der Peet.
Jan Jacob, z.v. K. de Vet en G. Swaan.
Theresia, d.v. P. A. Ruis en R. H. M.
Bugter.
Cornelis, z.v. W. Butter en G. Zijp.
Dina Geertje Huibertje, d.v. H. Nottel-
man en H. Blankenstijn.
GETROUWD David Schaddenhorst en
Maartje Rol.
OVERLEDEN: Maartje Schouten, 77
jaar, gehuwd met Hendrik Verwer.
Gerrit de Groot, 71 jaar (overleden te
Alkmaar).
ZONDAG 24 JANUARI
NED. HERV. GEMEENTE
RUïNEKERK
v.m, 10 uur: Ds. Bekius
GEBOUW „REHOBOTH"
v.m. 10 uur: Ds. Reeser
GEREFORMEERDE KERK
v.m. 10 en n.m. 5 uur; Ds. B. Scholten
R.K. KERK
H.H. Missen, Zon- en Feestdagen
7 u., 8.15 uur. (Kindermis Jeugdgroepen),
9.30 u. (Hoogmis), 11 u.
H.H. Missen
In de week 7, 7.45, en 8.30 uur
Lof: Zon- en Feestdagen te 7 u. In de
week te 7.30 u., Donderdag, Eerste Vrijdag
en Eerste Zaterdag
BiechtgelegenheidZaterdag van 4-6 en
van 7-8.30 uur. Dagelijks des morgens
tijdens de H.H. Missen
LEGER DES HEILS
(Dorpshuis)
(geen opgaaf)
NED. HERV. GEMEENTE
v.m 10 uur te Groet: Ds. C. M. de Jong
Zondagsschool te Groet 11.15 uur
R. K. KERK
Zondag Stille H. Missen 7 en 10.15 uur
Hoogmis 8.15 uur
In de week H. Mis 8 u.
De eerste Vrijdag van de maand 7.45 u.
Gezongen H. Mis
GEREFORMEERDE KERK
(Zuiderstraat)
geen opgaaf
NED. HERV. GEMEENTE
v.m. 10 uur: Ds. Roobol
Is U naar de
Oogarts geweest? Komt
U dan met Uw recept bij ons.
Door eigen import kunnen wij U aan een
PRACHTIGE BRIL helpen voor een lage prijs.
HERV. GEMEENTE
Egmond a.d. Hoef, 10 uur: Ds. L. A. F.
Reddingius, em.-pred. van Bergen (Nh.)
Vrijdag-, Zaterdag-, Zondag-, Maandagavond te 8 uur en Zondag
middag te 2.30 uur, Metro-Goldwyn Mayer's grootste show-film
met Kathryn Grayson, Red Skelton, Howard Keel en het danspaar
Marge 6 Gower Champion Kleur door Technicolor.
Alle leeftijden.