ENGELN S Woninginrichting Alkmaar
V 12 antwoordt niet
I
KASTPAPIER
VOORJAARSAANBIEDINGEN:
QiaspatdiiMu
OvetpatdifftstGfifek
Beddek eu Zawteu
HUrdtc&ifieltH Oft
lCó-ninCf.iviviedctg.
iEVEND GESCHENK
PAAS-PAKKET
Sêapetii Jac. Kuiper
KASTRANDEN
Oud Hatt. Daekeu
CUika-Hlattek
icUt Batatum.
BeUakpseiii&fUet
Grote Klaverjas-drive
J- BLOM
l/ooe de scheentnaaU
Boekhandel «C. Oldenburg
grote sortering
maat 120x120 12.50 maat 115x115 8.75
maat 90x90 7.95 maat 80x80 3.95
diverse dessins
16-els 16.90 12-els 12.50
9-els 9.75
nieuwste dessins
183 cm. br., per meter 2.85
200 cm. br., per meter 3.10
decoratie dessins
per rol 0.89 0.69 0.59 en 0.55
- 4
W. P. L. BORST
Wees wijs,
naar C IJ S
Voor Diepvries Groenten en Fruit
Beeldman's Groentenhandel
Voor Tuin- en Bloemzaden
ETAMINE 90 cm. br., ecru, prima kwaliteit1.20
MARQUISETTE, 90 cm. br., wit en ecru1.40
GEKLEURDE ETAMINE, 90 cm. br., div. dessins1.75
CRETONNE, div. breedten in klassieke dessins 3.95
HANDWEEFSTOFFEN, jaquardweefsels, exclusieve dessins 4.95
DAMAST GORDIJNSTOFFEN, nieuwste dessins, in prachtige kl. 5.95
DAMAST BEDDENTIJK, 140 cm. br., solide kwaliteit 5.95
KINDERMATRASJES m. KUSSEN, Popjesdessins, div. maten 13.75
WITTE MOLTONDEKENS, verschill. kwaliteiten, royale maten 4.50
DUBBELE BOUCLELOPER, 50 cm. br., in div. dessins 3.95
MACH. SMYRNAKLEEDJES, Zuiver wol, pracht dessins 29.75
HOLTAP KARPETTEN, uitgebreide collecties, 12 en 16-els 39.75
0.98
1.20
1.49
2.95
4.50
5.50
4.95
12.75
3.50
2.95
24.75
34.75
0.89
0.98
1.30
1.95
3.95
4.95
4.50
11.75
2.95
2.50
19.75
29.75
0.75
0.69
0.98
1.39
2.95
3.95
3.95
4 75
1.95
1.75
16.—
24.75
VOOR VERNIEUWING VAN UW INTERIEUR, HEEFT
TE KUST EN TE KEUR
VREEDZANE TAEKKER SCHRIKT
LR re RVO MD VAN EEN STERKE
LICHTFLITS N EEN
VREENDSooR TIG PRo-
DEZElFDC AVOND Z/fN Dl/l ZENDEN in
woners VAN CENTR^i AMERIKA EEN
LICHT S TREEP EN HOR FN ESN VREEMD
GEFLUIT..
EN DOOR D£ RAD/O KOMT HST I Cr
ONVERWACHTTE /3ERILNT v-y-
over alle zenders
N/SA SPREEKT PS
TER DORN OP DE
EERSTE RU/NT[VAART
NET NidderNRCNT.DE
RE/S AARDE-MARS IS 8£-
GONNEN. SLHET AlL£N
luisteren AAN UvN
toestelf
wj Z'jn reeds su/tsn de
O ANP KRING - DE AARDE VER
TOONT zich /n al z'jn grootte
DE temperatuur IS i/2IG
ACHTER KJ Z/T PROFESSOR
RA/NES VOOR Z'JN T'ENTAll £AJ
INS TR UN FN TEN.ALLES GAATCOEO!
j||l|IIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIII!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIII|l||||||||||||||||||||l!llllll|||||||||||||||||||||MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!ll||llll||||||||IIIIIIIIIIIIMIIIIIIIl||^
ORANJE VERENIGING AFD. BERGEN N.-H. I
Opgeven in het Har-
monie-gebouw op
Woensdagmiddag 14
April van 3 tot 5 uur
li iiiiiinii illinium mi illinium minimi mmiiiiiimimiimmmmimiimimmmiiimimimmmmmmmimiiimmiiimiiimmiiimmiiiiimiiiillc
10
FEUILLETON
DOOR
BRUNO
VAN LHEENKE
De reactie van Flaneur was zoals De Weger zich die had
gedacht. Kennelijk schrok hij van wat hij hoorde en die schrik
bezorgde hem een seconde van gebrek aan waakzaamheid
welke seconde voor De Weger voldoende was om een sier
lijke sprong te nemen, een sprong, die eindigde op de tenen
van Flaneur. In dezelfde vaart ontwrong De Weger zijn be
lager de revolver en gaf hij hem met de kolf daarvan een
forse klap op het hoofd. Flaneur zuchtte eens diep en vertrok
ijlings naar dromenland.
,,Zo, Harrolds, dat wordt je derde gast," mompelde De We
ger. „En deze keer is het een vangst, die ons waarschijnlijk iets
meer over de verblijfplaats van Qeschenk kan laten weten."
Rustig stopte hij de inhoud van zijn zakken weer daar waar
deze inhoud thuis hoort.
„En nu gaan we naar huis toe; kom maar," zei John.
Hij raapte Flaneur op en hees hem op zijn schouder.
„Je zult wat minder moeten gaan eten, jonkie," mopperde hij.
„Dat is toch geen gewicht voor een fatsoenlijke burgerman!"
Hij knipte het licht uit en opende zachtjes de deur. Roerloos
bleef hij even in de deuropening staan, dan ging hij snel de
kamer weer binnen en sloot hij de deur; er kwam iemand de
trap op.
,,'t Ziet er naar uit, Bernardus, dat je wat men noemt „zwijn"
hebt. Ik vermoed zo, dat ik je niet zal kunnen meesjouwen,"
mompelde De Weger. Hij legde zijn vrachtje dwars over het
bureau en zijn tekening er bovenop, samen met het stukje glas.
De deurknop bewoog.
Als een kat zo stil gleed het lenige figuur van De Weger
door de nog donkere kamer; het archiefkamertje wist hij echter
niet meer te bereiken.
„Lang leve alle grote kasten," juichte hij in zichzelf en hij
glipte de diepe muurkast in, de deur behoedzaam, doch zeer
snel, achter hem dichttrekkend.
Een seconde later knipte lord Charles Bernhard Chambricks
het licht in zijn studeerkamer aan en zag hij de bewusteloze
figuur van Flaneur over zijn bureau hangen.
HOOFDSTUK XVII.
Ondanks zijn benarde positie, kon John een vergenoegde
grijns niet onderdrukken bij het horen van Chambricks' onder
drukt geraas en getier.
,,'t Zit je de laatste dagen niet erg mee, ouwe jongen," mom
pelde hij. „Niet, dat ik mijzelf nu erg gelukkig in deze geschie
denis kan prijzen, verre van dat. Maar toch heb ik zo'n idee,
dat jij er nog beroerder aan toe zou zijn dan ik, ware het niet,
dat je die ene prachtroof in handen had: Die heb je nu al zo'n
kleine vier en twintig uur, en dat wordt toch werkelijk te lang."
Tijdens deze alleenspraak-in-gedachten van De Weger, was
Chambricks bezig met het bijbrengen van Flaneur, iets, dat hem
met water en cognac vrij snel lukte. Chambricks had het papier
met de weegschaal, alsmede het stukje glas gezien en toen hij
het papier opnam, trilden zijn handen. En zij trilden niet van
onvermoeidheid.
„Wat is hier gebeurd?" snauwde Chambricks toen Flaneur
goed en wel het bewustzijn had herkregen. „Die ellendeling
zeker, hè? De Weger! En jij, stom rund, laat je door zo'n vent
nog neerslaan ook!"
„Ik had hem te pakken," steunde Flaneur, „maar die satan
is zo vlug als de bliksem zelf. Hijhij besprong me en wist
me met iets hards neer te slaan. Ooooh, mijn hoofd!" De man
greep naar zijn hoofd en dommelde met gesloten ogen nog wat
na.
„Dat harde, Bennie, was toch echt de kolf van je eigen re
volver," grinnikte De Weger in zijn donkere kast, waarin hij het
in de kamer gesprokene woord voor woord kon verstaan.
„Steun niet zo hard kerel," gromde Chambricks, „wees blij
dat je hier nog bent. Diston zou er wat voor over hebben als
hij in jouw plaats hier zat. En Buston ook."
„Wat is er met die twee?" mompelde Flaneur dof en tamelijk
ongeïnteresseerd.
„Met die twee is er niets. O, nee, helemaal niets," zei Cham
bricks sarcastisch, om woedend te vervolgen: „alleen dan, dat
zij verdwenen zijn na een ontmoeting met De Weger. Diston na
een mislukte moordaanslag op het meisje Rentoji, en Buston..."
„Wat!" schreeuwde Flaneur. Hij sprong op van zijn stoel en
greep onmiddellijk weer kreunend naar zijn hoofd.
„Schreeuw niet zo, idioot, en hou je gemak," snauwde Cham
bricks.
„Wou jij soms zeggen," gromde Flaneur, „dat dat kind van
Renton hier nog rustig ergens rondloopt?! En in Amsterdam
mocht haar niets gebeuren, hè. In Amsterdam moest ik haar
rustig laten grasduinen, net zo lang, totdat zij bij Daniël bin
nendrong. O nee, dat kind weet van niets. Dat kind komt hele
maal voor niets naar Amsterdam. Dat kind sjouwt helemaal
voor niets rond met dagboekbladen van haar vader. En zij
gaat voor niets babbelen met Hilton. Dachten Hilton en jij
soms, dat dat kind op haar achterhoofd gevallen was?!"
Flaneur was woedend en zijn stem dreigend.
De Weger, in zijn kast, was opgetogen over de gang van
zaken en zegende nu al het moment dat Chambricks hem in
zijn aftocht had gestoord. „Goed zo," mompelde hij, „bekvech
ten jullie maar, jongens. Ik krijg zo het idee, dat er een strijd
om de top gaande is, waar ik nu de ontknoping wel eens van
kon meemaken. Ik krijg de indruk, dat Hilton en Chambricks
gezamenlijk Kareltje waren en dat Flaneur ook graag een
beetje Kareltje wil zijn. Wel, ga je gang, Bennie, jongen. Hilton
is niet meer, dat weet je. Toe maar, verschaf jij maar inlich
tingen."
Chambricks stond op uit zijn fauteuil en ging tegenover Fla
neur staan. „Jij wordt brutaal. Verhoef," gromde hij. „Jij wordt
veel brutaler dan we! goed voor je is. Jij verbeeldt je geloof ik
dat je een hele Piet bent, is het niet?" Dan, snauwend en autori
tair: „jij hebt maar je bevelen op te volgen en verder je bek te
houden! Begrepen?! Wij dulden geen gemor, ook niet van jou
en van Luigorro."
Hij ging weer achter zijn bureau zitten. Ook Flaneur ging
zitten.
„De top van een berg, Flaneur," sprak Chambricks, en zijn
stem klonk wat vermoeid, „is moeilijk te bereiken. Héél moei
lijk. Daarvoor heb je iets nodig, dat jij in te beperkte mate be
zit: verstand, hersens. En zelfs al heb je hersens, dan nóg is het
moeilijkuiterst moeilijk."
Hij zuchtte even. Toen klonk zijn stem kortaf: „Je hebt het
begrepen?!"
„Ik zou," zei Flaneur, „wel eens willen spreken met ene
doctor Hilton, mylord. Het is alweer een paar dagen geleden,
dat ik hem voor het laatst zag."
Chambricks veerde overeind. „Wat wil jij van Hilton
vroeg hij op zacht dreigende toon.
„Wordt mylord bang," grijnsde Flaneur, die zich ondertussen
zelf ook allesbehalve op zijn gemak voelde.
„Bang!?" Chambricks lachte geringschattend. „Nogmaals,
Verhoef jij moet je buiten mijn zaken houden en buiten die van
dr Hilton. Jij hebt daar niets mee te maken." Hij ging weer zit
ten en stak, enigszins nerveus, een sigaar op, daarna ook Fla
neur het kistje toeschuivend. „En nu: terzake," zei hij. „Wat
heb jij uitgevoerd?!"
„Ik begrijp dat u er nieuwsgierig naar bent," zei Verhoef sar
castisch. „Er hangt inderdaad veel van af. Héél veel. Maar ik
ben ook nieuwsgierig, lord Chambricks. Ik ben erg nieuws
gierig. En in het bijzonder ben ik nieuwsgierig naar het lot van
uw compagnon Hilton en naar dat van Mieke Renton."
Het werd stil in de kamer. Toen na enige tijd Chambricks
weer sprak, scheen hij een geheel andere politiek te willen vol
gen. „Kijk eens Verhoef," sprak hij, „jouw positie in de orga
nisatie is inderdaad van dien aard, dat je er enig recht op hebt
enkele dingen te weten. Welnu dan: Hilton was een verrader,
waarvan wij geen last meer zullen hebben. Wat het meisje van
Renton betreft: die loopt niét vrij rond, zoals jij schijnt te den
ken, maar die is in veilige handen."
„En hoe moet Luigorro nu aan dit spul komen, dat hij van
Hilton zou krijgen?" vroeg Flaneur.
„Daar zorg ik voor," zei Chambricks. „Je krijgt het nu mee.
Wacht, 't staat in de kast. 'k Zal het pakken. Hij stond op en
liep naar de muurkast toe.
HOOFDSTUK XVIII.
„Dat wordt een fris partijtje worstelen," voorspelde De We
ger zichzelf en hij bereidde zich voor.
Chambricks opende de kast en kreeg onmiddellijk zulk een
gevoelige tik op zijn hoofd, dat hij precies hetzelfde deed als
de verhuizer, die een van drie hoog komende keukenstoel op
zijn hoofd kreeg, namelijk volkomen buiten westen ineenzakken.
„Doe ze maar weer omhoog, vriendelijke vrind," zuchtte De
Weger.
Flaneur werd al niet eens meer wanhopig, eerder aphatisch.
Verhip," zei hij, „ben jij nog steeds hier."
„Ja, ik kón het niet nalaten even in die kast te gaan zitten,
e weet immers, dat ik voor dat in de kast kruipen onder dok
tersbehandeling ben?" praatte John. „Hoe denk je overigens
over onze lord? Wat is 'ie liefjes hè? En toch zou ik hem niet
vertrouwen, Ben. Pas op 't loze vosje, hij verliest wél zijn haren,
maar nooit zijn streekjes. En dat zijn heel gemene streekjes,
jongeman, héél gemeen."
Al kletsende was De Weger achter Flaneur gekomen en zeg
gende: „Als je een behoorlijke vent was, zou ik dit nooit ge
daan hebben, maar nü voel ik mijn geweten niet eens zo erg be
zwaard," gaf hij zijn gevangene weer een portie van het al zo
bekende slaapmiddel. Met een spottend lachje om zijn lippen
bekeek. De Weger de beide bewusteloze mannen. „Daar ligt nu
de top van de organisatie," mompelde hij.
„maar dat het
Enfin, de tijd
Hij dacht bij het uitspreken van het woord „organisatie" weer
sterk aan Mieke. Zijn fel-blauwe ogen fonkelden van woede en
een onderdeel van een seconde maakte zich een paniekstemming
van hem meester, een gevoel van onmacht om iets aan haar lot
te veranderen. Dan had hij zich weer in bedwang.
Snel overdacht hij wat hem te doen stond. In de kast moest
„het spul' zijn, dat de bankier wilde pakken, spul, dat hij over
het hoofd had gezien en dat dus waarschijnlijk verborgen was
in een heel normaal voorwerp. Dat moest hij eerst te pakken
zien te krijgen.
„En wat," vroeg zich De Weger af, „is de methode van
onderzoek in deze?" Hij antwoordde zichzelf: „deze methode,
jongeman, is: het zoeken naar een voorwerp dat weliswaar nor
maal is, maar dat je toch niet in deze muurkast zou verwach
ten. Hij keek in de kast, waarin boeken, stapels papieren, ris
sen lege cognacflessen en wat kleine rommelarijtjes lagen.
„En die wandelstok is het," zei De Weger. Hij greep de stok
en onderzocht haar. Het bleek inderdaad een juiste greep te
zijn geweest: de stok was hol en verborg in zijn binnenste ette
lijke linnen zakjes, die zorgvuldig waren dichtgebonden en af
gelakt.
,,'t Is een of andere poeder," zei De Weger,
gewoon een verdovend middel is, geloof ik niet
en het onderzoek zullen het leren."
Hij stak de zakjes bij zich.
„En nu??" vroeg hij.
„Eén van de fuifnummers gaat met mij mee," besliste hij.
„Maar wie?" „Neem ik Chambricks, wat gebeurt er dan? Dan
is de organisatie toploos. Deze loosheid op zichzelf mag nu
aardig zijn, ik vrees dat Mieke bij de dan komende verandering
geen voordeel zal hebben. Immers: elke kans bestaat dat onze
vriend Flaneur dan een greep naar de macht zal doen. En Fla
neur is en blijft nu eenmaal een haatdragend mannetje jegens
Mieke. Dat heb ik er vanavond wel uit begrepen. Dus wordt
het dan toch maar Flaneur?"
Hij doorzocht de zakken van Chambricks, maar het onder
zoek leverde hem niets op. Alleen de sleutels hield hij zelf, de
rest ging weer terug in de zakken.
Even stond hij besluiteloos.
„Nou, wat doene me? t Is verleidelijk om de knaap Cham
bricks als trofee mee te voeren naar Harrolds!"
„Doe niet zo-stom," zei zijn intuïtie, „je wéét immers wat er
dan gaat gebeuren?"
„Nou, wetenwetensputterde De Weger tegen.
„Ja, ik wéét het. Je hebt het net zelf gezegd. Neem jij nu
maar je vriend Flaneur mee, en wees daar voorlopig tevreden
mee. En opschieten nu maar."
„Oké," zuchtte hij, „jij je zin. Maar zonde blijft het!"
Hij pakte zijn vulpen en tekende op de wangen van lord
Chambricks twee mooie weegschaaltjes.
„Opschieten!" jakkerde stem intuïtie hem voort.
„Ja, ja. Maar dat mocht ik toch niet nalaten, grinnikte De
Weger.
Dan nam hij Flaneur voor de tweede keer die avond op zijn
schouders.
„Kom dan maar weer, makker. Na dit intermezzo zullen wij
het maar weer eens proberen," mompelde hij.
Het licht liet hij branden, opdat het zou blijken of Chambricks
nog aan het werk was. Ongestoord kwam hij het huis uit, maar
eenmaal buiten de keukendeur gekomen, begonnen er geen bel
letjes te rinkelen, doch was het een compleet carillon, dat er
lustig op los tingelde.
„Ho!" commandeerde De Weger zichzelf.
Van het gangetje, dat naar de buitenpoort leidde, klonk zacht
gekreun.
„Lieve hemel, wie wordt er daar nu weer vermoordt?" zuchtte
De Weger. Hij gluurde het gangetje in en begon te grinniken.
„Ze vrijen!" zei hij, er klonk toch wel iets van afgunst in zijn
stem.
„Wel, dan dienen wij te wachten, of via de tuin te gaan. Ik
moet dan weliswaar die zijstraat met makker Flaneur doorfla-
neren, maar dat is het risico van het vak."
De Weger ging het trapje naar de tuin op.
Maar er was een Opmerkzame, die kennelijk wel iets in de
gaten had. Niet direct, maar wel, toen De Weger al op de
tuinmuur zat. De Opmerkzame had hem niet alleen in de gaten,
maar hij schoot. De kogel floot langs De Weger heen, zó rake
lings, dat het geen halve centimeter scheelde of klimmende
John was dode John geweest. Toen schoot hij voor de tweede
keer!
HOOFDSTUK XIX.
„Ho broer, niet zo angstig, zuiver gaan doen, „mopperde De
Weger en hij liet zich van het muurtje rollen.
Een laatste schot weerklonk, maar de kogel kon De Weger,
die nu veilig en wel in een smalle zijstraat stond, niet meer
deren. Flaneur, die hij zolang even over het muurtje had ge
hangen, werd na enig geklauter uit zijn hangende positie bevrijd.
(Wordt vervolgd)
l>/4 kg. RUND ROLLADE
100 gram POULET
100 gram GEHAKT
MERGSTAAF
1»/i kg. doorr. RUND LAPPEN
100 gram POULET
100 gram GEHAKT
MERGSTAAF
250 gram METWORST
250 gram LEVERWORST
100 gram gebraden ROSBIEF
100 gram gebraden GEHAKT
100 gram gebraden ROLLADE
100 gram gek. METWORST I 1 09°
Prima LEVERWORST 75 ct. p. 500 gr.
De Woensdagse GEHAKTDAG:
f 1.50 per 500 gram blijft steeds gehand
haafd.
Samen
f 6.65
Samen
f 6.90
f 1.00
Duinweg 7
Scboorl
Gedipl. Belastingconsulent
Jaap We>andweg5, - Bergen.
Lid Nederlands College voor
Belastingconsulenten. Tel. 2635
Verzorgt Uw
BOEKHOUDING
en BELASTINGZAKEN
ten bate van het Accorde
onfonds van de „Berger
Accordeon Vereniging" op
ZATERDAG 10 APRIL,
in Hotel „Spoorzicht", te
Bergen. Aanvang 8 uur.
Fraaie prijzen - Inleg geld f0.75
ga voor uw kunstgebit
Reparaties spoedig en billijk
Burgem. Lovinklaan 9 Bergen. Tel. 2640
KERSVERS - PANKLAAR
VOORDELIG GEZOND
Schoort - Telefoon 236
iiiiiiiimHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Onderweg 21 - Schoorl
iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimii in immuun miiiiiiiiiiiii
Verkrijgbaar bij t
Laanweg 35. Schoorl. Tel. 268
