„DE DUINSTREEK Hel w&todedijke Pxutsei teveksgeluk ZONNESCHERMEN HANDELSDRUKWERK B0NSET&C2 ÏGO£D7F~ NYLONS 1.98 KOUS MET WERK- LOODJE K0US 1.75 1.38 VOOR OUDEN VAN DAGEN Wees gerust royaal! n elke gewenste uitvoering BoeUUattdd-Lezs-UktiotkeeU P. Jonker - a. 2ee Drukkerij C. Oldenburg - Laanweg 35 - Schoorl Tweede Blad Vrijdag 16 April 1954 FANTASIE DEKEN 7.98 MOLTON DEKENS H0LLANDIA Onderkleding ALKMAAR - STEENENBRUG ALLÉÉN DEZE WEEK ALLEEN DEZE WEEK 20°/o KORTING 1e keus H0LLANDIA Ondergoed EGM0ND AAN ZEE BERGEN -TEL.2395-BERGERWEG135 AMSTERDAM-TEL.82950 POTGIETERSTRAAT 47 ROLLUIKEN ROLHEKKEN alle soorten Handels- en Familie-drukwerk DOOR COBY MARTIUS Het beloofde geen prettig Paasfeest te worden bij de familie Van Steenderen. Vader was juist aan een ernstige ziekte ge opereerd en lag in het ziekenhuis en moeder, die zelf al niet zo sterk was, stond voor alles alleen. De drie kinderen van elf, acht en zes jaar bezorgden haar handen vol werk en het leek wel of zij de ernst van de toestand niet inzagen. Iedere middag onderbrak moeder haar werk om naar het ziekenhuis te gaan en haar man te bezoeken, maar meestal kwam zij er ellendiger vandaan dan zij er naar toe gegaan was. AAHBIEDinGEnü ALLEÉA DEZEUIEEK VITRAGE, diverse dessins, zeldzaam voordelig TAFELZEIL, met linnen rug, waarde 3.95 nu SERVETTEN, pracht damast, prima kwaliteit, van 0.98 nu ONTBIJTLAKEN, met 4 vin gerdoekjes, van 5.48 nu REGENBOOGBADDOEK, alléén nu Bijpassend Washandje gebloemd, 2 paar alleen nu reclame aanbieding2.88 125 x 180 3.78 140 x 180 4.55 extra groot 160x210. 5.98 ALLE KWALITEITEN VOORRADIG ZWITSERSE MARQUI SETTE, van 2.85 nu 1.88 ALLE ZUIVER WOLLEN DEKENS HERENBROEKJES en HEMDEN, maten 5, 6 en 7, prima interlock, alleen deze week 1.5 O DAMESCAMISOLES, prima fantasie kwaliteit 1.J0 Bijpassende Slips 0.98 DAMES NACHTHEMDEN, lingerie katoen, div. tinten 3.9Ö DITO IN PYAMA'S5.50 van 2.65 nu van 1.65 nu NATUURLIJK DORRESTEIJD BETER IS ER NIET I Haar man was al lang in een neerslachtige stemming. De zaken gingen al geruime tijd niet goed en hij meende, dat zijn kwaal on geneeslijk was. Af en toe zei hij ronduit, dat hij eigenlijk maar liever dood zou zijn. Natuurlijk ging zijn vrouw daar tegenin en probeerde hem op te monteren, maar als hij naar haar door zor gen doorgroefd gezicht keek, dan zakte hem de moed opnieuw in de schoenen. De dokter had haar al een paar maal onderhanden genomen en haar verzekerd, dat alleen de wil om beter te worden hem zou kunnen genezen. Zoals het nu ging, kon het wel jaren duren want er was geen vooruitgang te bespeuren. Iedere avond bad moeder de lieve God om beter schap voor haar man, maar het leek haar toe alsof haar gebed niet zou worden verhoord. Ja, nadat hem toevallig een paar slechte berichten over zijn zaak ter ore waren gekomen, ging zijn toestand zelfs achteruit. De kinderen begrepen het niet en meestal nam zij ze niet mee, trouwens dat kon door de week ook niet omdat ze school hadden. Alleen op Zondag mocht het wel, maar dan werd hen door moeder angstig op het hart gedrukt vooral rustig te zijn bij vader's ziekbed. En het resultaat was meestal, dat ze met timide gezichtjes zonder een woord te zeggen naar hem zaten te staren en bij het afscheid stil een handje gaven en maar niet begrepen, wat er met hun vroeger altijd vrolijke en sterke vader toch eigenlijk aan de hand was. De eerste dag van de Paas- vacantie maakten Jan de oudste en Anneke van acht jaar samen een plan. Zij zouden hun zieke vader eens verrassen. Zonder dat moeder het merkte, haalden zij een schop, een schoffel en een hark uit de schuur en gingen op stap. Hier en daar belden ze aan in de buurt en vroegen of zij de tuin mochten opknappen. Som migen mensen gingen op hun aan bod in en lieten de kinderen het pad aanharken, het onkruid wie den en de grasrandjes bijsteken. Zij hadden vroeger van vader het tuinieren geleerd, want die was altijd erg op zijn tuintje gesteld geweest en hij redeneerde: jong geleerd is oud gedaan en nu kon den ze het in de praktijk brengen. Met deze werkjes verdienden ze hier een paar dubbeltjes en daar een kwartje. Zo hadden ze na een dag van hard werken vol doende bij elkaar om hun plan ten uitvoer te brengen. De volgende dag namen ze Keesje, de jongste bij de hand en wandelden naar een chocolaterie. Vol spanning drukten ze hun neuzen tegen de etalageruit en wisten uit de veelheid van cho colade eieren, kippen, paashazen en kuikens bijna geen keuze te doen. Tenslotte stapten ze de winkel binnen en lieten de kleine Keesje kiezen. Hij mocht aanwijzen wat hij het mooist vond en dat zouden ze voor vader kopen.De juffrouw had plezier in de kin deren en liet hen rustig rond snuffelen. Eindelijk viel de keus van de kleuter op een prachtig groot paasei met een zacht don zen kuiken er bovenop. Voor zichtig pakte de juffrouw het in en nadat Jan betaald had, mocht Anneke het dragen. Gedrieën stapten ze nu in de richting van het ziekenhuis. Onder weg liepen ze druk te fantaseren over wat vader wel zeggen zou. Wat zou hij het heerlijk vinden, want hij hield zo van chocolade. Toen ze voor de grote deuren stonden en Jan verlegen aan de bel trok, zakte de moed hen toch wel een beetje in de schoenen. Een zuster deed open en vroeg wat de kinderen kwamen doen. Met een kleur en hakkelend zei Jan, terwijl hij op de grote doos wees, die Anneke in haar arm hield: „we komen een paasei voor vader brengen." „Maar kinderen zei de zuster vriendelijk," het is nu geen bezoek uur. Dan moeten jullie vanmiddag terugkomen." Jan keek verlegen naar de grond en Anneke's lip begon te trillen. Zij zagen hun plan zo in duigen vallen. „Ja maar," begon Jan weer, „vanmiddag komt moeder en die mag er niets van weten, want het is een verrassing en ehverder kwam hij niet. De zuster lachte. „Nu, kom maar even binnen," zei ze, „ik zal het aan de hoofdzuster vragen." Daar stonden de drie kinderen in de grote hal van het zieken huis en zij hadden zich nog nooit zo klein gevoeld. Als ze nu eerst maar bij vader waren. De zuster kwam terug en ver telde, dat het bij uitzondering dan even mocht, maar niet te lang. Zij bracht hen door de lange gangen naar de ziekenzaal waar vader lag. Die kon zijn ogen niet geloven. Zijn drie kinderen en niet op bezoekuur. Wat was dat nu? De zuster legde het even uit en met trillende handen maakte hij het pakje open, dat Anneke op zijn bed had gelegd. Toen het grote paasei te voor schijn kwam, verscheen er na zo lange tijd een glimlach op zijn gezicht en zijn ogen vulden zich met tranen. Daarop barstten de kinderstemmen los. „We hebben het zelf verdiend." „Ja, met tuin tjes aanharken en onkruid wieden." „En Keesje heeft het uitgezocht." „U houdt toch veel van choco lade?" „En nu moet U weer gauw beter worden hoor vader, dan kunnen we weer met z'n allen wandelen," „Ja, en de eendjes voeren." „Hè, we zouden het zo fijn vinden!" De zuster moest de kinderen tot rust manen. Als in een droom hoorde vader dat alles aan en met grote ogen keek hij naar de opgewonden blijde kindergezich ten. Zijn kinderen, wat waren het toch een fijne jongensEr knapte iets binnen in hem en terwijl de tranen over zijn wangen stroomden zei hij met schorre stem„Ja jongens, nu wordt vader gauw beter en dan zal ik weer bij jullie zijn. Heus ik beloof het!" En toen draaide hij met een snik zijn hoofd in de kussens. Verwonderd keken de kinderen naar hem, zo hadden zij hun vader nog nooit gezien en een beetje teleurgesteld verlieten ze met de zuster de ziekenzaal. Maar buiten was het gauw over, want vader had beloofd, dat hij gauw beter zou zijn en als vader dat zei, dan was het zo. Moeder wist 's middags bij het bezoek niet wat ze zag, toen haar man haar lachend begroette. Ver baasd keek ze hem aan. Ook zij begon te lachen, ze wist wel niet waarom, maar hij lachte en dat zou het begin van de beterschap zijn. Ze zag het paasei op het tafeltje naast zijn bed staan en keek hem verwonderd aan, maar hij knikte. „Dat is een wonder- paasei, ik heb het van de kinderen gekregen." Na het bezoek werd moeder op de gang door de dokter op gewacht. „Het gaat goed met uw man mevrouw, de crisis is over wonnen!" zei hij en schudde haar verheugd de hand. Schrikbeeld „oud worden" moet verdwijnen. Het aantal ouden van dagen in ons land neemt voortdu rend toe. Direct na de oor log was ruim 7 van de be volking ouder dan 65 jaar. Over ongeveer 20 jaar zal dit percentage meer dan 10 zijn. Dit betekent, dat rond 1970 meer dan een millioen ge- pensionneerden in ons land rondwandelt. Al deze mensen moeten wonen, leven en zo mogelijk ook nog een taak hebben. In vroeger dagen bestond er geen vraagstuk van ouden van dagen in Nederland. Het grootste deel van de bevolking bereikte nooit de vijf en zestigste verjaar dag en stierf dus in de produc tieve jaren. Voor degenen, die wel het pensioen, voor zover aan wezig, haalden, was er meestal geen probleem. Het sprak vanzelf, dat de kin deren verder voor hun ouders zorgden. Meestal werd daarin voorzien door opneming van de bejaarden in het gezinsleven van de jongeren. Was dit niet moge lijk, dan kwamen de mensen in een tehuis voor ouden van dagen, onder toezocht zeer dikwijls ook ten laste van het kerkgenoot schap, waartoe ze behoorden. Een last van jaren had men er zelden aan. De gemiddelde leef tijd lag veel lager dan thans. Het aantal zeventig-jarigen was niet zo groot. Zien wij naar de toestand in onze dagen, dan is er sprake van grote wijzigingen. Er zijn ver schillende categoriën. Een aantal ouden van dagen kan zonder fi nanciële moeilijkheden zelf de le- vensherfst slijten. Zij bewonen een eigen huis en leven hun dik wijls nogal eentonig leven. Aan problemen is er geen gebrek. Huispersoneel en zeker dat van goede kwaliteit is moeilijk te krij gen. Het huis wordt te groot om te bewerken. Een kleiner huis is moeilijk te krijgen. Inwoning van een jong gezin brengt problemen met zich. De één zoekt de rust, de ander het vertier. Huisvestingsproblemen. De grootste groep kan met veel moeite na het pensioen fi nancieel de eindjes nog aan el kaar knopen, mits men eenvou dige huisvesting zoekt en de huis houding inkrimpt. ;Hët verkrijgen van een ge schikte woonruimte is niet ge makkelijk. Deze moet op de be gane grond liggen, want trappen lopen gaat in vele gevallen moei lijk of helemaal niet meer. Zij moet klein van inhoud zijn, anders moet men hulp nemen, die moeilijk te krijgen is en duur moet worden betaald. Echtparen kunnen niet bij de kinderen wonen en alleenstaan de oude mensen zijn er niet meer welkom in veel gevallen. Onder invloed van het moderne leven is de familie- en gezinsband niet meer zo hecht als vroeger. Bo vendien was de toestand, waar bij de ouderen en de kinderen in de speeljaren in één huiskamer of één huis woonden ook lang niet ideaal. Ouderen hebben hun ei gen vrije tijdsbesteding, zij be hoeven raad, soms hulp. De om gang met ouden van dagen eist veel tact en psychologisch in zicht. Men kan nu eenmaal men sen, die vergrijsd zijn in en door het leven, niet als kinderen be handelen. De tehuizen De klassieke oude mannen- en vrouwentehuizen zijn volkomen ongeschikt voor echtparen, die hun eigen huishouden zo lang mogelijk willen rekken. Alleen staanden vinden er soms een goed tehuis, doch velen teren er meer op de herinnering aan hun eigen huis van voorheen, dan dat ze zich er volkomen op hun gemak voelen. Dan zijn er de particuliere ver zorgingshuizen, waar men in ver schillende prijsklassen pension kan verkrijgen. Afgezien nog van het zoeken naar winst door vele exploitanten is er veel op deze in richtingen aan te merken. Het in tieme, eigen leven van voorheen is er dikwijls verdwenen. In de meestal geïmproviseerde tehuizen kan men niet meer afzonderlijk huizen. Er zijn gezamenlijke eet- en ziekenzalen. Niet zelden moe ten intieme familiekwesties wor den afgehandeld in het bijzijn van anderen, wanneer de kinderen bij hun ouders op bezoek komen. De massale bereiding van het eten komt de smakelijkheid niet steeds ten goede. Ook in die tehuizen wordt ge sukkeld met het personeel. Nu eens heeft men onbetrouwbare werkneemsters, die de oudjes be stelen, dan weer loopt er perso neel rond dat de bejaarden be handelt, alsof ze in militaire dienst zijn. Speciale woningen. Eigenlijk is de huisvesting en leefwijze van de bejaarden geen probleem. De ervaring heeft ge leerd, dat deze mensen zich het I beste thuis voelen in speciaal daarvoor gebouwde complexen van oudeliedenwoningen. Binnen het complex heeft ieder echtpaar of alleenstaande zijn eigen woon- en slaapruimte met keuken. Men koopt zelf in, betaalt zelf huur en leeft een normaal leven. Zodra er nood ontstaat, richt men zijn schreden naar het ver zorgingshuis. Daar verzorgt men de was, het eten en daar is zelfs slaapgelegenheid voor bezoeken de familie. Een dokter vindt er een spreekkamer en er zijn zalen voor ontspanning en conversatie. Bij de drang van jonge gezin nen naar woonruimte komt de bouw van speciale centra voor ouden van dagen al te zeer in het gedrang. Het hier bestaande sociale probleem is theoretisch wel uitgewerkt, doch de uitvoe ring ervan geniet nog onvoldoen de belangstelling. Bij de plannen voor woningbouw zou men meer aandacht moeten besteden aan de woonruimte voor ouden van da gen. De bouw daarvan is dikwijls niet duurder, terwijl er grotere huizen door vrijgemaakt kunnen worden, die dan weer door jonge gezinnen kunnen worden betrok ken. Per saldo wordt dan nog een besparing verkregen. Een belangrijke taak in het rijk der bejaarden is weggelegd voor sociale werksters. Deze kunnen speciaal worden opgeleid voor het werk onder ouden van dagen, ook door psychologische training. Door een geregeld bezoek wor den ze de vertrouwde raadgeef ster van de oudjes. De Unie voor Vrouwelijke Vrijwilligers ver richt hier baanbrekend werk. Hiermee wordt de sociale onaf hankelijkheid van ouden van da gen tot een feit gemaakt. De fi nanciële onafhankelijkheid is ten dele verwezenlijkt door het be staan van de noodwet ouder domsvoorziening, die toch wel eens een steviger fundament zal krijgen. Door de moderne ontwikkeling van het maatschappelijk werk is het mogelijk, dat het schrikbeeld van „oud worden" bij velen ver dwijnt. Het zal van het tempo af hangen, waarmee we de uitvoe ring aanvatten, hoe lang we nog zullen spreken van de „zielige' oudjes. Wat een troost voor een zieke: al die hartelijke vrienden, die hem niet vergeten. Wat worden hun bezoeken, hun kleine attenties nu dubbel op prijs gesteldEnwat is het goed, dat die attenties zó dikwijls de naam KING dragenDe natuur zélf schonk aan KING haar edelste gaven. Daardoor betekent KING voor iedere zieke een volkomen onschadelijk en heilzaam middel ter opwekking en verkwikking. Wanneer het KING is, kunt U met een gerust hart extra-royaal zijn Agentschap van „DE DUINSTREEK" Wij leveren U Familie-drukwerk voor 10 uur besteld des avonds voor 6 uur gereed Enveloppen - Briefpapier - Nota's - Kwitanties Programma's - Tekstboekjes - Prijscouranten - Fol ders, enz. - Verlovings- en Ondertrouwkaarten Naamkaartjes - Geboortekaartjes - Rouwcirculaires Rouwkaarten Voor Naamplaatjes en stempels kunt u even mo dellen en prijsopgave vragen Wij plaatsen advertenties in alle bladen UW ADRES:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1954 | | pagina 5