„DE DUINSTREEK
Hel w&todedijke Pxutsei
teveksgeluk
ZONNESCHERMEN
HANDELSDRUKWERK
B0NSET&C2
ÏGO£D7F~
NYLONS
1.98
KOUS MET
WERK-
LOODJE
K0US
1.75
1.38
VOOR OUDEN VAN DAGEN
Wees gerust royaal!
n elke gewenste
uitvoering
BoeUUattdd-Lezs-UktiotkeeU P. Jonker - a. 2ee
Drukkerij C. Oldenburg - Laanweg 35 - Schoorl
Tweede Blad Vrijdag 16 April 1954
FANTASIE DEKEN
7.98
MOLTON DEKENS
H0LLANDIA Onderkleding
ALKMAAR - STEENENBRUG
ALLÉÉN DEZE WEEK
ALLEEN DEZE WEEK
20°/o KORTING
1e keus
H0LLANDIA Ondergoed
EGM0ND AAN ZEE
BERGEN -TEL.2395-BERGERWEG135
AMSTERDAM-TEL.82950
POTGIETERSTRAAT 47
ROLLUIKEN ROLHEKKEN
alle soorten
Handels- en
Familie-drukwerk
DOOR COBY MARTIUS
Het beloofde geen prettig Paasfeest te worden bij de familie
Van Steenderen. Vader was juist aan een ernstige ziekte ge
opereerd en lag in het ziekenhuis en moeder, die zelf al niet
zo sterk was, stond voor alles alleen. De drie kinderen van elf,
acht en zes jaar bezorgden haar handen vol werk en het leek
wel of zij de ernst van de toestand niet inzagen. Iedere middag
onderbrak moeder haar werk om naar het ziekenhuis te gaan
en haar man te bezoeken, maar meestal kwam zij er ellendiger
vandaan dan zij er naar toe gegaan was.
AAHBIEDinGEnü ALLEÉA DEZEUIEEK
VITRAGE, diverse dessins,
zeldzaam voordelig
TAFELZEIL, met linnen rug,
waarde 3.95 nu
SERVETTEN, pracht damast,
prima kwaliteit, van 0.98 nu
ONTBIJTLAKEN, met 4 vin
gerdoekjes, van 5.48 nu
REGENBOOGBADDOEK,
alléén nu
Bijpassend Washandje
gebloemd, 2 paar alleen nu
reclame aanbieding2.88
125 x 180 3.78
140 x 180 4.55
extra groot 160x210. 5.98
ALLE KWALITEITEN
VOORRADIG
ZWITSERSE MARQUI
SETTE, van 2.85 nu 1.88
ALLE ZUIVER WOLLEN
DEKENS
HERENBROEKJES en HEMDEN,
maten 5, 6 en 7, prima interlock,
alleen deze week 1.5 O
DAMESCAMISOLES, prima
fantasie kwaliteit 1.J0
Bijpassende Slips 0.98
DAMES NACHTHEMDEN,
lingerie katoen, div. tinten 3.9Ö
DITO IN PYAMA'S5.50
van 2.65 nu
van 1.65 nu
NATUURLIJK
DORRESTEIJD
BETER IS ER
NIET I
Haar man was al lang in een
neerslachtige stemming. De zaken
gingen al geruime tijd niet goed
en hij meende, dat zijn kwaal on
geneeslijk was. Af en toe zei hij
ronduit, dat hij eigenlijk maar
liever dood zou zijn. Natuurlijk
ging zijn vrouw daar tegenin en
probeerde hem op te monteren,
maar als hij naar haar door zor
gen doorgroefd gezicht keek, dan
zakte hem de moed opnieuw in
de schoenen.
De dokter had haar al een
paar maal onderhanden genomen
en haar verzekerd, dat alleen de
wil om beter te worden hem zou
kunnen genezen. Zoals het nu
ging, kon het wel jaren duren
want er was geen vooruitgang
te bespeuren. Iedere avond bad
moeder de lieve God om beter
schap voor haar man, maar het
leek haar toe alsof haar gebed
niet zou worden verhoord. Ja,
nadat hem toevallig een paar
slechte berichten over zijn zaak
ter ore waren gekomen, ging zijn
toestand zelfs achteruit.
De kinderen begrepen het niet
en meestal nam zij ze niet mee,
trouwens dat kon door de week
ook niet omdat ze school hadden.
Alleen op Zondag mocht het wel,
maar dan werd hen door moeder
angstig op het hart gedrukt vooral
rustig te zijn bij vader's ziekbed.
En het resultaat was meestal, dat
ze met timide gezichtjes zonder
een woord te zeggen naar hem
zaten te staren en bij het afscheid
stil een handje gaven en maar
niet begrepen, wat er met hun
vroeger altijd vrolijke en sterke
vader toch eigenlijk aan de hand
was.
De eerste dag van de Paas-
vacantie maakten Jan de oudste
en Anneke van acht jaar samen
een plan. Zij zouden hun zieke
vader eens verrassen. Zonder dat
moeder het merkte, haalden zij
een schop, een schoffel en een
hark uit de schuur en gingen op
stap. Hier en daar belden ze aan
in de buurt en vroegen of zij de
tuin mochten opknappen. Som
migen mensen gingen op hun aan
bod in en lieten de kinderen het
pad aanharken, het onkruid wie
den en de grasrandjes bijsteken.
Zij hadden vroeger van vader het
tuinieren geleerd, want die was
altijd erg op zijn tuintje gesteld
geweest en hij redeneerde: jong
geleerd is oud gedaan en nu kon
den ze het in de praktijk brengen.
Met deze werkjes verdienden ze
hier een paar dubbeltjes en daar
een kwartje. Zo hadden ze na
een dag van hard werken vol
doende bij elkaar om hun plan
ten uitvoer te brengen.
De volgende dag namen ze
Keesje, de jongste bij de hand en
wandelden naar een chocolaterie.
Vol spanning drukten ze hun
neuzen tegen de etalageruit en
wisten uit de veelheid van cho
colade eieren, kippen, paashazen
en kuikens bijna geen keuze te
doen. Tenslotte stapten ze de
winkel binnen en lieten de kleine
Keesje kiezen. Hij mocht aanwijzen
wat hij het mooist vond en dat
zouden ze voor vader kopen.De
juffrouw had plezier in de kin
deren en liet hen rustig rond
snuffelen. Eindelijk viel de keus
van de kleuter op een prachtig
groot paasei met een zacht don
zen kuiken er bovenop. Voor
zichtig pakte de juffrouw het in
en nadat Jan betaald had, mocht
Anneke het dragen.
Gedrieën stapten ze nu in de
richting van het ziekenhuis. Onder
weg liepen ze druk te fantaseren
over wat vader wel zeggen zou.
Wat zou hij het heerlijk vinden,
want hij hield zo van chocolade.
Toen ze voor de grote deuren
stonden en Jan verlegen aan de
bel trok, zakte de moed hen toch
wel een beetje in de schoenen.
Een zuster deed open en vroeg
wat de kinderen kwamen doen.
Met een kleur en hakkelend zei
Jan, terwijl hij op de grote doos
wees, die Anneke in haar arm
hield: „we komen een paasei voor
vader brengen."
„Maar kinderen zei de zuster
vriendelijk," het is nu geen bezoek
uur. Dan moeten jullie vanmiddag
terugkomen."
Jan keek verlegen naar de grond
en Anneke's lip begon te trillen.
Zij zagen hun plan zo in duigen
vallen. „Ja maar," begon Jan
weer, „vanmiddag komt moeder
en die mag er niets van weten,
want het is een verrassing en
ehverder kwam hij niet.
De zuster lachte. „Nu, kom maar
even binnen," zei ze, „ik zal het
aan de hoofdzuster vragen."
Daar stonden de drie kinderen
in de grote hal van het zieken
huis en zij hadden zich nog nooit
zo klein gevoeld. Als ze nu eerst
maar bij vader waren.
De zuster kwam terug en ver
telde, dat het bij uitzondering
dan even mocht, maar niet te lang.
Zij bracht hen door de lange
gangen naar de ziekenzaal waar
vader lag. Die kon zijn ogen niet
geloven. Zijn drie kinderen en
niet op bezoekuur. Wat was dat
nu? De zuster legde het even uit
en met trillende handen maakte
hij het pakje open, dat Anneke
op zijn bed had gelegd.
Toen het grote paasei te voor
schijn kwam, verscheen er na zo
lange tijd een glimlach op zijn
gezicht en zijn ogen vulden zich
met tranen. Daarop barstten de
kinderstemmen los. „We hebben
het zelf verdiend." „Ja, met tuin
tjes aanharken en onkruid wieden."
„En Keesje heeft het uitgezocht."
„U houdt toch veel van choco
lade?" „En nu moet U weer gauw
beter worden hoor vader, dan
kunnen we weer met z'n allen
wandelen," „Ja, en de eendjes
voeren." „Hè, we zouden het zo
fijn vinden!"
De zuster moest de kinderen
tot rust manen. Als in een droom
hoorde vader dat alles aan en
met grote ogen keek hij naar de
opgewonden blijde kindergezich
ten. Zijn kinderen, wat waren
het toch een fijne jongensEr
knapte iets binnen in hem en
terwijl de tranen over zijn wangen
stroomden zei hij met schorre
stem„Ja jongens, nu wordt vader
gauw beter en dan zal ik weer
bij jullie zijn. Heus ik beloof het!"
En toen draaide hij met een snik
zijn hoofd in de kussens.
Verwonderd keken de kinderen
naar hem, zo hadden zij hun vader
nog nooit gezien en een beetje
teleurgesteld verlieten ze met de
zuster de ziekenzaal. Maar buiten
was het gauw over, want vader
had beloofd, dat hij gauw beter
zou zijn en als vader dat zei, dan
was het zo.
Moeder wist 's middags bij het
bezoek niet wat ze zag, toen haar
man haar lachend begroette. Ver
baasd keek ze hem aan. Ook zij
begon te lachen, ze wist wel niet
waarom, maar hij lachte en dat
zou het begin van de beterschap
zijn. Ze zag het paasei op het
tafeltje naast zijn bed staan en
keek hem verwonderd aan, maar
hij knikte. „Dat is een wonder-
paasei, ik heb het van de kinderen
gekregen."
Na het bezoek werd moeder
op de gang door de dokter op
gewacht. „Het gaat goed met uw
man mevrouw, de crisis is over
wonnen!" zei hij en schudde haar
verheugd de hand.
Schrikbeeld „oud worden"
moet verdwijnen.
Het aantal ouden van dagen
in ons land neemt voortdu
rend toe. Direct na de oor
log was ruim 7 van de be
volking ouder dan 65 jaar.
Over ongeveer 20 jaar zal dit
percentage meer dan 10 zijn.
Dit betekent, dat rond 1970
meer dan een millioen ge-
pensionneerden in ons land
rondwandelt. Al deze mensen
moeten wonen, leven en zo
mogelijk ook nog een taak
hebben.
In vroeger dagen bestond er
geen vraagstuk van ouden van
dagen in Nederland. Het grootste
deel van de bevolking bereikte
nooit de vijf en zestigste verjaar
dag en stierf dus in de produc
tieve jaren. Voor degenen, die
wel het pensioen, voor zover aan
wezig, haalden, was er meestal
geen probleem.
Het sprak vanzelf, dat de kin
deren verder voor hun ouders
zorgden. Meestal werd daarin
voorzien door opneming van de
bejaarden in het gezinsleven van
de jongeren. Was dit niet moge
lijk, dan kwamen de mensen in
een tehuis voor ouden van dagen,
onder toezocht zeer dikwijls
ook ten laste van het kerkgenoot
schap, waartoe ze behoorden.
Een last van jaren had men er
zelden aan. De gemiddelde leef
tijd lag veel lager dan thans. Het
aantal zeventig-jarigen was niet
zo groot.
Zien wij naar de toestand in
onze dagen, dan is er sprake van
grote wijzigingen. Er zijn ver
schillende categoriën. Een aantal
ouden van dagen kan zonder fi
nanciële moeilijkheden zelf de le-
vensherfst slijten. Zij bewonen
een eigen huis en leven hun dik
wijls nogal eentonig leven. Aan
problemen is er geen gebrek.
Huispersoneel en zeker dat van
goede kwaliteit is moeilijk te krij
gen. Het huis wordt te groot om te
bewerken. Een kleiner huis is
moeilijk te krijgen. Inwoning van
een jong gezin brengt problemen
met zich. De één zoekt de rust,
de ander het vertier.
Huisvestingsproblemen.
De grootste groep kan met
veel moeite na het pensioen fi
nancieel de eindjes nog aan el
kaar knopen, mits men eenvou
dige huisvesting zoekt en de huis
houding inkrimpt.
;Hët verkrijgen van een ge
schikte woonruimte is niet ge
makkelijk. Deze moet op de be
gane grond liggen, want trappen
lopen gaat in vele gevallen moei
lijk of helemaal niet meer.
Zij moet klein van inhoud zijn,
anders moet men hulp nemen, die
moeilijk te krijgen is en duur moet
worden betaald.
Echtparen kunnen niet bij de
kinderen wonen en alleenstaan
de oude mensen zijn er niet meer
welkom in veel gevallen. Onder
invloed van het moderne leven is
de familie- en gezinsband niet
meer zo hecht als vroeger. Bo
vendien was de toestand, waar
bij de ouderen en de kinderen in
de speeljaren in één huiskamer of
één huis woonden ook lang niet
ideaal. Ouderen hebben hun ei
gen vrije tijdsbesteding, zij be
hoeven raad, soms hulp. De om
gang met ouden van dagen eist
veel tact en psychologisch in
zicht. Men kan nu eenmaal men
sen, die vergrijsd zijn in en door
het leven, niet als kinderen be
handelen.
De tehuizen
De klassieke oude mannen- en
vrouwentehuizen zijn volkomen
ongeschikt voor echtparen, die
hun eigen huishouden zo lang
mogelijk willen rekken. Alleen
staanden vinden er soms een goed
tehuis, doch velen teren er meer
op de herinnering aan hun eigen
huis van voorheen, dan dat ze
zich er volkomen op hun gemak
voelen.
Dan zijn er de particuliere ver
zorgingshuizen, waar men in ver
schillende prijsklassen pension
kan verkrijgen. Afgezien nog van
het zoeken naar winst door vele
exploitanten is er veel op deze in
richtingen aan te merken. Het in
tieme, eigen leven van voorheen
is er dikwijls verdwenen. In de
meestal geïmproviseerde tehuizen
kan men niet meer afzonderlijk
huizen. Er zijn gezamenlijke eet-
en ziekenzalen. Niet zelden moe
ten intieme familiekwesties wor
den afgehandeld in het bijzijn van
anderen, wanneer de kinderen
bij hun ouders op bezoek komen.
De massale bereiding van het
eten komt de smakelijkheid niet
steeds ten goede.
Ook in die tehuizen wordt ge
sukkeld met het personeel. Nu
eens heeft men onbetrouwbare
werkneemsters, die de oudjes be
stelen, dan weer loopt er perso
neel rond dat de bejaarden be
handelt, alsof ze in militaire
dienst zijn.
Speciale woningen.
Eigenlijk is de huisvesting en
leefwijze van de bejaarden geen
probleem. De ervaring heeft ge
leerd, dat deze mensen zich het I
beste thuis voelen in speciaal
daarvoor gebouwde complexen
van oudeliedenwoningen. Binnen
het complex heeft ieder echtpaar
of alleenstaande zijn eigen woon-
en slaapruimte met keuken.
Men koopt zelf in, betaalt zelf
huur en leeft een normaal leven.
Zodra er nood ontstaat, richt
men zijn schreden naar het ver
zorgingshuis. Daar verzorgt men
de was, het eten en daar is zelfs
slaapgelegenheid voor bezoeken
de familie. Een dokter vindt er
een spreekkamer en er zijn zalen
voor ontspanning en conversatie.
Bij de drang van jonge gezin
nen naar woonruimte komt de
bouw van speciale centra voor
ouden van dagen al te zeer in
het gedrang. Het hier bestaande
sociale probleem is theoretisch
wel uitgewerkt, doch de uitvoe
ring ervan geniet nog onvoldoen
de belangstelling. Bij de plannen
voor woningbouw zou men meer
aandacht moeten besteden aan de
woonruimte voor ouden van da
gen. De bouw daarvan is dikwijls
niet duurder, terwijl er grotere
huizen door vrijgemaakt kunnen
worden, die dan weer door jonge
gezinnen kunnen worden betrok
ken. Per saldo wordt dan nog
een besparing verkregen.
Een belangrijke taak in het rijk
der bejaarden is weggelegd voor
sociale werksters. Deze kunnen
speciaal worden opgeleid voor het
werk onder ouden van dagen, ook
door psychologische training.
Door een geregeld bezoek wor
den ze de vertrouwde raadgeef
ster van de oudjes. De Unie voor
Vrouwelijke Vrijwilligers ver
richt hier baanbrekend werk.
Hiermee wordt de sociale onaf
hankelijkheid van ouden van da
gen tot een feit gemaakt. De fi
nanciële onafhankelijkheid is ten
dele verwezenlijkt door het be
staan van de noodwet ouder
domsvoorziening, die toch wel
eens een steviger fundament zal
krijgen.
Door de moderne ontwikkeling
van het maatschappelijk werk is
het mogelijk, dat het schrikbeeld
van „oud worden" bij velen ver
dwijnt. Het zal van het tempo af
hangen, waarmee we de uitvoe
ring aanvatten, hoe lang we nog
zullen spreken van de „zielige'
oudjes.
Wat een troost voor een zieke: al die hartelijke vrienden, die
hem niet vergeten. Wat worden hun bezoeken, hun kleine attenties
nu dubbel op prijs gesteldEnwat is het goed, dat die
attenties zó dikwijls de naam KING dragenDe natuur zélf
schonk aan KING haar edelste gaven. Daardoor betekent KING
voor iedere zieke een volkomen onschadelijk en heilzaam middel
ter opwekking en verkwikking. Wanneer het KING is, kunt U
met een gerust hart extra-royaal zijn
Agentschap van „DE DUINSTREEK"
Wij leveren U
Familie-drukwerk
voor 10 uur besteld des
avonds voor 6 uur gereed
Enveloppen - Briefpapier - Nota's - Kwitanties
Programma's - Tekstboekjes - Prijscouranten - Fol
ders, enz. - Verlovings- en Ondertrouwkaarten
Naamkaartjes - Geboortekaartjes - Rouwcirculaires
Rouwkaarten
Voor Naamplaatjes en stempels kunt u even mo
dellen en prijsopgave vragen
Wij plaatsen advertenties in alle bladen
UW ADRES: