Extra lage aanbieding
Slagerijen Bernard Koomen
ZONNESCHERMEN
V 12 antwoordt niet
L
KOFMAN
B0NSET&C2
Sla9et<i H00GV0RST
EVEND GESCHENK
C. BOERING
HaMtftian-teu
n elke gewenste
uitvoering
Sigarenmagazijn Drieënhuizen
MOEDERDAG
A. BEKKER - SCHOORL
Rundvlees per halve kg
200 gr. gev. Ontbijtspek
0.60
Doorregen lappen
1.55
200 gr. Kinnebaksham
0.46
Magere lappen
1.55
200 gr. Presham
0.50
Riblappen
1.65
200 gr. gebr. Gehakt
0.46
Ribstuk
1.65
200 gr. Tongenworst
0.46
Ribrollade
1.65
200 gr. Hoofdkaas
0.28
Lende rollade
1.75
200 gr. Boterhamworst
0.39
Gehakt
1.30
200 gr. Pekelvlees
0.80
Poulet
1.30
Prima kalfsleverworst
Gehakt door elkaar
0.88
per
halve kg 0.47
Gerookte Kinnebak 93 ct. per
V2 kg.
Heerlijke bloedworst
0.60
Dik rauw koevet
0.70
Metworst
0.93
LAAT 144 - LAAT 146
HOUTTIL 54
- ALKMAAR
BERGEN TEL. 2395 - BERGERWEG135
AMSTERDAM-TEL.82950
POTGIETERSTRAAT 47
ROLLUIKEN ROLHEKKEN
u
W-
MOEDERDAG
Stationsstraat 13 Telefoon 2882
PENSION VOOR HUISDIEREN
Mei Moederdag
TELEFOON 3896
TELEFOON 4278
Kerkstraat 4 Tel. 2028
Dit
is onze weekreclame
500
gram
CARBONADE
250
gram
VET
750
gram
CARBONADE
500
gram
ROLLADE
2.25
2.75
yivaiia- CU vaiRiuovaw;
Denkt U om onze lage kalfsvleesprijzen
Voor de Boterham
150 gram HAM 0.85
150 gram BOTER HAM WORST 0.50
250 gram LEVERWORST
250 gram METWORST i
A.s. Dinsdag weer koopjesdag.
500 gram GEHAKT (h. o. h.) 1.50
500 gram KALFSGEHAKT 1.40
500 gram magere OSSELAPPEN 2.00
500 gram doorregen OSSELAPPEN 1.70
Uitsluitend afgehaald en a contant.
EER HEV/& GE KRE E r£ R DOET R£ EER
JSfVE/V. O/ r JWJ/V r R£T Et NOB VAR
OE V-'?. ER VAM E'JR IRZI TEERDE"
T£ WORDE/V
paoeessea. tt wa r
GEBEURr £ct 9?
DE PROFtSSOR WURT
DOOR OE RU HER WA*
DE GLOEIENDE MASSA
o-
OS VL4*1M£/V V/9/V OS UIT-
4* T HE8&S* DS S TA/)8 r
GE-
4AKT
es/v geweldigs o\r~
\PL QFFUiG DOET OE
/2 SCHUDDE/V
RLE/RE S TAlER V/S /ROE
ORE///D/&E RUiM/t - ZAL HJ
DE2E VUUR PROEDOOR
S TAAM f
Voor iedere beurs hebben wjj een aardige
verrassing voor Moeder:
'n Mooi kop en schotel
'n Practisch bloemenbakje
'n Apart stukje koperwerk s
'n Moderne broche of armband
Chinese huisslippers per paar f 1.25
'n Bloemvaasje uit onze uitgebreide
collectie enz.
BERGENSCHE KUNSTHANDEL
Fa. P. HOPMAN
RONSOAANSTEKERS. vanaff14 50
DENICOTEAPIJP]ES, vanaff 2.75
RECLAMEPIJPENf 1.25
BR AZIELPRUIMT ABAKf 0 65
RECLAMESIGAREN. 10 stuksf 1.00
LA PAZ SIGAREN, vanaff 0 18
Uppertentabak, altijd nog de beste
Geweldige sortering sigaren, steeds droog en belegen
De nieuwste merken sigaretten, steeds voorradig
PRIMA VERZORGING
GOEDE HUISVESTING
Bespreekt tijdig! - v.h. Fa. Daatselaar - Kanaalkade 63 - Schoorldam
13
FEUILLETON
DOOR BRUNO J. VAN LHEENKE
Zij dacht aan John, en realiseerde zich, dat zij hem had lief
gehad van het moment af dat zij in zijn armen, in die Amster
damse taxi, was bijgekomen. „Ooooh, Johnny!!!!" dacht ze wan
hopig. Zij bad om sterkte. De lippen klemde zij opeen.
Ruw werd haar de avondjapon van de schouders gescheurd.
„Kijken is er gezegd!" snauwde een stem achter haar. De
zweep werd opgeheven
Zij voelde, dat dit het belangrijkste
was en voor de mannen te weten: wat zij wist en wat zij aan
John of anderen had verteld. Zij was besloten om niet door te
slaan, hoe men haar ook zou martelen, maar zij wist, dat zelfs
de sterksten het onder zulke martelingen vaak niet volhouden.
Maar nog eer de als Walter aangesproken man had kunnen
slaan, klonk vanuit de gang hard en aanhoudend het gerinkel
van een schel. Vloekend liet Walter zijn zweep vallen. Hij en
zijn chef zetten in koortsachtige haast de tafel, de stoelen en
de schijnwerper buiten de cel. Terwijl Mieke Walter hoorde
rennen, kwam de chef terug. Zwijgend uiterst snel, sneed hij
het touw, waarmede Mieke vatsgebonden zat, los; toen verliet
ook hij de cel, de zweep, het touw en de laatste stoel met zich
meenemend. De cel werd afgesloten. Door de ventilatiegaten
kwam het geluid van voetstappen van de zich snel verwijderende
chef.
Mieke ontspande zich, langzaam. Zij ging op de grond liggen
en huilde van dankbaarheid voor uitstel van marteling. Uitstel...
Want zij was er zeker van, dat het niet lang zou duren of de
zweep zou haar vlees openscheuren
De uren kropen voorbij en het werd volkomen donker in de
cel. Mieke dacht, dat het nu wel nacht zou zijn en dat zij waar
schijnlijk nog wel enige uren rust zou hebben alvorens men haar
weer zou ondervragen. Als zij dacht aan de beide mannen, die
haar ondervraagd hadden, kon zij een gevoel van walging niet
onderdrukken. De chef had er uitgezien als een intellectueel,
maar met zijn koel-cynisch gezicht waarin die harde ogen en
wrede mond, boezemde hij haar meer angst nog in dan de bruut,
die Walter heette. Deze was veel breder dan de chef, en ge-
drongener van gestalte. Zijn handen waren breed en harig, in
tegenstelling tot de handen van zijn chef, die mooi van vorm
waren en de handen van een violist hadden kunnen zijn.
Het gezicht van Walter had iets ongecultiveerders dan dat
van zijn maat, maar toch was er enige gelijkenis tussen de beide
mannen. „Het zouden broers kunnen zijn.' dacht Mieke,, .waarbij
dan Walter meer de bruut is en die ander de geslepene. Maar
sadistisch zijn zij beiden. En," moest zij zichzelf bekennen, dom
lijken zij mij zeker niet toe."
Zij vroeg zich af, wat die bel te betekenen had en kwam tot
de slotsom, dat dit een teken van gevaar moest zijn. Vandaar,
dat de mannen zo acuut met het verhoor waren uitgescheden,
dat Walter er niet eens toe was gekomen haar een zweepslag te
geven, iets, dat hem ongetwijfeld gespeten moet hebben.
Af en toe dommelde Mc eke wat. Zij begon zich beter te voe
len. De misselijkheid en het lome gevoel waren over en de hoofd
pijn was voor een groot deel gezakt. Waar zij het meeste last
van had was de koude, die zij extra voelde, doordat haar kle
ding, die nu deërlijk gehavend was, nu niet bepaald voor zulk
een avontuur geschikt was en maar heel weinig bescherming
gaf.
Het was naar Mieke's idee ongeveer middernacht toen zij uit
een korte slaap gewekt werd door gemorrel aan het slot van
haar celdeur.
Zij was onmiddellijk klaar wakker en ging staan. Zij was
stijf van het liggen op de harde vloer en van de koude.
Walter kwam binnen. Zwijgend deed hij de deur half dicht
en zwijgend kwam hij op Mieke af. Zijn gang was sluipend; hij
liep iets gekromd.
„Als een roofdier, dat zijn prooi gaat bespringen, "dacht Mieke.
Zij rook dat Walter sterke drank gedronken had en zag aan
zijn manier van doen, dat hij tevéél had gedronken.
Zij liep achteruit, Walter geen seconde uit het oog verliezend,
voor zover hij in het donker althans te zien was. Het enige wat
zij van hem kon zien, waren de contouren van zijn lichaam en
zijn ogen, die vreemd lichtten. Zij hoorde hem hijgen. Nog steeds
zweeg hij.
Opeens sprong de man naar boren. Mieke wist hem te ont
wijken. Weer sloop de man achter haar aan. Wéér sprong hij,
en dit keer kon Mieke niet ontkomen. Zij sloeg de man in zijn
gezicht en krabde, terwijl zij trachtte los te komen. Maar de man
had haar stevig beet en zijn kracht was veel groter dan de hare.
Zij sloeg naar zijn ogen en raakte die.
De man vloekte, en dat was, behoudens het hijgen, het enige
geluid. Zij werd op de grond gegooid en Walter rukte haar
jurk verder los. Mieke verzette zich heftig, Toen voelde zij de
brede, sterke handen van de dronkenman om haar hals. De
lichtende ogen waren nu vlak bij haar gezicht. Zij werd haast
onpasselijk van de hete, stinkende adem. De vingers knelde zich
stijver en stijver om haar hals. Het ademhalen ging moeilijker en
moeilijker. Het werd schemerig voor haar ogen. „John, red me!"
wilde zij schreeuwen, maar zij kon geen geluid voorbrengen."
Het was het ogenblik waarop er op John geschoten werd en
waarop deze zich zó beklemd voelde!
o
Het moment volgend op het hachelijke, bracht voor Mieke
uitkomst. De chef kwam binnen, overzag de situatie en sleurde
Walter van Mieke af. Even was het een gevloek van Walter,
met scherp daardoor heen de bevelen en waarschuwingen van
de chef. Mieke, half versuft, besefte nog maar nauwelijks wat
er gebeurde, toen het in haar cel al weer rustig was en zij alleen
op de achtergrond de stemmen van de twee twistende mannen,
die de gang uitliepen, hoorde.
o
Het schot uit de politieauto trof geen doel, maar John voelde
dat het niet lang meer zou duren of hij zou toch geraakt worden.
Het moment van moedeloosheid was maar kort en werd ge
volgd door een haast roekeloze en zorgeloze stemming; opeens
voelde John den Hertogh, voor het eerst eigenlijk na de ont
voering van Mieke, weer geheel de oude en kreeg hij, hoe be
nard zijn situatie ook was, weer plezier in het leven en in zijn
werk, het werk van De Weger, die, naar hij zelf bedacht, toch
waarachtig wel meer voor hete, en misschien zelfs nog wel he
tere vuren dan dit, had gestaan.
Hij maakte een scherpe bocht, remde onmiddellijk sterk, reed
het trottoir op, opende, terwijl de wagen reed, het portier dat
aan de kant van de huizen was en sprong uit zijn auto nog voor
dat deze helemaal stil stond.
De politiewagens kwamen pas de hoek om toen De Weger het
portiek van een boter- en kaaswinkel inrende. Schoten knalden,
maar voor de zoveelste maal die avond stond De Weger onder
de directe bescherming van Vrouwe Fortuna: de kogels misten
doel.
De Weger trapte het glas van de winkeldeur in en sprong,
met zijn rug verder het glas brekend, zijn jas over het hoofd
geslagen en zodoende practisch geen hinder van het gebroken
glas hebbend, de winkel in. Hij had hier niet meer dan een paar
seconden over werk, maar inmiddels gierden de remmen en
kwamen de agenten uit de auto gesprongen,
Die voorsprong benutte De Weger, om door de winkel te
rennen en achter de deur te verdwijnen. Hij stond in een por
taaltje, van waaruit hij, behalve de weg terug naar de winkel,
twee richtingen uitkon: een trap op naar boven, of anders een
deur door, waarna hij, naar hij dacht, hoogstwaarschijnlijk in de
tuin van het huis terecht zou komen. Hij wierp de deur open,
maar ging deze niet door. Inplaats daarvan vloog hij de trap op.
Beneden stommelden de agenten door het glas. Boven verscheen
een ander opstakel, in de vorm van een zeer dik lichaam, waar
op een rood hoofd, in hetwelk weer schichtige, bange slaap-
oogjes.
„Opzij! Politie!" hijgde De Weger en hij rende verder, de
dikke eigenaar van de boter- en kaaswinkel een zacht duwtje
gevend.
Het duwtje had tot gevolg, dat de slaperige dikzak de trap
slaperig aftuimelde, hetgeen op zijn beurt weer tot gevolg had,
dat twee tierende, naar boven klimmende agenten, eveneens
naar beneden rolden, iets, waar De Weger juist op had gehoopt.
De vermakelijke duikelpartij van de dikzak en de twee agen
ten bezorgden De Weger een vergroting van zijn voorsprong
van haast een minuut. Hij besteedde deze tijd, door een aan
tal ogen waarin de roeden van de loper die op de volgende,
naar de zolder leidende trap lagen los te maken, in de hoop, dat
dit dezelfde uitwerking zou hebben als het naar beneden gooien
van de dikzak. Vervolgens klauterde hij het dak op. Toen hij
het dakraam achter zich dicht gooide, hoorde hij dat hij met
zijn traploperroedenlosmaakfoefje redelijk succes oogstte; geplof,
gevloek, gerommel, gesnuif.
Het platte dak bood genoeg ruimte om uit te lopen, maar De
Weger besefte, dat hem daartoe de tijd niet gegund zou worden.
Het enige wat hij kon doen, was, zo snel mogelijk ergens binnen
zien te komen. Hetgeen hij deed. Hij holde de zolder op van het
derde huis vanaf de kaaswinkel. Op hetzelfde ogenblik werd
het dak belicht door schijnwerpers van de auto's.
Hij sloot het raam zorgvuldig af.
„Jongens, jongens, hadden jullie dat nu niet wat eerder kun
nen doen? Je had me van dat dak kunnen schieten nog eer ik er
goed en wel op was," grinnikte De Weger, terwijl hij de zol
dertrap afrende.
Het bleef rustig in huis en toen De Weger op het portaaltje
van de eerste verdieping kwam, was er geen mens te zien. Een
seconde dacht hij er over om zich ergens in het huis, waarvan
de bewoners kennelijk niet aanwezig waren, te verstoppen en
rustig af te wachten wat er verder ging gebeuren, maar hij
verwierp dit plan met dezelfde snelheid als waarmee het was
opgekomen, omdat hij zich realiseerde, dat al deze huizen na
tuurlijk uitgekamd zouden, worden net zolang totdat ze hem te
pakken hadden.
Verder rende hij, naar de benedenverdieping. Hier geen por
taaltje, maar een gang; rechts de voordeur, links de keuken
met de toegang tot de tuin. De Weger koos links, en stond vlak
daarna in de tuin.
Op het dak waren dartelende agentjes bezig zich verdienste
lijk te maken met achter schoorstenen te kijken en met het na
voelen van zolderramen. Er was nu ook meer leven gekomen bij
de wijkbewoners, die uit hun zoete dromen gestoord werden
door het tumult van de achtervolgers, en die, blij verrast door
deze gebeurtenis in hun anders zo saaie bestaan, elkaar over
dat, wat er aan de hand was, opgewonden de meest fantastische
verhalen vertelden vanuit het slaapkamerraam. Het nadeel hier
van was, dat overal licht brandde.
Ook de tuin waarin De Weger stond werd hierdoor een
weinig verlicht en De Weger besloot dan ook, zich zo snel zijn
benen hem dit toelieten, te verwijderen. Hij deed dit door naar
de achterkant van de tuin te rennen en zich over een schutting
te slingeren, waardoor hij in de tuin kwam van het huis, dat
achter het huis gelegen was, waarin hij vanaf het dak gevlucht-
was.
In de kamers van het huis, waarbij de tuin, waarin hij zich
nu bevond, behoorde, brandde volop licht. De Weger besloot een
paar tuinen verderop te gaan; daar was een huis, waar het nog
donker was. Bescherming zoekend achter het struikgewas, ging
hij op dat huis af
Mejuffrouw Patricia Petwick sliep erg vast, maar wanneer
zij eenmaal wakker was, dan was zij goed wakker.
„Er moest minstens een kanon naast mijn bed worden afge
schoten, om mij wakker te krijgen," zei ze wel eens tegen haar
vriendinnen, die achter haar rug om dan giechelden: „Of een man
moest heel zacht fluisteren „Liefste Patricia...", öf zij dan ook
wakker zou zijn!"
De vriendinnen hadden het waarschijnlijk bij het rechte eind;
mejuffrouw Petwick, die het al negen en dertig keer lente had
zien worden, was nog steeds een zeer ongehuwde mejuffrouw
Petwick, alsmede een uiterst maagdelijke mejuffrouw Petwick,
iets, wat zij overigens buiten haar eigen wil om was. De kans
dat mejuffrouw Petwick nog ooit zou huwen, was, ondanks het
feit, dat zij een aardig spaarcentje had overgehouden uit haar
vrij bekende schoonheidssalon, toch vrij klein. Nu was mejuf
frouw Petwick ook niet bepaald zelf een schoonheid, maar er
waren toch wel lelijker vrouwen getrouwd. De oorzaak van het
voor haar zo ongelukkig feit, dat nog nooit een man haar ten
huwelijk had gevraagd, moet dan ook hoogstwaarschijnlijk ge
zocht worden in haar volslagen gebrek aan sex-appeal, een ge
brek, waaraan het redelijk goede mens zelf niets kon doen,
maar waar zijeven zo vrolijk dan toch maar mee zat opge
scheept.
Het was dus deze mejuffrouw Petwick, die de stoute veron
derstelling uitte, dat men haar niet wakker kreeg, alvorens een
kanon naast haar bed af te schieten.
Nu, dat, wat zij beweerde, bleek sterk overdreven! Het bleek,
toen één van de agenten op een onschuldige, door al het gebeur
de ten zeerste opgewonden jongeman schoot, die zijn jong
vrouwtje wilde bewijzen, dat hij de veel gezochte Landru, wel-
durrus-effen-in-z'n-nekvel-zou-grijpen, iets, dat de agent later
benepen tegenover zijn chef verantwoordde met een k-doch-
dat-,ie-ut-was-meheer", iets ook, dat mejuffrouw Petwick weg
sleepte uit haar zoete dromen over slanke jongemannen en
haar wakker en rechtop in bed deed zitten.
„Lievemeheremetijd, wa-was-dat", huiverde mejuffrouw Pet
wick, die, zoals bekend, wannéér zij wakker was, buitengewoon
goed wakker was.
„Inbr... Inbrekers?! In mijn huis inbrekers?! Ja! Dat-d-dat
m-moet wel. I-ik h-hoor ze", stotterde Patricia.
(Wordt vervolgd)
ZONDAG 9 MEI
Eau de Cologne
EAU DE COLOGNE
Fi. PARFUM
DOOS ZEEP
een welkom geschenk
Aanbevelend,
QOUDODQDOnDO
voor
naar
Bloemisterij
Tuinaanleg Onderhoud
Russenweg 18, Bergen, Tel. 2229
doel er méér mee
f".
- U yerl 1 er bét er mee
U beefier linger plezier
Dal zijn de voordelen van
de échte
PLASTIC
VERF
(met aethron)
Wij leveren U de échte
RALSTON in een (linke
bus voor I 4.95 (het
kleinste busje 55 cent)
C. F. en G. MEIJER
Schilders en Behangers
Dorpsstr. 27 - Bergen
Tel. 2044 - Giro 3863
□□□□[■□□□□□□□□□□□□□□□DODO
uit Zaandam
Houdt consult op Woensdag
12 MEI 12 19 uur, Hotel
KREB Bergen. Tel. K 2208-2025
□□□□□□□□□□□□□□□□aaaoDDaa
