S
DANSEN
NIEUWLAND
V 12 antwoordt niet
k
//Dt Dat AnUtts
D. KONING
CH00LB0EKEN
AUTO's ZONDER CHAUFFEUR
W'/M
Café
Nieuwendijk
Muziek «De Mirlitons»
Stotuij H00GY0RST
Statyeüj.
Fa. A. C. Seewald Zn.
GR AN IET WERK
P. DE Z0RZI 6 Zns.
ücijql tyij. fyastzH 1
Boekhandel C. OLDENBURG
Garage
FEUILLETON
Bij ons kopen is geld sparen!
De Goedkope Groentenhal
ScUuUn-plaslU
intefrzaattïes groen en wit f 1.00
Weei 't, »De Vijzel« heelt 't.
ZONNEBRAND OLIËN
z;
5
o
<c
ca
z
z
2
P
ARTIKELEN
H. D. KLAASEN
W. P. L. BORST
GARAGE P. BOOD
prima ledikanten
en kapok bedsteden
Verkooplokaal „De BaGht"
WEEKRECLAME
'/2 kg. GEHAKT half om half
Vj kg. LEVERWORST
l/2 kg. Gekookte METWORST
>/2 kg. BLOEDWORST
1
f 1.25
f 0.60
f 1.40
f 0.75
/2 kg Doorr. VARKENSLAPPEN f 1.40
f 0 30
f 0 50
100 gr. KINNEBAKSHAM
100 gr. Gelardeerde LEVER
2V2 kg. GEDRAAID VET
of REUZEL
f 2.75
Thans verkrijgbaar zoutlose LEVER
PASTEI en HAMWORST in blikjes
van 100 gram.
DORPSSTRAAT 52 - BERGEN
levert
Laanweg 35, Schoorl, Tel. 268
Gedurende de Kermis iedere
avond. Aanvang 8 uur.
Een advertentie in dit blad,
heeft altijd nog succes gehad
BREELAAN 52
BERGEN
TEL. 2200
Hcwexsi
is er a.\ v/oof. 1
6Wis de
Syy c;
dexe wlU
e&ecWis
P«ter eari-^o kCenPt*#***:*?Hij «%ck.. ev/en On
O Wxr4 Ho 1/ A- r. r. j. fcr' I I
Wxr-t b*loi!rt«rosi ,.<=Lod KV op* rvsrrrvxcxl
Acxl V^l qewooo b
die "t.jL^s^raVc;d go.
i»C de "*"c.c SV<x»> d CfcrvJ
in o g en 4 cVv oav^
w<jsrcVY Hy
Qr-y do<r« k-\ed wffti
d er 1 jr K e i>cViOt«.WSp ei
He*V lyVCV V>er»-«cvLsoT
Wy »vi e©r> dóepe
'cjroe^e drckoilCoVK ^rjt
UAiieK» dc
bowlen lrvav>^t de
Q-VS »v\ od'
•>rer^u^v^e vAs d^
Wee\ c^oed pevvV in
ckeAe
i-cxs^qS. Kd
-toes*ev vcUv^t
de VerSNcxg -
€-C nC^CXf loe>V"e_r->
ov^ vtxo doo^cxii-
<x\\ea He toeKWfe
rvxcuxr
s verder
ovv> een co?
pleir +e v.^der,
hel cj.,4
s/Ci
Door: PIKE NORTON WILL'S
„Jazei Peter wreed. „Het is vandaag de zeventiende. Ik
kan daar ook niets aan doen. Het is mijn kalender, die dat zegt.
Kijk maar".
Hij viste een zakboekje uit zijn colbertje op en sloeg het open.
En het stond er. In al zijn onaanvechtbaarheid: Woensdag 17
Januari. Robert begroef zijn hoofd in zijn armen.
„Vanavond", kreunde hij. „Vanavond komt ze al. En ik heb
nog geen kamers, nietsniets heb ik voor haar klaar en
ik ben vanavond nog bezet bovendien."
Ook Peter keek nu even onthutst. „Ben je vanavond bezet?"
vroeg hij ten overvloede. Stom knikte Robert. „Ik moet van
avond naar die gemeenteraad. Ik móet er naar toe. Het is te
belangrijk om te laten schieten".
Dan ineens veerde hij weer overeind. „Peter", zei hij. „Jij
bent vanavond vrij en bovendien mijn beste vriend. Jij moet
haar in een hotel stoppen, enNou ja verder zie je zelf
maar!"
Verwachtingsvol staarde hij Peter aan. „Toe nou", schrok
Peter. „Ik"Jawel", zei Robert, „jij zult je vriend in deze
benauwde uren toch niet in de steek laten?" Pathetisch stak hij
zijn handen uit.
„Ik ben een eerzaam vrijgezel en kan me met zulke zaken
niet inlatenRobert weerde zijn tegenwerpingen met een
beslist handgebaar af. „Jij had net zo n praatjes en je zei me
precies hoe ik dat moet doen. Nu heb je de gelegenheid om te
tonen, dat het ook werkelijk zo is. Het was toch niets bijzon
ders?"
„Mooie boel", sputterde Peter. „Mijn lieve vriend krijgt
damesbezoek en ik zal ze moeten ontvangen. Je durft zeker zelf
niet, hè? Je weet heel goed ,dat ik niet kan vanwege m'n werk.
Anders zou ik het zelf heus wel gedaan hebben."
Robert vatte weer moed, nu het eerste deel van zijn taak zo
mooi van zijn schouders gewenteld werd, en dan vervolgde hij
met veel pathos: „Zou jij nu heus een meisje, dat volkomen
„weltfremd" is en zo uit de provincie in een drukke stad ver
zeild raakt, aan haar lot overlaten? Zou jij haar zonder bescher
ming tegen alle duistere gevaren en sujetten hier rond durven
laten lopen?" „Gerust", zei Peter, terwijl er pretlichtjes in zijn
ogen dansten. Hij begreep, waar die bluf en die welbespraakt
heid ineens vandaan kwamen. Overbluft staarde Robert hem
aan. Dan begon hij stom te grinneken. „Je doet het toch?"
vroeg hij.
„Goed dan", gaf Peter zich gewonnen. „Hoe laat komt ze
en hoe ziet ze er uit?"
„Om acht uur komt haar trein aan en ze draagt een rode
bloem in haar knoopsgat. Je pikt haar er natuurlijk onmiddellijk
tussen uit, want ze zal wel up-to-date gekleed zijn."
„Alsof ik daar verstand van heb" protesteerde Peter. „Afijn",
vervolgde hij dan philosophisch. „We zullen wel zien. In het erg
ste geval ga ik wel naar het politiebureau en vraag, of daar
soms een huilend en om haar popje vragend meisje is binnen
gebracht."
Robert schoot in een luide lach en voelde zich weer geheel
opgelucht. „Fijne vent, die Peter", dacht hij.
De „fijne-vent Peter zat onderwijl knap met het geval in
zijn maag. Hij vroeg zich af, wat hij doen moest. Voor geen
geld zou hij dat echter aan Robert bekend hebben.
Na nog wat over algemene dingen gepraat te hebben, ver
dween Robert naar zijn eigen kamers. Hij drukte Peter echter
eerst nog op het hart vooral niet te vergeten naar het station
te gaan.
„Alsof ik dat vergeten zou", bromde Peter tegen zichzelf. „Ik
voel me nu al als een actief lid van de Vereniging Voor Bescher
ming Van Meisjes. „Wat zeg jij daar nu van" praatte hij tegen
Bob. „Nu moet je eerzame vrijgezellenbaas naar het station om
een wildvreemd meisje af te halen." Bob kwispelde met zijn
staart en scheen hem een knipoogje te willen geven. Zuchtend
draaide Peter zich af en keek op zijn horloge.
„Half zes.' mompelde hij. „Zal ik met de jeep gaan? Nee,
dat is geen wagen, waarmee je een meisje af kunt halen. Ge
woon met de tram naar Centraal en dan met een taxi terug.
Verder zullen we eerst maar eens gaan eten, want anders wordt
het te laat."
Om kwart voor acht stond er aan het Centraal Station tus
sen de andere wachtende een keurig geklede heer, die ietwat
nerveus om zich heen zag. Om de haverklap raadpleegde hij
zij horloge en keek dan weer spiedend naar de uitgang.
„Het is irög vroeg", bromde hij dan in zich zelf en begon wat
heen en weer te drentelen. Een enkele reizigster verliet het
station, maar ze droeg ge enrode bloem.
„Ik ben toch benieuwd hoe ze er uit zal zien", dacht hij en
schoot in de lach, bij de gedachte: dat het wel lang geleden was,
dat hij voor het laatst een afspraakje had gehad en op een meis
je had staan wachten. De laatste jaren was het er in ieder geval
niet meer bij geweest. Tergend langzaam kropen de wijzers van
zijn horloge over de wijzerplaat. Peter snoot zijn neus, kuchte
eens en kroop dan nog dieper weg in de kraag van zijn jas.
Door de controle kwam dan ineens een grote groep reizigers
naar buiten. Gespannen keek Peter toe. Steeds meer mensen
kwamen naar buiten. Sommigen snelden naar echtgenoten of
verloofdes en er volgde een stormachtige verwelkoming. Ande
ren haastten zich naar bus of tram.
Langzamerhand begon de stroom wat minder te worden. Pe
ter begon al ongerust te worden, toen de deuren ineens weer
openzwaaiden en er een kruier verscheen, die een paar levens
grote koffers torste. Achter hem trippelde een hel-blond meisje,
modieus gekleed en met een klein hoedje cocquet achter op haar
hoofdje. Onverschillig nam Peter haar even op, maar dan viel
zijn mon ineens wijd open van verbazing. Ze droeg op haar
gele mantel een hel rode corsage!
Het meisje keek even zoekend rond, zag toen Peter en kwam
met een glimlach op hem toe, onderwijl de kruier een teken
gevend even te wachten. „Hallo", zei ze, „Bent u mijn neef Ro
bert?"
„Needat is te zeggen jaik benMet opge
trokken wenkbrauwen keek het meisje hem aan. „Neen en ja?"
vroeg ze. „O, maar dan bent u mijn neef natuurlijk niet." Ze
trok haar neusje even op (Peter moest bekennen dat dat haar
allerliefst stond) en merkte op „Hij is dan zeker die afspraak
weer vergeten." „Luistert u eens, juffrouw," kwam Peter in
eens in actie, ..Ik ben een vriend van Robert van Zanten. Hij
is vanavond zelf verhinderd en vroeg mij even de honneurs waar
te nemen. Hij vond, dat hij dat netjes gezegd had, maar het
meisje twijfelde nog even. „O", zei ze enkel en keek hem aan.
„Peter zag een paar diep-blauwe ogen, die onderzoekend naar
hem opkeken. Hij stak een hand uit en zei met een geforceerde
glimlach „Mag ik me even voorstellen? Ik ben Peter Moldering."
„Milly van van Zanten," antwoordde zij, hem een kleine ge-
handschoende hand toestekend. „Was Robert verhinderd, zei u?"
Peter was weer bijgekomen en dacht: „Zon Rob", een Provin
ciaalse noemde hij dat. Sloeg ik even een flater in het begin.
Maar dat zal ik hem betaald zetten!"
Er drong langzamerhand tot hem door, dat zij nog iets tegen
hem gezegd had. „Pardon," vroeg hij „Ik was even afwezig".
Weer nam zij hem op met haar blauwe ogen en Peter voelde
dat hij onder die blik kleurde. „Ik vroeg of Robert vanavond
verhinderd was." „Ja," antwoordde Peter, die zijn oude kalmte
weer terug gekregen had. „Hij moest naar de gemeenteraad, en
die kon hij niet verzuimen. Dat gaat zo in ons vak." „Oh, bent
u ook journalist?" „Ja" zei Peter. „Maar het lijkt me hier niet de
geschikste plaats om een gesprek te beginnen, vindt u ook niet?
Waar kan ik u heenbrengen? 1
Milly knikte „We zullen naar mijn kamers gaan", zei ze non
chalant. „Een vriendin heeft die voor me opgezocht." „Juist"
zei, Peter, tevreden, dat hij tenminste geen hotel behoefde op te
zoeken. Hij wilde met de kruier afrekenen, maar het meisje was
hem voor. Toen riep hij maar een taxi aan. De kruier sleepte
de koffers achterin en daarna stapten zijn ook in.
Gedurende de rit werd er niet gesproken. Peter schold in ge
dachten Rob uit voor alles wat lelijk was. Zon meisje had best
haar eigen weg gevonden, meende hij. Hij werd uit zijn gepeins
opgeschrikt, doordat de taxi stopte. „Rozengracht, mevrouw, I
mijnheer, zei de chauffeur het portier opentrekkend en aan zijn
pet tikkend. „Verroest," raasde Peter inwending „Nu komt ze 1
nog vlak bij me in de buurt te wonen." „Oké", zei Milly opge
wekt en rekende af. Geholpen door de chauffeur sleepte Peter
de koffers uit de auto.
Een hospita, zoals alle hospita's deed open en Milly stelde
zich voor. „Aha zei de vrouw. „Ik weet er van. Komt u maar
mee." Zij schenen stilzwijgend aan te nemen, dat Peter wel
voor de koffers zou zorgen en met een zucht nam deze dan ook
een der bakbeesten en zeulde die de trap op. Boven hoorde hij
hoe de hospita de nieuwe bewoonster de voordelen der kamer
opsomde. Gelaten daalde hij de trap weer af en haalde de tweede
koffer.
Milly kwam eens aan de trap kijken. „De koffers zijn al bo
ven" stelde ze onbetwistbaar juist vast. Ze pakte er een en
sleepte die de kamer in. Peter greep de tweede en zeulde die
ook naar binnen. De hospita scheen, genoeg gezegd te hebben
en verdween. Milly was op haar bagage gaan zitten, en keek
vergenoegd om zich heen. „Het ziet er hier wel aardig uit, niet?"
vroeg ze „Ik heb eigenlijk nog geen zin om uit te pakken. Doe
ik morgen wel. Zullen we vanavond de stad eens ingaan?"
Peter stond perplex. Het gemak, waarmee zij beslag op hem
legde, overblufte hem totaal. Milly scheen uit zijn zwijgen op te
maken, dat hij met haar voorstel instemde, sloeg hij haar genylon-
de benen over elkaar en viste een doosje cigaretten op uit haar
tas. „Roken? vroeg ze, hem het doosje voorhoudend. Peter
wipte er een uit en keek tersluiks even naar die slanke benen.
Even maar.
„We zouden natuurlijk naar de bioscoop kunnen gaan, maar
daarmee leer ik Amsterdam niet kennen. Een wandeling langs de
grachten?" vroeg ze hem vragend aankijkend, „of zullen we
ergens gezellig gaan zitten? Op het Leidseplein bijvoobeeld. Ik
heb gehoord dat het daar altijd zo gezellig is." Peter dacht aan
de koude wind buiten en besloot vlug. „Het Leidseplein dan
maar. „Je zegt het net alsof je het helemaal niet gezellig vindt",
pruilde Milly, en weer trok dat leuke rimpeltje in haar neusje.
„O, jawel, Reuze gezellig" loog Peter mat. „Goed dan", zei
het meisje. „Een ogenblikje".
Ze rommelde wat in haar tasje en haalde een poederdoos,
spiegeltje, en lipstick te voorschijn. Met vlugge beweginkjes
werkte ze haar gezichtje wat bij. Geboeid keek Peter toe. „Erg
interessant", vroeg Milly, die zijn scherpe blikken voelde. Peter
bloosde weer en verwenste zichzelf om deze blunder. Ze deed
het materiaal weer terug in haar tasje. „Zullen we gaan?" Peter
knikte.
Ze wilde persé door de drukke Leidsestraat naar het Leid
seplein lopen en zuchtend schikte Peter zich in zijn lot. Hij had
een veselijke hekel aan lopen. Later moest hij evenwel toegeven,
dat niets hem zo meegevallen was als die avond. Milly was wer
kelijk heel onderhoudend en ze had hem zelfs nog op de dansvloer
gekregen. Hij, Peter, die in een ondoordacht ogenblik van zijn
jeugd eens dansen had geleerd en het sindsdien niet meer ge
daan had! Om half-twaalf had hij haar teruggebracht met de
belofte nog eens langs te zullen lopen of op te bellen.
Peter was daarna niet meer zoals aanvankelijk in zijn voor
nemen lag naar Rob gerend om deze heer eens flink de
waarheid te zeggen. Hij had daaraan niet meer de minste be
hoefte.
HOOFDSTUK II.
Tevreden las Milly van Zanten de laatste regels nog eens
over en vloeide ze dan zorgvuldig af. Zo, dat was gebeurd. Het
laatste artikel van haar serie over „De rechten van de Vrouw"
was klaar.
Ze leunde achterover in haar stoel en liet haar gedachten de
vrije loop. Het was in het begin niet meegevallen. Men had haar
op de redactie met enige reserve ontvangen. Na enige weken
veranderde echter de sfeer. En Milly, had reden tot gerecht
vaardigde trots. Want men waardeerde haar al spoedig, al
was het voor haar collega's niet gemakkelijk geweest om in
haar niet het onervaren leerlingetje te zien. Maar ze had ten
slotte een flinke opleiding gehad en was zich dat wel bewust.
Een jaar in Parijs had haar tevens vertrouwd gemaakt met het
leven in een grote stad.
Ze glimlachte ineens bij de herinnering aan de avond van
haar aankomst in Amsterdam. Die Peter Moldering! Aan zijn
gezicht en zijn houding meende ze gezien te hebben, dat hij
haar heel anders voorgesteld had. Aardige kerel wel. Eerst een
beetje onbeholpen en verlegen, maar dat was gauw verdwenen.
Zou hij ook zon verstokte vrijgezel zijn als Robert?
Bij de gedachte aan haar neef krulde haar neusje zich ver
achtelijk. Hij had haar eens onomwonden gezegd, dat hij de
journalistiek niets voor vrouwen vond. Poe, wat dacht hij wel!
Alsof de heren der schepping alleen de kunst verstonden hun
gedachten op een behoorlijke manier op papier te zetten. Haar
laatste serie had wel duidelijk bewezen, dat zij ook wel voor
de journalistiek geschikt was. De baas was maar wat tevreden
en uit de reacties van lezeressen, had ze wel bemerkt, dat die
haar ook wisten te waarderen.
Haar gedachten gingen weer terug naar Peter. Hij danste goed
veel te goed voor iemand, die zoals hij zelf beweerde, in geen
jaren op de dansvloer had gestaan. Hij zag er aardig uit met
zijn blonde bos krullen en had tenminste niet zo'n pedant snor
retje als neef Robert.
Robert had haar gezegd, dat geen van de Amterdamse jour
nalisten zo goed op de hoogte was, van hetgeen zich in de Am
sterdamse havenbuurten afspeelde als Peter. Vreemd, dat
iemand als hij zich daarvoor interesseerde. Plotseling schoot haar
iets te binnen. Verdraaid, dat was iets! Peter Moldering was
op de hoogte, kende de Amsterdamse onderwereld! Juist van
middag hadden haar vriendin en zij het er nog over gehad, dat
daar verschrikkelijke toestanden bestonden. De vrouwen werden
daar behandeld als slavinnen en soms zoals de vriendin
fluisterend opmerkte als zodanig ook verkocht. „Blanke sla
vinnen" had het meisje haar genoemd en ze had er aan toege
voegd, dat men er niet gemakkelijk iets over te weten kwam.
Was dat geen goed onderwerp voor een nieuwe artikelenreeks?
Als ze nu Peter's hulp eens inriep? Hij zou haar wegwijs kun
nen maken in de havenbuurten. Meteen bekroop haar de twijfel.
Zou hij dat wel doen? Zou hij niet net zo zijn, als haar neef
Robert? Ze waren toch vrienden? Als dat zo was dan hoefde ze
op zijn hulp niet te rekenen. Dat soort mannen vond het abso
luut geen werk voor vrouwen om in de havenbuurten kopij op
te doen. Onverdragelijke kerels! Maar ze schoot in de lach bij
de gedachte, dat zij hier Peter al uit zat te maken, terwijl zij
nog niet eens wist, hoe hij er over dacht. eZ woog de voor- en
nadelen, die verbonden waren aan het in de arm nemen van
Peter tegen elkaar af. Wat zou hij denken.
Luid en doordringend rinkelde de telefoon naast haar. Ze
pakte de hoorn en zei automatisch: „Milly van Zanten" „Met
Rob. Zeg moet je eens luisterenWel vijf minuten luister
de de geduldig naar een omstandig verhaal van Robert over
een boek, dat hij niet had en toch zo nodig eens even in moest
zien. Het kwam er op neer, dat hij vroeg of zij het soms had.
Ze kon dit bevestigen en beloofde het morgen even te brengen.
Ze kwam toch vlak bij hem in de buurt. Toen Robert, tevreden
gesteld, af wilde bellen, vroeg ze ineens: „Weet jij het adres
van Peter Moldering, je vriend?" „Jawel, hij woont op de Ro
zengracht. Het nummer weet ik niet, maar„Wat toevallig!
Ook op de Rozengracht. Dan wonen we vlak bij elkaar, Afijn,
bedankt zover." Ze wierp de hoorn weer op de haak en stond
op. Ze liep naar het venster en ging daar naar buiten zitten kij
ken.
Het scheen, dat Peter Moldering zich na de „ontmoeting" met
Milly van Zanten, die in zijn vrijgezellenleven haast een „uit
spatting" mocht heten, nog meer teruggetrokken had. Af en toe
zweefde hem nog wel eens een blond hoofdje met hel-blauwe
ogen en een kers-rood pruimenmondje voor de geest, maar dat
beeld schoof hij weer zo snel mogelijk van zich af.
„Wat drommel", dacht hij dan wrevelig. „Ik lijk wel een
schooljongen. Het ontbreekt er maar aan, dat ik versjes op ga
schrijven."
Hij begroef zich dan weer in zijn werk en schreef, of zijn
leven er van af hing. Met Robert had hij het nog even over
de avond met Milly gehad, toen deze de volgende dag was
komen vragen, hoe hij het er af gebracht had. „Best", had hij
kort gezegd. „Maar knap in het vervolg toch even je eigen
zaakjes op. Dat heb ik veel liever." Nadien had hij terloops iets
over haar gehoord. Ze scheen nogal succes te hebben, zoals
Robert vaag opmerkte. Verder werd zij niet meer aangeroerd in
hun gesprekken.
Daarom voor aardappels, groenten en
fruit naar De Goedkope Groentenhal.
Wij geven deze week als reclame,
om U de kwaliteit te laten proeven
10 kg grote aardappelen voor slechts f 1 80
Onze nieuwe aardappelen, gratis
geschrabd, kosten 18 ct per kg.
Ook met groenten zijn wij goedkoop
Andijvie (desgew gratis gesr.) 25 ct p kg.
Rhabarber 25 ct p 1 V2 kg.
Harde Uien 25 ct p. 2 kg.
Pracht gele of groene Komkommers
25 ct. p. stuk
Sla, 3 mooie kroppen, 25 ct.
Tuinbonen met bonenkruid, 3 kg voor f 1.-
Voorts prachtige Bloemkool, mooie bos
Wortelen 35 ct. per bos, gratis geschrabd
Als extra reclame geven wij deze
week, let wel op....
1 kg Tomaten 75 ct.
12 heerlijke zoete Sinaasappelen f 1.00
Voorts Spitskool, prachtige Spinazie, bos
Uien, Snijbonen, Sperciebonen, Peulen,
Kersen, Aardbeien, Perziken, Pruimen,
Grape fruit.
1 heerlijke fles ranja, prima kwaliteit,
slechts 79 ct.
Wij hebben Opperdoeser aardappelen en
Rode Muizen.
En dan onze vers gebrande PINDA's,
75 ct. per V2 kg.
Alléén in
Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069
Waar je 200 gr. heerlijke soepgroenten
kunt krijgen voor slechts 25 ct.
Des Zondags geopend,
ook voor geschrabde aardappelen
het enigste middel tegen transpi
rerende voeten f 2.95
Herstellingen naar de eis van uw
schoenen en de stand uwer voeten
KERKSTRAAT - BERGEN
ÜJ
c/3
H
3
N
O
pa
Co
r-1
ra
Z
Apoth. Ass.
Dorpsstraat 18 - Tel. 2383 - Bergen.
Kerkstraat 4
Tel. 2028
1 pd Doorr. OSSELAPPEN
V2 pd- VET
1 pd. GEHAKT
>/2 pd. VET
5 pd. VET
1 pd. VET SPEK
72 pd. METWORST
V2 pd. LEVERWORST
1 V2 ons BOTERHAMWORST
f 2.00
f 2.00
f 2.75
f 1.00
f 1.25
f 0.50
Het beste adres voor al Uw
(Verbouw en nieuwbouw)
is
Loudelsweg 7 ls, Bergen - Uitenbosch-
straat 55, Alkmaar, Tel. 5123 K 2200
Gedipt. Belastingconsulent
Jaap Weyandweg 5, - Bergen.
Lid Nederlands College voor
Belastingconsulenten. Tel. 2635
Verzorgt Uw
BOEKHOUDING
en BELASTINGZAKEN
Dorpsstraat 6 - Bergen
RIjWIEL en BROMMERS VERHUUR
Speciale inrichting voor het
tanken van brommers.
Agent vant
BERINI - SOLEX
VICTORIA - BOY en
AVAROS
Wij verhuren en verkopen
Verder prima gebruikt
Huisraad
Marinestraat 21, Egmond a. Z
Telefoon 459
Dagelijks geopend