S DANSEN NIEUWLAND V 12 antwoordt niet k //Dt Dat AnUtts D. KONING CH00LB0EKEN AUTO's ZONDER CHAUFFEUR W'/M Café Nieuwendijk Muziek «De Mirlitons» Stotuij H00GY0RST Statyeüj. Fa. A. C. Seewald Zn. GR AN IET WERK P. DE Z0RZI 6 Zns. ücijql tyij. fyastzH 1 Boekhandel C. OLDENBURG Garage FEUILLETON Bij ons kopen is geld sparen! De Goedkope Groentenhal ScUuUn-plaslU intefrzaattïes groen en wit f 1.00 Weei 't, »De Vijzel« heelt 't. ZONNEBRAND OLIËN z; 5 o <c ca z z 2 P ARTIKELEN H. D. KLAASEN W. P. L. BORST GARAGE P. BOOD prima ledikanten en kapok bedsteden Verkooplokaal „De BaGht" WEEKRECLAME '/2 kg. GEHAKT half om half Vj kg. LEVERWORST l/2 kg. Gekookte METWORST >/2 kg. BLOEDWORST 1 f 1.25 f 0.60 f 1.40 f 0.75 /2 kg Doorr. VARKENSLAPPEN f 1.40 f 0 30 f 0 50 100 gr. KINNEBAKSHAM 100 gr. Gelardeerde LEVER 2V2 kg. GEDRAAID VET of REUZEL f 2.75 Thans verkrijgbaar zoutlose LEVER PASTEI en HAMWORST in blikjes van 100 gram. DORPSSTRAAT 52 - BERGEN levert Laanweg 35, Schoorl, Tel. 268 Gedurende de Kermis iedere avond. Aanvang 8 uur. Een advertentie in dit blad, heeft altijd nog succes gehad BREELAAN 52 BERGEN TEL. 2200 Hcwexsi is er a.\ v/oof. 1 6Wis de Syy c; dexe wlU e&ecWis P«ter eari-^o kCenPt*#***:*?Hij «%ck.. ev/en On O Wxr4 Ho 1/ A- r. r. j. fcr' I I Wxr-t b*loi!rt«rosi ,.<=Lod KV op* rvsrrrvxcxl Acxl V^l qewooo b die "t.jL^s^raVc;d go. i»C de "*"c.c SV<x»> d CfcrvJ in o g en 4 cVv oav^ w<jsrcVY Hy Qr-y do<r« k-\ed wffti d er 1 jr K e i>cViOt«.WSp ei He*V lyVCV V>er»-«cvLsoT Wy »vi e©r> dóepe 'cjroe^e drckoilCoVK ^rjt UAiieK» dc bowlen lrvav>^t de Q-VS »v\ od' •>rer^u^v^e vAs d^ Wee\ c^oed pevvV in ckeAe i-cxs^qS. Kd -toes*ev vcUv^t de VerSNcxg - €-C nC^CXf loe>V"e_r-> ov^ vtxo doo^cxii- <x\\ea He toeKWfe rvxcuxr s verder ovv> een co? pleir +e v.^der, hel cj.,4 s/Ci Door: PIKE NORTON WILL'S „Jazei Peter wreed. „Het is vandaag de zeventiende. Ik kan daar ook niets aan doen. Het is mijn kalender, die dat zegt. Kijk maar". Hij viste een zakboekje uit zijn colbertje op en sloeg het open. En het stond er. In al zijn onaanvechtbaarheid: Woensdag 17 Januari. Robert begroef zijn hoofd in zijn armen. „Vanavond", kreunde hij. „Vanavond komt ze al. En ik heb nog geen kamers, nietsniets heb ik voor haar klaar en ik ben vanavond nog bezet bovendien." Ook Peter keek nu even onthutst. „Ben je vanavond bezet?" vroeg hij ten overvloede. Stom knikte Robert. „Ik moet van avond naar die gemeenteraad. Ik móet er naar toe. Het is te belangrijk om te laten schieten". Dan ineens veerde hij weer overeind. „Peter", zei hij. „Jij bent vanavond vrij en bovendien mijn beste vriend. Jij moet haar in een hotel stoppen, enNou ja verder zie je zelf maar!" Verwachtingsvol staarde hij Peter aan. „Toe nou", schrok Peter. „Ik"Jawel", zei Robert, „jij zult je vriend in deze benauwde uren toch niet in de steek laten?" Pathetisch stak hij zijn handen uit. „Ik ben een eerzaam vrijgezel en kan me met zulke zaken niet inlatenRobert weerde zijn tegenwerpingen met een beslist handgebaar af. „Jij had net zo n praatjes en je zei me precies hoe ik dat moet doen. Nu heb je de gelegenheid om te tonen, dat het ook werkelijk zo is. Het was toch niets bijzon ders?" „Mooie boel", sputterde Peter. „Mijn lieve vriend krijgt damesbezoek en ik zal ze moeten ontvangen. Je durft zeker zelf niet, hè? Je weet heel goed ,dat ik niet kan vanwege m'n werk. Anders zou ik het zelf heus wel gedaan hebben." Robert vatte weer moed, nu het eerste deel van zijn taak zo mooi van zijn schouders gewenteld werd, en dan vervolgde hij met veel pathos: „Zou jij nu heus een meisje, dat volkomen „weltfremd" is en zo uit de provincie in een drukke stad ver zeild raakt, aan haar lot overlaten? Zou jij haar zonder bescher ming tegen alle duistere gevaren en sujetten hier rond durven laten lopen?" „Gerust", zei Peter, terwijl er pretlichtjes in zijn ogen dansten. Hij begreep, waar die bluf en die welbespraakt heid ineens vandaan kwamen. Overbluft staarde Robert hem aan. Dan begon hij stom te grinneken. „Je doet het toch?" vroeg hij. „Goed dan", gaf Peter zich gewonnen. „Hoe laat komt ze en hoe ziet ze er uit?" „Om acht uur komt haar trein aan en ze draagt een rode bloem in haar knoopsgat. Je pikt haar er natuurlijk onmiddellijk tussen uit, want ze zal wel up-to-date gekleed zijn." „Alsof ik daar verstand van heb" protesteerde Peter. „Afijn", vervolgde hij dan philosophisch. „We zullen wel zien. In het erg ste geval ga ik wel naar het politiebureau en vraag, of daar soms een huilend en om haar popje vragend meisje is binnen gebracht." Robert schoot in een luide lach en voelde zich weer geheel opgelucht. „Fijne vent, die Peter", dacht hij. De „fijne-vent Peter zat onderwijl knap met het geval in zijn maag. Hij vroeg zich af, wat hij doen moest. Voor geen geld zou hij dat echter aan Robert bekend hebben. Na nog wat over algemene dingen gepraat te hebben, ver dween Robert naar zijn eigen kamers. Hij drukte Peter echter eerst nog op het hart vooral niet te vergeten naar het station te gaan. „Alsof ik dat vergeten zou", bromde Peter tegen zichzelf. „Ik voel me nu al als een actief lid van de Vereniging Voor Bescher ming Van Meisjes. „Wat zeg jij daar nu van" praatte hij tegen Bob. „Nu moet je eerzame vrijgezellenbaas naar het station om een wildvreemd meisje af te halen." Bob kwispelde met zijn staart en scheen hem een knipoogje te willen geven. Zuchtend draaide Peter zich af en keek op zijn horloge. „Half zes.' mompelde hij. „Zal ik met de jeep gaan? Nee, dat is geen wagen, waarmee je een meisje af kunt halen. Ge woon met de tram naar Centraal en dan met een taxi terug. Verder zullen we eerst maar eens gaan eten, want anders wordt het te laat." Om kwart voor acht stond er aan het Centraal Station tus sen de andere wachtende een keurig geklede heer, die ietwat nerveus om zich heen zag. Om de haverklap raadpleegde hij zij horloge en keek dan weer spiedend naar de uitgang. „Het is irög vroeg", bromde hij dan in zich zelf en begon wat heen en weer te drentelen. Een enkele reizigster verliet het station, maar ze droeg ge enrode bloem. „Ik ben toch benieuwd hoe ze er uit zal zien", dacht hij en schoot in de lach, bij de gedachte: dat het wel lang geleden was, dat hij voor het laatst een afspraakje had gehad en op een meis je had staan wachten. De laatste jaren was het er in ieder geval niet meer bij geweest. Tergend langzaam kropen de wijzers van zijn horloge over de wijzerplaat. Peter snoot zijn neus, kuchte eens en kroop dan nog dieper weg in de kraag van zijn jas. Door de controle kwam dan ineens een grote groep reizigers naar buiten. Gespannen keek Peter toe. Steeds meer mensen kwamen naar buiten. Sommigen snelden naar echtgenoten of verloofdes en er volgde een stormachtige verwelkoming. Ande ren haastten zich naar bus of tram. Langzamerhand begon de stroom wat minder te worden. Pe ter begon al ongerust te worden, toen de deuren ineens weer openzwaaiden en er een kruier verscheen, die een paar levens grote koffers torste. Achter hem trippelde een hel-blond meisje, modieus gekleed en met een klein hoedje cocquet achter op haar hoofdje. Onverschillig nam Peter haar even op, maar dan viel zijn mon ineens wijd open van verbazing. Ze droeg op haar gele mantel een hel rode corsage! Het meisje keek even zoekend rond, zag toen Peter en kwam met een glimlach op hem toe, onderwijl de kruier een teken gevend even te wachten. „Hallo", zei ze, „Bent u mijn neef Ro bert?" „Needat is te zeggen jaik benMet opge trokken wenkbrauwen keek het meisje hem aan. „Neen en ja?" vroeg ze. „O, maar dan bent u mijn neef natuurlijk niet." Ze trok haar neusje even op (Peter moest bekennen dat dat haar allerliefst stond) en merkte op „Hij is dan zeker die afspraak weer vergeten." „Luistert u eens, juffrouw," kwam Peter in eens in actie, ..Ik ben een vriend van Robert van Zanten. Hij is vanavond zelf verhinderd en vroeg mij even de honneurs waar te nemen. Hij vond, dat hij dat netjes gezegd had, maar het meisje twijfelde nog even. „O", zei ze enkel en keek hem aan. „Peter zag een paar diep-blauwe ogen, die onderzoekend naar hem opkeken. Hij stak een hand uit en zei met een geforceerde glimlach „Mag ik me even voorstellen? Ik ben Peter Moldering." „Milly van van Zanten," antwoordde zij, hem een kleine ge- handschoende hand toestekend. „Was Robert verhinderd, zei u?" Peter was weer bijgekomen en dacht: „Zon Rob", een Provin ciaalse noemde hij dat. Sloeg ik even een flater in het begin. Maar dat zal ik hem betaald zetten!" Er drong langzamerhand tot hem door, dat zij nog iets tegen hem gezegd had. „Pardon," vroeg hij „Ik was even afwezig". Weer nam zij hem op met haar blauwe ogen en Peter voelde dat hij onder die blik kleurde. „Ik vroeg of Robert vanavond verhinderd was." „Ja," antwoordde Peter, die zijn oude kalmte weer terug gekregen had. „Hij moest naar de gemeenteraad, en die kon hij niet verzuimen. Dat gaat zo in ons vak." „Oh, bent u ook journalist?" „Ja" zei Peter. „Maar het lijkt me hier niet de geschikste plaats om een gesprek te beginnen, vindt u ook niet? Waar kan ik u heenbrengen? 1 Milly knikte „We zullen naar mijn kamers gaan", zei ze non chalant. „Een vriendin heeft die voor me opgezocht." „Juist" zei, Peter, tevreden, dat hij tenminste geen hotel behoefde op te zoeken. Hij wilde met de kruier afrekenen, maar het meisje was hem voor. Toen riep hij maar een taxi aan. De kruier sleepte de koffers achterin en daarna stapten zijn ook in. Gedurende de rit werd er niet gesproken. Peter schold in ge dachten Rob uit voor alles wat lelijk was. Zon meisje had best haar eigen weg gevonden, meende hij. Hij werd uit zijn gepeins opgeschrikt, doordat de taxi stopte. „Rozengracht, mevrouw, I mijnheer, zei de chauffeur het portier opentrekkend en aan zijn pet tikkend. „Verroest," raasde Peter inwending „Nu komt ze 1 nog vlak bij me in de buurt te wonen." „Oké", zei Milly opge wekt en rekende af. Geholpen door de chauffeur sleepte Peter de koffers uit de auto. Een hospita, zoals alle hospita's deed open en Milly stelde zich voor. „Aha zei de vrouw. „Ik weet er van. Komt u maar mee." Zij schenen stilzwijgend aan te nemen, dat Peter wel voor de koffers zou zorgen en met een zucht nam deze dan ook een der bakbeesten en zeulde die de trap op. Boven hoorde hij hoe de hospita de nieuwe bewoonster de voordelen der kamer opsomde. Gelaten daalde hij de trap weer af en haalde de tweede koffer. Milly kwam eens aan de trap kijken. „De koffers zijn al bo ven" stelde ze onbetwistbaar juist vast. Ze pakte er een en sleepte die de kamer in. Peter greep de tweede en zeulde die ook naar binnen. De hospita scheen, genoeg gezegd te hebben en verdween. Milly was op haar bagage gaan zitten, en keek vergenoegd om zich heen. „Het ziet er hier wel aardig uit, niet?" vroeg ze „Ik heb eigenlijk nog geen zin om uit te pakken. Doe ik morgen wel. Zullen we vanavond de stad eens ingaan?" Peter stond perplex. Het gemak, waarmee zij beslag op hem legde, overblufte hem totaal. Milly scheen uit zijn zwijgen op te maken, dat hij met haar voorstel instemde, sloeg hij haar genylon- de benen over elkaar en viste een doosje cigaretten op uit haar tas. „Roken? vroeg ze, hem het doosje voorhoudend. Peter wipte er een uit en keek tersluiks even naar die slanke benen. Even maar. „We zouden natuurlijk naar de bioscoop kunnen gaan, maar daarmee leer ik Amsterdam niet kennen. Een wandeling langs de grachten?" vroeg ze hem vragend aankijkend, „of zullen we ergens gezellig gaan zitten? Op het Leidseplein bijvoobeeld. Ik heb gehoord dat het daar altijd zo gezellig is." Peter dacht aan de koude wind buiten en besloot vlug. „Het Leidseplein dan maar. „Je zegt het net alsof je het helemaal niet gezellig vindt", pruilde Milly, en weer trok dat leuke rimpeltje in haar neusje. „O, jawel, Reuze gezellig" loog Peter mat. „Goed dan", zei het meisje. „Een ogenblikje". Ze rommelde wat in haar tasje en haalde een poederdoos, spiegeltje, en lipstick te voorschijn. Met vlugge beweginkjes werkte ze haar gezichtje wat bij. Geboeid keek Peter toe. „Erg interessant", vroeg Milly, die zijn scherpe blikken voelde. Peter bloosde weer en verwenste zichzelf om deze blunder. Ze deed het materiaal weer terug in haar tasje. „Zullen we gaan?" Peter knikte. Ze wilde persé door de drukke Leidsestraat naar het Leid seplein lopen en zuchtend schikte Peter zich in zijn lot. Hij had een veselijke hekel aan lopen. Later moest hij evenwel toegeven, dat niets hem zo meegevallen was als die avond. Milly was wer kelijk heel onderhoudend en ze had hem zelfs nog op de dansvloer gekregen. Hij, Peter, die in een ondoordacht ogenblik van zijn jeugd eens dansen had geleerd en het sindsdien niet meer ge daan had! Om half-twaalf had hij haar teruggebracht met de belofte nog eens langs te zullen lopen of op te bellen. Peter was daarna niet meer zoals aanvankelijk in zijn voor nemen lag naar Rob gerend om deze heer eens flink de waarheid te zeggen. Hij had daaraan niet meer de minste be hoefte. HOOFDSTUK II. Tevreden las Milly van Zanten de laatste regels nog eens over en vloeide ze dan zorgvuldig af. Zo, dat was gebeurd. Het laatste artikel van haar serie over „De rechten van de Vrouw" was klaar. Ze leunde achterover in haar stoel en liet haar gedachten de vrije loop. Het was in het begin niet meegevallen. Men had haar op de redactie met enige reserve ontvangen. Na enige weken veranderde echter de sfeer. En Milly, had reden tot gerecht vaardigde trots. Want men waardeerde haar al spoedig, al was het voor haar collega's niet gemakkelijk geweest om in haar niet het onervaren leerlingetje te zien. Maar ze had ten slotte een flinke opleiding gehad en was zich dat wel bewust. Een jaar in Parijs had haar tevens vertrouwd gemaakt met het leven in een grote stad. Ze glimlachte ineens bij de herinnering aan de avond van haar aankomst in Amsterdam. Die Peter Moldering! Aan zijn gezicht en zijn houding meende ze gezien te hebben, dat hij haar heel anders voorgesteld had. Aardige kerel wel. Eerst een beetje onbeholpen en verlegen, maar dat was gauw verdwenen. Zou hij ook zon verstokte vrijgezel zijn als Robert? Bij de gedachte aan haar neef krulde haar neusje zich ver achtelijk. Hij had haar eens onomwonden gezegd, dat hij de journalistiek niets voor vrouwen vond. Poe, wat dacht hij wel! Alsof de heren der schepping alleen de kunst verstonden hun gedachten op een behoorlijke manier op papier te zetten. Haar laatste serie had wel duidelijk bewezen, dat zij ook wel voor de journalistiek geschikt was. De baas was maar wat tevreden en uit de reacties van lezeressen, had ze wel bemerkt, dat die haar ook wisten te waarderen. Haar gedachten gingen weer terug naar Peter. Hij danste goed veel te goed voor iemand, die zoals hij zelf beweerde, in geen jaren op de dansvloer had gestaan. Hij zag er aardig uit met zijn blonde bos krullen en had tenminste niet zo'n pedant snor retje als neef Robert. Robert had haar gezegd, dat geen van de Amterdamse jour nalisten zo goed op de hoogte was, van hetgeen zich in de Am sterdamse havenbuurten afspeelde als Peter. Vreemd, dat iemand als hij zich daarvoor interesseerde. Plotseling schoot haar iets te binnen. Verdraaid, dat was iets! Peter Moldering was op de hoogte, kende de Amsterdamse onderwereld! Juist van middag hadden haar vriendin en zij het er nog over gehad, dat daar verschrikkelijke toestanden bestonden. De vrouwen werden daar behandeld als slavinnen en soms zoals de vriendin fluisterend opmerkte als zodanig ook verkocht. „Blanke sla vinnen" had het meisje haar genoemd en ze had er aan toege voegd, dat men er niet gemakkelijk iets over te weten kwam. Was dat geen goed onderwerp voor een nieuwe artikelenreeks? Als ze nu Peter's hulp eens inriep? Hij zou haar wegwijs kun nen maken in de havenbuurten. Meteen bekroop haar de twijfel. Zou hij dat wel doen? Zou hij niet net zo zijn, als haar neef Robert? Ze waren toch vrienden? Als dat zo was dan hoefde ze op zijn hulp niet te rekenen. Dat soort mannen vond het abso luut geen werk voor vrouwen om in de havenbuurten kopij op te doen. Onverdragelijke kerels! Maar ze schoot in de lach bij de gedachte, dat zij hier Peter al uit zat te maken, terwijl zij nog niet eens wist, hoe hij er over dacht. eZ woog de voor- en nadelen, die verbonden waren aan het in de arm nemen van Peter tegen elkaar af. Wat zou hij denken. Luid en doordringend rinkelde de telefoon naast haar. Ze pakte de hoorn en zei automatisch: „Milly van Zanten" „Met Rob. Zeg moet je eens luisterenWel vijf minuten luister de de geduldig naar een omstandig verhaal van Robert over een boek, dat hij niet had en toch zo nodig eens even in moest zien. Het kwam er op neer, dat hij vroeg of zij het soms had. Ze kon dit bevestigen en beloofde het morgen even te brengen. Ze kwam toch vlak bij hem in de buurt. Toen Robert, tevreden gesteld, af wilde bellen, vroeg ze ineens: „Weet jij het adres van Peter Moldering, je vriend?" „Jawel, hij woont op de Ro zengracht. Het nummer weet ik niet, maar„Wat toevallig! Ook op de Rozengracht. Dan wonen we vlak bij elkaar, Afijn, bedankt zover." Ze wierp de hoorn weer op de haak en stond op. Ze liep naar het venster en ging daar naar buiten zitten kij ken. Het scheen, dat Peter Moldering zich na de „ontmoeting" met Milly van Zanten, die in zijn vrijgezellenleven haast een „uit spatting" mocht heten, nog meer teruggetrokken had. Af en toe zweefde hem nog wel eens een blond hoofdje met hel-blauwe ogen en een kers-rood pruimenmondje voor de geest, maar dat beeld schoof hij weer zo snel mogelijk van zich af. „Wat drommel", dacht hij dan wrevelig. „Ik lijk wel een schooljongen. Het ontbreekt er maar aan, dat ik versjes op ga schrijven." Hij begroef zich dan weer in zijn werk en schreef, of zijn leven er van af hing. Met Robert had hij het nog even over de avond met Milly gehad, toen deze de volgende dag was komen vragen, hoe hij het er af gebracht had. „Best", had hij kort gezegd. „Maar knap in het vervolg toch even je eigen zaakjes op. Dat heb ik veel liever." Nadien had hij terloops iets over haar gehoord. Ze scheen nogal succes te hebben, zoals Robert vaag opmerkte. Verder werd zij niet meer aangeroerd in hun gesprekken. Daarom voor aardappels, groenten en fruit naar De Goedkope Groentenhal. Wij geven deze week als reclame, om U de kwaliteit te laten proeven 10 kg grote aardappelen voor slechts f 1 80 Onze nieuwe aardappelen, gratis geschrabd, kosten 18 ct per kg. Ook met groenten zijn wij goedkoop Andijvie (desgew gratis gesr.) 25 ct p kg. Rhabarber 25 ct p 1 V2 kg. Harde Uien 25 ct p. 2 kg. Pracht gele of groene Komkommers 25 ct. p. stuk Sla, 3 mooie kroppen, 25 ct. Tuinbonen met bonenkruid, 3 kg voor f 1.- Voorts prachtige Bloemkool, mooie bos Wortelen 35 ct. per bos, gratis geschrabd Als extra reclame geven wij deze week, let wel op.... 1 kg Tomaten 75 ct. 12 heerlijke zoete Sinaasappelen f 1.00 Voorts Spitskool, prachtige Spinazie, bos Uien, Snijbonen, Sperciebonen, Peulen, Kersen, Aardbeien, Perziken, Pruimen, Grape fruit. 1 heerlijke fles ranja, prima kwaliteit, slechts 79 ct. Wij hebben Opperdoeser aardappelen en Rode Muizen. En dan onze vers gebrande PINDA's, 75 ct. per V2 kg. Alléén in Dorpsstraat 86 - Bergen - Tel. 2069 Waar je 200 gr. heerlijke soepgroenten kunt krijgen voor slechts 25 ct. Des Zondags geopend, ook voor geschrabde aardappelen het enigste middel tegen transpi rerende voeten f 2.95 Herstellingen naar de eis van uw schoenen en de stand uwer voeten KERKSTRAAT - BERGEN ÜJ c/3 H 3 N O pa Co r-1 ra Z Apoth. Ass. Dorpsstraat 18 - Tel. 2383 - Bergen. Kerkstraat 4 Tel. 2028 1 pd Doorr. OSSELAPPEN V2 pd- VET 1 pd. GEHAKT >/2 pd. VET 5 pd. VET 1 pd. VET SPEK 72 pd. METWORST V2 pd. LEVERWORST 1 V2 ons BOTERHAMWORST f 2.00 f 2.00 f 2.75 f 1.00 f 1.25 f 0.50 Het beste adres voor al Uw (Verbouw en nieuwbouw) is Loudelsweg 7 ls, Bergen - Uitenbosch- straat 55, Alkmaar, Tel. 5123 K 2200 Gedipt. Belastingconsulent Jaap Weyandweg 5, - Bergen. Lid Nederlands College voor Belastingconsulenten. Tel. 2635 Verzorgt Uw BOEKHOUDING en BELASTINGZAKEN Dorpsstraat 6 - Bergen RIjWIEL en BROMMERS VERHUUR Speciale inrichting voor het tanken van brommers. Agent vant BERINI - SOLEX VICTORIA - BOY en AVAROS Wij verhuren en verkopen Verder prima gebruikt Huisraad Marinestraat 21, Egmond a. Z Telefoon 459 Dagelijks geopend

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1954 | | pagina 4