32
AUTO's zonder chauffeur
NIEUWLAND
MAASEN UW SLAGER
O.
MEIJER
fkisdaad en JtieQde
V
(I IIINUIIM
PULMO
Garage
U dacht misschien, dat stift wet
DE LEEUW VAN SCH00RL
Radio
Televisie
RADIO - TELEVISIE
S-cndettfh
DE HAAN'S Boekhandel
Een ruime keuze geschenken vindt U in
,,'t B0ERENHUYS"
op een oceaanstomer
Weet 't DE VIJZEL heeft 't
HUISBRANDOLIE
Slagerij
L. C. BISKANTER
D
E
R
0
D
E
S
T
1
E
R
Een verhaal uit de tijd van de voortrekkers en^pioniers
en schele paeo
-4
BREELAAN 12 - BERGEN - TELEF. 2123
AAN DE TOP
TELEFOON 2452
BERGEN
WARMWATERZAKKEN
z
z
HL D. KLAASEN
W. SCHOTTEN
Afslag Rund- cn Varkensvlees
POULETf 1.60
GEHAKTf 1.50
METWORSTf 1.35
BLOEDWORSTf 0.75
LEVERWORSTf 0.75
GEHAKT h.o.hf 1.35
SCHOUDERCARBONADE
R1BCARBONADE
HAASCARBONADE
MAGERE LAPPEN
B'J D£ AAH BUK VAH D£ gewa-
pehde /nd/anen tnekt eeh peh
tu/rens zbn be vol ven
TOO AT P£ INDIANEN
D£ M£DK'JA2m,DIE
HU VAN De FAM!
<-'£ LALOU GE- j
STOLEN (f
HEEFT
H/er SCH'E-
TEN. IET
op iwAt
i^/KDOE?
BREELAAN 52
BERGEN
TEL. 2200
maar hoesten is vaak gevaarlijker dan U denkt. Wees er
tijdig bij en voorkom erger. Een fles PULMO helpt U snel
en doeltreffend. De meest verkochte hoestdrank ter wereld
met de dubbele werking.
HAAL NOG VANDAAG UW FLES PULMO IN HUIS
Drogisterij - Here weg 21 Tel* 382 - Schoorl Giro 321882
geneest de hoest, werkt opwekkend
Vrijdag en Zaterdag
150 gram Ham
150 gram Pekelvlees
150 gram Lunchworst
150 gram Leverworst
250 gram Metworst
250 gram Leverworst
f 0.75
f 0.65
f 0.50
f 0.30
f 1.20
500 gr. Schouder Karbonade f 1.55
500 gr. Ribkarbonade f 1.75
500 gr. Magere Osselappen f 1.88
500 gr. Riblappen f 1.88
500 gr. Doorr. Osselappen f 1.50
500 gr. Gesmolten Vet f 0.58
21/2 kQ Gemalen vet f 2.
DINSDAG Rookworst dag
per 100 gram f 0.40
Worst is welkom zegt de Sint.
Zie onze extra gevulde Sint-
Nicolaas-etalage, er is vast iets
voor U bij in de prijs die U past.
Maandag is de zaak ook
's middags open
Woensdag U weet het
500 gr. Gehakt h.o.h. f 1.38
250 gr. Metworst f 0.73
Ruïnelaan 3
Telefoon 2514
Bergen
Pracht nieuwe serie, verlaagde prijzen. Vraagt demonstratie en conditie.
Reparaties van alle merken Radiotoestellen,
desgewenst in één dag gereed.
Aristona - Blaupunkt - Braun - Grundig - Philips
is de prachtige ROMAN
Zelden zult U nogmaals zo'n
boeiend boek lezen.
van HOWARD SPRING
weer verkrijgbaar
In prachtband slechts f 10.-
JUWELIER
ANTIQUAIR
GOUDEN EN ZILVEREN SIERADEN EN GEBRUIKSVOORWERPEN
ANTIEKE MEUBELEN KOPER TIN PORCELEIN CURIOSA
ECHT BLAUW DELFTS AARDEWERK „DE PORCELEYNE FLES
(Te Bergen 6 omstreken alleen verkrijgbaar in onze zaak Ruïnelaan 8)
Gordon mompelde binnensmonds iets bij deze zin en zijn buur
vrouw keek hem snel even aan. ,,Ik heb horen vertellen, dat hij
dood isfluisterde zij zacht. „Daar klopt iets niet.' Gordon
veinsde haar niet verstaan te hebben en gaf uiterlijk al zijn aan
dacht aan hetgeen de kapitein verder zou zeggen. „Ik verzoek
al de passagiers, die menen iets opgemerkt te hebben die
genen, die ik bedoel, begrijpen mij wel -dit onverwijld aan de
officieren mee te delen. Hoewel wij de dader reeds gesnapt
hebben, zouden wij toch wel graag de achtergrond kennen. Ik
dank u voor uw aandacht.
Er heerste even een stilte aan tafel, toen de kapitein uitge
sproken was. Dan begon men op verschillende plaatsen zachtjes
tegen elkander te spreken. Gordon, die allen nauwlettend gade
sloeg, kon niet opmerken, welke uitwerking de woorden van de
kapitein gehad hadden. Slikte men de verzameling leugens? Mrs.
O'Connell staarde strak voor zich uit en uit niets bleek, dat de
zaak haar bijzónder trof. Gordon's blikken bleven een ogenblik
op haar rusten. Hoewel de vrouw hem niet sympathiek was,
bewonderde hij haar zelfbeheersing. De rij gezichten verder af
kijkend zag hij Miss Marino, die doelloos met haar vork speelde
en geen aandacht had voor haar partner, die vergeefs haar aan
dacht trachtte te verkrijgen. Het meisje scheen met haar ge
dachten mijlen ver weg te zijn.
„Wat denkt u van het geval, mr Jenkins?'' Mrs Woodstock
stelde deze vraag en eiste zijn aandacht.
„Ik ben het volkomen met de kapitein eens," loog Gordon.
„Het is inderdaad een onbelangrijk voorval, dat echter door
ongezonde sensatiezucht opgeblazen kan worden tot verwron
gen proporties. Mrs Woodstock keek hem met een eigenaardige
blik aan. „Ik geloof u niet," zei ze openhartig. „Natuurlijk moet
u het voor het oog van de buitenwereld met uw kapitein eens
zijn. Persoonlijk denkt u er echter anders over. Ik las dat op
uw gezicht." Gordon protesteerde heftig, doch mrs Woodstock
gaf geen antwoord en glimlachte slechts fijntjes.
Na tafel begaf Gordon Jenkins zich aan zijn werk. Het eiste
al zijn aandacht op, en hij dacht niet meer aan de gebeurtenissen,
die hem eerst in beslag genomen hadden. Zozeer was hij in zijn
werk verdiept, dat hij niet bemerkte, dat dokter Merryland
zachtjes de kaartenkamer binnentrad en een ogenblikje stil
lachend achter hem bleef staan. Dan gaf hij hem onverhoeds
een por in zijn ribben, zich tegelijkertijd een halve slag om
draaiend, zodat het leek alsof hij rustig naar buiten stond te
kijken.
„O, wat zijn we weer leuk", bromde Gordon. „Kun je een
ijverig mens niet eens met rust laten? Binnenkort kom ik ook
op je ziekenrapport, wegens een zenuwinstorting, veroorzaakt
door een hevige en onverwachte schrik."
„Het zal me een waar genoegen zijn jou eens onder handen
te nemen", grijnsde dokter Marrylaiid. „Ik zal het gemeenste
en bitterste drankje voor je uitschrijven, reken daarop". Hij
ging in een der stoelen zitten en vroeg: „Hoe vond jij die speech
van de kapitein aan tafel?"
„Nogal dwaas en bovendien klopte het op zijn zachtst
uitgedrukt -niet met de feiten. Waarom gaf hij zo'n ver
wrongen beeld? Het lijkt me erg gevaarlijk. Een passagier, die
toevallig enigszins beter op de hoogte was, had hem, door het
dementeren van bepaalde feiten, lelijk tegen de lamp kunnen
doen lopen. Gelukkig was niemand goed op de hoogte."
Dokter Merryland knikte. „Vjiskenty en hij hebben hem
samen opgesteld. Erg daverend kon ik het nu ook niet noemen.
De passagiers namen er genoegen mee, dat ik overigens het
voornaamste."
„Toch niet allemaal", merkte Gordon op en hij vertelde de
opmerking die mrs Woodstock aan tafel tegen hem gemaakt
had.
„Die dame is vast niet mis," merkte dokter Merryland op.
„Overigens mag jij dan wel eens op de uitdrukking van je
gezicht letten. Je gezicht is vaak een open boek voor degenen,
die scherp opletten. Dat blijkt nu weer overduidelijk."
Gordon trok onverschillig zijn schouders op. „Zij zal zich
er verder niet druk over maken. Zo is ze niet," merkte hij op.
„Overigens ben ik benieuwd of zich nog iemand komt melden,
die iets meer meent te weten."
„Waarom?" vroeg dokter Merryland. ,,De kapitein zal er
toch niet op ingaan. Dat vertelde hij mij tenminste."
„Als het belangrijk is zal ik toch proberen om hem er toe te
brengen het onderzoek voort te zetten. Ik houd van zulke
zaakjes."
„Meester-speurder Gordon Jenkins", zei dokter Merryland
plagend. „Het klinkt niet slecht."
Een flauwe blos kleurde de wangen van de jonge officier.
„Dat is flauw. Ik mag zulke dingen nu eenmaal. Ze breken het
monotone van het dagelijkse werk op het schip een beetje."
Hun gesprek werd gestoord door het binnentreden van een
der jongste stuurlieden, die Gordon meedeelde, dat de kapitein
hem dringend wenste te spreken. „Okay", zei Gordon en hij
verliet het vertrek, terwijl dokter Merryland hem volgde. „Wat
zou hij van me moeten?" vroeg Gordon.
„Hij geeft je vast opdracht om je detective-talent in dienst
van de maatschappij te stellen en deze moordzaak uit te plui
zen," grnnikte de dokter, terwijl hij Gordon een klapje op de
schouders gaf en fluitend een gang insloeg, die naar zijn hospi
taal voerde. Gordon klopte even later aan bij de kapitein en
vond deze met nog een ander op hem wachten.
„Dit is Gordon Jenkins, mijn tweede stuurman", zei de kapi
tein uit zijn stoel opstaande en zich vervolgens tot Gordon
wendend: „Dit is mr Turner, die enkele inlichtingen heeft om
trent het onprettige incident van gisteravond." Gordon boog
even in de richting van de passagier en gaf toen gevolg aan de
uitnodiging van de kapitein om te gaan zitten. „Steekt u maar
van wal", mr Turner. Wij luisteren.
De man glimlachte even verlegen en begon toen: „Ik weet
niet of het iets terzake doet, maar omdat u het vanmorgen aan
tafel vroeg, meen ik verplicht te zijn u dit mee te delen." Hij
zweeg even, Michael Jones knikte hem bemoedigend toe. „Mijn
hut is gelegen naast die van de O'Connels. Een half uur voor
de aanvang van het bal, gisteravond, bevond ik mij in mijn hut
en was geheel onvrijwillig de toehoorder bij een vrij
hevige twist. Ik kon niet horen, waarover deze twist ging, doch
kon alleen uit de stemmen opmaken, dat de twistenden een man
en een vrouw waren. Ik ontmoette tijdens het bal mrs O'Con
nell en meende haar aan haar stem te herkennen als een der
twistenden. Dat is hetgeen ik u wilde vertellen."
Verwachtingsvol keek mr Turner om beurten de beide offi
cieren aan. De kapitein knikte even als in gedachten en vroeg
dan: ,,U weet dus niet waarover deze twist ging?"
Mr Turner schudde het hoofd. „Nee", zei hij, „dat heb ik
niet gehoord."
„Goed", zei de kapitein dan. „Ik dank u in ieder geval voor
de verleende medewerking. Wij zullen verder de zaak uitzoeken
en bewijsmateriaal tegen de persoon, welke wij in verzekerde
bewaring gesteld hebben." Mr Turner stond op, groette de beide
officieren en verdween.
„Dat hebben we alweer gehad", merkte de kapitein op, toen
de man verdwenen was. Vind jij het belangrijk?"
Gordon zweeg tactisch.
„Ik heb hier nog wat", zei kapitein Jones dan. Hij haalde uit
een lade van zijn bureau een voorwerp te voorschijn, dat met
een doek omwikkeld was. „Bekijk dit eens."
Nieuwsgierig boog Gordon zich over het voorwerp. Hij ver
wijderde het omhulsel en vond een sierlijke dolk. Het gevest
van het wapen was met kunstig snijwerk versierd en in het
ivoor waren verschillende edelstenen ingezet. Het lemmet was
vervaardigd van glanzend metaal en Gordon meende, dat het
met de hand vervaardigd moest zijn. „Een mooi stukje werk",
prees hij. „Hoe komt u er aan?"
„Mooi stukje werk?" vroeg de kapitein. „Een gevaarlijk
stukje werk. Dit is het wapen, waarmee Pete O'Connel ver
moord is!"
Gordon floot even tussen zijn tanden. „Het is niet Europess",
merkte hij dan op. „Waar het wel vandaan komt zou ik ook
niet kunnen zeggen.
„Ik voel iets voor hetgeen jij gisteravond opmerkte", begon
dan de kapitein. „Met Vjiskenty, de vertegenwoordiger der
maatschappij, heb ik het geval nog eens uitvoerig besproken en
ook hij voelt er iets voor om heel voorzichtig verder te zoeken.
Niemand mag echter in de gaten hebben dat mijeh
laten wij het noemendat wij enig verder bewijsmateriaal
verzamelen, althans enkele personen nogmaals verder verhoren.
Alleen hetgeen voor de hand ligt zullen wij nagaan en er zo
min mogelijk tijd aan besteden."
Gordon verborg zijn vreugde over deze toezegging en de ka
pitein vervolgde: „Ik voel er thans iets voor om mrs Tequita
O'Connel enkele vragen te stellen. Een ogenblik." Hij drukte
op de schel en vroeg aan de verschijnende steward mrs O'Con
nel te verzoeken even bij hem te komen. „Ik wil haar eerst
vragen of zij iets mist; ten tweede of zij het wapen kent en ten
derde, wat er juist is van die beweerde twist."
Gordon knikte. „Inderdaad. Daar kunnen we iets wijzer door
worden." „Fungeer jij als de stenograaf?" vroeg de kapitein.
Gordon haalde zijn vulpen te voorschijn, Jones verschafte hem
papier en hij maakte het zich gemakkelijk.
Hun bezoekster liet een vol kwartier op zich wachten. Gedu
rende die tijd werd er niet gesproken. Kapiein Jones ijsbeerde
met zijn handen op zijn rug op en neer, terwijl hij gedurig lange
halen deed aan zijn sigaar. Gordon zat in zijn stoel en verroerde
geen vin. Hij had zijn vulpen schrijvensgereed in zijn hand. Zijn
gedachten waren bij de moord op Pete O'Connel en hij wachtte
miet ongeduld op mrs Tequita O'Connel. Toen de steward
zachtjes aan de deur klopte en enige seconden later haar aan
kondigde, schoof hij iets rechter in zijn stoel. De vrouw trad
de hut binnen, knikte koel tegen de beide officieren en ging,
daartoe tot de kapitein hoffelijk uitgenodigd, zitten. Haar gezicht
verraadde op geen enkele wijze haar gedachten. Zij zat en scheen
te wachten tot men het woord tot haar zou richten.
Michael Jones kuchte even en begon toen: „Neemt u ons niet
kwalijk, dat wij u weer enkele vragen gaan stellen, doch in het
belang van het onderzoek naar de doodsoorzaak en -omstan
digheden van uw echtgenoot achten wij dit noodzakelijk. Aller
eerst dit: mist u iets, dat uw eigendom was?" Mrs Tequita
O'Connel verklaarde op heldere en vaste toon dat zulks niet het
geval was.
„Goed. Dan zou ik u willen vragen of u dit wapen kent.
De kapitein haalde de dolk te voorschijn, die hij Gordon ook
had laten zien, en toonde die haar. Zonder enige interesse be
keek de vrouw het wapen. „Ik heb dit mes nooit eerder gezien,
doch wel andere, die er enigszins mee overeenstemmen. Het is
van oud-Peruaanse makelij en vermoedelijk zeer oud. Als anti
quiteit heeft het waarschijnlijk grote waarde."
Kapitein Jones knikte even. „Dan heb ik nog een pijnlijke
zaak, die enige opheldering eist. Er wordt beweerd, dat uw
echtgenoot en uzelf voor het begin van het bal een hevige twist
hadden. Is dat juist?" Gordon, die haar bij deze vraag nauwlet
tend gade sloeg, zag, dat zij iets kleurde. Zij wierp echter haar
hoofd uitdagend in haar nek toen zij de vraag met een „Ja"
beantwoordde
„Mogen wij ook weten, waarover deze twist ging?" „Mijn
echtgenoot wenste niet aan het bal deel te nemen, terwijl ik er
op stond dat hij dat wel deed. Hij wenste echter niet toe te
geven. Ik ben daarna alleen gegaan. Nadien heb ik hem niet
meer gezien." De koude toon waarop het gezegd werd, gaf
Gordon een onplezierig gevoel.
„Was dat de enige reden?" vroeg de kapitein ernstig.
„Ja," antwoordde zij onaandoenlijk.
Na een snelle blik op Gordon geworpen te hebben, zei hij
dan: „Wij zullen u verder niet meer met vragen' lastig vallen.
Ik dank u voor uw medewerking," en mrs O'Connel verdween
zoals zij gekomen was: koel en gereserveerd, een kille sfeer in
de hut achterlatend.
„Ik heb nog nooit een dergelijke vrouw ontmoet," bekende
kapitein Jones. „We zijn niets, maar dan ook niets opgeschoten.
Ik had me die moeite kunnen besparen.'
Gordon had juist zijn aantekeningen beëindigd en knikte in
gedachten. De kapitein keek hem aan. „Jij hebt wat," zei hij dan
bruusk. „Kom er eens mee voor de dag." Gordon schudde het
hoofd. „Het zijn maar losse vermoedens, die alle grond missen.
Ik overwoog de mogelijkheid, dat mrs O'Connel haar echtge
noot vermoordde in een vlaag van woede. De twist was daar
echter niet belangrijk voor, of... ging het toch om wat anders?
Zij: is een Peruaanse... een latijns en Indiaans ras. Het kan zijn
maar..." Hij voleinde zijn zin niet.
„Het is zinloos er verder over te praten. Eerst moeten we
meer weten." „Ik vind het genoeg," zei de kapitein ongeduldig.
„De rest kunnen we met een gerust hart aan de politie over
laten. Wij zijn daartoe niet capabel."
Dan waagde Gordon het. „Wilt u mij toestemming geven
om in de vrije uren verder aan het vraagstuk te puzzelen, kapi
tein? Ik kan dat doen zonder dat iemand het merkt."
Verbaasd keek de kapitein hem aan. Er lag een beetje ge
ringschatting in zijn blik. „Een zot idee," merkte hij korzelig
op. „Jij bent toch geen politieman? Blijf nu maar rustig bij je
eigen werk en laat de oplossing van deze moord over aan men
sen, die daartoe opgeleid zijn. Ik heb er genoeg van. Er wordt
verder niet meer over gesproken. Je kunt gaan.
Verbouwereerd verliet Gordon de hut. Zo had hij zijn kapi
tein nog niet meegemaakt. De zaak zat hem meer dwars, dan
uit zijn woorden op te maken viel. Was hij dan werkelijk zo
benauwd voor de gevolgen? De naam van het schip, de maat
schappij en tevens zijn naam als gezagvoerder? Hij voelde zich
geërgerd over zijn miskenning en over de botte weigering van
zijn diensten. Er stak toch niets geen kwaads in als hij zich
actief met deze zaak ging bezig houden?
Hij ging terug naar zijn kaartenkamer en zette zijn werk
voort. Hij kon er zijn gedachten niet meer bij houden. De spot
tende opmerkingen van de dokter en kapitein Jones zaten hem
dwars. Verdraaid, waarom zou hij dat niet kunnen? Nijdig smeet
hij dan potlood en passer op de tafel en ging voor het raam
staan. De zee bood voor deze tijd van het jaar een rustige aan
blik. Licht-groene golfjes, gekuifd met kleine schuimkopjes rol
den aan, botsten tegen de romp en verdwenen in een breed
schuimspoor achter het schip. Er woei een zacht briesje en in
de lichtblauwe lucht dreven enkele wolken. Gordon zag dit
alles niet. Zijn gedachten hielden zich met heel wat anders bezig.
Zuchtend keerde hij tenslotte terug naar zijn werk. Hij be
ëindigde na een uur zijn taak en begaf zich naar beneden, waar
hij in de bar wellicht een der andere officieren zou ontmoeten.
Hij vond er de eerste. De uitdrukking van zijn gezicht klaarde
iets op, toen hij Gordon zag naderen.
„Hallo, Gordon," begroette hij hem. „Wat heb ik gehoord?
Wil je als meester-detective op gaan treden? Dokter Merry
land vertelde me zoiets." Gordon bedwong met moeite een scherp
antwoord. Had nu iedereen het vanmorgen op hem voorzien?
Eigenlijk was het zijn eigen schuld. Hij had voorzichtiger moe
ten zijn en niet tegenover iedereen over zijn plannen moeten
reppen.
„Hallo,"* beantwoordde hij de groet honingzoet.
(Wordt vervolgd)
os
E-1
OS
üJ
W
I
-o
so
Tl
CS
2
ro
so
En
ro:
Apoth. Ass.
Kerkstraat 4 - Telef. 2383 - Bergen
WIJ LEVEREN DE
voor verwarming en kachel
Tegen de laagste dagprijzen,
Grote kwantums. Belangrijke kortingen'
OLIEHANDEL
Karei de Grootelaan 13 - 14
Telefoon 2806 - Bergen
STATIONSSTRAAT 17 - BERGEN
Geef vader of moeder voor de
SINT NICOLAAS ook eens een
hartige hap tussen alle zoetigheid
door.
GEEF EEN METWORST
Maar dan van BISK ANTER. Dat
is iets aparts. Verpakt in speciale
ST. NICOLAAS-VERPAKKING
RUNDVLEES per >/2 kg
BIEFSTUK f 2.50
ROSBIEFf 2.00
LENDEf 1.90
RIBLAPPENf 1.80
MAGERE LAPPEN f 1.70
DOORR. LAPPENf 1.45
SCHENKEL MET BEEN f 1.45
VARKENSVLEES per »/2 kfl
FRICANDEAU
DOORREGEN LAPPEN.
VET SPEK
MAGER SPEK
GEHAKT
100 gram HAM
150 gram PEKELVLEES
100 gram RAUWE ROOKW.
Als extra reclame
150 gram CORNED BEAF
Wegens enorm succes
Vrijdag en Zaterdag weer
250 gram METWORST
250 gram LEVERWORST I f 100
f 1.50
f 1.70
f 1.80
f 1.85
f 1.90
f 1.45
f 1.00
f 1.45
f 1.65
f 0.48
f 0.50
f 0.30
f 0.35
