Misdaad eu
ZELFBEDIENING j
H. DE JONGE
op een oceaanstomer
Louters
Zelfbediening
wrz/w&Ytin
TABAKSPIJPEN
PRIJS f 6.50
Stoomwasseri) „HOLLANDS ROEM''
Een verhaal uit de tijd van de voortrekkers en pioniers
J.LOUTEk
50 gr. HAM I
50 gr. PORK 69
50 gr. ROOKVLEES I
RUINELAAN 4
BERGEN
TELEFOON 2585
KONP DB WAGBN
wetf/Grp /,,,1\\il k
PE
AlAKM
«LOK
MWTOU 8EHSlHEK-\
IB ONS. MQGE OB
*VO«D ONS AUfN
W 8/NNBNDf MUf£N
van ror?r spwkg
$|J V/AtDEN. If H£8
i 6E2F&P! HOWG'
SL&NAAL VUAart WhmMn OO
D£ BENGrOPft- v OMn,roKBN
Sigarenmagazijn
Dorpsstraat - Ruïnelaan
Telefoon 2839
Zojuist ontvangenPracht sortering
(Eng. import)
Zeer exclusieve modellen en vederlicht.
Verkrijgbaar in Naturel en Sandblazed.
Geeft U ons een proefwas, opdat U
kunt beoordelen hoe goed ons werk is.
komt nu iedere
W oensdagmorgen
in Bergen.
HEILOO
Telefoon 37 70
>N F OHT
SPA INC
LU'DT
VEN
Miss Marino keek hem, recht in de ogen. „Verdenkt u mij
van moord, kapitein, of verdenkt u mij er van er bij betrokken
te zijn?"
„Op de eerste vraag kan ik u geen direct antwoord geven.
Mi jenkins zou zeggen, dat ieder aan boord verdacht is. Op
de tweede vraag kan ik u een antwoord geven, dat helaas
bevestigend moet luiden, Er zijn bij het voorlopig onderzoek
enkele feiten naar voren gekomen, die er op wijzen, dat u
hetzij medewerking of hetzij buiten uw schuld nauw met
deze zaak betrokken bent."
Het ergerde Gordon een beetje, dat zij hem volkomen ne
geerde, en deze vragen aan zijn gezagvoerder stelde. Kapitein
Jones diende haar echter aardig van repliek, meende hij.
„Wilt u thans de vragen trachten te beantwoordeh, die mr
Jenkins u zal stellen?" vroeg Michael Jones met een vriendelijke
glimlach. Miss Marino gaf geen antwoord. Gordon zette zich
in postuur en begon: „U hebt bij een vroeger verhoor gezegd,
dat u mr Pete O'Connell niet kende. Het is thans echter vast
gesteld, dat u hem wel degelijk kende.
„Dat heb ik u zelf verteld van morgen" onderbrak de filmster
hem. „Is dat nu pas tot u doorgedrongen?"
Gordon beet zich op de lip om een scherp antwoord op
deze hatelijkheid in te houden. Rustig ging hij door. ,,U bent
met hem verloofd geweest. Is dat juist?"
„Ja," haar gezicht gezicht bleef effen, toen zij hem ant
woordde..
„U heb ons dit toch nooit verteld."
„Ik heb er al op gewezen, dat ik u vanmorgen verteld heb,
dat ik hem al vroeger kende."
„Waarom heeft u dit dan eerst ontkend?"
„Ook dat heb ik gezegd. Omdat ik vreesde van de moord
verdacht te worden."
Gordon maakte een ongeduldige beweging. Het verhoor
ging niet zoals hij gehoopt had. Zij was hem te klad af en dat
ergerde hem. „Later hebt u verschillende malen onvriendelijk
heden aan zijn adres geuit. Is dat juist?"
„Mr O'Connell heeft zich niet gedragen, zoals het een gentle
man betaamt." antwoordde het meisje rustig.
„Kunt u ons de reden vertellen, waarom de verloving ver
broken werd?" Deze indiscrete vraag deed kapitein Jones de
wenkbrauwen fronsen. Het meisje liet echter niets merken,
dat de vraag haar onbescheiden voorkwam. „Pete ontmoette
Tequita en was weg van haar. Daarom verbrak hij onze ver
loving om zich kort daarna met haar te verloven."
„U zei zojuist, dat mr O'Connell zich niet altijd als een
„gentleman" gedroeg. Hoe bedoelt u dat?"
„Dat is juist," antwoordde Gordon, „inzoverre deze privé-
aangelegenheden niets met de moord op mr O'Connell uit te
staan hebben. De beoordeling daarvan kunt u gerust aan ons
overlaten. Van onze discretie kunt u overtuigd zijn."
„Ik kan, ondanks dat, toch geen antwoord geven op uw
vraag."
Gordon bedwong nogmaals een opkomende ergernis. Als het
zo verder ging, kwam hij nog niets te weten. „Wilt u dan mis
schien nu antwoord geven op twee vragen, die al eerder aan
u gesteld zijn?"
„Welke zijn die vragen?"
„Ten eerste: wat zocht u in de hut van mr O'Connell en ten
tweede: waarom was u de nacht van de aanslag op mrs Tequita
O'Connell niet in uw hut?"
„Ook daarop wens ik geen antwoord te geven," antwoordde
het meisje koel. De kapitein achtte het nu de tijd om zijn
gezag te laten gelden.
„Door uw houding bemoeilijkt u het onderzoek, miss Marino,"
merkte hij ernstig op. „Tevens maakt u zichzelf verdacht.
Wij zeggen u toch immers: Als zij hierop geen antwoord wil
geven, heeft zij iets te verbergen. En ligt de conclusie voor
de hand, dat wij menen dat u wel degelijk iets met de moord
op mr O'Connell uit te staan heeft?"
„Ik weet dat," antwoordde het meisje rustig. „Maar deson
danks kan ik u toch geen antwoord geven."
„Geeft u ons dan de reden van uw weigering."
„Het meisje aarzelde merkbaar met haar antwoord. Dan zei
ze: „Ik vrees, dat ik mijn zaak daar eerder nog slechter dan
beter mee maak. Bovendien, door antwoord te geven, breng
ik iemand anders in gevaar. En dat wil ik tot alle prijs voor
komen."
Kapitein Jones maakte een wanhopig gebaar met zijn hand.
„Ik wou, dat u ons maar vertrouwde, miss Marino, dat zou
uw zaak beter maken."
„Ik waardeer uw goede bedoelingen, kapitein" antwoordde
het meisje zacht. „Maar ik kan niet, gelooft u me. Ik kan niet."
„Vragend keek de kapitein naar Gordon. „Heb jij nog iets
te vragen?"
Gordon schudde het hoofd. „Het heeft weinig zin haar vragen
te stellen, wanneer zij er toch-geen antwoord op geeft," merkte
hij ijzig op. Miss Marino boog het hoofd bij deze scherpe op
merking. Zij bloosde licht.
„Ik dank u dan voor uw komst, miss Marino. Mocht u verder
nog reden hebben om als nog op uw weigering terug te komen,
dan vindt u bij mr Jenkins of eventueel bij mij altijd een gewil
lig oor. Ik herhaal nogmaals: u kunt ons vertrouwen. Wij trach
ten alleen de moord op O'Connell op te lossen. Wat verder
bij dit onderzoek blijkt en niet direct op genoemde zaak slaat,
vergeten wij weer. Realiseert u zich, dat wij niet tot de politie
behoren."
Miss Marino glimlachte even bij deze vaderlijke opmerking.
„Ik zal er over denken, kapitein," beloofde zij. „Goede avond
heren."
Zij verliet de hut en Gordon zei een lelijk woord, toen zij uit
het gehoor verdwenen was.
„Vloeken helpt je weinig, Gordon," merkte kapitein Jones
bestraffend op. „Vergeet niet, dat zij de zaak vanuit haar
oogpunt bekijkt en dan kan zij wel degelijk reden hebben
om een en ander te verzwijgen."
„Maar begon Gordon zijn protest. Michael Jones hief
bezwerend zijn hand op. „Ik weet wat je zeggen wilt, maar
ik was nog niet uitgesproken. Begrijp me, ik praat haar hou
ding niet goed. Het is niet verstandig van haar om iets te
verzwijgen. Dat weet ik. Ik tracht alleen haar houding te ver
klaren. We menen, dat het onverstandig is, dat zij iets ver
zwijgt, maar beseft zij dit ook? Kan zij niet menen, dat het
verstandiger is, hetgeen zij weet voor ons te verzwijgen? Dat
moet je goed voor ogen stellen. Het zal je beter doen be
grijpen. Wachten we nu rustig haar reactie af. Meer kunnen
we niet doen. Wij hebben geen middelen om haar te dwingen,
begrijp dat goed."
Gordon legde zich neer bij de woorden van de kapitein.
„Er is nog een andere verdachte," merkte hij op. „Mrs O'Con-
nel. Kapitein Jones knikte. Hij zuchtte even. „Ga je gang.
Ik verwacht er niet veel van."
De steward werd weer uitgezonden en dan herhaalde zich
hetgeen al eerder gebeurd was. Mrs Tequita was nog ge
reserveerder, nog meer uit de hoogte, dan tijdens haar eerste
verhoor. Ze beantwoordde de vragen, die Gordon haar stelde
over haar huwelijk met Pete O'Connell kort en zakelijk. Ze
gaf toe, dat hun huwelijk nog wel eens verstoord werd door
twisten, die echter altijd weer bijgelegd werden. Zij bleef
voorts bij haar al eerder afgelegde verklaring, dat zij van de
zaken van haar overleden echtgenoot niets af wist. Koud en
iets van minachting het zij in haar antwoorden doorschemeren,
dat zij het Gordon's indringing in andermans privé-leven on
beschaafd vond.
Gordon moest menige scherpe opmerking slikken voor het
verhoor beëindigd was. Resultaat was ook hier: nihil.
Moedeloos liet hij zich terugvallen in zijn stoel, toen de
vrouw het vertrek verlaten had. Niets, maar dan ook letter
lijk niets was hij wijzer geworden.
Zijn stemming verbeterde er niets op, toen de kapitein na
een ogenblik van zwijgen opmerkte, dat het verstandiger was
zich alleen met het wachtlopen 's nachts bezig te houden en
het onderzoek verder aan de politie in Miami over te laten
Grommend verliet hij de kapiteinshut.
HOOFDSTUK 5.
Later in de avond was de storm heviger geworden. Regel
matig spoelden zware stortzeeën over de voorplecht van de
„Mary Ellen", die danste en steigerde als een wild paard.
Soms boorde zij haar neus diep in de golven en scheen het
alsof zij zich maar met moeite op kon heffen. Striemende
regenvlagen geselden de matrozen, die op de dekken en in de
gangboorden druk bezig waren alles vast te sjorren. In de
stuurhut raadpleegde kapitein Jones de barometer. Hij keek
erstig en liet herhaaldelijk de weersverwachting uit de radio
hut brengen. Ook deze luidde niet gunstig.
Bezorgd voor de „Mary Ellen' behoefte hij niet te zijn. Het
schip kon wel tegen een stootje. De passagiers echter waren
voor het merendeel niet bestand tegen het zware weer -en de
slingering van het schip. Een deel van hen liep nog dapper rond
maar aan hun bleke gezichten was duidelijk te zien, dat zij
ook niet lang zouden wachten met de „offering aan de zee".
Voor het grootste gedeelte lagen de passagiers echter in bed
en dokter Merryland en zijn asistent hadden het druk met
het bezoeken van patiënten, die zich zo ziek voelden, dat som
migen zelfs wensten dood te zijn. Dokter Merryland, die wist,
dat zeeziekte voor de patiënt iets ergs was,, deelde poeders
uit. Hij wist echter zelf wel, dat genezing alleen gebracht zou
kunnen worden door een kalme zee.
Gordon was druk doende de lijst van wachtlopers samen
te stellen. Doordat ook een deel van het sdheepspersoneel ziek
was en er bovendien een groot deel stewards extra dienst
moest verrichten om de zieke passagiers te bedienen kwam hij
mensen te kort. Hij besloot daarom zelf de hele nacht de wacht
te houden bij de hut van mrs O'Connell en verder het aantal
wakers tot op de helft te verminderen.
„We zullen maar hopen, dat ook de moordenaar ziek is
en niet deze nacht uitkiest voor eventuele verdere actie.t'
mompelde hij, terwijl hij de lijst naar de chef-pursur bracht.
Om elf uur betrok hij zijn wachtpost. Schuin tegenover de
hut van de vrouw van de vermoorde had hij een kast ontdekt,
waarin schoonmaakartikelen bewaard werden. Daarin trok hij
zich terug, de deur op een kier latend, zodat hij de gehele
gang kon overzien.
Roken kon hij niet in zijn schuilplaats en hij ging op de
grond zitten met zijn voeten tegen de ene muur en zijn rug
tegen de andere. Lange uren van eindeloos wachten. In de rust
en stilte van de avond gingen zijn gedachten onwillekeurig naar
de moordzaak, die hem de laatste dagen werk had gegeven en
nu weer de oorzaak was van een saaie nacht van wachten.
Miss Marino Ondanks haar houding tegenover hem was
het toch een aardig meisje. Hij voelde weer iets van verwijt
over zijn hardheid tijdens het onderhoud in haar hut. Nog zag
hij die wanhopige blik uit die donkere ogen, waarin tranen
glinsterden. Was hij niet te hard tegenover haar geweest? Er
rees bij hem twijfel over haar schuld. Kon zij niet het slacht
offer zijn van de omstandigheden, die tegen haar pleitten? Een
meisje als zij en dan een moordenares? Dan schoof hij
met een ruk die gedachten opzij. Nu niet sentimenteel worden,
Gordon. Objectiviteit is een eerste vereiste.
Hij nam een iets gemakkelijker houding aan, steunde zijn
hoofd met zijn rechterarm en liet de gebeurtenissen van de dag
weer eens de revue passeren. Er moest toch ergens een aan
knopingspunt zijn. Het onderhoud met de filmster 's morgens
had niets positiefs opgeleverd. Zij gaf toe, geweten te hebben,
dat Pete O'Connell aan boord was. Zij had hem in de hall
herkend en hij haar ook. 's Avonds had zij hem in zijn hut
willen bezoeken, doch vond hem dood op de grond liggen. Dit
beweerde zij, maar zij kon hem zelf ook vermoord hebben.
Nodh voor het een, noch voor het ander waren positieve be
wijzen. De reden van haar bezoek wilde zij niet opgeven.
Uit het antwoord op het telegram, dat hij naar zijn vriend,
een dagbladcorrespondent, in Rome gezonden had, bleek dat
Lucia en O'Connell vroeger verloofd geweest waren. Zij had
zelf toegegeven, dat hun verhouding daarna niet al te best
meer was. Kon dat een onderwerp geweest zijn voor een ge
sprek, dat in een ruzie ontaardde, waarbij Pete als slachtoffer
viel? Hij verwierp deze mogelijkheid. Lucia zou de moord alleen
bij verrassing gepleegd kunnen hebben en niet in een gevecht
van man tegen vrouw. Bleef de mogelijkheid dat zij zijn hut
binnengeslopen was en hem bij verrassing gedood had. Geen
bewijs.
Dan de aanslag op Tequita O'Connell. Zij was die nacht
uit haar hut geweest. Juist omstreeks de tijd, dat Tequita aan
gevallen was. De brief pleitte in haar voordeel en toonde verder
nogmaals aan, dat zij wel degelijk met de moord op O'Connell
iets uit te staan had.
Gordon zuchtte toen hij zover gekomen was. Geen bewijzen.
Alleen maar losse veronderstellingen. Tweede verdachte was
Tequita. Haar huwelijk was niet bijzonder gelukkig. Had zij
zelf niet toegegeven, dat er vaak ruzie was tussen haar echt
genoot en haar? Ze waren weer bijgelegd, maar dat behoefte
niet het geval te zijn met de laatste, die vlak voor de moord
plaats gevonden had. Tijdens die ruzie kon zij haar man ver
moord hebben. Latijnsamerikaans bloed was licht ontvlambaar
en Tequita kwam uit Peru. De aanslag op zichzelf kon zij een
scène gezet hebben. Getuigen waren er niet bij aanwezig ge
weest en een kleine wonde kon zij zichzelf toegebracht hebben.
Ook hier was weer geen licht.
Verder waren er geen verdachten. De vier personen, waar
tegen verdenken naar voren gebracht waren hadden een alibi,
dat precies klopte. Een mogelijkheid school nog bij lord Glens-
bury, hoewel hij toch weer gedekt was door zijn kaartvrien-
den. Over bleven dus alleen Tequita en Lucia. De combinatie
van beide namen bracht hem weer op een ander probleem.
Wat kon Lucia voor reden gehad hebben om te trachten Tequita
van het leven te benemen? Minnenijd? Het meisje werd echter
weer beschermd door die brief. Ze kon naar de afgesproken
plaats geweest zijn het stond kast, dat zij uit haar hut ge
weest was maar ze kon ook naar de hut van Tequita O'Con
nell gegaan zijn. Voor geen van beide enig bewijs. Was zij naar
het promenadedek gegaan, dan kende zij de persoon, die het
schrijven, afkomstig uit de nalatenschap van O'Connell, in zijn
bezit had. Wie was die persoon en hoe kwam hij of zij aan
dat schrijven? Op de eerste vraag kon Lucia antwoord geven,
maar zij wilde dat niet.
Het was om gek te worden. Waar hij ook keek, overal zaten
voetangels of klemmen, die hem het voortgaan beletten.
Hij zuchtte voor de zoveelste maal die dag. Zijn spieren
begonnen pijn te doen van het lange liggen in dezelfde houding.
Hij ging op zijn rug liggen. Ook vanuit die houding kon hij de
gang overzien. Het tekort aan slaap gedurende de laatste dagen
liet zich echter gelden. De deining van het schip was Ivoor hem
niet hinderlijk, doch maakte hem slaperig. Hij geeuwde en dom
melde even weg. Hij schrok echter onmiddellijk wakker, maar
de slaap bleef hem belagen. Een half uur hield hij die strijd
vol, dan vielen echter zijn ogen dicht en sliephij in.
Wat hem enige tijd later wakker had doen schrikken, wist
hij niet. Hij keek op zijn horloge en zag dat het half drie was
Alles op de gang was rustig. Weer viel hij terug in zijn houding
tot hem eensklaps iets op viel. Het licht op de gang brandde
niet meer! Hij was onmiddellijk klaar wakker. Daar moest iets
bijzonders mee zijn. Voorzichtig richtte hij zich op en kroop
op handen en voeten dichter naar de deur. Hij gluurde verder
op de gang. De andere lichten brandden nog. Was deze lamp
alleen kapot, zonder dat er verder iets bijzonders mee aan
de hand was?
Hij luisterde scherp. Dan ineens hield hij zijn adem in. Er
klonken sluipende voetstappen op de gang. Zijn ogen trachtten
het half-duister te doorboren. Er was echter nog niets te zien.
De voestappen klonken dichterbij. Ingespannen tuurde Gor
don. Dan werd er een donkere schaduw zichtbaar, die langza
merhand dichterbij kwam. Gordon wachtte af. Dichterbij kwam
de schaduw. Hij passeerde Gordon's schuilplaats en stopte voor
de deur van Tequita's hut. Hij morrelde aan het slot.
Nu achtte Gordon de tijd gekomen om in te grijpen. Lang
zaam richtte hij zich op uit zijn liggende houding. De donkere
schaduw was nog steeds druk met het slot. Gordon stelde
zich voorzichtig in postuur. Zijn vingers tastten langs de wand
van de kast om steun. Ongelukkigerwijze stootte hij tegen een
bezem. Kletterend viel het gereedschap om. De schaduw hief
zich bliksemsnel op uit zijn gebukte houding en rende weg. De
deur openstotend, sprong Gordon uit zijn schuilplaats en rende
hem achterna.
„Stop of ik schiet", riep hij gebiedend.
De man luisterde echter niet en Gordon, die geen wapen
bij zich had, zette de achtervolging voort in de grimmige over-
tuiging, dat de persoon hem niet ontsnappen zou. Op een tien
tal meters voor hem rende de figuur, klom de trap op, die naar
de gangboorden leidde en verdween om de hoek. Gordon rende
hem na, ook de trap op tot hij op het gang boord stond. Hij
had weinig hinder van de deining van het schip, doch de man
of vrouw die voor hem uit rende blijkbaar ook niet. De gang
boorden waren verlaten en niemand kon de vluchtende schaduw
stoppen.
De persoon rende weer een trap op, die naar het promenade
dek voerde. „Nu heb ik je manneke," stootte Gordon hijgend
uit. „Hier kun je niet wegkomen." In enkele sprongen „nam"
hij de trap en stond op het promenadedek. Daar, onbeschermd,
wierp een plotselinge windvlaag hem bijna tegen het dek. Met
moeite vond hij zijn evenwicht terug en hij trachtte de egyp-
tische duisternis te doorboren. Waar was die schaduw heen
gevlucht? Hij kon niet ver zijn.
Scherp om zich heen ziend, liep Gordon verder het dek op.
Regen striemde hem in het gezicht. Daar, vlak bij het iets lager
gelegen sloependek, zak hij iets bewegen. In enkele stappen was
hij bij de plaats. De schaduw was verdwenen. Gordon wipte
over het hekje, dat het sloependek van het promenadedek
scheidde en zocht voorzichtig zijn weg tussen de trossen, de
Davids en de lieren. Voorzichtigheid was hier geboden. Een
plotselinge beweging, een onverwachte windvlaag kon hem zijn
evenwicht doen verliezen en hem in de kolkende zee beneden
hem doen storten. Er was geen verschansing aan de zeezijde
van het sloependek.
Ook de vluchteling had hiermede rekening te houden, dus die
zou ook niet hard opschieten, stelde hij vast. Waar was die
echter gebleven? Met zijn hand tastend langs een der sloepen
vervolgde hij zijn wegr De duisternis was hier intens. Schuim
vlokken en regenvlagen waaiden hem in zijn gezicht. Hij be
reikte de volgende sloep en vloekte binnensmonds. Waar was
die verdraaide schaduw heengevlucht?
Weer deed hij enkele stappen in de duisternis. Dan zag hij
ineens een donkere schaduw op hem afspringen. Hij uitte een
schorre kreet en voelde een hevige klap tegen zijn achterhoofd.
Even wankelde hij, trachtte zich vast te grijpen, doch zijn han
den tastten in het niets. Nog even ving hij een blik op uit een
paar van haat gloeiende ogen, dan werd alles zwart om hem
heen en scheen hij weg te zakken in een diepe afgrond.
De schaduw stond roerloos en schouwde naar de liggende
gestalte. Hij bukte zich en trachtte het lichaam verder te rollen
in de richting van de rand van het schip. Dan richtte hij zich
opeens op en luisterde. Geruisloos verdween hij in de duister
nis. Iets donkerde tegen de nachtelijke hemel, afgetekend stond
de figuur van een matroos.
„Verdraaid, ik ben toch zeker van, dat ik iets gehoord heb.
Een kreet of zoiets," mompelde de man, terwijl hij de duister-
n s trachtte te doorboren. Hij bleef even staan en dat was
Gordon s geluk. Juist op dat moment verscheen de maan even
door de wolken en verlichtte zij het dek. Daar zag de matroos
de liggende gestalte van Gordon op het sloependek. Met een
halfluiden kreet van verbazing liep de man op hem toe. Hij
knielde neer en bracht zijn gezicht vlak bij het lichaam.
(Wordt vervolgd)
100 gr. 45
88
60
90
59
50 gr. CASSELRIB
50 gr. LEVERWORST 61
50 gr. LUNCHWORST
8
Biefworst
Gelderse ham 200 gr
Nierkaas 100 gr. 35
Gelderse rookworst
per stuk vanaf 69
Lever 100 gr. 65
KAAS belegen 500 gr. 145
Commissiekaas 500 gr. 149
Jong volvet 500 gr. 129
NIEUW NIEUW
PIKANTE KAAS
in tube 55 cent
voor scholels salade.
Hartige hapjes enz.
Zuiver gesmolten
rundvet 500 gr. 55
ENKHUIZER
wafelkoeken
jodekoeken
gratis proeven
Cocos banket 250 gr.
Klaverblaadjes een heerlijk
zandkoekje 250 gr. 55
Chocolade Biscuit
200 gr. 49
5 BARONIE REPEN
alle smaken 5 voor 49
Jaffa stengels 150 gr. 59
IJscups pure chocolade
100 gr. 49 e
Vruchtenhartjes 200 gr. 39
s
Ruwe bijenhoning
van 120 voor 99
Si
Pracht Sinaasappels
nu 5 voor 49
BB
Noten alles gaaf
200 gr. 51
Chocolade korrels
200 gr. 45
Kantkoek 500 gr. 35
Santa Clara pruimen
groot pak 99
Gedroogde appelen 41
Ananas grote schijven 107
Pruimen zonder \el
grote pot 107
SUNPEA RL
COCTAIL 82
ABRIKOZEN 79
PERZIKEN 82
ANANAS 79
Amerikaans patent
500 gr. 24
Blanke rozijnen 200 gr. 37
Blauwe rozijnen 250 gr. 28
Bessensap per fles 43
CADUM toiletzeep
3 stuks van 96 voor 75
OLBA BLIKKEN SOEP
V ermicelli-tomaat
Groenten en erwten
van 74 voor 69
OLBA groenten in blik
als vers
Snijbonen 95
Spercibonen 78
Doperwten fijn 109
Doperwten I 72
a
a
a
Tel. 0223 -635123
