AUTO's zonder chauffeur
NIEUWLAND
■m
HUsdaad eu JUefde
LENTE
AANBIEDING!
S I I) (II I N 1
HE JUNE
44
Centra opent
het Voorjaar
I HUISMOEDERS OPGELET! 1
1 Slagerijen Bernard Koomen
Garaae
BRILLEN
STOFFEN
I. POLK, Houtweg 5, Telefoon K 2200-3318
op een oceaanstomer
Meester-Opticiën HENK DEN BREMER
Levering voor alle Ziekenfondsen Annex Fotohandel
D
E
R
0
D
E
S
T
1
E
R
Een verhaal uit de tijd van de voortrekkers en pioniers
1 'T WINKELTJE 1
V.V.V. SCHOORL
ALGEMENE LEDENVERGADERING
r
TENTOONSTELLING
Dure groenten dit voorjaar
J. BLOM
SPECIALE
BEDDENZAAK
ADVERTEERT IN DIT BLAD
BREELAAN 52
BERGEN
TEL. 2200
Stoomwasserij „HOLLANDS ROEM"
Geeft U ons een proefwas, opdat U
kunt beoordelen hoe goed ons werk is.
komt nu iedere
Woensdagmorgen
in Bergen.
HEILOO
Telefoon 37 70
GROTE SORTERING IN MODELLEN EN PRIJZEN
(v.h. Fa. Kater)
ALKMAAR, MIENT 24, TEL. 2454 ZAANDAM, WORMERVEER
!N DE STHAteN 0*TW/KXELT ZICH EEH GE-
.WDELOZE
DE HUIFtmH (VS0/R>r Doo/i
DF 'HDWn/E/V OPZ'J GE-
TftoKKFH
Tfn/D rfiEHKEH
Z'J DOOI DF SFfMTFN y
- NORDEMANN
Nieuwe dessins voorjaar en zomer
OOK „LIBERTY"
Kleine Dorpsstr. 25 Bergen
GEEN BANK
SCHERPE PRIJZEN
DISCRETIE VERZEKERD
Vraagt onze gemakkelijke betaling van
RIJWIELEN - RADIO'S - WASMACHINES
STOFZUIGERS - TAPIJTEN - MEUBELEN enz
betaling in zes, twaalf of achttien maanden
EEN PAAR VOORBEELDEN:
per week
KOSTUUM met regenjas tezamen f 180.- of 4.50
KOSTUUM, naar maat6,00
HEREN GABARDINE en TWEEDJASSEN 3.00
Damestailleurmet regenjas, tezamen f 200.- of 5.00
DAMESTAILLEUR naar maat4.00
JERSEYPAKJES3.00
GABARDINE REGENJASSEN3.00
SPORTCOMBINATIE2.50
JAPONNEN, TOPPERS, ROKKEN, nrt
BLOUSES, enz., enz., vanaf2.00
BEVERWIJK
HAARLEM
JllllllllUllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli.
DEZE WEEK NOG ZEER LAGE PRIJZEN
SCHOUDERCARBONADE1.54 1
RIBCARBONADE1.58
HAASCARBONADE1.66
MAGERE LAPPEN1.80
FRICANDEAU1.90
DOORREGEN BUIKLAPPEN1.35
KINNEBAKSLAPPEN, niet vet0.90
LAAT 144 - 146 - HOUTTIL 54 - ALKMAAR
DEN HELDER - KEIZERSTRAAT 93
^liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilF
op 5 april 1956 te houden bij N. Schuyt te Schoorl
CONVOCATIE VOLGT!
„WJilt u Engels spreken?" klonk de koude stem van Gordon.
„Wij horen ook graag wat er gezegd wordt."
Het meisje keek hem boos aan. „Kunt u niet begrijpen, mr Jen
kins, dat wij er niet aan denken om Engels te spreken? Sinds
drie jaar ontmoet ik mijn broer...."
„Dit is geen moment voor een gelukldge familie-hereniging,"
sneed Gordon's stem. Ik wil u er even op attenderen, dat uw
broer, evenals u hier staat onder een zeer ernstige verdenking."
„Hoe bedoel je dat, Gordon?" In haar opwinding vergat ze
„hem, zoals ze anders deed als er meer personen in hun gezel
schap waren, met Mr Jenkins aan te spreken.
„Gaat u zitten, miss Marino, dan zal ik het een en ander ver
klaren.'
Niet-begrijpend liet het meisje haar broer los en gaf zij gevolg
aan Gordon's uitnodiging.
„Ik heb u enkele dagen geleden verteld, dat wij een versteke
ling aan boord hadden. Ik wist toen nog niet, dat het uw broer
was. Vanmorgen net voor uw bezoek verzond ik een tele
gram naar Rome, waarin ik inlichtingen vroeg omtrent uw broer
Ik wilde uw verhaal over de chantage aan de waarheid toetsen.
Ik kreeg antwoord en het klopte met hetgeen u gezegd had. Hij
vertelde mij echter ook de naam van uw broer, waaronder hij in
Amerika leeft. Die naam kende ik en ik herinnerde mij ineens,
dat de verstekeling die als zijn naam opgegeven had. Wij ver
hoorden de man en hij viel door de mand. Daarna toonde ik
hem de brief, die u mjj vanmorgen gegeven had. Hij herkende
die. Mij dunkt, dat alles nu wel duidelijk is. Alleen wens ik dit
nog te weten: Wie vermoordde Pete O'Connell. U of uw broer?"
Het meisje had in stomme verbazing zijn verhaal aangehoord.
Gaandeweg had haar gezichtje een angstige uitdrukking aange
nomen.
„Dat geloof je zelf toch niet, Gordon," fluisterde ze jtneer dan
ze sprak en haar grote donkere ogen waren in angstige spanning
op hem gericht.
„U hebt de feiten gehoord," hoorde Gordon zich zelf zeggen
„Me dunkt de conclusies liggen voor de hand."
„Dushijgde ze. „Dus jij hebt alles wat ik je verteld
heb, tégen me gebruikt. O God, wat ben ik dom geweest jou te
vertrouwen. Wat vind ik dit intens gemeen." De laatste woor
den waren op een schrille toon geuit en ze barstte in tranen uit.
Gordon beet zich op zijn lippen. Hij hield zijn hoofd afge
draaid en durfde haar kant niet uit te zien. Lucia's broer had
zijn arm beschermend om het schokkende lichaam heen gesla
gen en keek vernietigend naar Gordon.
Nu achtte de kapitein het tijd om in te grijpen. „Heeft een
van u beiden nog wat aan het geen gezegd is toe te voegen?"
Beide Marino's zwegen.
„Wie van u beiden is de schuldige?" klonk wederom de stem
van de kapitein.
„Ik!" Het klonk als een pistoolschot.
„Guiseppe! Dat is niet waar! Dat kan niet waar zijn".
Guiseppe Marino vermeed het zijn zuster aan te zien. „Ik
doodde Pete O'Gonnell die die brief in handen had".
Kapitein Jones knikte tevreden. „Ik verzoek u, miss Marino,
naar uw hut terug te gaan en deze niet te verlaten. Indien u
dat toch doet, zal ik tot mijn spijt genoodzaakt zijn andere
maatregelen te treffen. Mr Marino gaat ook terug naar zijn
verblijfplaats. Gordon wil je de matroos even waarschuwen?"
Gordon gaf gevolg aan het verzoek en Marino werd weg
geleid. Hij wierp daarna een vragende blik op de kapitein,
terwijl hij in de richting van het meisje knikte, dat verbaasd
toezag hoe haar broer werd weggeleid.
„Kan ik er verzekerd van zijn, dat u zich ook naar uw hut
begeeft? Ik zou het onprettig vinden, als ik iemand met u mee
zou moeten sturen. Ik houd er niet van opzien te verwekken."
Het meisje knikte even en verwijderde zich. Toen de deur
achter haar dicht gevallen was, viel Gordon op een stoel neer
en steunde met zijn hoofd in zijn handen. Medelijdend keek
de kapitein naar de jongeman. Hij legde zijn hand op Gordon's
schouder.
„Houd je taai, kerel," zei hij zacht. „Ik ben een oud man
en ik weet dat het leven soms hard is. Treur niet over dit
meisje. Ze was jou niet waard." Gordon keek de gezagvoerder
aan. Hij zag de vaderlijke blik in het strenge gezicht dat thans
bezorgd op hem neer zag.
„Ik kan nog niet geloven in hun schuld, kapitein," zei hij hees.
„Ik kan niet geloven en ik zal het ook niet geloven. Al heb
ik zelf dan ook het bewijsmateriaal bijeen gegaard, toch weet
ik dat er ergens een misverstand moet zijn."
Micheal Jones schudde langzaam zijn hoofd.
„Dat geloof ik niet,' zoon," zei hij rustig. „En dat zal jou
ook duidelijk worden. Denk er nu maar niet meer over. Later
zal je wel duidelijk worden. Ik ben trots op je prestaties,
en zal dit alles aan de maatschappij rapporteren."
Gordon stond op. „Dat interesseert me allemaal niets." viel
hij ruw uit. „O, ik zou mezelf wel voor mijn hoofd willen
slaan. Had ik me maar nooit met die zaak ingelaten." Kapitein
Jones wilde zijn aandacht afleiden, dooh deed dit precies op
de verkeerde manier.
„Hoe ben je aan die brief gekomen?" vroeg hij.
„Vanmorgen kwam ze me opzoeken in het hospitaal. Ze
vertelde me, dat ze die brief gevonden had op dezelfde plaats
als ze al eerder die papieren en sieraden gevonden had. Ze
was er echter zeker van, dat die brief er niet lag, toen ze het
andere vond." Hij zweeg even en barstte toen uit: „Zag u die
iblik in haar ogen? Het verwijt, dat ze mij deed." „Ik vertrouw
de op je en je gebruikte alles wat ik je vertelde tégen mij."
Hij kreunde en liep de hut uit. Medelijdend keek Michael
Jones hem na. Buiten op het promenadedek liep de stuurman
op en neer met gejaagde passen. Zijn gedachten liepen verward
dooreen. Steeds weer zag hij die blik op hem gericht. Het
verwijt en later de schokkende schoudertjes. Hij stopte zijn
zinloos heen en weer geloop en leunde over de verschansing.
De gong voor het souper luidde. Gordon bewoog niet. Met
niets-ziende ogen staarde hij voor zich uit.
Dan zag hij een man, die juist beneden hem, in het op dat
uur geheel verlaten gangboord liep. Ongeïntresseerd zag Gordon
toe, hoe de man een pakket over boord wierp. Hij draaide
zich daarna om en Gordon zag, dat het Rodriguez was. Dan
drong langzaam tot hem door, dat het wel wat vreemd was,
wat de man deed. Wat was het, dat hij in het water gooide?
Hij besteedde er verder geen aandacht aan. Hij voelde nu ook
de honger knagen en haastte zich naar tafel. Er heerste een
opgewekte sfeer in de eetzaal. De volgende dag zou Miami
bereikt worden en de passagiers verheugden zich in het voor
uitzicht van een prettige vacantie in deze luxe badplaats. Ver
strooid luisterde Gordon naar de gesprekken. Mrs Woodstock
richtte het woord tot hem. „Vindt u het niet prettig, dat we
het einde van de reis bijna bereikt hebben?" vroeg zij.
Gordon trok zijn schouders op. „Een haven binnenvaren
betekent voor een zeeman ook, dat het schip er weer uit weg
vaart. Zo blijft het toch steeds hetzelfde."
„Wat bent u somber," zei de oude dame bestraffend. „Foei
en dat voor een jongeman."
„Jongemannen kunnen ook wel eens reden hebben om somber
te zijn,' merkte Gordon op.
„Wat is er met u?" vroeg mrs Woodstock. „U bent heel
anders. Is er iets gebeurd?"
„O nee, wat zou er gebeurd moeten zijn?"
„U jokt," stelde mrs Woodstock vast. „En ik houd niet van
mannen die jokken. Waarom vertelt u mij de waarheid niet?"
„Dat heb ik gedaan, maar u gelooft mij niet," verdedigde
Gordon zich.
Mrs Woodstock schudde het hoofd over zulk een halsstar
righeid en wendde zich tot haar linkerbuurman. Verschillende
malen trachtte zij daarna nog Gordon's aandacht vast te hou
den, maar het lukte haar niet. De jonge officier was met zijn
gedachten ver weg en voelde er niets voor om in zijn stemming
van het moment een huis-, tuin- of keukengesprek te voeren.
Na de maaltijd trokken zich vele passagiers in de rooksalon
terug. De kapitein stond Gordon niet toe zich te verwijderen.
„Blijf ons gezelschap houden, Gordon, 'zei hij vriendelijk.
„Je hebt wat afleiding nodig." Zonder te letten op Gordon's
protesten, nam hij hem bij de arm en rustig pratend gingen zij
beiden de rooksalon binnen. In een der hoeken had zich het
scheepsorkest genesteld. De kapitein en Gordon trokken zich
terug in een hoek van de salon, waar zich een tafeltje bevond,
waaraan mrs O'Connell 'in alle eenzaamheid gezeten was. Hof
felijk informeerde de kapitein of zij geen bezwaren had tegen
hun gezelschap.
„Integendeel, kapitein. Ik vind het erg prettig."
De beide officieren gingen zitten en Gordon dwong zich
naar de gesprekken te luisteren. Het orkest speelde een zuid-
amerikaanse samba en kapitein Jones vroeg:
„U houdt zeker wel van deze muziek. U komt toch naar
ik meen, uit Zuid-Amerika?"
„Uit Peru. Ja, dit is wel muziek uit Zuid-Amerika, maar ik
houd meer van volksmuziek. U moet weten dat mijn landge
noten zeer kunstminnend zijn. Zij houden van muziek en maken
zelf vaak liederen. Andere zijn al heel oud en gaan nog terug
tot de tijd der Inca's."
„Zo lang terug?" vroeg de kapitein zich verbaasd af.
„Ja. Deze liederen leven echter alleen nog onder de platte
landsbevolking, die voor het grootste gedeelte nog leeft als
hun voorvaderen. Héél typisch, maar men vindt het wel meer.
Verschillende negerstammen in Afrika en de boeren in Egypte.
Tussen hun gewoonten en die der bewoners in de tijd der
Pharao's bestaat weinig verschil."
„En is dat ook in Peru "zo?"
Mrs O'Connell knikte. „De oude tradities leven daar nog
zeer sterk. In de laatste tientallen jaren begint het iets te
veranderen, maar vroeger werden zelfs de oude Inca-wetten,
die door sommige personen nog uit hun hoofd gekend werden,
strikt nageleefd. De gedachte, dat eens het oude rijk der Inca's
weer zal herrijzen is nog niet overal uitgestorven."
„Typisch', zei de kapitein.. „En die oude wetten. Worden
die mondeling overgedragen?"
„Nee, die staan opgeschreven. De vroegere Inca's hadden een
soort spijker-schrift. Sommige oude geslachten hebben deze
geschriften bewaard en zij kunnen ze ook nog lezen. Maar zoals
ig gezegd heb, al déze gewoonten sterven langzamerhand uit
En dat is maar goed ook. Sommige zijn zeer wreed en er wordt
op geen enkele wijze rekening gehouden met de opvattingen van
onze tijd. Er zijn sterke voorbeelden van. Mijn moeder vertelde
mij eens, dat het vroeger ten strengste verboden was aan leden
van de oude families om een huwelijk te sluiten buiten die fami
lies. Zij die dat toch deden, werden gedood."
„Dat is zeer interessant,' zei kapitein Jones en er klonk op
rechte belangstelling in zijn stem. „Verklaart u dat eens nader."
„Ach, daar is ontzettend veel over te vertellen. Er loopt
namelijk een legende, dat eens het oude rijk der Inca's zal her
rijzen. De nieuwe keizer zal komen rut de oude prinsenge
slachten. Er bestaan er nu nog drie. Een er van beschouwd zich
als regelrechte afstammelingen van de laatste der Inca-keizers.
Dat is het geslacht Yucat Yma. Ik behoor er ook toe. Mijn
naam was vroeger Tequita Yucat Yma."
„Behoorde u daar ook toe?"
„Inderdaad. Het heeft natuurlijk verder niets te betekenen.
Die twee andere geslachten mochten onderling huwen, maar
toch niet met de „gewone" bevolking en zeker niet met vreem
delingen. Daar stond de doodstraf op. Het geslacht Yucat Yma
mocht echter alleen maar binnen de familie huwen. Daarmee
wilde men het geslacht zuiver houden."
„U bent dus ook in overtreding," constateerde de kapitein.
En hij kon zich meteen wel op de lippen bijten. Wat een op
merking tegen een vrouw, wier echtgenoot pas overleden was.
Tequita nam het nogal kalm op.
..In feite wel, maar zoals ik gezegd heb, worden deze voor
schriften niet meer in acht genomen. De familieband is lang
zamerhand weggevallen. Onder het gewone volk vindt men
deze dingen nog terug. In feite is de bevolking rooms katho
liek, maar dat is maar uiterlijk. Inwendig sluimeren nog de
oude opvattingen. Zo worden er nog regelmatig rituele vuur-
dansen gehouden, wier eigenlijke inhoud heidens is."
De kapitein knikte. „Het was zeer interessant, mrs O'Connell.
Ik wist werkelijk niet, dat zoiets zo lang stand kon houden."
Gordon had het gesprek met grote belangstelling gevolgd.
De vrouw liet zich thans van een geheel andere zijde zien. Hij
had zich vaak geërgerd aan haar koele, hooghartige houding.
Nu kon hij die beter verklaren. Het was hier het oude trotse
Inca-bloed, dat zich had laten gelden. Dat bloed duldde geen
inmenging van vreemden in het privéleven.
Mrs O'Connel stond op. „Ik ga alles in orde maken voor
morgen," verklaarde zij. „Wilt u mij exuseren?" Zij verwijderde
zich en ook Gordon stond op.
„Ik zou maar in bed kruipen, als ik jou was," raadde de
kapitein hem aan. „Dat kan helemaal geen kwaad."
„Dat was ik ook van plan," zei hij. „Ik zie u morgen wel
weer, kapitein."
Het zou echter geheel anders uitkomen. Juist toen hij de
rooksalon wilde verlaten, trad Mr Rodriguez dat vertrek binnen.
„Ah, mr Jenkins. Ik was juist op zoek naar u. Ik heb een
zeer aardig boek voor u, waarin een geval behandeld wordt,
dat veel overeenkomst vertoont, met dat wat zich hier aan
boord afgespeeld heeft. Het is zeer interessant. Hoofdstuk negen
is voor u van belang. Daar ben ik van overtuigd."
Gordon was niet in de stemming voor een lang gesprek met
cL: man. Hij bedankte hem voor het boek, nam het onder zijn
m en wandelde naar zijn hut. Hij liet zich op zijn bed vallen
en vouwde zijn handen onder zijn hoofd. Er werd geklopt.
„Binnen," riep Gordon.
Dokter Merryland trad de hut binnen. „Ik kwam even kijken
naar mijn patiënt, die zonder mijn goedkeuring uit het hospitaal
gevlucht is," zei hij opgewekt. „Hoe is het er mee?"
(Wordt vervolgd)
DE FILM IN BEELD
De technische en artistieke ontwikkeling
van de cinematografie. Geopendzaterdag
24 en zondag 25 maart 1956 van half
drie tot half zes; en verder voor scholen
en groepen van 22 t/m 28 maart op te
lefonisch verzoek (3175 K 2208)
Kunstzaal „De Rustende Jager" Bergen Nh
Kunstenaars Centrum Bergen
Filmliga Bergen
zorgt dat U zelf wat in Uw
tuintje heeft.
Wij hebben weer prima Tuin-, Bloem
en Landbouwzaden.
direct uit voorraad leverbaar
Onderweg 21 Schoorl
a
a
D
a
a
a
a
a
a
a
D
u
a
a
Q
a
p
a
a
a
a
p
u
p
a
a
a
a
p
a
a
a
a
a
a
a
p
n
c
a
a
a
a
a
o
n
a
p
p
a
a
a
u
a
o
a
p
p
a
a
in onze
BEDDENZAAK
m. waardebonnen
Divanledikant
met prima spiraalmatras
1-pers. 27.85
OP VERTOON VAN
DEZE BON
20.90
Divanledikant
met prima spiraalmatras
2-pers. 45.90
OP VERTOON VAN
DEZE BON
37.85
Tuimelbed
1-pers„ 15 jr. garantie
39.85
OP VERTOON VAN
DEZE BON
34.90
Tuimelbed
2-pers„ 15 jr. garantie
59.50
OP VERTOON VAN
DEZE BON
49.85
1-pers. matras
goed gevuld en voorzien
van prima tijk
29.85
OP VERTOON VAN
DEZE BON
22.90
2-pers. matrasstel
prima gevuld en voorzien
van solide tijk
3-dig. 49.85
OP VERTOON VAN
DEZE BON
39.85
Verende matras
1-pers. met garantie
59.50
OP VERTOON VAN
DEZE BON
49.50
Verend matrasstel
2-pers. met garantie
89.50
OP VERTOON VAN
DEZE BON
69.50
DEZE AANBIEDING
GELDT T/M
ZATERDAG 31 MAART
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
O
P
P
P
a
p
p
p
p
p
a
p
o
p
p
p
a
a
a
p
a
p
a
p
a
p
p
p
Koorstraat, hoek Laat
Telef. 2726 Alkmaar
laaoppppapaaaapapaaapl
p
a
o
p
p
p
p
a
1 fei. w
