ELFBEDIENING Van beproeving tot petuk iCcij,tyt tyij. gasten aar Louter voor een goed en voordelig koekje door MARCELLE prima ledikanten en kapok bedsteden Verkooplokaal „DE BOOM" J.LOUTEk KEURKOST Louters Zelfbedienin RUINELAAN 4 BERGEN TELEFOON 2585 HOOFDSTUK II Het kostte een enorme inspanning, jezelf meester te blijven. De feiten in al hun monsterlijkheid te durven aanzien en er stelling tegen te nemen. Het liefst van alles zou je nu op je bed neervallen en huilen tot je van moeheid en ellende in slaap viel. En dan alles maar met je laten gebeuren. Maar daar was je niet mee geholpen! Je werd gedwongen, je er een voorstelling van te maken, hoe het leven nu verder zou gaan. Als Nina gewoon bij hen in huis gekomen was; als ze de zorg op zich had willen nemen voor het huishouden, zomaar als Clary's vriendin en omdat ze graag bij hen was, dan was alles goed geweest. Dan had ze zich met haar hele hart erop kunnen verheugen. Maar zó, met vader verbonden als zijn vrouw, zijn slaapkamer en zijn hele leven delend... o, het was ondragelijk, daaraan te denken. Het meisje vocht met een orkaan van gevoelens, die alle tege lijk op haar aanvielen en zich omhoog worstelden uit de put van verwarringen, waarvan ze het bestaan nooit vermoed had. Jaloezie, wantrouwen, gekwetste ijdelheid en bovenal een helse teleurstelling, waarvan ze de oorsprong niet kon achterhalen. Ze balde de vuisten. Ze liep met driftige passen heen en en <je dingen als vanzelfsprekend aannam. Iets, wat je zelf tot weer. En dat alleen, om niet te gaan gillen of iets kapot te smij- je(.s geweldigs opgeblazen had, werd bij Nina onmiddellijk tot ten. Maar eindelijk liet ze zich toch op haar bed neervallen. Ze de normale proporties terug gebracht. En dan begreep je zelf was zo volkomen uitgeput, dat ze bijna dadelijk in slaap viel. njgt meer, wat er eerst zo verschrikkelijk was geweest. En daaruit bleek hoe jong ze nog was, want ondanks haar op- „Zal ik met je mee naar huis gaan?" vroeg Nina. Eén ogen- winding en ontreddering was haar slaap diep en verkwikkend. 5]^ kwam de innerlijke verstijving terug. Een laatste poging, Het schemerde al toen ze wakker werd. Er was nog wel een om njet helemaal gewonnen te geven, spoorde haar tot ver dof gevoel in haar hoofd, maar ze voelde zich toch stukken zet aan. Maar Nina's blik was zo vol hartelijkheid en warm beter. Ze kon zich nu van wat zich tussen haar en haar vader begrip op haar gevestigd, dat het er opeens allemaal niet meer afgespeeld had en van alles, wat stond te gebeuren, een bijna 0paan kwam. Je kon je in deze verwarde chaos van emoties nuchtere voorstelling maken. Maar tegelijk kwam ze tot het on- njet verdiepen. Je kon alleen maar de warmte aannemen, die je wrikbare besluit: „Ik ga eruit. Zo gauw ik maar kan, ga ik het z0 guj geboden werd. Want je had er zo'n vreselijke behoefte huis uit." aan. Over vier maanden was het eindexamen. Ze zou hun een verrassing bezorgen. Als het dan móést, zou ze erdoor komen ook en daarna zou ze vrij zijn. In het najaar werd ze 21. Een knappe vent, die haar dan nog zou beletten, haar eigen weg te om je weg te gaan, zoals je zelf wilt. Maar je vader heeft dat recht ook. En ik ook. Zie je daar de redelijkheid van in?" Clary maakte zich uit Nina's armen los en ging rechtop zitten. „Ik weet het niet," zei ze. „Ik heb een gevoel of het tussen vader en mij nooit meer hetzelfde zal worden. Hij dwingt mij wel, op school te blijven en eindexamen te doen, ofschoon ik er veel te oud voor ben. Maar zelf doet hij, waar hij lust in heeft zonder te vragen, wat ik ervan denk.' Nina lachte. Het was een lachje, dat haar ogen heel zacht en warm maakte. „Je zult eerst zelf van iemand moeten gaan houden vóór je dit begrijpen kunt, kind," zei ze. „Maar wil je toch wel je best doen, om vader te begrijpen?... En mij? Clary snoot haar neus. Op een onverklaarbare manier begon ze zich te schamen en erg kinderachtig te voelen. „Ach... jawel" begon ze en ging toen in één adem door: „Maar zul jij gewoon tegen me blijven als jullie... als jullie ge trouwd zijn? Ik bedoel, ga je niet stiefmoederachtig doen en met vader mee preken, dat ik moet studeren en zo..." Nu lachte Nina hartelijk hardop. „Natuurlijk niet, gekke meid. Wat dat betreft zul je in mij eerder een bondgenoot vinden. Ieder mens moet zijn leven leven, zoals het hem het beste ligt.' „Ik ga tóch het huis uit. Jullie zullen van mij geen last heb ben," zei Clary. En ze voelde zich opgelucht, dat ze nu tóch gezegd had, wat ze zich had voorgenomen, al was het dan ook een beetje anders gelopen dan ze bedoeld had. Nina gaf haar een zoen voor ze opstond. Ze zei: „Dat zien we allemaal nog wel. Last zullen we nooit van je hebben, dat weet je heel goed. Maar als je er eens uit wilt, waarom zou je dat dan niet doen. Het blijft toch altijd jouw thuis, waar je kunt terugkomen wanneer je maar wilt." Dat was het prettige van Nina, ze maakte de dingen nooit gecompliceerder. Ze gaf je eigenlijk geen gelegenheid, om te disputeren of je gal te luchten, omdat ze alles zo gewóón vond HOOFDSTUK III „We moeten er niet over praten, waar zij bij is," zei Eric Heidema. „We moeten haar nergens mee prikkelen, nu het eindexamen zo dichtbij is. Ze móét er doorkomen en daarom moeten wij haar sparen en geen aanstoot geven." „We moeten er wél over praten," vond Nina. „Dat wil zeg gaan! Deze gedachte gaf haar rust en tevens de kracht om te vol voeren, wat nu dadelijk gedaan moest worden en niet tot mor- qen uitgesteld mocht worden. Ze zou naar Nina toe gaan. Ze zou haar vertellen, hoe ze over alles dacht en haar zeggen, dat gen, we moeten gewóón doen. We moeten haar in onze plan ze van haar, Clary, in de toekomst geen last zouden hebben, nen laten delen. Juist door nu angstvallig om alles heen te Ze vond er een bittere voldoening in, zichzelf als martelares draaien, scheppen we terfe plekken en complexen. Geloof mij op te werpen en de anderen, die twee, die opeens haar tegen- Eric, ze kan ertegen. Ze zou het ons verwijten en opnieuw standers qeworden waren, met de volle schuld van hun handel- achterdochtig worden, als wij nu deden of er niets aan de hand V I 1. Cl 1_ i. A ittU /-»1 Ij» *-» Hor noKhon O houden helpen kwam ook niet veel. Ten eerste kon Nina het heel goed alleen af, maar bovendien kon Clary blijkbaar nog geen afscheid nemen van de vrijheidsroes. Zo echt helemaal doen, waar je zelf zin in had, daar kreeg je niet zo gauw genoeg van, als je zoveel jaren in het gareel gelopen had. 's Morgens wat op je kamer rondlummelen of wat boodschapjes doen. s Middags naar de tennisbaan, fietsen of met een mooi boek in de tuin liggen, 's Avonds met Martin ergens dansen, eens naar de bios of zomaar wandelen in de korter wordende, maar nog steeds fantastisch milde herfstavonden. Het was een uitzonderlijk mooi najaar. Tot diep in October scheen de zon dag aan dag uit een stralende hemel en zette de zich kleurende bomen in een warm-gouden gloed. „Ik wou, dat ik kon schilderen," riep Clary op een dag. En deze wens vormde het begin van een hele reeks andere wensen die plotseling in haar ontwaakten en haar rust en tevredenheid bestookten. „Ik wou dit... Ik wou dat..." Er kwam geen eind Zonder dat zij zou kunnen zeggen, hoe en wanneer het be gonnen was, wist zij, dat -zij zich onbevredigd voelde. Er ont brak haar iets, maar zij wist niet wat. Zij verlangde naar vage dingen, zonder dat één ervan ooit vaste vorm aan wilde nemen. Het genoeglijke leventje, dat ze leidde, werd leeg en doelloos en ze begreep niet, wat ze eraan gevonden had, alle dagen maar zo'n beetje om te hangen. Martin begon haar op een ongelooflijke mamer te irriteren. Wat had ze toch in die jongen gezien? Wat kende ze hem ove rigens? Ze wist niet eens, waarvoor hij zich in het leven inte resseerde. Daar praatte hij nooit over. Hij deed alleen maar ver- liefderig. Eerst had ze hét leuk gevonden. Maar nu verveelde het haar. En op een avond, toen hij haar na de bioscoop thuis bracht en weer wou beginnen te zoenen, had ze opeens gezegd, dat ze elkaar maar beter niet meer konden zien. Zulke dingen werden zo gauw een sleur. Dan verbeeldde je je, dat je om elkaar gaf, maar eigenlijk kende je elkaar niet eens, En vooral nu ze binnenkort toch wegging, was het maar beter, er meteen een streep onder te zetten en het te beschouwen als een zomer zotheid. „Ga je weg?" vroeg hij verbijsterend. „Waar ga je dan heen?" „O, dat weet ik nog niet precies. Maar in ieder ge val wèq." „Maar dan kunnen we elkaar toch wel schrijven, Clary?" smeekte hij. „Daar zal ik het veel te druk voor heb ben," weerde ze af. „En trouwens wat voor nut heeft het, als ik toch niets voor je voel?" Merkwaardig hoe gemakkelijk het haar gevallen was, die periode Martin af te sluiten. Het liet absoluut niets bij haar achter. Of het moest een vaag gevoel van teleurstelling zijn, juist omdat het niets achterliet. Hoofdstuk IV .a ze was- rusteloos geworden. Anders dan vroeger, toen de school haar tegenstond. Anders ook dan na moeders dood, toen ze in het begin maar niet wist, waar ze met haar radeloze gemis naar toe moest. Dit van nu was een rusteloosheid, die diep van binnenuit naa boven kolkte en alle dingen, die ze deed, min of meer waardeloos deed schijnen. Ze kon onmogelijk zeggen, waarom de glans wijze te belasten. was. Ze heeft het feit aanvaard, dat wij elkaar liefhebben. Ze 'Het was opvallend stil in huis. Misschien had Tonia al dade- is bezig, zich vertrouwd te maken met de gedachte, dat wij met lijk de benen genomen. Dat interesseerde haar echter niet. Wat elkaar gaan trouwen. Laten wij haar nu ook het gevoel 9€ven, haar wél verontrustte, was, dat er geen geluid vanuit haar va- dat zij erbij hoort. Wat is er overigens te verheimelijken: We ders kamer tot haar doordrong. Als hij maar niet naar Nina toe hoeven daarom niet hinderlijk met onze gevoelens te koop te was. Ze moest Nina beslist alléén spreken! lopen; maar het mag toch niet zó zijn, dat wij ons ervoor scha- Het drong niet eens tot haar door, dat het omstreeks etens- men, elkaar een zoen te geven, waar Clary bij is, zodat zij daar- tijd moest zijn, zo bezeten was ze van haar verlangen, om nu door een onbehaaglijk gevoel krijgt. Toe Eric, probeer dit alles meteen met Nina te praten. Vaders regenjas hing aan de kap- zo eerlijk en zuiver en eenvoudig te zien. als het toch ook is. stok. Hij was dus thuis. Ze nam haar fiets en reed de scheme- Schaam je niet voor je dochter, omdat zij j'ong is en je je ver- riqe laan af. Nina woonde in een flatje in de buitenwijk aan de beeldt, dat zij jou oud vindt. Wij kunnen haar alle verhoudin andere kant van de stad. Vanuit de verte zag ze, dat er licht gen door onze ogen leren zien, als wij er zelf maar van over brandde. Ze temperde haar vaart. Plotseling werd ze bang voor tuigd zijn, dat alles goed en natuurlijk is. zichzelf, alsof ze nu pas besefte, wat ze op het punt stond te Hij trok haar tegen zich aan en legde even zijn gezicht tegen doen. Iets kapot maken, wat zo ontzettend veel voor haar bete- I haar hals. „Hoe zou het leven met jou anders dan goed en na kende, zoals ze vroeger wel eens moedwillig haar -liefste speel- tuurlijk kunnen zijn, Nina. Je hebt er geen idee van, wat je voo: qoed vernield en uit elkaar gerukt had, alleen omdat een vrien- me betekent. Jij hebt alle zon terug gebracht in een wereld, die dinnetje ermee wilde spelen. Een gevoel van afgrijzen ging als grauw en doelloos was gaan lijken. Ik kan tegenwoordig alles IC t z. A Inof pfr» inron 1 <~xr vri 7U/anr mo nrArt/K een trilling door haar heen. plotseling uit haar leven weggegaan was. gezellig genoeg, nu het weer eindelijk was omgeslagen en de herfst met wind en regenvlagen zijn intrede gedaan had. Soms betrapte ze Nina erop, als die haar met onderzoekende, aandachtige ogen zat op te nemen. Dat prikkelde haar dan zo, dat ze zin had om uit te vallen. Maar op hetzelfde ogenblik be sefte ze de onredelijkheid ervan en hield zich in. Nina was al tijd even lief en hartelijk en geduldig. Ze vroeg nooit iets. niet als Clary zonder enige oorzaak een van haar ongenietbare buien had. In alle ernst onderzocht het meisje zichzelf, om te weten te komen, of het niet toch om Martin was, dat die onrust aan haar vrat. Miste ze hem? Of althans de hofmakerij? Nee, dat was beslist niet zo. De gedachte aan Martin maakte haar niet koud of warm. En als ze aan zijn kussen en liefko zingen terugdacht, wist ze zeker, dat ze die nooit echt Pittig gevonden had en ze ook nooit van harte beantwoord had. Maar wat was er dan toch met haar aan de hand? Op een dag, toen ze boven op haar kamer naar buiten stond te kijken, waar de bomen dromig en melancholiek hun blaren lieten vallen, dacht ze: „Ik ben een waardeloos wezen. Ik kan niets. Ik weet niets. Ik voer niets uit, wat de moeite waard is. Eiqenlijk heeft niemand me nodig." Niemand heeft me nodig. Kennelijk lag hierin de kern van alle malaise. Was het dan toch zo uitqekomen, als ze gevreesd had? Werd ze teveel hier in huis? Aan vader en Nina lag het niet. Ze gaven haar zeker nooit de gewaarwording van overbodigheid. Maar werkelijk nodiq hadden ze haar toch ook niet. Als zij weg zou zijn, zou den die twee genoeg aan elkaar hebben. Dan zouden ze pas werkelijk helemaal in elkaar op kunnen gaan. Een kleine vleug van oude jalousie werd wakker. Als vader niet hertrouwd was, zou hij haar wel nodig hebben. Dan zou hij haar niet kunnen missen. Ze duwde de gedachte, die ze als unfair tegenover Nina voelde, weg. Ze had het aanvaard. Ze wou loyaal blijven te genover allebei en zeker niet nakaarten.. Maar intussen moest ze voor zichzelf toch ook een oplossing zien te vinden Ze trok haar regenjas aan en ging de deur uit. Een flink eind lopen met de regen in haar gezicht, zou haar misschien goed doen. Dat waste de muizenissen wellicht weg. Voor ze twee straten ver was, liep ze Martin tegen het lijf. „Ik heb je opgebeld." zei hij. „Ik was op weg naar je toe „Waarom?" vroeg ze geprikkeld. „Ik had je toch gezegd, Dat je wegging, ja, viel hij haar snel in de rede. „Maar je bent er nog altijd. Ik dacht wel, dat je maar wat zei. Laten we elkaar nu weer eens onmoeten Clary." Ze was het moe. Het moest alsjeblieft niet weer van vorenaf aan beginnen, alleen maar uit verveling of zo. 1 1 Ik heb je gezegd, dat ik niets om je geef, Martin, zei ze koel „Of ik hier ben of ergens anders, dat doet er niets toe. Ik begin er toch niet weer aan. Ik heb er genoeg van. En sinds we el- kaar niet meer zien, weet ik nog beter, dat ik niets voor je voel." „Maar je blijft hier wel, hè?" drong hij aan. „Ik blijf hier niet," zei ze. „Ik ga een baan zoeken." Terwijl ze de woorden uitsprak, werd het opeens allemaal erg eenvoudig. Waarom was ze nog niet eerder tot dit besluit ge komen? Dat had ze vroeger toch altijd gewild. En juist de laat ste tijd, nu het haar de oplossing had moeten brengen, had ze er helemaal niet meer aan gedacht. De wind zong door de bomen en de regendruppels tikten van de kale takken op de grond. Het was of ieder geluid haar woorden herhaalde: „Ik ga een baan zoeken.... Ik ga een baan zoeken...." Maar wat voor een baan? Waarvoor kon ze zich aanbieden? Waartoe was ze geschikt? En waar had ze werkelijk lust in? Toen ze thuis kwam had Nina de schemerlamp al aan. De radio speelde zachtjes en de hele kamer geurde naar vers gezette thee. Het was werkelijk een thuis. Je wist dat je er hoorde en je had er je eigen plaats. Zou je niet dwaas zijn, om hieruit weg te lopen? Ze kon toch net zo goed vaders zin doen en wat les sen gaan nemen voor het een of ander. Om dit ogenblik van zwakte onschadelijk te maken, zei ze vlug: „Nina, ik ga een baan zoeken. Is de krant van vanmorgen er nog. Ik zal de ad vertenties voor huishoudelijk personeel eens nakijken. Ze zat zo lang in de krant te staren zonder een blad om te slaan, dat Nina eindelijk dacht dat ze in slaap gevallen was. „Wat gevonden?" vroeg ze. Clary keek of ze uit een droom ontwaakte. „Ik zit erover te denken, zei ze, „Ze vragen hier een kinderverzorgster bij een jongetje van vier jaar. Het is een doktersgezin in het Gooi. De moeder is bedlegerig. Zou ik daar geschikt voor zijn? „Hou je van kinderen? vroeg Nina. „Dat denk ik wel. Ik bedoel, ik hou van alles, wat klein en hulpeloos is. Maar Nina, denk je, dat ze me daar echt nodig lubben?" Haar gezichtje had een intens gespannen uitdrukking en het leek wel, of ze het antwoord van Nina's lippen wilde lezen. „Ze hebben in ieder geval iemand nodig, anders zouden ze die advertentie niet plaatsen, zei Nina rustig. /Waarom zou jij die iemand niet zijn?" „Ik ga er op schrijven," besloot Clary. Wordt vervolgd In huis was het toch Wij verhuren en verkopen VERDER PRIMA GEBRUIKT HUISRAAD Zuiderstr. 46 Egmond a. Zee Telefoon 459 van me afzetten, wat de laatste jaren loodzwaar op me woog. „Wie ben ik? Wat wil ik?" flitste het door haar heen. Maar Daarom zul je ook wel geluk hebben, wat Clary betreft. Ik ge- de gedachte was te vluchtig, te verwilderd, om haar vast te loof, dat jij haar veel beter kent en doorgrondt dan ik ooit ge houden en zich er duidelijk rekenschap van te geven J u~u daan heb. Maar toch verbeeld ik me, dat ze iets vijandigs tegen Ze zette haar fiets tegen de muur en duwde de frontdeur van me heeft het flatgebouw open. Ze liep de stenen trap op naar de 2e ver dieping en drukte op de electrische bel van Nina's voordeur. Ze zag aan Nina's gezicht, dat ze wist, dat Clary op de hoogte „Dat is absoluut verbeelding, liefste. Ze is misschien wat schuw tegen je geworden, omdat ze je nu met andere ogen ziet. Niet meer alleen als haar vader, maar ook als de man, die lief Vader had dus getelefoneerd of hij was vanmiddag hier heeft en dus zijn eigen geheim in zich verbergt. Juist daarom ook is het goed, als je tegen mij zo gewoon en ongedwongen geweest. Dat maakte het aan één kant gemakkelijker. Nu wisten ze I mogelijk doet, waar Clary bij is. Als ze ziet, dat jouw liefde meteen wat ze van elkaar te verwachten hadden. niet geheimzinnig is, verliest ze die schuwheid. En dan kun je Maar er gebeurde tóch iets, wat Clary niet verwacht had. nóg iets doen. Werk zoveel mogelijk met haar samen. Dring er Nina strekte de armen naar haar uit en trok haar tegen zich aan. niet alleen opaan, dat ze werkt, door steeds maar op dat exa- „Arm kind," zei ze met haar warme stem. „Huil maar als je men te hameren, maar doe het met haar samen. Ze zal dan zien, er zin in hebt. Het moet een schok voor je geweest zijn en moei- dat je met evenveel liefde s avonds een paar uur van je tijd lijk te verwerken Ik begrijp het wel en wil je helpen. We had- aan haar geeft als aan mij. En dat zal haar genezen van het den het je eerder moeten vertellen. Maar vader vond het zo laatste sprankje jaloezie, dat misschien nog in haar is overge- pijnlijk.' Ze zei het heel eenvoudig zonder zich over iets te veront bleven." Clary kwam door haar eindexamen, al was het dan ook niet schuldiqen of zelfs maar te proberen, iets te verklaren. Op die met vlag en wimpel en eigenlijk maar op het kantje af. Maar ze manier nam ze je de wapens al uit handen vóór je die had kun- was er dan toch. Vijf weken later werd het huwelijk tussen nen qebruiken Nina en Eric Heidema voltrokken. En hoewel Clary zich tot Onbeqrijpelijk, dat je nu opeens niets meer wist van alles, het laaste toe had ingepraat, dat dit een vreselijke dag voor haar wat ie had willen zeqqen. Zelfs je boosheid en verbittering ver- zou zijn, bleek er niets vreselijks aan te zijn. Ze was er zeil I i-v-i -1 Ir \r stl i i \r t r> Ao nincinn n 11 oor» Lrrvr» fl£>mpn smolten verbaasd over, hoe gemakkelijk ze de dingen nu aan kon flemen. Ze vond zichzelf een ogenblik later terug in Nina's zitkamer Ze kon geen spoor van agressie, verbittering, gegriefdheid of in het laqe stoeltje bij de haard. Nina zat op de armleuning en zelfs maar verlegenheid in zichzelf ontdekken, hield haar hoofd tegen zich aan. Net zo hadden ze gezeten op Vader en Nina maakten een reis van drie weken naar Italië de daq na moeders heengaan, toen ze niet wist, waar ze het en in die tijd ging Clary met een vriendinnetje naar de Ardennen. ,11 t J. j__ A:~ I olUmnol moor fhiiic wnron hannpn -7f> 7cwic>p\ \/p»n niin Toen ze allemaal weer thuis waren, hadden ze zoveel van hun belevenissen te vertellen en was het zo gezellig, om weer bij el- zei Nina nü: „Huil maar, dat zal je goed kaar in het vertrouwde huis te zijn, dat het wel leek of het leven nooit anders dan zo met hun drieën was geweest. Clary begon te geloven, dat het grootste obstakel, dat haar dwars gezeten had, het schoolgaan was geweest. Waarschijnlijk I waren alle andere conflicten voortgekomen uit haar weerzin in zoeken moest. Nina had haar getroost. Ze was de enige, die haar had kunnen troosten, omdat ze het goed begreep En net als toen doen." Het deed ook goed. Het allermerkwaardigste was echter, dat ze zich ook nü door Nina's aanwezigheid getroost voelde en helemaal vergat, dat Nina eigenlijk de aanleiding tot haar ver^ gqhool. Nu deze last van haar afgenomen was, begon ze alle driet was. Ze zou met Nina kunnen praten over wat er in omging en hoe ze zich in haar vader teleurgesteld voelde, alsof dingen anders te^bebjken. het over een andere vrouw ging. En Nina zou het begrijpen. ■a -if toeqeven, hoe heerlijk het was, Nina als haar beste vriendin „Hoe kómt hij ertoe! barstte ze uit. „Een man van zijn lee - hebben. En vader weer net zo vrolijk en op- tijd en een jonge vrouw. Hoe heeft hij moeder zo gauw kunnen wekt gjs vro€ger te zien. Ze kreeg weer plezier in sport en vergeten en hoe durft hij aan te nemen, dat ik een ander in aar cjansen en ujtgaan> waar ze de laatste jaren door de studie, die plaats zal dulden!" boven haar macht lag, geen tijd meer voor had gehad. En ook „Daar heb ik ook veel over nagedacht, zei Nina zacht. „We eigenlijk. geen lust meer sinds moeders dood. hebben er veel samen over gesproken, vader en ik. Jij was Ze j^gg €en vriendje, die Martin heette en dol op haar was, eigenlijk ons grote probleem. Maar we hoopten, dat jij zou kun- 0fsch00n zij zelf niet goed wist, wat ze eigenlijk voor hem nen begrijpen, dat een man zonder vrouw zich bitter eenzaam voeyc Wat ze met haar toekomst zou gaan doen, daar scheen gaat voelen en dat er dingen in het leven zijn, die zelfs een opeens geen haast meer bij te zijn. De zomeravonden waren dochter niet kan vervullen. En dan zul jij op een dag toch ook 2Qej en geurig en het hele leven had een diepere betekenis en je eigen weg gaan. Dan blijft er voor hem niets meer over. Je gr0(.ere aantrekkelijkheid gekregen. moeder vergeten doet hij niet. De herinnering aan haar zal altijd piukte de dagen en genoot van het leven, zoals het bij haar heilig voor hem blijven, want zij zijn samen zo gelukkig ge- jeugd paste> zonder zich verder over iets bijzonders druk te weest. Maar het leven gaat verder. En liefde kiest zijn eigen maken Toen de grote vacantie voorbij was en vader weer naar wegen. Een hart kan lange tijd dood schijnen en op een dag schooi moest, begon hij er voorzichtig over, of ook voor haar begint het toch weer te kloppen, Clary. Gun je je vader niet, dat de tijd van geregeld werken niet weer eens aanbrak, het leven weer gelukkig en normaal voor hem wordt? Jij vindt je mag helemaal zelf kiezen," zei hij. „Je weet, dat het mijn hem oud, maar hij is jong genoeg, om iets van het leven te ver- jiefste wens zou zijn> aJs je Cen vak koos, om verder in te stu langen en te verwachten. Kun je er niet blij om zijn, dat er een deren Maar a] zou je verpleegster willen worden of een kan vrouw gekomen is, die dit voor hem kan vervullen? tooropleiding kiezen, dan vind ik dat ook goed.' ,,Iii bent die vrouw, Nina," zei Clary langzaam. „Dat is on- „Ik voel nog altijd het meest voor de huishouding. Zomaat 11 I doodgewoon," antwoordde ze. „Ik kan best Nina nog een poos- 1 11 1 I 1__ m A rt r* «t L 1 1 r\ ,-v Dinaen ziin alleen onaanvaardbaar, als je ze niet aanvaarden je helpen." Een snelle ergernis schoot m hem op. Maar hij be wilt Het hangt helemaal van jezelf af. Kunnen we dit niet heerste zich bij de gedachte aan wat Nina hem steeds voor nuchter en als volwassen mensen bekijken zonder er een drama hield: „Niets forceren. Het komt wel op zijn tijd. van teemanken? ïk d-W3hetS zult eisen, I Het scheen echter niet te komen. En van Nina in het huis. gr. PALINGW. gr. BERLINER 69 gr. GELD. HAM J gr. ROOKVLEES gr. CASSELRIB J 79 gr. BOTERHAMW. Cinnebakham 200 gr. 49 eld. Ham 150 gr. 79 ntbijtworst 200 gr. 59 mp. Corned Beaf 100 gr. 51 Verse Vleeswaren voor zoutloos dieet voorradig eerlijke jonge Kruidkaas T 400 gr. 99 elegen volvet 400 gr. 119 )ude Boerenk. 400 gr. 127 ïdammer jong 400 gr. 89 'heeballen 10 voor 49 awaïan Ananas per bi. 69 blik Nasi goreng 189 blik Nasi goreng 99 blik Bahmi goreng 189 Zwitserse Import iaviolie per blik 289 iaviolie per '/2 blik 181 Italiaanse tomatenpuree pracht kwaliteit maal geconcentreerd 19 'ube Livorno 53 De bekende Herberts Zoute Krakelingen 100 gr. 75 Cheese Boll per zakje 75 locosvlokken 200 gr, 49 -hnda Carrée 200 gr. 41 'rambozenwafels 250 gr. 51 Chocoladepuntjes 150 gr. 81 (een delicatesse) Zandkoekjes 250 gr. 45 noepjes voor iedereen, de fijnste lichte chocolaadjes uwelen assorti 150 gr. 7 A Vruchtenkoekjes 200 gr. 51 ■•ruit Sticks 200 gr. 49 Vruchten Caramels 200 gr. 41 Stuiters 200 gr. 35 Meikersen 200 gr. 35 Cake, pakje 6 stuks 59 Vruchtenhagel Anijshagel 200 gr. 24 200 gr. 24 jampot Appelmoes 65 Drinkglazen Pindakaas plus glas 69 2 rollen Beschuit 35 250 gr. Bitterkoekjes pudding 49 3 pak Pudding de Luxe 49 3 pak Ozil Zelfwerkend Wasmiddel 69 Payson Vin Blanc 195 een fles, heerlijke zacht zure wij Zo hebben wij ze nog niet gehai Mosel Kirchberger 22 HEERLIJK VERFRISSEND Sherry vanaf 6.55, 4.60, 3.9 de bloem der wijnen Le Fameux Kempinski 19 Franse Landwijn rood of wit Beaujolais '53 Steeds verse zoute Pinda's 4 Nibb Its, Shells, Dips enz

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1956 | | pagina 4