Dansles Harms
ZELFBEDIENING
KEURKOST
FLAGSTONES
JLOUTER
DE FIJNSTE KAAS?
NAAR LOUTER
7 Lolly's voor 25 cent
Louters Zelfbediening
Fa. H. J. Volten en Zn
Boekhoudbureau J. EUWEN
Boekhoudingen - Belastingzaken
ADMINISTRATIES
Hereweg 333 - GROET
Hij knikte. ,,Je zult wel gelijk hebben. Blijf me er aan her
inneren, als ik het soms mocht vergeten."
Die avond, na sluitingstijd, liep hij nog even de winkel door
en bekeek de lampekappen. De laatste tijd had hij praktisch
niets ingekocht. Tot kort voor haar dood was het Elly steeds
geweest, die inkopen verzorgde. Nadien waren er wel een
paar vertegenwoordigers geweest, maar op die momenten was
hij niet thuis. En later waren ze niet meer teruggekomen.
Het werd nu wel tijd, dat er weer eens wat nieuws werd
aangeschaft. De voorraden begonnen te slinken. Ook de sche
merlampjes moesten aangevuld worden. En dan was er nog
dat idee van Ans, om gramofoonplaten te gaan verkopen. Gek
was het niet. Als hij een paar maal adverteerde, zou hij wel
kopers krijgen. Met een beetje goeie pick-up zou hij de platen
in de winkel kunnen voorspelen.
Die zomer slaagde Herman voor zijn eindexamen. Met
prachtige cijfers. Inwendig was Tom trots op zijn zoon, maar
Herman beschouwde het blijkbaar als een doodgewone zaak,
dat hij een der besten was van de geslaagden, want hij maakte
er zich niet druk over.
Hij feliciteerde zijn zoon en zei: ,,Ter ere van je geslaagde
examen zullen we er een gezellig avondje maken. Heb je nog
klassegenoten, die je wilt uitnodigen?"
De jongen haalde zijn schouders op. Hij had op de school
maar één studievriend gehad: Piet de Haas, zoon van een here-
boer. „Ik vind het best," zei hij ten leste, „als tante Bep ook
mag komen."
Tom fronste zijn wenkbrauwen. „Tante Bep? Waarom niet?
Bel haar maar op. Ik vind het uitstekend."
Herman keek zijn vader aan en Tom zag daarin dezelfde
glans als vroeger in de ogen van Elly, als ze hem eens ergens
over aan de tand voelde. „Ze doet het niet," zei de jongen.
„Ik heb haar al gevraagd. Ze heeft gezegd, dat ze nooit meer
een voet over de drempel zet".
„Tja, dan kan ik niets aan doen. Enfin, nodig Piet dan
maar uit".
Maar Herman schudde zijn hoofd. „Nee, ik ga vanavond
naar Piet. Daar hebben ze een feestje en ik moet ook komen".
Zodoende ging het gezellige avondje in zijn ouderlijk huis niet
door.
Enkele dagen later vroeg Tom, toen zijn zoon in de kamer
een boek zat te lezen: „En, zoon, wat zijn je plannen voor de
toekomst?"
De jongen keek op. „Ik? Ik heb geen verdere studieplan
nen meer. Ik kom na de vakantie hier in de zaak.
Tom keek de jongen verwonderd aan. „Zo? Dat is iets
nieuws voor me. Ik dacht, dat jij ingenieur wilde worden?"
„O, vroeger heb ik dat plan wel eens gehad. Maar de zaak
hier is van ons, van Greet en mij. Daarom wil ik me in wer
ken. Als u Joop ontslaat, kan ik dat werk ook wel doen."
Tom diepte een sigaret op uit zijn colbert en ging op de
rand van een stoel zitten. Hij stak de sigaret aan en zei: „Her
man, laten we elkaar goed begrijpen. Ik heb best door, dat
jij van tijd tot tijd naar tante Bep gaat. Dat moet je zelf weten.
Maar ik heb zo het idee, dat zij je een beetje opstookt. Ik ken
tante Bep en weet best hoe zij over me denkt. Maar dat scheelt
me geen zier. Iets anders is de kwestie van deze zaak. Die is
niet van jou en ook niet van Greet; die is van mij. Knoop dat
goed in je oren. Als ik het beleven mag, dat ik genoeg krijg
van het werken, en ik wil gaan stilleven, dan kunnen mijn
kinderen de zaak overnemen. En kom ik eerder te overlijden,
dan eveneens. Maar tot zolang blijf ik hier baas en alleen
baas. Onthoud dat goed. En nu heb ik er natuurlijk geen be
zwaar tegen, dat jij na de vakantie hier komt werken. Maar
dan begin je van de grond af aan. Dat wil dus niet Zeggen,
dat jij Joop's plaats gaat innemen want jouw handen staan
natuurlijk glad verkeerd voor dit werk. Al heb je honderd
schooldiploma's met achten en negens. Je kunt met Joop mee
op karwei gaan en dan doe je, wat hij je opdraagt."
Herman keek zijn vader spottend aan. „Ga noudenkt
u, dat ik knechtje van Joop ga spelen? Kunt u net denken."
„Ik zou maar een toontje lager zingen, als ik je was. Als
het je niet aanstaat, zoek je maar wat anders. Maar als je hier
in de zaak komt, begin je als leerling en dan zal Joop je in-
strukties geven. Een andere mogelijkheid is er niet. Doch laat
ik je een goede raad mogen geven: Ga jij met September maar
naar de M.T.S. Daar kun je leren, wat je nodig hebt in dit
vak. Want als je later deze zaak wilt overnemen, zul je moe
ten beschikken over een vakdiploma. Er is ook nog zoiets als
een Vestigingswet en daaraan moet zelfs de zoon van de baas
zich onderwerpen. Denk er maar eens goed over na en laat
je hoofd niet op hol brengen door tante Bep."
Verder werd er niet over gesproken, maar een paar weken
later vertelde Herman terloops, dat hij zich had laten inschrij
ven aan de M.T.S. in de stad.
Tom knikte. „Ik had niet anders verwacht, Herman. Als je
moeder nog geleefd had, zou zij gezegd hebben: „Dat is pre
cies, wat ik wilde."
De volgende dag kocht Tom een bromfiets voor zijn zoon.
En voor het eerst in zijn leven zag Tom op het gezicht van de
jongen een blijde glans. Tom wist, dat het zijn hartewens was.
Nu zou de jongen dagelijks op de bromfiets naar de stad kun
nen gaan. En in de nog resterende vakantiedagen kunnen toe-
HOOFDSTUK 6
Met Ans naar de Jaarbeurs
September kwam vroeg met slecht weer, en menige huis
moeder begon al aan de najaarschoonmaak. Hetgeen betekende,
dat menig nieuwe lampekap werd gekocht. De winkelvoor
raad minderde hard en Tom besloot een volle dag voor de
Jaarbeurs te reseveren. Dan kon hij op z'n gemak de nieuwe
modellen bekijken en eventueel bestellen. Tevens zou hij het
plannetje van Ans, om gramofoonplaten in te slaan, gaan ver
wezenlijken. Dat leek hem wel. Vooral met het oog op de ko
mende winter.
Van een paar leveranciers had Tom een gratis toegangbewijs
gekregen en hij besloot de eerste woensdag te gaan. Daags te
voren zei hij tegen Ans: „Zeg, ik ga morgen naar de Jaarbeurs,
voornamelijk om nieuwe lampekappen en zo te kopen. Heb je
zin om mee te gaan?"
Het meisje glom van genoegen. Maar even later betrok haar
gezicht. „En de winkel dan?"
„O, die halve dag kan Greet de honneurs wel waar nemen.
Vraag vanmiddag maar aan je vader en moeder, of die het
goed vinden. Of je moet zelf geen zin hebben
„Geen zinNatuurlijk heb ik zin. Ik ben er nog nooit ge
weest."
„Mooi, dat houden we dan voor afgesproken. De kosten
zijn voor mijn rekening natuurlijk."
's Middags vertelde het meisje, dat haar ouders geen be
zwaar hadden.
„Oké, zorg er dan voor, dat je om half acht bij de bus bent.
Dan zijn we tenminste om een uur of tien in Utrecht."
De volgende morgen liep Tom naar de bushalte, waar al
enige mensen te wachten stonden. Onder hen Annie de Leeuw.
Hij herkende haar onmiddellijk, hoewel ze heel anders gekleed
was. Goedkeurend bezag hij haar mantelpakje. Drommels, zo
was het een dametje. De man, die dit kind naar het altaar zou
mogen voeren, mocht niet mopperen.
Hij knikte haar vriendelijk toe, toen ze „morgen, meneer"
zei, en samen stapten ze achter de andere passagiers in de
bus. Gedurende de rit naar de stad werd er tussen hen niet
gesproken en op het station evenmin. Doch toen ze in een
geriefelijke coupé zaten, haalde Tom zijn sigarettenkoker te
voorschijn en presenteerde haar er een. Zelf stak hij ook op.
Tijdens deze rit zei hij: „Wat die lampekappen betreft, een
man heeft niet zoveel verstand van de mode. Ik laat het maar
aan jou over. Beslis niet dadelijk. Er zijn verschillende stands.
Bekijk alles eerst op je gemak en bepaal dan je keuze."
„Jawel, meneer."
„En dan gaan we ook eens kijken naar de gramofoonplaten.
Dat ideetje van jou is zo gek niet. Ik zie er wel wat in. Hoe
wel: we beginnen met een bescheiden voorraad. Ik wil eerst
de kat uit de boom kijken."
Op de Jaarbeurs liepen ze verschillende stands af. De stand
houders kwamen al dadelijk met een orderboek aan, maar Ans
zei vriendelijk, doch op besliste toon, dat ze eerst alles eens
wilde bekijken. En zo werkten ze stand voor stand af.
Om half één zei Ans: „Nu weet ik wel ongeveer, wat er is
en heb ik mijn keuze in het hoofd. Die tweede stand, daar op
de hoek: daar zijn de prijzen tamelijk voordelig en hebben ze
niet alleen goede kwaliteit, maar ook moderne dessins. Zullen
we daar dan maar wat bestellen?'.'
Tom knikte. „Uitstekend. Maar dat doen we dan vanmiddag
wel. Het is nu welletjes; we gaan eerst eten. Je zult ook wel
wat lusten, nietwaar?"
„Och ja, dat wel. Hier om de hoek kunnen we koffie krijgen.
Ik heb brood meegenomen."
„Bewaar dat dan maar voor vanavond. Nu gaan we in het
Jaarbeurs-restaurant warm eten, Kom maar mee."
Hij nam het verbaasde meisje bij de arm en even later ston
den ze in de lift, die hen weer naar de begane grond voerde.
Samen liepen ze naar het restaurant en een ober wees hen een
tafeltje, waar plaats was voor twee personen. Daar gingen ze
zitten.
Hij overhandigde de spijskaart aan het meisje en zei: „Zo,
zoek nu maar eens wat lekkers uit. Dat heb je vanmorgen
wel verdiend."
Ze keek even in de spijskaart, maar legde die toen weer
neer. Ze keek eens rond en zei fluisterend: „Nee, ik durf
niethet is allemaal zo deftig hier
Tom lachte en drukte zijn sigaret uit. „Kom noudeftig...
Hier komen alleen maar gewone zakenlui, hoor zoals jij en ik.
En er zijn heel wat zakenmensen, die een lid van het winkel-
personeel meenemen als inkoopster. Kijk hij wees bescheiden
naar een man en een vrouw, die ergens aan een tafeltje zaten
daar zit de eigenaar van het warenhuis uit de stad. En dat
meisje is zijn eerste verkoopster. Die gaat altijd met hem mee
naar de Beurs om inkopen te doen."
„Nu ja, een eerste verkoopster
„Tom lachte. „Dat ben jij toch ook?"
Op dit ogenblik ging er een kelner voorbij met een aantal
schotels. „Nou," zei Tom. „kijk eens, ziet dat er niet lekker
uit? Zet je schroom maar overboord en bestel een lekker diner-
tje. En zoek dan meteen voor mij ook maar uit. Ik ben erg
gemakkelijk en vind alles lekker, wat lekker is."
„Gunst, wat een logika" lachte het meisje. Maar toch nam
ze opnieuw de spijskaart in haar handen en toen de kelner
weer naderbij kwam, had ze haar keuze gemaakt. Een poosje
later was ze een beetje geacclimatiseerd en rookte ze met
haar baas een sigaret, terwijl ze rondkeken in het volle restau
rant.
„En hoe vind je nu zo'n jaarbeurs?"
„Interessant maar ook verbazend druk. Als je alles wilt be
kijken, heb je aan één dag niet eens genoeg."
„Dat is zo. Maar de meeste bezoekers zijn tevens kopers en
bepalen zich uitsluitend tot hun eigen branches."
„Dat kan ik me voorstellen."
Nadat de kelner het bestelde gebracht had, gingen ze eten.
Tom wees haar welke lepel ze moest gebruiken voor de soep.
„li bent natuurlijk al veel vaker op de jaarbeurs geweest,
niet?" vroeg het meisje.
Hij knikte. „Maar de laatste jaren niet meer. In het begin
van ons huwelijk gingen mijn vrouw en ik samen. Later kocht
ze alleen in. Het was haar wel toevertrouwd. Maar nu zij er
niet meer is, zul jij voortaan mee moeten. Van lampekappen
heb ik geen verstand.'
„Er zijn prachtige kappen bij dit jaar. En zulke beeldige
schemerlampen."
Na het dessert rookten ze nog rustig een «jgaret. „Heeft
het gesmaakt?" vroeg Tom.
„En of! Het is voor 't eerst in m'n leven, dai ik in zo'n def
tig restaurant eet."
„Wel, dan weet je dat ook weer. Overigens, zo deftig is
het hier niet hoor. De meeste mensen zijn gewone zakenlui, zo
als ik."
„En die direkteuren van de grote bedrijven dan? Warenhuizen
en zo?'
Tom lachte. „Die hebben daarvoor speciale inkopers. Dacht
je, dat die lui zelf kwamen kopen? Nee hoor, daar bemoeien
ze zich niet mee.."
Tegen tweeën gingen ze weer naar de Beurs. In overleg
met Tom gaf Ans de bestellingen op en de standhouders, die
aanvankelijk niet veel brood in het tweetal hadden gezien, put
ten zich nu uit in alle mogelijke voorkomendheid. Er werd een
flinke voorraad kappen en schemerlampen besteld en Tom
prees zich gelukkig, dat hij het meisje meegenomen had. Ze
beschikte over een behoorlijke smaak en hij was ervan over
tuigd, dat ze de juiste modellen en kleuren koos.
Later op de middag ging men nog even naar de parterre,
waar de gramofoonplaten te zien en te horen waren. Samen
stelden ze een selektie platen samen, waarmee dan een begin
gemaakt kon worden.
Moe, maar voldaan verlieten ze om half zes het jaarbeurs
terrein, nadat Tom nog even met het meisje door de textiel-
afdeling gewandeld had.
„Ik stel me voor, dat je 'deze afdeling interessant vindt, dus
gaan we daar ook even neuzen.'
Op straat zei hij: „Zo, jongendame, nu gaan we ergens an
ders nog een stukje brood eten. want ik zou het aan de stok
krijgen met je vader en moeder, als ik je met een lege maag
thuis liet komen. Kom maar mee; ik weet een aardige tent,
waar ze ook nog een leuk stukje muziek geven."
„Ja maar, meneer, ik heb nog brood bij me
„Nooit meer doen, als je met mij uitgaat," zei Tom, op
kwasde-boze toon, „want dan is alles voor mijn rekening."
„Ja maarwat moet ik dan met dat brood?"
„Rustig weer mee naar huis terugnemen. Dat komt morgen
ook wel van pas. Oud brood is bovendien erg gezond."
De broodmaaltijd was leuk en gezellig. Ans vertelde van haar
ouders: „Mijn vader is bij de PTT. Hij rijdt de hele dag met
een auto naar mensen, van wie de telefoon defect is. Vroeger
deed hij dat met de motor, maar nu al jaren met een wagen.
Vroeger mocht ik wel eens mee, maar tegenwoordig kontro-
leren ze vader wel eens ziet II?"
„Heb je nog broers of zusters?" informeerde Tom, die het
gezin De Leeuw niet kende.
„Eén zuster, maar die is getrouwd en woont in Amsterdam."
„Ga je er wel eens heen?'
„Soms een weekend. Als er iemand jarig is. Maar 't is zo
duur met de trein."
Om half acht reed de trein weer weg uit Domstad. Ruim
twee uur later arriveerden ze met de bus in het dorp. „Je krijgt
toch geen standje van je vader en moeder, dat je zo laat
thuis bent?"
„Zo laat? Het is net half tien. En ze weten thuis toch, dat
ik met u naar de Jaarbeurs ben?"
„Ja, dat is waar ook. Je ziet er moe uit, Ans. Valt niet mee,
he? Zo'n hele dag."
„Een beetje moe ben ik wel. Maar het was toch leuk."
„Nou, je gaat voortaan maar steeds mee, als er jaarbeurs
is. Je hebt een goede smaak, dat heb ik wel bekeken."
Toen ze uit de bus gestapt waren, zei Ans: „Hartelijk be
dankt, meneer, voor de prettige dag."
„En jij wordt bedankt voor je hulp. Zonder jou zou ik er
niets van terecht gebracht hebben en zouden ze me allerlei rom
mel hebben aangesmeerd."
„Nou, zo'n vaart zou het niet gelopen zijn."
„Slaap morgenochtend maar uit, hoor. Om een uur of tien is
vroeg genoeg."
„Niks hoor. Ik ben morgen weer op tijd present. Welte
rusten, meneer."
„Dag Ans."
„En," vroeg vader de Leeuw, toen zijn dochter thuis kwam
en haar tas op tafel legde. „Hoe was de jaarbeurs?"
„Geweldig," zei het meisje, terwijl ze haar jasje uittrok en
op een stoel neerviel. „Denderend leuk, maar je wordt er
moe van
Intussen had mevrouw de Leeuw de tas opengemaakt, zodat
het pakje brood te voorschijn kwam. „Kind, je hebt niks gege
ten
„O nee? Dat dacht u maar. Mijn baas heeft me getrakteerd
op een diner in het jaarbeursrestaurant, Ik heb heel deftig ge
dineerd. Fijn gegetenEn vanavond weer. Ik mag geen
brood meer mee nemen, heeft-ie gezegd. En als er weer jaar
beurs is, moet ik weer mee."
„Maar kind, dat is toch veel te ergDat heeft die man
een kapitaal gekost vandaagtwee retours Utrecht en dan
eten en drinken
„O, he? Een reuze-baas heb ik!" riep Ans uit, terwijl ze haar
schoenen losknoopte.
En dat vonden haar vader en moeder ook
HOOFDSTUK 7
De buurman moet er uit
Veertien dagen na het jaarbeursbezoek kwamen de bestelde
artikelen. Samen met Joop werden de nieuwe lampen opge
hangen en de oude naar het magazijn gebracht. „Die gaan we
in januari uitverkopen," besliste Tom, toen hij al de nieuwe
iampen zag hangen. Ans adviseerde in welke kappen een lamp
aangebracht zou worden, zodat deze 'savonds verlicht zouden
zijn en Joop had een halve dag werk met het aanleggen van
de verlichting. Ook de nieuwe schemerlampjes kregen goede
plaatsen en nadat de etalage tevens vernieuwd was, gingen ze
's avonds even naar buiten om het effekt te bezien. En Tom
moest opnieuw toegeven, dat Ans de juiste keuze had gedaan
met haar inkopen.
Die week- gaf hij een advertentie op, waarin hij zijn nieuwe
modellen aankondigde en tevens meedeelde, dat men keuze
kon doen uit een grote sortering gramofoonplaten.
Zaterdagsmorgens kwam de krant en Tom bekeek tevreden
zijn annonce. Die viel wel op. Ondanks het feit, dat er vlak
naast een opheffings-uitverkoop stond aangekondigd
Hé, welke zaak werd er in het dorp opgeheven? Hij had
niets vernomen van een liquidatie. Van wie was die adver
tentieverroest, van De Graaf, zijn overbuurman, de heren
mode-artikelen-man. Hoe kon dat zo ineens?
Hij stond op en liep meteen naar buiten, stak de straat over
en liep bij zijn buurman binnen. Hoewel men weinig met elkaar
omging, waren ze toch goed met elkaar. Vandaar, dat men zijn
nieuwsgierigheid niet kwalijk zou nemen. Bovendien: over
enkele dagen werd Herman achttien en hij wilde wat voor hem
kopen.
Tom bekeek enkele dassen en bepaalde zijn keuze. Voorts
kocht hij nog een warme wollen sjaal en een paar leren hand
schoenen. Zou hij straks, met die koude wel nodig hebben op
de bromfiets. Toen zei hij tot zijn buurman, die hem persoonlijk
hielp: „Zeg, ga je er mee ophouden?"
„Tja, buurman, ik moet wel. Iemand heeft dit pand gekocht
en ik heb aanzegging gekregen om op 31 december te ver
dwijnen."
Tom keek de ander stom verbaasd aan. „Hoe kan dat nu?
Wie heeft dat dan gekocht?"
„Wist ik dat maar. Het is een makelaar uit de stad, een
tussenpersoon dus. En die wil niks loslaten. Wie de koper is,
doet er niet toe, zei hij. En ik moet er vóór nieuwjaar uit zijn."
„Maar man, wat moet je dan beginnen?"
„O, ik koop een auto en ik ga de boer op met m'n spullen.
En naar de markten. Wat moet ik anders?"
„Wel, misschien kun je ergens anders in het dorp een winkel
pand krijgen
„O ja? Vertel jij dan maar eens waar. Ik ben al bij de burge
meester geweest en ik heb ook al geprobeerd ergens voldoende
geld te lenen om zelf te bouwen, maar ga vandaag eens zelf
bouwen. Ik heb het laten uitrekenen: dat kost me minstens zes
tigduizend gulden. Nee, daar begin ik niet aan. Daarvoor ben
ik te oud. En als ik nou nog kinderen had
„Jonge, buurman, daar hoor ik van op. Dat is een lelijke strop.
Waarom heb jij zelf dit pand niet gekocht?"
„Ja, waarom niet? Wist ik, dat mijn huisbaas het van de hand
wilde doen? Het is onderhands verkocht en voor ik goed en
wel wist, dat dit was gebeurd, werd me de huur al opgezegd."
„Ja, maar ze kunnen je er tegenwoordig toch zo maar niet
uitzetten?"
„Nou, reken maar! Dit is een bedrijfspand en dat is vrij Ik
heb alles al geïnformeerd. Er is niets aan te doen. Het enige,
wat ik bereikt heb is, dat ik één van die nieuwe huisjes aan de
Rijksweg krijg. Met een flinke schuur voor bergruimte. Nee,
volgend jaar ga ik maar de boer op. Zo is mijn vader indertijd
ook begonnen. En ze kennen mijn zaak; dat is al heel belang
rijk."
„Wat is de bedoeling van de nieuwe eigenaar met dit pand?"
De Graaf haalde zijn schuuders op. „Heb ik ook al gevraagd,
doch de makelaar weet van niets. Zogenaamd natuurlijk. Nou,
als het een vreemde is, zal hij' hier weinig kansen hebben.
Vooral als het dorp te weten komt, op welke manier ik mijn
huis uitgezet wordt. Man, ik woon hier al twee en twintig jaar...
De liquidatie-uitverkoop van Tom's overbuurman trok veel
publiek. En gelijk bekeek men ook de hel-verlichte etalage van
zijn eigen zaak. Met het voordeel, dat hij de eerste kopers kreeg
voor de nieuwe lampekappen en voor de gramofoonplaten, Ans
draaide de gevraagde platen voor en prees ze aan. Ze was
werkelijk een ideale verkoopster. En de klanten mochten de
knappe brunette graag.
De week vóór Sinterklaas was bizonder druk. Tom herinner
de zich niet ooit zoveel klanten in de winkel te hebben gehad.
Samen met Greet hielp Ans zoveel mogelijk in deze dagen en
menig radiotoestel ging de deur uit. Daarnaast ook de typische
Sinterklaasgeschenken, zoals strijkbouten, electrische kachels,
schemerlampjes en pick-ups. De voorraad gramofoonplaten
moest reeds na één maand aangevuld worden. Ans had het goed
bekeken: dit was een artikel, dat verkocht werd. De mensen
hadden in deze tijd immers allemaal geld
En toen men zaterdag 4 december om over half tien eindelijk
de gordijnen liet zakken en Tom de deur op slot draaide, wist
hij dat hij deze week een rekord-omzet had gehad. Ans haalde
het bankpapier uit de kassa en ging ermee naar het kantoor om
het in de brandkast te doen. Nadat Tom de lichten uitgedraaid
had, volgde hij naar het kantoortje en samen telden ze de ont
vangsten van deze laatste winkel weekdag. Toen borg hij het dn
de brandkast en deed de deur op slot.
Greet had intussen koffie gezet en kwam al met een blaadje
aan. „Zo", zei ze, „dat zal smaken na zo'n drukke dag. Mensen-
nog-an-toe, ik ben blij, dat het voorbij is. Word je daar even
moe van!"
Ze zette de koppen op het bureau en presenteerde ieder een
gevulde koek. „Dat hebben we vandaag wel verdiend, zou ik
denken
„Die Greet, denkt overal aan," zei Tom, zijn dochter een
knipoogje gevend.
„Nou en of. Ik dacht vanmorgen: Het zal vandaag wel druk
worden. Laat ik een extraatje halen voor de koffie vanavond."
„Heb je aan Herman gedacht?"
„Natuurlijk, paps. Er staat er nog één in de kast, voor als-ie
thuis komt."
Ze genoten zwijgend van de koffie met koek. Intussen zei
rom: „Nou, Greet, jij wilde immers zo graag dat koperen
schemerlampje voor je kamertje? Het is niet verkocht, hoor.
Pak het maar uit de winkel, als beloning voor je hulp."
„Goeie, paps, meen je dat? Mieters! Ik ga het meteen halen.
Dank je wel, lieverd!" Ze drukte een kus op zijn wang en
rende het kantoor uit, naar de winkel.
Ans keek haar lachend na. „Die is alweer gelukkig gemaakt."
(Wordt vervolgd)
50 gr. BERLINER
50 gr. LUNCHWORST 79
50 gr. CASSELRIB I
50 gr. GELD. HAM
50 gr. ROOKVLEES 75
50 gr. GEBR. GEHAKT
H. Leverworst 150 gr. 35
Cervelaatworst 150 gr. 69
Ged. Ham 150 gr. 81
Jong volvet 400 gr. 106
Belegen volvet 400 gr. 116
Oude Boeren 400 gr. 128
Volv. Kruidkaas 200 gr.
Ges. Borstplaat 200 gr.
Roomborstplaat 200 gr.
Zwits. Bon Bon 100 gr.
Vruchtenstaafjes 150 gr.
Toffee s 200 gr.
Kindersnoepjes 200 gr.
59
45
49
69
41
39
35
Speculaasbrokken p. pak 39
Choco rumwafels 200 gr. 55
Koffie Carree 250 gr. 55
Speculaas 250 gr. 39
P. Kaiser Biscuit 250 gr. 35
Reklame koekjes 250 gr. 45
Tuinbonen per blik 154
Kapucijners '/i blik 69
W. bonen i. tom.saus '/2 bl. 59
Doperwten fijn per bl. 125
Doperwt, middelfijn per bl. 99
Chinese Bami per pak 79
2 rollen beschuit
39
Amandelgries 250 gr. 49
Rum Vruchtenpudding 45
Prima thee 100 gr. 75
1 blik Soepballen 79
10 grote gehaktballen in jus
a 75 gram per blik 229
Pakken rader vermicelli
Pakken kraal vermicelli
per pak 27
Dubbelgrote pakjes toast
de echte Weerter 45
Ringerchocolade
Melk Hazelnoot
Puur Koffiechocolade
nu 6 repen 89
Vruchtenhagel 200 gr. 25
Appel V ruchtenjams 2 pot 109
Rozenbotteljam 160
Busje witte peper 34
Busje kaneel 34
RUINELAAN 4
BERGEN
TELEFOON 2585
AANVANGt
zaterdag 15 september
7.30 uur.
Inschrijving dagelijks aan het Insti
tuut, Loudelsweg 44,
Bergen, Telefoon 2144
Clubs en privélessen
Uit voorraad leverbaar
rood bruine tuintegels
NATUURSTEENHANDEL
Telefoon 597 en 476 Schagen
vanaf f 5,per maand
BELASTING-AANGIFTE
vanaf f 2,50
Telefoon K 2209—381
