EXTRA CONCERT
FLAGSTONES
als net verleden dreigt
W* Busker
Weet 't „De Vijzel" heelt 't
L. C. BISKANTER
Slagerij Hoogvorst
door Joke de Valk.
Kl i r S laat'fNa1f20u het worden ^an s morgens enis ht en met 2e s k> „u toch een ybeetjc 9daan
Die maandag zag ze toch nog wel een beetje op tegen de fe Si papl"'-dat-°P
bovenstaande uitsluitend afgehaald
en a contant
Oil it qj ij ti ii
Neemt de Roxasect Spuitbus
H. D. KLAASEN Apoth. Ass.
Fa. H. J. Vol ten en Zn
S0NATENAV0ND DOOR
SLAGERIJ
per '/2 kg
Doorr. runderlappen f 1,50
Magere runderlappen f 2,25
Riblappenf 2,30
Rosbieff 2,75
Biefstukf 3,75
Gehakt rundf 1,70
Gehakt h.o.h. f 1,50
Metworstf 1,55
Leverworstf 0,90
Bloedworstf 0,90
FIJNE VLEESWAREN
per 100 gr.
Patéf 0,50
le Gelardeerde lever f 0,60
Tongenworstf 0,35
Lever kaasf 0,45
Boterhamworst f 0.35
Hamworstf 0,35
Ham (mager)f 0,60
Pekelvleesf 0,45
Gebr. Gehaktf 0,35
150 gr Gebr. gehakt f 0,45
Zure Zult f 0,25
Leverworstf 0,20
Bloedworstf 0,20
Metworstf 0,32
ALS REKLAME
100 gr gebr. Rollade f 0,45
150 gr. Pekelvlees f 0,60
Nadruk verboden
Na een jaar waagde ze zich aan het examen. Weken tevoren
Josien keek een beetje bedenkelijk. „Dan zal je routine wel
niet veel zijn."
Hanneke haalde haar schouders op. ,,'t Hangt er van af. Ty
pen kan ik als de beste en steno eveneens. Ik moest een kran
tenstukje, dat hij voorlas, opnemen en uitwerken op de machine."
„En ging dat?"
„Er zat geen fout in. Ik denk, dat dit de doorslag gegeven
heeft."
„Dat moet dan wel. Hij is uiterst secuur, op het benauwde
'ia,d,ze avond aan ayond bg de rad*° gezeten en naar alle mo- I af A[s je ergens een tikfout maakt, en je kunt hem niet vol
gelijke en onmogelijke lezingen geluisterd en deze opgenomen doende wegwerken, maak het dan maar helemaal over, want
in steno, om maar zoveel mogelijk praktische routine te krijgen, hij ziet het beslist. En als ie zoiets ziet, is de boot an."
Het examen was geweldig meegevallen. Ze rolde er als het >|AIS ik het zo hoor, zal het hier lang niet meevallen."
ware doorheen. Zelfs met prima cijfers. En in de afgelopen „Och, dat hangt van je aanpassingsvermogen af. Je geeft hem
maanden had ze met kleine beetjes tegelijk voldoende opge- altijd maar gelijk, dat is punt één. Werk zo precies moqelijk.
spaard om een tweedehands schrijfmachine te kopen. Omdat Daf- js ook belangrijk. Het hoeft helemaal niet vlug, maar hef
ze wel wist, dat ze er met stelJo alleen niet zou kunnen komen. moet cr altijd netjes uitzien. Ken je de nederlandse taal goed?"
Ze kocht een behoorlijke koffermachine en schafte zich een jk neem aan van wd
boekje aan, waar alle bijzonderheden over het machineschrijven ;;Nou> dat merk je wd aan hem Hij denkt, dat het zijn spe-
ïn stond. Binnen een paar maanden had ze al enige vaardigheid I cialiteit is, de taal, maar in z'n concepten zitten soms blunders...
gekregen en vanat dit ogenblik zocht ze tikwerk, waarin ze al 1
gauw slaagde. Ze kweekte relaties aan en het duurde geen
jaar, of ze had voldoende werk voor haar machine.
De avonden besteedde ze aan de studie voor het diploma
handelscorrespondentie. Intussen deed ze examen machineschrij
ven en omdat ze ook nu de nodige vaardigheid bezat, bezorgde
dit examen al evenmin moeilijkheden. En toen er vier jaren
verstreken waren, had ze drie kostbare diploma's in haar bezit.
Waarna de nieuwe moeilijkheid kwam: Hoe kreeg ze een be-
om te gieren
„En verander je die?"
„Wat dacht je dan? Ja, je moet hier zo'n manusje van alles
zijn. Noteer alle telefoontjes precies en vergeet nooit te vragen
wie er gebeld heeft. Dat wil hij altijd weten."
„Ligt voor de hand, zou ik denken."
„Nee, je begrijpt me niet. Meneer is bijvoorbeeld raadsman
van de scheepsbevrachter Van Dijk. Van dat kantoor bellen
ze zo'n keer of tien per week. Dan moet je vragen: „Met wie
die ze onder het oog kreeg, was van de advocaat J. Dubois.
Persoonlijke sollicitaties a.s. maandagmiddag om drie uur: Rid
dergracht 47.
En daar was ze nu aangenomen. Meteen de eerste keer al
raak. Nu was ze er dus.
trekking? Ze besloot de advertenties na te pluizen en de eerste, heb ik het genoegen?" En dan wordt een naam genoemd. Meest
71 1C* T O i~\ tl m r* r nor 1/1* oo r~i ump imti rl /i t t s~\ I I iL.I i 1 1 i i i i
ai is het Beekhuis, de procuratiehouder, een enkele maal Feen
stra, de boekhouder."
„Blij, dat ik het weet."
„En dan is er vrijwel elke dag zitting. Op de rechtbank, bedoel
t j j j i-) r-, J ik- Daags tevoren moeten de stukken klaar ligqen in zijn tas. Hij
Ja, was ze er inderdaad al? Dat zou pas blijken over drie heeft er een stuk of vijf."
maanden, als haar proeftijd verstreken was. Dan had ze het Vijf? Wat?"
gewonnen en was haar ideaal verwezenlijkt Het ideaal, waar- gassen. Kijk maar - Josien wees naar een hoek van het
voor ze vier jaren lang zich ieder genoegen had ontzegd, omdat vertrek daar H er twee Enkele d tevQren krij
ze ai haar geld als een vrek verzamelde en er slechts wat van I de roi
gebruikte, als ze papier, carbon of een nieuw lint nodig had. I Wat is dat nou weer?"
En eens in het halfjaar de monteur betalen, die haar machine \[De lijst van namen van de mensen, die terecht moet£n staan
schoonmaakte en controleerde. Terwijl ze doorgaans een ruime Meneer heeft een hele lijst van cliënten, die hij moet verdedigen
greep deed in haar banksaldo als ze nieuwe kleren nodig had. Dat lijstje moet jij behouden. De gegevens krijg je van meneer.
Want ze wist dat ze er alb,d behoorlijk moest uitzien. Wel, da\ lijstje moet je kont^0feren aan >%e> hand Van de
Een gemakkelijke baas eek die advocaat nu met bepaald: rok Staan er namen in, die ook op het lijstje voorkomen dat
Geen nylonbloesjes geen blote benen en geen rode nagels. Nu. zal ik wel wijzen en de d en de tij<^ e'r op2etten. AIs er
dat laatste was mets voor haar. En haar nylon-bloesjes zou ze bijvoorbeeld drie zaken zijn, waarin meneer een pleidooi moet
an maar reserveren voor e avon enen e zondag houden, dan moeten er drie stukken in de juiste volgorde in zijn
oZT f 9C !e Staa" en buekeek, '1ChZelf ln df S?le" tas ü98en. Thuis maakt meneer dan aantekeningen voor zin
gelruit. Ja, ze zag er netjes uit in haar bruine mantelpakje. pleidooi van de volgende dag."
Smaak om zich te kleden had ze gelukkig. Ze zou er wel voor „En wat doe je voorts zo'n hele dag?"
ZH W1 plet 'n 9ene!d Waj: Euen baaS' al tij' z°aI* ik gezegd heb: 's morgens voor een uur of half tien
tnï t nf Va °Ver lng' 2kJn' I niets. Of er moet veel typwerk zijn. In de regel brengt meneer
L na aUI3™.a 2e we dr°e9- k)as ook dat I dat 's mQrgens mee, en daar doe ik dan de hele dag over. Nee,
~7o lio.fUn Van j ang eC S ee.n v®rzor9d uiterlijk. I je boeft njej. bang te zijn", dat je je hier overwerkt. Als je alles
1 t- k i.L^ ULLr ver er en za9 °P de hoek een restaurant. De I maar zo precies en zo nauwkeurig mogelijk doet, dan valt het
lust bekroop haar om naar binnen te gaan en zichzelf te trak- best mee
°LeCn heerlijk maal' Maal 26 be^ong zich' WeLliswaa/ En zo begon Hanneke Schoneveld haar betrekking als secre-
j zeyen ma9ere Jarea nu voorbij en kwamen hopelijk I j.aresse van jan Dubois, advocaat en procureur. En hoewel de
haal Maar'6 j™?6 V*V° ?°r 6 US bi)belv^r" taak, dic 2e moest verrichten, de eerste dagen geen sinecure
r„ wÏ 7,H A J' IT T b00r u905?0" leek' had 2e een stevi9e steun aan )°sien Derks. die haar hielp,
L de eerste plaats rekening mee houden, zoveel 2e kon Geleidelijk aan herwon Hanneke haar zelfver
dat ze in 7 iwVid3"?9 teren, op /a?r re®"ves- Misschien. trouwen en toen ze aan het eind van de week het eerste compli-
1 ,o0 k 9 7*}:lkw"k kV klaarmaken- Doch mentje kreeg van haar baas, feliciteerde ze zichzelf in stilte.
an meshand'1 WLf 9r Yd* K 3S °P t tendercn' dat ze lan9" Het eerste grove woord moest in haar bijzijn nog van zijn lippen
zamerhand mee ophield. Konden ze uitzien naar een ander. komen
vitl haar tegenHonderdtachtig gulden. Toen een maand verstreken was, nam Josien Derks afscheid
diende Mal d 9 if- j m0 'n3 V0r" van haar Patroon Waarbij bleek, dat meester Jan Dubois, die
woÏtn^ Unni l W 'S morgens z°nder blikken of blozen de zwaarste misdadigers in de gevan-
halt negen tot een uur of half zes s avonds. En ruimschoots1 -■ - a
was. Hij glimlachte, toen hij de kleine hand van zijn scheidende
secretaresse vasthield en zijn stem klonk een tikkie onvast, toen
hij zei: „Juffrouw Derks, ik weet wel, dat ik niet altijd gentle-
menlike tegen u ben geweest. Desondanks hebt u me nu onge
veer vijf jaar lang trouw geholpen en m'n nukken verdragen. U
tijd voor koffiedrinken. Bovendien zaterdagsmiddags vrij.
Het belangrijkste winstpunt was evenwel, dat haar studie nu
rente ging opbrengen. Tijdens neerslachtige buien had ze zich
zelf wel eens afgevraagd of ze er ooit profijt van zou hebben.
Ze had al die jaren deze moeilijkheid wel voorzien: Hoe raak wd
dVuïodofSde' V I 'J6 maar. de waarheid. Die monteur krijgt een prachtvrouw. Aan
was somtijds meer dame, dan ik heer. En dit is geen complimen-
,-.f T- I tje maar de waarheid. Die monteur krijgt een prachtvrouw. Aan
je diploma je getuigschrift. En de éne kant ben ik jaloers Qp hem de a£dere kant ben ik
&S patroon, I -Ik <{-
praktijk-ervaring, en dat miste zij ook. i„
Enfin, ze had ditmaal eens een grote dosis geluk gehad, door- PT ^Zen q"e huwelgksgeschenk van
~r Duho1fhThidtante T 90TSt' NatUUrb'k Was„die Enkele minuten'later kwam Josien weer terug in de achter-
meneer Dubons het beu geworden telkens een andere sollici-11,j a i i e'
tante te woord te staan. Daarom waren er weerstanden weg- V ah ingerlcht^n ™aaidf. met de ont'
rrpvallon t»n A^<- f ui a ,9 vangen cheque boven het hoofd van Hanneke, die even rustte
gevallen en het feit, dat ze feilloos zijn stenotjes had uitgewerkt, vanahaar typewerk
deed hem besluiten haar voorlopig aan te nemen. „Kijk eens, een cheque van tweehonderd en vijftig gulden als
hrfZrt 7 overwinning. Haar stelregel, om alles van huwel^jksgeschenk vanqmeneer." 9 9
net begin at zo secuur mogelijk te doen, had nu zi n nut bewe- I -a u- ui u
zen. En als ze dat in de toekomst bleef handhaven zou 7e bij 0Cn 90Weldl9 geSChCnk' Zeg! "ep Hanneke Ver'
mOnareweUkbt°l7ië7enrV7te aanstf ^9 k"jgen. ,.Nou. alles wat ik verwacht had, maar dat nooit
Opgewekt neuriënd stak ze de sleutel in het slot en opende I qel0of ik
de deur. Nu eerst maar eens een maal klaar maken en dan noo 'V- -t j t u ir
wat tikwerk Want deze week moest ze zoveel moqelijk sdioon m "lïn ZZ fJÏVu T' t3nden Cnn
schip maken, zodat ze de eerste maand van haar betrekkinq bii H zctten- Sterkte, Hanneke en als er problemen zijn, wip
advocaat Dubois in de avonduren nog wat kon bijverdienen ÏV TTh 111331 f W f h0lp^' alS
7\ Tl Hi O TO nil nrinnr kominnon U US1UI1. I
je lag dat is mijn adres: Thorbeckestraat 91. Het
is een benedenhuis. En als er niets te bespreken is, moet je toch
eens komen, hoor? Ik ben natuurlijk razend nieuwsgierig, hoe
jij het maakt."
„Dat beloof ik. Als de wittebroodsweken voorbij zijn
„Klets. Donderdag trouwen we; daarna gaan we een week
naar de Veluwe. En dan nog een paar dagen rustig thuis. Van
daag over veertien dagen ben ik at home.'
„Ik wip wel eens aan. En bedankt voor alles, hè?"
„Oké. Je redt het wel, alleen. Dat heb ik al lang bekeken.
En nu mag je ook wel weten, wat meneer vorige week zei:
i ut j -i r I „Juffrouw Derks, ik krijg hoe lanqer hoe meer de indruk, dat ik
Kousen?" 6S,eS met Juffrouw Schoneveld op het juiste paard gewed heb."
"M ..Zei meneer dat?" vroeg Hanneke verrast.
F™9 "T j benen hier komen, heeft me- Ze knikte. „Ja. en dat zegt heel wat, hoor. Hij is nooit zo
Pn na9wm?L j'V u- A u scheutig met zijn lof Of hij moet een heel goeie bui hebben.
„Dat weet ik. Precies hetzelfde heeft hi, gezegd, toen ik hier Nou, je vcrmaakt je maar?"
kwam solliciteren. Met uitzondering van de nylon-bloesjes, want „We zullen het proberen."
baan, die ze nu ging beginnen. Doch juffrouw Derks bleek een
hartelijke collega te zijn: „Hang hier je mantel maar, deze kast
is er speciaal voor. En kom dan maar eerst even hier zitten. Dan
babbelen we wat en ik zal je een beetje wegwijs maken. Me
neer komt in de regel nooit vóór halftien en als hij zitting heeft
gaat hij binnen een kwartier weer weg."
Het bleek geweldig mee te vallen. Josien Derks vertelde over
het werk en daarbij rookten beiden een sigaret. „Maar doe het
nooit als meneer er is, want hij heeft een hekel aan moderne
vrouwen."
Hanneke knikte. „Ik vermoedde al zoiets. Ik mag tenminste
die bestonden toen nog niet.
„Werk je hier al lang?"
„Bijna vijf jaar. Ik was negentien, toen ik hier kwam."
„Dan ben je net zo oud als ik. Ik ben ook vier en twintig.'
De eerste dag na Josien's definitieve vertrek had Hanneke bij
tijden weer last van een zeker minderwaardigheidsgevoel. Maar
dat duurde niet lang. Gelukkig was haar baas bijna de gehele
dag weg, zodat ze het rijk alleen had. Die avond lagen de stuk-
ii t17 ~o uaa te na iijh. uneeii nau. vjie avona laqen ae stuK-
Maar nu ga ik trouwen. We hebben een huis, in Noord. Ge- ken voor de volgende dag op de juiste volgorde in de tas. Even
luk gehad.
„Fijn zeg. Wat doet je aanstaande man?"
„Aan de gemeente. Monteur bij de tram. Betaalt goed."
„Vanzelf. Wat betaalt tegenwoordig niet goed?"
„O ja, wat heb je als beginsalaris gekregen?"
„Honderdtachtig gulden, antwoordde Hanneke geringschat
tend.
„Niet veel, hè? Ja, hij is een beetje krenterig, maar als hij
voor half zes kwam de advocaat zoals gewoonlijk terug op zijn
bureau. Hanneke, gedachtig aan de adviezen van haar voor
gangster, wachtte drie minuten, waarna ze met de tas naar de
deur ging en aanklopte.
„Binnen."
„De stukken voor morgen, meneer." Ze legde de tas op de
door Josien aangegeven plaats, links op het bureau.
Hij keek verbaasd op bij het horen van haar stem. „O ja, dat
geen aanmerkingen kan maken op je werk. krijg je gauw ge-I is waar ook. Juffrouw Derks is er niet meer. Hebt u ze'uitqe-
noeg meer. Maar vraag er met om. Als hij een goeie bui heeft, zocht?"
zegt-ie uh z'n eigen wel: „je krijgt volgende maand twintig gul
den meer
Ales ligt in de juiste volgorde in de map, meneer."
Hij opende de tas en haalde de map eruit, waarna hij de ver
schillende stukken doorbladerde. Tevreden knikte hij en sloot
„Is dat bij jou ook zo gegaan?"
Josien knikte. „Je zult noq wel eens wat van 'm moeten slik- i n
ken ook. Hij kan, als hij zo een bui heeft, zelfs grof zijn. Maar 20 ^60r W09" "Pnma" Z°,Wl1 lk het altgd hebben-
dan denk je bij je eigen maar: Vent, je bent niet wijzer. Dat weet ik, meneer,
doe ik ook. En de volgende dag is hij weer heel anders. Zeg,
waar heb je gewerkt?"
„Nergens," antwoordde Hanneke laconiek.
„Nergens? Hoe kan dat nou?"
„Och, dat zit zo, En Hanneke vertelde van haar huis
houdelijk werk, dat haar begon te vervelen, dat ze toen was
gaan studeren om de benodigde diploma's te halen en later
middels haar schrijfmachine tikwerk verrichtte. „En zo verdien
de ik m'n brood en kon in m'n vrije tijd studeren."
„Is er nog gebeld?"
Hanneke bladerde in het boekje, dat ze in haaT hand had en
zei: Meneer Beekhuis heeft gebeld, meneer. Meneer Van Dijk
verwacht u morgenmiddag om half drie."
„Zo, en wat hebt u gezegd?"
„Dat ik het genoteerd heb en door zal geven."
„Juist. Half drie, help me er morgen aan onthouden."
„Jawel, meneer. En dan is er nog een zekere meneer Thijssen
geweest. Beukengracht 46. Hij heeft om 'n onderhoud gevraagd.
Ik heb genoteerd aanstaande vrijdagmorgen, half elf. Dan hebt
u geen zitting."
Dubois keek opnieuw verbaasd naar de jonge vrouw. Zijn
gezicht betrok, to enhij zei: „Hoe weet u dat?"
„Ik heb de rol vergeleken met uw lijstje, meneer. Er komt
geen enkele naam op voor."
„Zo. Ja, dan kan het. Waarover gaat het?"
„Heb ik gevraagd, meneer. Maar dat wilde die meneer Thijs
sen niet zeggen."
„In 't vervolg er op staan, dat men zegt, wat het doel is."
„Ik zal er aan denken, meneer."
„Zijn de stukken klaar voor die echtscheidingszaak?"
„Alles is in viervoud getypt, meneer. Wilt u het nog inzien?"
Komt morgen wel. Nu, dat is alles voor vandaag, juffrouw
Schoneveld."
„Dank u, meneer. Dan ga ik nu maarGoedenavond, me
neer."
„Dag, ehjuffrouw Schoneveld. O jawanneer trouwt
juffrouw Derks?"
„Dat is overmorgen donderdag meneer. Om elf uur op
het stadhuis en kwart over twaalf in de Grote Kerk."
„Ja, nu weet ik het weer. Help me morgenavond onthouden.
Wat drommel, ik ben verplicht er bij te zijn. Ik heb een officiële
uitnodiging gekregen. Maar ik kan dat ding nergens meer vin
den."
Hanneke keek rond op zijn bureau, dat als steeds ordelijk
opgeruimd was.
„Nee, u hoeft hier niet te zoeken. Het is thuis ergens
maar de drommel haalt me, als ik het weet."
De volgende morgen lag een uitnodiging voor het huwelijk
van Gerard van de Beek en Josina Derks op het bureau van
advocaat Dubois. Hij opende de enveloppe, bekeek de uitnodi
ging en belde toen.
Hanneke tikte aan en trad binnen. Zonder te groeten wees hij
naar het drukwerkje op zijn bureau. „Hoe komt dat hier?"
,,U zei gisteravond, dat u het kwijt was, nietwaar? Daarom
heb ik voor een ander gezorgd."
Hij keek haar stomverwonderd aan: „Weet juffrouw Derks
dit? Ik bedoel, dat ik haar uitnodiging kwijt was?"
Ze schudde ontkennend haar hoofd. „Dit is zeer discreet be
handeld, meneer."
Hij knikte tevreden en keek haar met bewondering aan.
„Dank u, juffrouw Schoneveld. Als u altijd een dergelijke accu
ratesse aan de dag legt, zal ik alle reden hebben om tevreden
over u te zijn."
„Dank u, meneer. En denkt u aan uw afspraak met meneer
Van Dijk? Vanmiddag om half drie op zijn kantoor."
„Juist, dat is waar ook. Laat ik het even opschrijven."
De eerste maand, toen Hanneke nog samen werkte met Jo
sien, was niet gemakkelijk. De tweede, toen ze voor alles al
leen stond, nog minder. Maar daarna was ze er overheen. Haar
zelfvertrouwen groeide met de dag en ze besefte na de derde
maand, dat ze in feite het tweede stel hersens van haar baas
as.
In de krant ging ze belang stellen in de rechtbankverslagen.
Dikwijls kwam ze de naam van haar werkgever tegen als de
man, die het pleidooi had gehouden voor een of andere ver
dachte. En daardoor kwam ze tot de ontdekking, dat meester
Jan Dubois een van de bekendste advocaten in de stad was.
Beroemd was een te sterk woord. Daarvoor was Dubois nog te
kort meester in de rechten. Maar ze voorvoelde, dat hij eens
een beroemd strafpleiter zou zijn.
Tweemaal was een maand verstreken en tweemaal had ze
haar honderdtachtig gulden in ontvangst genomen. Aan het eind
van de derde maand nam ze opnieuw de enveloppe in ontvangst,
doch ditmaal vroeg ze: „Mag ik u vragen, meneer, of u tevre
den bent over m'n werk?"
Hij keek haar op zijn gewone verbaasde manier aan. Waarom
vraagt u dat, juffrouw Schoneveld?" Zijn stem klonk een tikje
geërgerd.
Omdat ik door u voor een periode van drie maanden op
proef ben aangenomen. Deze zijn vandaag precies om."
„Hè? O ja, dat is waar ook. Dat heb ik toen gezegd. Wat
drommel, waarom was dat ook alweer? Er was met u toch wat
aan de hand?"
„Ik had geen getuigschriften, meneer."
„Laat eens kijkenja, dat was het. U had nog nergens als
zodanig gewerkt. Ik bedoel, als steno-typiste. Ja, ja, en toen heb
ik een proeftijd van drie maanden bedongen. Wel, eh
drommel, natuurlijk ben ik over u tevreden. Anders had ik u er
al lang uitgegooid. U hebt iets in u, dat juffrouw Derks ook
had. Én dat waardeer ik. Ja, dat mag ik wel. Ga eens even
zitten, juffrouw Schoneveld. Ja, daar, op die stoel. Ik heb wel
een paar minuten. Laten we eens praten. Ons contact bepaalt
zich doorgaans uitsluitend tot zakelijke mededelingen. U woont
ergens in, niet?"
Hanneke was inmiddels gaan zitten en knikte toestemmend. „In
de Lijnbaanstraat, meneer, bij de familie Verkerk."
„Ja, zoiets hebt u gezed, niet? Ik had willen informeren naar
u, maar zoals gewoonlijk, heb ik dat helemaal vergeten. Daar
had u me wel eens aan kunnen herinneren, juffrouw."
U kunt het alsnog doen, meneer."
„Dat helpt niet veel meer. U werkt hier drie maanden en
wat drommel, juffrouw Schoneveld, ik wil het eerlijk erkennen:
ik had voor juffrouw Derks geen betere opvolgster kunnen
krijgen. U hebt feeling voor uw werk en u bent een verbazend
secure typiste. Ik zou haast zeggen: nog beter dan juffrouw
Derks.
„U overdrijft, meneer. Ik heb ontzettend veel te danken aan
juffrouw Derks."
„Zij kon haar werk wel dromen. U bent een van de weinige
jonge vrouwen, die uit het goede hout gesneden zijn. Ik bedoel:
voor dit werk. Ik hoop, dat u voorlopig niet gaat trouwen. Eh...
hebt u ook al verkering of zo?"
Hanneke glimlachte. „Nee, meneer, en het ziet er ook niet
naar uit, dat dit in de naaste toekomst zal gebeuren."
„Dat is het beroerde altijd met vrouwelijk personeel. Op een
gegeven ogenblik komen ze vertellen, dat ze verloofd zijn en
dan heb je ze de langste tijd gehad."
„Misschien trouw ik wel nooit, meneer."
„Houd op! Mensen, die dat zeggen, zijn in de regel de vlug
sten voor het huwelijk. Nou, we zullen wel zien."
„Ik mag dus aannemen, dat ik m'n proeftijd goed doorstaan
heb?"
„Ja, prima. U blijft natuurlijk. Stel je voor. Ik zal misschien
wel eens uit m'n slof schieten, maar u moet me maar nemen,
zoals ik ben. Ik heb altijd veel aan m'n hoofd, soms te veel.
Laat eens kijken... wat had u ook weer voor aanvangssalaris?"
„Honderdtachtig, meneer."
„Hè, hoe komt het, dat u zo weinig kreeg?"
Hanneke haalde haar schouders op. „Dat hebt u zelf gezegd,
meneer, drie maanden geleden. En u voegde er aan toe: Ik moet
eerst weten, wat ik voor vlees in de kuip heb."
„Zo? Ja, dat zal wel. Zoiets ligt in mijn lijn. Nou, laat eens
kijkenhonderdtachtig is te weinig. U hebt recht op meer.
Volgende maand maken we er tweehonderd en vijftig van."
„TweehoZe zette grote ogen op. „Hartelijk dank, me
er."
„Geen dank. Ehwas er nog wat? Laat eens kijken
o ja, zijn de stukken voor morgen klaar?"
„Hier, in uw tas, meneer. Alles ligt in de juiste volgorde in
de map."
„Natuurlijk. Ik had niet anders verwacht. Dan wens ik u
goeden avond, juffrouw Schoneveld."
„Goeden avond, meneer."
Die avond maakte Hanneke Schoneveld haar laatste tikwerk
gereed. En schreef meteen een briefje aan de opdrachtgever,
dat ze tot haar grote spijt niet meer in de gelegenheid was om
meer werk voor hem te verichten. Alleen bij hoge uitzondering
wilde ze hem nog wel helpen
(Wordt vervolgd)
Kerkstraat 11 - Tel. 2028
Bergen Nh.
Onze grote weekend reklame-aanbieding
500 gr Magere runderlappen f 2,50
100 gr Gekookte lever f 0,60
Onze weekreklame
500 gr Riblappen
500 gr Runderlappen (borst)
500 gr Doorregen lappen
500 gr Saucijzen
250 gr. Metworst 1
250 gr. Leverworst
150 gr Ham
150 gr Pekelvlees
f 2,40
f 2,
f 1,60
f 1,90
f 1,25
f 0,90
f 0,70
A.s. woensdag, U weet het toch
500 gram Gehakt slechts f 1,48
Kerkstraat 5 - Bergen - Tel. 2435
Kerkstraat 4 - Bergen - Telefoon 2383
roodbruine tuintegels
Telefoon 597 en 476 Schagen
op zaterdag 3 augustus
in de Zwarte Schuur
bij ,,'t Oude Hof"
Gisela Distier
Wilfried Böttcher
Aanvang half 9
STATIONSSTRAAT 17 - BERGEN
