MAASEN UW SLAGER Osmia Dansinstituut HARMS L5I TH. 41 1 Kapsalon JACOBS Is hel verleden d ais C. Oldenburg BRILLEN Agent: M. V RAS DONK, Kleine Dorpsstraat 1, Bergen, Telefoon 2387 Slagerij Klaver Klavers SUPER - Slagerij VOak Samen! Wasserij inschr ij vingen nieuwe clubs Meester-Opticiën HENK DEN BREMER Levering voor alle Ziekenfondsen Annex Fotohandel 0 eeó tilaq en BREELAAN 12 - BERGEN - TELEF. 2123 Bejaardencentrum „Nieuw Cranenbroek" hulp in de huishouding Boekhandel ééI De k/asserü van Generaties H iy X .~w h H Oeneraties J f'ytw** jf 1L tó' jv Doe de was uit huis \l u <£X?XX- en voel u fit! i TfinJH 3 Ook gelegenheid voor zelfgevormde clubjes en privé lessen. Inlichtingen dagelijks aan het instituut. Loudelsweg 44, Bergen, Telefoon 2144 GROTE SORTERING IN MODELLEN EN PRIJZEN (v.h. Fa. Kater) ALKMAAR MIENT 24, TEL. 2454 - ZAANDAM, WORMERVEER Wilt U tijdig uw afspraak maken voor de dit om teleurstelling te voorkomen. Vrijdag en zaterdag 150 gr. Ham 150 gr. Pekelvlees 150 gr. Boterhamworst 100 gr. Ontbijtspek 100 gr. Leverworst 250 gr. Metworst 250 gr. Leverworst f 0.65 f 0.65 f 0.45 f 0.50 f 1.20 500 gr. Schoudercarbonade f 1.65 500 gr. Doorr. ossenlappen f 1.60 500 gr. Riblappen f 2.30 500 gr. Buiklapp. z. zwoerd f 1.50 2V2 kg Gemalen vet f 1.75 Extra weekend reklame 500 gr. Malse rosbief f 2.45 500 gr. Magere varkensfric. f 2.40 Dinsdag en donderdag Rookworst reklame kost dan slechts 40 cent 100 gram Woensdag gehaktreklame met het bekende zakje zout en kruiden 500 gr. Gehakt slechts f 1.48 250 gr. Metworst slechts f 0.68 door Joke de Valk. Nadruk verboden Maar de gasten wisten niet, dat zij alleen een sleutel had van dat busje, en dat zij het 's avonds altijd leegde en bijschreef op onze boekjes. Wij konden echter nooit kontroleren, of ze alles eerlijk boekte, maar we waren er van overtuigd ,dat ze ons bestal. Desondanks waren er blijkbaar gasten, die haar beter kenden, want ze duwden ons, als we hen in hun kleren hielpen in de gang, dikwijls stiekum een gulden in de hand. En dat verdeelden we wel eerlijk onder ons drieën. Enfin, ze stond toen een beetje te dralen in de keuken en wist blijkbaar met haar houding geen raad. In ieder geval liet ze me de boekjes houden en ik studeerde rustig verder. Na een jaar vergde ik van haar, dat ze maandelijks rekening en verantwoording deed van haar uitgaven voor mij. En toen ze me teveel naar mijn zin aanschafte, vertelde ik haar kort en bondig, dat ik niet langer genoegen nam met haar aankopen, maar dat ik dit zelf voortaan zou doen. Ook toen volgde er weer een hevige scène met de bekende dreigementen. Ik zei toen, dat ik haar niet vertrouwde, dat ik er daarom meer dan genoeg van had en dat ik op de eerstvolgende bijeenkomst van het college van regenten die vier keer per jaar bij haar aan huis vergaderden en waar wij eventuele klachten of wensen te berde konden brengen behoorlijk zou beklagen. Ze bond toen een beetje in en daar ik toen eerste meisje was geworden, omdat Jopie en Tine kort na elkaar hun drie jaar erop hadden zitten, en vertrokken waren, gaf ze toestemming om één middag in de week te winkelen. Van die dag af kocht ik zelf het hoog nodige en vulde ik bovendien mijn studiemateriaal aan. Over de resterende tijd kan ik kort zijn. We hadden natuurlijk om de haverklap ongenoegen. Maar ik was al lang niet meer bang voor haar, omdat ze drommels goed begreep, dat ik haar vierkant door had. Ik kreeg met terugwerkende kracht mijn perio dieke verhogingen en ik zorgde er wel voor dat, als ik, of de andere meisjes iets braken, ze zelfs de stukken niet meer vond in de vuilnisbak. Als ze later dan wat miste, hadden de ka bouters het weggemaakt. Want verraden deden we elkaar niet. De nieuwe meisjes, Ali en Rick, waren beiden nog veel ge raffineerder dan ik en zodoende trokken we ons steeds minder van haar aan. Twee maanden nadat ik een en twintig jaar was geworden, waren de drie jaar proeftijd om. Ik had er nauwkeurig boek van gehouden en op de vier en twintigste mei, nadat we ontbeten hadden, vroeg ik belet bij mevrouw De Geest Van Swinderen, en vertelde ik haar, dat ik ging vertrekken. Grote ogen van verwondering. .Vertrekken? Je bent niet lekker. Waar wil je heen? Je vader en moeder zijn beiden dood en familie heb je niet.'' ,,Ik antwoordde: ,,Dat is mijn zaak, mevrouw. Als u het even wilt nakijken: gisteren, drie en twintig mei, was de laatste dag van mijn driejarige proeftijd en derhalve ben ik nu geheel vrij. Als u zo vriendelijk wilt zijn mij mijn geld te geven, dan pak ik mijn koffers en vertrek." Maar daar kwam natuurlijk niets van in. Waar zou ik heen in deze vijandige wereld? En wat wist ik van die wereld? Ik moest maar rustig blijven en dan kon ik te zijner tijd wel eens naar een eventuele andere betrekking uitgezien worden. Zij, mevrouw De Geest Van Swinderen, zou dan gaarne haar bemiddeling verlenen. Ik zei evenwel, dat ik bedankte voor die bemiddeling. .Laten we er niet langer omheen draaien, mevrouw: ik ben drie maan den gevangene geweest in een koude, stenen cel, daarna drie jaar in een pluche cel bij u, maar nu ben ik vrij mens en niemand kan mij vandaag beletten mijn koffers te pakken en heen te gaan. Over een uur ben ik klaar en dan verwacht ik, dat u ook klaar zult zijn met mijn geld." Nou, wat zij toen allemaal voor mooi en lelijk tegen mij uit gebraakt heeft, is niet weer te geven. Ten slotte lachte ik haar vierkant in haar gezicht uit en zei, dat ik dan wel zonder geld wegging, maar dan rechtstreeks naar een der regenten zou lopen om hem te vragen mijn geld te willen halen. Enfin, na een half uur later op straat, mét het geld, ruim tweehonderd gulden. In koffers in en ging weer naar beneden, in afwachting van mijn geld. Natuurlijk moest ik in de salon nog eens mijn koffers uitpakken en ze bekeek alles heel kritisch. Aanvankelijk wilde ze, dat ik de dienstkleding uitpakte en bij haar liet, maar ik maakte haar kort en duidelijk opmerkzaam op het feit, dat ze me dit alles zelf had laten betalen. Tenslotte stond ik een half uur later opstraat, mét het geld, ruim tweehonderd gulden. In die drie jaren had ze me zeker voor het dubbele bestolen, onder het mom van liefdadigheid, reclassering en al dat fraais meer. Ergens in de stad huurde ik een kamer en zocht voor de morgenuren een baan als werkster, en die had ik al spoedig Met mijn spaargelden en het geld van de fooien kon ik voor lopig vooruit. M n werkstersbaantje was net genoeg om mijn kamerhuur te betalen en sober te leven. In de middag studeerde ik verder. Na m'n eerste examen kocht ik een schrijfmachine en probeerde vertaalwerk te krijgen, wat me al vrij snel gelukte. Iedere middag zat ik te typen om maar vaardigheid te krijgen en die had ik al heel spoedig. Na een jaar durfde ik type-examen te doen en ik slaagde met vlag en wimpel. Even te voren had ik ook m'n diploma handelskorrespondentie gehaald en m'n stenodiploma had ik al lang. Haast elke avond oefende ik steno, door radioredevoeringen op te nemen en later op de machine uit te werken. Toen ik drie jaar vrij was en drie diploma's op zak had, besloot ik te solliciteren. Ik solliciteerde als eerste bij Dubois en werd aangenomen. De rest weet je zo n beetje, Josien." De andere vrouw had met stille aandacht zitten luisteren naar het levensverhaal van Hanneke. Haar handwerkje was van haar schoot gegleden, maar ze had het niet gemerkt. En toen Hanneke uitgesproken was, boog ze zich met tranen in haar ogen over de vrouw in bed en drukte een kus op haar voorhoofd. „Arme Hanneke, wat heb jij een ellende in je leven gehad „Daarom had ik eigenlijk nooit willen trouwen, Josien. Dat verleden van me drukte als een loden last op me. Daarom wilde ik niets van Grobbe's attenties weten, toen in Lunteren, en natuurlijk al evenmin van Jan. Altijd dacht ik aan mijn verleden. Maar Jan hield zo aan en ik kon op de duur niet meer tegen hem op. Ik deed toen deze concessie: een proefverloving. Ik dacht: Je zult dan zelf wel ontdekken, dat ik niet bij je pas. Doch Jan was stapel op me en zette alle reserves overboord. Zelfs toen bepaalde vrienden van hem wegbleven, omdat ik maar gewoon juffrouw Schoneveld was. Ik had het na die drie maanden proef willen beëindigen, maar Jan hield net zo lang aan, dat ik toegaf voor nog een periode van drie maanden, en het beroerde was, dat ik toen van hem ging houden. Ik kreeg hem lief. Hij was altijd zo vriendelijk en vol attenties voor me. M'n kleinste wensen vervulde hij en als ik wat humeurig was, toonde hij engelengeduld. Daarom stemde ik toe om met hem te trouwen en ik suste mezelf in slaap met de gedachte: dat verleden is een boze nachtmerrie, die voorbij is, voorgoed. Nu komt het zonnige, blije leven, aan de zijde van een man, die je zielslief heeft, En ik ging gaandeweg steeds meer van hem hou den Dus trouwden we en de eerste maanden van ons huwelijk waren een hemel van geluk. Hij was zo'n schat, Josien, in alles. En toen kwam het noodlot; Jaap was achter m'n huwelijk ge komen en bezocht me. Ik begreep al gauw, dat hij me wilde chanteren. Hij wilde geld hebben, zogenaamd om een zaak te beginnen. Hij dreigde me, o niet openlijk, daarvoor was hij te geraffineerd, met mededelingen aan mijn man. Ik heb wanhopig gevochten voor mijn geluk, maar hij haalde het net steeds dich ter om mij heen. Ik probeerde hem te overbluffen, maar het lukte me niet en op zekere dag merkte ik, dat Jan iets vermoedde van m'n verleden; hij zinspeelde erop. Toen begreep ik, dat Jaap hem op de een of andere manier al wat had ingelicht. Óp het laatst stelde Jaap me een ultimatum, en ik kon er niet meer tegen op. Ik had lang gevochten, maar ik verloor de strijd. Ik wist niet beter te doen dan weg te gaan. En dat deed ik. Maar Hanneke barstte in snikken uit en Josien legde beschermend haar arm om de vrouw heen. „Stil maar, Hanneke, ik begrijp het nu wel. En ik vind je een schat, hoor, ondanks alles. Je mag hier net zo lang blijven, als je zelf wiltendenk ook een beetje om je baby „Dat was het nare juist," snikte de vrouw in bed. „Ik ging naar een andere stad aan het werk. Al gauw had ik weer een baan als steno-typiste. Maar toen ik daar een paar weken werkte, merkte ik, dat ik moeder moest worden en ik begreep, dat ik dit niet lang zou kunnen verbergen. Toen ze er op kantoor bedekte toespelingen op gingen maken, nam ik mijn ontslag en ging ik werken op een strijkinrichting. Maar ook daar had men het al gauw door. En de baas begon lastig te worden Hij maakte er toespelingen op en liet me doorschemeren, dat hij me wel wilde helpen, als ik voor hem een beetje lief zou zijn. Ik heb hem in zijn gezicht geslagen en stond een paar minuten later alweer op straat. Toen heb ik een kamer gehuurd en besloot hier de baby af te wachten. Maar m'n geld raakte op en gisteren was ik ten einde raad. Ik ben toen hierheen gegaan, Josien, ik wist niet meei, wat ik doen moest „Je had veel eerder moeten komen, Hanneke, dan zou alles weer in orde gekomen zijn. Nou, ik zal wat soep voor je klaar maken en dan ga je een poosje rusten. Wel foei, je hebt zoveel gepraat, je zult wel uitgeput zijn." Hanneke lachte door haar tranen. „Ik ben blij, dat het er uit is. Het was als een last, die op me drukte, ik moest het iemand vertellen. Josien knikte. „Daar heb je heel verstandig aan gedaan. Han neke. En reken erop, dat dit onder ons blijft." „Josien, realiseer je je nu wel, dat je een ontslagen gevangene onder je dak hebt?" Er kwam een scherpe frons in het voorhoofd van de andere vrouw. „Zeg dat niet meer, Hanneke. Je was eens mijn vriendin en je bent het nu weer, versta je? Nu meer dan ooit. Dat ver leden van je verandert in zoverre onze vriendschap, dat je me nu nog veel liever bent, dan vroeger. Je hebt rijkelijk je deel gehad van de narigheid, die er dikwijls in het leven is. Maar jij blijft voor mij, wat je altijd was, hoor je? En nu zal ik wat soep voor je klaarmaken. Met een minuut of tien ben ik er weer. En niet piekeren. Kijk ze schuift een gordijn wijd open, zodat brede zonnebundels op het bed vallen daar schijnt de zon weer volop, over een smetteloos, wit landschap. Die zon schijnt nu ook weer voor jou. Juist voor jou. Wil je daar eens aan denken, Hanneke?" „Ja, Josien, en dank je voor al je vriendelijkheid In gedachten loopt de jonge vrouw naar beneden. Als ze in de keuken de soep op het gascomfoor gezet heeft, zakt ze lang zaam op een stoel. Een paar tranen wellen uit haar ogen en zakken over de wangen. „Arme Hanneke," prevelt ze dan zacht voor zich. 27 's Middags komt Flip Grobbe thuis en brengt plichtsgetrouw de medicijnen mee, die hij uit de apotheek heeft gehaald. ,.En, hoe gaat het met onze patiënte?" vraagt hij plichtsgetrouw. Josien knikt geruststellend. ,,Ik veronderstel, dat ze er geen nadelige gevolgen van zal ondervinden. Laat ik eerst even naar boven gaan, Flip, de tafel is al gedekt. Ik kom zo." Als ze later getweeën aan tafel zitten, zegt Josien: „Flip, Hanneke heeft me vanmorgen het een en ander over haar jeugd verteld. En over haar jonge jaren, vóór ze bij Dubois op kan toor kwam. Dat is een aaneenschakeling van ellende en narig heid geweest, Flip." „Zo?" Grobbe kijkt zijn vrouw verbaasd aan. „Wat dan alle maal?" ,Ze heeft geen toestemming gegeven om het jou ook te zeggen. En er zijn tal van dingen in haar relaas, die een vrouw alleen aan een vrouw zegt, dat begrijp je toch wel, hè Flip?" „Natuurlijk, lieveling. Laat Hanneke maar net zo lang bij ons blijven, als ze zelf wil. Ze is hier hartelijk welkom." Over tafel heen grijpt Josien de hand van haar man en ze blikt hem innig in zijn ogen. „Dank je, lieveling, ik wist wel, dat ik ook in dit opzicht een man uit duizenden heb. Dus, Hanneke mag onze gast blijven?" „Maar dat spreekt toch van zelf, vrouwtje." „Ook als over een paar maanden misschien al Hanneke een baby ter wereld zal brengen?" Hij schrikt, maar onmiddellijk verzachten zijn trekken weer. „Ze zal ons dan meer dan ooit dierbaar zijn, Josien. Ik ik hoop niet, dat je me verkeerd begrijptlaat hij er stot terend op volgen. Ze schudt lachend haar hoofd. „Nee, lieve, domme jongen, ik weet veel te goed, dat je alleen van mij houdt en van niemand anders. Ik begrijp je volkomen, hoor.' Voor Grobbe weer naar zijn werk gaat, omhelzen ze elkaar. En dan zegt hij: „Josien, lieveling, kunnen we niet iets van ons grote geluk overdragen op Hanneke en Jan?" Josien kust hem innig. „Ik zal het proberen, Flip. Maar het zal moeilijk zijn, want Jan is koppig Ik ken hem, want hij was lange tijd mijn baas Als Hanneke 's middags na een lichte sluimering haar ogen opent, zit Josien aan haar bed te handwerken. „Zo, meisje, de slaap uit? Ik heb hier ook al thee. Zal ik je inschenken? „Graag, Josien. Je verwent me „Het wordt hoog tijd, dat je weer opnieuw verwend wordt, meisje." Rustig schenkt ze thee in en als Hanneke, met een paar kussens in haar rug, half overeind zit, vraagt Josien: „Hanneke, houd je nog van Jan?" De vrouw in bed zucht en kijkt naar het kopje, dat ze in haar hand houdt. „Ik draag zijn kind, Josienikik heb hem zo gemist, al die maanden „Als je wiltbegint Josien voorzichtig, maar Hanneke schudt energiek haar hoofd. „Ik durf niet meer, Josien ik ben bang voor hem „En je kind dan? Straks?" „Ik weet het niet „Je zei zelf, dat Jan altijd zo lief en voorkomend voor je was, in het begin van je huwelijk. Zou hij dat nu niet weer zijn, als hij wistvan het kind?" „Ik weet het nietHij is anders als andere mensen, omdat hij advokaat is. En nu weet hij natuurlijk alles van mijn ver leden. Hij kan dat nazien in het strafregister, heeft hij eens gezegd. Van alles, wat een mens eenmaal misdeed, blijft een aantekening bestaan „Hanneke, jullie zijn man en vrouw, voor de wet en voor God. Jij hebt een fout begaan, niet je verleden was die fout, maar je fout was, dat je van hem wegliep. Had alles in het begin eerlijk verteld en Jan zou het je vergeven hebben." „Ik durfde het niet, Josien, het was allemaal zo ellendig Dat ik nu juist met hem, met een advokaat moest trouwen „Er geschiedt in het leven niets bij toeval, liefje. Alles heeft een bestemming, ook je huwelijk met Jan Dubois. Ik ben ervan overtuigd, dat het wel weer in orde zal komen „O, ik durf hem niet meer te zien 's Avonds overleggen Flip en Josien, wat hun te doen staat. En tenslotte gaat Josien naar de telefoon en belt advokaat Dubois op. Josien hoort aan de klank van zijn stem meteen, dat hij verstoord is. „Meneer Dubois, Jan, je spreekt met Josien." „O juist. Wat is er?" „Hanneke is een heel stuk beter, en ik geloof, dat het wel goed is als je nu komt „Laat maar, Josien, dat heeft geen zin meer. Ik heb er schoon genoeg van, Hanneke heeft gelijk: ons huwelijk was een stom miteit. We passen niet bij elkaar. Enfin, ik zal het erg ge makkelijk voor haar maken. Ik ken als advokaat natuurlijk het bzste de wegen voor een scheiding „Jan „Ja, wat is er?" „Ikze heeft me haar verleden verteld, Jan, een en al ellende (Wordt vervolgd) Ondervindt het wint het Weekend reklame 150 gr Heerlijk Pekelvlees slechts f 0,58 150 gr Gebraden Gehakt voor f 0,48 150 gr Boterhamworst f 0,48 f 1,78 f 1,98 f 2,20 f 2,48 f 2,20 f 2,28 500 gram Ribkarbonade 500 gram Haaskarbonade 500 gram Mag. Varkenslappen 500 gram Malse Rosbief 500 gram Kalfslappen 500 gram Malse Riblappen DINSDAG REKLAME 500 gram Mag. Osselappen 500 gram Malse Riblappen 250 gram Metworst 100 gram Gelderse Rookworst f 2,08 f 2,08 f 0,68 f 0,40 WOENSDAG REKLAME 500 gram Kwaliteitsgehakt met zakje kruiden voor f 1,45 F/2 kg Varkenspoten f 1, Dorpsstraat 52, Bergen, Tel. 2323 iiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuui Westerweg 174, Alkmaar vraagt een bij voorkeur intern Sollicitaties te richten aan de Directrice, iiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiii graag een Sinterklaas, maar welke? Dun, breed schrijvend, soepel of hard? Osmia heeft 13 mogelijk heden. 14 Krt gouden pen met duurzame OriïM-iridiumpunt, praktisch vulsystecm en vciligheidsclip. Al vanaf 17.90. En met liefst 10 resp, 25 jaar schriftelijke garantie tegen slijtage van de penpunt. Laanweg 35 Schoorl jr- Importeur: Rikken R.WA HIIIIHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHIjHHRHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH H H H i "f H H /i Als U vermoeid bent, is de kans I WV 11 Ua, J smÊr* H i m op een ongeluk veel groter. Het staat wel flink alles zelf te doen, f H maar of het wijzer (L. aJ ,X:, ZWa/2 Z ü.i. ÊS55 H H H H H H H hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1957 | | pagina 8