MAASEN UW SLAGER
Osmia
Dansinstituut HARMS
L5I
TH. 41 1 Kapsalon JACOBS
Is hel verleden d
ais
C. Oldenburg
BRILLEN
Agent: M. V RAS DONK, Kleine Dorpsstraat 1, Bergen, Telefoon 2387
Slagerij Klaver
Klavers
SUPER - Slagerij
VOak Samen! Wasserij
inschr ij vingen nieuwe clubs
Meester-Opticiën HENK DEN BREMER
Levering voor alle Ziekenfondsen Annex Fotohandel
0
eeó tilaq en
BREELAAN 12 - BERGEN - TELEF. 2123
Bejaardencentrum
„Nieuw Cranenbroek"
hulp in de huishouding
Boekhandel
ééI
De
k/asserü
van
Generaties
H iy X .~w h
H Oeneraties J f'ytw**
jf 1L tó' jv Doe de was uit huis \l
u <£X?XX- en voel u fit! i TfinJH 3
Ook gelegenheid voor zelfgevormde clubjes en privé lessen.
Inlichtingen dagelijks aan het instituut.
Loudelsweg 44, Bergen, Telefoon 2144
GROTE SORTERING IN MODELLEN EN PRIJZEN
(v.h. Fa. Kater)
ALKMAAR MIENT 24, TEL. 2454 - ZAANDAM, WORMERVEER
Wilt U tijdig uw afspraak
maken voor de
dit om teleurstelling te
voorkomen.
Vrijdag en zaterdag
150 gr. Ham
150 gr. Pekelvlees
150 gr. Boterhamworst
100 gr. Ontbijtspek
100 gr. Leverworst
250 gr. Metworst
250 gr. Leverworst
f 0.65
f 0.65
f 0.45
f 0.50
f 1.20
500 gr. Schoudercarbonade f 1.65
500 gr. Doorr. ossenlappen f 1.60
500 gr. Riblappen f 2.30
500 gr. Buiklapp. z. zwoerd f 1.50
2V2 kg Gemalen vet f 1.75
Extra weekend reklame
500 gr. Malse rosbief f 2.45
500 gr. Magere varkensfric. f 2.40
Dinsdag en donderdag
Rookworst reklame
kost dan slechts 40 cent 100 gram
Woensdag gehaktreklame
met het bekende
zakje zout en kruiden
500 gr. Gehakt slechts f 1.48
250 gr. Metworst slechts f 0.68
door Joke de Valk.
Nadruk verboden
Maar de gasten wisten niet, dat zij alleen een sleutel had
van dat busje, en dat zij het 's avonds altijd leegde en bijschreef
op onze boekjes. Wij konden echter nooit kontroleren, of ze
alles eerlijk boekte, maar we waren er van overtuigd ,dat ze
ons bestal.
Desondanks waren er blijkbaar gasten, die haar beter kenden,
want ze duwden ons, als we hen in hun kleren hielpen in de
gang, dikwijls stiekum een gulden in de hand. En dat verdeelden
we wel eerlijk onder ons drieën.
Enfin, ze stond toen een beetje te dralen in de keuken en
wist blijkbaar met haar houding geen raad. In ieder geval liet
ze me de boekjes houden en ik studeerde rustig verder.
Na een jaar vergde ik van haar, dat ze maandelijks rekening
en verantwoording deed van haar uitgaven voor mij. En toen
ze me teveel naar mijn zin aanschafte, vertelde ik haar kort en
bondig, dat ik niet langer genoegen nam met haar aankopen,
maar dat ik dit zelf voortaan zou doen. Ook toen volgde er
weer een hevige scène met de bekende dreigementen. Ik zei
toen, dat ik haar niet vertrouwde, dat ik er daarom meer dan
genoeg van had en dat ik op de eerstvolgende bijeenkomst van
het college van regenten die vier keer per jaar bij haar aan
huis vergaderden en waar wij eventuele klachten of wensen te
berde konden brengen behoorlijk zou beklagen. Ze bond
toen een beetje in en daar ik toen eerste meisje was geworden,
omdat Jopie en Tine kort na elkaar hun drie jaar erop hadden
zitten, en vertrokken waren, gaf ze toestemming om één middag
in de week te winkelen. Van die dag af kocht ik zelf het hoog
nodige en vulde ik bovendien mijn studiemateriaal aan.
Over de resterende tijd kan ik kort zijn. We hadden natuurlijk
om de haverklap ongenoegen. Maar ik was al lang niet meer
bang voor haar, omdat ze drommels goed begreep, dat ik haar
vierkant door had. Ik kreeg met terugwerkende kracht mijn perio
dieke verhogingen en ik zorgde er wel voor dat, als ik, of de
andere meisjes iets braken, ze zelfs de stukken niet meer vond
in de vuilnisbak. Als ze later dan wat miste, hadden de ka
bouters het weggemaakt. Want verraden deden we elkaar niet.
De nieuwe meisjes, Ali en Rick, waren beiden nog veel ge
raffineerder dan ik en zodoende trokken we ons steeds minder
van haar aan.
Twee maanden nadat ik een en twintig jaar was geworden,
waren de drie jaar proeftijd om. Ik had er nauwkeurig boek van
gehouden en op de vier en twintigste mei, nadat we ontbeten
hadden, vroeg ik belet bij mevrouw De Geest Van Swinderen,
en vertelde ik haar, dat ik ging vertrekken.
Grote ogen van verwondering. .Vertrekken? Je bent niet
lekker. Waar wil je heen? Je vader en moeder zijn beiden dood
en familie heb je niet.''
,,Ik antwoordde: ,,Dat is mijn zaak, mevrouw. Als u het even
wilt nakijken: gisteren, drie en twintig mei, was de laatste dag
van mijn driejarige proeftijd en derhalve ben ik nu geheel vrij.
Als u zo vriendelijk wilt zijn mij mijn geld te geven, dan pak
ik mijn koffers en vertrek."
Maar daar kwam natuurlijk niets van in. Waar zou ik heen in
deze vijandige wereld? En wat wist ik van die wereld? Ik moest
maar rustig blijven en dan kon ik te zijner tijd wel eens naar een
eventuele andere betrekking uitgezien worden. Zij, mevrouw
De Geest Van Swinderen, zou dan gaarne haar bemiddeling
verlenen.
Ik zei evenwel, dat ik bedankte voor die bemiddeling. .Laten
we er niet langer omheen draaien, mevrouw: ik ben drie maan
den gevangene geweest in een koude, stenen cel, daarna drie jaar
in een pluche cel bij u, maar nu ben ik vrij mens en niemand
kan mij vandaag beletten mijn koffers te pakken en heen te gaan.
Over een uur ben ik klaar en dan verwacht ik, dat u ook klaar
zult zijn met mijn geld."
Nou, wat zij toen allemaal voor mooi en lelijk tegen mij uit
gebraakt heeft, is niet weer te geven. Ten slotte lachte ik haar
vierkant in haar gezicht uit en zei, dat ik dan wel zonder geld
wegging, maar dan rechtstreeks naar een der regenten zou lopen
om hem te vragen mijn geld te willen halen. Enfin, na een half
uur later op straat, mét het geld, ruim tweehonderd gulden. In
koffers in en ging weer naar beneden, in afwachting van mijn
geld. Natuurlijk moest ik in de salon nog eens mijn koffers
uitpakken en ze bekeek alles heel kritisch. Aanvankelijk wilde
ze, dat ik de dienstkleding uitpakte en bij haar liet, maar ik
maakte haar kort en duidelijk opmerkzaam op het feit, dat ze
me dit alles zelf had laten betalen. Tenslotte stond ik een half
uur later opstraat, mét het geld, ruim tweehonderd gulden. In
die drie jaren had ze me zeker voor het dubbele bestolen, onder
het mom van liefdadigheid, reclassering en al dat fraais meer.
Ergens in de stad huurde ik een kamer en zocht voor de
morgenuren een baan als werkster, en die had ik al spoedig
Met mijn spaargelden en het geld van de fooien kon ik voor
lopig vooruit. M n werkstersbaantje was net genoeg om mijn
kamerhuur te betalen en sober te leven. In de middag studeerde
ik verder. Na m'n eerste examen kocht ik een schrijfmachine
en probeerde vertaalwerk te krijgen, wat me al vrij snel gelukte.
Iedere middag zat ik te typen om maar vaardigheid te krijgen
en die had ik al heel spoedig. Na een jaar durfde ik type-examen
te doen en ik slaagde met vlag en wimpel. Even te voren had
ik ook m'n diploma handelskorrespondentie gehaald en m'n
stenodiploma had ik al lang. Haast elke avond oefende ik steno,
door radioredevoeringen op te nemen en later op de machine
uit te werken. Toen ik drie jaar vrij was en drie diploma's op
zak had, besloot ik te solliciteren. Ik solliciteerde als eerste
bij Dubois en werd aangenomen. De rest weet je zo n beetje,
Josien."
De andere vrouw had met stille aandacht zitten luisteren naar
het levensverhaal van Hanneke. Haar handwerkje was van haar
schoot gegleden, maar ze had het niet gemerkt. En toen Hanneke
uitgesproken was, boog ze zich met tranen in haar ogen over
de vrouw in bed en drukte een kus op haar voorhoofd. „Arme
Hanneke, wat heb jij een ellende in je leven gehad
„Daarom had ik eigenlijk nooit willen trouwen, Josien. Dat
verleden van me drukte als een loden last op me. Daarom wilde
ik niets van Grobbe's attenties weten, toen in Lunteren, en
natuurlijk al evenmin van Jan. Altijd dacht ik aan mijn verleden.
Maar Jan hield zo aan en ik kon op de duur niet meer tegen
hem op. Ik deed toen deze concessie: een proefverloving. Ik
dacht: Je zult dan zelf wel ontdekken, dat ik niet bij je pas.
Doch Jan was stapel op me en zette alle reserves overboord.
Zelfs toen bepaalde vrienden van hem wegbleven, omdat ik
maar gewoon juffrouw Schoneveld was. Ik had het na die drie
maanden proef willen beëindigen, maar Jan hield net zo lang
aan, dat ik toegaf voor nog een periode van drie maanden, en
het beroerde was, dat ik toen van hem ging houden. Ik kreeg
hem lief. Hij was altijd zo vriendelijk en vol attenties voor me.
M'n kleinste wensen vervulde hij en als ik wat humeurig was,
toonde hij engelengeduld. Daarom stemde ik toe om met hem
te trouwen en ik suste mezelf in slaap met de gedachte: dat
verleden is een boze nachtmerrie, die voorbij is, voorgoed. Nu
komt het zonnige, blije leven, aan de zijde van een man, die je
zielslief heeft, En ik ging gaandeweg steeds meer van hem hou
den Dus trouwden we en de eerste maanden van ons huwelijk
waren een hemel van geluk. Hij was zo'n schat, Josien, in alles.
En toen kwam het noodlot; Jaap was achter m'n huwelijk ge
komen en bezocht me. Ik begreep al gauw, dat hij me wilde
chanteren. Hij wilde geld hebben, zogenaamd om een zaak te
beginnen. Hij dreigde me, o niet openlijk, daarvoor was hij te
geraffineerd, met mededelingen aan mijn man. Ik heb wanhopig
gevochten voor mijn geluk, maar hij haalde het net steeds dich
ter om mij heen. Ik probeerde hem te overbluffen, maar het
lukte me niet en op zekere dag merkte ik, dat Jan iets vermoedde
van m'n verleden; hij zinspeelde erop. Toen begreep ik, dat
Jaap hem op de een of andere manier al wat had ingelicht.
Óp het laatst stelde Jaap me een ultimatum, en ik kon er niet
meer tegen op. Ik had lang gevochten, maar ik verloor de strijd.
Ik wist niet beter te doen dan weg te gaan. En dat deed ik.
Maar
Hanneke barstte in snikken uit en Josien legde beschermend
haar arm om de vrouw heen. „Stil maar, Hanneke, ik begrijp
het nu wel. En ik vind je een schat, hoor, ondanks alles. Je mag
hier net zo lang blijven, als je zelf wiltendenk ook
een beetje om je baby
„Dat was het nare juist," snikte de vrouw in bed. „Ik ging
naar een andere stad aan het werk. Al gauw had ik weer een
baan als steno-typiste. Maar toen ik daar een paar weken
werkte, merkte ik, dat ik moeder moest worden en ik begreep,
dat ik dit niet lang zou kunnen verbergen. Toen ze er op kantoor
bedekte toespelingen op gingen maken, nam ik mijn ontslag
en ging ik werken op een strijkinrichting. Maar ook daar had
men het al gauw door. En de baas begon lastig te worden
Hij maakte er toespelingen op en liet me doorschemeren, dat hij
me wel wilde helpen, als ik voor hem een beetje lief zou zijn.
Ik heb hem in zijn gezicht geslagen en stond een paar minuten
later alweer op straat. Toen heb ik een kamer gehuurd en
besloot hier de baby af te wachten. Maar m'n geld raakte op en
gisteren was ik ten einde raad. Ik ben toen hierheen gegaan,
Josien, ik wist niet meei, wat ik doen moest
„Je had veel eerder moeten komen, Hanneke, dan zou alles
weer in orde gekomen zijn. Nou, ik zal wat soep voor je klaar
maken en dan ga je een poosje rusten. Wel foei, je hebt zoveel
gepraat, je zult wel uitgeput zijn."
Hanneke lachte door haar tranen. „Ik ben blij, dat het er uit
is. Het was als een last, die op me drukte, ik moest het iemand
vertellen.
Josien knikte. „Daar heb je heel verstandig aan gedaan. Han
neke. En reken erop, dat dit onder ons blijft."
„Josien, realiseer je je nu wel, dat je een ontslagen gevangene
onder je dak hebt?"
Er kwam een scherpe frons in het voorhoofd van de andere
vrouw. „Zeg dat niet meer, Hanneke. Je was eens mijn vriendin
en je bent het nu weer, versta je? Nu meer dan ooit. Dat ver
leden van je verandert in zoverre onze vriendschap, dat je me nu
nog veel liever bent, dan vroeger. Je hebt rijkelijk je deel gehad
van de narigheid, die er dikwijls in het leven is. Maar jij blijft
voor mij, wat je altijd was, hoor je? En nu zal ik wat soep voor
je klaarmaken. Met een minuut of tien ben ik er weer. En niet
piekeren. Kijk ze schuift een gordijn wijd open, zodat brede
zonnebundels op het bed vallen daar schijnt de zon weer
volop, over een smetteloos, wit landschap. Die zon schijnt nu
ook weer voor jou. Juist voor jou. Wil je daar eens aan denken,
Hanneke?"
„Ja, Josien, en dank je voor al je vriendelijkheid
In gedachten loopt de jonge vrouw naar beneden. Als ze in
de keuken de soep op het gascomfoor gezet heeft, zakt ze lang
zaam op een stoel. Een paar tranen wellen uit haar ogen en
zakken over de wangen. „Arme Hanneke," prevelt ze dan zacht
voor zich.
27
's Middags komt Flip Grobbe thuis en brengt plichtsgetrouw
de medicijnen mee, die hij uit de apotheek heeft gehaald. ,.En,
hoe gaat het met onze patiënte?" vraagt hij plichtsgetrouw.
Josien knikt geruststellend. ,,Ik veronderstel, dat ze er geen
nadelige gevolgen van zal ondervinden. Laat ik eerst even naar
boven gaan, Flip, de tafel is al gedekt. Ik kom zo."
Als ze later getweeën aan tafel zitten, zegt Josien: „Flip,
Hanneke heeft me vanmorgen het een en ander over haar jeugd
verteld. En over haar jonge jaren, vóór ze bij Dubois op kan
toor kwam. Dat is een aaneenschakeling van ellende en narig
heid geweest, Flip."
„Zo?" Grobbe kijkt zijn vrouw verbaasd aan. „Wat dan alle
maal?"
,Ze heeft geen toestemming gegeven om het jou ook te zeggen.
En er zijn tal van dingen in haar relaas, die een vrouw alleen
aan een vrouw zegt, dat begrijp je toch wel, hè Flip?"
„Natuurlijk, lieveling. Laat Hanneke maar net zo lang bij
ons blijven, als ze zelf wil. Ze is hier hartelijk welkom."
Over tafel heen grijpt Josien de hand van haar man en ze
blikt hem innig in zijn ogen. „Dank je, lieveling, ik wist wel, dat
ik ook in dit opzicht een man uit duizenden heb. Dus, Hanneke
mag onze gast blijven?"
„Maar dat spreekt toch van zelf, vrouwtje."
„Ook als over een paar maanden misschien al Hanneke een
baby ter wereld zal brengen?"
Hij schrikt, maar onmiddellijk verzachten zijn trekken weer.
„Ze zal ons dan meer dan ooit dierbaar zijn, Josien. Ik
ik hoop niet, dat je me verkeerd begrijptlaat hij er stot
terend op volgen.
Ze schudt lachend haar hoofd. „Nee, lieve, domme jongen,
ik weet veel te goed, dat je alleen van mij houdt en van niemand
anders. Ik begrijp je volkomen, hoor.'
Voor Grobbe weer naar zijn werk gaat, omhelzen ze elkaar.
En dan zegt hij: „Josien, lieveling, kunnen we niet iets van ons
grote geluk overdragen op Hanneke en Jan?"
Josien kust hem innig. „Ik zal het proberen, Flip. Maar het
zal moeilijk zijn, want Jan is koppig Ik ken hem, want hij was
lange tijd mijn baas
Als Hanneke 's middags na een lichte sluimering haar ogen
opent, zit Josien aan haar bed te handwerken. „Zo, meisje, de
slaap uit? Ik heb hier ook al thee. Zal ik je inschenken?
„Graag, Josien. Je verwent me
„Het wordt hoog tijd, dat je weer opnieuw verwend wordt,
meisje."
Rustig schenkt ze thee in en als Hanneke, met een paar
kussens in haar rug, half overeind zit, vraagt Josien: „Hanneke,
houd je nog van Jan?"
De vrouw in bed zucht en kijkt naar het kopje, dat ze in haar
hand houdt. „Ik draag zijn kind, Josienikik heb hem
zo gemist, al die maanden
„Als je wiltbegint Josien voorzichtig, maar Hanneke
schudt energiek haar hoofd. „Ik durf niet meer, Josien
ik ben bang voor hem
„En je kind dan? Straks?"
„Ik weet het niet
„Je zei zelf, dat Jan altijd zo lief en voorkomend voor je was,
in het begin van je huwelijk. Zou hij dat nu niet weer zijn,
als hij wistvan het kind?"
„Ik weet het nietHij is anders als andere mensen, omdat
hij advokaat is. En nu weet hij natuurlijk alles van mijn ver
leden. Hij kan dat nazien in het strafregister, heeft hij eens
gezegd. Van alles, wat een mens eenmaal misdeed, blijft een
aantekening bestaan
„Hanneke, jullie zijn man en vrouw, voor de wet en voor
God. Jij hebt een fout begaan, niet je verleden was die fout, maar
je fout was, dat je van hem wegliep. Had alles in het begin
eerlijk verteld en Jan zou het je vergeven hebben."
„Ik durfde het niet, Josien, het was allemaal zo ellendig
Dat ik nu juist met hem, met een advokaat moest trouwen
„Er geschiedt in het leven niets bij toeval, liefje. Alles heeft
een bestemming, ook je huwelijk met Jan Dubois. Ik ben ervan
overtuigd, dat het wel weer in orde zal komen
„O, ik durf hem niet meer te zien
's Avonds overleggen Flip en Josien, wat hun te doen staat.
En tenslotte gaat Josien naar de telefoon en belt advokaat
Dubois op. Josien hoort aan de klank van zijn stem meteen,
dat hij verstoord is.
„Meneer Dubois, Jan, je spreekt met Josien."
„O juist. Wat is er?"
„Hanneke is een heel stuk beter, en ik geloof, dat het wel
goed is als je nu komt
„Laat maar, Josien, dat heeft geen zin meer. Ik heb er schoon
genoeg van, Hanneke heeft gelijk: ons huwelijk was een stom
miteit. We passen niet bij elkaar. Enfin, ik zal het erg ge
makkelijk voor haar maken. Ik ken als advokaat natuurlijk het
bzste de wegen voor een scheiding
„Jan
„Ja, wat is er?"
„Ikze heeft me haar verleden verteld, Jan, een en al
ellende
(Wordt vervolgd)
Ondervindt het
wint het
Weekend reklame
150 gr Heerlijk Pekelvlees slechts f 0,58
150 gr Gebraden Gehakt voor f 0,48
150 gr Boterhamworst f 0,48
f 1,78
f 1,98
f 2,20
f 2,48
f 2,20
f 2,28
500 gram Ribkarbonade
500 gram Haaskarbonade
500 gram Mag. Varkenslappen
500 gram Malse Rosbief
500 gram Kalfslappen
500 gram Malse Riblappen
DINSDAG REKLAME
500 gram Mag. Osselappen
500 gram Malse Riblappen
250 gram Metworst
100 gram Gelderse Rookworst
f 2,08
f 2,08
f 0,68
f 0,40
WOENSDAG REKLAME
500 gram Kwaliteitsgehakt
met zakje kruiden voor f 1,45
F/2 kg Varkenspoten f 1,
Dorpsstraat 52, Bergen, Tel. 2323
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuui
Westerweg 174, Alkmaar
vraagt een
bij voorkeur intern
Sollicitaties te richten aan de Directrice,
iiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiii
graag een
Sinterklaas,
maar
welke?
Dun, breed
schrijvend, soepel
of hard? Osmia
heeft 13 mogelijk
heden. 14 Krt
gouden pen met
duurzame
OriïM-iridiumpunt,
praktisch vulsystecm
en vciligheidsclip.
Al vanaf 17.90.
En met liefst 10
resp, 25 jaar
schriftelijke garantie
tegen slijtage van
de penpunt.
Laanweg 35 Schoorl
jr-
Importeur: Rikken R.WA
HIIIIHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHIjHHRHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
H
H
H i "f H
H /i Als U vermoeid bent, is de kans
I WV 11 Ua, J smÊr*
H i m op een ongeluk veel groter. Het
staat wel flink alles zelf te doen, f H
maar of het wijzer
(L. aJ ,X:, ZWa/2 Z ü.i. ÊS55 H
H H
H H
H H
hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh